Σε επίπεδα ρεκόρ η ένταση της κοσμικής ακτινοβολίας

Η ένταση της κοσμικής ακτινοβολίας που βομβαρδίζει το Ηλιακό Σύστημα βρίσκεται σε επίπεδα ρεκόρ, δείχνουν οι μετρήσεις του δορυφόρου ACE της NASA. «Το 2009, οι εντάσεις της κοσμικής ακτινοβολίας έχουν αυξηθεί 19% πάνω από οτιδήποτε έχουμε δει τα τελευταία 50 χρόνια» αναφέρει ο Ρίτσαρντ Μίγουαλντ του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καλιφόρνια. «Η αύξηση είναι σημαντική, και θα μπορούσε να σημαίνει ότι πρέπει να ξανασκεφτούμε πόση προστασία χρειάζονται οι αστροναύτες σε αποστολές στο εξωδιάστημα» επισημαίνει.

Η γαλαξιακή κοσμική ακτινοβολία στην πραγματικότητα δεν είναι ακτινοβολία. Πρόκειται για υποατομικά σωματίδια -πρωτόνια αλλά και πυρήνες βαρέων στοιχείων- που εκτοξεύονται από μακρινά σουπερνόβα (υπερκαινοφανείς αστέρες) και κατακλύζουν το διαστρικό κενό, απειλώντας τους αστροναύτες αλλά και τους δορυφόρους που κινούνται σε τροχιά.

Ευτυχώς τα σωματίδια της κοσμικής ακτινοβολίας είναι φορτισμένα, οπότε εκτρέπονται από το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου και της Γης.

Η τρέχουσα διαστημική κακοκαιρία οφείλεται στην εξασθενημένη ηλιακή δραστηριότητα τα τελευταία δύο χρόνια -η δραστηριότητα του Ήλιου πέφτει από το μέγιστο στο ελάχιστο και ανεβαίνει ξανά στο μέγιστο στη διάρκεια ενός κύκλου 22 ετών.

Στη διάρκεια του ηλιακού ελάχιστου, όπως αυτό που διανύουμε σήμερα, συρρικνώνεται η ηλιόσφαιρα, δηλαδή το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου, το οποίο καλύπτει ολόκληρο το Ηλιακό Σύστημα, αφήνοντας την κοσμική ακτινοβολία να περάσει.

«Σε περιόδους χαμηλής ηλιακής δραστηριότητας, η φυσική ασπίδα [του μαγνητικού πεδίου] εξασθενίζει, οπότε περισσότερη κοσμική ακτινοβολία μπορεί να φτάσει το εσώτερο Ηλιακό Σύστημα» εξηγεί ο Ντιν Πέσνελ του Κέντρου Διαστημικής Πτήσης Goddard της NASA.

Το μαγνητικό πεδίο και η ατμόσφαιρα της Γης μας προσφέρουν πάντως επαρκή προστασία από τη διαστημική καταιγίδα, διαβεβαιώνουν οι ερευνητές. Στην πραγματικότητα, ο πλανήτης έχει ζήσει χειρότερες καταιγίδες: Σπάνια ισότοπα του στοιχείου βηρύλλιου, που σχηματίστηκαν λόγω της κοσμικής ακτινοβολίας στην ατμόσφαιρα και παγιδεύτηκαν στους πολικούς πάγους, δείχνουν ότι, πριν από εκατοντάδες χρόνια, η ένταση της κοσμικής ακτινοβολίας ήταν έως και διπλάσια από ό,τι σήμερα.

(Newsroom ΔΟΛ, 30/9/2009)

Εξουσιομανείς

(Ηλία Μαγκλίνης, Καθημερινή, 29/9/2009)

[...] Ένα από τα συμπτώματα της «ασθένειας της εξουσίας», είναι να είσαι καχύποπτος με τους συνεργάτες σου, να εκδηλώνεις μιαν υπέρμετρη ευαισθησία σε κάθε είδους ζήτημα, να αδυνατείς να δεχθείς την οποιαδήποτε κριτική και να πιστεύεις τυφλά ότι είσαι αναντικατάστατος, ότι τίποτα δεν είχε γίνει σωστά ώσπου να έρθεις στην εξουσία και ότι τίποτα δεν πρόκειται να γίνει σωστά αν δεν παραμείνεις στην εξουσία. [...]

Αυτά τα περιβαλλοντικά προβλήματα θα μας εξοντώσουν!

«Τοξικές» συνεργασίες

(της Ευρυδικης Μπερση, Καθημερινή, 29/9/2009)

Δυστυχώς ήταν αλήθεια. Οσα έλεγε στους δικαστές ο μετανοημένος μαφιόζος Φραντσέσκο Φόντι για τα τοξικά και ραδιενεργά απόβλητα που έχει ποντίσει η μαφία σε διάφορα σημεία της Μεσογείου βρήκαν αδιάψευστη επιβεβαίωση στις 12 Σεπτεμβρίου.

Ο Φοντι ισχυριζόταν ότι σε απόσταση 28 χλμ. από τις ακτές του Τσετράρο στην Καλαβρία είναι βυθισμένο το εμπορικό πλοίο Cunsky, μαζί με τα ραδιενεργά απόβλητα που μετέφερε. Βαθυσκάφος του υπουργείου Περιβάλλοντος πήγε τώρα στην περιοχή που υπέδειξε ο Φόντι και πράγματι βρήκε και βιντεοσκόπησε το κουφάρι του Cunsky - μαζί με τα διάσπαρτα βαρέλια των αποβλήτων, κάποια από τα οποία είχαν ήδη αδειάσει το περιεχόμενό τους στη θάλασσα. Οι εργαστηριακές έρευνες για την επιβεβαίωση του είδους των αποβλήτων αναμένονται.

Ο Φόντι, επί τρεις δεκαετίες στέλεχος της ντράνγκετα, της μαφίας της Καλαβρίας, δηλώνει ότι, εκτός από το Cunsky, ο ίδιος προσωπικά βύθισε το 1992 δύο άλλα πλοία φορτωμένα με απόβλητα. Παράλληλα γνωρίζει ότι άλλες μαφιόζικες ομάδες έκαναν 27 αντίστοιχες βυθίσεις στις ιταλικές θάλασσες, ενώ 40 περίπου πλοία μετέφεραν απόβλητα στη Σομαλία. Ο ίδιος οργάνωσε τον ενταφιασμό φορτίων με απόβλητα στην ενδοχώρα της Σομαλίας.

Το συγκλονιστικότερο στις περιγραφές του Φοντι -αν χρειάζεται κάτι τρομακτικότερο από το ότι η Μεσόγειος έχει μετατραπεί σε δεξαμενή τοξικών και ραδιενεργών αποβλήτων- είναι ότι η μαφία δεν δρούσε μόνη της. Ηταν υπεργολάβος κρατικών οργανισμών και πολυεθνικών εταιρειών που γνώριζαν άριστα τι έκαναν. «Αυτές οι δουλειές δεν γίνονται χωρίς τη συνενοχή των θεσμών. Είναι διακίνηση υλικού που προέρχεται από πολυεθνικές και κυβερνήσεις. Εμείς λειτουργούσαμε ως βραχίονάς τους» είπε ο Φόντι σε πρόσφατη συνέντευξή του.

Κάποια από τα ραδιενεργά υλικά τα φόρτωσαν οι μαφιόζοι απευθείας από τις εγκαταστάσεις της ΕΝΕΑ, του κρατικού οργανισμού που είναι υπεύθυνος για την ασφαλή διαχείριση των ιταλικών πυρηνικών αποβλήτων. Τα δε απόβλητα στο Cunsky, πάντα σύμφωνα με τον Φόντι, ήταν νορβηγικής προέλευσης. Οσο για τα τοξικά απόβλητα που βυθίστηκαν με άλλα καράβια προέρχονταν από την ιταλική χημική βιομηχανία, αλλά και από διεθνείς πελάτες.

Ο Φόντι είπε ότι έκανε τις συνεννοήσεις για τα φορτία με έναν πράκτορα των ιταλικών μυστικών υπηρεσιών ονόματι Πίνο και κατονομάζει υψηλόβαθμα στελέχη του πάλαι ποτέ χριστιανοδημοκρατικού και του σοσιαλιστικού κόμματος που έδιναν εντολές. Το ερώτημα είναι πώς μπορεί ο Φόντι να τα λέει όλα αυτά και να παραμένει ζωντανός. Αυτό θα διερωτώνται οι συγγενείς της δημοσιογράφου της Rai, Ιλάρια Αλπι και του οπερατέρ της Μίραν Χροβάτιν, που ερευνούσαν το ζήτημα της διακίνησης αποβλήτων στη Σομαλία, καθώς και η οικογένεια του Ιταλού αξιωματικού Νατάλε ντε Γκράτσια, ο οποίος έδινε πολύτιμα στοιχεία στην εισαγγελική έρευνα. Και οι τρεις πέθαναν μυστηριωδώς πριν ολοκληρωθούν οι έρευνες.

Ναυάγια πλοίων με ραδιενεργά απόβλητα απειλούν την Ελλάδα και την Ιταλία

(της Λινας Γιανναρου, Καθημερινή, 29/9/2009)

«Να γιατί επιμένουμε ότι η απόφαση για εγκατάσταση και λειτουργία ενός πυρηνικού αντιδραστήρα δεν μπορεί ποτέ να είναι απόφαση ενός κράτους, αλλά και των γειτονικών του». Ο καθηγητής Πυρηνικής Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Αθ. Γεράνιος έχει το τελευταίο διάστημα στραμμένο το βλέμμα του στην Ιταλία, όπου ξεδιπλώνεται ένα σκάνδαλο (πυρηνικών) μεγατόνων, με ενδεχόμενες επιπτώσεις και στη χώρα μας.

Σύμφωνα με έρευνες περιβαλλοντικών οργανώσεων της γείτονος, στην Αδριατική και το Ιόνιο «κρύβονται» εδώ και χρόνια περισσότερα από 30 ναυάγια πλοίων με άκρως επικίνδυνο φορτίο. Πρόκειται για πλοία που μετέφεραν τοξικά ή και ραδιενεργά βιομηχανικά απόβλητα, μεταξύ των οποίων και απόβλητα από τη λειτουργία πυρηνικών αντιδραστήρων, τα οποία βύθιζε η μαφία (λεγόμενη και «οικο-μαφία»), προκειμένου να μην επωμίζεται το κόστος της νόμιμης διαχείρισής τους.

Σε περίπτωση διάβρωσης

Οπως προέκυψε από τις έρευνες στην Ιταλία, επτά από αυτά τα ναυάγια βρίσκονται κοντά στις ελληνικές ακτές. Τι σημαίνει αυτό; Οτι σε περίπτωση διάβρωσης των δεξαμενών, θα υπάρξει διαρροή ραδιενεργού υλικού το οποίο ενδέχεται να εισέλθει και στην τροφική αλυσίδα. Από τις δειγματοληψίες στα επιφανειακά νερά της περιοχής που είχε πραγματοποιήσει από το 1993 έως το 2003 το Εργαστήριο Περιβάλλοντος του «Δημόκριτου» δεν είχαν προκύψει ανησυχητικά ευρήματα, ενώ εντός των φυσιολογικών τομών (κάτω από τα 10 Bq/m³) ήταν και οι τιμές των ραδιοϊσότοπων που ανιχνεύθηκαν κατά τη διάρκεια «Διεθνούς Κρουαζιέρας» που είχε πραγματοποιηθεί το 2007 στο Ιόνιο και την Αδριατική από τον Διεθνή Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας.

Από ελληνικής πλευράς συμμετείχε το Τμήμα Ελέγχου Ραδιενέργειας Περιβάλλοντος της Εθνικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας, το Εργαστήριο Ραδιενέργειας Περιβάλλοντος του «Δ» και το ΕΛΚΕΘΕ. Αυτό ωστόσο δεν εφησυχάζει τους ειδικούς. Οπως λέει στην «Κ» ο πρόεδρος της ΕΕΑΕ κ. Χρήστος Χουσιάδας, υπάρχει πιθανότητα να έχει υπάρξει διαρροή του υλικού και αραίωσή του στη θάλασσα, με αποτέλεσμα να μην ανιχνεύεται. «Είναι σαν να κυνηγάς ένα φάντασμα», λέει. «Θα πρέπει να υπάρξει στοχευμένη διερεύνηση, να ξέρουμε τι ψάχνουμε και πού».

Σύμφωνα με τον κ. Γεράνιο, όλα εξαρτώνται από τον εντοπισμό των ναυαγίων, «το οποίο μπορεί να γίνει με χρήση βαθυσκαφών που μετρούν την ακτινοβολία». «Σε κάθε περίπτωση, ο κίνδυνος είναι μεγάλος, αφού κανείς δεν πιστεύει ότι η μαφία θα είχε προχωρήσει σε καλή θωράκιση των δεξαμενών με τα απόβλητα».

Perjalanan 26

Handeuleum II

Ο Γιάννης πήρε, όπως είχαμε συμφωνήσει, το κρεββάτι και εγώ εξασφάλισα από το Mumu ένα στρώμα. Κατόπιν δημιούργησα ένα "οχυρό" γύρω μου με τα σακκίδια μας και διάφορα άλλα αντικείμενα που βρήκα στην παράγκα, έστρωσα τον υπνόσακκο και μπήκα μέσα σ' αυτόν, χωρίς να γδυθώ, αφού προηγουμένως προστάτεψα το κεφάλι μου με την κουνουπιέρα. Ο υπνόσακκος ήταν πράγματι το μόνο βοήθημα, που είχα μαζί μου, το οποίο παρείχε στεγανότητα από τρύπωμα οποιουδήποτε εντόμου ή φιδιού. Το μοναδικό μέρος εισόδου παρέμενε το σημείο του λαιμού, αλλά ήταν εύκολο να το ελέγξης...  Δεν έχει περάσει μισή ώρα και το πετρελαιοκίνητο σκάφος αράζει σ'ένα πρόχειρο μώλο. Στο σημείο που φθάσαμε υπάρχει ένα ξέφωτο του δάσους με παχύ γρασίδι. Εκεί ο οδηγός μας λέει, πάλι χωρίς εξήγηση, ότι πρέπει να περιμένουμε.  — Θα μας φάνε όλη τη μέρα με τις άσκοπες αναμονές, σκέφθηκα, ενώ η ανυπομονησία μου είχε ξεπεράσει κάθε προηγούμενο όριο.  Κοντά στο μέρος όπου αράξαμε, υπάρχει ένας ξύλινος πύργος, όπως τα παρατηρητήρια στα πυροσβεστικά σημεία των δικών μας δασών. Ανεβήκαμε με το Γιάννη επάνω σ'αυτό, με μια σκάλα που ήταν τοποθετημένη έτσι, ώστε να οδηγή στην είσοδο του. Η σκάλα αυτή είναι κινητή, για να μπορή να ανασυρθή όταν ανέβη κανείς. Κατ' αυτόν τον τρόπο μπορείς να παρατηρής την άγρια ζωή, ακόμη και νύχτα, χωρίς κίνδυνο και χωρίς να ενοχλής. Κατεβαίνοντας, έκανα μια βόλτα στο ξέφωτο, προσέχοντας που πατάω για τον φόβο των φιδιών και κρατώντας μία απόσταση ασφαλείας από την πράσινη αυλαία, που σχηματίζουν οι πρώτοι θάμνοι και τα δένδρα του δάσους. Ετσι, έκανα μια μικρή πορεία γύρω στα διακόσια μέτρα, κοιτάζοντας κάθε τόσο προς τα δεξιά, προς τα πυκνά φυλλώματα που άρχιζαν τριάντα μέτρα παρακάτω. Παρ'ότι δεν διακρίνεται κανένα ίχνος ζωής, ξέρω, πως δεκάδες ζευγάρια μάτια από αθέατα ζώα με παρακολουθούν από εκεί μέσα. Η θέα κάποιου σκελετού μεγάλου ζώου στις παρυφές της ζούγκλας, έδειχνε ότι και στα παρασκήνια παίζονται πράξεις του δράματος της επιβιώσεως. Η θέα αυτή, καθώς και ένα νεύμα του Mumu να μήν απομακρύνομαι, με έκαναν να συντομεύσω τη συλλογή σπόρων από ένα θάμνο με θαυμάσια κίτρινα λουλούδια και να πάω αργά και προσεκτικά πίσω στην ομάδα. Εκεί παραμείναμε άλλο ένα ανεξήγητο τέταρτο της ώρας αδρανείς, έως τη στιγμή που, πάλι χωρίς ορατή εξήγηση, ο τοπικός οδηγός, έδωσε σήμα για την εκκίνηση.  Τώρα προχωράμε κατά μήκος της παραλίας, ώσπου συναντάμε την όχθη ενός ποταμού.  — Sungai Cigenter, μας εξηγεί ο τοπικός οδηγός.  Τσιγκέντέρ, θα είναι το όνομα του, γιατί σούνγκάϊ θα πη: ποταμός. Στην πραγματικότητα, φαίνεται σαν ένα κανάλι πλάτους δέκα μέτρων με στάσιμο νερό. Μεγάλο τμήμα της επιφανείας του, είναι καλυμμένο με ένα λεπτό στρώμα μικροσκοπικών βρύων, με πολύ έντονη φωτεινή λαδοπράσινη απόχρωση σαν παστέλ χρώμα. Ενα λαξεμμένο μονόξυλο περιμένει στην ακροποταμιά. Οι δύο οδηγοί κρατάνε τις άκρες, για να μην τουμπάρη και εμείς επιβιβαζόμαστε. Ο τοπικός οδηγός στην πλώρη και ο Mumu στο πίσω μέρος , έχοντας από ένα κουπί και βουτώντας το με αργές απαλές κινήσεις στο νερό, ο ένας από τη μια πλευρά και ο άλλος από την άλλη, μας προωθούν μέσα στο υγρό "μονοπάτι", που μας οδηγεί στα απόκρυφα του πράσινου χάους. Στις δύο πλευρές της όχθης, φυτρώνει ένα είδος φοινικοειδούς με ασυνήθιστα μεγάλες κλάρες. Αυτές σαν τεράστια κυρτά χτένια, διαγράφουν μεγάλα τόξα που αγγίζουν το έδαφος, ενώ οι άκρες μερικών βυθίζονται μεσ' το νερό αφήνοντας ελαφρά ίχνη στο αργοκίνητο διάβα του. Ενδιάμεσα φυτρώνουν ψηλά πλατύφυλλα χόρτα και πιο πίσω αρχίζουν τα γιγάντια δένδρα της ζούγκλας, τα οποία σε πολλά σημεία ενώνουν τα κλαριά τους πάνω από το ποτάμι, σχηματίζοντας σκοτεινές στοές. Από εκεί ξεκινούν ολόκληρες πλεξούδες από κλιματίδες, που κρέμονται από δένδρο σε δένδρο, όπως τα διακοσμητικά στους δρόμους των μεγαλουπόλεων τα Χριστούγεννα και φθάνουν μέχρι πάνω από τα κεφάλια μας. Κορμοί δένδρων, γερμένοι από τη μία όχθη στην άλλη, αποτελούν φυσικές γέφυρες για τους πιθήκους και τα άλλα αγρίμια. Πολλές φορές αναγκαζόμαστε να σκύψουμε όλοι τα κεφάλια μας, για να περάσουμε από κάτω, ενώ τα βρύα που είναι επάνω τους και κρέμονται σαν χαίτη αλόγου, μας χαϊδεύουν τη ράχη. Οσο προχωρούμε, τόσο χωνόμαστε βαθύτερα στο εργαστήρι που σφυρηλάτησε τους παιδικούς μας θρύλους.  Πάνω σε ένα γερμένο κορμό, νομίζω κάθε στιγμή πως θα δω τον πάντα συγκρατημένο και σκεπτικό Μπαγκήρα, τον μαύρο πάνθηρα του "βιβλίου της ζούγκλας", να μας κοιτάη με απορία, ενώ ο Μόγλυ, το μελαμψό ανθρωπάκι, μαζί με τον Μπαλού, τον πάντα κεφάτο αλλά επιπόλαιο αρκούδο, να κολυμπούν και να παίζουν ανάμεσα στα νούφαρα. Περνώντας μέσα από τις σκοτεινές στοές των κλαριών και φύλλων, είμαστε βουβοί σαν προσκυνητές μυστηριακού τόπου. Ακόμη και οι κωπηλάτες προσπαθούν να είναι αθόρυβοι, αφήνοντας αναλοίωτο το πανδαιμόνιο των φυσικών ήχων που υπάρχουν γύρω μας. Ακούγεται πράγματι μια ολόκληρη συμφωνία. Μου έρχονται στο νου τα λόγια του Α. Ταρκόφσκυ: "... οι ήχοι αυτού του κόσμου είναι τόσο όμορφοι από μόνοι τους που, αν μπορούσαμε να τους ακούσουμε σωστά, δεν θα χρειαζόμαστε καθόλου τη μουσική". Το υπόβαθρο όλων αυτών των ήχων δημιουργούν τα τζιτζίκια, τα οποία εδώ παράγουν ένα σχεδόν συνεχόμενο σφύριγμα σαν σειρήνα. Κάποιο υδρόβιο πουλί δημιουργεί εναν ήχο ρυθμικό σαν drums. Ενα άλλο, βγάζει μακρόσυρτα σφυρίγματα, τα οποία αντηχούν παράξενα σαν να βρίσκεσαι μέσα σε σπηλιά. Κάποια στιγμή, ακούμε ένα περίεργο ήχο από ψηλά, κάτι σα να δέρνη τον αέρα ρυθμικά. Σηκώνουμε τα μάτια μας και βλέπουμε ένα γιγάντιο πουλί να πετάη πάνω από το ποτάμι, που σε εκείνο το μέρος δεν είναι σκεπασμένο. Κάπου στο βάθος ακούγονται και οι φλυαρίες των μακάκων.  Σε μερικά μέρη ανοίγει η αυλαία των θάμνων, των φοινίκων και των δένδρων στην όχθη και εμφανίζεται ένα μικρό ξέφωτο. Ενα μικρό λειβάδι με αραιότερα δένδρα, όπου χάνονται τα πιο μακρυνά σ'ένα θαμπό γαλαζοπράσινο ρευστό, παιχνίδισμα της ομίχλης και του Ηλιου. Προχωρώντας, ο τοπικός οδηγός, μας δείχνει κάθε τόσο στις όχθες, τα περάσματα των αγρίων ζώων μέσα από το αδιάβατο τείχος των ριζών και κλαδιών, για να φθάσουν ως το νερό. Από όλα αυτά τα αγρίμια δεν βλέπουμε όμως τίποτα. Τα μόνα πλάσματα που δηλώνουν εδώ την παρουσία τους, φαίνεται να είναι τα έντομα, τα πουλιά και οι πίθηκοι. Και όμως ξέρουμε οτι υπάρχουν γύρω μας και μας παρακολουθούν με ενδιαφέρον σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής μας.  Η ζούγκλα είναι φλύαρη, αινιγματική, σε κάθε της πιθαμή επικίνδυνη αλλά και αφάνταστα γοητευτική. Εχει πολλά από τα χαρακτηριστικά μιας όμορφης, ώριμης και μοιραίας γυναίκας. Κάθε βήμα πιό κοντά της, σε φέρνει μπροστά σε καινούργιους θησαυρούς. Σε προκαλεί να την κατακτήσης, ενώ αυτή συνεχώς υποχωρεί, μέχρι να σε παρασύρη και να χαθής μέσα στο λαβύρυνθο της ομορφιάς της....  Εχουμε ήδη προχωρήσει αρκετά στο εσωτερικό της χερσονήσου, ανεβαίνοντας τον ποταμό. Η ανάβαση αυτή δεν είναι χωρίς δυσχέρειες. Κάθε τόσο χρειάζεται να σταματάμε, για να παραμερίζουμε σπασμένα και συσσωρευμένα κλαδιά. Για την ακρίβεια τη δουλειά αυτή την κάνουν οι οδηγοί. Κάποια στιγμή που σκεπτόμουνα, πως θα έπρεπε να βοηθήσουμε και εμείς, μου λέει ο Γιάννης.  — Θύμιο, θα έβαζες το χέρι σου σ' αυτό το νερό ;  Αμέσως θυμήθηκα τα τόσα που είχα διαβάσει, τη φυλαρίωση, τις βδέλλες, τις μολύνσεις ακόμα και από ανεπαίσθητες αμυχές και ανατρίχιασα βλέποντας αυτό το βαλτόνερο το γεμάτο πρασινίλα και σάπια φύλλα, που με κάθε ανακίνηση του από τα κουπιά, ανέδινε αφρούς από μεθάνιο.  — Σ'αυτό το νερό, ούτε το δάχτυλό μου δεν θα έβαζα, απάντησα.  Δεν πέρασε πολλή ώρα, και ένας πεσμένος κορμός που έφραζε το δρόμο μας, μας έκανε να σταματήσουμε. Κάτι μουρμούρισε ο τοπικός οδηγός στον Mumu, το οποίο δεν κατάλαβα και ανέβηκε από το μονόξυλο επάνω στον κορμό. Ο Mumu μας λέει να ακολουθήσουμε και εμείς, γιατί θα προσπαθήσουν να σηκώσουν το πλεούμενο, για να το περάσουν από την άλλη μεριά, ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε. Πρώτοι βοηθούνται να ανέβουν οι Ισπανοί, μετά ο Γιάννης και τέλος, πάω να ανέβω και εγώ. Εκεί συμβαίνει κάτι αναπάντεχο. Φορτωμένος, όπως είμαι, με το σακκίδιο μου, τη φωτογραφική μηχανή και το σακκίδιο του Γιάννη, για να έχη τα χέρια του ελεύθερα να βιντεοσκοπή, και έχοντας την ατυχία να πιαστή η άκρη από το jean στην κόχη του μονόξυλου, χάνω την ισορροπία μου και πέφτω μέσα στο ποτάμι με όλο τον εξοπλισμό...  Μόλις πρόλαβα να ακούσω μια κραυγή εκπλήξεως από τους άλλους, γιατί βυθίστηκα μέχρι τον πυθμένα, γύρω στα δύο μέτρα βάθος. Εντρομος, έδωσα μια ώθηση στον γλοιώδη βυθό, ανέβηκα στην επιφάνεια και πιάστηκα από το πεσμένο δέντρο. Οι άλλοι, με βοήθησαν να ανεβώ. Από τον τρόπο που με κοίταζαν, κατάλαβα, πώς θα φαινόμουνα. Από την κορυφή ως τα νύχια ήμουνα καλυμμένος με εκείνη την πράσινη βλένη, που σκέπαζε το νερό, και γεμάτος βρύα.....  Ο Γιάννης έχει μείνει άφωνος. Οταν ξαναβρίσκει τη φωνή του τινάζει τα χέρια του διάπλατα λέγοντας.  — Μα πώς έγινε αυτό;  Δεν προλαβαίνει να τελειώση τη φράση και με την κίνηση αυτή, χάνει την ισορροπία του και πέφτει και αυτός μέσα στο νερό από ψηλότερο σημείο αλλά σε βάθος, που φθάνει μέχρι τη μέση του…

Η «Δεξιά του Κυρίου» στην τσέπη της Εκκλησίας

Αφωνη η Ιεραρχία παρακολούθησε στη διάρκεια του προεκλογικού ντιμπέιτ τον πρόεδρο του ΛΑΟΣ να διατυπώνει τις καινοφανείς για εκείνον απόψεις περί της εκκλησιαστικής περιουσίας.

(ΒΗΜΑ, 27/9/2009)

«ΚΑΤ΄ αρχήν δεν πρέπει η εκκλησιαστική περιουσία να μένει ανενεργή. Οταν έχουμε άκληρους αγρότες, όταν υπάρχουν αγρότες οι οποίοι προσπαθούν να επιβιώσουνμε δέκα στρέμματα, δεν μπορεί να υπάρχουν χωράφια της Εκκλησίας χωρίς να χρησιμοποιούνται σε μια οικονομική δράση. Είναι ένα θέμα το οποίο πρέπει να το δούμε πάρα πολύ σοβαρά». Οι φράσεις δεν ανήκουν σε κάποιον ηγέτη σοσιαλιστικού ή κομμουνιστικού κόμματος. Αντιθέτως, πρόκειται για κουβέντες του ηγέτη του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού στη χώρα μας, του κ. Γ. Καρατζαφέρη, και διατυπώθηκαν κατά τη διάρκεια του ντιμπέιτ των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων στις αρχές της περασμένης εβδομάδας.

Οι απόψεις αυτές προκάλεσαν σκεπτικισμό στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, καθώς προστίθενται στις θέσεις που έχει εκφράσει ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ κ. Γ. Παπανδρέου, ο οποίος με αφορμή την υπόθεση του Βατοπαιδίου είχε ζητήσει πριν από έναν χρόνο από τη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης τη φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας. Θέση την οποία επανέλαβε και στις αρχές Σεπτεμβρίου, όταν και πάλι επισκέφθηκε τη ΔΕΘ, και βρίσκει σύμφωνη και την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο αυτές οι απόψεις του κ. Καρατζαφέρη προκάλεσαν την αντίδραση του κ. Στ. Παπαθεμελή, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ τον χαρακτήρισε «σαλταπήδα».

Άφωνοι το βράδυ της περασμένης Δευτέρας πολλοί ιεράρχες άκουγαν τον πρόεδρο του ΛΑΟΣ να δηλώνει απαντώντας σε ερώτηση για τις αντιδράσεις της Εκκλησίας στο ενδεχόμενο φορολόγησης της περιουσίας της: «Νομίζω ότι Εκκλησία σημαίνει ναός. Όλα τα άλλα είναι περιττά. Η Εκκλησία σημαίνει ο εφημέριος. Πρέπει να φροντίσουμε όλοι εμείς ως κράτος να τους δώσουμε τη δυνατότητα μιας καλής ζωής, αλλά business και επιχειρήσεις στην Εκκλησία νομίζω ότι δεν χωράνε στη σημερινή λογική». Μάλιστα εξέφρασε τη λύπη του γι΄ αυτό που γίνεται σήμερα, δηλαδή «η Εκκλησία να έχει έναν τεράστιο πλούτο κι αυτός ο πλούτος να μη συνδράμει την ανάγκη την οποία έχουμε όλοι ως λαός. Είναι ένα πρόβλημα. Η Εκκλησία, επαναλαμβάνω άλλη μία φορά, μπορεί να αρκεστεί εις τις ανάγκες τις θρησκευτικές, τις τελετουργικές, χωρίς επιχειρηματικό στοιχείο μέσα».

Και όταν ο δημοσιογράφος ζήτησε περισσότερες διευκρινίσεις, ο Γ. Καρατζαφέρης επανέλαβε: «Είπα ότι η Εκκλησία δεν μπορεί να έχει επιχειρήσεις και business και πρέπει να αποδοθούν στο κράτος και διά του κράτους εκεί που πρέπει, στον άκληρο πολίτη. Σαφέστατα όλοι πρέπει να φορολογηθούμε. Τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα. Αν δεν έχετε καταλάβει, είμαστε μέσα στο τέλμα, μέσα στον βάλτο. Όλοι πρέπει να συμβάλουν και όχι να αφήνονται απέξω τα μεγάλα οικονομικά τραστ, είτε είναι των τραπεζών είτε είναι ξέρω 'γω κάποιων άλλων του κεφαλαίου, ακόμη και της Εκκλησίας».

Οι απόψεις του προκάλεσαν αίσθηση και δεν ήταν λίγοι εκείνοι οι μητροπολίτες που συζητώντας μεταξύ τους διερωτήθηκαν, αν άκουσαν σωστά. Μάλιστα όσοι δεν είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν διά της τηλεοράσεως όσα έλεγε ο κ. Καρατζαφέρης, θεώρησαν ότι πρόκειται για «γνωστές διαστρεβλώσεις των δημοσιογράφων». Κι αυτό διότι, όπως τόνιζε στο «Βήμα» γνωστό στέλεχος της Ιεραρχίας, ο Γ. Καρατζαφέρης βρισκόταν δίπλα τους σε πολλές δύσκολες στιγμές. Τότε που η Ιεραρχία επί Αρχιεπισκοπίας Σεραφείμ Τίκκα έδινε τον αγώνα της με συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας κατά του Αντώνη Τρίτση για τη δήμευση, όπως δήλωνε η Ιεραρχία, ή την αξιοποίηση, κατά την κυβέρνηση, της εκκλησιαστικής περιουσίας.

Και ήταν δίπλα στην Ιεραρχία και επί Αρχιεπισκοπίας Χριστόδουλου Παρασκευαΐδη όταν πραγματοποιούσε τις περιβόητες λαοσυνάξεις και σήκωνε το λάβαρο της Επανάστασης του '21 στην πλατεία Συντάγματος, όταν ο Κ. Σημίτης αποφάσιζε την κατάργηση της αναγραφής του θρησκεύματος από τις νέες ταυτότητες. Κι εκείνες οι εποχές, τις εποχές που η Ιεραρχία βρισκόταν στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος κατά τον πρόεδρο του ΛΑΟΣ τού έλεγε στις κατ' ιδίαν συζητήσεις τους: «Γιώργο, σε παρακολουθώ και με κάνεις υπερήφανο. Απηχείς, νομίζω, τις απόψεις του ελληνικού λαού».

Φαίνεται όμως ότι τα χρόνια που πέρασαν άλλαξαν και επηρέασαν και τις τοποθετήσεις του κ. Γ. Καρατζαφέρη. Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ έχει δείξει επανειλημμένως, αν μη τι άλλο, ότι γνωρίζει καλά από επικοινωνία, καθώς και ότι λαμβάνει τα μηνύματα των καιρών. Η υπόθεση της Μονής Βατοπαιδίου, οι σφυγμομετρήσεις που δείχνουν ότι η συντριπτική πλειονότητα των ερωτηθέντων επιθυμεί τη φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας και οι χαμηλοί τόνοι που τήρησε ο νέος Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος φαίνεται ότι έκαναν τη «Δεξιά του Κυρίου» να ξανασκεφτεί ορισμένα ζητήματα...

Οι θέσεις του κ. Καρατζαφέρη προκάλεσαν την άμεση αντίδραση του προέδρου της Δημοκρατικής Αναγέννησης κ. Στ. Παπαθεμελή. Ο Μακεδόνας πολιτικός πολλές φορές φρόντισε κατά το παρελθόν να στηλιτεύσει τη στάση και τις θέσεις του κ. Καρατζαφέρη. Η Εκκλησία αποτελεί για τον ίδιο το χώρο από τον οποίο προέρχεται και συχνά συνέλαβε τον πρόεδρο του ΛΑΟΣ να προσπαθεί να τον διεμβολίσει. Έτσι το πρωί της Τρίτης κι ενώ πραγματοποιούσε περιοδεία στον Νομό Αιτωλοακαρνανίας, επεφύλαξε ένα δηκτικό σχόλιο για τον κ. Καρατζαφέρη. «Ενα “ήξεις αφήξεις” από τον γνωστό “Ορθόδοξο” και λοιπά συναφή Συναγερμό» δήλωσε ο κ. Παπαθεμελής και πρόσθεσε: «Μετά την Τζαβέλα και τον Ψινάκη, μετά τη “με λένε Ρίζο και όπως θέλω τα γυρίζω” στάση του ζητήματος των Σκοπίων, τώρα ο “υπερασπιστής” της Εκκλησίας τής ζητεί να πληρώσει. Μία ακόμη αποκάλυψη πίσω από το προσωπείο της πολιτικής εξαπάτησης του λαού από τον γνωστό και ως “σαλταπήδα”».

Ηγετικό στέλεχος επί χρόνια της Επιτροπής Ορθοδόξων της Βουλής, γενικός γραμματέας επί μία δεκαετία της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης των Ορθοδόξων στην οποία συμμετέχουν ορθόδοξοι βουλευτές απ' όλες τις χώρες της Ευρώπης και μέλος της Χριστιανικής Φοιτητικής Ενωσης, της νεολαίας της Αδελφότητας Θεολόγων «Η Ζωή», από την οποία πέρασαν χιλιάδες νέοι των δεκαετιών του ΄50, του ΄60 και του ΄70, ο Στ. Παπαθεμελής, μετά τις τελευταίες τοποθετήσεις του κ. Καρατζαφέρη, έδειξε ότι δεν αλλάζει εύκολα θέσεις και απόψεις. Έδειξε ότι υποστηρίζει, όπως λένε στενοί του συνεργάτες, τις θέσεις της Εκκλησίας ανεξάρτητα από το κλίμα της εποχής και το υψηλό ρίσκο.

Ανήσυχοι πολλοί μητροπολίτες παρακολουθούν όσα λέγονται για τη φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας. Πολλοί θέλουν να πιστεύουν ότι πρόκειται για ένα «πυροτέχνημα». Μάλιστα υπενθυμίζουν ότι μετά τη Μεταπολίτευση, πάντα κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου και για λόγους εντυπωσιασμού, τα κόμματα έθεταν ζητήματα που αφορούσαν την Ιεραρχία, όπως είναι ο χωρισμός Εκκλησίας και Κράτους, τα οποία μετά τις εκλογές παραπέμπονται στις ελληνικές καλένδες...

Οι περισσότεροι πάντως ανησυχούν. Τονίζουν σε όλους τους τόνους ότι πληρώνουν τους φόρους ακίνητης περιουσίας, το γνωστό ΕΤΑΚ, και διαμηνύουν ότι δεν πρόκειται να καταβάλουν ούτε μία δραχμή για τα βοσκοτόπια ή τα χωράφια που διαθέτουν και είναι ανεκμετάλλευτα.

Οι μητροπολίτες αναμένουν τα εκλογικά αποτελέσματα, τις τοποθετήσεις και τις κινήσεις του κόμματος που θα αναλάβει τα ηνία της διακυβέρνησης της χώρας και φαίνεται ότι βρίσκονται με τα όπλα παρά πόδα για να αποφύγουν τα τυχόν δυσάρεστα κατ' αυτούς φαινόμενα. Προβληματισμός επικρατεί και σε άλλες ελληνόφωνες εκκλησίες, όπως το Οικουμενικό Πατριαρχείο και το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, τα οποία είναι ιδιοκτήτες μεγάλων εκτάσεων στη χώρα μας, πολλές εκ των οποίων είναι ανεκμετάλλευτες...

Οκτώ ημέρες μετά τη διεξαγωγή των εκλογών, στις 12 Οκτωβρίου συνεδριάζει η Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και ανάμεσα στα θέματα που βρίσκονται στον κατάλογο των προς συζήτηση θεμάτων βρίσκεται και η εκκλησιαστική περιουσία. Μια εκκλησιαστική περιουσία που, όπως είπε ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος, βρίσκεται εν αιχμαλωσία και εν ομηρεία...

«Προϊόντα κομμουνιστικής νοοτροπίας»

Να διασκεδάσει τις εντυπώσεις που προκάλεσαν οι απόψεις που εξέφρασε στο ντιμπέιτ για την εκκλησιαστική περιουσία προσπάθησε ο κ. Γ. Καρατζαφέρης με συνέντευξη που παραχώρησε στο εκκλησιαστικό πρακτορείο ειδήσεων «Αmen». Σχολιάζοντας όσα είπε ο ίδιος για την απόδοση της εκκλησιαστικής περιουσίας στο κράτος, ο κ. Καρατζαφέρης δήλωσε ότι «αυτά είναι προϊόντα μιας κομμουνιστικής νοοτροπίας, την οποία πιστεύω ότι ο ελληνικός λαός την προσπέρασε άπαξ διά παντός. Αυτό το οποίο πιστεύω και λέω ακράδαντα είναι ότι η Εκκλησία έχει μια ιδιαίτερη ευαισθησία για δικαιοσύνη και κοινωνική αλληλεγγύη. Πιστεύω λοιπόν ότι όπου υπάρχουν, και τυχόν υπάρχουν, επιχειρήσεις πρέπει να φορολογούνται όπως φορολογούνται όλων των άλλων - με εξαίρεση τις επιχειρήσεις του ΚΚΕ, γιατί πεισμόνως αρνείται να εφαρμοστεί το Δίκαιο στις επιχειρήσεις του κόμματος».

Όπως πρόσθεσε, «η Εκκλησία έχει άλλη ευαισθησία. Όπου υπάρχουν επιχειρήσεις σε αυτή τη δύσκολη εποχή που ζούμε, η Εκκλησία, έχω την πεποίθηση, θέλει να συνδράμει. Όσον αφορά λοιπόν τη γενικότερη θέση μου, εγώ νομίζω ότι πρέπει να φορολογείται ό,τι παράγει πλούτο. Η Εκκλησία δεν παράγει πλούτο. Η Εκκλησία έχει καθήκοντα θρησκευτικά». Μάλιστα υπενθύμισε τους αγώνες που έκανε για την προάσπιση της εκκλησιαστικής περιουσίας τη δεκαετία του '80 και δήλωσε ότι «βασικό μου σχέδιο είναι να συζητήσω με την Εκκλησία και να τους πω ότι εκεί που έχετε χωράφια που δεν μπορείτε εσείς να τα αξιοποιήσετε, να πάρετε συγκεκριμένους τίτλους χώρων και ακινήτων που μπορούν να αξιοποιηθούν».

Αρχαιολογικός θησαυρός στην Αγγλία

Ανεργος Βρετανός, ερασιτέχνης αρχαιολόγος, έφερε στο φως, χάρη στον ανιχνευτή μετάλλων του, τον σημαντικότερο αγγλοσαξονικό αρχαιολογικό θησαυρό που έχει ανακαλυφθεί ποτέ, με περισσότερα από 1.500 αντικείμενα που περιέχουν πολλά κιλά χρυσού και αργύρου. Ο θησαυρός ήταν θαμμένος σε έναν αγρό στην Αγγλία.

Ο 55χρονος Τέρι Χέρμπερτ ανακάλυψε τον Ιούλιο σε αγρό του Στάφορντσαϊρ τον θησαυρό, που χρονολογείται από τον 7ο αιώνα, ενώ εξερευνούσε τον αγρό ενός φίλου με τον ανιχνευτή του, ένα πάθος που έχει εδώ και 18 χρόνια. «Οι φίλοι μου της λέσχης (των ανιχνευτών) λένε ότι περίμεναν πως θα συνέβαινε» δήλωσε.

Η ανακάλυψή του, η σημασία της οποίας συγκρίνεται με την ανακάλυψη του τάφου του φαραώ Τουταγχαμόν, περιέχει διάφορα πολεμικά αντικείμενα, μεταξύ των οποίων τουλάχιστον 84 λαβές σπαθιών και 71 ασπίδες, οι περισσότερες με περίτεχνες διακοσμήσεις.

Ο θησαυρός περιέχει περίπου πέντε κιλά χρυσού, 2,5 κιλά αργύρου και μεγάλη ποσότητα πολύτιμων λίθων. Η εκτίμηση της αξίας του μπορεί να απαιτήσει ένα χρόνο. Τα εύρετρα θα μοιραστούν ο Χέρμπερτ, ο οποίος σκοπεύει να αγοράσει ένα σπίτι, και ο ιδιοκτήτης του αγρού. Μια επιλογή από τα αντικείμενα αυτά θα εκτεθεί από την Παρασκευή και ως τις 13 Οκτωβρίου στο μουσείο του Μπέρμιγχαμ.

«Η ποσότητα του χρυσού είναι εντυπωσιακή, αλλά πιο σημαντικό είναι ότι η δουλειά των τεχνιτών είναι τέλεια. Είναι ό,τι καλύτερο μπορούσαν να κάνουν οι αγγλοσάξονες σιδηρουργοί, και ήταν καλοί» εξήγησε ο Κέβιν Λίχι, ειδικός στον τομέα. «Είναι σαφές ότι ο θησαυρός ανήκε στην πολύ υψηλή αριστοκρατία ή στην αγγλοσαξονική βασιλεία. Ανήκε στην ελίτ» προσέθεσε.

(in.gr, 25/9/2009)

Και κάτι από την ελληνική πραγματικότητα

Περιβάλλον και εκλογές

Παραθέτουμε μια διαφορετική θέαση του προβλήματος αντιπροσώπευση και εξειδίκευση σε σχέση με τις επικείμενες βουλευτικές εκλογές και την ανάδειξη των περιβαλλοντικών προβλημάτων από τον Δρ. Θεόδωρο Κουσουρή, γνωστό περιβαλλοντολόγο και πρώην διευθυντή του Ινστιτούτου Εσωτερικών Νερών στο Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών.

Για τους Δήθεν και την... Πράσινη Ανάπτυξη!

Δρ. Θόδωρος Κουσουρής, περιβαλλοντολόγος

Στον κάθε είδους επιχειρηματικό κλάδο, ήταν γνωστό ότι η οικονομική ανάπτυξη και η ευρωστία των δραστηριοτήτων τους, εξαρτώνται κατά πολύ από τις διαδικασίες παραγωγής, καθώς και από τη χρήση των αγαθών και υπηρεσιών. Εξάλλου, κατά τη διάρκεια μιας παραγωγικής διαδικασίας τα προϊόντα παραγωγής, η διακίνησή τους, αλλά και η χρήση και η απόρριψή τους (π.χ. απόβλητα, σκουπίδια, απορρίμματα) είναι δυνατόν να επηρεάζουν το περιβάλλον. Έτσι, δημιουργούσαν, χωρίς να νοιάζονται ιδιαίτερα, μια αέναη κυκλική εναλλαγή-διεργασία που περιελάμβανε την παραγωγή, τη διακίνηση και χρήση των προϊόντων και υπηρεσιών, τα απόβλητά τους, τις επιπτώσεις τους στο περιβάλλον και πολλές φορές την υποβάθμιση του περιβάλλοντος (οικολογικό και οικονομικό ζήτημα) και την υγεία μας.

Σήμερα όμως, ζώντες σε μια πιο ευαισθητοποιημένη ή δήθεν ευαισθητοποιημένη κοινωνία, οφείλουμε να απαιτούμε τουλάχιστον την πρόληψη η και ελαχιστοποίηση των περιβαλλοντικών προβλημάτων. Οφείλουμε να επιζητούμε από κάθε παραγωγικό κλάδο να περιλαμβάνει στις δραστηριότητές του και να συνεκτιμά την τεχνολογική, την κοινωνική, την οικονομική και την περιβαλλοντική διάσταση. Αποδεδειγμένα και χειροπιαστά να γνωρίζουμε, την περιβαλλοντική ευαισθησία όσων παράγουν, διακινούν, χρησιμοποιούν και απορρίπτουν προϊόντα, παραπροϊόντα και συμμετέχουν στην παροχή υπηρεσιών. Η αυξανόμενη παραγωγή αποβλήτων, η υπερβολική σπατάλη νερού και πρώτων υλών, έχουν επιπτώσεις τόσο στη ρύπανση, στην εξάντληση πρώτων υλών, στο έδαφος, στο νερό και στον αέρα (φυσικό περιβάλλον), όσο και στους προϋπολογισμούς των επιχειρήσεων, της Τοπικής Αυτοδιοίκηση και των πολιτών.

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις εκείνες που επιχειρήσεις και κλάδοι επαγγελμάτων, οδηγήθηκαν σε μαρασμό και συρρίκνωση, γιατί δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις μιας περισσότερο ευαισθητοποιημένης κοινωνίας για βελτίωση των περιβαλλοντικών τους επιδόσεων ή για την εφαρμογή των περιβαλλοντικών όρων λειτουργίας τους ή και βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς τους, περιορίζοντας και τη κατανάλωση ενέργειας και των πρώτων υλών που χρησιμοποιούν. Όλοι οι ειδικοί επιμένουν και διατυμπανίζουν σε συνεχή βάση, ότι η πρόληψη της ρύπανσης, η οικολογική ευαισθησία και η προστασία του περιβάλλοντος είναι σχετικά ανώδυνες και εύκολες διαδικασίες, σε σχέση με την αποκατάσταση της περιβαλλοντικής ζημιάς ή και τον καθαρισμό-αποκατάσταση μιας ρυπασμένης περιοχής που είναι υποθέσεις και διαδικασίες εξαιρετικά δαπανηρές, πολύπλοκες και μακρόχρονες, πολλές φορές χωρίς το αναμενόμενο αποτέλεσμα.

Η οικολογική ευαισθησία και η περιβαλλοντική ευθύνη όλων αποτελούν αναγκαιότητες με δεδομένο ότι οι επιπτώσεις της υποβάθμισης του περιβάλλοντος ή και οι οικολογικές απειλές και κίνδυνοι, είναι ορατά και στην υγεία του ανθρώπου, αλλά και στις οικονομικές και κοινωνικές λειτουργίες. Οι κάθε είδους επιχειρήσεις –γεωργικές, βιομηχανικές, μεταποιητικές ή και εκείνες της παροχής υπηρεσιών, παίζουν σημαντικό ρόλο στην οικονομική δραστηριότητα στη χώρα μας, συνεισφέροντας στον παραγωγικό τομέα ή και στηρίζοντας τον τομέα των υπηρεσιών. Όμως, οι σύγχρονες απαιτήσεις για ποιοτική παραγωγή και βελτίωση των περιβαλλοντικών τους επιδόσεων, μπορεί να συνεισφέρει στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και στη βιωσιμότητα πολλών κλάδων επιχειρήσεων, αποδεικνύοντας ότι μπορούν να προσαρμοστούν στις συνθήκες των διαρθρωτικών αλλαγών της παγκόσμιας οικονομίας, στο άνοιγμα καινούργιων αγορών και στον ανταγωνισμό τρίτων χωρών.

Ο επαναπροσανατολισμός πολλών επιχειρήσεων σε συνδυασμό με περιβαλλοντικά και κοινωνικά κριτήρια για την παραγωγή και την κατανάλωση, είναι δυνατό να προσφέρει σημαντικές ευκαιρίες αντιμετωπίζοντας τον έντονο ανταγωνισμό, με δεδομένο ότι οι πολίτες απαιτούν καλύτερη και πληρέστερη ενημέρωση για προϊόντα και προσφερόμενες υπηρεσίες. Εξάλλου, και η καθιέρωση νέων κριτηρίων αποτελούν κάποια διέξοδο στη σημερινή οικονομική ύφεση. Ωστόσο, για να προωθηθεί η Πράσινη Βιώσιμη Ανάπτυξη, απαιτούνται ολοκληρωμένες πολιτικές, ευέλικτος σχεδιασμός, πρόσφορα οικονομικά και θεσμικά εργαλεία, αλλά και πολυεπίπεδες πρωτοβουλίες σε τοπικό, εθνικό, περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο, ενώ σημαντικό ρόλο παίζουν η ενημέρωση, η οικολογική ευαισθησία και η περιβαλλοντική ευθύνη, όπως και η συμμετοχικότητα των κοινωνικών εταίρων. Για παράδειγμα, μια ολοκληρωμένη πολιτική μπορεί και παρεμβαίνει σε όλα τα στάδια παραγωγής ενός προϊόντος και τούτο γιατί ενδιαφέρεται τόσο για τη βιωσιμότητα της επιχείρησης και για την ανταγωνιστικότητά της, όσο και για το ζητούμενο των σημερινών και αυριανών προκλήσεων, όπως είναι η ευαισθησία και για την προστασία του περιβάλλοντος και την καλύτερη ποιότητα ζωής. Η Οικο-τρομολαγνεία, οι Οικο-υστερισμοί και οι Οικο-γραφικότητες ας παραμείνουν στα «διακαναλικά πάνελς», στις στείρες συνεντεύξεις τύπου, σε «φτηνά» έντυπα και … στη βιοαποικοδομούμενη πλαστική σακούλα .

Στο χώρο των επιχειρήσεων τα παραδείγματα της περιβαλλοντικής ευαισθησίας σήμερα μπορεί να είναι λίγα, αλλά είναι και θα είναι καθοριστικά για την παραπέρα πορεία τους, καθώς η οικολογική ευαισθησία και η περιβαλλοντική ευθύνη ορισμένων έχουν δημιουργήσει τη ζητούμενη οικονομική ευρωστία τους. Ειδικότερα, όταν αυτές οι επιχειρήσεις μειώνουν τη σπάταλη χρήση των πρώτων υλών, ελαχιστοποιούν τα απόβλητα, τις τοξικές και επικίνδυνες ουσίες προς το περιβάλλον, περιορίζουν την κατανάλωση νερού και ενέργειας, επαναχρησιμοποιούν το νερό, ανακυκλώνουν τα απορρίμματα που ενδεχομένως περιέχουν πρώτες ύλες και πολλά άλλα, τότε βρίσκονται στη σωστή διαδρομή για να φτάσουν οι επιχειρήσεις αυτές στο ζητούμενο, που είναι οι αρχές της βιωσιμότητας, δηλαδή η διατήρηση των οικονομικών δραστηριοτήτων που λαμβάνουν υπόψη τους και ενσωματώνουν Περιβαλλοντικές και Κοινωνικές διαστάσεις. Και μιλάμε για σωστές κατευθύνσεις, καθότι χρειάζονται να γίνουν πολλά ακόμη για τη γενίκευση των παραδειγμάτων, την υιοθέτηση αυτών των διαδικασιών, αλλά και την επέκταση αυτών των τάσεων της Πράσινης Βιώσιμης και όχι κομματικής ανάπτυξης.

Τα περιβαλλοντικά ζητήματα θέλουμε (και οι δήθεν θέλουν λένε) να γίνουν ένα από τα κριτήρια με τα οποία θα κρίνεται η πολιτική κουλτούρα, η υπευθυνότητα, η ικανότητα και η αποτελεσματικότητα των σχηματισμών εκείνων που θα επιλέξουμε στις εκλογές της 4ης του Οκτώβρη. Αλλά είναι επόμενο ορισμένοι να προσπαθούν να «κάψουν» με διλήμματα και εγκλωβισμούς, κάθε τι το ζωντανό που μπορεί να προσφέρει ουσιαστικά στα σημερινά αδιέξοδα και τα πράσινα διέξοδα των δήθεν. Οι σημερινοί πολιτικοί σχηματισμοί με τους κυρίους υποψήφιους να δηλώνουν περιβαλλοντιστές ή και οικολόγοι με ακτιβίστικο και εθελοντικό ή όχι παρελθόν δεν αρκούν. Το ζητούμενο είναι οι ικανότητες και η γνώση, ο σχεδιασμός με προοπτικές, η σύγκρουση με τα συμφέροντα, οι αντοχές στις όποιες προκλήσεις, ο ευθύς λόγος, το κοίταγμα στα μάτια, … η ανθρωπιά.

Και επιτέλους, κατά την προσωπική μας άποψη, ας δώσουμε επαρκή Χώρο στην καινούργια γενιά. Όσο για τους επαγγελματίες πολιτικούς, οι περισσότεροι μας τονίζουν ότι ενδιαφέρονται για το περιβάλλον (ήταν λέει οι πρώτοι που…, που…) και μας αραδιάζουν δήθεν επιτεύγματα ή και δήθεν προτάσεις για τις μελλοντικές προκλήσεις. Πόσοι όμως από αυτούς, αλλά και από εμάς που θα τους επιλέξουμε, είμαστε έτοιμοι να αλλάξουμε τον καθημερινό μας τρόπο ζωής, να πράξουμε τώρα κάτι που θα έχει συνέχεια και συνέπεια, κάτι το ουσιαστικό για το περιβάλλον; Είναι σαφέστατα μεγάλο το χάσμα μεταξύ των τι δηλώνω, τι επιθυμώ, πως συμπεριφέρομαι, τι πράττω. Αλήθεια, είμαστε έτοιμοι να συμπράξουμε συμμετοχικά, ώστε να πετύχουμε και να διασφαλίσουμε την καλύτερη ποιότητα ζωής;

Ωστόσο, οδεύουμε προς στις κάλπες, μέσα από διλήμματα, ψευτο-δίλημματα και εγκλωβισμούς (φαίνεται ότι πάντοτε λειτουργούν). Εξάλλου, εμφανέστατη είναι και η απουσία λόγου και διαλόγου, αλλά και τα παραπλανητικά κενά λογύδρια και η έλλειψη έγκυρης γνώσης, πληροφόρησης και ενημέρωσης. Κύριοι, αντιληφθείτε το, οι δοκιμασμένες πρακτικές σας δεν μας αγγίζουν και επιστρέφονται «γιατί δεν βρίσκουν πλέον τον αποδέκτη». Και οι άλλοι οι δήθεν, εκλιπαρούν ως «ζήτουλες» για να μπούν στο Κοινοβούλιο. Που καταντήσαμε! Παρόλα αυτά και άλλα συναφή, ας δράσουμε και να δούμε το μέλλον με αξιοσύνη, αξιοκρατία, προοπτική, ζωντάνια, νιάτα. Λίγο περισσότερη Εργασία, Δροσιά και Χαμόγελο, Χρώμα, Γνώση, Ικανότητες, Διάλογος και Συζήτηση, αλλά και Οράματα θέλει η ζωή, γιατί διαρκώς εξελίσσεται.

Ο καθηγητής Ηλίας Κατσούλης για τους Οικ-Πράσ.

Για τον Νίκο Χρυσόγελο

(Ανδρέας Ρουμελιώτης στην Ελευθεροτυπία, 23/9/2009)

Δι' εμέ δεν ήτο έκπληξις ο Νίκος (ο Χρυσόγελος) που έκανε θετική εντύπωση στους αγνοούντες. Τον ξέρω τριάντα χρόνια, απ' την εποχή που, μεσούντος του αριστερισμού, κυκλοφόρησε η «Οικολογική Εφημερίδα» στα Εξάρχεια. Δεν είναι χθεσινός ούτε πολιτικάντης. Εχει αφιερωθεί μια ζωή στην ιδέα της πολιτικής οικολογίας.

Τον θυμάμαι πάντα - ένα παιδί χαμηλών τόνων, σεμνό, εργατικό, να προσπαθεί και να επιμένει, σε περιόδους που οι οικολόγοι φάνταζαν γραφικοί και αιθεροβάμονες. Το 'χει ο Νίκος! Ξέρει τι λέει. Κι είναι καλό παιδί. Δεν είναι καλύτεροι οι άλλοι... Κι αυτά που υποστηρίζει πρέπει τώρα να γίνουν, γιατί είναι αναγκαία. Είτε καταφέρουν να μπουν οι Οικολόγοι στη Βουλή είτε όχι. Η απήχηση των απόψεών τους θα 'ναι πάντα μεγαλύτερη απ' το εκλογικό τους αποτύπωμα.

Οι θέσεις των Οικολόγων-πράσινων στη συζήτηση των αρχηγών, 21/9/

'Πράσινη ανάπτυξη

Ένα διαφορετικό μοντέλο της οικονομίας με στροφή στη πράσινη ανάπτυξη, προκειμένου η Ελλάδα να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση, ήταν η πρόταση που παρουσίασε ο επικεφαλής των Οικολόγων - Πράσινων Νίκος Χρυσόγελος, στην τηλεμαχία των πολιτκών αρχηγών

Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τις θέσεις του κόμματος του για τα θέματα της οικονομίας και στην επισήμανση του πως μπορεί σε περίοδο ύφεσης και μεγάλης ανεργίας να σταματήσουν τα έργα, ο κ. Χρυσόγελος τόνισε ότι η οικονομική δραστηριότητα μπορεί να επιβιώσει αν γίνει ποιοτική στροφή της οικονομίας προς τα "πράσινα επαγγέλματα". ΄Είναι κάτι, όπως είπε, στο οποίο ήδη η Ευρώπη έχει αρχίσει να στρέφεται.

Παράλληλα, χαρακτήρισε αποτυχημένες τόσο την πολιτική λιτότητας της ΝΔ όσο και την πολιτική κατανάλωσης που προτείνει το ΠΑΣΟΚ.

"Πέρσι δαπανήσαμε 1 δισ. ευρώ για να εισάγουμε ρεύμα από το Κοσλοντούι. Αν αυτά τα λεφτά τα επενδύαμε για την εξοικονόμηση ρεύματος, θα μπορούσαμε να είχαμε 100.000 νέες θέσεις εργασίας", σημείωσε ο επικεφαλής των "Οικολόγων Πράσινων".

Κοινωνική Πολιτική

Την αντίθεσή του με τα μέτρα καταστολής, όπως τα χαρακτήρισε, που εφαρμόζει η κυβέρνηση για το θέμα της μετανάστευσης, εξέφρασε ο επικεφαλής των "Πράσινων Οικολόγων" Νίκος Χρυσόγελος, απαντώντας σε σχετική ερώτηση. Παράλληλα επεσήμανε ότι μόνο με μια σοβαρή οργανωμένη μεταναστευτική πολιτική, σε συνάρτηση με την ευρωπαϊκή πολιτική, μπορεί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της μετανάστευσης.

Ακόμα, ο κ. Χρυσόγελος υποστήριξε ότι το 20% των λαθρομεταναστών που ήρθε στη χώρα μας και οι οποίοι είναι άνθρωποι απελπισμένοι, έχουν υποστεί βασανισμούς, ενώ πρότεινε οι 600.000 μετανάστες, σύμφωνα με στοιχεία, που εργάζονται στη χώρα μας να ενταχθούν στο ασφαλιστικό σύστημα ώστε να έχει η χώρα οικονομικό όφελος.

Ο επικεφαλής των Οικολόγων Πράσινων έκανε λόγο για κοινωνικό έργο που προσφέρουν οι μετανάστες σε πολλούς τομείς της οικονομίας μας και πρόσθεσε ότι πρέπει να επικεντρωθούμε σε κοινωνικές περιβαλλοντικές πολιτικές και να δούμε το μεταναστευτικό πρόβλημα ως ευκαιρία να αναζωογονήσουμε τις υποβαθμισμένες περιοχές και όχι να εκμεταλλευόμαστε το φόβο. "Να τους δώσουμε τη δυνατότητα να ζήσουνε ανθρώπινα και να τους αναγνωρίσουμε το δικαίωμα τους για μια καλύτερη ζωή", κατέληξε.

Εξωτερική Πολιτική

Συμβιβαστική λύση με την ΠΓΔΜ με σύνθετη ονομαστία, ήταν η πρόταση του επικεφαλής των Οικολόγων - Πράσινων Νίκου Χρυσόγελου, σε απαντήση σχετικής ερώτησης.

Τόνισε ότι οι θέσεις του κόμματος του είναι ξεκάθαρες και απηχούν την πλειοψηφία του ελληνικού λαού και έχουν εκφραστεί από τις αρχές τις δεκαετίας του 1990.

Ακόμα είπε ότι το 1991 η Ελλάδα είχε τη δυνατότητα, με τη βοήθεια της ΕΕ και με το πακέτο Πινέιρο,να εξασφαλίσει μια συμβιβαστική λύση, αλλά, δυστυχώς, τότε κυριάρχησαν ακραίες απόψεις, που οδήγησαν να έχουμε φτάσει σε μία δύσκολη φάση.

"Δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στους Βαλκανικούς πολέμους για να επιβάλουμε κάτι. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να λύσουμε το πρόβλημα με βάση το διεθνές δίκαιο και τα εργαλεία που έχουμε είναι η ΕΕ",σημείωσε.

Στην ερώτηση ότι κάποια από τα στελέχη του κόμματος του έθεσαν θέμα "Μακεδονικής" μειονότητας στην Ελλάδα, ο κ. Χρυσόγελος απάντησε ότι η θέση του κόμματος του είναι ξεκάθαρη για μια σύνθετη ονομασία με βάση το διεθνές δίκαιο.

"Υπάρχουν ακόμη κάποιες ακραίες απόψεις στην Ελλάδα, που λένε καμία συνεργασία, κανέναν συμβιβασμό. Θα οδηγηθούμε, όμως, έτσι να αναγνωριστεί η γειτονική χώρα από όλους με σκέτο "Μακεδονία". Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να βρούμε μια σύνθετη ονομασία,να δυναμώσει ο ρόλος της ελληνικής Μακεδονίας, να ακούγεται να δυναμώσει ως περιφέρεια, να έχει έντονη παρουσία στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι", τόνισε.

Περιβάλλον

"Η πράσινη οικονομία είναι η μόνη ευκαιρία για το περιβάλλον. Δημιουργεί θέσεις εργασίας και είναι κοινωνική και υπεύθυνη οικονομία", τόνισε ο επικεφαλής των Οικολόγων - Πράσινων Νίκος Χρυσόγελος, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το περιβάλλον.

Παράλληλα, σημείωσε την ανάγκη να αλλάξει επί της ουσίας και γρήγορα η οικονομία, να γίνει πράσινη οικονομία και η πραγματική ευκαιρία είναι να απεξαρτηθούμε από το πετρέλαιο και από τον λιγνίτη.

"Είμαστε στην εποχή που τελειώνει το πετρέλαιο και οι κυβερνήσεις κοιμούνται και δεν το αντιλαμβάνονται. Ο λιγνίτης θα είναι πολύ ακριβός σε λίγο καιρό και είναι εντελώς λάθος που τα κόμματα δεν το έχουν αντιληφθεί",σημείωσε.

Ακόμα τόνισε ότι η απουσία οικολογικής πολιτικής κοστίζει και έφερε ως παράδειγμα τις καταστροφές στην Ηλεία και την Εύβοια, που, όπως είπε, δόθηκαν για πρόληψη μόνο 15 εκατ. ευρώ, ενώ για την αντιμετώπιση των ζημιών 15 δισ. ευρώ.

Σε ερώτηση αν το κόμμα του αισθάνεται να απειλείται καθώς τα δύο κόμματα εξουσίας έχουν εντάξει στα προγράμματα τους την πράσινη οικονομία, ο Νίκος Χρυσόγελος απάντησε αρνητικά.

"Το θέμα είναι να υιοθετηθούν πραγματικά και όχι στα λόγια οι "πράσινες πολιτικές". Πρέπει να γίνουν τομές. Και το κύριο είναι να δούμε τα κόμματα να τις εφαρμόζουν στη πράξη, με συγκεκριμένα προγράμματα και όχι να αρκούνται να τα λένε στα ντιμπέιτ ή να μένουν στα λόγια",πρόσθεσε.

Παιδεία

"Το θέμα της παιδείας είναι πολύ σοβαρό για να το περιορίζουμε σε ταμπέλες. Είναι λάθος να περιορίζουμε μια συζήτηση που οργανώθηκε από ανεπίσημο οργανισμό που έχει σχέση με το Συμβούλιο της Ευρώπης για ένα βιβλίο που είχε γραφτεί από το ελληνικό κράτος το 1925. Ήταν μια συζήτηση που αφορούσε ιστορικούς και συζητήσεις περί ιστορίας δεν έχουν κανένα λόγο να τις εισάγουμε στην πολιτική".

Αυτό το σχόλιο έκανε ο επικεφαλής των "Οικολόγων Πράσινων" Νίκος Χρυσόγελος απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με την παρουσία του ευρωβουλευτή του κόμματός του Μιχ. Τρεμόπουλου σε εκδήλωση για το "Μακεδονικό αλφαβητάρι του 1925" και αν εγκρίνει τέτοιου είδους πρωτοβουλίες.

Ο κ. Χρυσόγελος επεσήμανε ότι αυτό που θα πρέπει να κοιτάξει η πολιτεία είναι να αλλάξει τον τρόπο εκπαίδευσης που περιορίζεται απλά σε ένα αποτυχημένο εξεταστικό σύστημα τονίζοντας την ανάγκη να "δούμε τα θέματα της παιδείας από μια άλλη σκοπιά, η οποία θα δίνει στα παιδιά τα κατάλληλα εφόδια αλλά και τις δυνατότητες να γίνουν ενεργοί πολίτες".

"Σήμερα τα παιδιά μας δεν αγαπάνε το σχολείο. Και γι αυτό εμείς φταίμε. Με τις πολιτικές των κομμάτων και των κυβερνήσεων τόσα χρόνια, τα παιδιά δουλεύουν 12 ώρες την ημέρα, για να πάρουν ένα πτυχίο που είναι αμφίβολο αν με αυτό θα βρουν δουλειά. Πρέπει να αλλάξουμε την εκπαίδευση ώστε να την κάνουμε να προσφέρει γνώσεις, δεξιότητες και να βοηθάει το παιδί να γίνει ενεργός πολίτης αύριο και να μπορεί να ζήσει σε μια κοινωνία που αλλάζει", πρόσθεσε ο κ. Χρυσόγελος.

"Πρέπει τα παιδιά μας να έχουν δικαιώματα. Πρέπει να έχουνε λόγο στη διαμόρφωση της κοινωνίας που θα ζήσουν", κατέληξε.

Η γενική τοποθέτηση του κ. Χρυσόγελου

Κάλεσμα στους πολίτες να υποστηρίξουν με "ψήφο συνείδησης", όπως τη χαρακτήρισε, τους Οικολόγους Πράσινους στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου, απηύθυνε ο επικεφαλής του κόμματος Νίκος Χρυσόγελος.

"Είμαστε μπροστά σε αυτές τις εκλογές, όχι για να αποφασίσουμε για τα μικρά, αλλά για τα μεγάλα. Είναι πολύ σημαντικό να αποφασίσουν οι πολίτες τι είδους οικονομία θέλουν, τι είδους περιβάλλον θέλουν, τι κοινωνία θέλουν και σε ποιό κλίμα θα ζήσουν τα παιδιά μας. Αυτό δεν πρέπει να είναι υπόθεση μιας λευκής εντολής, μιας ψήφου στα δύο μεγάλα κόμματα που μας οδήγησαν μέχρι εδώ. Εμείς ζητάμε από τους πολίτες να σκεφτούν, να αξιολογήσουν τα προγράμματά μας και να κρίνουν με βάση τη συνείδηση τους. Να επιλέξουν συνειδητά.

Στους Οικολόγους Πράσινους έχουμε τις προσωπικές μας διαδρομές. Κάνουμε πράξη αυτά που λέμε. Δεν ανακαλύψαμε ωραία λόγια για να τα βάλουμε στα προγράμματα μας. Είναι πράξεις καθημερινές για τη συμφιλίωση στα βαλκάνια, για να προστατευθεί το περιβάλλον, για να δημιουργηθούν θέσεις απασχόλησης, για να έχουμε μια υπεύθυνη οικονομία. Ζητάμε από τους πολίτες να μας στηρίξουν συνειδητά γιατί είναι μια ψήφος συνείδησης. Να επιλέξουν το κόσμο που θα ζήσουν αυτοί και τα παιδιά τους" επεσήμανε κλείνοντας την παρέμβαση του ο κ. Χρυσόγελος.

Βλέμματα και κακίες...

Αν το αθώο και πατρικό βλέμμα των σπουδαίων αυτών πολιτικών (αριστερά) μπορεί να δώσει αφορμή για κακόβουλα σχόλια, τι θα έπρεπε να λέμε για το φθονερό βλέμμα (δεξιά) της Σοφίας Λόρεν προς την (μακαρίτισσα από δεκαετιών) Τζέιν Μάνσφιλντ;

(click)

Αβδηριτισμός και η σκιά του όνου

Ο κ. Κ.Γεωργίου, καρδιολόγος, από την Αθήνα, γράφει:

Σχετικώς με την επιστολή του κ. Θανάση Παπαδιώτη εις την έγκριτον εφημερίδα σας την 9.4.2009, «Η διένεξη περί όνου σκιάς», και τα όσα ανακριβή αναγράφονται εις αυτήν, θα ήθελα να παραθέσω συντόμως τα πλησιέστερα προς την αλήθεια ιστορικά γεγονότα της περιφήμου δίκης περί όνου σκιάς της οποίας το θέμα έμεινε παροιμιώδης ως φράσις ανά τους αιώνας.

Η δίκη διεξήχθη εις την αρχαίαν πόλιν της Θράκης Αβδηρα, πατρίδα των Δημόκριτου, Πρωταγόρα, Λεύκιππου και άλλων, και έχει ως εξής: Ο οδοντίατρος των Αβδήρων Στρουθίων συνεφώνησε με τον κάτοχο όνου αγωγιάτη Ανθρακα αντί του ποσού των δύο δραχμών να μεταφέρει αυτόν και την αποσκευή του εις την πόλιν Ειρήνεια. Το μεσημέρι ο Στρουθίων θέλησε να ξεκουρασθεί και εκάθησεν εις την σκιά του όνου. Οταν μετά την ανάπαυσιν θέλησε να ιππεύσει εκ νέου διά να συνεχίσει την πορεία του, ο Ανθραξ τού εζήτησε μισή δραχμή επιπλέον διά την παρασχεθείσα από τον όνον ευεργετική σκιά.

Ο Στρουθίων ηρνήθη, ο Ανθραξ επέμενε και επειδή και οι δύο έμεναν αμετακίνητοι εις τας απόψεις των, επέστρεψαν εις τα Αβδηρα, ενεφανίσθησαν δε ενώπιον του δικαστού των Αβδήρων ονόματι Φιλιππίδη προς επίλυσιν της διαφοράς των. Ο δικαστής όμως Φιλιππίδης λόγω νομικών δυσκολιών ανέθεσεν την υπόθεσιν εις το ανώτερον εικοσαμελές Δικαστήριον των Παρέδρων. Το Δικαστήριο τούτο κατόπιν εισηγήσεως του εισηγητού Μιλτία με ψήφους 12 έναντι 8 εδικαίωσεν τον οδοντίατρο Στρουθίωνα, αποδεχόμενο ότι η μίσθωσις ενός πράγματος περιλαμβάνει αναγκαίως και τα παρεπόμενα αυτού, ο δικηγόρος όμως του Ανθρακος ήσκησεν έφεσιν υποστηρίζοντας ότι όνος και σκιά είναι έτερον-εκάτερον. Οι Εφέτες έκριναν σκόπιμον όπως παραπέμψουν την υπόθεσιν εις το ανώτατο Δικαστήριο, της Βουλής των τετρακοσίων.

Εν τω μεταξύ και ενώ η ζωή εις την πόλιν λόγω της δίκης είχεν παραλύσει, οι Αβδηρίται είχαν χωρισθεί εις δύο στρατόπεδα, πλήθος δε κόσμου από όλη την Ελλάδα είχε συρρεύσει εις το Δικαστήριο, συνέβη το εξής γεγονός. Αγανακτισμένοι νέοι των Αβδήρων από τη μεγάλη αναστάτωση η οποία είχεν προκληθεί έσπευσαν εις τους δημόσιους στάβλους όπου εφυλάσσετο ο όνος ως «πειστήριον», κτύπησαν τους φύλακες και κατέσφαξαν τον «ιστορικόν» αλλ' ατυχή όνον.

Η είδησις έφθασε αστραπιαία εις το Ανώτατο Δικαστήριο όπου διεξήγετο η ιστορική δίκη. Τότε ο πρόεδρος του Δικαστηρίου- ονόματι Γρύλλος σηκώθηκε και είπεν: «Ας ευχαριστήσουμε τους ουρανούς που πάλιν απέδειξαν την εύνοιάν των προς την πόλιν μας... Ο αθώος όνος υπήρξε το λυτρωτικό δι' όλους μας εξιλαστήριον θύμα. Μη υπάρχοντος δε του όνου, η όλη υπόθεσις είναι πλέον άνευ αντικειμένου και τίθεται εις το αρχείον...

Τέλος προτείνω όπως δαπάναις του Δημοσίου ανεγερθή μνημείον του ατυχούς όνου, το οποίον να υπομιμνήσκη εσαεί εις τας επερχομένας γενεάς πόσον ευχερώς είναι δυνατόν να καταστραφεί μια μεγάλη ανθούσα Δημοκρατία ακόμη και εξ αιτίας της σκιάς ενός όνου». Το Δικαστήριον εδέχθη διά βοής την απόφασιν και έτσι έληξεν η περίφημη δίκη περί «όνου σκιάς».

(BHMA)

Πρότυπη παραποτάμια ανάπλαση στο Εσκί Σεχίρ

Η μεταμόρφωση του ποταμού Πορσούκ προσελκύει το ενδιαφέρον ξένων δημάρχων

(Καθημερινή, 20/9/2009)

Τα ποτάμια επιτρέπουν παραδοσιακά τις πιο καλαίσθητες αστικές παρεμβάσεις, με τη διαμόρφωση παραποτάμιων περιοχών σε αστικές ζώνες. Την ίδια ώρα, τα ποτάμια μπορούν να καταστούν πραγματική απειλή για τις πόλεις, μέσα από τις οποίες διέρχονται, όπως φάνηκε και από τις πρόσφατες φονικές πλημμύρες στην Κωνσταντινούπολη.

Την ώρα που η μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας επουλώνει τις πληγές της, το Εσκί Σεχίρ προσφέρει την ανανεωμένη παραποτάμια ζώνη του στη χρήση των κατοίκων, προσφέροντας παράλληλα περίλαμπρο παράδειγμα χρηστής και αισθητικά άρτιας αξιοποίησης υδάτινου σώματος από αστική περιοχή.

Η ιστορία των δύο ποταμών, αυτού της Κωνσταντινούπολης και εκείνου του Εσκί Σεχίρ, υπήρξε παράλληλη τις τελευταίες δεκαετίες. Και τα δύο διασχίζουν σε ακανόνιστο σχήμα τις αστικές τους ζώνες, ενώ και τα δύο δέχθηκαν καταστροφικό όγκο ρυπογόνων ουσιών, μπαζώθηκαν και οι κοίτες τους στένεψαν για να φιλοξενήσουν νέα κτίσματα. Μία από τις δύο πόλεις, όμως, άλλαξε τακτική το 2001. Παρά τις πολλές καταστροφές, που καθιστούν αναγκαία την ανάπλαση της παραποτάμιας ζώνης, ο ποταμός Αγιαμάμα (ο αρχαίος Κύδαρης) δεν αποκαταστάθηκε ποτέ στη φυσική του ροή, πράγμα που σύμφωνα με ειδικούς, οδήγησε στο θάνατο τα 24 θύματα της πρόσφατης πλημμύρας και προκάλεσε δισεκατομμύρια δολάρια σε υλικές καταστροφές, όπως επισημαίνει σε άρθρο της η τουρκική εφημερίδα «Hurriyet».

Στο μεταξύ, ο ποταμός Πορσούκ στο Εσκί Σεχίρ, που αποκαταστάθηκε στην παλιά του αίγλη το 2001 με κεφάλαια της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, προσφέρει στους κατοίκους της πόλης βόλτες με γόνδολα και την πολυτέλεια τεχνητής παραλίας με άμμο. Εδώ και πολλά χρόνια, ο Πορσούκ ήταν γνωστός ως καταστροφικός ποταμός με συχνές πλημμύρες. Σε μία προσπάθεια να περιορισθούν οι ζημιές από την εκροή των υδάτων του Πορσούκ, η δημοτική αρχή δαπάνησε 50 εκατ. δολάρια, από το συνολικό αναπτυξιακό κεφάλαιο των 250 εκατ. δολαρίων που της είχε προσφέρει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα, για να κατασκευάσει εκ νέου την κοίτη του ποταμού. (πλήρες κείμενο >>>)

Για την Οικολογία...

Θεϊκά κεφάλια αγαλμάτων και χρυσά αντικείμενα

(ΒΗΜΑ, ΔΟΛ, 18/9/2009)

Πλούσια σε ευρήματα αποδείχθηκε η ανασκαφική δραστηριότητα, το τελευταία διάστημα, στη χώρα μας. Στον ναό του Απόλλωνα στο Ακτιο οι αρχαιολόγοι βρήκαν δύο θεϊκά κεφάλια κολοσσικών αγαλμάτων, ενώ δεκάδες χρυσά αντικείμενα αποκαλύφθηκαν στο Αρχοντικό της Πέλλας.

Σύμφωνα με την Ελευθεροτυπία, τα θεϊκά κεφάλια -που πιθανολογείται ότι ανήκουν στον Απόλλωνα και την Αρτεμη- βρέθηκαν σε άριστη κατάσταση, ολόλευκα, σμιλευμένα από πεντελικό μάρμαρο.

«Στα 4Ο χρόνια της υπηρεσίας μου δεν μου έχει ξανατύχει να δω να βγαίνουν από το χώμα δύο τέτοιας ομορφιάς κεφάλια, ακέραια» δήλωσε συγκινημένη η επικεφαλής της ανασκαφής κ. Ισμήνη Τριάντη.

Το σημείο της εύρεσής τους, στο βάθος του δυτικού τοίχου του σηκού, αλλά και το μέγεθός τους, που αναλογεί σε αγάλματα ύψους 3,5 μέτρων, δείχνει πως πρόκειται για τμήματα των λατρευτικών αγαλμάτων. Η κ. Τριάντη δήλωσε την Παρασκευή στη ΝΕΤ πως στο σημείο βρέθηκαν τμήματα των αγαλμάτων.

Στο Αρχοντικό της Πέλλας

Την ίδια ώρα, οι αρχαιολόγοι ανακάλυπταν στο δυτικό νεκροταφείο του αρχαίου οικισμού στο Αρχοντικό της Πέλλας δεκάδες χρυσά, σιδερένια και χάλκινα κτερίσματα (μάσκες πολεμιστών, κράνη, ελάσματα και εντυπωσιακά κοσμήματα στις γυναικείες ταφές).

Σύμφωνα με το Βήμα, τα πολύτιμα αντικείμενα βρέθηκαν στους 5Ο τάφους πολεμιστών των αρχαϊκών χρόνων.

«Ορισμένοι πολεμιστές εντυπωσιάζουν με τα σύμβολα της υπεροχής τους και την τεχνολογία του οπλισμού τους, αποτελώντας εξαιρετικά παραδείγματα ταφών της αρχαϊκής περιόδου που, μαζί με τις αντίστοιχες γυναικείες, πιστοποιούν την ευημερούσα κοινωνία του Αρχοντικού, αλλά και τον ηρωικό χαρακτήρα και τον ηγετικό ρόλο ορισμένων οικογενειών της στρατιωτικής αριστοκρατίας οι οποίες ήλεγχαν και ρύθμιζαν την ανταλλαγή των αγαθών. Οι εξέχουσες δέσποινες ήταν ενταφιασμένες με τη στολή του γάμου, συνοδευόμενες, εκτός των άλλων κτερισμάτων, με χρυσά, ασημένια, χάλκινα και σιδερένια κοσμήματα» τονίζει ο επικεφαλής της ανασκαφής αρχαιολόγος της ΙΖ' ΕΠΚΑ Παύλος Χρυσοστόμου.

Οι περισσότερες συστάδες τάφων περιλαμβάνουν, εκτός από τις αρχαϊκές ταφές (580-480 π.Χ.), ταφές της ύστερης εποχής του σιδήρου (δεύτερο μισό του 7ου- αρχές του 6ου αιώνα π.Χ.) αλλά και των κλασικών και πρώιμων ελληνιστικών χρόνων (480-279 π.Χ.)

Σ' όποια γωνιά της Ελλάδας κι αν σκάψεις, εμφανίζονται αρχαία αντικείμενα, πολλά από τα οποία τα έθαβαν οι άνθρωποι για να μην πέσουν στα χέρια των χριστιανών μοναχών.

Ιταλία: Τοξικά φορτία στη θάλασσα;

..

ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ενός πλοίου φορτωμένου με 180 βαρέλια τοξικών αποβλήτων που βύθισε η μαφία φαίνεται να εντόπισαν οι ιταλικές Αρχές στην Τυρρηνική θάλασσα, ανοιχτά της Καλαβρίας. Σύμφωνα μάλιστα με τους ερευνητές, περισσότερα από 30 ακόμα ανάλογα ναυάγια βρίσκονται στον βυθό της Μεσογείου, κοντά στις νότιες ακτές της Ιταλίας.

«Θα μπορούσαν να υπάρξουν προβλήματα με τοξίνες και βαριά μέταλλα... είναι ένα ζήτημα που αφορά ολόκληρη τη διεθνή κοινότητα», δήλωσε ο Σιλβέστρο Γκρέκο, επικεφαλής της υπηρεσίας Περιβάλλοντος της Καλαβρίας. «Η Μεσόγειος αποτελεί το 0,7% των παγκόσμιων θαλασσών. Αν σε αυτό το μικροσκοπικό κομμάτι υπάρχουν περισσότερα από 30 ναυάγια με τοξικά απόβλητα, φανταστείτε τι μπορεί να συμβαίνει αλλού». «Αυτό που συμβαίνει είναι ένα πολύ σοβαρό γεγονός που ανησυχεί ολόκληρη την Καλαβρία και κυρίως τα παράλια της Τυρρηνικής Θάλασσας», δήλωσε ο ευρωβουλευτής του Δημοκρατικού Κόμματος Μάριο Πιρίλο, επισημαίνοντας πως η ομάδα του ενημέρωσε για τον θέμα τον Ευρωπαίο επίτροπο αρμόδιο για θέματα Περιβάλλοντος, Σταύρο Δήμα: «Πλοία όπως αυτό μπορεί να υπάρχουν πολλά στους ευρωπαϊκούς βυθούς».


Υποβρύχιο ρομπότ

Το ναυάγιο εντοπίστηκε χάρη στον Φρανσέσκο Φόντι, ένα μετανοημένο πρώην μέλος της Ντραγκέτα- της μαφίας της Καλαβρίας- ο οποίος ομολόγησε πως είχε βυθίσει με εκρηκτικά τόσο αυτό όσο και δύο ακόμα πλοία. Οι εικόνες που μεταδόθηκαν μέσω της βιντεοκάμερας υποβρύχιου ρομπότ δείχνουν τουλάχιστον ένα βαρέλι να έχει πέσει από το κατεστραμμένο κύτος και να κείται άδειο στον πυθμένα. Ο εισαγγελέας της Καλαβρίας, βέβαια, Μπρούνο Τζιορντάνο, επεσήμαινε χθες πως μέχρι να εξακριβωθεί επισήμως το περιεχόμενο των βαρελιών δεν μπορεί να θεωρηθεί βέβαιο ότι το ναυάγιο ανήκει πράγματι στο Cunsky, το πλοίο που υποστηρίζει ο Φόντι ότι βύθισε το 1992.

Ο ίδιος μετανοημένος μαφιόζος, πάντως, επιβεβαιώνει πως η μαφία κερδίζει τις τελευταίες δύο δεκαετίες (τη δεκαετία του 1980 υιοθετήθηκαν αυστηρότεροι νόμοι για το περιβάλλον) εκατομμύρια δολάρια μέσω της παράνομης απόρριψης ραδιενεργών και άλλων αποβλήτων από επιχειρήσεις της Βόρειας Ιταλίας.

Kρούσματα καρκίνου

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του ιταλικού Τύπου, τα τελευταία χρόνια υπήρξε κατακόρυφη αύξηση των κρουσμάτων καρκίνου σε ορισμένες περιοχές των ακτών της Καλαβρίας. Οπως επισημαίνουν περιβαλλοντικές οργανώσεις, με έναν απλό έλεγχο στοιχείων, οι ιταλικές Αρχές θα έπρεπε να έχουν υποπτευθεί πως κάτι δεν λειτουργεί σωστά ως προς τη διαχείριση των πυρηνικών και των τοξικών αποβλήτων στη χώρα. Ο επικεφαλής της περιβαλλοντικής υπηρεσίας της Καλαβρίας, Σιλβέστρο Γκρέκο, τονίζει ότι υπάρχουν πολλά σημεία στην Ευρώπη όπου μπορεί να γίνει νομίμως η επεξεργασία των τοξικών αποβλήτων. «Δεδομένου του όγκου των επικίνδυνων αποβλήτων που παράγονται σε καθημερινή βάση, θα έπρεπε να υπάρχουν ουρές έξω από τα ειδικά κέντρα για την επεξεργασία τους, τα οποία ωστόσο χρησιμοποιούν μόνο το 3O% των δυνατοτήτων τους», πρόσθεσε χαρακτηριστικά.

«Τα βιομηχανικά απόβλητα κάπου πρέπει να καταλήγουν. Προφανώς και υπάρχει ζήτημα παράνομης διαχείρισης των αποβλήτων. Στο επίκεντρο του προβλήματος είναι δυστυχώς το κέρδος και το χρήμα», κατέληξε. Κοντολογίς, κοστίζει πολύ λιγότερο να φορτώσει κανείς τα απόβλητα σε ένα πλοίο και να τα πετάξει στη θάλασσα, παρά να τα επεξεργαστεί με ειδικό τρόπο.