Διάψευση για χρεοκοπία της Ελλάδας

Καθημερινή, 30/6/2012

Το Βερολίνο διαψεύδει ότι ο Σόιμπλε ζήτησε από βουλευτές να προετοιμαστούν για χρεοκοπία της Ελλάδας και έξοδό της από την ευρωζώνη. Ο Γερμανός υφυπουργός Οικονομικών Στέφεν Κάμπετερ διέψευσε δημοσίευμα περιοδικού το οποίο ανέφερε ότι ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ζήτησε από τους συντηρητικούς βουλευτές την Παρασκευή να προετοιμαστούν για χρεοκοπία της Ελλάδας και έξοδό της από την ευρωζώνη. "Το δημοσίευμα αυτό είναι μια ανοησία», δήλωσε σήμερα στο Ρόιτερς ο υφυπουργός Οικονονικών Στέφεν Κάμπετερ, στο περιθώριο περιφερειακής συνόδου των Χριστιανοδημοκρατών στην πόλη Κρέφελντ της δυτικής Γερμανίας. Ο Κάμπετερ είπε ότι ο Σόιμπλε μίλησε την Παρασκευή στους συντηρητικούς βουλευτές για την ανάγκη εφαρμογής των μέτρων λιτότητας και τις μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα. Το γερμανικό εβδομαδιαίο περιοδικό Focus έγραψε ότι ο Σόιμπλε είπε στους βουλευτές των Χριστιανοδημοκρατών (CDU) της καγκελαρίου Μέρκελ και σε εκείνους του αδελφού κόμματος -- της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης-- να προετοιμαστούν για επικείμενη έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη και για χρεοκοπία της. Το δημοσίευμα που θα φιλοξενείται στο τεύχος το οποίο θα κυκλοφορήσει τη Δευτέρα αναφέρει ότι ο Σόιμπλε απευθυνόταν στους βουλευτές για την περαιτέρω ανάπτυξη του μόνιμου Μηχανισμού Στήριξης της Ευρωζώνης (ΕSM) και ότι είπε πως αυτό που κρίνεται απαραίτητο είναι μια πρόβλεψη για κρατικές χρεοκοπίες. Το Focus έγραψε ότι οι συμμετέχοντες στη συνάντηση άκουσαν τον Σόιμπλε να λέει ότι κατά την άποψη πολλών ειδικών η Ελλάδα δεν θα τα καταφέρει «χωρίς εξωτερική υποτίμηση».

Γράμμα του ΚΣΜ σ' αυτούς που θέλουν την αλήθεια

ΚΣΜ, 27/6/2012

Ἐφησυχασμός. Εἶναι ἡ συνηθισμένη συμπεριφορά τῶν Ἑλλήνων ὅταν θεωρήσουν, ὅτι ὁ κίνδυνος πού τούς ξεσήκωσε ἔπαψε νά ὑπάρχει. 

Τίς παραμονές τῶν ἐκλογῶν εἶχαν βάλει οἱ δημοσκόποι σέ μεγάλη ἀνησυχία ἐκείνους πού θέλουν τήν Ἑλλάδα μέσα στήν Ε.Ε., ὅτι θά τίς κερδίσει ὁ Τσίπρας καί ὅτι θά βρεθοῦμε ἔξω ἀπό τήν Εὐρώπη.

Γιά τήν ἀντιμετώπιση αὐτῆς τῆς συμφορᾶς, ἐπειδή τά ὑπάρχοντα κόμματα ἔχουν ἀποδειχθεῖ τραγικῶς ἀνίκανα καί χάσει ἐντελῶς τήν λαϊκή ἐμπιστοσύνη, πολλοί ἔκαναν τήν σκέψη, ὅτι χρειάζεται ἕνα καινούργιο κόμμα. Διαφορετικό πρός τά ὑπάρχοντα, στό ἦθος καί στήν κατεύθυνση, πού θά ἔβαζε τό συμφέρον τοῦ τόπου πάνω ἀπό τό κομματικό.

Ἀνάμεσα σέ ἐκείνους πού ἀσπάστηκαν τήν ἰδέα τοῦ καινούργιου κόμματος ἦταν τό ΚΣΜ. Ἀναζητήσαμε τίς ὁμάδες πού μάθαμε ὅτι ἐπιδιώκουν τό ἴδιο, λάβαμε τά κείμενά τους καί τούς στείλαμε ἀνάλογα δικά μας.

Ὁ Τσίπρας δέν ἐκέρδισε καί ὁ φόβος τῆς ἐξόδου τῆς Ἑλλάδας ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση διαλύθηκε. Τά προβλήματα ὅμως πού μᾶς ἔφεραν στό χεῖλος τῆς καταστροφῆς παραμένουν.

Αὐτοί μέ τούς ὁποίους συζητήσαμε τήν συγκρότηση ἑνός νέου κόμματος, δείχνουν ὅτι ἔχασαν τήν αἴσθηση τοῦ ἐπείγοντος. Ἀνέβαλαν γιά ἕναν ἀόριστο χρόνο τίς συναντήσεις πού εἴχαμε συμφωνήσει.

Ἐμεῖς στό ΚΣΜ ξέρουμε, ὅτι ὁ δρόμος γιά τήν συγκρότηση τοῦ νέου κόμματος θά εἶναι μακρύς καί δύσκολος. Γι’αὐτό δέν πρέπει νά καθυστερεῖ ἡ ἐκκίνηση τῆς προσπάθειας.

Ρωτᾶμε τόν φίλο ἀναγνώστη, πού συμφωνεῖ γιά τήν ἀνάγκη τοῦ νέου κόμματος, ἄν θέλει νά συμμετάσχει στήν προετοιμασία μαζί μέ τό ΚΣΜ. Προσοχή: δέν τοῦ λέμε νά γίνει μέλος τοῦ ΚΣΜ (πού ἡ ἰδεολογία του γιά τό Δημοκρατικό Σοσιαλισμό μπορεῖ νά τόν ἀφήνει ἀδιάφορο) ἀλλά μέλος τῆς ὁμάδας πού θά ἐργαστεῖ γιά νά γίνει τό νέο κόμμα.

Η εντολή είναι: Έξοδος από το μνημόνιο!

της Σοφίας Βούλτεψη, Ελεύθερη Ζώνη, 25/6/2012

Ονομάστηκε από όλους «πρόγραμμα τετραετίας». Και βάλε, θα έλεγαν οι πιο ρεαλιστές.

Ο λόγος για το κείμενο της προγραμματικής συμφωνίας επί του οποίου συντάχθηκαν οι τρεις αρχηγοί των κομμάτων τα οποία στηρίζουν την κυβέρνηση.

Είναι πραγματικά ένα φιλόδοξο κείμενο με ακόμη πιο φιλόδοξους στόχους – καλό σημάδι σύγκλισης μετά από δυο χρόνια φοβερών συγκρούσεων και αντιπαραθέσεων, ενώ η χώρα βυθιζόταν στο χάος και στη φτώχεια. Προφανώς θα υπάρξει μια ιεράρχηση. 

Με πρώτη προτεραιότητα την έξοδο από την κρίση, την οικονομική ανάπτυξη της χώρας, τις επενδύσεις, την επανεκκίνηση της οικονομίας – να βγάλει επιτέλους η Ελλάδα λεφτά, να ανέβει ξανά στο τρένο, να σταθεί στα πόδια της, χωρίς να παραπαίει επειδή δεν… πήρε τη δόση της. Δηλαδή, να βγούμε από το Μνημόνιο!

Το γεγονός ότι τόσο προεκλογικά όσο και μετεκλογικά καταβλήθηκε συντονισμένη προσπάθεια να διχαστεί ο ελληνικός  λαός, δεν σημαίνει ότι πρέπει να λησμονηθεί η βασική εντολή του: Έξοδος από το Μνημόνιο με ασφαλή τρόπο και παραμένοντας ζωντανοί.

Και εξηγούμαι: Πριν από τις εκλογές, οι Έλληνες χωρίστηκαν τεχνητά (διχάστηκαν δηλαδή) σε «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς».

Μετά τις εκλογές, χωρίστηκαν (διχάστηκαν) σε «τρομοκρατημένους» και «ατρόμητους».

Φυσικά, δεν ισχύει τίποτε από τα παραπάνω. Το μόνο που επιχειρήθηκε να αναπτυχθεί είναι ένα εμφυλιοπολεμικό κλίμα. Δεν υπάρχει Έλληνας που να τάσσεται υπέρ του Μνημονίου.

Απλώς υπάρχουν εκείνοι που αντιλαμβάνονται πως όταν μια απολύτως νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση (κακή τη μοίρα, μόλις είχε κερδίσει τις εκλογές με δέκα μονάδες διαφορά, υποσχόμενη πως «λεφτά υπάρχουν») βάζει την υπογραφή της μαζί με τις υπογραφές άλλων 17 ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, δεν μπορεί να πάρει πίσω την υπογραφή της με το έτσι θέλω.

Και υπάρχουν κι’ εκείνοι που δεν το κατάλαβαν, παραπλανήθηκαν, πίστεψαν πως κάτι τέτοιο μπορούσε να συμβεί χωρίς καμιά συνέπεια και θα μετά συνεχίζαμε κανονικά – λέγοντας «κανονικά» αντιλαμβάνεται κανείς τι εννοούσαν… Αυτή είναι η αλήθεια!

Κατά τα λοιπά, όλοι θέλουμε να απελευθερωθούμε από το Μνημόνιο.

Οι Έλληνες που ψήφισαν τη Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ έδωσαν την ίδια εντολή με τους υπόλοιπους: Έξοδος από το Μνημόνιο το ταχύτερο. Απλώς διαφώνησαν ως προς τον τρόπο. 

Φυσικά, δεν υπάρχουν πολλοί τρόποι – άλλο τι έλεγε η προπαγάνδα.

Ο τρόπος είναι ένας και είναι ο δρόμος της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας.

Αυτά, βέβαια, τα έχουμε ξανακούσει. Και μετά, αρχίζει το μαγγανοπήγαδο του κυβερνητισμού. Η νόσος που ακούει στο όνομα «κυβερνήτιδα» είναι γονιδιακή.

Αυτή τη φορά, όμως, συνείδηση, εγγύηση και… αλογόμυγα της κυβέρνησης – εκτός από τον πρωθυπουργό και τους αρχηγούς των άλλων δύο κομμάτων – θα είναι και το Κοινοβούλιο.

Δεν βρισκόμαστε πια στην εποχή της κομματικής παντοδυναμίας και αυτοδυναμίας – τότε που τα νομοσχέδια ψηφίζονταν… μόνα τους λόγω της εύκολης Δεδηλωμένης.

Και επομένως, πριν από κάθε κυβερνητική απόφαση, πρέπει – κάθε φορά – να απαντάται το ίδιο ερώτημα: Θα είναι αυτό ένα βήμα προς την έξοδο από το Μνημόνιο ή όχι;

Διότι αυτήν την εντολή έδωσαν ΟΛΟΙ οι Έλληνες!

Και δεν υπάρχει Έλληνας που να ψήφισε υπέρ μιας απλής διαχείρισης του Μνημονίου.

Το πλαίσιο σύγκλισης των τριών αρχηγών

Ολόκληρο το κείμενο συμφωνίας των πολιτικών αρχηγών, που ενσωματώνει το πρόγραμμα της κυβέρνησης Εθνικής Ευθύνης, παρουσιάζει σήμερα το «Εθνος». Το κείμενο καταγράφει τις προγραμματικές συγκλίσεις των τριών κομμάτων που συμμετέχουν στον κυβερνητικό συνασπισμό. Επικεντρώνεται κυρίως στην αναθεώρηση των δυσμενών όρων της δανειακής σύμβασης και θέτει το νέο αναπτυξιακό πλάνο της χώρας, προτάσσοντας τα ζητήματα της κοινωνικής προστασίας. Σημαντικό κεφάλαιο αποτελούν οι αλλαγές στο πολιτικό σύστημα και στο κράτος, με έμφαση στα θέματα ασφάλειας και αντιμετώπισης της παράνομης μετανάστευσης σε συνεργασία με την ΕΕ. Το κείμενο έχει ως εξής:

Βάση της νέας κυβέρνησης συνεργασίας είναι η σύγκλιση απόψεων που υπήρξε και καταγράφηκε στα εξής ζητήματα, ευρύτερων κατευθύνσεων και άμεσης πολιτικής προτεραιότητας, χωρισμένα στα εξής κεφάλαια-κατηγορίες:

• Ζητήματα αναθεώρησης όρων της Δανειακής σύμβασης.
• Ζητήματα Αναπτυξιακής Ανασυγκρότησης, Κοινωνικής Προστασίας και πολιτικών που δεν συνδέονται με το Μνημόνιο.
• Αμεσες οικονομικές προτεραιότητες.
• Συμφωνία για αλλαγές στο πολιτικό σύστημα της χώρας και στο κράτος.
• Μέτρα για Ασφάλεια και Παράνομη μετανάστευση.
• Ζητήματα Εξωτερικής Πολιτικής.

Α. Ζητήματα για Αναθεώρηση δανειακής σύμβασης:

1. Παράταση του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής κατά δύο τουλάχιστον χρόνια. Ο δημοσιονομικός στόχος για το τέλος της περιόδου προσαρμογής κατανέμεται σε περισσότερα οικονομικά έτη, για τη στήριξη της ζήτησης, της ανάπτυξης, της απασχόλησης. Ετσι, ο τελικός δημοσιονομικός στόχος μπορεί να επιτευχθεί χωρίς επιπλέον περικοπή μισθών και συντάξεων ή του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, αλλά με την περιστολή της σπατάλης και τη στοχευμένη καταπολέμηση της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας, καθώς και μέσα από τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις του κράτους και του ευρύτερου δημόσιου τομέα.

2. Η συλλογική αυτονομία και η ισχύς των συλλογικών συμβάσεων εργασίας επανέρχεται στο επίπεδο που προσδιορίζουν το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Δίκαιο και το ευρωπαϊκό κεκτημένο, σύμφωνα με το οποίο το ύψος του μισθού στον ιδιωτικό τομέα συμφωνείται μεταξύ των κοινωνικών εταίρων. Αυτό περιλαμβάνει και τη ρύθμιση του κατώτατου μισθού που προβλέπεται στη ρύθμιση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.

3. Αποκατάσταση αδικιών (χαμηλοσυνταξιούχοι, πολυτεκνικά επιδόματα κ.λπ.) με άμεσα δημοσιονομικά ισοδύναμα.

4. Ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων φορολογουμένων για φέτος, ώστε να μην ξεπερνούν το 25% του εισοδήματός τους (τα υπόλοιπα σε δύο ετήσιες δόσεις).

5. Επέκταση του επιδόματος ανεργίας για έναν ακόμα χρόνο (1+1) από κοινοτικούς πόρους.

6. Επέκταση του επιδόματος ανεργίας και σε μη μισθωτούς (αυτοαπασχολούμενους, επιτηδευματίες κ.λπ.) που έχασαν τις δουλειές τους, εφόσον πληρούν εισοδηματικά κριτήρια (επίσης από κοινοτικούς πόρους).

7. Σταδιακή αύξηση του αφορολόγητου ορίου στους ευρωπαϊκούς μέσους όρους στα πλαίσια του Εθνικού Φορολογικού Συστήματος με κριτήρια κοινωνικής δικαιοσύνης, ιδιαίτερα για τους μισθωτούς (συμπεριλαμβανομένων και των συμβάσεων έργου που υποκρύπτουν συμβάσεις εργασίας) και τους συνταξιούχους.

8. Μείωση των εξής φορολογικών συντελεστών:

ΦΠΑ για την εστίαση στην προηγούμενη κλίμακα.ΦΠΑ για αγροτικά εφόδια, σπόρους, λιπάσματα, φυτοφάρμακα, ζωοτροφές, σε χαμηλά κλιμάκια.

9. Οχι απολύσεις στο Δημόσιο.

10. Αντικατάσταση του Ειδικού Τέλους Ακινήτων και όλων των φόρων επί της Ακίνητης Περιουσίας με ενιαίο προοδευτικό φόρο.

11. Αγροτική Τράπεζα: Επανακεφαλαιοποίηση και εξυγίανσή της. Διαφύλαξη του χαρτοφυλακίου υποθηκών αγροτικής γης.

Γενική επιδίωξη, όχι άλλες μειώσεις μισθών και συντάξεων, όχι άλλοι φόροι.

Β. Ζητήματα Αναπτυξιακής Ανασυγκρότησης, Κοινωνικής Προστασίας και πολιτικών που δεν συνδέονται με το Μνημόνιο

1. Διαμόρφωση εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης της χώρας με νέο αναπτυξιακό και παραγωγικό πρότυπο. Επανακαθορισμός των αναπτυξιακών προτεραιοτήτων στους κρίσιμους και συμπληρωματικούς τομείς (αγροτική παραγωγή, τρόφιμα, μεταποίηση, καινοτομία), αξιοποίηση συγκριτικών πλεονεκτημάτων (ενέργεια, τουρισμός, ορυκτός πλούτος, ναυτιλία). Ενίσχυση της Περιφερειακής διάστασης της ανάπτυξης και δημιουργία τοπικών συμφωνιών (με έμφαση στο τρίπτυχο ελληνικά προϊόντα-τουρισμός-πολιτισμός).

2. Αξιοποίηση κάθε επενδυτικού πόρου και δυνατότητας με την απελευθέρωση των μεγάλων έργων του ΕΣΠΑ, την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, την αποδέσμευση και αξιοποίηση (και όχι εκποίηση) της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου (τίτλοι, χρήσεις γης, συντελεστές δόμησης, μορφές χρηματοοικονομικής εκμετάλλευσης). Ο χωροταξικός σχεδιασμός θα εναρμονίζει τις αναπτυξιακές πρωτοβουλίες. Παράλληλα διεκδίκηση συμπληρωματικών αναπτυξιακών πόρων σε εφαρμογή των διακηρύξεων του Συμβουλίου Κορυφής της Ε.Ε. Σύνδεση στρατηγικών παρεμβάσεων με τη δημιουργία σταθερών θέσεων εργασίας με υψηλό εισοδηματικό πολλαπλασιαστή.

3. Διεκδίκηση του μέγιστου δυνατού προϋπολογισμού για τη νέα ΚΑΠ και δίκαιη κατανομή πόρων προσανατολισμένη στην αγροτική παραγωγή με προτεραιότητα την κτηνοτροφία και τα τρόφιμα.

Πρώτος στόχος η μετατροπή του αρνητικού ισοζυγίου εισαγωγών-εξαγωγών στον αγροτικό τομέα σε θετικό.
Αξιοποίηση του ρεύματος επιστροφής στην ύπαιθρο με παροχή κινήτρων, με παραχώρηση γης σε νέους αγρότες αλλά και ενεργούς αγρότες και συνεταιρισμούς.
Δημιουργία νέων χρηματοδοτικών και εγγυοδοτικών μέσων.
Ιδρυση Ταμείου Ενίσχυσης Αγροτών και αγροτικών επιχειρήσεων.
Παρεμβάσεις στο κύκλωμα εμπορίας και διακίνησης προϊόντων, με στόχο την προστασία του παραγωγού και του καταναλωτή.
Λειτουργία Δημοπρατηρίων, συμβατικών και ηλεκτρονικών κατά αυτοδιοικητική περιφέρεια.
Ενίσχυση της συμβολαιακής γεωργίας.
Θέσπιση του «αγροτικού πετρελαίου» με τη δημιουργία κάρτας αγρότη.
Εκσυγχρονισμός και εξυγίανση των συνεταιρισμών.

4. Στήριξη της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας με νέα χρηματοδοτικά εργαλεία σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.

Ενεργοποίηση των Κοινοτικών Προγραμμάτων.
Ενίσχυση της ρευστότητας στην αγορά μετά από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με διάφορους πρόσφορους τρόπους: Ενίσχυση της μικρομεσαίας επιχείρησης μέσω του Ενιαίου Ταμείου Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων, του «εργαλείου ρευστότητας», της αποκλιμάκωσης επιτοκίων χορηγήσεων κ.λπ.
Αναμόρφωση των κανόνων του «Τειρεσία», προκειμένου να διευκολυνθεί η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης. Επίσπευση αποπληρωμής ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου προς τον επιχειρηματικό κόσμο. Εφαρμογή της αρχής συμψηφισμού οφειλών από και προς το Δημόσιο. Αναστολή κάθε προστίμου και διακανονισμός, όταν υπάρχει χρέος του Δημοσίου.

5. Αποκατάσταση του χαρτοφυλακίου των ασφαλιστικών ταμείων με ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου και πόρους δημόσιας περιουσίας. Εφαρμογή της χρηματοοικονομικής πρότασης που έχει γίνει δεκτή και από τους ομολογιούχους-φυσικά πρόσωπα και από το Λογιστήριο του κράτους.

6. Αμεση προτεραιότητα έχουν και πρόσθετα μέτρα κοινωνικής προστασίας για πολίτες και νοικοκυριά.

Για όλους καθολική υγειονομική προστασία χωρίς προϋποθέσεις (ένσημα, χρόνος ασφάλισης).
Για τους ανέργους, ιδιαίτερα τους νέους, αξιοποίηση ειδικών προγραμμάτων κοινωνικής εργασίας (αυτεπιστασία Δήμων, προγράμματα κατάρτισης, θεσμοί κοινωνικής μέριμνας).
Για τους δανειολήπτες εφαρμογή της ρύθμισης ότι: «η δόση δεν ξεπερνά το 30% του μηνιαίου εισοδήματος», με την εξαίρεση των υψηλών εισοδημάτων. Επέκταση της ρύθμισης σε ατομικές μικρές επιχειρήσεις.
Για τα νοικοκυριά, καταπολέμηση της ακρίβειας με κάθε πρόσφορο μέτρο: σπάσιμο των καρτέλ, έλεγχος ενδο-ομιλικών συναλλαγών κ.λπ.
Για τα ΑΜΕΑ ενίσχυση επιδομάτων από κοινοτικούς πόρους. Ενοποίηση και εξορθολογισμός επιδομάτων - ουσιαστικός έλεγχος.

Γ. Αμεσες οικονομικές προτεραιότητες

1. Νέο Φορολογικό Σύστημα:
Με ευρεία συναίνεση και σταθερότητα για τα επόμενα δέκα χρόνια.
Με θέσπιση περιουσιολογίου και «πόθεν έσχες».
Με δίκαιη και αναλογική κατανομή των φόρων.
Με διεύρυνση της φορολογικής βάσης, ταυτόχρονα με τη σταδιακή μείωση φόρων και ασφαλιστικών εισφορών, πάταξη της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας.
Με μείωση των έμμεσων φόρων, συντελεστών ΦΠΑ κ.λπ.
Με οριστική κατάργηση του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων και αντικατάστασή τους από απλούς κανόνες απεικόνισης συναλλαγών.

2. Αποκρατικοποιήσεις:
Διαδικασία αποκρατικοποιήσεων - εγγυήσεις διαφάνειας.
Σύνδεση με την ανάπτυξη και όχι μόνο με εισπρακτικούς στόχους.
Δημιουργία θεσμικού πλαισίου για τις ρυθμιστικές αρχές. Διατήρηση της κυριότητας του κράτους στα δίκτυα και αξιοποίηση του θεσμού των συμβάσεων παραχώρησης για βασικές υποδομές.
Επίσπευση με άμεσες ενέργειες, κυρίως των περιπτώσεων όπου η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα συνδέεται με επενδύσεις σε υποδομές και θέσεις εργασίας. Π.χ. λειτουργικό έργο ΟΣΕ.

3. Κατάργηση - συγχώνευση δημοσίων οργανισμών και φορέων: Στόχος να μη γίνουν απολύσεις μόνιμου προσωπικού, αλλά σοβαρές οικονομίες από μη μισθολογικό λειτουργικό κόστος και μείωση γραφειοκρατίας.

4. Δημόσια Υγεία: Επείγοντα μέτρα για αποκατάσταση ομαλού εφοδιασμού νοσοκομείων και ασθενών σε φάρμακα, αποκατάσταση λειτουργίας ΕΟΠΥΥ. Ενεργοποίηση του θεσμικού πλαισίου. Συνέχιση μείωσης της φαρμακευτικής και νοσοκομειακής δαπάνης.

5. Αμεσα μέτρα καταπολέμησης σπατάλης και διαφθοράς (εθνικό σύστημα ηλεκτρονικών προμηθειών και διαχείρισης υλικού).

Δ1. Συμφωνία για αλλαγές-εξυγίανση στο πολιτικό σύστημα και αναδιοργάνωση του κράτους-δημόσιας διοίκησης

Η ριζική αλλαγή του πολιτικού συστήματος και η αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης αποτελούν βασικές προϋποθέσεις για την προώθηση ενός προγράμματος αλλαγών στη χώρα. Προτεραιότητες είναι:

α) Εξυγίανση του πολιτικού συστήματος

Ψήφιση νόμου για αναδρομικό έλεγχο των περιουσιακών στοιχείων όσων διετέλεσαν αρχηγοί κομμάτων, υπουργοί, υφυπουργοί, Γ.Γ. Υπουργείων, ανώτεροι κρατικοί λειτουργοί, οι οποίοι διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα από το 1974 μέχρι σήμερα. Ο νόμος να προβλέπει και να εξασφαλίζει διοικητικά την επιβολή ποινών και τη δήμευση περιουσιών για όσους τα περιουσιακά τους στοιχεία δεν δικαιολογούνται από τα νόμιμα εισοδήματά τους.

Αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου για ευθύνη υπουργών και υπαγωγή των περιπτώσεων οικονομικών εγκλημάτων υπουργών στις διατάξεις του νόμου για τους καταχραστές του Δημοσίου και της καταπολέμησης του ξεπλύματος μαύρου χρήματος.

Κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας για τα θέματα που δεν έχουν σχέση με την πολιτική δραστηριότητα.

Υποστήριξη του έργου του βουλευτή χωρίς προνόμια και ατέλειες. Κατάργηση της αποζημίωσης για συμμετοχή στις επιτροπές της Βουλής.

Ορισμός πλαφόν στο συνολικό ποσό που λαμβάνουν από συνταξιοδοτικά ταμεία οι βουλευτές. Για τους νεοεισερχόμενους βουλευτές κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης και συνταξιοδότηση μόνον από τον ασφαλιστικό τους φορέα, όπως ο κάθε πολίτης, και εφόσον θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα.

Επανεξέταση όρων και προϋποθέσεων για τη χρηματοδότηση των κομμάτων. Μείωση της επιχορήγησης των πολιτικών κομμάτων. Πλήρης έλεγχος των οικονομικών των κομμάτων και των βουλευτών από ανεξάρτητο θεσμικό όργανο.

Δραστικός περιορισμός του αριθμού των ειδικών συμβούλων και συνεργατών των υπουργών, Γενικών Γραμματέων και βουλευτών.

Δημιουργία θεσμικού πλαισίου που θα ρυθμίζει τα ζητήματα των ΜΜΕ και τις αδειοδοτήσεις. Δημόσια τηλεόραση ανεξάρτητη, που θα ελέγχεται και θα λογοδοτεί στην Επιτροπή θεσμών και διαφάνειας της Βουλής, η οποία θα διορίζει και τα εκτελεστικά όργανα της διοίκησής της. Διαφανής οικονομική διαχείριση και εξασφάλιση της διάθεσης τυχόν πλεονασμάτων από τις χρήσεις στην παραγωγή ελληνικών προγραμμάτων για την ενίσχυση της οπτικοακουστικής βιομηχανίας.

Μεταρρύθμιση στη Δικαιοσύνη: Βελτιώσεις για ταχύτερη απονομή. Εξωδικαστική επίλυση των διαφορών. Κωδικοποίηση του δικαίου. Απεμπλοκή της εκτελεστικής εξουσίας από την επιλογή ηγεσίας της Δικαιοσύνης και κατοχύρωση του Αυτοδιοίκητου των δικαστηρίων.

Συνολική στρατηγική για χτύπημα γραφειοκρατίας.

Συνολική στρατηγική για χτύπημα φοροδιαφυγής.

Συνολική στρατηγική για την Ενέργεια και τη διαχείριση Υδάτινων πόρων (ρυθμιστικό πλαίσιο, ρυθμιστικές αρχές και μακροχρόνιος προγραμματισμός).

β) Ανασυγκρότηση της δημόσιας διοίκησης

Αναμόρφωση του τρόπου λειτουργίας Κυβέρνησης και υπουργείων: Κεντρικός διυπουργικός συντονισμός των καθημερινών οριζόντιων αποφάσεων. Ενίσχυση της επιτελικότητας, του συντονισμού και του ελέγχου της εφαρμογής δημοσίων πολιτικών.

Ενίσχυση της αυτοτέλειας της δημόσιας διοίκησης από τις πολιτικές αλλαγές: Δραστική μείωση του αριθμού των γενικών διευθύνσεων και ορισμός γενικών διευθυντών με 5ετή θητεία και μισθό ίσο με του Γενικού Γραμματέα.

Περιορισμός της πολυνομίας και εξάλειψη της σύγκρουσης νομοθετημάτων. Πάταξη της διαφθοράς μέσω της ενίσχυσης πρακτικών διαφάνειας και νομοθέτησης νέου αυστηρότερου πειθαρχικού δίκαιου και κυρίως εφαρμογή του στην πράξη.

Αντικειμενικές και διαφανείς διαδικασίες προαγωγής. Διαδικασίες εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης υπηρεσιών και προσωπικού. Θεσμοθέτηση της λογοδοσίας και της διαφάνειας. Σύνδεση του προϋπολογισμού που δίδεται σε κάθε δημόσια υπηρεσία με τους στόχους και την απόδοση.

Οργανωτικός και τεχνολογικός εκσυγχρονισμός.

Δ2. Για Παράνομη μετανάστευση και Ασφάλεια:

1. Αναβάθμιση φύλαξης συνόρων.
2. Αναβάθμιση αρμοδιοτήτων-δικαιοδοσιών FRONTEX.
3. Πρωτοβουλία σε Ευρώπη (και με πυρήνα τις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου) για: αλλαγή Συμφωνίας Δουβλίνου-ΙΙ και κοινή πολιτική επαναπατρισμού.
4. Διασπορά των παράνομων μεταναστών σε κέντρα φιλοξενίας ως τον επαναπατρισμό τους.
5. Επιτάχυνση εξέτασης των αιτήσεων ασύλου.
6. Προσαρμογή του θεσμικού πλαισίου για απόδοση Ιθαγένειας σε συνδυασμό με τις σύγχρονες εξελίξεις και σε αντιστοίχηση με τα ισχύοντα σε ευρωπαϊκές χώρες με παρόμοια προβλήματα (Ευρωπαϊκός Νότος).
7. Επιλογή υψίστης κυβερνητικής προτεραιότητας η ασφάλεια του πολίτη. Με τις απαραίτητες προσαρμογές νομικού, επιχειρησιακού και σωφρονιστικού πλαισίου, ώστε να ελεγχθεί η εγκληματικότητα και να σταματήσει η ατιμωρησία. Βασική αρχή η προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών, αλλά και η πεποίθηση ότι η ίδια η Ασφάλεια είναι κι αυτή ουσιώδες δικαίωμα των πολίτη και υποχρέωση της δημοκρατικής πολιτείας. Μόνο έτσι θα ελεγχθούν και τα κρούσματα αυτοδικίας.

Ε. Ζητήματα Εξωτερικής Πολιτικής

1. Συστηματική προετοιμασία για ανακήρυξη ΑΟΖ στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου και της διεθνούς πρακτικής ώστε να επισπευσθεί η εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου.
2. Ενεργός προώθηση κοινής Ευρωπαϊκής Πολιτικής για όλα τα περιφερειακά ζητήματα του Ευρωπαϊκού Νότου.
3. Ενίσχυση όλων των παραδοσιακών συμμαχιών της Ελλάδας και αναζήτηση νέων περιφερειακών ερεισμάτων για την κατοχύρωση - προώθηση εθνικών συμφερόντων. Η ενεργός διπλωματία είναι απαραίτητη εν όψει και των εξελίξεων σε όλη την ευρύτερη περιοχή. Η Ελλάδα παραδοσιακά επιδιώκει σχέσεις καλής γειτονίας με όλο τον περίγυρό της.
4. Αναβάθμιση του ρόλου της χώρας ως σταθεροποιητικού παράγοντα στην περιοχή της.

Τελική παρατήρηση: Πέρα από τη συναίνεση που σημειώθηκε σε όλα τα παραπάνω, υπάρχουν και ζητήματα στα οποία δεν προχώρησε ακόμα ο διάλογος. Στα ζητήματα αυτά και σε άλλα που θα προκύψουν στο μέλλον, θα συνεχιστεί η προσπάθεια συνεννόησης, ώστε η συναινετική βάση της νέας διακυβέρνησης να ενισχύεται συνεχώς.

Δεν διδάχθηκαν κάτι, δεν λησμόνησαν το παρελθόν;

ΚΣΜ, 21/6/2012

Σήμερα, τρίτη ἡμέρα, ἀπό τότε πού ἔλαβε τήν ἐντολή, ὁ κ. Σαμαρᾶς εἶναι μέχρι τήν ὥρα αὐτή ὁ μόνος ὑπουργός τῆς κυβέρνησής του.

Ἄν δέν εἶχε πληρωθεῖ ὁ τύπος τοῦ σχηματισμοῦ κυβέρνησης μέ τήν ὁρκομωσία ἑνός μόνο ὑπουργοῦ, θά ἔπρεπε νά φωνάξει σέ λίγο ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας τόν κ. Βενιζέλο γιά νά τοῦ ἀναθέσει τήν ἐντολή.

Ἐνῶ τά πράγματα τρέχουν ταχύτατα στήν διεθνῆ σκηνή καί μέσα στή χώρα μας ἐντείνεται ἡ ἀποδιάρθρωση τοῦ κράτους, ὁ πολιτικός κόσμος μας διαβουλεύεται. Ποιές θά εἶναι οἱ προγραμματικές δηλώσεις πού θά ἐξαγγείλει ἡ κυβέρνηση; Πόσα καί ποιά ὑπουργεῖα θά λάβει ἡ ΝΔ καί πόσα καί ποιά τά δύο ἄλλα κόμματα πού ἔγιναν συνεταῖροι της στήν ἐξουσία; Ποιός θά εἶναι ὁ τύπος τῆς συμμετοχῆς τους;

Ὁ κ. Βενιζέλος ἀνακοίνωσε ὡς ἀπόφαση τοῦ ΠΑΣΟΚ νά μήν ὑπουργοποιηθοῦν βουλευτές του, ἀλλά ὑποψήφιοί του πού δέν ἐξελέγησαν γιά νά ἰσχυροποιηθεῖ ἡ θέση τους στίς τοπικές κοινωνίες. Διαμαρτύρονται δημόσια οἱ ἐπανεκλεγμένοι πρώην ὑπουργοί τοῦ ΠΑΣΟΚ. Ὁ κ. Βενιζέλος ἀπαντᾶ, ὅτι ἡ κοινοβουλευτική ὁμάδα τοῦ κόμματος ἔλαβε ὁμόφωνα αὐτήν τήν ἀπόφαση.

Ἡ ΔΗΜΑΡ, δημοκρατικώτερη ἀπό τό ΠΑΣΟΚ, ἔλαβε τήν ἀπόφασή της σχετικά μέ τήν νέα κυβέρνηση ὄχι μέσα στήν κοινοβουλευτική ὁμάδα της, ἀλλά σέ συνεδρίαση τῆς κεντρικῆς ἐπιτροπῆς της, πού χρειάστηκε ὀκτώ ὧρες συζητήσεων. Ἐπαναβεβαιώθηκαν οἱ κόκκινες γραμμές καί οἱ ὅροι γιά τήν συνεργασία τοῦ κόμματος πού εἶχε θέσει ὁ κ. Κουβέλης. Μιά συμμαχική κυβέρνηση ὅμως κινεῖται πάνω σέ ἕναν συμβιβασμό τῶν ἀπόψεων τῶν κομμάτων της.

Ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἐξακολουθεῖ νά πανηγυρίζει τό ὑψηλό ποσοστό πού συγκέντρωσε στίς τελευταῖες ἐκλογές καί τό ὁποῖο παρέχει στήν κυβέρνηση ἰσχυρό ἐπιχείρημα γιά τήν ἐπαναδιαπραγμάτευση τοῦ Μνημονίου. Εἶπε, ὅτι θά χειροκροτεῖ κάθε σχετική ἐπιτυχία της, ἀλλά θά κατεβαίνει στούς δρόμους γιά ὅποιο μέτρο θά κρίνει ἐπιζήμιο γιά τούς ἄνεργους καί τούς φτωχούς.

Ὁ πολιτικός κόσμος εἶναι φανερό, ὅτι τίποτε δέν διδάχθηκε καί τίποτε δέν λησμόνησε. Ἡ ἀνάγκη γιά τήν συγκρότηση ἑνός νέου κόμματος, πατριωτικοῦ, γίνεται ἐπιτακτική.

Κερδίζοντας τον χαμένο χρόνο

της Σοφίας Βούλτεψη, Ελεύθερη Ζώνη, 20/6/2012

Τα μηνύματα έρχονται πανταχόθεν. Η επιμήκυνση του χρόνου κατά τον οποίο η Ελλάδα οφείλει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της ως προς την εκπλήρωση των στόχων της θεωρείται δεδομένη - αρκεί να μην αμφισβητηθούν αυτοί οι στόχοι, όπως κινδύνεψε να συμβεί την προηγούμενη Κυριακή.

Η δυνατότητα να μειώσουμε το - ήδη φουσκωμένο - έλλειμμα σε δύο ή τρία χρόνια και όχι σε ένα αποτελούσε από την αρχή το κλειδί, την λύση του προβλήματος.

Καμιά από τις προεκλογικές δεσμεύσεις - τις λογικές και όχι αυτές που μιλούσαν για στάση πληρωμών στο εξωτερικό, ώστε να... ζούμε μ' αυτά που βγάζουμε - δεν θα μπορούσε να τηρηθεί αν οι πιστωτές μας δεν πείθονταν για την ανάγκη να αναθεωρήσουν τα ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα που είχαν την έμπνευση (και τον σαδισμό) να επιβάλουν, οδηγώντας τη χώρα στη σημερινή άθλια κατάσταση.

Βέβαια, το πώς κάποιοι προεκλογικά υπόσχονταν ότι είναι δυνατόν να ζούμε με αυτά που... βγάζουμε, ενώ οι ίδιοι δεν έχουν κερδίσει με τον ιδρώτα τους ούτε ένα ευρώ, αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.

Το πώς βρέθηκαν άνθρωποι να πιστέψουν ανθρώπους που δεν έχουν κερδίσει ούτε ένα ευρώ στη ζωή τους από τη δουλειά τους, είναι επίσης άλλου παπά ευαγγέλιο.

Βάζοντας τα... ευαγγέλια δίπλα-δίπλα, μπορούμε μια χαρά να καταλάβουμε πώς φθάσαμε ως εδώ.

Διότι μόνο κάποιοι που δεν έχουν κερδίσει ούτε ένα ευρώ στη ζωή τους μπορούν να ισχυριστούν ότι είναι δυνατόν μια χώρα να έλθει σε σύγκρουση με τους δανειστές της, να χρεοκοπήσει, να διακοπούν οι οικονομικές της σχέσεις με το εξωτερικό και παρ' όλα αυτά να συνεχίσει να έχει οποιουδήποτε είδους οικονομική ζωή κερδίζοντας κάτι για να ζουν οι αποκλεισμένοι και σε απομόνωση πολίτες της!

Με αυτή την παραπληροφόρηση, όμως, φθάσαμε στην πολυτέλεια δύο απανωτών εκλογικών αναμετρήσεων και στην διελκυστίνδα των τελευταίων ημερών, ενώ οι Ευρωπαίοι ανέμεναν κυβέρνηση για να συζητήσουν αυτό που πλέον αποκαλείται "τρίτο μνημόνιο" και θα περιλαμβάνει την αναθεώρηση των χρονοδιαγραμμάτων, που θα χαλαρώσει τη θηλιά γύρω από τον λαιμό του λαού.

Μεγάλη σημασία έχει επίσης να μην θεωρηθεί η επιμήκυνση αυτοσκοπός, με την μορφή άλλης μιας "σωτηρίας". 

Διότι από μόνη της δεν αρκεί για να λυθούν τα προβλήματα της χώρας.

Η επιμήκυνση πρέπει να συνοδεύεται από άμεσο σήκωμα των μανικιών και σκληρή δουλειά, ώστε η νέα κυβέρνηση να εκμεταλλευτεί τον χρόνο που θα δοθεί στην Ελλάδα για να γίνουν οι αναγκαίες αλλαγές χωρίς περαιτέρω επιβάρυνση του ήδη χειμαζόμενου λαού.

Η Ελλάδα θα λάβει τον χρόνο που ζητά για να αναπνεύσει. Αλλά θα πρέπει να κερδηθεί και ο χαμένος χρόνος δύο προεκλογικών εκστρατειών...

Πεσμένοι φεουδάρχες

Στη Βόννη/Γερμανία:

(click)

Πρόκειται για δύο "αποκομμένα κεφάλια" έξω από τη μονή, Bonner Münster, στο κέντρο της πόλης, των Ρωμαίων στρατιωτών Florentius και Cassius. Σύμφωνα με το θρύλο οι δύο προσχώρησαν στον χριστιανισμό και αποκεφαλίστηκαν, γι' αυτό και ανακηρύχθηκαν άγιοι. Δεν ξέρω πόσοι δέχονται αυτή την (επίσημη) εκδοχή. Όταν εγώ είπα σε μια παρέα ντόπιων ότι πρόκειται για αποκεφαλισμένους φεουδάρχες -ανεξάρτητα από την επιθυμία της μονής που έδωσε την παραγγελία για τα κεφάλια- όλοι συμφώνησαν...

Ἀνακοίνωση τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν

ΚΣΜ, 18/62012

Ὁ ἑλληνικός λαός δέν πήδηξε χθές στό χάος. Τό ἐκλογικό ἀποτέλεσμα ὑπέρ τῆς παραμονῆς στό Εὐρώ καί στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση ἀνοίγει τόν δρόμο τῆς χάραξης μιᾶς προσφορώτερης βοήθειας ἀπό τούς ἑταίρους μας. Ἡ ἐκλογική νίκη τοῦ κ. Ὁλλάντ καί ἡ παγκόσμια ἀλλαγή τοῦ κλίματος τῆς ἀντιμετώπισης τῆς οἰκονομικῆς κρίσης θά δώσουν στήν νέα κυβέρνηση τήν δυνατότητα νά διαπραγματευθεῖ καλλίτερους ὅρους.

Τήν ὥρα αὐτή εἶναι ἀνάγκη νά σχηματισθεῖ μιά κυβέρνηση ἀπαλλαγμένη ἀπό τίς ἀγκυλώσεις τῶν προηγούμενων πολιτικῶν κυβερνήσεων.

* * *

Τό ΚΣΜ ἦταν ὁ μόνος εὑρισκόμενος ἐκτός τῆς Ν.Δ. πού μίλησε ἀπερίφραστα καί ὄχι μέ κατασκευές περιδιαγραμμάτου γιά τήν ἐθνική ἀνάγκη νά ψηφιστεῖ ἡ Ν.Δ. - παρά τήν ἀπόσταση πού μᾶς χωρίζει ἀπό τήν φιλοσοφία της καί τήν ἀγανάκτησή μας γιά τήν πρόκληση τῶν προώρων ἐκλογῶν ἀπό τόν κ. Σαμαρᾶ, ἐξαιτίας τῆς βιάσης του νά γίνει πρωθυπουργός. Ὁ κ. Σαμαρᾶς ἔχει ἀποδειχθεῖ καί ἀνίκανος πολιτικός. Μέ τά ἀλλεπάλληλα σφάλματά του τά ὁποῖα φόρτωσε τήν χώρα μας μέ τό Σκοπιανό.

Δέν πρέπει νά εἶναι ὁ πρωθυπουργός τῆς νέας κυβέρνησης.

* * *

Ὁ κ. Σαμαρᾶς ἐμφανίζει σήμερα ὡς αὐτονόητη τήν ἀνάληψη τῆς πρωθυπουργίας ἐκ μέρους του. Καμμία νομική διάταξη δέν ὑπαγορεύει τέτοιο δικαίωμά του. Ὑπάρχει μία μακρά πολιτική παράδοση συμμαχικές κυβερνήσεις νά προεδρεύονται ἀπό πρωθυπουργούς πού δέν ἦταν ἀρχηγοί τοῦ ἰσχυρότερου κόμματος. Τό 1946 ὁ Κωνσταντῖνος Τσαλδάρης διέθετε τά δύο τρίτα τῆς Βουλῆς. Χάριν τοῦ ἐθνικοῦ συμφέροντος παρέδωσε διαδοχικά τήν πρωθυπουργία στόν Μάξιμο, τόν Σοφούλη, τόν Διομήδη. Ὁ κ. Μητσοτάκης ἦταν ὁ ἀρχηγός τοῦ κόμματος πού ἦρθε πρῶτο στίς ἐκλογές τοῦ 1989. Χάριν τῆς ἀναγκαίας συνεργασίας μέ τά ἄλλα κόμματα ὑπέδειξε ὡς πρωθυπουργό τόν Τζαννετάκη καί κατόπιν στήριξε τήν κυβέρνηση Ζολώτα.

* * *

Ἡ κυβέρνηση πού θά σχηματισθεῖ τώρα θά ἀποτελέσει γιά τόν τόπο μας μιά ἀνάσα. Εἴθε ἡ ἀνάσα αὐτή νά διατηρηθεῖ ὥς τήν λήξη τῆς θητείας τῆς νέας Βουλῆς. Ὁ μηχανισμός τοῦ κράτους ὅμως εἶναι τραγικά ἀνεπαρκής. Τά πολιτικά κόμματα πού διαχειρίστηκαν τήν ἐξουσία καί πού ἄσκησαν τήν ἀντιπολίτευση ἀπό τότε πού ἔπεσε ἡ χούντα δέν ἐμπνέουν ἐμπιστοσύνη στόν ἑλληνικό λαό. Δέν εἶναι εἰς θέσιν νά τόν ὁδηγήσουν σέ μιά ἀνορθωτική πορεία.

Ἡ χώρα μας χρειάζεται ἕναν καινούργιο κόμμα, πού νά βάζει μπροστά τό κοινό συμφέρον καί νά μήν ἐξυπηρετεῖ πολιτευτικές ἐπιδιώξεις. Τό ΚΣΜ ἐλαύνεται ἀπό αὐτήν τήν πεποίθηση. Εὐτυχῶς καί διάφορες ἄλλες ὁμάδες καί πολλά πρόσωπα αἰσθάνονται τό ἴδιο.

Όσα παίρνει και όσα... φέρνει ο άνεμος.

Το «κωλόσπιτο» απέκτησε και αδελφάκι! 

Πριν από πολλά χρόνια ο αείμνηστος Ευάγγελος Γιαννόπουλος, την εποχή που κυριαρχούσε η ξύλινη γλώσσα είχε  χαρακτηρίσει  πολλές καταστάσεις  και άτομα με την δική του ιδιόμορφη φρασεολογία. «Τσούγδω», «σαπιοκοιλιά», «πατσαβούρα», «νενέκος»  και φυσικά η μεγάλη ρήση «σιγά μη μας ρίξουν για ένα κωλόσπιτο» και βέβαια εννοούσε την περιβόητη  ροζ βίλλα της οδού Αγράμπελης! 

Τα χρόνια πέρασαν  οι ψηφοφόροι έχουν μνήμη χρυσόψαρου  και η ιστορία επανελήφθει σαν φάρσα πλέον με το άλλο  «κωλόσπιτο» της Διονυσίου Αεροπαγίτου! 

Προσπάθησα να παρακολουθήσω την όλη ιστορία και την διαδρομή με τις μίζες τις οφ–σορ εταιρείες, τους λογαριασμούς στο εξωτερικό και σε όλο το συγγενολόι. Ομολογώ ότι πελάγωσα και δεν μπόρεσα να βγάλω άκρη.

Εκείνο όμως που μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση  είναι η αλόγιστη  σπατάλη και επίδειξη πλούτου του ζεύγους. Και λέω με το μικρό μου το μυαλό: καλά δεν πέρασε ποτέ από το δικό τους το  μυαλό ότι όλα αυτά έβγαζαν μάτι; Ότι όλα αυτά τα έξοδα κάποια στιγμή θα επέσυραν τα φώτα της δημοσιότητας  πάνω τους και  φυσικά τις εύλογες απορίες; πού, πώς βρέθηκαν τόσα χρήματα;

 Μωραίνει κύριος ον βούλεται απωλέσαι; Ίσως...

Και κάτι τελευταίο, πως είναι δυνατόν αν είσαι γεννημένη για Σταχτοπούτα, επειδη ντύνεσαι με Cristian Dior και  φοράς παπούτσια Louboutin  και τρως με  μαχαιροπήρουνα Christofle σε πιάτα Limoges πιστεύεις ότι έγινες Μαρία Αντουανέττα  ή  Μεγάλη Αικατερίνη;  καημένη Σταχτοπούτα, οι βασίλισσες  γεννιούνται δεν γίνονται! όλα τα άλλα είναι για τα παραμύθια.

Είναι σωστότερο να λέμε σκοπεύω ή στοχεύω

Από το Δελτίο Ορόγραμμα, τ. 113, της ΕΛΕΤΟ

Ροβεσπιέρος α λα γκρέκα

του Τάκη θεοδωρόπουλου, ΤΑ ΝΕΑ, 12/6/2012

Το όνομα του Ιφικράτη Αμυρά πολιορκεί εδώ και μερικές ημέρες τους νευρώνες του εγκεφάλου μου. Ώς την περασμένη εβδομάδα αγνοούσα την ύπαρξή του, τώρα όμως είμαι αναγκασμένος να παραδεχθώ την ήττα μου. Αν ζεις σ' αυτόν τον τόπο και θέλεις να ασκείς τα πολιτικά σου δικαιώματα, έχεις την υποχρέωση να τον γνωρίζεις. Πρέπει να ξέρεις, για παράδειγμα, αν αυτοπροτάθηκε για υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ ή αν ο συνασπισμός της κυβερνώσας Αριστεράς σκέφτηκε προς στιγμήν να τον εντάξει στα ψηφοδέλτιά του ως μέλος μιας εκ των δώδεκα συνιστωσών του, του ιστορικού ΔΗΚΚΙ. Οφείλεις να γνωρίζεις, κι αν όχι από πρώτο χέρι, τουλάχιστον από δεύτερο, αν συνομίλησε με τον κ. Λαφαζάνη και τον κ. Τσίπρα δημοσία και πόση φαιά ουσία καταναλώθηκε στα μαρμαρένια αλώνια όπου συναντήθηκαν οι γίγαντες της πολιτικής.

Ακόμη κι αν διαφωνείς, διότι η διαφωνία είναι δημοκρατικό κεκτημένο, δεν μπορείς να μην έχεις άποψη για το όπλο που θα πάρεις στα χέρια σου όταν έρθει η ώρα - υπομονή ώς τη Δευτέρα - για να συγκρουσθείς με τους κατακτητές. Και να αναγνωρίσεις στον κ. Αμυρά ότι σου προσφέρει μια αρκετά ενδιαφέρουσα επιλογή ανάμεσα στα μαχαίρια, τα τσεκούρια, τα πιστόλια και τα μολότοφ. Ο ίδιος πάντως έχει ξεκαθαρίσει ότι η θανατική ποινή όσων υπέγραψαν το Μνημόνιο θα εκτελεσθεί από απόσπασμα τυφεκιοφόρων Μπολσεβίκων του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι θα έχουν καθαρίσει τον τόπο από τους νοικοκυραίους του Δ' Ράιχ. Μας εύχεται «καλό βόλι» και μας υπόσχεται ότι δεν θα τους αφήσει να πάνε «ατουφέκιστοι» - τι ωραία λέξη κι αυτή!

Οποιος όμως πιστεύει ότι η σκέψη του κ. Αμυρά είναι ελαφρώς χοντροκομμένη πέφτουν έξω. Διότι ο ίδιος διαφωνεί με την τακτική της 17 Νοέμβρη, ίσως γιατί δολοφονούσε ένα θύμα την φορά. Παρ' ότι και η 17 Νοέμβρη πίστευε ότι η χώρα τελεί υπό κατοχή, ότι είμαστε προτεκτοράτο και μας υποχρέωνε να διαβάζουμε τα κατεβατά των προκηρύξεών της. Οπως και ο Ροβεσπιέρος πίστευε ότι θα κόψει το κεφάλι του «κακού» και στο τέλος έκοψε το δικό του. Οχι, όχι, μην ανησυχείτε. Δεν πρόκειται να βγάλω κανένα συμπέρασμα για τη βία, ποιος και με ποιους τρόπους την τροφοδοτεί και να υπερασπιστώ την ηθική του δημοκρατικού διαλόγου κι άλλα παρόμοια. Αυτά μας τα 'παν κι άλλοι. Εκείνο που πολύ απλά θέλω να πω είναι πως η ήττα αυτής της χώρας, η πανωλεθρία αυτής της κοινωνίας ορίζεται από το γεγονός ότι αν ζεις σ' αυτόν τον τόπο και σ' ενδιαφέρουν τα κοινά, είσαι υποχρεωμένος να ξέρεις τι σκέφτονται και τι κάνουν οι Αμυράδες του κόσμου τούτου. Διότι διεκδικούν χώρο στους νευρώνες του εγκεφάλου σου, των οποίων οι δυνατότητες, όσο μεγάλη ιδέα κι αν έχεις για τον εαυτό σου, δεν είναι απεριόριστες.

Θα μου πείτε υπάρχει και το αντίβαρο, ο Πανίκας ο Ψωμιάδης, με την ελληνική σημαία στο βανάκι του και τις περί αγχιστείας δηλώσεις του για τη Χρυσή Αυγή. Ομως αυτόν τον ξέραμε από παλιά.

«Απερίσκεπτη θεραπεία» το μνημόνιο

Μπορεί να στείλει «τον ασθενή» στο θάνατο

Newsit, 10/6/2012

Την πλήρη κατανόησή του για τη δυσθυμία των Ελλήνων, οι οποίοι, όπως αναφέρει, καλούνται τώρα να πληρώσουν για κάτι που δεν προκάλεσαν, εκφράζει ο Αυστριακός πρώην υπουργός Οικονομικών και κορυφαίος οικονομικός παράγοντας της χώρας, Χάνες Αντρος. Ο Χάνες Άντρος διετέλεσε υπουργός Οικονομικών των κυβερνήσεων 1970-1983) του ιστορικού καγκελάριου Μπρούνο Κράισκι.

Σε σημερινή συνέντευξή του στη μεγάλης κυκλοφορίας, αυστριακή εφημερίδα "Εστεραιχ" τόνισε πως όταν ένας δανειστής δανείζει σε μία χώρα 372 δισεκατομμύρια Ευρώ, τότε ο δανειστής είναι εξίσου υπεύθυνος εάν ο δανειολήπτης δεν μπορεί να αποπληρώσει τα δάνεια, κι επίσης επισημαίνει ότι 170 δισεκατομμύρια Ευρώ δεν έφτασαν ποτέ στην Ελλάδα, αλλά κατέληξαν στις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες.

Στη συνέντευξή του, ο θεωρούμενος ως ένας από τους σημαντικότερους υπουργούς Οικονομικών της μεταπολεμικής Αυστρίας, προειδοποιεί ότι, όπως η υπερβολική χρήση ενός φαρμάκου - "επειδή ένα φάρμακο είναι καλό, δεν σημαίνει ότι το χορηγούμε δέκα φορές την ημέρα " - μπορεί να εξελιχθεί σε δηλητήριο, ακριβώς αυτό μπορεί να συμβεί και στην περίπτωση της υπερβολικής λιτότητας, προσθέτοντας πως χωρίς ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει έξοδος από την κρίση.

Ο ίδιος τονίζει την ανάγκη να υπάρξει αλλαγή στάσης, προπάντων από τους Γερμανούς και αυτοί να επιδείξουν, όπως και ολόκληρη η Ευρώπη, περισσότερη αλληλεγγύη, ενώ επισημαίνει πως, αν η Ευρώπη είχε συμπεριφερθεί κατά την επανένωση της Δυτικής και Ανατολικής Γερμανίας, όπως οι Γερμανοί κατά την κρίση του Ευρώ, τότε ποτέ δεν θα είχε πραγματοποιηθεί η επανένωση.

Οπως λέει, την γερμανική επανένωση πλήρωσαν όλοι και όταν η ισοτιμία του ανατολικογερμανικού μάρκου έγινε "ένα προς ένα" με το δυτικογερμανικό, προκάλεσε σε ολόκληρη την Ευρώπη υψηλότερα επιτόκια.

Κατά την άποψή του, το Ευρώ δεν επιτρέπεται να παραμείνει μόνον ένα μέσο πληρωμών, αλλά απαιτείται ένα ενιαίο δημοσιονομικό σχέδιο και ένα ενιαίο τραπεζικό σύστημα, καθώς δεν γίνεται για τις τράπεζες της Ευρώπης να υπάρχουν 17 διαφορετικές εποπτείες, αλλά χρειάζεται μια Τραπεζική Ενωση με μια πανευρωπαική τραπεζική εποπτεία.

Αναφερόμενος στην άσχημη κατάσταση των δημοσιονομικών και του τραπεζικού συστήματος στην Ευρώπη, ο κ. Αντρος παραπέμπει στην επίσης άσχημη κατάσταση στις ΗΠΑ, για να επισημάνει συγχρόνως πως η διαφορά έγκειται στο ό, τι εκεί υπάρχει μια από κοινού αντιμετώπιση της κατάστασης και ακριβώς αυτό διαφοροποιεί το δολάριο από το Ευρώ.

Πρόσφατα, σε άλλη συνέντευξή του, ο Αυστριακός πρώην υπουργός Οικονομικών είχε καταγγείλει πως "η σωτηρία της Ελλάδας είναι μια σωτηρία των τραπεζών και μέχρι σήμερα στους ίδιους τους Ελληνες δεν έφθασε ούτε ένα λεπτό του Ευρώ", ενώ είχε χαρακτηρίσει το "πακέτο σωτηρίας" για την Ελλάδα ως "απερίσκεπτη θεραπεία" που θα μπορούσε να στείλει τον ασθενή ακόμη και στο θάνατο, καθώς, χωρίς θεραπεία των αιτίων, η "επιβληθείσα, υπερβολική, εξαναγκαστική λιτότητα", δεν μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση.

Σύμφωνα με τον κ. Αντρος, η οικονομία στην Ελλάδα συρρικνώνεται και το κράτος πρέπει να πληρώνει ολοένα και υψηλότερα επιτόκια, κάτι που μπορεί να συγκριθεί με έναν γιατρό ο οποίος γράφει στον ασθενή ένα δραστικό φάρμακο σε δεκαπλάσια δόση, χωρίς να λάβει υπόψη του τις παρενέργειες, ωστόσο, κατά την άποψή του, μια έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, εξαιτίας του κινδύνου μετάδοσης σε άλλες χώρες της, είναι πολύ πιο ακριβή απ΄ ότι η προσπάθεια σωτηρίας. 

Επιστροφή σε εθνικό νόμισμα με 10 βήματα

Στη συνέχεια της αμέσως προηγούμενης αναρτήσεως για τη διαδικασία εξόδου από το ευρώ -είτε αυτή επιλεγεί ως λύσει, είτε προκύψει ως ατύχημα- δημοσιεύει σήμερα η Καθημερινή ένα (επίσης) τεχνικό κείμενο της Deutsche Bank για τη διαδικασία εξόδου...

Τα σενάρια εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ περιγράφει σε έκθεσή της η Deutsche Bank

Του Σωτηρη Νίκα, Καθημερινή, 7/6/2012

Σε δέκα βήματα θα συντελεστεί η έξοδος της Ελλάδας από ευρώ, εάν οι εξελίξεις, κυρίως οι πολιτικές, οδηγήσουν σε μια τέτοια απόφαση, υποστηρίζει σε πολυσέλιδη έκθεσή της η γερμανική τράπεζα Deutsche Bank (DB).

Οι αναλυτές της τράπεζας θεωρούν ότι δεν είναι αναπόφευκτη η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ. Ωστόσο, στα σενάρια που επεξεργάζονται προβλέπεται ότι η Ελλάδα μπορεί να βρεθεί εκτός Ευρωζωνης είτε εάν δεν υπάρξει κυβέρνηση στις επερχόμενες εκλογές και οδηγηθεί η χώρα σε τρίτη εκλογική διαμάχη είτε εάν δημιουργηθεί μία «αδύναμη» κυβέρνηση συνεργασίας της Αριστεράς είτε, ακόμα, εάν υπάρξει «αδύνατη» κυβέρνηση συνεργασίας Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ. Στις δύο πρώτες περιπτώσεις «βλέπει» πιθανή έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ να γίνεται πραγματικότητα μέσα στο καλοκαίρι, ενώ στην τελευταία περίπτωση την τοποθετεί στα τέλη του έτους με αρχές του 2013, αν και αφήνει παράθυρο να μη γίνει κάτι τέτοιο. Πάντως, το χρονοδιάγραμμα που βάζει παραδέχεται και η ίδια ότι είναι σενάρια και όχι προβλέψεις.

Τα στάδια της επιστροφής

Σε κάθε περίπτωση, τα 10 στάδια της επιστροφής στη δραχμή είναι:

1. Κατ’ αρχάς, η Ελλάδα «μένει» από κεφάλαια. Αυτό μπορεί να συμβεί τον Ιούνιο ή τον Ιούλιο και κάτι τέτοιο θα καταστήσει ανέφικτο για τη χώρα να χρηματοδοτεί το δημόσιο έλλειμμά της.
2. Συγκαλείται το κοινοβούλιο για να νομοθετήσει εντός ενός Σαββατοκύριακου. Η έξοδος από το ευρώ και η υιοθέτηση νέου νομίσματος θα απαιτήσει τη δημιουργία και την ψήφιση νέων νόμων ευρείας κλίμακας.
3. Η κίνηση κεφαλαίων τίθεται υπό αυστηρό έλεγχο, τόσο εκτός της Ελλάδας, όσο και στις αναλήψεις από τις τραπεζικές καταθέσεις.
4. Πιθανή η χρήση εγγράφων «σου χρωστάω» (IOU’s) ως μέσο πληρωμής των υποχρεώσεων του κράτους σε μισθούς, συντάξεις κ.λπ. Πρόκειται για έγγραφα τα οποία θα δίνει το κράτος σε εργαζομένους και συνταξιούχους και με τα οποία θα δεσμεύεται να τους πληρώσει όταν θα έχει τη δυνατότητα.
5. Η Ελλάδα θα επιλέξει να «χρεοκοπήσει» στο χρέος της που δεν υπάγεται σε ελληνικό δίκαιο. Δηλαδή, να μην πληρώσει τα ομόλογα και τα δάνεια που βρίσκονται σε ξένο δίκαιο, όπως είναι αυτά από τον μηχανισμό στήριξης, αν και κάτι τέτοιο θα είναι δύσκολο.
6. Ενδεχόμενη κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος. Η DB θεωρεί ότι απαιτείται να λάβουν «παρατεταμένη άδεια» οι τράπεζες τουλάχιστον για όσο θα διαρκέσει η μετάβαση από το ένα νόμισμα στο άλλο. Κρίσιμης σημασίας είναι το εάν η Ε.Ε. και η ΕΚΤ θα αποφασίσουν να στηρίξουν το ελληνικό τραπεζικό σύστημα για να ελαχιστοποιηθούν οι ζημίες.
7. Αποκατάσταση του ρόλου της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ), όπως ήταν στην προ ΕΚΤ εποχή. Η ΤτΕ λειτουργεί πλήρως και αυτή τη στιγμή, αλλά πλέον θα πρέπει να τυπώνει νόμισμα, να χαράσσει νομισματική πολιτική, να διαχειρίζεται τα αποθέματα, να χαράσσει τη συναλλαγματική πολιτική κ.λπ.
8. Εκτύπωση εθνικού νομίσματος (δραχμής) και μετατροπή των τοπικών περιουσιακών στοιχείων και των υποχρεώσεων του κράτους.
9. Απότομη υποτίμηση της αξίας της νέας δραχμής. Η DB θεωρεί ότι θα φθάσει στο 50%-75%, με απώλειες παντού.
10. Απόσυρση όλων των παλαιών νομισμάτων και χαρτονομισμάτων από την οικονομία, για να μην έχουν αξία.

Επιστροφή στη δραχμή - τι ακριβώς σημαίνει;

Επειδή συζητιέται συχνά, είτε ως πιθανότητα είτε ως απειλή, η επιστροφή στη δραχμή ή, γενικά, η εισαγωγή νέου νομίσματος, καλό είναι να δούμε τι ακριβώς σημαίνει αυτό από τεχνικής πλευράς. Σημειωτέον ότι πολλά από αυτά που αναφέρονται στο κείμενο του Χρ. Κίσσα (Ιαν. 2012), τα έχω ζήσει εγώ στις αρχές της δεκαετίας του 1950, όταν ήμουν μικρό παιδί.

Η κορύφωση της κρίσης που ακολούθησε την ανακοίνωση της διενέργειας δημοψηφίσματος μας έφερε, για πρώτη φορά, τόσο κοντά στην απειλή της αποχώρησης από την Ευρωζώνη και την επιστροφή στη δραχμή.  Συγχρόνως, εμφανίστηκαν και απόψεις που ανοιχτά πλέον έδειχναν να συμφιλιώνονται με μια τέτοια εξέλιξη, ή ακόμα και να την εκθειάζουν. Ο καθένας από τη δική του πλευρά, άλλοι για λόγους ιδεολογίας, άλλοι λόγω “πατριωτισμού” και “εθνικής υπερηφάνειας” έδειξαν να φλερτάρουν με την ιδέα της δραχμής.

Άλλοι πάλι, μας διαβεβαίωναν ότι οι τεχνικές δυσκολίες ενός τέτοιου εγχειρήματος θα ήταν τόσο μεγάλες που καθιστούν αδύνατη στην πράξη μια τέτοια εξέλιξη. Η εκτύπωση εκατοντάδων εκατομυρίων χαρτονομισμάτων και η προσαρμογή των λογιστηρίων (και, προσθέτω, του software και των ATMs) είναι τέτοιας έκτασης που θα χρειάζονταν πολλοί μήνες για να ετοιμαστεί μια αλλαγή νομίσματος. Άρα, συμπεραίνουν, μια αιφνιδιαστική απόφαση προς την κατεύθυνση αυτή είναι αδιανόητη.

Πεποίθησή μου είναι ότι η επιστροφή στη δραχμή θα ήταν καταστροφική για την ελληνική οικονομία και κοινωνία. Το μέγεθος της καταστροφής θα ήταν τόσο μεγάλο που δεν μπορεί εύκολα να το συνειδητοποιήσει ο μέσος πολίτης, δεδομένου ότι ούτε σχετική εμπειρία έχει, ούτε κανείς μπαίνει στον κόπο να του εξηγήσει με σαφήνεια τις επιπτώσεις. (Για τον μέσο πολιτικό δεν μιλάω καν, γιατί τις τελευταίες μέρες πειστήκαμε όλοι μας ότι δεν διαθέτει ούτε την ελάχιστη κοινή λογική).

Επίσης, οι πρακτικές δυσκολίες εκτύπωσης των (δισ)εκατομυρίων χαρτονομισμάτων και των αλλαγών στα λογιστήρια δεν νομίζω ότι είναι ικανές από μόνες τους να εμποδίσουν μια τέτοια εξέλιξη. Απλά, θα την κάνουν πιό επίπονη για τον μέσο άνθρωπο.

Συνήθως, οι αλλαγές νομίσματος γίνονται με δύο τρόπους: ομαλά ή βίαια. Περίπτωση ομαλής και προγραμματισμένης αλλαγής είναι για παράδειγμα το γαλλικό φράγκο, από το ancien franc στο nouveau franc, το 1960, ή ακόμα η μετάβαση στο Ευρώ, που προετοιμάστηκε μεθοδικά επί μια τριετία.

Βίαιες αλλαγές έγιναν σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες το 1945-46, κυρίως σε αυτές που επικράτησε ο κομμουνισμός, όπου η κατάργηση του εθνικού νομίσματος ήταν μια συνειδητή επιλογή των νέων καθεστώτων, με σκοπό την καταστροφή της συσσωρευμένης αξίας και την εξίσωση των κοινωνικών τάξεων.

Υποθέτω πως στην Ελλάδα, αν ποτέ γινόταν τέτοια αλλαγή, θα είναι υπό την πίεση διεθνών παραγόντων, άρα θα γίνει βίαια. Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να δούμε πως αυτό θα μπορούσε να εξελιχθεί στην πράξη.

Ένα σενάριο μετάβασης, θα μπορούσε να είναι το ακόλουθο: 

1) Ένα Σαββατοκύριακο, όταν οι αγορές και οι τράπεζες είναι κλειστές (αν οι τελευταίες δεν έχουν ήδη χρεοκοπίσει από τις εξελίξεις που θα μας έχουν οδηγήσει σε μια τέτοια κατάσταση), θα ανακοινωθεί η αλλαγή νομίσματος και η νέα ισοτιμία. Προφανώς, η νέα ισοτιμία θα ενσωματώνει μεγάλη υποτίμηση.

2) Μαζί με την ανακοίνωση, θα εξαγγελθεί μια σειρά από συνοδευτικά μέτρα, μερικά των οποίων θα είναι:

► σκληρός έλεγχος συναλλάγματος (με απαγόρευση εμβασμάτων στο εξωτερικό και ετήσιο πλαφόν τουριστικού συναλλάγματος),

► ημερήσιο ή εβδομαδιαίο όριο αναλήψεων από τραπεζικές καταθέσεις,

► θέσπιση άδειας για εισαγωγές προϊόντων (που θα δίνονται ανάλογα με τα συναλλαγματικά διαθέσιμα της χώρας),

► υποχρεωτική εκχώρηση συναλλάγματος από εξαγωγές…

3) Όλες οι συναλλαγές (μισθοί, πληρωμές του δημοσίου κλπ) θα ορίζονται από την επομένη Δευτέρα σε δραχμές. Αλλά, φυσικά, μέχρι να εκτυπωθούν τα νέα χαρτονομίσματα, δραχμές δεν θα υπάρχουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, με αποτέλεσμα οι πληρωμές θα συνεχίσουν να γίνονται σε ευρώ. Βέβαια, με τη νέα (υποτιμημένη) ισοτιμία.

Αφού περάσει το χάος των πρώτων ημερών ή εβδομάδων, θα διαμορφωθεί μια νέα κατάσταση στις συναλλαγές και την οικονομία γενικότερα, που θα μπορούσε να είναι κάπως έτσι:

4) Όλες οι πληρωμές θα γίνονται σε ευρώ ή σε άλλο σκληρό νόμισμα (π.χ. δολάρια), ή σε οτιδήποτε θεωρείται ότι έχει αξία (πχ. χρυσές λίρες…), αλλά στο μέτρο των αποθεμάτων που υπάρχουν εκείνη τη στιγμή στα χέρια του κοινού. Αυτό μπορεί να διαρκέσει για μεγάλο χρονικό διάστημα (πχ. ένα χρόνο). Να θυμηθούμε ότι στη Γερμανία το 1945-48, μέχρι οι σύμμαχοι να αποφασίσουν για την τύχη της χώρας, δεν υπήρχε νόμισμα και οι συναλλαγές γίνονταν με τα λιγοστά δολάρια ή ακόμα και με πακέτα αμερικάνικων τσιγάρων (!)

5) Επειδή το κράτος δεν θα έχει (ούτε θα μπορεί να δανειστεί) ευρώ, οι πληρωμές μισθών και συντάξεων θα παγώσουν για μήνες, κάτι που συνέβη σε ευρεία κλίμακα στην Ανατολική Ευρώπη τη δεκαετία του ‘90.

Πιθανόν, ελλείψει μετρητών, οι πληρωμές “έναντι” των μισθών να γίνονται σε κουπόνια τροφίμων, εισητήρια μέσων μαζικής συγκοινωνίας κλπ.

6) Οι εισαγωγές θα παγώσουν επίσης, λόγω έλλειψης συναλλάγματος, ενώ  θα επιτρέπεται η εισαγωγή μόνο των βασικών ειδών (τρόφιμα, ενέργεια…). Θα πρέπει να θεσπιστεί "δελτίο" για την αγορά τροφίμων και βενζίνης και περιορισμοί στην παροχή ηλεκτρικού ρεύματος (λίγες ώρες την ημέρα).

7)  Για την αντιμετώπιση των τραγικών κοινωνικών επιπτώσεων που θα προκύψουν, η όποια κυβέρνηση έχει την τύχη να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση θα αναγκαστεί να πάρει έκτακτα μέτρα, όπως: η απαγόρευση των εξώσεων (ενοικιοστάσιο), η οργάνωση συσσιτίων, ο έλεγχος τιμών…

8) Φυσικά, οι περιορισμοί στις εισαγωγές και η ανυπαρξία μέσων πληρωμής θα προκαλέσουν μεγάλες ελλείψεις προϊόντων και δημιουργία μαύρης αγοράς, που το κράτος θα αδυνατεί να ελέγξει. Το άγχος και ο πανικός αυτών που θα ψάχνουν να βρουν πχ. ένα εισαγώμενο φάρμακο, ένα ανταλλακτικό, λίγα καύσιμα, θα προκαλέσουν ανάφλεξη των τιμών και ανεξέλεγκτο πληθωρισμό.

9) Μέσα σε λίγους μήνες, η οικονομία θα "απο-χρηματιστεί", δηλαδή ελλείψει ρευστού (ούτε ευρώ, ούτε δραχμές), οι συναλλαγές θα γίνονται όλο και περισσότερο με ανταλλαγή προϊόντων ή υπηρεσιών. Αποτέλεσμα: βίαιη πτώση του ΑΕΠ (30 με 50 %) και κατάρρευση του βιοτικού επιπέδου. Ιδιαίτερα θα υποφέρουν οι ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού (πχ. άποροι,  ηλικιωμένοι), που δεν θα έχουν και πολλά πράγματα να ανταλλάξουν.

10) Όταν, επιτέλους, θα γίνουν διαθέσιμα τα νέα χαρτονομίσματα (που η παραγωγή τους θα αργήσει πέραν του αναμενόμενου λόγω της αποδιοργάνωσης του κράτους), οι συναλλαγές θα αρχίσουν να ομαλοποιούνται, αλλά με πολύ αργό ρυθμό. Λόγω του πληθωρισμού, η εμπιστοσύνη προς το νέο νόμισμα θα είναι, αρχικά, πολύ χαμηλή.

Τα νέα χαρτονομίσματα θα χρησιμοποιούνται μόνο εκεί που είναι υποχρεωτικό, όπως για την πληρωμή μισθών και συντάξεων του δημοσίου.

Αντίθετα, οι συναλλαγές μεγάλης αξίας (πχ. ακίνητα) θα συνεχίσουν να γίνονται σε ευρώ, επιβεβαιώνοντας τον Νόμο του Gresham: "Bad money drives out good". [Θυμάμαι παλαιούς φαρμακοποιούς να μου λένε ότι τη δεκαετία του '50 μια άδεια φαρμακείου κόστιζε (και πληρωνόταν) 3.000 χρυσές λίρες - όχι δραχμές]

Εξυπακούεται ότι, μέχρι να τυπωθούν τα νέα χαρτονομίσματα, η δυσπιστία στο νέο νόμισμα θα έχει δημιουργήσει φυγή προς τα εμπρός, δηλαδή πολύ υψηλό πληθωρισμό, με αποτέλεσμα συνεχείς υποτιμήσεις και εξευτελισμό του νομίσματος. Θα ακολουθήσουν άπειρες δικαστικές εμπλοκές για την επιλογή του νομίσματος στο οποίο θα είναι απαιτητό το εξωτερικό χρέος (αφού η μετατροπή των ομολόγων στα πλαίσια του PSI, είναι λογικό να υποθέσουμε, ότι δεν θα έχει ολοκληρωθεί).

Η κατάρρευση του επιπέδου ζωής, θα φέρει με τη σειρά της εκτεταμένη διαφθορά, μπροστά στην οποία η σημερινή κατάσταση θα θυμίζει … Ελβετία. Η εξαγορά μιας άδειας λειτουργίας επιχείρησης ή μιας δικαστικής απόφασης θα είναι ο μόνος τρόπος επιβίωσης των δημοσίων υπαλλήλων, με αποτέλεσμα η επιχειρηματική ζωή να μετατραπεί σε ζούγκλα.

Φυσικά, “κάποια στιγμή”, τα πράγματα θα εξομαλυνθούν, ίσως μάλιστα να δούμε και ωφέλη από τη μείωση του κόστους παραγωγής και την υποκατάσταση των εισαγωγών από την εγχώρια παραγωγή. Απλά, το “κάποια στιγμή” συνήθως χρειάζεται μια γενιά. Εν τω μεταξύ, θα μας έχει μείνει η “εθνική μας υπερηφάνεια” και θα έχουμε αποφύγει την ανάμιξη των “ξένων” στα εσωτερικά μας…