28 March 2015

Πώς βγάζεις φρενοβλαβή έναν δημόσιο υπάλληλο;

της Χριστίνας Ταχιάου, protagon.gr, 29/8/2014

Πρόσφατα, δημόσιος υπάλληλος έστειλε μια αναφορά στην υπηρεσία του. Με αυτήν, καταγγέλλει σημεία και τέρατα: ανθρωποειδή που ελέγχουν τον κόσμο μέσω της τροφής, ζώα που έχουν μεταμφιεστεί σε ανθρώπους και κρύβουν την αληθινή καταστροφική τους φύση, συνωμοσίες που θα μας εξοντώσουν, ότι αυτά τα τέρατα τον χώρισαν από τη γυναίκα του και δεν τον αφήνουν να αναπνεύσει και να πιει νερό κ.λπ.
Η αναφορά πήρε αριθμό πρωτοκόλλου. Ο προϊστάμενός του ήθελε να τον πείσει να την ανακαλέσει. «Για να μη δοθεί έκταση, βρε παιδί μου. Πού να μπλέκουμε τώρα;».
Πριν καιρό, ο συγκεκριμένος υπάλληλος είχε δημιουργήσει πάλι μια ανάλογη κατάσταση και διενεργήθηκε ΕΔΕ από τα κεντρικά της υπηρεσίας. Τα αποτελέσματά της δεν έγινε δυνατό να τα μάθουν οι συνάδερφοί του, οι οποίοι είναι εξαιρετικά ανήσυχοι: να ζητήσουν μετάθεση; να πηγαίνουν οπλισμένοι στη δουλειά επειδή φοβούνται ότι ο άνθρωπος αυτός μπορεί και να τους σφάξει; να τον μπαγλαρώσουν και να τον πάνε οι ίδιοι στο κοντινότερο ψυχιατρείο;

Το ζήτημα είναι ότι εάν οι συνάδερφοι αντιδράσουν, κινδυνεύουν να βρεθούν οι ίδιοι μπλεγμένοι: να τους μηνύσει ο «κυνηγημένος» για συκοφαντική δυσφήμηση, να τους κάνει αναφορά, να γίνει ΕΔΕ και ουδείς γνωρίζει πόσο πιο μακριά μπορεί να πάει η βαλίτσα.
Το πράγμα είναι, στην πραγματικότητα, τρισχειρότερο: ο άνθρωπος στον οποίον αναφέρομαι εργάζεται σε νευραλγικό πόστο σε σημαντικότατη υπηρεσία, στην οποία -λόγω θέσης και αρμοδιότητας- έχει ο ίδιος ελεύθερη πρόσβαση χωρίς κανέναν έλεγχο και μπορεί, ανά πάσα ώρα και στιγμή, να προκαλέσει βλάβη σε μηχανήματα ή, ακόμη, και επίθεση σε κάποιον/κάποιους από τους χιλιάδες ανθρώπους με τους οποίους έχει τη δυνατότητα να έρθει σε επαφή. Σημειωτέον ότι όλοι οι υπόλοιποι που δεν εργαζόμαστε σε ανάλογη υπηρεσία περνάμε σκληρούς ελέγχους για να μπούμε εκεί.
Το ότι ο συγκεκριμένος υπάλληλος έχει καλές σπουδές και μεταπτυχιακούς τίτλους του διασφαλίζει ένα εξαιρετικά υψηλό για τους χαλεπούς καιρούς μας εισόδημα έστω και χωρίς να εργάζεται και πολύ, διότι ουδείς τολμά να τα βάλει μαζί του, αναγνωρίζοντας ότι ίσως του είναι πάρα πολύ εύκολο να ξεπεράσει το όριο με απρόβλεπτες συνέπειες. Ωστόσο, το ζήτημα της ασφάλειας είναι το πρωταρχικό – για τη δική μου λογική, τουλάχιστον.
Αυτό είναι το σύστημα στο ελληνικό δημόσιο. Να μην τολμάς να πειράξεις τον συνάδερφο που δεν έχει και πολύ σώας τας φρένας. Επειδή ξέρεις ότι εάν τυχόν αρχίσει το ξήλωμα του κουβαριού, μπορεί η μπάλα να πάρει κι εσένα.
Κάποιοι συνάδερφοι του «κυνηγημένου», αποφασισμένοι να μην αφήσουν και πάλι το σύστημα να κάνει τα δικά του, κινήθηκαν παρασκηνιακά. Μίλησαν σε αστυνομικούς με τους οποίους έχουν τη δυνατότητα συνεννόησης κι εκείνοι σε δικαστικούς που ξέρουν ότι κάποιες φορές το σύστημα πρέπει να παρακαμφθεί. Περιμένουμε τα αποτελέσματα με αγωνία.
Αλλά όπως λέει φίλος δημόσιος υπάλληλος, «όταν γίνει το κακό, όταν ο τύπος πάρει ένα μαχαίρι και έρθει να μας σφάξει, τα media θα τσιρίζουν ότι τα βλέπαμε και δε μιλούσαμε. Πες τους σε παρακαλώ ότι βάζουν κι αυτοί το λιθαράκι τους, με τη λογική της προστασίας σε όλους τους δημοσίους υπαλλήλους αδιακρίτως και χωρίς καμιά αξιολόγηση. Το σύστημα έχει άψογες δικλείδες ασφαλείας για να μην παρεκτρέπεται κανείς και να μην αλλάζει τίποτα.». Προσθέτει, επίσης, ότι για πολλές περιπτώσεις δημοσίων υπαλλήλων υπάρχουν ενδείξεις συμπεριφοράς για την οποία απαιτείται αντιμετώπιση ειδικού, αλλά ουδείς τολμά να το αναφέρει, διότι θα υπάρχει η ρετσινιά του «καλά, γιατρός είσαι και αποφαίνεσαι ότι είναι τρελός;» Μου φαίνεται, πάντως, ότι εάν κάποιος είναι σίγουρος ότι μιλά με ανθρωποειδή με φάτσα ανθρώπου και ψυχή ζώου που του δηλητηριάζουν το νερό και του παίρνουν τη γυναίκα της ζωής του, βάσιμα μπορεί να εγείρει υποψίες ότι πρόκειται περί κλινικής περίπτωσης.
Προτιμούμε να συντηρούμε άρρωστες καταστάσεις αντί να τις κοιτάζουμε κατάματα και να τις αντιμετωπίζουμε. Το ζήτημα είναι εάν θα καθίσουμε για πολύ ακόμη να τις βλέπουμε να κακοφορμίζουν και τη γάγγραινα να εξαπλώνεται ή εάν θα αντιδράσουμε, επιτέλους, ως πολιτισμένη κοινωνία που θέλει να προχωρήσει πληρώνοντας το κόστος που αναλογεί.
Διότι, μέχρι στιγμής, απλώς πληρώνουμε και δεν προχωρούμε προς μια πολιτισμένη κοινωνία. Πάντως, πληρώνουμε.

22 March 2015

Οnline και τραμπούκος...

στην υποκριτική ελληνική κοινωνία του 2015 
Βιβλία, βιβλία
της Μαρίας Τοπαλή, Καθημερινή, 22/3/2015
ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ
Το ημερολόγιο ενός δειλού
εκδ. Καστανιώτη, 2014

«Καθόμουν και κοίταζα το αίτημα φιλίας από τον Γόλιο κι έτριβα τα μάτια μου. Η αλήθεια είναι πως αυτό το παιδί ανέκαθεν είχε την ικανότητα να μ’ αιφνιδιάζει, να με φέρνει στη θέση να σκέφτομαι συνέχεια και να υπεραναλύω τα πράγματα… Nikos Golios has sent you a friend request». Ο Γόλιος, παλιός συμμαθητής και αρχιτραμπούκος του ιδιωτικού σχολείου στη Γλυφάδα, στέλνει έπειτα από χρόνια αίτημα φιλίας μέσω Facebook στο έκπληκτο θύμα του, τον Θοδωρή. Βρισκόμαστε στο τέλος της αφήγησης· το θύμα έχει, με βάση την «ιστορία», δικαιωθεί. Φοιτητής σε επαρχιακό πανεπιστήμιο, στη σχολή μάλιστα στην οποία σχεδίαζε τον παλιό καλό καιρό να σπουδάσει ο θύτης του, συναντά τον άλλον να βιοπορίζεται ως υπάλληλος σούπερ μάρκετ και να συμπληρώνει το πενιχρό του εισόδημα με περιστασιακές μικροδουλειές, αφού η άλλοτε εύπορη οικογένειά του έχει χρεοκοπήσει. Η σύμπτωση –ο Γόλιος με τον συνεταίρο του αναλαμβάνουν να βάψουν το φοιτητικό σπίτι που, όπως αποκαλύπτεται, ανήκει στον Θοδωρή– φέρνει τον θύτη αντιμέτωπο με το ημερολόγιο και τις παλιές εξομολογήσεις του θύματος. Ο αλλοτινός τραμπούκος μπαίνει σε μια διαδικασία αυτοανάλυσης και, όπως συμβαίνει στα καλά βιβλία, πολλά ερωτηματικά παραμένουν μέχρι τέλους ανοιχτά.
Με μάλλον ασυνήθιστο τρόπο, ο Παπαθεοδώρου αφηγείται μία συνηθισμένη ιστορία bullying. Η φωνή του θύτη «σπάει», όμως, επιπλέον, σε δύο περσόνες: τον αλλοτινό «Γόλιο» του γυμνασίου και τον σημερινό «Νίκο» του επαρχιακού σούπερ μάρκετ. Μέσα από την αποστασιοποιημένη ματιά του τελευταίου διαβάζουμε (μαζί του) τις σελίδες ημερολογίου του Θοδωρή, αλλά και του παλιού εαυτού του αφηγητή, σε μιαν ιδιότυπη «κατ’ αντιπαράσταση» μαρτυρία της δύσκολης εκείνης γυμνασιακής χρονιάς. Είναι δύο εκ διαμέτρου αντίθετες οπτικές των εφήβων που πρωταγωνιστούν στο δράμα αλλά και μια τρίτη ματιά του, ενήλικου πλέον, και μάλλον πικρά συνετισμένου Γόλιου. Ο συγγραφέας υποβάλλει έτσι μια σύνθετη, διαφοροποιημένη προσέγγιση του προβλήματος της ενδοσχολικής βίας.
Ως «δειλός» μπορεί να νοηθεί εξίσου το θύμα, ο θύτης και οι περισσότεροι ενήλικοι που τους πλαισιώνουν. Φωτίζεται ανατριχιαστικά ένας περίγυρος που είτε αγνοεί ηθελημένα το πρόβλημα (γονείς), είτε αδιαφορεί προκλητικά (καθηγητές), είτε συναινεί ένοχα, προκειμένου να βρίσκεται στην ασφαλή όχθη (συμμαθητές). Είναι, εντέλει, κάποιες ατομικές στάσεις μαθητών και καθηγητών, που επιδεικνύοντας το περίπου άγνωστο ως όρο στη χώρα μας, αλλά πολυσυζητημένο αλλού, «θάρρος του πολίτη» (civil courage), διαφοροποιούνται από αυτόν τον επικίνδυνο συρμό, πυροδοτώντας τη λύση του δράματος με την τιμωρία των ενόχων και την αποκατάσταση του θύματος.
Πρόσφατα δραματικά περιστατικά του αστυνομικού δελτίου φέρνουν την ελληνική κοινή γνώμη αντιμέτωπη με ό,τι αρνούνταν έως τώρα να παραδεχτεί: τη διάχυτη βία στους χώρους όπου τα παιδιά και οι νέοι μορφώνονται και διασκεδάζουν, τη βία που δεν ασκείται από περιθωριακά στοιχεία, όπως θα βόλευε, δίνοντας στην υπόλοιπη κοινωνία την ευκαιρία να εκφράσει τον αποτροπιασμό της και να κοιτάξει αμέσως μετά αλλού, αφού οι θύτες είναι κανονικά παιδιά, κανονικών οικογενειών, συχνά με υψηλό βιοτικό και μορφωτικό επίπεδο. Τέλος, οι θύτες, έτσι όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, de facto προστατεύονται. Τα θύματα, όχι.
Ο Παπαθεοδώρου διακρίνεται για τη διαισθητική αλλά εντυπωσιακά εύστοχη και έγκαιρη επισήμανση σκοτεινών πλευρών της εφηβικής πραγματικότητας στη χώρα μας. Ποιος ξεχνάει την εκ μέρους του έγερση του ζητήματος της επιρροής βίαιων ακροδεξιών στοιχείων στα σχολεία της περιοχής που εκλογικά ανήκει στην περίφημη Β΄ Πειραιώς, στο βραβευμένο «Στη διαπασών» εν έτει 2009, όταν κανείς δεν μιλούσε για τέτοια θέματα; Στο υπό συζήτηση βιβλίο δείχνει τώρα με το δάχτυλο εκεί ακριβώς όπου αρνούμαστε να κοιτάξουμε: στις μικρές ηλικίες, στα ιδιωτικά σχολεία των «καλών» περιοχών, στις εύπορες μορφωμένες οικογένειες του ακραίου καταναλωτισμού, στην ανεξέλεγκτη χρήση των κινητών τηλεφώνων και του Διαδικτύου ως μέσου άσκησης του bullying στις μέρες μας.
Το βιβλίο τελειώνει με το «αίτημα φιλίας» του Γόλιου προς τον Θοδωρή μέσω Facebook· αποφεύγοντας όμως την κακή συνήθεια της ελληνικής εκπαίδευσης που θέλει να «κλείνει» τα πάσης φύσεως κείμενα με ένα οριστικό «συμπέρασμα», ο Παπαθεοδώρου προτιμά να κλείσει το μάτι στον αναγνώστη. «“Χαμογέλασα», λέει μέσα του ο Θοδωρής. «Ξανακοίταξα το αίτημα φιλίας. Καλά, θα δω άλλη φορά τι θα κάνω μ’ αυτό”, είπα δυνατά, έτσι, για να με ακούσω. Εκλεισα τον υπολογιστή, πήρα τα κλειδιά και βγήκα να συναντήσω την παρέα μου…».

20 March 2015

Η Παναγιά στον πάγκο...

του Στάθη Παναγιωτόπουλου, iporta.gr, 20/3/2015

Άγιες μέρες. Πάσχα πλησιάζει, και ειδικά στο ορθόδοξο τμήμα του πληθυσμού μας η κατάνυξη κυριαρχεί. Αναρωτιέμαι, τι γνώμη έχει αυτό το τμήμα του πληθυσμού όταν βλέπει/ακούει ένα από τα σεβασμιότερα, σημαντικότερα, γλυκύτερα σύμβολα της πίστης του να λοιδορείται (στην καλύτερη περίπτωση) ή να κυλιέται στις λάσπες;  
Ο λόγος, φυσικά, για τον Άγγελο Αναστασιάδη, προπονητή ποδοσφαίρου με θητεία σε αρκετές ελληνικές και κυπριακές ομάδες και πρώην ποδοσφαιριστή. Ο οποίος δηλώνει θεοσεβούμενος και πιστός (δικαίωμά του, φυσικά!) και δε χάνει ευκαιρία να ανάγει τη δουλειά του σε παρέμβαση/ εύνοια/δυσμένεια/σχεδιασμό του θείου στοιχείου και ειδικότερα της αγαπημένης του Παναγίας.

Παλιότερα έπαιρνε ομαδικά τους ποδοσφαιριστές και τους πήγαινε να προσκυνήσουν το «περιβόλι Της» (το Άγιον Όρος, ντε!). Τώρα τελευταία, στις δηλώσεις του μετά τη λήξη κάθε αγώνα δεν παραλείπει να αναφέρει την Παναγία με προτάσεις που ευθέως δηλώνουν ότι η Μήτηρ Θεού θέλησε να κερδίσει ο ΠΑΟΚ ή να χάσει, ή να κερδίσει το πέναλτι ο τάδε παίκτης, ή να βάλει γκολ ο δείνα, ή η ομάδα να αποκλειστεί από το κύπελλο/πρωτάθλημα/ευρωπαϊκές διοργανώσεις, και πάει λέγοντας. Μετά από ΚΑΘΕ ματς!

Μου είπαν δε ότι σε συνέντευξη τύπου έβγαλε εικονισματάκι της Παναγίας από τον κόρφο του και το ασπαζόταν. Αν δάκρυσε το εικόνισμα ή όχι δεν εξακριβώθηκε…

Προσωπικά είμαι άθεος, δεν πιστεύω σε καμία ανώτερη δύναμη, ζωή μετά θάνατον, διαβόλους τριβόλους, θαύματα και λοιπές δεισιδαιμονίες. Ωστόσο οφείλω να παραδεχτώ πως η εικόνα της Παναγίας είναι ένα από τα ομορφότερα, γλυκύτερα, τρυφερότερα σύμβολα μιας πίστης ή έστω μιας λαογραφίας.

Και μου κάνει τρομερή εντύπωση πώς οι φανατικοί θρησκευόμενοι δεν είπαν ούτε μια κουβέντα για την ασχήμια που διαπράττει ο εν λόγω άνθρωπος εις βάρος του ωραιότερου θρησκευτικού συμβόλου τους.

Κανείς δεν του είπε, «τι κάνεις ρε άνθρωπε; Με ποιο δικαίωμα σέρνεις την Παναγίτσα μας στη λάσπη που βαράνε τη μπάλα 22 μαντράχαλοι; Τι είναι ρε Άγγελε η Παναγία που ήθελε να κερδίσει ή να χάσει ο ΠΑΟΚ; Ο Τζοβάνι Τραπατόνι είναι η Παναγία; Δε ντρέπεσαι λίγο;»

Κανείς δεν είπε κουβέντα. Ούτε καν αυτός ο υπερ-ευαίσθητος κήρυκας του μίσους μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, που δε διστάζει να καταδικάσει σε θάνατο τους ομοφυλόφιλους, από τους οποίους, όπως παραδέχεται, βρίθει η εκκλησία του.

Ούτε καν η δικαιοσύνη, που όταν κάποιος σατίρισε τον κακόψυχο, σκοταδιστή «Άγιο» (ας γελάσω!) Παΐσιο, βιάστηκε να αποπειραθεί να τον χώσει στη φυλακή.

Τι έγινε, φίλοι «Χριστιανοί»; Δύο μέτρα και πόσα, αλήθεια, σταθμά;

17 March 2015

Πράγματα που έμαθα πουλώντας μεταχειρισμένα βιβλία

lifo.gr, 13/3/2015

Μία πρώην δικηγόρος, νυν ιδιοκτήτρια καταστήματος
μεταχειρισμένων βιβλίων, μας λέει τι έμαθε μετά από
χρόνια στη δουλειά.

Η Jane Sathre ζει στο Ιλλινόι και αποφάσισε να εγκαταλείψει τη δικηγορία για να αφιερωθεί σ’ αυτό που αγαπούσε: στα βιβλία. Το έκανε χωρίς να υπολογίσει τα e-books και την οικονομική κρίση, οπότε φοβάται μήπως χρειαστεί να ξαναλλάξει καριέρα. Για την ώρα, μοιράζεται μαζί μας πράγματα που έμαθε πουλώντας μεταχειρισμένα βιβλία.  
  1. Όταν κάποιος μπαίνει στο μαγαζί και σε ρωτάει που είναι τα ιστορικά μυθιστορήματα, εννοεί τα ρομάντζα.
  2. Αν κάποιος λέει ότι διαβάζει λίγο απ΄ όλα, επίσης ψάχνει τα ρομάντζα.
  3. Αν κάποιος ζητάει συμβουλή για το τι να διαβάσει και όταν ρωτάς ποιό βιβλίο του άρεσε ιδιαίτερα δε μπορεί να σκεφτεί ούτε ένα, τότε δεν πρόκειται για κάποιον που διαβάζει. Προτείνω Nicholas Sparks.
  4. Τα παιδιά μπαίνουν στο μαγαζί γυρνώντας από το σχολείο αν βάλεις έξω από το μαγαζί ένα ράφι με μερικά δωρεάν παιδικά βιβλία. Αν τους δώσεις και δωρεάν τσίχλες, θα έρχονται κάθε μέρα και θα φέρνουν και τους φίλους τους.
  5. Αν βάλεις έξω από το μαγαζί ένα ράφι με δωρεάν βιβλία, τα βιβλία μαγειρικής θα φύγουν πρώτα, ενώ τα υπόλοιπα θα μείνουν εκεί για εβδομάδες.
  6. Αν βάλεις έξω από το μαγαζί ένα ράφι με δωρεάν βιβλία, κάθε εβδομάδα κάποιος θα μπει μέσα και θα σε ρωτήσει αν πραγματικά είναι δωρεάν, όσες ταμπέλες κι αν βάλεις. Κάποιος άλλος θα μπει μέσα και θα σε ρωτήσει αν όλα μέσα στο μαγαζί είναι δωρεάν.
  7. Κανείς δεν αγοράζει βιβλία αυτοβοήθειας σε ένα μαγαζί που υπάρχει πιθανότητα χρονοβόρας  ανθρώπινης επαφής κατά την πληρωμή. Μην σπαταλάς χώρο με τέτοια βιβλία, βάλτα στο ράφι με τα δωρεάν.
  8. Το ίδιο ισχύει και για τα εγχειρίδια σεξ. Οι μοναδικοί πελάτες που θα δείξουν ενδιαφέρον είναι τα παιδιά που μασάνε τσίχλα, τα οποία θα ανακαλύψουν αυτά  τα βιβλία όσο καλά κι αν τα κρύψεις.
  9. Ένας εκπληκτικά μεγάλος αριθμός πελατών νομίζει ότι έχεις διαβάσει όλα τα βιβλία μέσα στο μαγαζί και βγάζει βιβλία από τα ράφια ρωτώντας τι λέει μέσα. Αυτοί οι άνθρωποι φεύγουν χωρίς να αγοράσουν τίποτα, οπότε μπορείς να διασκεδάσεις βγάζοντας ιστορίες από το μυαλό σου.
  10. Ακόμα κι αν πουλάς μεταχειρισμένα βιβλία, ο κόσμος εκνευρίζεται που δεν έχεις το τελευταίο του James Patterson. Είναι αυτοί που θα σου ζητήσουν έκπτωση επειδή το βιβλίο μοιάζει χρησιμοποιημένο.
  11. Είναι αλήθεια και είναι κρίμα ότι μερικοί πραγματικά αγοράζουν βιβλία με κριτήριο το χρώμα του εξωφύλλου.

14 March 2015

10ο Συνέδριο «Ελληνική Γλώσσα και Ορολογία»


12–14 Νοεμβρίου 2015, Αθήνα
Αφιερωμένο στον Εμμανουήλ Κριαρά

Πρόσκληση για υποβολή ανακοινώσεων

Η Ελληνική Εταιρεία Ορολογίας (ΕΛΕΤΟ), σε συνεργασία με το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ), το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), το Πανεπιστήμιο Κύπρου (ΠΚ), το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας (ΤΕΕ), τον Ελληνικό Οργανισμό Τυποποίησης (ΕΛΟΤ), τον Οργανισμό για την Διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας (ΟΔΕΓ) και άλλους φορείς που θα ανακοινωθούν στην ιστοσελίδα του Συνεδρίου, διοργανώνει το 10ο Συνέδριο “Ελληνική Γλώσσα και Ορολογία”. Το Συνέδριο θα διεξαχθεί στην Αθήνα στις 12‑14 Νοεμβρίου 2015.

Σκοπός του Συνεδρίου είναι η παρουσίαση αφενός της σημερινής κατάστασης της ελληνικής γλώσσας στην ορολογική της διάσταση και αφετέρου μεθόδων, πρακτικών και εργαλείων της σύγχρονης επιστήμης της Ορολογίας και της εφαρμογής τους στην ελληνική γλώσσα – μονογλωσσικά και/ή διαγλωσσικά – για την προώθηση της ορολογικής έρευνας και τη συμβολή στον σύγχρονο ορολογικό εμπλουτισμό της ελληνικής γλώσσας.

Θεματολόγιο του Συνεδρίου:

1    Γλωσσολογικές–οντολογικές αρχές Ορολογίας
      Αρχές της γλώσσας και της λογικής που υιοθετούνται, διατυπώνονται και εφαρμόζονται στην Ορολογία. Η ορολογία ως διεπαφή ανάμεσα στη γλώσσα και στη γνώση. Μέθοδοι, μηχανισμοί και κανόνες οροδοσίας που προκύπτουν από την ενδογλωσσική ή τη διαγλωσσική εξέταση κατασημάνσεων (όρων και ονομάτων) και ορισμν εννοιών. Θεωρητική, συγχρονική και/ή διαχρονική εξέταση όρων σε μονογλωσσικό και/ή πολυγλωσσικό περιβάλλον...
2    Διδακτική και Ορολογία
  Διδακτική της Ορολογίας. Προπτυχιακά και μεταπτυχιακά μαθήματα και/ή σεμινάρια Ορολογίας. Μαθησιακά θέματα Ορολογίας. Ορολογικές πλευρές της διδασκαλίας μαθημάτων ειδικών θεματικών πεδίων. Έννοιες και όροι της Διδακτικής...
3    Ορολογία συγκεκριμένων θεματικών πεδίων – Λεξικογραφικές και ορογραφικές μελέτες
   Συγχρονική και και/ή διαχρονική θεώρηση ορολογίων και ορολογικών προβλημάτων συγκεκριμένων θεματικών πεδίων. Συστήματα όρων σε συγκεκριμένα θεματικά πεδία σε σχέση με αντίστοιχα συστήματα εννοιών. Λεξικογραφικές και ορογραφικές μελέτες σε συγκεκριμένα θεματικά πεδία...
4    Ορολογικοί πόροι
    Ειδικά ερμηνευτικά ή πολύγλωσσα λεξικά, έντυπα ή ηλεκτρονικά, τοπικά ή επιγραμμικά/διαδικτυακά. Ορολογικές συλλογές ή βάσεις όρων που περιέχουν κατασημάνσεις, ορισμούς εννοιών και άλλες ορολογικές πληροφορίες. Σώματα ειδικών κειμένων και διάθεσή τους για έρευνα και υποστήριξη ορολογικών πόρων. Εφαρμογή των νέων τεχνολογιών στην ορολογική πράξη και στην παροχή ορολογικών υπηρεσιών...
5    Τυποποίηση ορολογίας
    Ενδογλωσσική επικύρωση και τυποποίηση όρων με καθιέρωση προτιμώμενων και αποδεκτών όρων ως έγκυρων όρων. Διεθνοποίηση εννοιών και διαγλωσσική αντιστοίχιση, επικύρωση και τυποποίηση των ισοδύναμων όρων. Προτάσεις όρων για επικύρωση και τυποποίηση. Τυποποίηση κειμένων ειδικών γλωσσών...
6    Ορολογία και μετάφραση
   Ο ρόλος των όρων στη θεωρία και πράξη της μετάφρασης. Εφαρμογή των αρχών της Ορολογίας στη μετάφραση. Η εννοιοστρεφής διαγλωσσική αντιστοίχιση και «ισοδυναμία» όρων μεταξύ πρωτοτύπου και μεταφράσματος έναντι της λεξιστρεφούς «μετάφρασης» όρων. Η μετάφραση με την βοήθεια ορολογικών πόρων από το Διαδίκτυο. Έννοιες και όροι της μεταφρασεολογίας...
7    Ορολογία και δίκαιο
   Ο ρόλος των όρων και η εφαρμογή των αρχών της Ορολογίας στο δίκαιο και στη νομική επιστήμη. Ιδιαιτερότητες του νομικού λόγου. Ορολογία και δικαιικά συστήματα. Έννοιες και όροι του δικαίου και της νομικής επιστήμης. Ορολογία και συγκριτικό δίκαιο.
8    Διάχυση και χρήση των όρων – Ορολογική πολιτική και ρύθμιση
    Τρόποι και μέσα διάδοσης ειδικών όρων και ορολογίων. Ενδοπεδιακά και διαπεδιακά ζητήματα ορολογικής ενημέρωσης. Ρυθμιστικά εργαλεία ορολογικής πολιτικής (δημοσιεύματα, νομοθετήματα, προδιαγραφές, πρότυπα,..)
9    Δραστηριότητα φορέων και οργάνων Ορολογίας
    Δραστηριότητες παραγωγής, συλλογής, επεξεργασίας, δημοσιοποίησης και διάθεσης όρων και παροχής ορολογικών υπηρεσιών από εθνικούς, περιφερειακούς και/ή παγκόσμιους φορείς και όργανα (οργανισμούς, εταιρείες, ενώσεις, επιτροπές, ομάδες). Διοργανώσεις εκδηλώσεων Ορολογίας…

Γλώσσες:
Επίσημες γλώσσες του Συνεδρίου είναι η ελληνική και η αγγλική.

Κρίσιμες ημερομηνίες:

Υποβολή περιλήψεων ως τις:          30 Μαρτίου 2015
Κρίση των περιλήψεων ως τις:        30 Απριλίου 2015
Υποβολή πλήρων κειμένων ως τις:  30 Ιουνίου 2015

Περιλήψεις και κείμενα:

Οι εισηγητές που επιθυμούν να παρουσιάσουν ανακοίνωση στο συνέδριο θα υποβάλουν περίληψη σε δύο ηλεκτρονικά αντίγραφα της μορφής .doc (κείμενο Word συμβατό με την έκδοση MS Office 2000) σε μία από τις επίσημες γλώσσες του συνεδρίου, με έκταση το λιγότερο 200 και το πολύ 300 λέξεις.
Στο ένα από τα αντίγραφα της περίληψης θα πρέπει να αναγράφονται
α)    ο υπέρτιτλος: 10ο Συνέδριο «Ελληνική Γλώσσα και Ορολογία», Αθήνα, 12–14 Νοεμβρίου 2015,
β)    ο τίτλος της ανακοίνωσης
γ)    η θεματική ενότητα στην οποία εντάσσεται η ανακοίνωση και
δ)    τα στοιχεία (ονοματεπώνυμο, ιδιότητα, ταχ. διεύθυνση, τηλέφωνο, τηλεομοιότυπο, ηλ-διεύθυνση) του συγγραφέα ή των συγγραφέων.
Στο άλλο αντίγραφο θα αναγράφονται μόνο τα α), β) και γ).
Τα δύο ηλεκτρονικά αντίγραφα της περίληψης πρέπει να σταλούν με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, ως συνημμένα, στη διεύθυνση: valeonti@otenet.gr εντός της παραπάνω προθεσμίας.
Μετά την κρίση των περιλήψεων από την Επιστημονική Επιτροπή του Συνεδρίου, οι συγγραφείς που θα επιλεγούν θα λάβουν ειδικές προδιαγραφές για τη σύνταξη των πλήρων κειμένων των ανακοινώσεών τους.

Πληροφορίες

Γραμματεία του Συνεδρίου: τηλ. +30 210 9323243, +30 6977529164, ηλ-ταχ. pinelpap@otenet.gr
Οργανωτική Επιτροπή: τηλ. +30 6974321009, ηλ-ταχ. valeonti@otenet.gr

13 March 2015

Το Ραντάρ (Radar)

(Από την Ιστορία της Τεχνολογίας)


Το ραντάρ (radar = RAdio Detection And Ranging ή επίσης Radio Angle Detection And Ranging) αποτελεί μια ηλεκτρονική κατασκευή που εκπέμπει κατάλληλο ηλεκτρομαγνητικό κύμα και στη συνέχεια παραλαμβάνει τυχόν ανακλάσεις του σε μεταλλικές επιφάνειες. Έτσι είναι δυνατόν να συλλεγούν πληροφορίες για είδος και πλήθος κινούμενων ή σταθερών μεταλλικών αντικειμένων. Αυτή η κατασκευή υλοποιήθηκε σχεδόν παράλληλα στη Γερμανία, τη Βρετανία και τη Σοβιετική Ένωση στα τέλη της δεκαετίας του 1930, με κύριο στόχο την αντιμετώπιση αντιπάλων αεροπλάνων και πλοίων κατά το β' παγκόσμιο πόλεμο. 

Το έτος 1849 είχε μετρήσει ο Γάλλος Φυσικός Armand Fizeau (Φιζώ, 1819-1896) την ταχύτητα του φωτός με την καταγραφή του χρόνου που χρειάζεται μια φωτεινή δέσμη να ανακλαστεί σε εμπόδιο που βρίσκεται σε δεδομένη απόσταση, και να επιστρέψει στον πομπό της. Από τη στιγμή που είναι γνωστή η ταχύτητα του φωτός, μπορούμε να επαναλάβουμε το πείραμα με στόχο τον προσδιορισμό της απόστασης, στην οποία βρίσκεται το εμπόδιο. Όμως, το φως δεν προσφέρεται για τέτοιες εφαρμογές, γιατί ανακόπτεται εύκολα από διάφορα εμπόδια και επίσης απορροφάται και σκεδάζεται σε μεγάλο βαθμό από την υγρασία και τη σκόνη της ατμόσφαιρας. Το έτος 1866 είχε διαπιστώσει πειραματικά ο Rudolf Hertz ότι τα ραδιοκύματα αντανακλώνται σε μεταλλικά αντικείμενα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1870 επανέλαβε ο Ινδός Jagadish Chandra Bose (Μπόουζ, 1858-1937) τα πειράματα του Χερτς στην Καλκούτα, χρησιμοποιώντας μικρότερα μήκη κύματος. Με τα αποτελέσματα από αυτά τα πειράματα οδηγήθηκε ο Μπόουζ στην κατασκευή των πρώτων κυματοδηγών. 



Τη μέθοδο Φιζώ για εντοπισμό μεταλλικών αντικειμένων αλλά με ραδιοκύματα εφάρμοσε το έτος 1904 ο Γερμανός φοιτητής Christian Huelsmeyer (Χυλσμάγερ, 1881-1957), ο οποίος στα πλαίσια πειραμάτων ως υποψήφιος εκπαιδευτικός, προσδιόρισε την ακριβή απόσταση πλοίων στη θάλασσα από το εργαστήριό του. Τα ραδιοκύματα είναι κατάλληλα για μετρήσεις απόστασης μεταλλικών αντικειμένων εφόσον έχουν υψηλή συχνότητα (μικρό μήκος κύματος), αλλιώς κάμπτονται κατά την πρόσκρουση σε μεταλλικά εμπόδια και αλλάζουν κατεύθυνση εκπομπής. Τα κύματα μεγαλης συχνότητας (μικροκύματα) είναι διεισδυτικά και διαπερνούν τα σύννεφα. Το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας που έλαβε ο Χυλσμάγερ το ίδιο έτος έχει τίτλο: «Μέθοδος ειδοποίησης ενός παρατηρητή για την ύπαρξη απομακρυσμένων μεταλλικών αντικειμένων με χρήση ραδιοκυμάτων». 

Είναι άγνωστο, αν έγινε ευρύτερα αντιληπτή από τον τεχνικό κόσμο η σημασία αυτής της επινόησης του Χυλσμάγερ, το μόνο συναφές στοιχείο ήρθε από ένα τελείως διαφορετικό χώρο, αυτόν της λογοτεχνίας. Ο Αμερικάνος τεχνικός και συγγραφέας Hugo Gernsback (Γκέρνσμπακ, 1884-1967) με καταγωγή από το Λουξεμβούργο, περιγράφει σε ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας που κυκλοφόρησε το έτος 1911, την αξιοποίηση ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων για τη λειτουργία ενός ραντάρ, το οποίο χρησιμεύει στη μυθιστορηματική πλοκή του έργου. Είναι άγνωστο, αν ο Γκέρνσμπακ επηρεάστηκε από την ιδέα του Χυλσμάγερ ή έπλασε αυτοδύναμα την ιστορία του για το ραντάρ. 

Το έτος 1917 αξιοποίησε ο Γάλλος Φυσικός Paul Langevin (Λανζεβέν, 1872-1946) τους υπερήχους για εντοπισμό αντικειμένων στο νερό. Τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα και το φως δεν ήταν δυνατόν να χρησιμοποιηθούν σ' αυτό το μέσο, ενώ οι υπέρηχοι προσφέρονται λόγω του μικρού μήκους κύματος που διαθέτουν κι επειδή δεν σκεδάζονται ή απορροφώνται από το νερό. Τα αντικείμενα που έπρεπε να εντοπιστούν δεν ήταν άγνωστα ευρήματα αλλά γερμανικά υποβρύχια, τα οποία κατά τη διάρκεια του α' παγκόσμιου πολέμου προκαλούσαν τεράστιες απώλειες στα αντίπαλα πλεούμενα. Η συσκευή που κατασκεύασε ο Λανζεβέν, το σονάρ (sonar = SOund, Navigation And Ranging), δεν ολοκληρώθηκε βέβαια έγκαιρα ώστε να αξιοποιηθεί στον πόλεμο, χρησιμοποιείται όμως βελτιωμένη μέχρι σήμερα για να εντοπιστούν, εκτός από υποβρύχια και ναυάγια, κοπάδια ψαριών, αλλά και για να καταγραφεί το ανάγλυφο του πυθμένα των θαλασσών. Εκτός αυτών, οι υπέρηχοι παίζουν σημαντικό ρόλο στην ιατρική διαγνωστική. 

Στη δεκαετία του 1930 εξελίσσονται παράλληλα προσπάθειες για ανάπτυξη ραντάρ στο πλαίσιο των εξοπλισμών από τις κυριότερες αντίπαλες δυνάμεις και συγκεκριμένα τη Γερμανία, τη Βρετανία, τη Σοβιετική Ένωση και τις ΗΠΑ. Επειδή το ραντάρ είχε τότε σχεδόν αποκλειστικά στρατιωτικό ενδιαφέρον, η ανάπτυξή του έγινε σε όλες τις χώρες με μεγάλη μυστικότητα, γι' αυτό και οι τεχνικοί που συμμετείχαν σε κάθε χώρα δεν είχαν δυνατότητα επικοινωνίας. Αυτός είναι και ο λόγος που τα συστήματα, τα οποία τελικά αναπτύχθηκαν, διέφεραν σημαντικά μεταξύ τους. 

Το έτος 1934 πραγματοποιεί το γερμανικό ναυτικό (Dr. Rudolf Kuehnhold) πειράματα στον κόλπο του Κιέλου με μία συσκευή που εκπέμπει εκατοστομετρικά κύματα (decimeter). Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η συσκευή μπορούσε να εντοπίσει, εκτός από πλοία, και αεροπλάνα που πέταγαν πάνω από το λιμάνι. Στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα η εμβέλεια εντοπισμού έφτασε τα 40 km. Η πρώτη στρατιωτική αξιοποίηση αυτού του ραντάρ έγινε στα τέλη του έτους 1939 (o β' παγκόσμιος πόλεμος είχε αρχίσει ήδη τον Σεπτέμβριο αυτού του έτους), όταν εντοπίστηκαν έγκαιρα και καταρρίφθηκαν βρετανικά αεροπλάνα που ετοιμάζονταν για έφοδο σε πολεμικά πλοία στο λιμάνι του Αμβούργου. 

Η εταιρία Telefunken εγκατέστησε το έτος 1939 μια σειρά ραντάρ με το κωδικό όνομα Wuerzburg για την υποστήριξη των αντιαεροπορικών πυροβολαρχιών. Το «πιάτο» αυτών των ραντάς είχε διάμετρο 3 m, η εκπομπή γινόταν στα 565 MHz με 8 kW παλμική ισχύ και η εμβέλεια έφτανε τα 40 km. Αυτές οι συσκευές βελτιώθηκαν σταδιακά και μέχρι το τέλος του πολέμου είχαν κατασκευαστεί περίπου 4.000 κομμάτια. Μια ειδικότερη κατασκευή αυτού του ραντάρ είχε την ονομασία Wuerzburg-Riese (γίγας). 

 Αριστερά: Το γερμανικό ραντάρ Wuerzburg-Riese, 
Δεξιά: Οι κεραίες του δικτύου Chain Home

Στη Βρετανία παρουσίασαν οι Robert Watson-Watt και Arnold Wilkins το έτος 1935 ένα σχέδιο για κατασκευή ραντάρ, το οποίο προέβλεπε εκπομπές με μήκος κύματος 49 m. Αυτό το μήκος ήταν περίπου το διπλάσιο του ανοίγματος το πτερύγων των συνηθισμένων βομβαρδιστικών αεροπλάνων κι έτσι οι μεταλλικές επενδύσεις των αεροπλάνων αντανακλούσαν τα ραδιοκύματα ως δίπολα μισού μήκους κύματος. Μετά από διάφορες βελτιώσεις εγκαταστάθηκε το έτος 1937 κατά μήκος της ανατολικής ακτής της Βρετανίας ένα δίκτυο 20 κεραιών που ονομάστηκε Chain Home. Η εκπομπή γινόταν με μήκη κύματος 10-13,5 m (22-30 MHz) με συχνότητα εκπομπής παλμών 25 Hz και ισχύ 200 kW. Η εμβέλεια αυτών των πομπών ήταν της τάξης των 200 km. Από το έτος 1939 βρισκόταν αυτό το δίκτυο ραντάρ σε 24ωρη λειτουργία. Η γερμανική κατασκοπεία πληροφορήθηκε για τη βρετανική εγκατάσταση εντοπισμού αεροπλάνων και έστειλε ένα αερόστατο Ζέπελιν για ανίχνευση πάνω από το κανάλι μεταξύ Βρετανίας και Ευρώπης για να καταγράψει σήματα και τεχνικά χαρακτηριστικά. Αυτή η κατασκοπευτική εξόρμηση έμεινε όμως χωρίς αποτέλεσμα, γιατί οι Γερμανοί τεχνικοί ανίχνευαν την περιοχή συχνοτήτων 200-600 MHz, ενώ οι Εγγλέζοι πραγματοποιούσαν εκπομπές στα 30 MHz. 

Το δίκτυο Chain Home είχε μια ικανοποιητική για την εποχή εμβέλεια, δεν μπορούσε να εντοπίσει όμως αεροπλάνα σε χαμηλή πτήση. Γι' αυτό δημιουργήθηκε ένα δεύτερο δίκτυο, Chain Home Low, με εμβέλεια 80 km και συχνότητα εκπομπής στα 200 MHz. Τα δύο αυτά δίκτυα αποδείχθηκαν πολύ αξιόπιστα κατά τις επιθέσεις της γερμανικής αεροπορίας στο Λονδίνο και άλλες μεγάλες βρετανικές πόλεις. Το έτος 1940 κατασκευάστηκε στη Βρετανία συσκευή μάγνητρου (magnetron) ικανή να παράγει κύματα 10 cm κι έτσι έγινε δυνατός ο εφοδιασμός των αεροπλάνων με μικρά ραντάρ. Αυτό το ραντάρ έδειχνε στο χειριστή τη διαμόρφωση του εδάφους, με αποτέλεσμα να είναι πολύ ακριβέστερη η πλοήγηση των αεροπλάνων κοντά σε στόχους. Τα πρώτα αεροπλάνα εφοδιασμένα με ραντάρ χρησιμοποιήθηκαν το έτος 1943. 

Και οι δύο αντίπαλες πλευρές στο δυτικό μέτωπο, Βρετανοί και Γερμανοί, χρησιμοποίησαν τεχνικές παρεμβολών στα εχθρικά ραντάρ. Μάλιστα και οι δύο πλευρές εφάρμοσαν την ίδια μέθοδο, είτε τυχαία είτε αξιοποιώντας πληροφορίες από κατασκοπεία: τη ρίψη σε μεγάλες ποσότητες μικρών ταινιών από staniol. Σύμφωνα με πληροφορίες που έγιναν γνωστές μετά τον πόλεμο, κατά τις επιθέσεις των βρετανικών βομβαρδιστικών στην περιοχή του Αμβούργου, επί 2 συνεχείς ημέρες στο τέλος Ιανουαρίου 1943, ρίχτηκαν για παρενόχληση των γερμανικών ραντάρ περί τα 92 εκατομμύρια ταινίες μεγέθους ίσο με το μισό μήκος κύματος των εκπεμπόμενων ραδιοκυμάτων. Το συνολικό βάρος των ταινιών staniol ήταν της τάξης των 40 τόνων. Λίγο αργότερα βελτιώθηκαν τα γερμανικά ραντάρ με αξιοποίηση του φαινομένου Doppler, ώστε να διαχωρίζονται μικρές επιφάνειες που κινούνταν αργά ή έμεναν ακίνητες, από μεγαλύτερες επιφάνειες που κινούνταν σταθερά. 

Στις ΗΠΑ άρχισε το έτος 1937 η μελέτη των δυνατοτήτων κατασκευής ραντάρ για στρατιωτική χρήση. Σύντομα προσδιορίστηκαν οι ανάγκες και κατασκευάστηκαν 800 συσκευές με εμβέλεια 50 μιλίων, φορητές (SCR-270) και σταθερές (SCR-271) με ισχύ 100 kW. Όταν το έτος 1941 επιτέθηκαν τα γιαπωνέζικα αεροπλάνα και κατέστρεψαν τον αμερικάνικο στόλο στο Pearl Harbour, τα αμερικάνικα ραντάρ λειτουργούσαν και είχαν λάβει το σήμα προσεγγίσεως των εχθρικών αεροπλάνων, μόνο που, λέγεται, ότι το προσωπικό χειρισμού δεν διέθετε την κατάλληλη εκπαίδευση για να αντιληφθεί τη σημασία των σημάτων που ελάμβανε. Κατά μία άλλη εκδοχή, τα εχθρικά αεροπλάνα έγιναν αντιληπτά και δόθηκε αρμοδίως μήνυμα συναγερμού, αλλά τα ανώτερα κλιμάκια διοίκησης του στρατού δεν έλαβε σοβαρά υπόψη συτές τις πληροφορίες, ίσως επειδή δεν πίστευαν ότι ήταν δυνατόν να οργανωθεί μία τέτοια επίθεση. Λόγω της τεχνολογικής υστέρησης σ' αυτόν τον τομέα, τα πρώτα αξιόλογα αμερικάνικα επίγεια ραντάρ τέθηκαν σε λειτουργία το έτος 1943, ενώ το έτος 1944 τοποθετήθηκαν τα πρώτα ραντάρ σε αεροπλάνα της πολεμικής αεροπορίας.

Τα πρώτα αμερικάνικα συστήματα ραντάρ, SCR 270 και 271.

Στη Σοβιετική Ένωση υπήρξε επίσης μια αυτοτελής ανάπτυξη του ραντάρ, κυρίως λόγω της σχετικής απομόνωσης του σοβιετικού καθεστώτος και της υποχώρησης στα ενδότερα που κατέστη απαραίτητη, μετά την επίθεση του γερμανικού στρατού. Καταρχήν, περί το έτος 1895 πραγματοποιεί ο καθηγητής στην Πετρούπολη, Alexander Stepanowitsch Popow (Ποπώφ, 1859-1905), πειράματα με ραδιοκύματα. Μέχρι τη δεκαετία του 1920 συνέβαλαν

Τα πρώτα αμερικάνικα συστήματα ραντάρ, SCR 270 και 271. 

Ρώσοι και Ουκρανοί επιστήμονες στη διαλεύκανση προβλημάτων σχετικά με ανακλάσεις ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων. Ο Leonid Isaakowitsch Mandelstam (Μάντελσταμ, 1879-1944) και ο Nikolai Dmitrijewitsch Papaleksi (Παπαλέξης, 1880-1947) πραγματοποίησαν μετρήσεις αποστάσεων με ηλεκτρομαγνητικούς παλμούς για προσδιορισμό του ύψους της ιονόσφαιρας. Για το σκοπό αυτό αξιοποιήθηκαν λυχνίες ως γεννήτριες και διαμορφωτές κυμάτων, οι οποίες είχαν κατασκευαστεί για την τηλεόραση. Επίσης κατασκευάστηκε μάγνητρο για την παραγωγή κυμάτων υπερυψηλής συχνότητας. 

Η ιδέα για τον προσδιορισμό της θέσης αεροπλάνων με ραδιοκύματα άρχισε να συζητιέται στη Σοβιετιή Ένωση από το έτος 1930. Από το 1933 άρχισαν πειραματικές κατασκευές για εκπομπή εκατοστομετρικών κυμάτων και το έτος 1934 δοκιμάστηκε με επιτυχία η συσκευή Rapid, η οποία εντόπιζε αεροπλάνα σε ύψος 5.200 m με ισχύ εκπομπής 200 W και συχνότητα 64 MHz. Μέχρι το έτος 1939 εξελίχθηκε αυτή η συσκευή και πήρε το κωδικό όνομα RUS-1. Το 1941 προστάτευαν 41 τέτοιες μονάδες τη γραμμή Μόσχας-Λένινγκραντ. Παράλληλα αναπτύχθηκαν κι άλλα συστήματα με παραπλήσια χαρακτηριστικά που αξιοποιήθηκαν επίσης κατά το β' παγκόσμιο πόλεμο. 

Μετά το β' παγκόσμιο πόλεμο ανέλαβαν ηγετικό ρόλο στο θέμα των ραντάρ οι ΗΠΑ, όπως και στις υπόλοιπες ηλεκτρονικές εφαρμογές εξ άλλου και ανέπτυξαν ραντάρ, εκτός από αυτά που προορίζονταν αμιγώς για στρατιωτική χρήση, και άλλα εξειδικευμένα για την ασφάλεια της πολιτικής αεροπορίας, για έλεγχο της οδικής κυκλοφορίας, για μετεωρολογικές παρατηρήσεις και προβλέψεις, για αστρονομικές μελέτες κ.ά.
Επειδή τίθεται συχνά το ερώτημα (και για το θέμα των ραντάρ), ποιος είναι ο εφευρέτης τους, ποιος το έφτιαξε πρώτος ή δεύτερος (και φυσικά όχι το ανακάλυψε!), ισχύει κι εδώ ό,τι έχω γράψει για το ποδήλατο: 
Διαβάζοντας εκλαϊκευμένα βιβλία σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, διαπιστώνουμε ότι για την ίδια εφεύρεση αναφέρονται συχνά διαφορετικοί εφευρέτες και διαφορετικές χρονολογίες που πραγματοποιήθηκε αυτή η εφεύρεση. Εντυπωσιακά διαδεδομένο είναι αυτό το φαινόμενο στη Ρωσία, όπου για κάθε τεχνικό κατασκεύασμα, ακόμα και για εκείνα που είναι πασίγνωστο ποιος και πότε το εφηύρε, αναφέρεται πάντα ένας Ρώσος εφευρέτης. Αυτό το φαινόμενο που παρατηρείται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε όλες τις χώρες, οφείλεται στην προσπάθεια των κεντρικών εκπαιδευτικών μηχανισμών κάθε χώρας να δημιουργήσουν στη νεολαία αισθήματα υπερηφάνειας για το «συμπατριώτη εφευρέτη» και ταύτισης με τα όποια προτερήματα θρυλείται ότι διέθετε αυτός. Με αυτό τον «ευγενή» σκοπό προ οφθαλμών, δεν είναι δύσκολο να διαστρεβλωθούν διάφορα ιστορικά περιστατικά ή να αποσιωπηθούν άλλα, έτσι ώστε τελικά να προκύψει ένα λαμπρό πρότυπο για τα νέα παιδιά. 
Αυτή ακριβώς η πρακτική είναι γνωστή και στην Ελλάδα με τις συγκεχυμένες ιστορίες που διαδίδονται από επαγγελματίες «ελληνόπληκτους» για το πλήθος και το εύρος επινοήσεων αρχαίων ή σύγχρονων Ελλήνων. Αν αφεθούν ανενόχλητοι διάφοροι ομιλητές ή συγγραφείς, κυρίως φιλολογικών κατευθύνσεων, είναι σε θέση να αναγάγουν όλη την επιστημονική γνώση και τεχνογνωσία από την Αναγέννηση μέχρι των ημερών μας, σε κάποιο αρχαίο Έλληνα φυσιοδίφη ή διανοητή. Με αυτή τη λογική της υπερβολής, θα έπρεπε να θεωρήσουμε ότι η πενικιλίνη ανακαλύφθηκε από τους αρχαίους Αιγυπτίους, οι οποίοι γνώριζαν και είχαν καταγράψει σε παπύρους ότι η επίθεση μουχλιασμένου ψωμιού σε πληγές επιφέρει ίαση των τραυμάτων.
Κατά κανόνα οι συγκεκριμένοι ρήτορες αγνοούν την ουσία των επιστημονικών επινοήσεων και των τεχνολογικών καινοτομιών και, παρεξηγώντας κάποια γλωσσικά δάνεια στην ονομασία ή λόγω συγκρητισμού όμοιων προβληματισμών αρχαίων και σύγχρονων ερευνητών, εκτελώντας ταυτόχρονα διάφορα νοητικά άλματα και παραβιάζοντας κατάφορα τον «κανόνα οικονομίας» του Occam, καταλήγουν σε τελείως εξωπραγματικά συμπεράσματα.
Η ύστερη γνώση μας για τις επιστημονικές και τεχνικές εξελίξεις διδάσκει ότι είναι ανύπαρκτο το φαινόμενο να προέκυψε μια σημαντική εφεύρεση εκ του μηδενός και μόνο δια της επιφοιτήσεως. Κατά κανόνα προηγείται του προσωρινά τελικού προϊόντος ένας μακροχρόνιος προβληματισμός που δημιουργείται από τεχνικές και οικονομικές, συνολικά δηλαδή «κοινωνικές» ανάγκες και σπανίως από αμιγώς διανοητικό προβληματισμό κάποιων ιδιοφυών ανθρώπων. Αυτές οι ανάγκες είναι γνωστές σε αρκετούς ερευνητές, οι οποίοι προσπαθούν να τις αντιμετωπίσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Κάθε προσωρινή λύση για το ζητούμενο πρόβλημα, στην οποία καταλήγει ένας από τους ερευνητές ή μια ομάδα συνεργατών, γίνεται σε γενικές γραμμές γνωστή και στους υπόλοιπους ενδιαφερόμενους, οι οποίοι αξιολογούν την επινόηση του ή των συναδέλφων και αναλόγως, είτε την λαμβάνουν υπόψη στη δική τους προσπάθεια για λύση, είτε την απορρίπτουν. Χαρακτηριστικό σχετικά είναι το παράδειγμα του ποδηλάτου, το οποίο αναφέρεται στα επόμενα. 
Όταν κάποια στιγμή παρουσιαστεί ένα κατασκεύασμα, το οποίο αποδεικνύεται επιτυχές και διατίθεται στους χρήστες, θεωρείται ότι αυτό αποτελεί μια νέα εφεύρεση και ο κατασκευαστής του αναγνωρίζεται ως εφευρέτης. Ο εφευρέτης αναδεικνύεται και προβάλλεται κυρίως λόγω της δημοσιότητας που παίρνει το γεγονός της κατασκευής του νέου προϊόντος, παλαιότερα μέσω του πολιτικού τύπου και των εξειδικευμένων δημοσιευμάτων και κατά τον 20ο αιώνα επιπλέον μέσω και των ηλεκτρονικών πηγών ενημέρωσης. 
Καμιά εφεύρεση δεν μένει όμως για πολύ χρόνο αμετάβλητη, όλοι οι τεχνικοί προσπαθούν να τη βελτιώσουν στο ένα ή το άλλο σημείο, ακόμα και μόνο στην εμφάνιση ή στο χειρισμό της. Όταν προκύψει λοιπόν ένα νεότερο προϊόν, σημαντικά βελτιωμένο σε σύγκριση με το πρώτο, παρουσιάζεται κι αυτό συχνά ως νέα εφεύρεση, ιδίως αν η βελτίωση έγινε σε χώρα διαφορετική από αυτή, στην οποία αποδίδεται η αρχική εφεύρεση. Έτσι, υιοθετείται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης της συγκεκριμένης χώρας και από τα σχολικά βιβλία κατά περίπτωση η πιο συμφέρουσα εκδοχή και πλάθεται για δεκαετίες ένας εθνικός μύθος. 
Όπως προκύπτει από τα προαναφερόμενα, με τις χρονολογίες υπάρχει επίσης μία σύγχυση: Ενώ οι αναφερόμενες χρονολογίες για τις εφευρέσεις δίνουν την εντύπωση της ακρίβειας, στην πραγματικότητα τοποθετούν ένα γεγονός, σχετικό με τις τεχνικές εξελίξεις, μόνο κατά προσέγγιση στο σωστό ιστορικό πλαίσιο. Για παράδειγμα, ήδη από τις αρχές του 18ου αιώνα (δλδ. από το 1700 και μετά) παρουσιάζονται ιδέες για την κατασκευή ενός οχήματος με δύο σε σειρά τοποθετημένους τροχούς, αυτό που ονομάζουμε σήμερα ποδήλατο. Στο 19ο αιώνα, μεταξύ 1800 και 1885 παρουσιάστηκαν πάρα πολλές κατασκευές ποδηλάτων διαφόρων τύπων και μορφών, με αποτέλεσμα να γίνει ήδη εκείνη την εποχή γνωστό το ευφυολόγημα για κάποιον που εφεύρισκε κάτι ήδη γνωστό: «Αυτός επινόησε ποδήλατο!» Το έτος 1885 παρουσιάστηκε όμως για πρώτη φορά ένα όχημα με δύο τροχούς ίδιου μεγέθους και αλυσίδα για μεταφορά της ποδήλατης κίνησης στον πίσω τροχό, το οποίο αποτελεί περίπου τον πρόγονο του σημερινού ποδηλάτου.
Όταν αναφέρεται λοιπόν το 1885 ως έτος εφεύρεσης του ποδηλάτου, δεν σημαίνει ότι αυτός ο τύπος οχήματος ήταν άγνωστος μέχρι τότε! Στην ιστορία συνήθως καθιερώνεται το έτος και ο τύπος εκείνης της παραλλαγής που έτυχε να αξιοποιηθεί στην παραγωγή και να δημιουργήσει με τη συχνή χρήση του στο ευρύ κοινό την αίσθηση του καινούργιου. Για τη μελέτη της επιστήμης και της τεχνολογίας έχει μόνο φιλολογικό ενδιαφέρον ποιος και πότε ακριβώς επινόησε μια συσκευή, διάταξη ή μέθοδο. Αντίθετα με ότι συμβαίνει στην τέχνη, η απουσία ενός ιδιοφυούς επιστήμονα ή τεχνικού την κατάλληλη χρονική στιγμή, μόνο επιβραδύνει μια εφεύρεση ή ανακάλυψη, ποτέ δεν την ματαιώνει.

11 March 2015

45 ημέρες μετά τις εκλογές

Από το Γραφείο Τύπου του ΠΑΣΟΚ, σχετικά με το πού βρισκόμαστε 45 μέρες μετά τις εκλογές, εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση (εκτός εξουσίας έχει το ΠΑΣΟΚ πιο καθαρό βλέμμα...):
Ας δούμε που βρισκόμαστε 45 ημέρες μετά τις εκλογές.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιέργησε με πάθος ψευδαισθήσεις για ένα ανύπαρκτο σχέδιο Β και μια δήθεν σκληρή διαπραγμάτευση, είπε ωμά προεκλογικά ψέματα, δίχασε την κοινωνία και το έθνος σε δήθεν μνημονιακούς και δήθεν αντιμνημονιακούς, προκάλεσε πρόωρες εκλογές ανακόπτοντας την πορεία της χώρας, σχημάτισε συγκυβέρνηση με τους δεξιούς ΑΝΕΛ, παίζοντας το παιχνίδι του άγαρμπου εθνικισμού όχι μόνο στην οικονομία αλλά και στην εξωτερική και αμυντική πολιτική, άνοιξε μέτωπα με όλες τις χώρες τις ΕΕ και τα θεσμικά όργανα της, κρέμασε τη χώρα στα μανταλάκια των ξένων ΜΜΕ, στέγνωσε την αγορά, άδειασε τα ταμεία, τείνει να εξανεμίσει τις θυσίες και τις προσπάθειες του ελληνικού λαού των πέντε προηγούμενων χρόνων, έχει ήδη επιδεινώσει όλα τα μεγέθη της οικονομίας και όλα αυτά:
— για να λέγεται το πρόγραμμα/μνημόνιο, «διευθέτηση»,
— για να λέγεται η τρόικα, «οι τρεις θεσμοί»,
— για να υπογράψει την παράταση της κύριας σύμβασης χρηματοοικονομικής διευκόλυνσης, δηλαδή του προγράμματος/μνημονίου, ο κ. Βαρουφάκης, χωρίς ούτε έγκριση ούτε καν ενημέρωση της Βουλής,
— για να μείνουμε εγκλωβισμένοι στο μνημόνιο χωρίς χρηματοδότηση μέχρι τον Ιούλιο και να ετοιμαζόμαστε με φόρα για μνημόνιο 3, αντί της εξόδου και της μετάβασης στην προληπτική πιστωτική γραμμή,
— για να εκλιπαρούμε τον κ. Ντράγκι να δίνει εβδομάδα-εβδομάδα στοιχειώδη ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες, αντί της ομαλής σχέσης με την ΕΚΤ,
— για να γίνεται η συνάντηση με τους επικεφαλής της τρόικα στις Βρυξέλλες και όχι στο Παρίσι,
— για να γίνεται η αξιολόγηση από το ΔΝΤ του δικού του τρέχοντος προγράμματος/μνημονίου στην Αθήνα, δίχως το αντίβαρο των ευρωπαϊκών θεσμών, της ΕΚΤ και κυρίως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που είναι πάντα πιο φιλική απέναντι σε μια χώρα-μέλος. Έτσι η Ελλάδα ζητά μόνη της να αντιμετωπίζεται από το ΔΝΤ όχι ως χώρα ευρωπαϊκή, αλλά "ορφανή",
— για να αναλάβουν την διαπραγμάτευση νέα άφθαρτα πρόσωπα, όπως η κα. Παναρίτη, προφανώς λόγω της εμπειρίας που αποκόμισε ως βουλευτής επικρατείας και από την ενθουσιώδη ψήφο της υπέρ του πρώτου μνημονίου, όταν υποστήριζε με πάθος τη προσφυγή στο ΔΝΤ.
Ίσως κάποιοι νομίζουν ότι όλα αυτά μπορούν να κρυφτούν πίσω από ένα αυτάρεσκο, ενίοτε και απειλητικό επικοινωνιακό σκηνικό.
Ίσως κάποιοι νομίζουν ότι όλα αυτά χάνονται πίσω από το θέαμα που προσφέρουν ορισμένοι νέοι θεσμικοί παράγοντες, με ανεξάντλητα αλλά και επικίνδυνα αποθέματα ναρκισσισμού.
Ίσως κάποιοι νομίζουν ότι θα ίσχυε για πολύ καιρό ακόμη το «φταίνε οι προηγούμενοι».
Ίσως κάποιοι διαβάζουν στατικά τις δημοσκοπήσεις και παρεξηγούν την προσμονή της κοινής γνώμης για κάτι καλύτερο.
Αυτό που δεν πρέπει όμως να ξεχνούν είναι ότι όλα αυτά ανατρέπονται με μεγαλύτερη ευκολία από αυτήν με την οποία δημιουργούνται.

06 March 2015

Kανόνες ορθολογισμού

του Bertrand Rusell


1. Μην αισθάνεσαι απολύτως σίγουρος για τίποτα.
2. Μην νομίζεις ότι αξίζει να προχωρήσεις στην απόκρυψη αποδεικτικών στοιχείων, γιατί τα στοιχεία σίγουρα θα έρθουν στο φως.
3. Ποτέ μην προσπαθείς να αποθαρρύνεις τη σκέψη, γιατί είναι σίγουρο ότι θα αποτύχεις.
4. Όταν σου εναντιωθούν, ακόμα και αν είναι η ίδια η οικογένεια σου, προσπάθησε να το ξεπεράσεις με επιχειρήματα και όχι με αυθεντία, γιατί μια νίκη που βασίστηκε στην αυθεντία δεν είναι πραγματική, είναι απατηλή.
5. Μην έχεις κανένα σεβασμό για την αυθεντία (δικαιοδοσία/εξουσία/αρχή) των άλλων, γιατί πάντα υπάρχουν αντίθετες αυθεντίες που μπορούν να βρεθούν.
6. Μην χρησιμοποιείς εξουσία για να καταπιέζεις απόψεις που νομίζεις επιβλαβείς, γιατί αν το κάνεις, οι απόψεις θα καταπιέσουν εσένα.
7. Μην φοβάσαι να είσαι εκκεντρικός στην άποψη σου, γιατί κάθε “άποψη” που είναι τώρα αποδεκτή ήταν κάποτε εκκεντρική.
8. Βρες περισσότερη ευχαρίστηση στην ευφυή διαφωνία από την παθητική συμφωνία, γιατί, αν εκτιμάς την ευφυΐα όπως θα έπρεπε, η πρώτη συνεπάγεται βαθύτερη συμφωνία από την δεύτερη.
9. Να είσαι σχολαστικά φιλαλήθης ακόμα και αν η αλήθεια είναι άβολη, γιατί είναι πιο άβολο όταν προσπαθείς να την κρύψεις.
10. Μην αισθάνεσαι ζήλεια για την ευτυχία αυτών που ζουν σε παραδείσους ανόητων, γιατί μόνο ένας ανόητος θα νόμιζε ότι αυτό είναι ευτυχία.

04 March 2015

Επιστολή Forbes σε Τσίπρα – Βαρουφάκη

Αποδείξτε μας πως κάνουμε λάθος! Θα είναι η καλύτερη εκδίκησή σας
Πηγή: Forbes, 4/3/2015
Με μια τρισέλιδη επιστολή προς τον Έλληνα πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα και τον υπουργό Οικονομικών, Γιάνη Βαρουφάκη, ο αρχισυντάκτης του περιοδικού Forbes, Στιβ Φόρμπς, τους ενημερώνει για το πως... βλέπουν οι αγορές την Ελλάδα και τους δίνει συμβουλές για το τι πρέπει να κάνουν.
Ο Φόρμπς μιλά για απελπιστική κατάσταση της Ελλάδας και κατηγορεί ουσιαστικά την κυβέρνηση πως επιχειρεί να εκβιάσει τους δανειστές αλλά δεν το καταφέρνει γιατί δεν υπάρχουν περιθώρια!
«Κύριε πρωθυπουργέ Τσίπρα και κύριε υπουργέ Οικονομικών Βαρουφάκη,Μπορεί να έχετε κερδίσει μια τετράμηνη αναστολή από τους πιστωτές σας, αλλά η κατάστασή σας είναι απελπιστική και αυτό το γνωρίζει ο καθένας και πιο συγκεκριμένα ο ταμίας της Ευρώπης, η Γερμανία. 
Το μάθατε οδυνηρά πως η ικανότητά σας να εκβιάσετε τους πιστωτές σας είναι ελάχιστη. Οι επιχειρήσεις, οι τράπεζες και άλλοι, είχαν αρκετό χρόνο για να προετοιμαστούν για το χειρότερο σενάριο: την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Οι δικοί σας πολίτες δεν σας έχουν καμία εμπιστοσύνη, όπως αποδεικνύεται από τις μαζικές αναλήψεις μετρητών από τις ελληνικές τράπεζες και την έξοδο κεφαλαίων από την Ελλάδα προς δήθεν ασφαλέστερα καταφύγια», ξεκινά την τρισέλιδη επιστολή του ο γνωστός δημοσιογράφος. 
Όπως λέει απευθυνόμενος στους κ.κ. Τσίπρα και Βαρουφάκη, έχουν δίκιο πως το υπάρχον πρόγραμμα δεν βγαίνει αλλά «οι ιδέες σας για υψηλότερους φόρους στους πλούσιους, περισσότερους κυβερνητικούς γραφειοκράτες, πάγωμα των ιδιωτικοποιήσεων και αύξηση των κατώτατων μισθών, είναι χειρότερα». Και συμβουλεύει την κυβέρνηση: «εάν θέλετε πραγματικά να σώσετε τη χώρα σας και τους ανθρώπους της από αυτή τη φοβερή οικονομική καταστροφή, υπάρχουν βασικά βήματα που θα έπρεπε να πάρετε, έτσι ώστε να προωθηθεί άμεσα η οικονομική ανάπτυξη, με την ανεκτίμητη πολιτική ευκαιρία που σας δίνει η Τρόικα (ΔΝΤ, ΕΚΤ και η ΕΕ, δηλαδή η Γερμανία)». 
Επίσης, καλεί την Ελλάδα να πατάξει τη φοροδιαφυγή και να βάλει έναν φόρο 10% για τα προσωπικά εισοδήματα, να προχωρήσει σε ιδιωτικοποιήσεις, να μη διώχνει Έλληνες ή ξένους επενδυτές, να πατάξει τη γραφειοκρατεία για την ίδρυση επιχειρήσεων, να αλλάξει τους εργατικούς νόμους και κυρίως να μη σκεφτεί να φύγει από την ευρωζώνη! 
«Και για όνομα του Θεού μην κάνετε κούρεμα καταθέσεων όπως στην Κύπρο» λέει ο Φόρμπς και κλείνει την επιστολή του ως εξής: «Σας παρακαλώ αποδείξτε πως κάνουμε λάθος εμείς οι σκεπτικιστές, βάζοντας αποφασιστικά τη χώρα σας στο δρόμο για να γίνει Χονγκ Κονγκ, Σιγκαπούρη και Ελβετία της Μεσογείου. Η επιτυχία θα είναι η καλύτερη εκδίκησή σας».


Επιστροφή στην δραχμή

www.bankingnews.gr, 2/3/2015
Συνολικά 16 παραδείγματα που αποδεικνύουν γιατί η επιστροφή της Ελλάδος στην δραχμή θα ήταν αυτοκτονία
Κατά καιρούς, πολιτικοί, οικονομολόγοι, δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες επιχειρηματολογούν αναφέροντας ορισμένα πλεονεκτήματα που θα είχε η Ελλάδα αν διέθετε εθνικό νόμισμα δηλαδή δραχμή και όχι υπερεθνικό νόμισμα δηλαδή ευρώ, αποφεύγοντας ωστόσο σκόπιμα ή από άγνοια να παρουσιάσουν τα τεράστια μειονεκτήματα μιας τέτοιας ιστορικά επιζήμιας απόφασης.
Πρωτίστως να αναφέρουμε ότι η Ελλάδα περίπου πριν 14-15 χρόνια εγκατέλειψε την δραχμή για να ενταχθεί στο ευρώ στο ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα.


Προφανώς η Ελλάδα δεν ήταν έτοιμη να ενταχθεί στο ευρώ, επικράτησε ελλείψει ελέγχων μια ακραία ανατίμηση των παραγόμενων προϊόντων και υπηρεσιών δυσανάλογη της πραγματικής δυναμικής της οικονομίας και ταυτόχρονα υπήρξε ακραία ανατιμητική κερδοσκοπία.
Η είσοδος της Ελλάδος στο ευρώ αποκάλυψε το τραγικό πρόσωπο των νεοελλήνων, πολλοί εξ αυτών κοινών απατεώνων, κερδοσκόπων της μιζέριας και της εύκολης καλοπέρασης.
Αυτά συνέβησαν και δεν έχει νόημα να επεκταθούμε πολύ.
Θα θυμίσουμε όμως σε όσους έχουν επιλεκτική μνήμη τι σημαίνει επιστροφή στην νέα δραχμή ή στην παλαιά δραχμή.
Η επιστροφή στην δραχμή αποτελεί μια διαχρονική ανοησία όσων υποστηρίζουν ότι αν φύγουμε από το ευρώ και επιστρέψουμε στην δραχμή θα είμαστε καλύτερα.
Η επιστροφή στην δραχμή τι σημαίνει;
Ας δώσουμε 16 παραδείγματα
1) Η διαδικασία μετάβασης της Ελλάδος από το ευρώ στην δραχμή (και δεν αναφερόμαστε μόνο στο σκέλος της εκτύπωσης των νέων δραχμών) θα είναι η περίοδος της απόλυτης φτωχοποίησης του έλληνα.
Ξαφνικά η χρηματοδότηση από το εξωτερικό θα μηδενιστεί και η Ελλάδα δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να δεσμεύσει καταθέσεις για να πληρώσει μισθούς συντάξεις ή να επιβάλλει έκτακτο φόρο στις καταθέσεις.
2) Η επιστροφή της Ελλάδος στην δραχμή και η αποχώρηση από το ευρώ θα οδηγήσει σε μια μαζική έξοδο των ξένων από το ελληνικό χρηματιστήριο και τα ελληνικά ομόλογα.
Το χρηματιστήριο, οι μετοχές των τραπεζών και των εταιριών θα καταρρεύσουν.
Οι τιμές των ομολόγων θα πέσουν στα επίπεδα χρεοκοπίας και οι αποδόσεις θα εκτιναχθούν σε επίπεδα χρεοκοπίας.
3) Η Ελλάδα θα υποβαθμιστεί σε καθεστώς επιλεκτικής χρεοκοπίας από όλους τους οίκους πιστοληπτικής διαβάθμισης.
4) Η Ελλάδα θα δεχόταν δύο ισχυρότατα σοκ της άμεσης αποεπένδυσης, της μαζικής και καθολικής αποχώρησης των ξένων και ταυτόχρονα η νέα δραχμή – με όποια συναλλαγματική ισοτιμία εμφανιζόταν έναντι του ευρώ και του δολαρίου – θα δεχόταν ακραίες κερδοσκοπικές πιέσεις ιστορικών διαστάσεων.
Η ΤτΕ χωρίς να διαθέτει συναλλαγματικά διαθέσιμα θα ήταν πανεύκολος στόχος.Η χώρα θα ζούσε σκηνές πανικού καθώς οι επιθετικές υποτιμήσεις της νέας δραχμής θα μηδένιζαν το όφελος της εκτύπωσης νέου χρήματος.Ότι θα κέρδιζε η Ελλάδα από την νέα δραχμή θα το έχανε από τις επιθετικές υποτιμήσεις.
5) Η ΕΚΤ ακόμη και αν αποδεχόταν μια κλειδωμένη συναλλαγματική ισοτιμία με την νέα δραχμή….η ΤτΕ δεν θα μπορούσε να αποκρούσει τις κερδοσκοπικές πιέσεις.
6) Τα επιτόκια της νέας δραχμής θα εκτοξεύονταν στο 20% με 30%.Η Ελλάδα δεν θα ήταν απλά απομονωμένη από τις αγορές θα αντιμετώπιζε συνθήκες μεσοπολέμου λόγω του πληθωρισμού που θα εκτοξευόταν.
7) Ο βασικός μισθός των ελλήνων θα ήταν αποτιμημένος σε ευρώ στα 180 ευρώ από 586 ευρώ σήμερα.
8) Η Ελλάδα θα διαθέτει χρέος το οποίο είναι σε αγγλικό δίκαιο που σημαίνει τεράστιες υποχρεώσεις.Το χρέος δεν θα μπορούσε να διαγραφεί.... αμέσως όλα τα διεθνή δικαστήρια θα δέσμευαν την περιουσία του ελληνικού κράτους στο εξωτερικό.
Τα συναλλαγματικά αποθέματα θα έχουν καταστραφεί από την προσπάθεια της ΤτΕ να αποκρούσει τις κερδοσκοπικές επιθέσεις.
9) Οι τράπεζες θα καταστρέφονταν και με όρους ρευστότητας και με όρους κεφαλαίων.
Τα NPLs θα έφθαναν σε επίπεδα ρεκόρ, το σύστημα θα δεχόταν ένα κραχ ιστορικών διαστάσεων.
10) Οι πολίτες θα προσπαθούσαν άρον άρον να διαφυλάξουν τα ευρώ τους σκληρό νόμισμα έναντι του ασθενικού και αδύναμου ελληνικού της νέας δραχμής.
11) Τα ελληνικά προϊόντα θα αποκτούσαν μια αυξημένη ανταγωνιστικότητα σε σχέση με το σήμερα αλλά το όφελος από αυτό θα ήταν πενιχρό εμπρός στην ζημία που θα προκαλούσε η επιστροφή στην νέα δραχμή.
12) Με όρους ΑΕΠ θα μειωνόταν έως 20% που σημαίνει θα χανόταν σε ελάχιστους μήνες 36 δισεκ. ευρώ αξίας εθνικού πλούτου.
13) Ο πληθωρισμός θα εκτόξευε στα ύψη τιμές και επιτόκια.
Ο τραπεζικός δανεισμός απλά θα ήταν μια ιστορία που θα δίδασκαν οι γονείς στα παιδιά τους.
14) Η αγορά ακινήτων θα κατέρρεε.Με βάση ορισμένα στατιστικά μοντέλα που προσομοιάζουν της Αργεντινής μια πρόσθετη πτώση στις τιμές των ακινήτων περίπου 35% με 40% από τις υφιστάμενες τιμές δεν θα αποτελούσε έκπληξη.
15) Το χρέος ως προς το ΑΕΠ λόγω της μεγάλης μείωσης του ΑΕΠ και της δραματικής υποτίμησης της περιουσίας της Ελλάδος από 177% του ΑΕΠ θα εκτοξευόταν στο 230% με 240%.
16) Η Ελλάδα με την νέα δραχμή τουλάχιστον για τα πρώτα δύο χρόνια δεν θα ήταν γη της επαγγελίας αλλά ένα απολειφάδι μιζέριας, φτώχειας και κακομοιριάς.
Η έξοδος της Ελλάδος από το ευρώ θα είχε συνέπειες στην ελληνική κοινωνία όσο ακόμη 3-4 ακραίας λιτότητας μνημόνια μαζί.