Παλίμψηστο του Αρχιμήδη

(Καθημερινή, 17/2/2009)

Ακαδημαϊκοί και επιστήμονες αναθεωρούν τις απόψεις τους σχετικά με τις γνώσεις του Αρχιμήδη για το άπειρο, καθώς προχωρούν οι εργασίες ανάκτησης των κειμένων του παλίμψηστου του αρχαίου Έλληνα επιστήμονα και φιλόσοφου.

Με τη χρήση τελευταίας γενιάς μηχανημάτων ακτίνων Χ και φασματογράφων, οι επιστήμονες αποκαλύπτουν δύο αρχαία χειρόγραφα του Αρχιμήδη που έζησε στη Σικελία τον 3ο π.Χ. αιώνα, όπως ανέφερε ο Ούβε Μπέργκανν του πανεπιστημίου του Στάνφορντ, σε συνάντηση της American Association for the Advancement of Science.

Περίπου το 1300, τα χειρόγραφα σχεδόν καταστράφηκαν όταν καλύφθηκαν με θρησκευτικούς στίχους, εξήγησε ο Μπέργκμαν. Σήμερα όμως οι επιστήμονες έχουν καταφέρει να αποκαλύψουν των πρωτότυπων κειμένων που δεν βρίσκονται πουθενά αλλού.

Όπως προκύπτει από τη μελέτη τους, ο Αρχιμήδη ήταν πραγματικά μπροστά από την εποχή του, χρησιμοποιώντας μία μέθοδο σκέψης και επινοώντας τρόπους πρόσθεσης άπειρων αθροισμάτων, ανέφερε ο Μπέργκμαν. Το παλίμψηστο του Αρχιμήδη ήρθε στο φως το 1997 όταν αγοράστηκε από ανώνυμο συλλέκτη σε δημοπρασία και κατόπιν το έστειλε στο Μουσείο Τέχνης της Βαλτιμόρης για περαιτέρω μελέτη.

Πάλι με οικόπεδα έμπλεξαν οι παπάδες

(του Θανάση Tσιγγανά, Καθημερινή, 27/2/2009)

Πληθαίνουν οι αντιδράσεις για την παραχώρηση της δασικής έκτασης των 32 στρεμμάτων στην Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, δίπλα από τον δρόμο Πανοράματος - Θέρμης, με σκοπό την ανέγερση Μονάδας Φροντίδας ηλικιωμένων και χρονίως πασχόντων ατόμων, δυναμικότητας 150 κλινών. Ο Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης εκφράζοντας «την απορία του και τη βαθιά ανησυχία του για τους όρους και τις προϋποθέσεις με βάση τις οποίες προωθείται η κατασκευή του έργου» οργανώνει στα μέσα Μαρτίου ανοιχτή συζήτηση-εκδήλωση προκειμένου να καταθέσουν δημόσια τις απόψεις τους όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς. Νομαρχιακοί Σύμβουλοι της αντιπολίτευσης έχουν ήδη αντιδράσει ενώ τρεις βουλευτές (ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ) έχουν καταθέσει σχετικές επερωτήσεις στη Βουλή.

Η έκταση αποτελεί τμήμα μιας μεγαλύτερης 1.000 στρεμμάτων, η οποία, όπως αποκάλυψε χθες ο δήμαρχος Πανοράματος κ. Ι. Καϊτεντζίδης, είχε παραχωρηθεί στο υπουργείο Υγείας πριν από δεκαετίες προκειμένου να δοθεί προς αποκατάσταση των μελών του Συλλόγου Απογόνων του Παύλου Μελά!

Με αφορμή τον πρόσφατο θόρυβο ο δήμος ζητεί την επιστροφή της στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και την παραχώρησή της στον ίδιο για υλοποίηση προγραμμάτων που σχετίζονται με την προστασία του δάσους.


Ο νομάρχης Θεσσαλονίκης κ. Π. Ψωμιάδης έχει ήδη ταχθεί στο πλευρό της Μητρόπολης ενώ μιλώντας χθες στον ΣΚΑΪ ο μητροπολίτης κ. Ανθιμος ανέφερε πως «δεν υπάρχει καμία παρανομία. Εχουμε ογκώδη φάκελο για τα πάντα. Ο νόμος παρέχει το δικαίωμα όταν δεν έχει δοθεί απάντηση του Δήμου στη Νομαρχία, ο αρμόδιος αντινομάρχης να μπορεί να αποφασίζει». Ο κ. Ανθιμος δέχθηκε «θεωρητικά, πως αν υπάρξει μια άλλη πρόταση, επίσημη και στα όρια της Μητρόπολης Θεσσαλονίκης να γίνει ανταλλαγή γης».

Το θέμα προκάλεσε την παρέμβαση της Εισαγγελίας Πρωτοδικών. Ο προϊστάμενός της κ. Δημ. Παπαγεωργίου παρήγγειλε διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης, σημειώνοντας ότι η παραχώρηση της έκτασης στη Μητρόπολη φέρεται ότι έγινε για την ανέγερση νοσοκομείου, πράγμα που επιτρέπεται βάσει του ν. 1734/87, όμως, στην πινακίδα πάνω από τον αριθμό της οικοδομικής άδειας, αναγράφεται «Μονάδα Φροντίδας Ηλικιωμένων».

Ο κ. Παπαγεωργίου ζήτησε να συγκεντρωθούν όλα τα έγγραφα από τις συναρμόδιες υπηρεσίες (υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, νομαρχία, πολεοδομία, δασαρχείο κ.λπ.) που σχετίζονται με την παραχώρηση, τους όρους και τις προϋποθέσεις, να ληφθούν καταθέσεις και να διακριβωθεί αν συντρέχει περίπτωση κίνησης της ποινικής δίωξης κατά παντός υπευθύνου ή άλλες αξιόποινες πράξεις.

(βλέπε επίσης >>>)

Βιβλία, βιβλία

...

John Hedley Brooke: «Επιστήμη και θρησκεία, Μια ιστορική προσέγγιση», Μετάφρ.: Βασιλική Βακάκη, Επιστ. επιμ. - Πρόλογος: Κώστας Γαβρόγλου, «Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης», ΣΕΛ. 482

Τη σχέση επιστήμης και θρησκείας και τη μελέτη της θρησκείας με όρους επιστημονικούς εξετάζουν, αντίστοιχα, τα δύο βιβλία που παρουσιάζουμε. Ο John Hedley Brooke του Πανεπιστημίου του Λάνκαστερ έθεσε ως σκοπό της ιστορικής του προσέγγισης «Επιστήμη και θρησκεία»: «Να δείξει τις ποικίλες, πρωτότυπες, ιδιοφυείς μεθόδους που επιστράτευσαν τόσο οι υποστηρικτές της επιστήμης όσο και οι υπέρμαχοι της θρησκείας στον αγώνα τους να βρουν απαντήσεις για τα θεμελιώδη ερωτήματα που αφορούσαν τη σχέση τους με τη Φύση και με τον Θεό», περιγράφει το εγχείρημά του.

Ας δούμε τι επιχειρεί στο κάθε κεφάλαιο ξεχωριστά. Στο πρώτο εξετάζει μια σειρά από παραδείγματα στα οποία αποφάνσεις σχετικές με τον Θεό διασυνδέονται στενά με αποφάνσεις σχετικές με τη Φύση. Στο δεύτερο μελετά την ερμηνεία του νέου τρόπου θεώρησης και κατανόησης της Φύσης που επέφεραν οι νέες επιστημονικές γνώσεις. Στο τρίτο τίθεται το ερώτημα εάν μπορεί να παραλληλιστεί η μεταρρύθμιση που επέφερε στη μάθηση η πειραματική επιστήμη με τη μεταρρύθμιση που επέφερε στη θρησκεία η Προτεσταντική Μεταρρύθμιση. Θέμα του τέταρτου κεφαλαίου είναι η χρήση μηχανικών μεταφορικών σχημάτων για την περιγραφή του φυσικού κόσμου.

Το πέμπτο μάς μεταφέρει στον 18ο αιώνα και στην περίοδο του Διαφωτισμού, κατά την οποία οι επιστήμες χαιρετίζονταν ως όργανα προόδου και η επίσημη θρησκεία, ιδίως στις καθολικές χώρες, απέκτησε χείριστη φήμη για τις προκαταλήψεις της και τους ιερωμένους της. Αντικείμενο του έκτου κεφαλαίου είναι οι διάφοροι ρόλοι που διαδραμάτισε η Φυσική Θεολογία, ανάμεσα στους οποίους συγκαταλέγεται και ο ρόλος που έπαιξε για τη διάδοση της επιστήμης. Η εμφάνιση των ιστορικών επιστημών, με αποκορύφωμα τη Θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου, είναι το θέμα του έβδομου κεφαλαίου. Στο όγδοο και τελευταίο κεφάλαιο ο J. Η. Brooke προσπαθεί να καλύψει με τον ευρύτερο, κατά το δυνατόν, τρόπο το πνεύμα αμφισβήτησης του λαϊκού χριστιανισμού που προκάλεσε ο δαρβινισμός.

(ΝΙΚΟΣ ΝΤΟΚΑΣ και ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ, Βιβλιοθήκη, 16/1/2009)

Συγκρούσεις - Τούμπες - Καταστροφές

Αυτά συμβαίνουν μόνο στους άλλους, ποτέ σ' εμάς...

Εθνική υπερηφάνεια...

στην Ινδία μετά την κατάκτηση του Όσκαρ!

(click)

Αναφορά χωροφύλακος, πριν από 115 χρόνια

...

Εν Κούλουρη τη 10η Νοεμβρίου 1894
Προς το Σεβαστόν και Αξιότιμον Αρχηγείον Χωροφυλακής
Αθήναζε

Έχω την τιμήν να φέρω εις γνώσιν υμών τα κάτωθι:

Χθες περί λύχνων αφάς, καιροφυλακτήσας λάθρα και υπούλως, συνέλαβον ζεύγος ερωτομανές, αποτελούμενον εκ μιας εγχωρίου νεάνιδος και ενός αλλοφύλου άρρενος εις στάσιν απρεπή, αλλά λόγω του δημοτικού σκότους και ελλείψει ιδιωτικού φαναρίου εις χείρας μου, απέδρασαν και εξακολουθούν απέδρα, αφήσαντες ακουσίως εις τον τόπον του εγκλήματος, τα τεκμήρια της ανόμου πράξεώς των, την τε γυναικείαν σκελέαν, την εγχώριον παντούφλαν και τον πίλον του αλλοφύλου άρρενος, άτινα συνέλαβον άνευ αντιστάσεως τινός.

Ο ανήρ διετέλει ενταύθα εξ Αθηνών προσωρινώς και επί συστάσει, εις πανδοχείον και απέδρα περί το λυκαυγές, κρυφίως και υπούλως, δια του πορθμείου.

Αύριον θα επωφεληθώ της ενταύθα παγκοσμίου ζωοπανηγύρεως και θέλω προβάλλει την εγχώριον παντούφλαν εις τους πόδας των γυναικών προς αναγνώρισιν της ενόχου οικοδεσποτίσσης, ταύτης κηρυχθείσης εις άγνοιαν. Την σκελέαν κρατώ ως πειστήριον.

Ευπειθέστατος ο Αναφέρων Αστυνόμος
Μιχάλης Ζουλαχμάκης

(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

Lennon και Χριστός

...

«Οι Beatles είναι περισσότερο δημοφιλείς από το Χριστό», είχε πει ο John Lennon το έτος 1966. Αυτό προκάλεσε την οργή της καθολικής εκκλησίας, η οποία όμως είχε κατανόηση για την κουβέντα του Lennon. Το Βατικανό είχε δηλώσει τότε ότι «Πρόκειται για μια κουβέντα που προκάλεσε μεν αναστάτωση, αλλά ακούγεται σαν αλαζονική εκδήλωση ενός ανθρώπου που προέρχεται από την εργατική τάξη και προσπαθεί με απόγνωση να κατανοήσει την απρόβλεπτη επιτυχία του».

Πάνω εκεί θυμήθηκε ο John Lennon ότι ο Χριστός είχε ισχυριστεί πως είναι γιος θεού και δήλωσε: «Πρόκειται για μια κουβέντα που προκάλεσε μεν αναστάτωση, αλλά ακούγεται σαν αλαζονική εκδήλωση ενός ανθρώπου που προέρχεται από την εργατική τάξη και προσπαθεί με απόγνωση να κατανοήσει την απρόβλεπτη επιτυχία του».

Η ελληνική «δίκη των πιθήκων»

(γράφει ο Χρήστος Κάτσικας, ΤΑ ΝΕΑ, 19/5/2007)

Μπαράζ επιθετικών δημοσιευμάτων στον Τύπο που πρόσκειται στη Ν.Δ., αναφορές και επερωτήσεις βουλευτών συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, σκληρά υπομνήματα της Ιεράς Συνόδου, κηρύγματα από τους άμβωνες, έντονες διαμαρτυρίες παραεκκλησιαστικών οργανώσεων και διαδηλώσεις με αίτημα να ριχτεί το βιβλίο στην πυρά. Όλα αυτά το 1984/85 για την Ιστορία του ανθρώπινου γένους του Λευτέρη Σταυριανού.

Η πρώτη σκοταδιστική επίθεση απέναντι στη θεωρία της εξέλιξης στην Ελλάδα ξεκινά ουσιαστικά με τα «αθεϊκά» του Βόλου που οδηγούν το 1914 στη δίκη του Ναυπλίου. Εκκλησία και πολιτικές δυνάμεις της συντήρησης στρέφονται εναντίον των δημοτικιστών Δελμούζου και Σαράτση με σκοπό να ανακόψουν την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στο Παρθεναγωγείο του Βόλου. Ο Επίσκοπος Δημητριάδος Γ. Μαυρομάτης επισκέφθηκε το Παρθεναγωγείο και έκρινε ότι δεν είναι ελληνικό και χριστιανικό σχολείο αλλά «γερμανικό και φραγκικό».
Η κατηγορία εναντίον τους έχει ως εξής: «Κατά διαφόρους εποχάς από του Σεπτεμβρίου 1908 μέχρι τέλους Μαρτίου 1911 προσεπάθησαν διά ζώσης, διά διδασκαλίας και δι εντύπων φυλλαδίων να ελκύσωσι προσηλύτους εις λεγόμενα θρησκευτικά δόγματα, τουτέστι την αθεΐαν, με τα οποία ενεργούμενα είναι ασυμβίβαστος η διατήρησις της πολιτικής τάξεως, διδάσκοντες ότι δεν υπάρχει Θεός... ότι ο άνθρωπος εδημιουργήθη υπό πιθήκων, ότι ο Θεός είναι ένα αγγούρι»...

Εβδομήντα χρόνια αργότερα, το 1985, θα γυριστεί ένα ακόμη επεισόδιο στην ιστορία της ελληνικής «Δίκης των Πιθήκων», με αφορμή την εισαγωγή στην Α΄ Λυκείου του βιβλίου Ιστορία του ανθρώπινου γένους, του ιστορικού Λευτέρη Σταυριανού το οποίο κατηγορήθηκε για «αθεϊσμό» και ανατροπή των «βάθρων του ελληνικού πολιτισμού».

Η Ιερά Σύνοδος, ζήτησε ρητά “να καθαρθεί” ή “να αποσυρθεί” το βιβλίο, το οποίο σημειωτέον είχε ήδη υποστεί κάποια πρώτα “στρογγυλέματα”. Ο Σταυριανός προκάλεσε την οργή των θρησκευτικών κύκλων επειδή στο κεφάλαιο «Ανθρωπίδες, οι μακρινοί μας πρόγονοι» κάνει αναφορά στην εξέλιξη του ανθρώπου σύμφωνα με τα επιστημονικά δεδομένα, μιλώντας για τους Αυστραλοπίθηκους, τους προγόνους του ανθρώπου «που ήταν τριχωτοί, γύρω στο 1,20- 1,50, και είχαν εγκέφαλο που ισοδυναμούσε με το 1/3 του δικού μας»,τους ανθρωπίδες (Ηomo Εrectus) και τον Ηomo Sapiens.

Παράλληλα όμως υπήρχε αντίδραση και για τις αναφορές του συγγραφέα στην ισότητα των φύλων (“δεν υπάρχει έμφυτη ή γενετική ανισότητα μεταξύ των φύλων”), στην ταξική ανισότητα και στο χάσμα πλουσίων και φτωχών, στον ιμπεριαλισμό και την αποικιοκρατία, ενώ οι αναφορές στο ιερατείο που αποτελούσε “μια άλλη προνομιούχα ομάδα σε όλους τους πολιτισμούς” και στα ιερά κείμενα που «χρησιμοποιήθηκαν για να διδάξουν πίστη και υπακοήστην καθιερωμένη τάξη”, ξεσήκωσαν γι άλλη μια φορά την Ιερά Σύνοδο. Από κοντά και οι εθνικιστικοί κύκλοι κατηγορούσαν τον συγγραφέα ότι δίδασκε πως ο Αριστοτέλης ήταν υποστηρικτής της δουλείας, ο δε Μεγας Αλέξανδρος ιμπεριαλιστής. Έτσι θα περικοπούν όσα σημεία της σχολικής ιστορίας ενοχλούν, αλλά κι αυτό δεν θα είναι αρκετό: στις αρχές του 9Ο το βιβλίο του «αθέου, υλιστού συγγραφέως» Λ. Σταυριανού θα... περικοπεί ολόκληρο.

ΥΓ: Αξίζει να επισημανθεί ότι ο Ελληνοκαναδός Λευτέρης Σταυριανός (1913-2004), υπήρξε παγκόσμια διακεκριμένος Ιστορικός, αυθεντία στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας και των Βαλκανίων, καθηγητής των τμημάτων Ιστορίας των Πανεπιστημίων Νorth Western και της Καλιφόρνιας (1946- 1973) και τα βιβλία του διδάσκονται ακόμα στις ΗΠΑ.

Και ένα δικό μου ΥΓ: Επί "σοσιαλιστή" υπουργού Π. Ευθυμίου, γνωστού παιδιού των κατηχητικών, όπως έχει δηλώσει ο ίδιος, μπήκε η Επιστήμη της Εξέλιξης στο βιβλίο Βιολογίας στο τέλος, έτσι ώστε να υπάρχει μεν, αλλά να μη διδάσκεται δε, λόγω έλλειψης χρόνου... Και, ως γνωστόν, ό,τι είναι εκτός "διδακτέας ύλης" είναι ανύπαρκτο, είναι εκτός πολιτισμού...

Σχέση Κρομανιόν και Νεάντερταλ

Οι επιστήμονες σχεδίασαν το 60% του γενετικού χάρτη του Νεάντερταλ, έχοντας αφαιρέσει DNA από τρία απολιθώματα που βρέθηκαν στην Κροατία. Συνολικά χρησιμοποίησαν 1 τρισεκατομμύριο βάσεις DNA για να πετύχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
«Η γονιδιακή ακολουθία του Νεάντερταλ θα ξεκαθαρίσει την εξελικτική σχέση μεταξύ ανθρώπων Κρομανιόν (το δικό μας είδος) και Νεάντερταλ. Επιπλέον θα μας επιτρέψει να αποκρυπτογραφήσουμε τις γενετικές αλλαγές, που κατέστησαν ικανό τον άνθρωπο να φύγει από την Αφρική και να εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο», ανακοίνωσε το Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ για την Εξελικτική Ανθρωπολογία.

«Αυτές οι ακολουθίες DNA μπορούν πλέον να συγκριθούν με τις αντίστοιχες του ανθρώπου Κρομανιόν και του χιμπατζή προκειμένου να δούμε εκ των έσω, πως διαφοροποιούνταν η συγκεκριμένη μορφή γονιδίου από αυτό του σύγχρονου ανθρώπου», επισημαίνει το Ινστιτούτο. Οι έρευνες δείχνουν ότι ο τελευταίος κοινός απόγονος του Κρομανιόν και του Νεάντερταλ έζησε πριν από 660.000 χρόνια.

Κατά κοινή πεποίθηση οι Νεάντερταλ ήταν ανθρωποειδή, στενοί συγγενείς των ανθρώπων Κρομανιόν, ωστόσο η ακριβής σχέση παραμένει μυστήριο. Οι Νεάντερταλ ζούσαν σε περιοχές της Ευρώπης, της Κεντρικής Ασίας και της Μέσης Ανατολής πριν από περίπου 170.000 χρόνια, ωστόσο τα ίχνη τους χάνονται πριν από 28.000 χρόνια. Το τελευταίο γνωστό τους καταφύγιο ήταν στο Γιβραλτάρ.

Τα αίτια της εξαφάνισής τους παραμένουν άγνωστα και είναι αντικείμενο έντονου διαλόγου στην επιστημονική κοινότητα, εξαιτίας του γεγονότος ότι συνυπήρχαν με τον σύγχρονο άνθρωπο. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι οι Νεάντερταλ οδηγήθηκαν σε σταδιακή εξαφάνιση από τον άνθρωπο Κρομανιόν, καθώς ανταγωνίζονταν για την τροφή και τα καταφύγια. Μία άλλη θεωρία είναι ότι υπήρξε διασταύρωση των δύο ειδών, κάτι που εξηγεί γιατί η γραμμή των Νεάντερταλ εξαφανίστηκε. Παράλληλα σημαίνει ότι έχουμε κληρονομήσει κάποια γονίδια του προϊστορικού μας εξαδέλφου.

Ο κορυφαίος ερευνητής, Σβάντε Παάμπο οργάνωσε μία κοινοπραξία ερευνητών απ' όλο τον κόσμο, που θα βοηθήσει ν' αναλύσει τα γονίδια του Νεάντερταλ. Θα εξετάσουν συγκεκριμένα εκείνα τα γονίδια, τα οποία έχουν αναγνωριστεί ως εκείνα που έχουν συμβάλει καθοριστικά στην εξέλιξη του ανθρώπου Κρομανιόν. Στο στόχαστρο των μελετητών συμπεριλαμβάνονται κι εκείνα τα γονίδια, που οφείλονται για τα επίδραση του χρόνου στον εγκέφαλο, το οποίο ενδεχομένως να προέρχεται από τους Νεάντεραλ.

(www.kathimerini.gr, 15/2/2009)

Διαχρονική αθλιότητα

Με εισιτήριο τρίτης θέσεως και το... Άγιο Φως

(ΒΗΜΑ, 22/2/2009)

[...]

Ο υφυπουργός Εξωτερικών κ. Θ. Κασσίμης δέχεται διάφορα αιτήματα αλλά έχει επισημάνει σε όλους τα οικονομικά προβλήματα που υπάρχουν εξαιτίας της ύφεσης. Μάλιστα σε μια κίνηση περιορισμού των εξόδων στην Ιερουσαλήμ θα ταξιδέψει εφέτος ένα μικρό κυβερνητικό αεροπλάνο για να μεταφέρει το Αγιο Φως στην Αθήνα. Τα άτομα που θα επιβαίνουν δεν θα ξεπερνούν τα 3O, ενώ μόλις πέρυσι αλλά και για περισσότερα από 15 χρόνια το υπουργείο Εξωτερικών ναύλωνε μεγάλο αεροσκάφος της Ολυμπιακής Αεροπορίας, συνήθως Αirbus, στο οποίο επέβαιναν περισσότεροι από 15O κυβερνητικοί αξιωματούχοι, μέλη της Βουλής, κληρικοί και στελέχη της Εξαρχίας του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων στην Αθήνα.

Δεν μπορώ να περιγράψω πόσο λυπάμαι που το μαγικό "άγιο φως" (ο Μιχ. Καλόπουλος έχει αποδείξει πειραματικά, καλά νάναι ο άνθρωπος, ότι πρόκειται για κομπίνα των παπάδων) θα έρθει με αεροπλάνο στην τρίτη θέση. Δεν καταλαβαίνω ποια είναι η τρίτη θέση στις πτήσεις, πάντα για 1η και 2η θέση ακούω, αλλά δεν θα λύσω τώρα αυτό το πρόβλημα. Πολύ λυπάμαι λοιπόν! Αλλά ότι μέχρι τώρα το συνόδευαν 150 κυβερνητικοί αξιωματούχοι, ενώ στο εξής θα συμμετέχουν "μόνο" 30, δεν υποφέρεται με τίποτα!

Τα τελευταία χρόνια πληρώναμε (χρέη της Ολυμπιακής) ολόκληρο Airbus για να κάνουν τουρισμό 150 κηφήνες. Ενώ τώρα, μόνο 30 αργόσχολοι θα αξιοποιηθούν για να μεταφερθεί μια γκαζόλαμπα, την οποία θα μπορούσαν να ανάψουν οπουδήποτε στην Αθήνα ή στη Θεσ/νίκη και να αρχίσουν από εκεί τα μαγικά και τις εισπράξεις. Δεν μπορεί ο θεούλης (που είναι αποδεδειγμένα Έλληνας) να κάνει το θαύμα του στην Ελλάδα, να μην χρειαζόμαστε τόσα έξοδα; Θα τρελαθούμε οριστικά! Εκτός από απατεώνες μάγους καντηλανάφτες, έχουμε επίσης στο μισθολόγιο συνένοχους πολιτικούς και "κυβερνητικούς αξιωματούχους"!

«Ελληνική Γλώσσα και Ορολογία», 7ο Συνέδριο

Πρόσκληση για υποβολή ανακοινώσεων Η Ελληνική Εταιρεία Ορολογίας (ΕΛΕΤΟ), σε συνεργασία με το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ), το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΟΠΑ), το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θες/νίκης (ΑΠΘ), το Πανεπιστήμιο Πατρών (ΠΠ), το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ), το Πανεπιστήμιο Κύπρου (ΠΚ), το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας (ΤΕΕ), το Ινστιτούτο Επεξεργασίας του Λόγου (ΙΕΛ), τον Ελληνικό Οργανισμό Τυποποίησης (ΕΛΟΤ) και τον Οργανισμό για τη Διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας (ΟΔΕΓ) διοργανώνουν το 7ο Συνέδριο «Ελληνική Γλώσσα και Ορολογία». Το Συνέδριο θα διεξαχθεί στην Αθήνα στις 22-24 Οκτωβρίου 2009. Το 7ο Συνέδριο είναι αφιερωμένο στον Αριστοτέλη, πατέρα της Οντολογίας και της Λογικής, που αποτελούν θεμέλια της σημερινής επιστήμης της Ορολογίας. Σκοπός του Συνεδρίου είναι η παρουσίαση αφενός της σημερινής κατάστασης της ελληνικής γλώσσας στην ορολογική της διάσταση και αφετέρου μεθόδων, πρακτικών και εργαλείων της σύγχρονης επιστήμης της Ορολογίας και της εφαρμογής τους στην ελληνική γλώσσα – μονογλωσσικά και/ή διαγλωσσικά – για την προώθηση της ορολογικής έρευνας και τη συμβολή στον σύγχρονο ορολογικό εμπλουτισμό της ελληνικής γλώσσας. Θεματολόγιο του Συνεδρίου: 1. Γλωσσολογικές-Οντολογικές αρχές Ορολογίας (Ορολογία και γνώση, αρχές και μέθοδοι οροδοσίας κτλ.) 2. Διδακτική και Ορολογία 3. Ορολογία συγκεκριμένων θεματικών πεδίων – Λεξικογραφικές και ορογραφικές μελέτες – Συγχρονική και διαχρονική θεώρηση 4. Ορολογικοί πόροι (ειδικά ερμηνευτικά ή πολύγλωσσα λεξικά, συλλογές όρων, σώματα ειδικών κειμένων) – Νέες τεχνολογίες και Ορολογία 5. Τυποποίηση ορολογίας (διεθνοποίηση εννοιών και διαγλωσσική τυποποίηση και αντιστοίχιση όρων, προτάσεις ορολογίας) 6. Ορολογία και μετάφραση 7. Διάχυση και χρήση των όρων – Ορολογική πολιτική και ρύθμιση 8. Δραστηριότητα φορέων και οργάνων Ορολογίας Γλώσσες: Επίσημες γλώσσες του Συνεδρίου είναι η ελληνική, η αγγλική και η γαλλική. Κρίσιμες ημερομηνίες: Υποβολή περιλήψεων το αργότερο έως: 15 Μαρτίου 2009 Κρίση των περιλήψεων το αργότερο έως: 10 Απριλίου 2009 Υποβολή των πλήρων κειμένων το αργότερο έως: 15 Ιουνίου 2009 Περιλήψεις και κείμενα: Οι εισηγητές που επιθυμούν να παρουσιάσουν ανακοίνωση στο συνέδριο θα υποβάλουν περίληψη σε ηλεκτρονική μορφή .doc (MS WORD) σε μία από τις επίσημες γλώσσες του συνεδρίου, με έκταση το λιγότερο 2OO και το πολύ 3OO λέξεις. Στο φύλλο της περίληψης θα πρέπει να αναγράφεται α) ο υπέρτιτλος: 7ο Συνέδριο «Ελληνική Γλώσσα και Ορολογία», Αθήνα, 22-24 Οκτωβρίου 2009, β) ο τίτλος της ανακοίνωσης γ) τα στοιχεία (ονοματεπώνυμο, ιδιότητα, ταχ. διεύθυνση, τηλέφωνο, τηλεομοιότυπο, ηλ-διεύθυνση) του συγγραφέα ή των συγγραφέων και δ) η θεματική ενότητα στην οποία εντάσσεται η ανακοίνωση. Η περίληψη πρέπει να σταλεί με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, ως συνημμένο, εντός της παραπάνω προθεσμίας στη διεύθυνση: valeonti@otenet.gr Μετά την κρίση των περιλήψεων από την Επιστημονική Επιτροπή του Συνεδρίου, οι συγγραφείς που θα επιλεγούν θα λάβουν ειδικές προδιαγραφές για τη σύνταξη των πλήρων κειμένων των ανακοινώσεών τους. Πληροφορίες: Γραμματεία του Συνεδρίου: τηλ. +30 210 9323243, +30 6977529164, Ηλ-Ταχ.: pinelpap@otenet.gr Οργανωτική Επιτροπή: τηλ. +30 6974 321009, ηλ-ταχ. valeonti@otenet.gr Ιστότοπος: http://www.eleto.gr/gr/Conference07.htm

Ax!!… Εμείς οι γυναίκες

της Ισμήνης 9. Κόλαση ή παράδεισος; Μετά από τόσα που έγραψα για τους ταλαιπωρημένους συζύγους και πόσοι άλλοι υπάρχουν … σίγουρα όταν έλθει το μοιραίο, έχουν εισιτήριο για τον Παράδεισο. Είναι δε αυτονόητο ότι οι … άλλες πάνε στην κόλαση, μετά από τόσα βάσανα με τα οποία περιέβαλαν τους αγαπημένους τους συζυγούς, όσο βρισκότανε αυτός εν ζωή και μαζί βέβαια. Σκεφθείτε δε πόσο τραγικό θα ήταν να συναντιότανε πάλι και οι 2 στον ίδιο τόπο χλοερό ή καυτερό! Αυτό πια κι αν ήταν γκαντεμιά, ούτε ο Μητσοτάκης δεν θα το ήθελε! Αλήθεια, γιατί όταν χτυπάει μια καμπάνα πένθιμα, ιδίως σε μικρά μέρη -γιατί στο κλεινόν άστυ ούτε που το παίρνεις είδηση ποιος ή ποια μετακόμισε ακόμα και στα πολυκατοικίες- όλοι αναρωτιούνται: ποιος πέθανε; Δεν άκουσα ποτέ κανέναν να πει ποια πέθανε; Αν δε ο σύζυγος είναι στην κατηγορία των τυχερών, την επομένη τον βλέπεις στον δρόμο με τη Ρωσίδα ή την Ουκρανή «συνοδό», έτσι το λένε τώρα, και την μοστράρει στο καφενείο της γειτονιάς, κάτω από τα ζηλιάρικα βλέμματα και σχόλια των υπολοίπων εν ζωή ταλαιπωρημένων θαμώνων. Πάντως, για να πω την αλήθεια, όταν έρθει η ώρα να μετακομίσω, θα προτιμούσα να είναι σε καυτερό χώρο, υποθέτω ότι θα είναι κάπως σα να κάνεις σάουνα. Όσο νάναι έχει την πλάκα του το να κάνεις παρέα με την άλλη πλευρά. Με αυτούς δηλαδή που οι γυναίκες τούς έστειλαν στον παράδεισο. Τι να κάνουμε λίγο πολύ όλες κρύβουμε μια δόση σαδομαζοχισμού μέσα μας! Καλή αντάμωση!

Από την κοινωνία της προφορικότητας

Διαχρονική οπισθοδρομικότητα

του Φ. Μαλιγκούδη

Σύμφωνα με ορισμένα στατιστικά στοιχεία που έγιναν γνωστά από μια σχετικά πρόσφατη έρευνα, υπάρχει ένα ποσοστο που ανέρχεται στο 8Ο% των συνελλήνων, το οποίο περιστασιακά και μόνον έρχεται σε επαφή με το γραπτό κείμενο.

Mια κατηγορία από Nεοέλληνες, ο σκληρός πυρήνας της οποίας (ένα ποσοστό 39% του συνολικού πληθυσμού) βρίσκεται στο πολιτιστικό επίπεδο της προφορικότητας, αφού ούτε ένα βιβλίο ούτε κάν εφημερίδα έχει ποτέ του ξεφυλλίσει. Ένα πλήθος, το οποίο μένει κατά μέσο όρο 2Ο6 λεπτά κάθε μέρα καθηλωμένο στον καναπέ του - παθητικός καταναλωτής των κάθε λογής τηλεοπτικών μηνυμάτων.

Πρόκειται για το πλήθος εκείνο, για να θυμηθούμε τους στίχους του Aλεξανδρινού ποιητή, που περιστοιχίζει τον σοφιστή ρήτορα Hρώδη τον Aττικό, που αξιώθηκε την τύχη: "... κατά που θέλει και κατά που κάμνει/ οι Έλληνες (οι Έλληνες!) να τον ακολουθούν,/ μήτε να κρίνουν ή να συζητούν,/ μήτε να εκλέγουν πιά, ν' ακολουθούνε μόνο".

Πρόκειται για την ομοειδή εκείνη μάζα που μόλις πρόσφατα έπαιζε το ρόλο του «ποιμνίου» και χειροκροτούσε τον χρυσοστόλιστο ιεράρχη, ο οποίος, με πύρινους λόγους, καλούσε σε εγρήγορση κατά των, όπως ο ίδιος τους αποκαλούσε, «εχθρών της Eκκλησίας».

Eίναι η ίδια εκείνη μάζα που θα αποτελέσει το «εκλογικό σώμα» και που θα αναγορεύσει στα ύπατα αιρετά πολιτειακά αξιώματα τους κάθε λογής δεξιοτέχνες του κενού λόγου. Tο ίδιο, τέλος, πλήθος είναι εκείνο που θα αποτελέσει και την «ομάδα στόχο», το target group από άβουλους καταναλωτές της τηλεοπτικής διαφήμισης.

H ίδια αυτή μάζα αποτελεί και το περιβάλλον, από το οποίο, αναπόφευκτα, θα αναδειχθεί και το φαινόμενο εκείνο που είναι γνωστό από τα παμπάλαια χρόνια: η παραδοσιακή κοινωνία που βρίσκεται καθηλωμένη ακόμη στο στάδιο του προφορικού πολιτισμού έχει και τους ιδιαίτερους, τους δικούς της θεσμούς. Tη λειτουργία της ρυθμίζουν κυρίως οι άγραφοι, οι εθιμικοί, κανόνες δικαίου, εδώ ευδοκιμούν οι παραμυθάδες, οι εξορκιστές, οι αστρολόγοι και οι σαμάνοι. Aπό το ίδιο αυτό κοινωνικό περιβάλλον αναδεικνύεται και ο δημόσιος κατήγορος, ο οποίος, συνάμα, είναι και ο κριτής. (πλήρες κείμενο >>>)

Όταν ο μακαρίτης Χριστόδουλος αναφωνούσε: «Πίσω στις παραδόσεις!», εννοούσε και ήλπιζε ένα πισωγύρισμα στην εποχή που το «πολιτιστικό επίπεδο της προφορικότητας» κάλυπτε σχεδόν το 100% του πληθυσμού, με εξαίρεση κάποιους λίγους φραγκοντυμένους καλαμαράδες και χαρτογιακάδες. Αυτή την εποχή ονειρεύονται και διάφοροι σύγχρονοι «ηγέτες» για να έχουν ευχέρεια ελέγχου του ποιμνίου και της ψήφου του...
Σ.Φρ.

Παγωμένος Νιαγάρας

...

Το έτος 1911 είχε παγώσει ο καταρράκτης του Νιαγάρα, στα σύνορα ΗΠΑ και Καναδά. Το σπάνιο αυτό περιστατικό δεν φαίνεται να έχει επαναληφθεί έκτοτε ή δεν έχει αποτυπωθεί σε φωτογραφίες.

(click)

Καρναβάλι με περικοπές...

κι όποιος διαφωνεί, τον παίρνει ο διάτανος...

::

«Χριστέμποροι» και καύση των νεκρών

Ο κ. Κων/νος Κατσίφας, ταξίαρχος ε.α., από τη Λαμία, γράφει (ΒΗΜΑ, 19/2/2009):

Με την ευκαιρία του νέου νόμου που αντιμετωπίζει το ζήτημα της εθελοντικής καύσης των νεκρών, θέλω να επισημάνω τα παρακάτω: Το μέτρο είναι δίκαιο και δημοκρατικό. Καταργείται το μονοπώλιο της εκμετάλλευσης και της κοροϊδίας από αυτούς που ταξιθετούν τις ψυχές ημών των αφελών στον επουράνιο παράδεισο. Παράλληλα αποσυμφορούνται τα νεκροταφεία, που για να βρουν χώρους ταφής επισπεύδεται η εκταφή των θανόντων που, αδυνατώντας να διαλυθούν στον χρόνο που επιθυμούν οι έμποροι των μεγάλων νεκροταφείων, ανασύρονται διαμελισμένα μέλη.

Για την καύση των νεκρών άρχισαν οι κραυγές ανησυχίας από τους «χριστεμπόρους». Η επιφανειακή δικαιολογία είναι ότι τα σώματα πρέπει να μείνουν ανέγγιχτα επειδή ο Θεός θα τα αναστήσει. Ως προς αυτό δεν έχουν δίκαιο, διότι και τα διαλυμένα από την ταφή σώματα θα πρέπει να... δημιουργούν το ίδιο «πρόβλημα» στον Ύψιστο.

Ο βαθύτερος λόγος είναι ότι θα χαθούν από τους εμπορευομένους και τον θάνατό μας αρκετές ευκαιρίες να αυξήσουν το εισόδημά τους με τις κηδείες και με τις επαναλαμβανόμενες (εφ΄ όρου ζωής) τελετουργίες (μνημόσυνα, τρισάγια). Η ταφή, η εκταφή και η εναποθήκευση των οστών στα οστεοφυλάκια έχουν το κόστος τους. Ας μη ξεχνάμε ότι, αν εγενικεύετο η καύση των νεκρών, πώς θα προέκυπταν τα «θαυματουργά» λείψανα και η περιφορά τους σε κάθε σημείο της Γης για συλλογή χρημάτων;

Φοβερίζουν και απειλούν κάποιοι θεομπαίχτες ότι, αν καούν τα νεκρά σώματά μας, δεν θα μας διαβάσουν. Δεν πειράζει καθόλου τέτοιο διάβασμα. Αυτοί θα πεθάνουν αδιάβαστοι (από αγιογραφική άποψη) και όχι οι επιθυμούντες την καύση του νεκρού σώματος.

Οι Αλκυονίδες ημέρες

από τη συζυγική αγάπη, στις βαρομετρικές πιέσεις και στην αστρονομία!

Δρ. Θ. Σ. Κουσουρής, περιβαλλοντολόγος

Στην καρδιά του χειμώνα, συνήθως εμφανίζονται μερικές ηλιόλουστες και νήνεμες μέρες, οι γνωστές Αλκυονίδες μέρες. Η λαϊκή παράδοση θέλει τις ημέρες αυτές να γεννούν και να κλωσούν τα αβγά τους τα γνωστά αποδημητικά θαλασσοπούλια, οι αλκυόνες. Η Αλκυόνη είναι αποδημητικό πουλί με το δικό του ιδιόμορφο δρομολόγιο, καθώς μας έρχεται κατά τα τέλη του καλοκαιριού και μας αποχαιρετάει φεύγοντας κατά τις αρχές του Μάρτη. Το φαινόμενο της καλοκαιρίας μέσα στη βαρυχειμωνιά απασχόλησε πολύ τους αρχαίους Έλληνες που έδιναν διαφορετικές εξηγήσεις. Ο Αριστοτέλης λέγει ότι "Η δε Αλκυών κύει επί τροπάς χειμερινάς, διό και καλούνται όταν ευδιειναί γένονται αι τροπαί, αλκυόνοιοι ημέραι". Ο Λουκιανός έγραφε πως "Αίθρια μεν τα άνωθεν, ακύμαντος δε και γαλήνιον άπαν το πέλαγος, όμοιν, ως ειπείν κατόπτρω’’. Ο Αιλιανός, μας πληροφορεί ότι "Κυούσης δε Αλκυόνος ίσταται τα πελάγη, ειρήνην δε και φιλίαν άγουσεν άνεμον".

Για τις Αλκυονίδες ημέρες, κατά την ελληνική μυθολογία, υπάρχουν πολλές εκδοχές. Μία από αυτές μας λέει ότι ο θεός Ποσειδώνας ή ο θεός Δία κατ’άλλους, αποφάσισαν να προσφέρουν μέσα στο καταχείμωνο, 14 ηλιόλουστες μέρες στο πουλί Αλκυόνη, για όσες δηλαδή ημέρες η Αλκυόνη κλωσά τα αβγά της, ώστε να βγουν οι νεοσσοί της Έτσι, αυτές οι μέρες του χειμώνα ονομάστηκαν Αλκυονίδες. Η Αλκυόνη λοιπόν, κόρη του θεού των ανέμων Aίολου και σύζυγος του Κύηκα, ζούσε πολύ ευτυχισμένη και η αγάπη τους ήταν πρότυπο για όλους. Μια μέρα, ο Κύηκας βγήκε μόνος στο πέλαγος για ψάρεμα. Μάταια τον παρακαλούσε η Αλκυόνη να μην πάει γιατί είχε ένα άσχημο προαίσθημα. Εκείνος πήγε και όντως σηκώθηκαν δυνατοί άνεμοι και βύθισαν το πλοίο του. Η Αλκυόνη που παρακολουθούσε από μακριά τη σκηνή, μόλις είδε το πλοίο του να χάνεται μέσα στην απελπισία της έπεσε από ένα βράχο και σκοτώθηκε.

Επειδή η αγάπη τους ήταν τόσο δυνατή, οι θεοί τους λυπήθηκαν και τους μεταμόρφωσαν σε πουλιά, τις γνωστές μας αλκυόνες. Με τη συζυγική πίστη του πουλιού Αλκυόνη ασχολήθηκε ο Πλούταρχος που αφηγείται ότι, αν ταίρι της, ο σύζυγός της γεράσει και δεν μπορεί να πετάξει, τότε η θηλυκιά αλκυόνη τον παίρνει στους ώμους της και τον φέρνει πάντοτε μαζί της, τον ταΐζει και τον περιποιείται ως το θάνατό του. Με αυτή την ευκαιρία της αλκυόνης, η λαϊκή παράδοση μας υπενθυμίζει ότι παρόμοια ηθολογία έχει και η τρυγόνα, που όταν χαθεί το ταίρι της, χηρεύει και δεν ξανασμίγει μ' άλλο ταίρι. Τα κοράκια, όταν ξεπουπουλιαστούν απ' τα γεράματα, δέχονται πολλές περιποιήσεις και θερμαίνονται απ' τ' άλλα νεώτερά τους. Ο πελαργός τιμωρεί την άπιστη σύζυγό του με ραμφισμούς μέχρι να τη θανατώσει. Ο πελεκάνος, αν δεν βρίσκει τροφή να θρέψει τα μικρά του που κινδυνεύουν να πεθάνουν το χειμώνα, σχίζει το σώμα του και προσφέρει το αίμα του για τροφή στα μικρά του.

::
Η Αλκυόνη, που συνήθως λέγεται ψαροπούλι στη γλώσσα των νησιωτών, εξακολουθεί και σήμερα να είναι σύμβολο της χειμωνιάτικης ηλιόλουστης διακοπής του άγριου καιρού και σε πολλά μέρη τη θεωρούν ότι φέρνει γούρι. Οι έμποροι, την κρατούν βαλσαμωμένη στα μαγαζιά τους, οι φιλάργυροι τη διατηρούν για να τους φέρει πολλά πλούτη και οι χωριάτες για να μη πέφτουν αστροπελέκια στο σπίτι τους.

Η ονομασία του πουλιού Αλκυόνη (λατ. Alcedo atthis) αποδίδεται στον Αριστοτέλη. Το υδρόβιο αυτό αποδημητικό πουλί είναι εντυπωσιακό, με το μπλε ελεκτρίκ εκθαμβωτικό φτέρωμά του και με την πορτοκαλο-κόκκινη αντίθεση στο στήθος του. Καθώς φτερουγίζει πάνω από το νερό, τα κύματα και τις βραχώδεις περιοχές, δεν διακρίνεται εύκολα στο φυσικό του περιβάλλον, αλλά η παρουσία του γίνεται αισθητή με ένα διαπεραστικό "ζεεεεε" στη φωνή του.

Ένας μεσαιωνικός μύθος στη βόρεια Ευρώπη λέει ότι το χρώμα της Αλκυόνης ήταν στην αρχή γκρίζο. Όταν όμως έγινε ο βιβλικός κατακλυσμός, πέταξε κατευθείαν ψηλά στον ουρανό για να μπορέσει να παρατηρήσει τα νερά. Πετώντας όμως τόσο κοντά στον ήλιο το στήθος της τσουρουφλίστηκε και έγινε κόκκινο από τις ακτίνες του και η ράχη της έγινε μπλε από το χρώμα του ουρανού.

Οι Αλκυονίδες ημέρες έλαβαν το όνομά τους (Αλκυόνοιαι) από το σχετικό με το θαλάσσιο πτηνό Αλκυόνη, πουλί της ελληνικής μυθολογίας, που αποτελεί την αλληγορική σημασία του ομώνυμου αστέρα Αλκυόνη, των Πλειάδων. Ο αστέρας Αλκυόνη κατά την περίοδο 15 Δεκεμβρίου με 15 Φεβρουαρίου μεσουρανεί κατά τις εσπερινές ώρες και επομένως κατά τις ανέφελες νύκτες είναι ορατός στο σύμπλεγμα των Πλειάδων, ως κορωνίδα της Πούλιας, στην ψηλότερη περιοχή του ουράνιου θόλου. Έτσι, όλες οι συνεχόμενες ημέρες που είναι ορατός ο αστέρας Αλκυόνη ήταν φυσικό να ονομασθούν Αλκυονίδες.

Από μετεωρολογική άποψη οι αλκυονίδες ημέρες, ως ημέρες καλοκαιρίας εξηγούνται από το γεγονός ότι στην ευρύτερη περιοχή μας (Ελλάδα και μέχρι τη βορειανατολική Ευρώπη) κατά την περίοδο του χειμώνα παρατηρείται συνήθως η ίδια βαρομετρική πίεση, με αποτελεσμα να απουσιάζουν οι άνεμοι και ο καιρός να είναι μεν ψυχρός αλλά και ηλιόλουστος, λόγω της λεγόμενης από τους ειδικούς αντικυκλωνικής κατάστασης της ατμόσφαιρας.

Εξάλλου, οι Αλκυονίδες ημέρες δεν έρχονται κάθε χρονιά. Υπάρχουν χρόνια που το γλυκό αυτό ηλιόλουστο διάλειμμα στην καρδιά του χειμώνα δεν παρατηρείται καθόλου, αλλά και οι ημερομηνίες έναρξης και λήξης και διάρκεια τους δεν είναι σταθερές. Συνήθως, καλύπτουν σχεδόν το δεύτερο μισό του Ιανουαρίου. Παρόλα αυτά, μερικοί επιμένουν να αποδίδουν την διάρκειά τους, στην Ελλάδα, σε διάστημα 14 αίθριων και ηλιόλουστων ημερών, ανάμεσα στις 15 Δεκεμβρίου μέχρι στις 15 Φεβρουαρίου.

Χάλασε ο κόσμος;

(του Πάσχου Μανδραβέλη, Καθημερινή, 12/2/2009)

Kάθε μέρα τα δελτία ειδήσεων μάς προσφέρουν και κάποια καταστροφή. Πότε καίγεται η Αυστραλία και πότε πνίγεται η Αλσατία. Αλλες φορές ξεπαγώνει η Γροιλανδία και μερικές φορές παγώνει η Ιταλία. Σεισμοί, λοιμοί, καταποντισμοί ταλανίζουν άλλες περιοχές του κόσμου και κάθε φορά έχουμε ένα μακάβριο αριθμό θυμάτων και ζημιών. Από τον τυφώνα «Κατρίνα», που ισοπέδωσε μεγάλο μέρος της Νέας Ορλεάνης και στοίχισε τη ζωή εκατοντάδων πολιτών, μέχρι και τις χιονοστιβάδες στις Αλπεις που παίρνουν τη ζωή κάποιων σκιέρ, το συμπέρασμα που προκύπτει είναι παλιό: «Πάει, χάλασε ο κόσμος».

Το συμπέρασμα, βέβαια, αυτό προϋποθέτει ότι ο κόσμος ήταν καλός για να χαλάσει. Προϋποθέτει δηλαδή τη γνώση μας για την προτεραία κατάσταση. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν υπήρχαν χιονοστιβάδες στις Αλπεις και τώρα μας προέκυψαν ξαφνικά και πήραν μερικές ζωές. Το πρόβλημα όμως είναι ότι και πριν από εκατό χρόνια καιγόταν η Αυστραλία, μόνο που δεν υπήρχε κανείς να κινηματογραφήσει τις φωτιές και πολύ περισσότερο δεν είχε χτίσει κανείς για να υποστεί τις ζημιές.

Υπάρχουν, λοιπόν, δύο στοιχεία που αλλοιώνουν τη γενική εντύπωση για την τωρινή κατάσταση του κόσμου. Πρώτον, υπάρχει ένα πυκνό πλέγμα μέσων επικοινωνίας, το οποίο φέρνει κάθε συμβάν της υφηλίου στο σαλόνι μας και μάλιστα σε σχεδόν πραγματικό χρόνο. Οταν το 1453 κατελήφθη η Κωνσταντινούπολη από τους Τούρκους, ο Πάπας της Ρώμης έκανε 45 μέρες να το μάθει και η πλειονότητα των υπηκόων του πιθανώς να μην το έμαθαν ποτέ. Σε αντίθεση με το παρελθόν, το 2001 μάθαμε και είδαμε σε ζωντανή μετάδοση την τρομοκρατική επίθεση αυθημερόν. Αλλά και μικρότερης σημασία γεγονότα –ειδικά όταν πρόκειται για καταστροφές– τα μαθαίνουμε την ίδια μέρα. Οταν, λόγου χάρη, συμβαίνει μια κατολίσθηση στο Κολοράντο το μαθαίνουμε την ίδια μέρα. Αν μάλιστα κάποιος την καταγράψει με το κινητό και οι εικόνες είναι εντυπωσιακές, θα το δούμε τόσες φορές που το φαινόμενο θα μοιάζει σαν να έγινε στη διπλανή μας πόλη.

Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης έκαναν την υφήλιο χωριό και συνεπώς η τηλεοπτική εικόνα συχνά μας οδηγεί σε πρόχειρα συμπεράσματα, υπό το βάρος μόνο των εντυπώσεων. Πολλά φαινόμενα είναι πρωτοφανή, όχι γιατί συμβαίνουν πρώτη φορά, αλλά διότι είναι η πρώτη φορά που τα βλέπουμε.

Το δεύτερο που πρέπει να συνυπολογίσουμε είναι η επέκταση του ανθρώπου στον χώρο. Σε έναν κόσμο του ενός δισεκατομμυρίου ανθρώπινων όντων πολλές καταστροφές περνούσαν απαρατήρητες διότι δεν μας αφορούσαν. Τα ποτάμια πάντα πλημμύριζαν και η αυθόρμητη τάξη της φύσης πάντα καταστρεφόταν – ζώα πνίγονταν και φυτά σάπιζαν. Αυτό όμως ήταν για μας φυσιολογικό, «μέρος του κύκλου της ζωής», όπως λέγαμε. Σήμερα όμως που υπάρχουν σπίτια και υποδομές σε κάθε ποτάμι και ραχούλα, σε κάθε νησί και βουνοκορφή, οποιαδήποτε φυσική μεταβολή γίνεται καταστροφή. Επειδή δε η γη είναι ένα αέναο εργαστήρι μεταβολών, όσο επεκτεινόμαστε στον χώρο, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες των φαινομένων που ονομάζουμε καταστροφές.

Ο,τι πει ο Θεός...

Διαχρονική οπισθοδρομικότητα

«Δεν σας ενοχλεί το τσαντόρ;», ρώτησα τη νεαρή Ιρανή που ήταν επί της υποδοχής στο σπίτι του πρέσβη του Ιράν Mehdi Honardoost, ο οποίος μας υπενθύμισε ότι τηρείται κι εδώ η αυστηρή παράδοση: άντρας με γυναίκα να μην ανταλλάσσουν χειραψία.

Ετσι, μόνον ελαφρά πρεσβευτική υπόκλιση... απολαύσαμε, ενώ δίπλα μας οι άντρες, μεταξύ τους, χαιρετούσαν ο ένας τον άλλον ή αγκαλιάζονταν. «Το έχουμε συνηθίσει», απάντησε εκείνη. «Και δεν ζηλεύετε; Δεν θέλετε κι εσείς να φοράτε χρώματα κι αρώματα όπως εμείς;». «Μα, τα φοράμε τα χρωματιστά ρούχα. Από μέσα. Στο σπίτι μας», είπε και μας θύμισε το παζάρι (σουκ) της Τεχεράνης, όπου πουλιούνται τα πιο πλουμιστά υφάσματα της Ανατολής. «Κι είναι αυτό σωστό; Σας πάει;»

«Σωστό για μένα είναι ό,τι πει ο Θεός». Εάν το θέλημά του είναι αυτό, είναι και για μένα», ήταν η απάντησή της και μας έφερε στον νου την πρόσφατη ρήση της Αλέκας Παπαρήγα: «Θα κάνω ό,τι μου πει το κόμμα. Εάν μου πει να σφουγγαρίσω, θα το κάνω». Τελικά, ο φανατισμός, είτε κομματικός είτε θρησκευτικός, το ίδιο βαρύς κι επικίνδυνος είναι...

(Ελευθεροτυπία, 12/2/2009)

Ο Κήπος του Επίκουρου, τεύχος Ζ'

Περιεχόμενα του τεύχους:

• Σημείωμα του Εκδότη... Το φονικό ενός παιδιού
• Ειδήσεις και Σχόλια
• Μάριος Βερέττας: http://www.epicuros.gr/
• Τάκης Παναγιωτόπουλος: Περί των εννοιών
  
• Ανθούλα Χατζηγεωργίου: Σκέψεις πάνω στην επικούρεια φιλοσοφία περί θεών
• Ανθούλα Χατζηγεωργίου: Ένας Επικούρειος στον Κήπο του
• Γιάνης Κορδάτος: Ο Επίκουρος και οι θεοί
• Μάριος Βερέττας: Η Θεσσαλονίκη στην επικούρεια πρωτοπορία
• Μάριος Βερέττας: Η απαγορευμένη Αφροδίτη της Γάζας
• Μανώλης Σταγάκης: Γάζα: Δεκέμβρης 2008
• Μάριος Βερέττας: Τα λεωφορεία των αθέων
• Δημήτρης Δημητριάδης: Ένα καμένο κάστρο ή μήπως ένα γεμάτο κελάρι;
• Γεώργιος Καπλάνης: Εξουσιαστές και Κήπος
• Λουκιανός Σαμοσατεύς: Περί Θυσιών
• Παλλαδάς Αλεξανδρεύς: Ο τελευταίος Επικούρειος;
• Ηλιόδωρος ο Εμέσιος: Το μνημείο των Επικούρειων
• ΕΣΟΠ Επίκουρος: Ο σύλλογος ΕΣΟΠ Επίκουρος
• Αναγνώστης Λασκαράτος: Ο εφοπλιστής, η καθαρίστρια και τα ΜΜΕ
• Χρήστος Γιαπιτζάκης: Η ελεύθερη βούληση και η τυχαία παρέκκλιση του Επίκουρου
• Μάριος Βερέττας: Το Πραξικόπημα της 21ης Απριλίου
• Δημήτρης Επικούρης: Κατά Συνομωσιολαγνείας
• Επικούρεια Βιβλιογραφία - Επικούρειες Ιστοσελίδες
  

Εκδόσεις «ΒΕΡΕΤΤΑ»: Δώδεκα χρόνια δημιουργία, Επικούρεια Βιβλιογραφία, Επικούρειες Ιστοσελίδες, Μεσολογγίου 3 ΑΘΗΝΑ, Τηλ: 2103305139, www.verettas.gr

Βλέπε επίσης περιεχόμενα 6^ου τεύχους και μια εισαγωγή στις επικούρειες αντιλήψεις:

The Devil's Dictionary

Το «Λεξικό του Διαβόλου» είναι ένα έγκυρο λεξικό που περιέχει την ερμηνεία περίπου 1.000 θεμελιωδών εννοιών της καθημερινότητας. Το λεξικό αυτό δημοσίευσε το έτος 1911 ο Αμερικάνος συγγραφέας και δημοσιογράφος Ambrose Bierce (1842-1914).

Η δικτυακή έκδοση του λεξικού βρίσκεται εδώ και συνιστούμε την εμβριθή μελέτη του! Παραθέτουμε μερικά μόνο λήμματα:

• Απάτη: Η κινητήρια δύναμη του εμπορίου, η ψυχή της θρησκείας, το δόλωμα του φλερτ και το θεμέλιο της πολιτικής ισχύος.
• Άπιστος: Είναι κάποιος που στην Αμερική δεν πιστεύει στο χριστιανισμό, στο Πακιστάν κάποιος που πιστεύει σ' αυτόν.
• Εργασία: Μέθοδος, με την οποία ο Α δημιουργεί περιουσία στον Β.
• Έρωτας: Ανίατη ασθένεια, η οποία όμως αποθεραπεύεται με το γάμο.
• Κληρικός: Ο άνθρωπος που διαχειρίζεται τα πνευματικά μας προβλήματα για να βελτιώσει τα δικά του οικονομικά προβλήματα.
• Τηλέφωνο: Είναι μια διαβολική συσκευή που ακυρώνει την ευχάριστη δυνατότητα να ξεφορτωθείς κάποιον ενοχλητικό.

Διαχρονική αλαζονεία

«Μας λυπήθηκε ο Θεός»

Ο κ. Γεώργιος Ντόνας, οικονομολόγος, από την Παιανία Αττικής, γράφει (BHMA, 12/2/2009):

Στις 3 Νοεμβρίου 2008 ο Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αντιγράφω κατά λέξιν από το «Επίσημον Δελτίον της Εκκλησίας της Ελλάδος- Εκκλησία», τεύχος 10, Νοέμβριος 2008, σελ. 847-848, το απόσπασμα από την ομιλία του τιμηθέντος, που δημοσιεύθηκε:

«Σε μια χρονική συγκυρία παγκοσμίου εκφυλισμού των πολιτικών ιδεολογιών, γενικευμένης κατάρρευσης του χρηματοοικονομικού μας ειδώλου, απροσδόκητου κλονισμού της τεχνολογικής και επιστημονικής μας έπαρσης στη Γενεύη, ανεπίστροφης καταστροφής του φυσικού μας περιβάλλοντος σε κάθε γωνιά της γης και αλόγιστης εκδαπάνησης του φυσικού μας πλούτου, σε μια περίοδο που τα ανθρώπινα δικαιώματα επιστρατεύονται για να καταργήσουν τα αιώνια “δικαιώματα” του Θεού και να αμφισβητήσουν τις παγκόσμιες ηθικές, κοινωνικές και λογικές σταθερές, σε μια εποχή πλήρους ανατροπής του διαχρονικού συστήματος των αξιών, νοσηρής προβολής των ανθρώπινων επιτευγμάτων και ταυτόχρονης περιπλοκής των διαπολιτισμικών επικοινωνιακών μηχανισμών, σε μια στιγμή που η έννοια της κοινωνίας αποτελεί άγνωστη εμπειρία και ο περί Θεού λόγος στερείται θεολογίας, το Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας της ιστορικής Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών μού κάνει την τιμή να με αναγορεύσει διδάκτορά του»!

Εκεί λοιπόν που το πηχτό σκοτάδι κυριαρχούσε σε όλον τον κόσμο κι όλα «τα 'σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά», η ιστορική(!) απόφαση των καθηγητών της Κοινωνικής Θεολογίας να κάνουν επίτιμο διδάκτορα τον Μητροπολίτη Νικόλαο Χατζηνικολάου άστραψε και βρόντησε και γέμισε ελπίδα τους απελπισμένους, απ' άκρη σ' άκρη στον πλανήτη! Μετά τη βαρυχειμωνιά, από τα τόσα παγκόσμια δεινά και φοβερά που μας συμβαίνουν, μας λυπήθηκε ο Θεός και γλυκοχάραξε η Αυγή. Ας χαρούν τα Ουράνια κι ας σκιρτήσει η γη! Ο εν λόγω Μητροπολίτης έγινε... επίτιμος διδάκτωρ. Για το κοσμοϊστορικό γεγονός ακολούθησε δεξίωση στο κτήμα Νάσιουτζικ. Και μη χειρότερα...

Ο ιεράρχης απέδωσε με τα λόγια του σεμνά και ταπεινά το δικό του μεγαλείο και αυτό της Θεολογικής Σχολής του Πανεπ. Αθηνών που τον ετίμησε. Δεν διαφεύγει όμως από την προσοχή του αναγνώστη η «συγκυρία παγκοσμίου εκφυλισμού» η οποία επελέγη για να γίνουν τα πανηγύρια. Αφού έχουμε παγκόσμια κρίση και εκφυλισμό, τι θέλει ο μητροπολίτης τα παράσημα και τους κοσμικούς τίτλους; Κι αυτά υποπροϊόντα κρίσης και εκφυλισμού θα είναι...

Ο κ. Νικόλαος δεν ενοχλείται όμως από τέτοιες λεπτομέρειες και προσθέτει στην τρέχουσα συγκυρία όποιες εκκρεμότητες της παγκόσμιας πολιτικής και οικονομίας αντιλαμβάνεται. Μόνο που ξεχνάει ότι, πέρα από τα επίκαιρα κτηματομεσιτικά των μοναχών, έχουν περάσει πολλές και χειρότερες στιγμές για την ανθρωπότητα με αποφασιστική συμβολή των απανταχού υπηρετών του κυρίου, όπως παγκόσμιοι πόλεμοι με την ευλογία παπάδων και εκκλησιών, αποικιοκρατία με ιεραποστόλους στην πρώτη γραμμή, Ιερά Εξέταση, θρησκευτικές αλληλοσφαγές για την «αληθινή θρησκεία» - χωρίς να έχει φιλοτιμηθεί μέχρι σήμερα κάποιος να επαναξιολογήσει όλες αυτές τις καταστροφικές επιλογές και να ζητήσει συγγνώμη. Και τότε στομφώδεις και αλαζονικούς λόγους θα έβγαζαν...

Αν έκαναν τον κ. Νικόλαο επίτιμο διδάκτορα πριν από 4-5 χρόνια, θα αναφερόταν άραγε ο μητροπολίτης στη συγκυρία της ληστείας του χρηματιστηρίου εν Ελλάδι, στο εθνικό έγκλημα της ανάληψης των ολυμπιακών αγώνων και της κατασπατάλησης χρημάτων, τα οποία τώρα μας λείπουν, στο ντοπάρισμα των αθλητών σε παγκόσμια και εθνική κλίμακα; Δεν θυμάμαι να πήρε θέση τότε σ' αυτά τα ζητήματα, ίσως επειδή δεν του έδωσαν οι καθηγητές της θεολογίας του Πανεπ. Αθήνας την ευκαιρία (με επακόλουθη δεξίωση στο κτήμα Νάσιουτζικ) να εκφράσει τις ανησυχίες του.

Αυτό που δεν βλέπω να περιλαμβάνεται στην κατά Νικόλαον λίστα παρακμής και εκφυλισμού, είναι το θεάρεστο έργο του: Τη μία φέρνει ένα πτώμα από τη Ρωσία και βάζει το φοβισμένο και φτωχικό ποντιακό στοιχείο να προσκυνάει και να πληρώνει. Στη δε μητρόπολη (φέουδο) του συγκεκριμένου μητροπολίτη ευλογούνται σε τακτά χρονικά διαστήματα (έναντι οβολών, εννοείται!) αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες - μάλλον για να πιάνουν τις επιδόσεις που αναφέρονται στα διαφημιστικά φυλλάδια... Όποτε του δοθεί δε ευκαιρία και βήμα επικοινωνίας, αναλύει ο κ. Νικόλαος σύγχρονες απόψεις της Φυσικής, της Κοσμολογίας και της Βιολογίας.

Πολλαπλές απόψεις, από την οπισθοδρομικότητα μέχρι την επιστημονική πρωτοπορεία, ανάλογα με το ακροατήριο και τα αναμενόμενα ωφέλη.

(βλέπε επίσης >>>)

Καρναβαλικό Συμπόσιο

Ax!!… Εμείς οι γυναίκες

της Ισμήνης 8. Η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά Τριάντα χρόνια παντρεμένοι ο κύριος Μενέλαος και η κυρία Μαριάνθη και δεν έχει αλλάξει ούτε ένα τόσο δα από τις συνήθειές της. Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται και έτσι είναι. Τα καλύτερα λόγια έφερε η προξενήτρα στο σπίτι του Μενέλαου για την Μαριάνθη. Όμορφη … όχι ακριβώς αλλά δεν θα κοιτάμε και λεπτομέρειες πια. Τσουποτούλα, μεταφραζόμενο σε σκερτσόζα, με την προικούλα της, μεταφραζόμενο σε ρίζες ελιές, άρα και το λάδι της χρονιάς και 2 ρίζες χοντρολιές που ξέρει να τις κάνει φαγώσιμες να γλύφεις τα δάχτυλα σου. Αλλά πάνω απ’ όλα νοικοκυρά με Ν κεφαλαίο. Όλα τα έχει μάθει και όλα τα κάνει, μπορεί να φέρει βόλτα ένα σπίτι και να κουμαντάρει όλη τη φαμίλια. Κεντάει, πλέκει, μαντάρει, ράβει όλα τα κάνει. Ντύνει στολίζει νοικοκυρεύει σαν την παλιά διαφήμιση της Πειραϊκής–Πατραϊκής με τη Ρένα Ντορ. Στη δε μαγειρική άφταστή … η Θεσσαλονίκη έχει πια να λέει για τα σουτζουκάκια και τα ντολμαδάκια της Μαριάνθης! Ο Μενέλαος μεγάλωσε σε ένα σπίτι χωρίς μάνα, έφυγε νωρίς και άφησε τον πατέρα να αναστήσει 3 αγόρια. Τι να σου πρωτοκάνει ο άνθρωπος, να δουλέψει; Να κάνει την μάνα; Να κοιτάξει και λιγάκι τον εαυτό του; Έτσι τα αγόρια μεγαλώσανε σε ένα σπίτι που βασίλευε η αταξία και η τσαπατσουλιά. Του άρεσε όμως και του έλειπε η νοικοκυροσύνη και ζήλευε τους φίλους του που ήταν σιδερωμένοι στην τρίχα και τα σπίτια τους λάμπανε από καθαριότητα. Αλλά είπαμε! Οπότε, όταν του είπε η προξενήτρα για τις φανερές χάρες της Μαριάνθης (οι κρυφές φανερώνονται μετά τον γάμο), αμέσως είπε το ναι! Παντρευτήκανε και όλο καμάρι πια η Μαριάνθη άρχισε να στολίζει ο σπίτι τους, με τα προικιά που πολλά είχε φτιάξει με τα χεράκια της. Άλλα ήτανε από την μάνα της που η μάνα της τα πήρε από τη δική της μάνα και πάει λέγοντας. Έστρωσε στο πάτωμα τα χειροποίητα χαλιά και για να πούμε την αλήθεια ήταν πολύ όμορφα. Κρίμα όμως ήταν να πατηθούνε τα ανεκτίμητα χαλιά και από πάνω έστρωσε κουρελούδες πλεγμένες στο αργαλειό που τις είχε η μάνα της από την προίκα της. Κρίμα όμως ήταν να πατηθούνε αυτές οι κουρελούδες που η μάνα τις είχε φυλάξει και από πάνω έστρωσε κάτι τουλουπάνια που δεν την ένοιαζε πια αν γεμίσουνε λάσπες, αρκεί οι κουρελούδες από κάτω και τα χαλιά από πιο κάτω να μην πάθουνε τίποτα. Στο σαλόνι και την καλή τραπεζαρία τα καθίσματα με τη βελούδινη ταπετσαρία τους έφτιαξε καλύμματα, αλλά για να μην σκονίζονται τα καλύμματα τα σκέπασε με κάτι μάλλινα χράμια. Το κρεβάτι τους στρωμένο με τα κεντημένα σεντόνια που αστράφτανε καθαριότητα και μύριζαν λεβάντα και μόσχο. Πάνω από το ατλαζένιο πάπλωμα έβαλε μια μάλλινη μπατανία να μην λερώσει και πάνω από την μπατανία μια ψιλή κουβερτούλα να προφυλάσσει την μπατανία που προφύλασσε το πάπλωμα να μην λερωθεί! Στράβωσε ο Μενέλαος όταν τα είδε όλα αυτά τα καλύμματα επί των καλυμμάτων. -Βρε κοκόνα μου, λέει της Μαριάνθης, άστα όπως είναι τα έπιπλα και τα χαλιά να τα βλέπουμε, να χαιρόμαστε. -Τι λες Μενέλαε μου, του απάντησε, άμα έρτει κόσμος θα σηκώσω όλα αυτά τα καλύμματα και θα διείς θα είναι όλα του κουτιού, σαν να τα πήραμε εχτές. Και πάλι δεν του καλάρεσε, αλλά δεν είπε τίποτα σκεπτόμενος το χάλι που είχε το σπίτι που μεγάλωσε και ο παράδεισος που βρισκότανε τώρα, κι ας ήτανε φασκιωμένος με τουλουπάνια και χράμια. Έλα όμως που η Μαριάνθη όσο πέρναγαν τα χρόνια γινότανε όλο και περισσότερο υποχόνδρια με την καθαριότητα. Από την είσοδο του σπιτιού, στον αντρέ, υποχρέωνε όλη την οικογένεια να βγάλει τα παπούτσια και τις κάλτσες, να βάζει άλλες κάλτσες να πατάνε πάνω σε πατάκια που είχε δίπλα στις κάλτσες του καθενός και έτσι να κυκλοφορούν μέσα στο σπίτι, σέρνοντας τα πόδια τους με τα πατάκια από κάτω. Αν ξέφευγε του Μενέλαου ο συντονισμός, να σέρνει τα πόδια του βάδην πάνω στα πατάκια, τότε κόντευε να σκοτωθεί ο άνθρωπος. Κάπνιζε ο Μενέλαος την πίπα του; Ήταν υποχρεωμένος να καπνίζει σε ένα συγκεκριμένο χώρο, μπροστά στο συγκεκριμένο τραπεζάκι που ήταν καλυμμένο με το σεμέν σταυροβελονιά, πάνω δε από το σεμέν ήταν ένα άλλο σεμέν με κόφτο κέντημα και από πάνω ένα εμπριμέ κομμάτι ύφασμα για να μην πέσουν οι στάχτες και λερώσουν το σεμέν με το κοφτό κέντημα που προστάτευε το σεμεν με την σταυροβελονιά. -Σήκωσε τα πόδια σου Μενέλαε να σαρώσω την στάχτη που σου έπεσε! -Δεν προσέχεις Μενέλαε, να βγαίνεις πια στο μπαλκόνι να καπνίζεις. Κάθε είδους και χρώματος σεμεδάκι με κοφτό κέντημα ή ανεβατό, σκέπαζε την ηλεκτρική κουζίνα το ψυγείο και το πλυντήριο, για να μην σκονιστούνε. Κάθε μέρα σκούπιζε, κάθε μέρα ξεσκόνιζε. Είχανε λειώσει πια τα έπιπλα από το πολύ τρίψιμο. Αν τύχαινε δε να έχει δουλειά νωρίς το πρωί και έπρεπε να φύγει από το σπίτι, σκούπιζε και ξεσκόνιζε στις 10 το βράδυ για να μην παραλείψει την καθαριότητα της επομένης. Κάθε πρωί άνοιγε τέντα τα παράθυρα και τις μπαλκονόπορτες να αεριστεί το σπίτι και τα έκλεινε λίγο προτού γυρίσουν από το σχολείο τα παιδιά. Άντε μετά να ζεσταθεί αυτό το σπίτι, μονίμως παγωμένο ήτανε. Ξεσήκωνε κάθε μέρα τα σεντόνια και τις κουβέρτες και τις αέριζε επί ώρες στο μπαλκόνι, λες και αυτοί που κοιμότανε σε αυτά ήταν φυματικοί. Αλλά όταν έμπαινε στην κουζίνα η Μαριάνθη πετάγανε τα χέρια της και εκεί έκανε τα θαύματα της. Και πέρασαν τα χρόνια, οι άνθρωποι γεράσανε αλλά η Μαριάνθη εξακολουθούσε να σκεπάζει τα έπιπλα και τα χαλιά και τα κρεβάτια με κουρελούδες, τουλουπάνια, μπατανίες κουβέρτες και χράμια. Κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια … καλή η καθαριότητα αλλά κάπου «το περίσσιο χαλάει το ίσιο». Υπήρξανε φορές που αναπόλησε ο Μενέλαος την ακαταστασία του δικού του σπιτιού και ξαναείπε της Μαριάνθης: -Βρε κοκόνα μου, βγάλε πια αυτά τα καλύμματα από παντού να χαρούμε τα έπιπλα και τα χαλιά μας, να τα δούμε πια πως είναι και τι χρώμα έχουν. -Τι λες Μενέλαε μου, του απάντησε, άμα έρτει κόσμος θα σηκώσω όλα αυτά τα καλύμματα και θα διείς θα είναι όλα του κουτιού, σαν να τα πήραμε εχτές.

Religulous

...

Πριν από 5 εβδομάδες άρχισε στις ΗΠΑ η προβολή μιας ταινίας με τον γνωστό τηλεοπτικό παρουσιαστή Bill Maher και τίτλο religulous, που αποτελεί συνδυασμό τον λέξεων religious =(θρησκευτικός) και ridiculous =(γελοίος). Σ’ αυτό το ντοκιμαντέρ δεν λέει τίποτα ο Maher για να γελοιοποιήσει τις θρησκείες όλου του κόσμου, αφήνει όμως ελεύθερους τους πιστούς αυτών των θρησκειών να το κάνουν, πράγμα για το οποίο φροντίζουν με ιδιαίτερο πάθος!

Ο Maher ταξίδεψε σε πολλά μέρη του κόσμου και συνάντησε εκπροσώπους των πιο απίθανων θρησκειών, πέρα από τις μεγάλες γνωστές. Βρέθηκε στο Megiddo του Ισραήλ, όπου θα διεξαχθεί η «τελική μάχη» κατά του κακού, σύμφωνα με την Αποκάλυψη, σε χριστιανικά και βουδιστικά μοναστήρια, σε μουσουλμανικά κατηχητικά, στα «βιβλικά πάρκα» ή στα χωριά των Μορμόνων στις ΗΠΑ και οπουδήποτε αλλού. Οι εκπρόσωποι των θρησκειών απαγγέλουν το συνηθισμένο ποίημά τους, με το οποίο αποδεικνύεται ότι όλοι οι άνθρωποι θα πάνε τελικά στην «κόλαση», γιατί κάποιοι άλλοι, με διαφορετική θρησκεία, τους θεωρούν απίστους και τους έχουν ξεγράψει.

Ο Maher θεωρεί όλους τους ιερωμένους των θρησκειών νταβατζήδες, οι οποίοι πουλάνε και αγοράζουν «ευάλωτες ψυχές». Επίσης θεωρεί όλες τις θρησκείες επικίνδυνους θιάσους που έχουν μοναδικό στόχο τον πλουτισμό και την πολεμοκαπηλία (λέτε να έχει πάρει επίσης συνεντεύξεις από τον Εφραίμ και τον Άνθιμο;)

Η ταινία που διαρκεί περίπου 2 ώρες, κόστισε 2,5 εκ. $ και έχει φέρει στο ταμείο, μόνο από την προβολή της στις ΗΠΑ, ήδη πάνω από 11 εκ. $. Με την προβολή της στην Ευρώπη αναμένεται να διακριθεί το Religulous ως ένα από τα καλύτερα ντοκιμαντέρ του 2008.

Από πολύ μακριά μπορούν κάποιοι...

να φωτογραφίζουν και να βιντεοσκοπούν, τι κάνετε!

Αυτή η φωτογραφία φαίνεται αρκετά καθαρή και καθένας μπορεί να διακρίνει λεπτομέρειες. Είναι εμφανές όμως ότι ο φωτογράφος πρέπει να ήταν πολύ μακριά! Τόσο κοντά και ψηλότερα από τον ομιλητή δεν υπήρχε κάποια μηχανή λήψης.

Πράγματι, η φωτογραφία πάρθηκε με ευρυγώνιο φακό και από πολύ μακριά, μόνο που η ανάλυση είναι πολύ μεγάλη, ώστε να μπορεί καθένας να πλησιάσει σε κάθε πρόσωπο όσο κοντά θέλει, μέχρι τις ρυτίδες... Πατήστε επάνω να δείτε την πλήρη φωτογραφία!

(click)

Τι λέει επ' αυτού ο π. Μάξιμος;

Το "2012" που προβλέπουν ο π. Μάξιμος και διάφοροι άλλοι θανατόπληκτοι και ιδεοληπτικοί την καταστροφή της Γης, θα έρθει μάλλον σε 160 χρόνια, αν δεν προσέξουμε. Νάμαστε καλά μέχρι τότε και όλο και κάτι θα επινοήσουμε για να αποφύγουμε τα αναπότρεπτα

Ένας αστεροειδής που αρχικά φαινόταν τελείως άκακος, τελικά αποδείχτηκε ότι έχει ορισμένες πιθανότητες να προσκρούσει στον πλανήτη μας μετά από 160 χρόνια. Ο αστεροειδής 1999 RQ36 ανακαλύφθηκε πριν μια δεκαετία και τότε δεν θεωρήθηκε ότι αποτελεί πρόβλημα, όμως νέες εκτιμήσεις αναβάθμισαν την εν δυνάμει απειλή του, καθώς υπάρχουν μία στις 1.400 πιθανότητες να χτυπήσει τη Γη μεταξύ των ετών 2169-2199.

Όλα αυτά αναφέρει στο New Scientist ο αστρονόμος Αντρέα Μιλάνι του πανεπιστημίου της Πίζας και οι συνεργάτες του. Η διάμετρός του υπολογίζεται στα 560 μέτρα και είναι υπερδιπλάσιος σε μέγεθος από το γνωστότερο αστεροειδή Aποφι, που έχει μια πιθανότητα στις 45.000 να χτυπήσει τη Γη το 2036. Και οι δύο αστεροειδείς είναι αρκετά μεγάλοι: αν πέσουν στους ωκεανούς θα προκαλέσουν καταστροφικά κύματα τσουνάμι.

Αν και αργεί το πλησίασμα του 1999 RQ36, το «παράθυρο» ευκαιρίας για την αποτροπή της απειλής του είναι πολύ πιο νωρίς, στη διάρκεια μιας σειράς από κοντινές προσεγγίσεις του αστεροειδούς προς τη Γη μεταξύ των ετών 2060-2080. Μια μικρή παρεκτροπή κατά ένα χιλιόμετρο της τροχιάς του θα ήταν αρκετή για να εξαλειφθεί τελείως η απειλή τον επόμενο αιώνα.

Μετά το 2080 ο αστεροειδής δεν πλησιάζει τη Γη τόσο κοντά, μέχρι την πιθανή πρόσκρουσή του, άρα, αν είναι να γίνει κάτι, πρέπει να γίνει τις αμέσως επόμενες δεκαετίες. Πάντως, όπως έχει συμβεί ξανά στο παρελθόν, νέοι και ακριβέστεροι υπολογισμοί στο μέλλον μπορεί να αποκλείσουν τελικά την πιθανότητα πρόσκρουσης.

Ευκαιρία για τρομολαγνεία λοιπόν, να αρχίσουν από τώρα προσευχές και παρακλήσεις, να πέσουν οβολοί στο ταμείο, να μας σώσει ο θεούλης από αυτή την απειλή του πρώην «τελείως άκακου» και νυν «πολύ κακού» αστεροειδούς. Στο μέλλον θα είμαστε καλοί, δεν θα βρίζουμε τους Ολυμπιακούς που μας παίρνουν το πρωτάθλημα μέσα από τα χέρια, δεν θα ζητάμε να δικαστεί ο Εφραίμ, αυτός ο λαμπρός υπηρέτης του κυρίου! Και ας διορθώσει τις προβλέψεις του ο π. Μάξιμος, έχει καιρό μπροστά του να ξαναγράψει καμιά δεκαριά βιβλία...

Ενόψει του ηλεκτρονικού βιβλίου

Το γεγονός μοιάζει (και είναι) εντυπωσιακό: κατόπιν συμφωνίας με τις ενώσεις των Αμερικάνων εκδοτών και συγγραφέων η Google προχώρησε σε ψηφιοποίηση ενός μεγάλου αριθμού κειμένων τα οποία ο χρήστης θα μπορεί να κατεβάσει στην πλήρη τους μορφή σε μια μηχανή ανάγνωσης με οθόνη λίγο μεγαλύτερη από εκείνην της συσκευής ενός κινητού τηλεφώνου. Το ηλεκτρονικό βιβλίο, μολονότι δεν μετράει λίγα χρόνια ζωής, δεν έχει κατορθώσει ώς σήμερα να αποκτήσει πραγματικό κοινό, αλλά τούτο οφείλεται, κατά πάσα πιθανότητα, στο γεγονός πως η τεχνολογία στην οποία βασιζόταν μέχρι και πριν από λίγο καιρό δεν ήταν αρκούντως προχωρημένη, καθιστώντας το ένα μάλλον δύσχρηστο και ανοίκειο προϊόν. Με την εξέλιξη, ωστόσο, των μηχανών ανάγνωσης, όπως και με την είσοδο στην αγορά κολοσσών όπως η Google, τα πράγματα φαίνεται να αλλάζουν ραγδαία, τείνοντας να ακολουθήσουν με έναν σχεδόν μοιραίο τρόπο την πορεία τους.

Οι κίνδυνοι, οπωσδήποτε, είναι πολλοί. Ο μεγαλύτερος από αυτούς έχει σχέση με τις απεριόριστες δυνατότητες υποκλοπής που προσφέρει η ψηφιοποίηση. Τα βιβλία ενδέχεται να αντιμετωπίσουν ένα εξαιρετικά σοβαρό πρόβλημα πνευματικών δικαιωμάτων, όπως εδώ και χρόνια έχει συμβεί στον χώρο της μουσικής βιομηχανίας: δεν αποκλείεται, με άλλα λόγια, ο καθένας να μπορεί σε δεδομένη στιγμή να διαβάζει το οτιδήποτε, χωρίς να πληρώνει δεκάρα τσακιστή - και κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν παρά να έχει καταστροφικά αποτελέσματα τόσο σε συγγραφείς όσο και σε εκδότες. Οι συμφωνίες, βεβαίως, τις οποίες έχει υπογράψει η Google με την αμερικανική εκδοτική αγορά προβλέπουν όχι μόνο διασφάλιση δίκαιων ποσοστών για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, αλλά και μηχανισμούς προστασίας των ψηφιοποιημένων κειμένων. Το θέμα, πάντως, παραμένει, όπως κι αν το εξετάσουμε, ανοιχτό και θα μπορούμε να ξέρουμε περισσότερα για τους κινδύνους του μόνον όταν η ψηφιακή πρόσβαση στα αρχειοθετημένα κείμενα θα αποκτήσει μαζικό χαρακτήρα.

Και οι Έλληνες εκδότες; Πόσο έχουν προετοιμαστεί για τις ηλεκτρονικές προοπτικές της παραγωγής τους και πώς σκέφτονται να επιβιώσουν στο κατά τεκμήριο δύσκολο μελλοντικό της περιβάλλον; Ο Οργανισμός Διαχείρισης Εργων Λόγου (ΟΣΔΕΛ) προτείνει τη δημιουργία ενός εθνικού κόμβου μέσω του οποίου θα διακινείται και θα πωλείται το ελληνικό βιβλίο (αργότερα ο ίδιος κόμβος θα συνδεθεί με τις παγκόσμιες μηχανές), ενώ κάποιοι εκδότες από τη μεριά τους δείχνουν κάθε άλλο παρά τρομοκρατημένοι με το διαφαινόμενο καθεστώς, δηλώνοντας πως ήδη έχουν κάπως εισβάλει στον ψηφιακό κόσμο με τις δικές τους δυνάμεις (βλ. το αναλυτικό ρεπορτάζ της Ολγας Σελλά στο κυριακάτικο φύλλο της «Καθημερινής» της 25ης Ιανουαρίου).

Σίγουρα, ο δρόμος τον οποίο έχουμε μπροστά μας είναι μακρύς - ιδίως σε ό,τι αφορά τη λογοτεχνία. Και λέω ιδίως σε ό,τι αφορά τη λογοτεχνία, διότι αν το ψηφιοποιημένο βιβλίο θα βρει ευκολότερα ανταπόκριση στους χρήστες οι οποίοι ενδιαφέρονται για εκπαιδευτικά και επιστημονικά θέματα, δεν είναι βέβαιο ότι θα έχει την ίδια απήχηση στους αναγνώστες του μυθιστορήματος (ο λόγος για την ποίηση είναι άλλης ώρας και εντελώς διαφορετικής τάξης). Και τούτο όχι γιατί οι αναγνώστες του μυθιστορήματος αποτελούν ως εξ ορισμού οπαδούς μιας ωραιοποιημένης τυπογραφίας, αλλά διότι το μυθιστόρημα, απευθυνόμενο στην ελευθερία της φαντασίας, τείνει να διαρρήξει τα όρια της ηλεκτρονικής οθόνης, που δεν είναι σε καμία περίπτωση παρόμοια με τα όρια της τυπωμένης σελίδας. Είναι, εννοείται, πιθανόν να κάνω λάθος: δεν ανήκω πια στα νιάτα και δεν είμαι σε θέση να εικάσω καλά ούτε τις επιθυμίες ούτε τους πιθανούς τρόπους προσαρμογής τους. Ο,τι, όμως, κι αν γίνει εντέλει, ένα πράγμα ας θεωρηθεί βέβαιο - πως εκείνο το οποίο δεν απειλείται είναι η ανάγνωση, η οποία μοιάζει, αντιθέτως, να ισχυροποιείται ποικιλοτρόπως. Κι αυτό είναι, όπως κι αν το ζυγίσουμε, το πιο σημαντικό.

(ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 06/02/2009)