Τί ζέστη, τί αντηλιά...

με τέτοια μέρα σήμερα δεν είναι για δουλειά!

(βλέπε επίσης >>>)

Αποτέφρωση νεκρών

...
Η αποτέφρωση νεκρών σε ειδικά κέντρα στην Ελλάδα αποτελεί πλέον πραγματικότητα, τουλάχιστον ως νομική δυνατότητα, καθώς απομένει η κατασκευή των αναγκαίων εγκαταστάσεων. Η ελληνική νομοθεσία προβλέπει ήδη από το 2006 την αποτέφρωση νεκρών, ημεδαπών και αλλοδαπών, των οποίων «οι θρησκευτικές πεποιθήσεις επιτρέπουν τη μετά θάνατο αποτέφρωση». Τώρα κατατέθηκε για επεξεργασία στο Συμβούλιο της Επικρατείας και το σχέδιο προεδρικού διατάγματος που καθορίζει τους κανόνες για την αποτέφρωση.

Σύμφωνα με το διάταγμα, μετά την πάροδο 6Ο ωρών από τον θάνατο η αποτέφρωση νεκρού επιτρέπεται με άδεια του οικείου δημάρχου ή του κοινοτάρχη. Προϋπόθεση για την έκδοση της άδειας είναι να υπάρχει ρητή ή χωρίς όρο δήλωση του εκλιπόντος ότι επιθυμούσε να αποτεφρωθεί μετά θάνατον.

Αν δεν υπάρχει η δήλωση αυτή, μπορούν οι πλησιέστεροι συγγενείς μέχρι τετάρτου βαθμού να υποβάλουν δήλωση ότι ο νεκρός επιθυμούσε να αποτεφρωθεί. Σε περίπτωση διαφωνίας μεταξύ των συγγενών, τον λόγο θα έχει ο εισαγγελέας. Σε περιπτώσεις ανηλίκων απαιτείται δήλωση και των δύο γονέων ή εκείνου που ασκούσε τη γονική μέριμνα του ανηλίκου. Μία ακόμη από τις βασικές προϋποθέσεις έκδοσης άδειας αποτέφρωσης- εκτός, φυσικά, της ληξιαρχικής πράξης θανάτου- είναι η ύπαρξη ιατροδικαστικής βεβαίωσης ότι η αιτία θανάτου του εκλιπόντος δεν χρήζει περαιτέρω ιατροδικαστικής διερεύνησης.

Η τέφρα, με φροντίδα των κέντρων αποτέφρωσης, θα τοποθετείται υποχρεωτικά σε τεφροδόχο. Για τη διάθεσή της προβλέπονται οι εξής δυνατότητες, εφόσον έχει προϋπάρξει σχετική παραγγελία του θανόντος:

• Να ενταφιαστεί σε ειδικό τεφροφυλάκιο εντός του κέντρου αποτέφρωσης.
• Να ενταφιαστεί σε νεκροταφείο.
  
• Να ριχτεί στη θάλασσα σε απόσταση 1,5 ναυτικού μιλίου, εφόσον η τεφροδόχος είναι διαλυτή στο νερό.
• Να διασπαρθεί σε σιντριβάνι ή ανθόκηπο εντός του κέντρου αποτέφρωσης.
• Να διασπαρθεί σε υπαίθριο χώρο εκτός κατοικημένης περιοχής.

Εφόσον δεν υπάρχει δήλωση του θανόντος για τη διαχείριση της τέφρας του, τον λόγο έχουν και πάλι οι συγγενείς. Αν διαφωνήσουν, τη λύση θα δώσει ο εισαγγελέας. Σύμφωνα με το διάταγμα, κέντρα αποτέφρωσης νεκρών μπορούν να ιδρύουν μόνο οι δήμοι, όπως συμβαίνει και με τα νεκροταφεία. Τα κέντρα μπορεί να κατασκευαστούν εντός των ήδη υπαρχόντων νεκροταφείων ή σε επαφή με αυτά, αλλά και σε εκτός σχεδίου περιοχές.

Πάντως, προϋπόθεση για την ίδρυση κέντρου αποτέφρωσης είναι να απέχει τουλάχιστον 500 μέτρα από νοσοκομεία, κέντρα υγείας και άλλες ευαίσθητες εγκαταστάσεις. Γύρω από το αποτεφρωτήριο πρέπει υποχρεωτικά να υπάρχουν ψηλά δέντρα σε πλάτος τουλάχιστον πέντε μέτρων. Πριν από την ίδρυση του κέντρου θα συντάσσεται και θα εγκρίνεται μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων.

(Π. Τσιμπούκης, ΤΟ ΒΗΜΑ, 24/7/2008)

Σε 1,5 χρόνο στην Αθήνα

Σε 1,5 χρόνο περίπου θα λειτουργήσει ο πρώτος αποτεφρωτήρας νεκρών στον Δήμο Αθηναίων, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις αρμοδίων παραγόντων του πρώτου δήμου της χώρας. Για την ανέγερση του κτιρίου όπου θα εγκατασταθεί ο αποτεφρωτήρας, επί του παρόντος έχουν επιλεγεί δύο χώροι στο Α' ή στο Γ' Νεκροταφείο. Ωστόσο πρόθεση της Δημοτικής Αρχής είναι να εγκατασταθεί ο αποτεφρωτήρας σε χώρο του Α' Νεκροταφείου.

Ούτως ή άλλως, η απόφαση για τον χώρο όπου θα λειτουργήσει ο αποτεφρωτήρας θα ληφθεί τον προσεχή Σεπτέμβριο από το δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας. Εν προκειμένω ο δήμαρχος Αθηναίων Νικήτας Κακλαμάνης έδωσε προθεσμία δύο μηνών στις αρμόδιες υπηρεσίες του δήμου, ώστε να ολοκληρώσουν και να παραδώσουν τον οριστικό φάκελο της υπόθεσης (χώρος εγκατάστασης, χαρακτηριστικά κτιρίου, περιβαλλοντική μελέτη κ.λπ.).

Ακολούθως, η περιβαλλοντική μελέτη θα υποβληθεί για έγκριση στο ΥΠΕΧΩΔΕ (θα χρειαστεί διάστημα 1,5-2 μηνών) και περί το τέλος του έτους αναμένεται να ολοκληρωθεί η διαδικασία έγκρισης των αδειοδοτήσεων, ώστε στις αρχές του 2009 να αρχίσει η κατασκευή του κτιρίου, όπου θα εγκατασταθεί ο αποτεφρωτήρας. Αρμόδιοι δημοτικοί παράγοντες εκτιμούν ότι ο αποτεφρωτήρας θα αρχίσει να λειτουργεί περί το τέλος του 2009 με αρχές του 2010.

(ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 24/07/2008)

βλέπε επίσης >>>

Μωσαϊκό του Bush

Με 4.000 φωτογραφίες νεκρών!

(click)

Ο έρως χρόνια δεν κοιτά!

...
Ένας καθηγητής θεολογίας στη Βρετανία έκανε πρόταση γάμου στην εκλεκτή του. Τίποτα περίεργο, θα λέγαμε, μόνο που ο καθηγητής είναι 5Ο ετών και η συγκεκριμένη εκλεκτή μόλις 17!

Η Jessica Anderson εγκατέλειψε το σπίτι των γονέων της και εγκαταστάθηκε σ' αυτό του θεολόγου, με τον οποίο θα έχει πλέον συχνές συζητήσεις για τις γραφές και τη σωτηρία της ψυχής. Ο ερωτιάρης καθηγητής που εντυπωσίασε την Jessica, είναι ήδη χωρισμένος και έχει 2 παιδιά από τον πρώτο γάμο, αλλά δεν τον απασχολεί που τώρα παντρεύεται (του χρόνου, όταν η μικρή γίνει 18) μια κοπέλα περίπου συνομήλικη με τα παιδιά του. Ας ευχηθούμε, λοιπόν, νάναι η ώρα η καλή και να ζήσουν τα «παιδιά»!

Να σημειώσουμε ακόμα ότι δεν είναι σπάνιες στην ευρωπαϊκή ιστορία οι σχέσεις ηλικιωμένου δασκάλου και νεαρής μαθήτριας. Μια φίλη, διακεκριμένη φιλόλογος, μου υπέδειξε ότι ο Goethe (1749–1832) είχε ερωτευτεί σε ηλικία 72 ετών τη νεαρή Ulrike Baronin von Levetzow (1804-1899), το έτος 1821, όταν η Ουλρίκε ήταν επίσης 17 ετών. Η πρόταση γάμου του Γκαίτε απορρίφθηκε όμως, γιατί η Ουλρίκε ήθελε να μείνει αδέσμευτη. Και πράγματι, μέχρι το θάνατό της σε ηλικία 95 ετών, έζησε στον πύργο Trziblitz (σήμερα Τσεχία) και δεν παντρεύτηκε ποτέ. Γι' αυτή την ατυχή κατάληξη είχε γράψει μάλιστα ο μεγαλοφυής λογοτέχνης το τρίτο ποίημα μιας τριλογίας με τίτλο «Ελεγία του Marienbad».

Αυτή η περίπτωση δεν ευοδώθηκε, λοιπόν, και μπορούμε μόνο να εικάσουμε, πόσο σπουδαία ποιήματα θα εκμαίευε η νεαρή Ουλρίκε από τον ευτυχισμένο διάσημο θαυμαστή της, αλλά και πόσο μεγάλη περιουσία θα αποκτούσε ως χήρα που θα γινόταν σύντομα. Ο Γκαίτε είχε τάξει στην υποψήφια μια ετήσια σύνταξη χηρείας της τάξης των 10.000 ταλήρων (ο ίδιος έπαιρνε ετήσιο μισθό περί τα 3.000 τάληρα). Δεδομένου, λοιπόν, ότι η Ουλρίκε επιβίωσε του θαυμαστή της κατά 67 χρόνια, μπορούμε εύκολα να υπολογίσουμε την περιουσία που θα είχε αποκτήσει, μόνο από αυτή τη σύνταξη! Αλλά είπαμε, προτίμησε εξ αρχής την ανεξαρτησία της και περιφρόνησε το χρήμα.

Άλλη γνωστή σύνδεση προβεβλημένων ανθρώπων της τέχνης ήταν, όπως με πληροφορεί μια άλλη ψυχή, επίσης λαμπρή φιλόλογος, αυτή του ηθοποιού και σκηνοθέτη Charlie Chaplin (1889-1977) με την Oona O'Neill (1926-1991), μοναχοκόρη του Αμερικάνου συγγραφέα Eugene O’Neill, το έτος 1943. Αυτός 54 ετών ήδη και διάσημος ηθοποιός, αυτή πάλι 17. Απέκτησαν μαζί 8 τέκνα! Πολύ κρίσιμη, λοιπόν, η ηλικία των 17 ετών στις γυναίκες!

Αλλά και παρ' ημίν συνέβη να συνδεθούν ηλικιωμένοι διανοούμενοι με νεαρές θαυμάστριες, όπως ο Οδ. Ελύτης (1911-1996) με την εν ποιήσει συνάδελφό του Ιουλίτα Ηλιοπούλου, της οποίας διάβασα στις 27/7/2008 μια συνέντευξη στην Καθημερινή και μου φάνηκε πάρα πολύ συμπαθής και συγκροτημένος άνθρωπος. Προ 2 ετών περίπου βρέθηκα στο δρόμο προς Μεσσηνία σε εξοχικό εστιατόριο κοντά στην Τρίπολη και είδα εκεί γνωστότατο και πολύ αξιόλογο συγγραφέα, σήμερα άνω των 70 ετών, με νεαρή και ωραία κυρία, μάλλον από το θεατρικό χώρο. Δεν γράφω το όνομά του, γιατί δεν έχω δει να αναφέρεται πουθενά κάποια συζυγική ή άλλη σχέση του. Την άλλη περίπτωση του Αντρέα με τη Μιμή δεν την εντάσσω για προφανείς λόγους στην ίδια κατηγορία, παρ' ότι δημιουργούνται συνειρμοί λόγω της μεγάλης ηλικιακής διαφοράς.

Δηλώνω υπεύθυνα και εν γνώσει των συνεπειών του νόμου ότι δημοσιεύω αυτή την ανάρτηση χωρίς οποιαδήποτε υστερόβουλη και ιδιοτελή σκέψη, αφού υποψιάζομαι ότι καμιά 17-άρα δεν διαβάζει αυτό το blog!

Για το περιβάλλον, την οικολογία, τους οικολογούντες και τα ζητήματα ουσίας!

Δρ. Θόδωρος Κουσουρής, περιβαλλοντολόγος

Σχεδόν καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για τα ελληνικά περιβαλλοντικά προβλήματα, σημαντικά, αλλά και ασήμαντα. Άξια της προσοχής και εγρήγορσης όλων μας, αλλά και εικόνες ασυνάρτητες, μέσα από την άγνοια, τη φαιδρότητα, και την παραπληροφόρηση. Κραυγές, κινδυνολογία, μονόλογοι και απουσία διαλόγου και συναίνεσης συνθέτουν σήμερα ότι αφορά όλους και τις επόμενες γενεές.

Αξίζει να θυμηθούμε ότι το αρχαίο ελληνικό πνεύμα έχει και θα έχει οικουμενική απήχηση γιατί διακρινόταν για το λόγο και το διάλογο,τολμούσε τις ρήξεις, αλλά και είχε ιδέες και οράματα, μέσα από τη σκληρή δουλειά και σπουδή, την αρετή, την ομορφιά και τη δράση. Άραγε πόσοι όσοι ασχολούνται ενεργά και δραστήρια με το περιβάλλον διαθέτουν γνώση και ανάλογη σπουδή, τολμούν ρήξεις με απολιθωμένες συνήθειες, επιζητούν το διάλογο με την κοινωνία, προσβλέπουν σε ουσιαστικά καλύτερες προοπτικές;

Σήμερα, είναι κοινά αποδεκτό, ότι η έγκυρη και έγκαιρη πληροφόρηση είναι ελλειμματική. Οι απανταχού υπεύθυνοι συνήθως επικαλούνται είτε τον πεπερασμένο χώρο του εντύπου, είτε τον περιορισμένο τηλεοπτικό χρόνο, είτε το εξειδικευμένο του ζητήματος και τους ειδικούς. Το πόσο απέχουμε από την πραγματικότητα των γεγονότων και τι μέλλει γενέσθαι, επί του πρακτέου , φοβούμαστε δυστυχώς ότι ενδιαφέρει μόνο τους λίγους και μυημένους. στην πολυπλοκότητα των περιβαλλοντικών ζητημάτων. Σε εκείνους που πραγματικά μελετούν διεξοδικά τη γοητεία των σχέσεων ανάμεσα στα έμβια και τον αβιοτικό περίγυρό μας, όσο και σε εκείνους που μπορούν να αποκρυπτογραφούν την πολυπλοκότητα και το δαιδαλώδες της σύνθεσης της Φύσης, αλλά και τις ανθρωπογενείς δραστηριότητες, μέσα από την οπτική της βιώσιμης ανάπτυξης και ορθολογικής διαχείρισης.

Μάλιστα η ικανότητα διαχείρισης , για την περίπτωσή μας, των ζητημάτων που σχετίζονται με το περιβάλλον, αποτελεί την κρίσιμη προϋπόθεση για τον εντοπισμό για παράδειγμα του φθοροποιού παράγοντα , το σχεδιασμό των δράσεων και την πρακτική αντιμετώπισή του. Λέτε να αποβλέπουν ώστε να δημιουργηθεί μια κοινωνία που ζει με φόβους, μια κοινωνία που φοβάται; Μα μια τέτοια κοινωνία δεν μπορεί να έχει οράματα, προοπτικές, αλλά και να αντιμετωπίσει τα οποιαδήποτε καθημερινά προβλήματά της.

Πραγματικά αναρωτιόμαστε, γιατί οφείλει να διεγείρει επιφανειακά την προσοχή και συνά μα την αγανάκτηση της κοινωνίας μια νεκρή θαλάσσια χελώνα, τα μαυροζούμια από τα ελαιοτριβεία, τα νερά με το εξασθενές καρκινογόνο χρώμιο, οι πυρκαγιές και οι πυρόπληκτοι, η ρύπανση από πετρελαιοειδή, τα μπάζα και τα σκουπίδια, το κτηματολόγιο, το χωροταξικό, τα αυθαίρετα, οι δασικές περιοχές και τα δάση, αλλά και γιατί όχι η φτώχια, η πείνα, η δυστυχία και οι ανισότητες .

Δεν είναι ουσιαστικότερο να ξέρουμε γιατί βρέθηκε νεκρή η χελώνα; Τι θα πρέπει να αποφεύγουμε για να μην έχουμε και άλλες χελώνες νεκρές και ποια είναι επιτέλους η σημασία της χελώνας, του χελιδονιού, της πέρδικας, του λύκου και της αλεπούς στη ζωή και στη Φύση γενικότερα και ειδικότερα;. Δεν είναι περισσότερο σημαντικό να γνωρίζουμε από έγκυρες πηγές τις αιτίες της λειψυδρίας και με ποιο τρόπο μπορούμε να συμβάλλουμε ο καθένας μας στην εξοικονόμηση του νερού; Πως μπορούμε να ανακυκλώνουμε υποβαθμισμένα και ακάθαρτα νερά χρησιμοποιώντας τα για άλλες χρήσεις; Και η αφαλάτωση τη μπορεί να προσφέρει; Πότε επιβάλλεται να χρησιμοποιείται και ποια δυνητικά προβλήματα και κάτω από ποιές προϋποθέσεις μπορεί να δημιουργήσει; Είναι τεκμηριωμένα σωστό ή ακραίο να λέγεται ότι η αφαλάτωση δημιουργεί τέτοια προβλήματα στο θαλάσσιο χώρο όπου λειτουργεί, όσα μπορεί να δημιουργήσει στο ίδιο χώρο η ατέλειωτη εξάτμιση το θαλασσινού νερού από τον ήλιο;

Και γιατί να ενεργοποιούνται στην αναδάσωση τόσοι πολλοί φορείς που εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να διαθέτουν επιστημονική τεχνογνωσία περί δάσους, δασικών διεργασιών, συσχετίσεων εδάφους, νεαρών φυτών, βλάστησης, χλωρίδας και άγριας πανίδα, αλλά και νερού; Πότε οφείλουμε να προστατεύουμε το παράκτιο χώρο, ποιες δραστηριότητες στην άλφα ή βήτα περιοχή είναι επιτρεπόμενες ή υπό έλεγχο ή ακόμη και απαγορευτικές για κάποιο εξειδικευμένο λόγο και αιτία; Πότε ένα τοξικό χημικό στοιχείο μπορεί να γίνει τοξική χημική ουσία και μπορεί να δράση ενεργά στο περιβάλλον; Κάτω από ποιές προϋποθέσεις αυτή η χημική ουσία και κατά πόσο μπορεί να επηρεάσει τη δημόσια υγεία και υγιεινή; Πως μπορεί η ανακύκλωση να αποδώσει τα μέγιστα; Γιατί αποτελεί αναγκαιότητα σήμερα. Πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε στο σπίτι σε σχέση με τα σκουπίδια και ποιος είναι ο κύριος σκοπός που εξυπηρετείται; Ποιός είναι ο ρόλος των εθελοντών και ποιός των επιστημόνων;

Πως μπορεί να υπάρξει η ζητούμενη συνεργασία; Και εξυπακούεται ότι αναμένουμε τις απαντήσεις από ειδικούς επιστήμονες και όχι από ευαισθητοποιημένους εθελοντές ή και από τους εγκλωβισμένους και παρατρεχάμενους των περιβαλλοντικών και οικολογικών οργανώσεων. Και κανείς δεν αμφιβάλλει για την ανάγκη ύπαρξης και ενεργοποίησης των περιβαλλοντικών και οικολογικών οργανώσεων, αλλά πολλές φορές το πλαίσιο δράσης τους, δυστυχώς δημιουργεί ερωτηματικά και πλείστες αμφιβολίες σκοπιμοτήτων. Και τούτο φαίνεται λογικό καθώς, μεταξύ των άλλων, το εκμεταλλεύτηκαν, όχι και λίγοι, ως «σκαλοπάτι» ανόδου σε … αξιώματα Δημάρχου, Βουλευτή κ.οκ.

Συνήθως, παρατηρούμε σε περιβαλλοντικά ζητήματα ότι οι επιστημονικοί σύλλογοι και φορείς να βρίσκονται σε δεύτερη ή τρίτη μοίρα, προεξεχόντων βεβαίως των πολιτικών και των «Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων» που πολλές δεν διαθέτουν την αναγκαία επιστημονική επάνδρωση, πιστοποιημένη εργαστηριακή υποδομή. και ανάλογη για κάθε περίπτωση εμπειρία. Και η σοβαρότητα πολλές φορές εκπίπτει, όταν πανεπιστημιακοί καλούνται να εκφέρουν άποψη επί παντός ζητήματος.

Είναι γνωστό ότι τα έμβια όντα μαζί με τα αβιοτικά συστατικά στον πολυχώρο, μέσα στο χωρόχρονο που σηματοδοτούν το περιβάλλον, είναι ζωντανό πολυεπιστημονικό και διεπιστημονικό πεδίο προσέγγισης, μελέτης, διερεύνησης, απόδειξης, προβολής και ουσιαστικής εφαρμογής, σήμερα, αύριο και μεθαύριο. Η Φύση, η κοινωνία και οι δραστηριότητές μας ποτέ δεν μπορούν να απομονωθούν από τα τεκταινόμενα και διαδραματιζόμενα με αμφίδρομες πορείες, τάσεις, σχέσεις και επιδράσεις. Η ζωντάνια κάθε επιστήμης φαίνεται όταν έχει να αντιμετωπίσει και να διαχειριστεί ανοιχτά προβλήματα. Όπως δηλαδή ισχυρίζονταν οι Ίωνες στοχαστές της επιστήμης, οι Πυθαγόρειοι, ο Ευκλείδης, ο Αριστοτέλης και άλλοι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι.

Παλαιότερα, ήταν πασιφανές ότι η έλλειψη προβληματισμού και προβλημάτων σε ένα επιστημονικό πεδίο ήταν προάγγελος του τέλους του. Με τα σημερινά όμως δεδομένα και εφόσον μας απασχολεί το περιβάλλον και τα προβλήματα ή ζητήματά του, η αυτόνομη παρουσία μιας επιστήμης, πόσο μάλλον μιας συγκεκριμένης ομάδας επιστημόνων ή ακόμη χειρότερα ευαισθητοποιημένων περί τα οικολογικά ή και των οικολογούντων, δεν προσφέρει τίποτα το ουσιαστικό στην επίλυση του προβλήματος. Ασφαλώς και εντυπώσεις μπορεί να προκληθούν, αλλά ως συνήθως οι εμμονές και τα κάθε είδους «κωλύματα», ζημιά πρωτίστως προκαλούν.

Για παράδειγμα, εξαιτίας νομικών παρεμβολών και αιτιάσεων, πολιτικού κόστους, συντεχνιακών νοοτροπιών, τοπικίστικων αντιλήψεων, δοξασιών, παρελθοντολογίας, παραδόσεων, διαχρονικής οπισθοδρόμησης, προκαλούνται συνήθως απρόβλεπτες εξελίξεις και ζημιές στο περιβάλλον.

Και ποια είναι τα κυρίαρχα προβλήματα , ως προς το περιβάλλον, που απαιτούν την έγκαιρη και έγκυρη αντιμετώπιση; Οι ειδικοί μας πληροφορούν ότι η αντιμετώπιση των ελληνικών περιβαλλοντικών ζητημάτων οφείλει να εστιαστεί κυρίως στις επιπτώσεις των κλιματικών αλλαγών (έγκαιρη ετοιμότητα, ελαχιστοποίηση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου, κ.ά.), στα προβλήματα των στερεών απορριμμάτων (ελαχιστοποίηση απορριμμάτων στο σπίτι, ανακύκλωση υλικών, αποκομιδή, διάθεση και απόθεση σε χωροθετημένους χώρους, κ.ά), στην ορθολογική διαχείριση των νερών και στη διασφάλιση της προστασίας τους, στην εξοικονόμηση της ενέργειας από συμβατικές πηγές και στην προώθηση των εναλλακτικών μορφών της (ηλιακή, αιολική, γεωθερμική, κυματική κ.ά.), στην αναστροφή της υποβάθμισης των εδαφών (διάβρωση, ερημοποίηση κ.ά), στην αποτροπή της εποχικής κακοποίησης και υποβάθμισης της θάλασσας και της παραλίας, αλλά και στην απουσία της συμμετοχικότητας για τα κοινά, του τεκμηριωμένου διαλόγου και της κοινωνικής συναίνεσης.

Και κάπου εδώ στον αντίποδα σε σχέση με τους οικολογούντες, τους πράσινους ακτιβιστές, τις ΜΚΟ, αλλά και τους μονο-στοχοθετημένους ειδικούς επιστήμονες (π.χ. μόνο για τις κλιματικές αλλαγές, μόνο για ρύπανση των θαλασσών, μόνο για το κοινωνικό σύνολο μόνο για το δάσος), εμφανίζονται οι λεγόμενοι αντι-ακτιβιστές. Μεταξύ των άλλων εκτιμούν, ότι η άνοδος της θερμοκρασίας, εξαιτίας του φαινομένου του θερμοκηπίου, δεν είναι μια επικείμενη πλανητική έκτακτη ανάγκη, αλλά είναι μία από τις μεγάλες απειλές που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα. Επίσης, δεν αμφισβητούν την κλιματική αλλαγή, παρά μόνον ως προς την προτεραιότητα που της δίνεται. Θεωρούν ότι οι πολλές προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσουμε σε παγκόσμια βάση, έχουν διαφορετικό τόνο και σημασία σε διαφορετικούς τόπους, χώρες και ηπείρους.

Για παράδειγμα, τρία δισεκατομμύρια άνθρωποι ζούνε χωρίς πρόσβαση σε καθαρό κα πόσιμο νερό, αλλά και στην υγιεινή. Σε αυτό τον αιώνα ο υποσιτισμός, οι ασθένειες, το βρώμικο νερό και η έλλειψη υγιεινής θα σκοτώσουν πολύ περισσότερους ανθρώπους από ό,τι η παγκόσμια άνοδος της θερμοκρασίας. Μέσα σε άλλα, εξαιρετικά ενδιαφέροντα και πολλές φορές αινιγματικά, διατείνονται ότι αν αφιερώσουμε όλες τις προσπάθειες και τους πόρους μας σε πολιτικές που αφορούν μεγάλα τμήματα της ανθρωπότητας τα οφέλη θα είναι πολλαπλάσια σε σχέση με τα στοχοθετημένα παγκόσμιας κλίμακας ζητήματα. Και μας προσγειώνουν αναμφίβολα όταν αναφέρουν ότι το ετήσιο κόστος των συμφωνιών του Kιότο (ανάληψη δράσεων για τον περιορισμό των εκπομπών αέριων ρύπων υπευθύνων για την υπερθέρμανση του πλανήτη), υπολογίζεται ότι θα ανέλθει στα 180 δισεκατομμύρια δολάρια, δηλαδή ποσό διπλάσιο εκείνου το οποίο παρέχεται σήμερα ως αναπτυξιακή βοήθεια στις φτωχές χώρες.

Όμως, αν επενδύσουμε ως ανθρωπότητα σ' αυτές τις φτωχές χώρες - άλλωστε αποτελεί ηθική αναγκαιότητα, αν μη τι άλλο θα πετύχουμε τη μείωση των θανάτων από ελονοσία κατά μερικές χιλιάδες άτομα ετησίως για τον υπόλοιπο αιώνα. Καθώς η αύξηση της φτώχιας και της ανέχειας κλονίζει τα θεμέλια της κοινωνικής συνοχής και της κοινωνικής ανάπτυξης, έχουμε δικαίωμα να αναζητούμε λύσεις για τα προβλήματα του περιβάλλοντος, χωρίς να νοιαζόμαστε πρωτίστως για την προάσπιση της αξιοπρέπειας του ανθρώπου;

Σε ότι αφορά το περιβάλλον και την προσδοκώμενη καλύτερη ποιότητα ζωής, η ατομική ευθύνη και η υπευθυνότητα του καθενός μας, εξυπακούεται ότι είναι ένα από τα ζητούμενα, καθότι απέχουμε αρκετά από τη δημιουργία της έμφυτης περιβαλλοντικής συνείδησης. Πέρα από αυτά, η κατάκτηση της περιβαλλοντικής συνείδησης είναι συνυφασμένη με τη δημιουργία, με τις διαφορετικές επιλογές, τις συνήθειες, τους τρόπους και τις συμπεριφορές μας. Ξεκινάει μέσα από την οικοδόμηση της αγωγής στο σπίτι, καθοδηγείται στο σχολείο με τη διαμόρφωση της περιβαλλοντικής μας ευαισθησίας και προεκτείνεται με την εθελοντική δράση και τη συμμετοχή μας, μέσα στην κοινωνία, καθώς για να ριζώσει θέλει «αέναη» αυτή τη διαδικασία.

Ωστόσο, η περιβαλλοντική ευαισθησία δεν είναι προνόμιο κανενός. Σημαίνει πρώτα απ’όλα έγκυρη ενημέρωση, εμπεριστατωμένη γνώση, λογική και υπευθυνότητα, χωρίς κραυγές, υστερίες, οικο-λαγνεία, χωρίς παντιέρες και ... ταμπούρλα! Στα ζητήματα του περιβάλλοντος προέχει η υιοθέτηση μακρόπνοων πολιτικών με οράματα, στρατηγικές πρόληψης, ουσιαστική και πρακτική συνεισφορά για την επίλυση των ζητημάτων που έχουν να κάνουν με το καλύτερο αύριο. Εξάλλου, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε σε πολλούς ότι η οικολογία είναι ένας πλατύς κλάδος επιστημών.

Μπορεί να είναι στις μέρες μας επίκαιρος κλάδος, αλλά δεν σημαίνει ότι η γνώση περί αυτήν κατακτιέται, μόνο με ευαισθησίες και καλές προθέσεις. Και άλλοι κλάδοι επιστημών βρίσκονται στην επικαιρότητα σήμερα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι όσοι ενδιαφερόμαστε ή ασχολούμαστε από χόμπι με τη διατροφή, τη μηχανική ή και τη χειρουργική γίναμε και αίφνης διατροφολόγοι, μηχανικοί ή και χειρουργοί που είμαστε έτοιμοι να στελεχώσουμε τις … κενές χειρουργικές μονάδες των περιφερειακών νοσοκομείων.

Δεσπότης επιτέθηκε σε διάκο...

για το... «Ειρήνη πάσι»

Το «ειρήνη πάσι» που εκφώνησε από λάθος ο νεαρός διάκος κατά τη διάρκεια μυστηρίου ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι κι εκνεύρισε τον δεσπότη, ο οποίος μετά το τέλος του μυστηρίου και μέσα στο ιερό, του τα έψαλε και τον έσπρωξε τόσο δυνατά που ο διάκος έπεσε πάνω στο τέμπλο χτυπώντας ελαφρά το κεφάλι του.

Αυτό ήταν το τελευταίο επεισόδιο της αδικαιολόγητης επίθεσης που δέχεται από τον δεσπότη του το τελευταίο διάστημα ο νεαρός διάκος. Ενα επεισόδιο που έγινε στα μέσα Ιουνίου, παρουσία άλλων τριών κληρικών και μερικών λαϊκών που για ευνόητους λόγους κρατούν το στόμα τους κλειστό. Μετά το επεισόδιο, ο νεαρός διάκος ξέσπασε σε λυγμούς, ενώ λίγο αργότερα, συγγενής του κληρικός προσπαθούσε να τον παρηγορήσει. «Ο δεσπότης μας είναι οξύθυμος» λέει κληρικός που διακονεί αρκετά χρόνια τη μητρόπολη, ενώ μας αποκάλυψε άλλο ένα επεισόδιο με πρωταγωνιστή τον δεσπότη και θύμα πάλι τον νεαρό και μορφωμένο διάκο που όνειρό του είναι να γίνει ιερέας.

Την περίοδο της Σαρακοστής, ο δεσπότης βρέθηκε για να τελέσει Θεία Λειτουργία σε ιερό ναό, περίπου οκτώ χιλιόμετρα από την έδρα της μητροπόλεως. Ο δεσπότης συνηθίζει να φέρει μαζί του μερικά από τα εκκλησιαστικά είδη που χρειάζεται για τα αρχιερατικά του καθήκοντα. Ομως, για κακή του τύχη, ο διάκος που είναι επιφορτισμένος να τοποθετεί τα είδη αυτά σε ειδική βαλίτσα είχε ξεχάσει να βάλει το λιβάνι. Οταν το διαπίστωσε ο δεσπότης «άστραψε και βρόντηξε». «Σεβασμιότατε, έχουμε λιβάνι εδώ...» τόλμησε να του πει κληρικός του ναού για να πάρει την οργισμένη απάντηση: «Δεν σε ρώτησα! Εγώ θέλω το δικό μου λιβάνι, αυτό που ξέχασε αυτός!» φώναξε ο μητροπολίτης και στράφηκε προς τον καταϊδρωμένο και φοβισμένο διάκο λέγοντάς του: «Για να μάθεις να μην ξεχνάς, θα πας με τα πόδια πίσω και θα φέρεις το λιβάνι!»

Ο διάκος έβαλε το κεφάλι κάτω και ξεκίνησε να διανύσει με τα πόδια την απόσταση των οκτώ χιλιομέτρων. Ηταν ακόμη ένα καψώνι-τιμωρία του οξύθυμου μητροπολίτη. Πάντως, συγγενείς του διάκου σκέφτονται να απευθυνθούν στη Σύνοδο αν συνεχιστεί η «αντιεκκλησιαστική συμπεριφορά του δεσπότη».

(ESPRESSO, 22.7.2008)

Εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί αποτελεί ατόπημα που είπε ο διάκος «ειρήνη πάσι», το είπε κατά λάθος; Έπρεπε να το πει αργότερα, έπρεπε να το πει σε άλλη τελετή ή να μην το πει καθόλου; Ό,τι κι αν ισχύει, ο συγκεκριμένος μητροπολίτης είναι αυταρχικός καραβανάς, δεν χωράει αμφιβολία, το κείμενο φωνάζει μόνο του! Πρόκειται για έναν παραδειγματικό υπηρέτη της αγάπης και συγχώρησης! Σ' αυτόν πρέπει να αναθέσουν οι πιστοί την επικοινωνία τους με το θεό...

Απ' την άλλη μεριά, αφού δέχεται ο διάκος να εργάζεται με τέτοιο καθεστώς δουλοπρέπειας και υποτέλειας, καλά να πάθει. Ανάλογη θα είναι η προσωπικότητά του, ανάλογη θα είναι και η συμπεριφορά του, όταν βρεθεί κι αυτός επικεφαλής άλλων ανθρώπων. Είναι όμως και χαζούλης ο διάκος: όταν είδε ότι δεν είχε φέρει λιβάνι μαζί του, δεν ζήταγε κρυφά από τους τοπικούς συναδέλφους του λίγο; Έπρεπε να το διατυμπανίσει;

Οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από Olympic.org

Ο θεσμός των Ολυμπιακών αγώνων αφύπνιζε την εθνική και πνευματική ενότητα των αρχαίων Ελλήνων. Συνδύαζε την καλλιέργεια του σώματος, του μυαλού και της ψυχής.

Το έτος 776 π.Χ. σηματοδοτεί την αφετηρία των Ολυμπιακών Αγώνων, στην αρχαία Ολυμπία, προς τιμήν του θεού Δία. Από τότε, οι αγώνες πραγματοποιούνταν κάθε τέσσερα πλήρη χρόνια, δηλαδή ήταν πεντετηρικοί, την πρώτη πανσέληνο μετά το θερινό ηλιοστάσιο. Μάλιστα, οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τις Ολυμπιάδες ως μονάδα μέτρησης του χρόνου.

Ο όρος Ολυμπιάς χρησιμοποιούταν τόσο για τους ίδιους τους αγώνες όσο και για το χρονικό διάστημα από τη λήξη των αγώνων έως την αρχή των επόμενων. Αρχικά, κρατούσαν μία ημέρα αλλά κατέληξαν στις πέντε, καθώς αυξάνονταν τα αθλήματα. Πρώτος ολυμπιονίκης στέφθηκε ο Κόροιβος ο Ηλείος, ο οποίος νίκησε στο μοναδικό - αρχικά - αγώνισμα του σταδίου στα 192 μέτρα.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες συνδέονταν έντονα με τη θρησκευτική λατρεία των Αρχαίων Ελλήνων και για το λόγο αυτό ήταν η πιο σημαντική διοργάνωση. Ο Πίνδαρος, στην πρώτη ολυμπιακή ωδή του, τραγουδά: «Όπως το νερό είναι το πολυτιμότερο από τα στοιχεία και όπως ο χρυσός προβάλλει σαν το πιο ακριβό ανάμεσα σε όλα τα αγαθά και όπως, τέλος, ο ήλιος φωτοβολεί περισσότερο από κάθε άλλο άστρο, έτσι και η Ολυμπία λάμπει σκιάζοντας κάθε άλλον αγώνα».

Η γέννηση

Διάφορες μυθολογικές ιστορίες διεκδικούν τη γέννησή τους. Σύμφωνα με την πρώτη ιστορία, ο Ηρακλής καθιέρωσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες προς τιμή του πατέρα του, μετά τη νίκη του πέμπτου άθλου του. Ο Ηρακλής, μάλιστα, φέρεται να έφερε την αγριελιά από τη χώρα των Υπερβορείων, την οποία φύτεψε στο Ιερό, καθορίζοντας τα όρια της ιεράς Αλτεως.

Άλλος μύθος, αποδίδει την καθιέρωση των Αγώνων στον Πέλοπα. Ο βασιλιάς Οινόμαος της Πίσας διοργάνωσε αγώνες αρματοδρομίας με σκοπό να παντρέψει την κόρη του, Ιπποδάμεια, με το νικητή. Ωστόσο, οι διαγωνιζόμενοι θα είχαν αντίπαλό τους τον ίδιο και όσοι έχαναν στον αγώνα, θα έχαναν και τη ζωή τους. Ο Πέλοπας, πρίγκιπας της μικρασιατικής Λυδίας, κατάφερε με τη βοήθεια του ηνίοχού του Μυρτίλου να ανατρέψει το άρμα του Οινόμαου και τελικά να τον σκοτώσει. Ο νικητής Πέλοπας για να γιορτάσει τη νίκη του και το γάμο του με την Ιπποδάμεια, καθιέρωσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η γυναίκα του ίδρυσε γυναικείους αγώνες προς τιμήν της Ήρας, τα λεγόμενα Ηραία.

Σύμφωνα με την παράδοση, οι πρώτοι που αγωνίστηκαν στην Ολυμπία ήταν οι θεοί. Ο Δίας νίκησε τον Κρόνο στην πάλη, ο Απόλλωνας τον Ερμή στο δρόμο και τον Άρη στην πυγμή.

Τέλος, ο Στράβων θεωρεί ότι τους Αγώνες οργάνωσε ο Όξυλλος, βασιλιάς των Ηρακλειδών, μετά την κάθοδό τους στην Ηλεία, το 1200 π.Χ.

Ιστορικά, υποστηρίζεται ότι το 884 π.Χ. υπήρξε συμφωνία μεταξύ του Ηρακλείδου Ιφίτου, ηγεμόνος της Ήλιδος, του βασιλιά και νομοθέτη της Σπάρτης, Λυκούργο και του βασιλιά της Πίσας, Κλεισθένη. Η συμφωνία αναγνώριζε την Ήλιδα ως ιερό και απρόσβλητο χώρο και επίσης θέσπιζε την εκεχειρία κατά τη διάρκεια των Αγώνων. Από την άλλη, ο Παυσανίας αναφέρει ότι το 776 π.Χ. υπήρξε ανασύσταση και όχι έναρξη των αγώνων.

Οι κανονισμοί

Η Ολυμπία υπαγόταν στην Ήλιδα, η οποία ήταν η πρωτεύουσα στην περιοχή της Ηλείας. Δεν ήταν μόνο η ιδρύτρια των Αγώνων αλλά και η μόνιμη διοργανώτρια τους. Την επιμέλεια της οργάνωσης είχαν οι Ελλανοδίκες. Αρχικά, επρόκειτο για κληρονομικό και ισόβιο ρόλο, αργότερα όμως γινόταν εκλογή με κλήρο ανάμεσα σε όλους τους Ηλείους Πολίτες. Η εκλογή τους κρατούσε μία Ολυμπιάδα και η εκπαίδευσή τους διαρκούσε δέκα μήνες. Στα καθήκοντά τους ήταν η προετοιμασία των αθλητών, η απονομή των βραβείων και η επιβολή ποινών. Κατά τη διάρκεια των αγώνων ήταν ντυμένοι με κόκκινο μανδύα και κάθονταν στην εξέδρα, στη νότια πλευρά του Σταδίου.

Οι συμμετέχοντες στα αθλήματα έπρεπε να είναι ελεύθεροι Έλληνες με πλήρη πολιτικά δικαιώματα και να μην έχουν κατηγορηθεί για έγκλημα ή ασέβεια. Οι ίδιοι οι αθλητές πλήρωναν τα έξοδα του αγωνίσματος, στο οποίο συμμετείχαν. Απαγορευόταν η συμμετοχή στους βαρβάρους και τους δούλους. Οι γυναίκες είχαν δικαίωμα συμμετοχής στους ιππικούς αγώνες μόνο ως ιδιοκτήτριες ίππων.

Ωστόσο δούλοι και βάρβαροι μπορούσαν να παρακολουθήσουν τους Αγώνες ως θεατές, όχι όμως και οι γυναίκες. Η παράβαση τιμωρούνταν θάνατο και συγκεκριμένα με κατακρήμνισμα από το όρος Τυπαίο. Εξαίρεση αποτέλεσε η ιέρεια της θεάς Δήμητρας μπορούσε να παρακολουθήσει, από το βωμό της θεάς. Σύμφωνα με τον Παυσανία, η απαγόρευση ίσχυε μόνο για τις παντρεμένες γυναίκες. Γνωστή είναι η περίπτωση της Καλλιπάτειρας, κόρης του Διαγόρα και αδερφής της Φερενίκης, η οποία είχε μεταμφιεστεί σε άντρα διδάσκαλο για να παρακολουθήσει το γιο της, Πεισίρροδο, που αγωνιζόταν. Ωστόσο, αποκαλύφθηκε, όταν της έπεσε ο χιτώνας, από τη συγκίνηση για το νικητή γιο της. Παρόλα αυτά, έμεινε ατιμώρητη λόγω της οικογένειας ολυμπιονικών στην οποία ανήκε. Από τότε, όμως και για αποτροπή παρόμοιων επεισοδίων, οι δάσκαλοι και οι μαθητές ήταν γυμνοί.

Ένα μήνα πριν την έναρξη των Αγώνων, οι αγγελιοφόροι του Δία, οι λεγόμενοι σπονδοφόροι, κρατώντας κλαδιά ελιάς, διέτρεχαν την Ελλάδα, μεταφέροντας το μήνυμα για εκεχειρία. Αργότερα, η εκεχειρία κρατούσε για τρεις μήνες. Η κήρυξη της εκεχειρίας σήμαινε την παύση κάθε εχθροπραξίας στον ελλαδικό χώρο καθώς επίσης και την απαγόρευση εκτέλεσης θανατικής ποινής. Το γεγονός ότι ελάχιστες και ασήμαντες παραβιάσεις καταγράφηκαν στα 1.200χρόνια ζωής των Ολυμπιακών Αγώνων, αποδεικνύει το σεβασμό που ενέπνεε ο θεσμός.

Λίγες ημέρες πριν την έναρξη, μια φάλαγγα ανθρώπων και αρμάτων, με επικεφαλής τους Ελλανοδίκες, ξεκινούσε για την Άλτη. Το άναμμα της φλόγας κατά την έναρξη των Αγώνων, η οποία να μένει αναμμένη μέχρι το τέλος τους, δεν είναι σύγχρονο τελετουργικό, αλλά παράδοση των αρχαίων Ελλήνων.

Τα αθλήματα και το έπαθλο

Τέσσερα αθλήματα αποτελούσαν το δρόμο. Αυτά ήταν το στάδιο, ο δίαυλος, ο δόλιχος και ο οπλίτης. Ο νικητής του σταδίου δρόμου έδινε και το όνομά του στην Ολυμπιάδα. Το πένταθλο αποτελείτο από πέντε αγωνίσματα: το άλμα, το δρόμο, το ακόντιο, το δίσκο και την πάλη. Επίσης, υπήρχαν η πυγμαχία, το παγκράτιο τα ιππικά αγωνίσματα. Οι αρματοδρομίες περιελάμβαναν τα ακόλουθα αγωνίσματα: τέθριππο, απήνη, συνωρίδα, τέθριππο πώλων και η συνωρίδα πώλων. Προστάτης του αγωνίσματος της αρματοδρομίας ήταν ο θεός Ποσειδώνας. Ο κυριότερος των Ολυμπιονικών ήταν ο νικητής του δρόμου σταδίου.

Το μοναδικό έπαθλο για τους νικητές ήταν ένα στεφάνι αγριελιάς από το ιερό δέντρο της Ολυμπίας. Οι Ολυμπιονίκες απολάμβαναν τιμές ήρωα από την πόλη τους. Μπαίνοντας στην πόλη, κατεδάφιζαν ένα τμήμα από τα τείχη, καθώς η πόλη που γέννησε έναν Ολυμπιονίκη, ένιωθε ήδη ασφαλής. Αλλού, αναγράφονταν τα ονόματά τους σε στήλες και έστηναν ανδριάντες προς τιμή τους. Ωστόσο, η σημαντικότερη τιμή ήταν να τοποθετήσει το άγαλμά του στην ιερή Άλτη. Αυτό γινόταν εφόσον κάποιος λάμβανε τρεις φορές τον τίτλο του Ολυμπιονίκη. Το άγαλμα δεν έπρεπε να είναι μεγαλύτερο των φυσικών του διαστάσεων. Ο Σόλων, στην Αθήνα, θέσπισε και χρηματικό έπαθλο, ενώ στη Σπάρτη, οι Ολυμπιονίκες είχαν το δικαίωμα να πολεμούν πλάι στο βασιλιά.

Η βράβευση λάμβανε χώρα την τελευταία ημέρα των αγώνων. Τους νικητές αναφωνούσε ο Κήρυκας - πρώην Ολυμπιονίκης. Στο κεφάλι των Ολυμπιονικών πέρναγαν στεφάνι κότινου, τα οποία είχαν προηγουμένως τοποθετήσει σε ειδικό τρίποδα, μπροστά από το ναό του Δία. Ο κότινος ήταν από κλαδί άγριας ελιάς, δεμένο με ξανθό μαλλί προβάτου. Για την κοπή του κλαδιού χρησιμοποιούσαν χρυσό μαχαίρι.

Η πρώτη μέρα των αγώνων ήταν αφιερωμένη στην ορκωμοσία των αθλητών, στον διαγωνισμό σαλπιγκτών και κηρύκων και στα αγωνίσματα των παίδων. Η δεύτερη μέρα άρχιζε με τους ιππικούς αγώνες και τις αρματοδρομίες. Ακολουθούσαν στο στάδιο τα αγωνίσματα του πεντάθλου και με τη δύση του ήλιου γινόταν θυσία «μέλανος κριού» στο Πελόπιον. Την τρίτη μέρα, θυσίαζαν οι Ηλείοι εκατόμβη στον βωμό του Διός και ακολουθούσαν τα αγωνίσματα δρόμου, ο δρόμος σταδίου, ο δίαυλος και ο δόλιχος.

Η τέταρτη ημέρα ήταν αφιερωμένη στα βαριά αγωνίσματα: πάλη, πυγμαχία, παγκράτιο και οπλιτοδρομία. Την πέμπτη ημέρα, βραβεύονταν οι Ολυμπιονίκες. Ακολουθούσαν θυσίες στους βωμούς και γεύμα των νικητών στο Πρυτανείον.

Το τέλος και η αναβίωση

Για 12 αιώνες περίπου συνεχίστηκε ο θεσμός των Ολυμπιακών Αγώνων μέχρι που ο Θεοδόσιος ο Α', με διάταγμά του το 393 μ.Χ. απαγόρευσε τη λειτουργία όλων των ειδωλολατρικών ιερών, συμπεριλαμβανομένων και των Ολυμπιακών Αγώνων.

Η αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων οφείλεται στις προσπάθειες του Γάλλου παιδαγωγού και λόγιου Πιέρ ντε Κουμπερτέν μαζί με τον Έλληνα ποιητή Δημήτρη Βικέλα, ο οποίος έγινε και ο πρώτος πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής. Η νέα περίοδος, τιμής ένεκεν, ξεκινά το 1896, με τους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας.

Επισημαίνω τη φράση στο άρθρο ότι «ο Θεοδόσιος ο Α', με διάταγμά του το 393 μ.Χ. απαγόρευσε τη λειτουργία όλων των ειδωλολατρικών ιερών, συμπεριλαμβανομένων και των Ολυμπιακών Αγώνων». Στη θέση τους δεν έβαλαν όμως κάποιους «χριστιανικούς αγώνες», αλλά προτίμησαν τους αγώνες στην αρένα με σίγουρους νικητές (τα στελέχη του στρατού, μάλλον) και εξασφαλισμένα θύματα (δούλους).

Άρα δεν ήταν το όποιο «ειδωλολατρικό» στοιχείο που τους ενοχλούσε. Τους ενοχλούσε το πνεύμα της ισοτιμίας των αγωνιστών, της ελεύθερης συμμετοχής, της επίδειξης σωματικής ρώμης και του πανηγυρισμού για τη νίκη. Όλα αυτά ήταν τελείως ξένα πράγματα στους βαρβαρικής καταγωγής προστάτες της θρησκείας από την έρημο. Με τη σύγχρονη αναβίωση των αγώνων προσπαθούν ακόμα να δανειστούν κάτι από το αρχαίο πνεύμα και το μεγαλείο, κάνοντας παράλληλα ότι αγνοούν τα αίτια της επί μιάμιση χιλιετία διακοπής τους.

O ιππόδρομος στην Αρχαία Ολυμπία

Ο χαμένος Ιππόδρομος της αρχαίας Ολυμπίας ίσως εντοπίστηκε από Γερμανούς αρχαιολόγους που εξέτασαν την περιοχή με ειδικό ραντάρ. «Χρησιμοποιώντας μέσα γεωμαγνητικής διερεύνησης, οι πρώτες ξεκάθαρες ενδείξεις για τη θέση του Ιππόδρομου έχουν ανακαλυφθεί» αναφέρει σε ανακοίνωσή του προς το πρακτορείο Reuters ο Νόρμπερτ Μούλερ του Πανεπιστημίου του Μάινζ.
Με μήκος ένα χιλιόμετρο, ο Ιππόδρομος ήταν η μεγαλύτερη κατασκευή της αρχαίας Ολυμπίας. Αγνοείται εδώ και πάνω από 1.600 χρόνια, από την εποχή που ο χριστιανός αυτοκράτορας Θεοδόσιος κατήργησε τους Ολυμπιακού Αγώνες. Τον δεύτερο αιώνα μ.Χ., ο Παυσανίας έγραψε ότι ο Ιππόδρομος βρισκόταν στα ανατολικά του ιερού χώρου. Περιέγραψε μάλιστα πώς τα άρματα συχνά ανατρέπονταν στην κλειστή στροφή της διαδρομής.

Ομάδες Γερμανών αρχαιολόγων συνεχίζουν τις ανασκαφές από το 1875, ωστόσο ο ιππόδρομος παρέμενε κρυμμένος κάτω από μέτρα ξεραμένης λάσπης που κατέβασε ο ποταμός Αλφειός. Φέτος τον Μάιο, ο Νόρμπερτ Μούλερ και ο Ράινχαρτ Ζενφ του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου στην Αθήνα άρχισαν για πρώτη φορά να εξετάζουν την κοίτη πλημμυρών του Αλφειού εφαρμόζοντας σύγχρονες γεωμαγνητικές τεχνικές.

Η μακριά, παραλληλόγραμμη δομή που ανακάλυψαν στο υπέδαφος φαίνεται να ταιριάζει με τις αρχαίες αναφορές, αναφέρει η ανακοίνωση. Στον Ιππόδρομο της Ολυμπίας είχε τρέξει με το άρμα του και ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Νέρωνας, αφού πρώτα δωροδόκησε τους υπεύθυνους ώστε οι Ολυμπιακοί να καθυστερήσουν δύο χρόνια και να συμπέσουν με την περιοδεία του στην Ελλάδα. Ο διαβόητος αυτοκράτορας ανακηρύχθηκε μάλιστα νικητής της ιπποδρομίας παρόλο που έπεσε από το άρμα του.

(in.gr, 24/7/2008)

Πέρα από την πληροφορία καθεαυτή, παίρνουμε από το κείμενο και μια ιδέα για τις επιδράσεις της σχολικής ιστοριογραφίας: διαβόητος αυτοκράτωρ ο Νέρων, απλά χριστιανός αυτοκράτωρ ο Θεοδόσιος που κατέσφαξε σημαντικό μέρος του πληθυσμού της Θεσσαλονίκης.

Αλβανικά γλωσσικά στοιχεία

Με προσδιορισμό τους λαούς και τις περιοχές από τις οποίες δανειστήκαμε και ενσωματώσαμε στη γλώσσα μας, μπορούμε να πούμε ότι πρώτοι ήταν οι Ρωμαίοι και η λατινική γλώσσα τους, δεύτεροι είναι οι Σλάβοι και η σλαβική γλώσσα, οι Άραβες και η αραβική γλώσσα, αργότερα οι νεολατινικές γλώσσες.

Η μακραίωνη τουρκική κατάκτηση και η τουρκική γλώσσα κατέχουν επίσης σημαντική θέση στα επίκτητα γλωσσικά μας στοιχεία. Η τελευταία ισχυρή γλωσσική παρουσία είναι η αγγλοαμερικανική, με περιορισμένες την γερμανική, ρωσική, ισπανική, αλβανική και άλλες επιδράσεις.

Παρά την σημαντική εξάπλωση και εγκατάσταση Αλβανών προσφύγων στις δυτικές περιοχές της Ελλάδας και στην Βοιωτία, Αττική, Κορινθιακό Κόλπο και τα κοντινά νησιά Σαλαμίνα, Ύδρα, καθώς και στην βορειοδυτική Πελοπόννησο, τα λεξιλογικά δάνεια είναι περιορισμένα:

Μερικά αλβανικά δάνεια

• αμπάριζα (ambarezë): παιδικό παιχνίδι ανοιχτού χώρου, κατά το οποίο δύο ομάδες παιδιών κυνηγούν και προσπαθούν να αιχμαλωτίσουν η μια την άλλη
• γκιόνης (gjon): μικρή κουκουβάγια, αποδημητικό πτηνό με ανοιχτόχρωμο φτέρωμα με μικρές κηλίδες και γραμμώσεις και χαρακτηριστική μονότονη φωνή
• γκιόσα (gjosa): γίδα ή προβατίνα μεγάλης ηλικίας που δεν γεννά πλέον
• γούβα (guva): κάθε μικρό κοίλωμα της γήινης επιφάνειας
• καλαμπόκι (kalambok): μονοετές δημητριακό φυτο, από τον καρπό του οποίου εξάγεται αλεύρι, άμυλο, λάδι κτλ. ενώ από το βλαστό του χαρτί και νήματα
• κοκορέτσι (kokorets): ορεκτικό από σπλάχνα ζώου, συνήθ. αρνιού, τυλιγμένα με έντερα, που ψήνεται στη σούβλα
• Λιάπης (Liap, ονομασία μιας από τις αλβανικές φυλές): εξισλαμισμένος Αλβανός από αυτούς οι οποίοι κατοικούσαν στη Λιαπουριά της ΝΔ Αλβανίας
• μαγούλα (magulé): μεγάλο και παχύ μάγουλο
• πίπιζα (pipëza): ξύλινο πνευστό όργανο το οποίο παράγει οξύ διαπεραστικό ήχο
• πλιάτσικο (plaçkë): οτιδήποτε αρπάζει κανείς μετά από επιδρομή, η λεία
• σβέρκος (zverk): το πίσω μέρος του λαιμού, ο αυχένας
• φλογέρα (flojere): παραδοσιακό πνευστό όργανο.

Σημείωση: Υπάρχει πιθανότητα η αθηναϊκή Πλάκα να είναι αλβανικό δάνειο, όπως αναφέρει ο Κ. Η. Μπίρης σε μελέτημά του στην «Ελληνική Δημιουργία» του Σπ. Μελά (τόμ. 2, 1948 σσ. 149–154). Δέχεται ότι η λέξη «Πλάκα» είναι αρβανίτικη και σημαίνει παλιός: παλιά Αθήνα στην οποία είχαν εποικιστεί Αλβανοί στο τέλος του 16ου αιώνα.

Παραπομπή: Λεξικό της Νέας Ελλ. Γλώσσας, Γ. Μπαμπινιώτη.

Δ.Π.

Από το φυλλάδιο της ΕΛΕΤΟ: ΟΡΟΓΡΑΜΜΑ >>>

Η θρησκεία των πολεμοκάπηλων

...

Σε προηγούμενες αναρτήσεις έγινε αναφορά στο βιβλίο του ναυάρχου, πρώην αρχηγού του πολεμικού ναυτικού Αντ. Αντωνιάδη και δημοσιεύτηκαν μερικά αποσπάσματα. Δίνω εδώ ακόμα ένα ενδιαφέρον απόσπασμα από την περιγραφή του, όταν ορίστηκε ο κ. Αντωνιάδης εκπρόσωπος των Ενόπλων Δυνάμεων στη συζήτηση για την επαναφορά του «Μητροπολίτη Ενόπλων Δυνάμεων»! Σκεφτείτε μόνο τη διαστροφή, η θρησκεία της ειρήνης και της αγάπης να πιέζει για τη δημιουργία θέσεων για παπάδες που ευλογούν όπλα και (πιθανούς) πολέμους.

Λίγο πριν παραδώσω τα καθήκοντά μου (ως υπαρχηγός), έτυχε να κληθώ να υπερασπιστώ τις θρησκευτικές μου πεποιθήσεις και μάλιστα με τη «στήριξη» της πολιτικοστρατιωτικής ηγεσίας του Υπουργείου Άμυνας.

Αφορμή υπήρξε ένα πάγιο και επίμονο αίτημα του Αρχιεπισκόπου (Χριστόδουλου), το οποίο αφορούσε στην επιθυμία του για την επαναφορά του Μητροπολίτη Ενόπλων Δυνάμεων. Ενός εκ των πραγμάτων άχρηστου θεσμού, χουντικής εμπνεύσεως και προελεύσεως, ο οποίος είχε καταργηθεί την επομένη κιόλας της μεταπολίτευσης. Είχε όμως, φαίνεται, αφήσει έντονα νοσταλγικές μνήμες στον αρχιεπίσκοπο, ο οποίος και επεδίωκε την επαναφορά του.

Η πεμπτουσία του θεσμού αυτού αφορούσε στο να μεταβιβαστεί ο διοικητικός έλεγχος και η διοίκηση του σώματος των στρατιωτικών ιερέων από τις Ένοπλες Δυνάμεις στην Ιερά Σύνοδο. Το όλο θέμα πολύ λίγο απασχολούσε την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, δεν έβλεπαν όμως και με καλό μάτι το ενδεχόμενο να απεμπολήσουν μια κεκτημένη διοικητική εξουσία. Τους μόνους που, ουσιαστικά, αφορούσε αυτός ο θεσμός ήταν οι στρατιωτικοί ιερείς, που κι αυτοί, για ευνόητους λόγους, ήθελαν διακαώς να παραμείνουν υπό τον διοικητικό έλεγχο των Γενικών Επιτελείων.

Το σχετικό αίτημα αρχικά είχε τεθεί από τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο σε κυβερνητικό επίπεδο. Αντιμετωπίστηκε όμως με τη μέθοδο της «καυτής πατάτας», η οποία διολισθαίνοντας μέσω του Υπουργού Άμυνας και του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ, τελικά κατέληξε σε μένα. Φαντάζομαι ότι για λόγους δεοντολογίας δεν μπορούσε να υποβιβαστεί άλλο. Ευτυχώς, όταν εγώ ανέλαβα το θέμα, είχε ήδη προηγηθεί σχετική επιτελική μελέτη του ΓΕΕΘΑ, η οποία κατέληγε στο αυτονόητο συμπέρασμα ότι δεν απαιτείται επανίδρυση αυτού του θεσμού. Άλλωστε κανείς από την πολιτικοστρατιωτική ηγεσία δεν τον ήθελε.

Η ουσία όμως του προβλήματος ήταν, πώς να περάσουν τα συμπεράσματα αυτής της μελέτης στον Αρχιεπίσκοπο, ώστε να μην στερηθεί η κυβέρνηση τις πολύτιμες ψήφους του πιστού εκκλησιάσματος. Του «ποιμνίου»! Ο Υπουργός και ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ αποποιήθηκαν το «ποτήριον τούτο», το οποίο κατέληξε να το χειριστώ εγώ. Εδώ ισχύει κυριολεκτικά η ρήση: «Δεν ήξεραν! δεν ρώταγαν;»

Κατόπιν αυτού και δεδομένου ότι το θέμα θα το χειριζόμουν εγώ, ο Αρχιεπίσκοπος όρισε ως εντεταλμένο του κάποιον Μητροπολίτη, με τον οποίον θα ερχόμουν σε επαφή. Όντως, επικοινωνήσαμε τηλεφωνικά και συμφωνήσαμε να συναντηθούμε στο γραφείο μου. Έτσι και έγινε. Το όλο θέμα είχα αποφασίσει -και είχα εξ άλλου και σχετική εντολή- να το χειριστώ ήπια και διπλωματικά. Ιδανική περίπτωση, όπως μου είχαν πει, ήταν να αναβάλλεται επ' αόριστον.

Το πρώτο κακό μήνυμα ήταν το ύφος και ο αέρας, με τον οποίο ο Μητροπολίτης μπήκε στο γραφείο μου. Ομολογώ ότι δεν τον είδα με συμπάθεια και διαισθάνθηκα ότι το τέλος της συνάντησής μας θα ήταν, στην καλύτερη περίπτωση, ανορθόδοξο. Κάθισε στον καναπέ με μεγάλη άνεση, αποπνέοντας περισσή αυτοπεποίθηση. Αφού μου μεταβίβασε τις «ευλογίες» του Αρχιεπισκόπου, με ευχαρίστησε για την όλη συνεργασία και κατανόηση για το τόσο σοβαρό και ευαίσθητο, για την Πατρίδα και την Εκκλησία, θέμα! Μου είπε μάλιστα ότι ήξερε, πόσο πολύ περίμεναν την επανίδρυση αυτού του θεσμού οι Ένοπλες Δυνάμεις!

Κατάλαβα ότι είχε κάποιο μεγάλο κενό ενημέρωσης ή ότι το έκανε σκόπιμα για να με προκαταλάβει και να πάρει το πάνω χέρι στη συζήτηση [...] Διαπιστώνοντας όμως ότι υπήρχε απύθμενο χάος ανάμεσα στις αντιδιαμετρικά αντίθετες απόψεις μας, αποφάσισα να μην τον κουράζω άλλο άδικα και κατέληξα:

«Όπως ξέρετε, σεβασμιότατε, η Πολιτεία έχει ήδη θέσει το θέμα διαχωρισμού Κράτους-Εκκλησίας. Θεωρώ λοιπόν ότι η εμμονή σας στο θέμα αυτό θα έχει αντίθετα αποτελέσματα και, αντί για την αναβάθμιση που ζητάτε, βλέπω την κατάργηση του σώματος των στρατιωτικών ιερέων στο σύνολό του».

Ήταν η χαριστική βολή. Πετάχτηκε απότομα από την πολυθρόνα και, χωρίς άλλη κουβέντα, κατευθύνθηκε προς την πόρτα, λέγοντάς μου σε έντονο ύφος: «Νομίζω, κ. Υπαρχηγέ, δεν έχουμε τίποτα άλλο να πούμε». Συμφώνησα, αλλά ακολουθώντας τον μέχρι την πόρτα, διαπίστωσα ότι από τη σύγχυση και την ταραχή είχε κατά λάθος ανοίξει το φύλλο μιας παρακείμενης ντουλάπας. Μέχρι να προλάβω να τον βοηθήσω, είχε βρει την πόρτα και απομακρύνθηκε με τα ράσα να ανεμίζουν πίσω του.

[...]

Θεώρησα οτι το θέμα είχε λήξει, όταν ένα πρωί ύστερα από λίγες μέρες με φώναξε στο γραφείο του ο Αρχηγός για να μου δείξει ένα έγγραφο της Ιεράς Συνόδου, λέγοντάς μου: «Έχω εδώ τον αφορισμό σου από την ιερά Σύνοδο, υπογεγραμμένο από τον Αρχιεπίσκοπο. Επειδή όμως απευθύνεται στον κ. Υπουργό, νομίζω ότι θα ήταν προτιμότερο να τον ενημερώσεις αυτοπροσώπως». Για να προσθέσει ειρωνικά: «Μην στενοχωριέσαι, έχει συμβεί και σε καλύτερους αυτό...» Ήταν Κρητικός και ευελπιστώ ότι εννοούσε τον Καζαντζάκη.

[...]

Ο ναύαρχος καταλήγει στην αναλυτική περιγραφή του, πώς ενημέρωσε τον Υπουργό (Παπαντωνίου) κτλ. δηλώνοντας στη συνέχεια απόλυτα ικανοποιημένος που είχε την τύχη να περάσει από τα χέρια του η αποφυγή ενός οπισθοδρομικού θεσμού, τον οποίο μόνο μια χώρα με ανύπαρκτο επίπεδο παιδείας θα μπορούσε να συζητά τον 21ο αιώνα. Και πώς να μην συζητάει σήμερα η Εκκλησία τέτοια θέματα, αφού ήδη από τον 3ο και 4ο αιώνα είχε ενταχθεί η ίδια στο πολεμοκάπηλο κλίμα της εποχής και ανακήρυξε στρατιωτικούς αγίους (Γεώργιο, Δημήτριο, Αιμιλιανό κ.ά.), προσφέροντας τη συνεργασία της στο ρωμαϊκό κράτος και στο μισθοφορικό στρατό;

Διαχρονική οπισθοδρομικότητα

«Ισότιμη αντιμετώπιση» σε βάρος των ζώων

Ο Hannes Jaenicke (H.J.) είναι Γερμανός ηθοποιός, παραγωγός φιλοζωικών και περιβαλλοντικών εκπομπών στην τηλεόραση και ακτιβιστής για τη σωτηρία απειλούμενων ζωικών ειδών. Η τελευταία σημαντική δουλειά του αφορά την παρουσίαση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι Ουραγκουτάγκοι ως είδος.

Επειδή τα νεαρά μέλη αυτού του πρωτεύοντος είδος διαθέτουν έμφυτη περιέργεια για ό,τι στέκεται και κινείται γύρω τους, αλλά ταυτόχρονα τους λείπει ο φόβος και η δυσπιστία απέναντι σε άλλα ζωικά είδη, πέφτουν εύκολα θύματα λαθροκυνηγών και γι' αυτό απειλείται όλο το είδος με εξαφάνιση.

Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος της κακομεταχείρισης και αθλιότητας, με την οποία αντιμετωπίζονται αυτά τα ζώα σε ορισμένες χώρες, αρκεί να αναφέρουμε αυτό που επισημαίνει ο H.J.: Στην Ινδονησία συνάντησε σε μπορντέλο μικρής πόλης ολόσωμα ξυρισμένη θηλυκιά Ουρανγκουτάγκο, η οποία ήταν δεμένη χειροπόδαρα σε κρεβάτι και αποτελούσε αντικείμενο βιασμού από νεαρούς πελάτες, έναντι πληρωμής!

Επίσης, στην μουσουλμανική Ινδονησία ισχύει ο θρησκευτικός νόμος της σαρία και για τα ζώα: όταν ένας Oυρανγκουτάνγκος «κλέψει» κάποιο φρούτο, ο πιστός στις γραφές ιδιοκτήτης του τού κόβει για τιμωρία το χέρι! Ακρωτηριασμένα ζώα που βλέπει κάποιος σ' αυτή τη χώρα -ίσως και σε άλλα μουσουλμανικά μέρη- έχουν «τιμωρηθεί» σύμφωνα με τους «θεϊκούς νόμους».

Αλλά μην πάμε τόσο μακριά, μέχρι την Ινδονησία. Μόλις σήμερα δημοσιεύουν οι ελληνικές εφημερίδες την πληροφορία (με φωτογραφία!) ότι κάποιος άθλιος συν-'Ελληνας έριξε καυστικό υγρό σε αδέσποτο σκύλο!

(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

«Σωφρονιστήρια κληρικών»!

(του Aντώνη Kαρκαγιάννη, Καθημερινή, 18/7/2008)

Η είδηση, στις χθεσινές εφημερίδες, λέει ότι ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος, με την ομόφωνη γνώμη της Ιεράς Συνόδου, έστειλε επιστολή στους υπουργούς Παιδείας και Δικαιοσύνης, κ. Ευρ. Στυλιανίδη και Σωτήρη Χατζηγάκη, με την οποία ζητάει να ιδρυθεί «σωφρονιστήριο κληρικών και μοναχών της Εκκλησίας της Ελλάδος εν τω χώρω ιερών μονών». Και υποδεικνύει ως κατάλληλο χώρο την Ιερά Μονή Δίβρης της Μητροπόλεως Ηλείας.

Το αίτημα είναι ήδη παράδοξο και προκλητικό και εκπλήσσει ότι φέρει την υπογραφή ενός συνετού και πράου ιεράρχη. Η επιστολή, όμως, έχει και άλλα παράδοξα σημεία. Ο Αρχιεπίσκοπος σημειώνει ότι η κίνηση αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο «συνεννόησης Πολιτείας και Εκκλησίας επί θεμάτων αμοιβαίου ενδιαφέροντος». Επειδή υπάρχουν πολλά θέματα «αμοιβαίου ενδιαφέροντος», ας μας επιτραπεί να ρωτήσουμε αν η υπόμνηση αποτελεί πρόταση συναλλαγής επί όλων των θεμάτων «αμοιβαίου ενδιαφέροντος». Δώστε μας αυτό και θα σας δώσουμε άλλα!

Η επιστολή του Αρχιεπισκόπου δεν αναφέρεται στον πρώην Αττικής, ο οποίος εκτίει την ποινή που του επέβαλε το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων στις φυλακές Κορυδαλλού. Είναι, όμως, βέβαιο ότι προς χάρη του διατυπώνεται το αίτημα της Ιεράς Συνόδου διά της υπογραφής (δυστυχώς) του Αρχιεπισκόπου. Μάλιστα η επιστολή περιλαμβάνει τη φράση «Η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε την ίδρυση κ.λπ.» Ας μας επιτρέψουν οι άγιοι πατέρες να παρατηρήσουμε ότι επί θεμάτων αποκλειστικής αρμοδιότητος της Πολιτείας ούτε η Ιερά Σύνοδος δικαιούται «να αποφασίζει» ούτε κανείς άλλος, πλην των συντεταγμένων οργάνων. Τέλος, νομίζω ότι είναι άκρως απρεπές να επιχειρούν ο Αρχιεπίσκοπος και η Ιερά Σύνοδος να υπαγορεύσουν διά της επιστολής στους δύο υπουργούς το περιεχόμενο του προεδρικού διατάγματος που απαιτείται για την ίδρυση σωφρονιστηρίου κληρικών! Και όλα αυτά προς χάρη του καταδίκου πρώην Αττικής...

Και τώρα επί της ουσίας. Η ειδική μεταχείριση κληρικών που παρανομούν και καταδικάζονται από τα δικαστήρια αποτελεί κατάφωρη παραβίαση της ισότητας και της ισονομίας μεταξύ των πολιτών. Αύριο, αν αρθεί η ασυλία για κάποιον βουλευτή και υπουργό (πράγμα μάλλον απίθανο) και καταδικασθεί σε φυλάκιση, θα ζητήσει και αυτός να εκτίσει την ποινή του... σε διαμέρισμα εντός του Κοινοβουλίου! Η Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδος, μία από τις πρώτες ρυθμίσεις που επέβαλε ήταν να δικάζονται οι παρανομούντες κληρικοί από τα τακτικά δικαστήρια σύμφωνα με τους νόμους που ισχύουν για όλους τους πολίτες. Μόνο για «αδικήματα» σχετιζόμενα με τη θρησκευτική τους πίστη και το θρησκευτικό τους λειτούργημα (αν δεχθούμε ότι υπάρχουν τέτοια αδικήματα) υπάγονται στα θρησκευτικά δικαστήρια.

Οι κρατούμενοι των φυλακών συχνά (δυστυχώς όχι τόσο συχνά) χωρίζονται σε κατηγορίες και σπανιότερα εκτίουν την ποινή τους σε χωριστά διαμερίσματα. Π.χ. υπάρχουν οι ανήλικοι κρατούμενοι ή η κατηγορία χρηστών ναρκωτικών ουσιών που κανονικά πρέπει να κρατούνται σε διαφορετικά διαμερίσματα ή σε χωριστές φυλακές. Στις περιπτώσεις αυτές σωφρονιστικά κριτήρια επιβάλλουν τον διαχωρισμό και την ιδιαίτερη σωφρονιστική συμπεριφορά. Ποια όμως σωφρονιστικά κριτήρια επιβάλλουν ιδιαίτερο χώρο κράτησης και ιδιαίτερη συμπεριφορά για τους κρατουμένους κληρικούς...

Άλλος θεσμός που διαθέτει δικό του δικαστικό σύστημα και φυλακές είναι ο στρατός, κατάλοιπο των εποχών στρατοκρατίας και χουντισμού. Για λόγους ισότητας θα έπρεπε όμως να αποκτήσουν ανάλογο δικαίωμα και άλλοι επαγγελματικοί φορείς, π.χ. οι μηχανικοί: όποιος φτιάξει πολυκατοικία, η οποία θα καταρρεύσει με τον πρώτο ασθενή σεισμό, θα δικαστεί και καταδικαστεί από αυστηρούς (εννοείται!) συναδέλφους του και θα φυλακιστεί στα υπόγεια του Τεχνικού Επιμελητηρίου - με την απαραίτητη βιβλιοθήκη τεχνικών έργων, για να μάθει όσα αμέλησε στις σπουδές του, με αίθουσες πινγκ πονγκ και μπιλιάρδου για την απαραίτητη σωματική εξάσκηση και μια μυστική πόρτα που θα βγάζει υπογείως στο εσωτερικό κοντινού καζίνου.

Επίσης, οι γιατροί θα μπορούσαν να αναλάβουν κάθε αλμπάνη συνάδελφό τους και να τον φυλακίζουν στο χειρουργείο, με δεσμοφύλακες άγριες και στυγνές νεαρές νοσοκόμες!

Θα μπορούσε ακόμα να δημιουργηθεί και μια φυλακή ιεροψαλτών, όπου θα εκτίουν την ποινή τους οι άθρησκοι και οι άθεοι! Ακούγοντας τους καθημερινούς ανατολίτικους αμανέδες, θα ασπαστούν οι κατάδικοι επί τόπου οποιαδήποτε παραλλαγή του χριστιανισμού, φτάνει να γλιτώσουν από αυτό το ηχητικό μαρτύριο!

Σ.Φρ.
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

Μαζοχισμός

Τον φτύνουν κι αυτός κάθε χρόνο επανέρχεται!

(του Κων/νου Ζούλα, Καθημερινή, 17/7/2008)

«Ρε φιλαράκο, αφού δεν την αντέχεις τη Μύκονο, δεν πας καλύτερα σε κάνα άλλο νησί;». Την απίστευτη ατάκα εκστόμισε το προηγούμενο Σάββατο Μυκονιάτης περιπτεράς(!) σε φίλο μου, επειδή είχε το «θράσος» να τον ρωτήσει «γιατί πουλάει 1,5 ευρώ ένα συνηθισμένο μπουκάλι νερό». Ναι, ήμουν κι εγώ εκεί, το Σαββατοκύριακο που πέρασε, και ομολογώ δεν έπαθα σοκ μόνον από τις τιμές του νησιού, όσο κυρίως από το ότι υπάρχουν τόσοι χιλιάδες Ελληνες που αδιαμαρτύρητα τις πληρώνουμε. Μας ζήτησαν (και δώσαμε) 38 ευρώ για δύο ομελέτες, ένα καφέ και μια πορτοκαλάδα. Πληρώσαμε 16 ευρώ για μια μικρή πίτσα, 12 ευρώ για μια χωριάτικη και 7 ευρώ για δύο αναψυκτικά. Και το βράδυ σε ένα μπαρ, για δύο απλά ποτά και δύο ακόμη σπέσιαλ (διότι άλλο βότκα - λεμονάδα και άλλο βότκα - φράουλα…) ξέρετε πόσα μας ζήτησαν; 54 ευρώ! (Τα απλά λέει χρεώνονται 12 ευρώ και τα σπέσιαλ 15. Ακόμη το συζητάμε ότι για 4 ποτά πληρώσαμε 18.400 δρχ!)

Το χειρότερο όμως δεν ήταν αυτό. Η σύζυγός μου είχε την ατυχία να ξεχάσει στο συγκεκριμένο μπαρ μια ζακέτα, η οποία δεν είχε τόσο χρηματική, όσο συναισθηματική αξία. Και λέω ατυχία διότι, όταν ύστερα από 10 λεπτά επιστρέψαμε για να την πάρουμε, όχι μόνον δεν την βρήκαμε, αλλά η κοπέλα που μας είχε σερβίρει (τα ποτά των 54 ευρώ) μάς αντιμετώπισε σαν εξωγήινους επειδή πιστεύαμε ότι θα βρούμε στο τραπέζι που καθόμασταν κάτι που ξεχάσαμε. «Δεν την είδα, μάλλον κάποιος θα την πήρε», μας είπε με αφοπλιστική φυσικότητα και χάθηκε στο πλήθος.

Η Μύκονος είναι ένα πανέμορφο νησί, την επισκέπτομαι για λίγο σχεδόν κάθε καλοκαίρι, αλλά έχω πια την πεποίθηση ότι πολλοί από όσους ζουν από αυτήν έχουν χάσει κάθε αίσθηση πραγματικότητας. Ο ξενοδόχος που μας φιλοξενούσε μάς εξομολογείτο ότι το νησί ήδη πληρώνει την απληστία των περισσοτέρων να τα αρπάξουν με κάθε τρόπο μέσα σε δύο μήνες. «Δεν τους ενδιαφέρει αν θα ξαναπάς στο μαγαζί τους, ενώ αν τους κάνεις παρατήρηση σε αντιμετωπίζουν ως παράξενο», μας έλεγε προβλέποντας ότι τα χειρότερα έρχονται...

Όλες τις συζητήσεις στην παρέα μονοπωλούσαν ανάλογα περιστατικά. Φίλοι που αποτόλμησαν να φάνε… ψάρι στη Μύκονο φέτος, μας έλεγαν ότι για ένα φαγκρί, μια μικρή τσιπούρα, μια σαλάτα και δύο κρασιά έδωσαν 320 ευρώ, ενώ άλλοι που επισκέφθηκαν το σικ γιαπωνέζικο πλήρωσαν 600 ευρώ (αυτοί καλά να πάθουν).

Το αστειότερο βέβαια το έμαθα παρεμπιπτόντως. Η Μύκονος, λέει, καθότι εξακολουθεί να λογίζεται από την Πολιτεία ως «παραμεθόριος περιοχή» υπάγεται σε χαμηλότερο ΦΠΑ (13%), για να μπορούν οι Μυκονιάτες να προσφέρουν ελκυστικότερες τιμές στους τουρίστες τους. Θα μου πείτε «αφού, ρε φιλαράκο, δεν την αντέχεις τη Μύκονο, γιατί πηγαίνεις» και δεν θα έχετε άδικο, αλλά δεν ξέρω και ποιος θα την αντέχει σε λίγα χρόνια…

(βλέπε επίσης >>>)

Έργα τέχνης στην άμμο

Την ώρα που είστε αραχτοί/ές στην παραλία, φτιάξτε κανέα "γλυπτό" με άμμο, αντί να χαζεύετε γείτονες και γειτόνισσες...

Μήπως καταλαβαίνει ο διπλανός μου;

Μου έχει συμβεί συχνά, όταν βρίσκομαι στο εξωτερικό, να καθίσω στο τραίνο, στο τραμ ή το λεωφορείο δίπλα σε συνταξιδιώτες, οι οποίοι μιλάνε μεταξύ τους ελληνικά. Δεν έχω ακούσει σημαντικές κουβέντες, συνήθως ανέκδοτα και σαχλαμάρες. Σκέφτομαι όμως ότι πρέπει καθένας να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός σ' αυτά που λέει, όταν δεν μπορεί να ξέρει, αν ο διπλανός του καταλαβαίνει την «ξένη» γλώσσα που νομίζει ότι μιλάει μόνο αυτός και ο φίλος του.

Πριν από αρκετά χρόνια, στη δεκαετία του ’70, βρέθηκα σε μεγάλη πόλη της Ελβετίας και μπήκα σε μια τράπεζα να ανταλλάξω γερμανικά μάρκα σε ελβετικά φράγκα. Πριν από μένα στη σειρά προς το ταμείο ήταν δύο μεσήλικες Έλληνες, οι οποίοι είχαν βγάλει παράνομα συνάλλαγμα στο εξωτερικό και ήθελαν να το καταθέσουν σε κρυφό λογαριασμό στη συγκεκριμένη τράπεζα. Έλεγαν μεταξύ τους όλη την ιστορία και τις δυσκολίες που συνάντησαν, σχεδόν φωναχτά, βέβαιοι όντες ότι κανείς εκεί μέσα δεν τους καταλάβαινε.

Εγώ διάβαζα ένα ξενόγλωσσο περιοδικό, αλλά είχα ακούσει όλες τις λεπτομέρειες της κομπίνας που είχαν μεθοδεύσει και θα υλοποιούσαν με την κατάθεση των χρημάτων. Φυσικά, δεν έδειξα ότι καταλαβαίνω και, όταν τελείωσαν αυτοί τις συναλλαγές τους, στάθηκα στο ταμείο για να ανταλλάξω τα νομίσματα.

Τώρα συνέβη κάτι σχετικό στην περιοχή της Στουτγκάρδης, όπως γράφει η εφημερίδα Stuttgarter Zeitung. Σε καφετέρια ενός αυτοκινητόδρομου (Autobahn) προέκυψε καυγάς μέχρι χειροδικίας μεταξύ 28χρονου Τούρκου και της 26χρονης φίλης του. Η αστυνομία που κατέφθασε σύντομα, κάλεσε ένα ταξί για να επιβιβαστεί σ’ αυτό η κοπέλα που υπέστη την επίθεση από τον Τούρκο φίλο της, και κράτησε για λίγο εκεί τον Τούρκο, μέχρι να απομακρυνθεί αρκετά το ταξί.

Όσην ώρα καθόταν ο Τούρκος εκεί δίπλα, έπαιρνε νούμερα με το κινητό και καλούσε φίλους του, στα τούρκικα, για να συναντηθούν σε συγκεκριμένο σημείο της Στουτγκάρδης και να ξυλοφορτώσουν την «άπιστη» φίλη, ίσως και να την σκοτώσουν! Μόνο που η τύχη ήταν ευνοϊκή με την κοπέλα και δυσμενής με τον Τούρκο: ο ένας από τους δύο αστυφύλακες ήταν επίσης Τούρκος στην καταγωγή, γεννημένος και μεγαλωμένος στη Γερμανία, και καταλάβαινε πολύ καλά τι έλεγε ο «συμπατριώτης» του στο τηλέφωνο.

Αποτέλεσμα ήταν να συλληφθεί επιτόπου ο Τούρκος δράστης και να δοθεί σήμα για σύλληψη των φίλων του, οι οποίοι θα μαζεύονταν ανύποπτοι στο σημείο του ραντεβού για να βοηθήσουν τον «άντρακλα» συμπατριώτη τους. Μερικοί που είχαν αμφιβολίες, διαπιστώνουν με τον καιρό, πόσο σημαντικό είναι σε μια πολυεθνική κοινωνία, να στελεχώνονται δημόσιες υπηρεσίες από μέλη διαφόρων εθνικοτήτων.
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

Νερό, παντού νερό!

...

Την ώρα που στη νότια Ελβετία κυκλοφορούν οι άνθρωποι στο νερό σαν αλιγάτορες, λόγω των καταρακτωδών βροχοπτώσεων, στην Ιαπωνία γιορτάζουν το Yasaka, όπου ημίγυμνοι άντρες (πάλι καλά!) μεταφέρουν μία σιντοϊστική κιβωτό μέσα στο νερό.

(click)

:

Προπαγάνδα με το Photoshop

...
Οι περσικές στρατιωτικές δυνάμεις θέλησαν να δείξουν την ικανότητά τους ότι μπορούν να πυροδοτούν μαζικά πυραύλους, με εμβέλεια που περιλαμβάνει το κράτος του Ισραήλ. Κατά την τελευταία πυροδότηση φαίνεται όμως ότι ένας από αυτούς τους πυραύλους έπαθε αφλογιστία. Γι' αυτό, οι μαθητευόμενοι μάγοι του περσικού στρατού πήραν τη φωτογραφία με τον ατίθασο πύραυλο και ξεπατίκωσαν επάνω του τα αέρια και τη σκόνη ενός γειτονικού πυραύλου, σιγά τα δύσκολα!

Μόνο που δεν ήταν αρκετά προσεκτικοί και 2-3 σύννεφα σκόνης προέκυψαν ολόιδια, πράγμα τελείως αδύνατο σε μια πυραυλική δοκιμή! Όταν άρχισαν να γράφονται στις ξένες εφημερίδες χλευαστικά σχόλια, απέσυραν οι Πέρσες τη σχετική φωτογραφία. Όμως οι φωτοσοπάδες όλης της οικουμένης είχαν βρει πλέον απασχόληση. Στο Ιnternet κυκλοφορούν πλέον δεκάδες εκδοχές του «πυραυλικού πολέμου» που ξεκίνησαν οι Πέρσες στρατιωτικοί, νάναι καλά το Photoshop και τα βοηθήματά του!

Δεν θέλω να αποκλείσω βέβαια την εξ ίσου ισχυρή πιθανότητα, όλα αυτά να αποτελούν προπαγάνδα των αμερικάνικων και ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών για να διασκεδάσουν τους δικαιολογημένους φόβους των κατοίκων του Ισραήλ και να μειώσουν τη σημασία των περσικών πυραυλικών δοκιμών. Αδύνατο δεν είναι τίποτα στον κόσμο της προπαγάνδας!

(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

(click)

Διαχρονική οπισθοδρομικότητα

...
Ένας Αυστραλός αραβικής καταγωγής έχει πολλές οικογένειες, πολλές συζύγους και αρκετά παιδιά. Στην Αυστραλία δεν επιτρέπεται η πολυγαμία, αλλά ο Άραβας δικεδικεί το εξασφαλισμένο από το Κοράνι δικαίωμά του για 2, 3 πολλές συζύγους και φυσικά τα προβλεπόμενα από το νόμο οικογενειακά επιδόματα! Οι ρεπόρτερ της τηλεόρασης που ήθελαν να παρουσιάσουν την υπόθεση (καλά, βρήκαν θέμα για χαβαλέ!), αντιμετώπισαν την επιθετικότητα του πολύτεκνου πατέρα...

Δηλαδή, αν προσχωρήσω κι εγώ στο Ισλάμ, μπορώ να παντρευτώ 2-3 φορές ακόμα και να πάρω πολλαπλό οικογενειακό επίδομα; Μάλλον θα πάρω τα επιδόματα και θα χάσω τον υπόλοιπο μισθό! Γι' αυτό, ούτε γι' αστείο δεν το σκέφτομαι! (Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

Πυρκαγιές...

και εικαστική απόδοση από την Anna Larsen.

(click)

Ο ζωγραφικός πίνακας ως συμπύκνωση προγενέστερων και επακόλουθων γεγονότων, αίτιου και αιτιατού... μια σύμπτυξη του χρόνου σε μια στιγμή!

.

Παρανομίες

...
Θα νόμιζε κάποιος ότι οι καταγγελίες για αυθαίρετες οικοδομικές κατασκευές και καταπατήσεις αιγιαλού αποτελούν ελληνικό προνόμιο. Ουχί! Στην Ισπανία ξεκίνησε μια οργάνωση να υποδεικνύει ξενοδοχιακές μονάδες που κτίστηκαν ή κτίζονται παράνομα και καταγγέλει τις αρμόδιες αρχές για συμπαιγνία! Σε μερικές περιπτώσεις βάφουν δε με συνθήματα την αυθαίρετη κατασκευή, "Hotel illegal!", μήπως και φιλοτιμηθεί το κράτος να αποφασίσει την επιβολή των νόμων!

(click)

Ο Δισκοβόλος του Μύρωνος...

στη θέση του Μάο

«Αντίο Μάο» είπε η Κεντρική Τράπεζα της Κίνας με την έκδοση του νέου χαρτονομίσματος που θα κυκλοφορήσει επ' ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων...


Τα σύμβολα και οι ιδέες του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού που προσπάθησε με κάθε τρόπο να εξαλείψει ο Μεσαίωνας και επανέφερε στην επιφάνεια η Αναγέννηση, υιοθετούνται τώρα στην καθημερινή ζωή ανθρώπων από ξένους πολιτισμούς, αποδεχόμενοι και ενστερνιζόμενοι τη σημασία και τη διαχρονικότητα των αρχαίων επιλογών και αντιλήψεων.
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

Συνέδριο για την ελληνική γλώσσα

7ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Ο Οργανισμός για την Διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας διοργανώνει στο Μεσολόγγι το 7ο Παγκόσμιο Συνέδριο για την Ελληνική Γλώσσα από 18 έως 21 Σεπτεμβρίου 2008 με γενικό θέμα : «Η διδασκαλία των Νέων Ελληνικών στον κόσμο. Σχολεία, μέθοδοι, βιβλία, εξετάσεις» Εναρκτήρια Συνεδρίαση: Συνεδριακό Κέντρο Νομαρχίας Αιτωλοακαρνανίας Πέμπτη, 18 Σεπτεμβρίου 2008, ώρα 17.00 Διεξαγωγή: Παρασκευή 19 και Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2008 Συνεδριακό Κέντρο Νομαρχίας Αιτωλοακαρνανίας ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ : Πρόεδρος : Κωνσταντίνος Καρκανιάς Αντιπρόεδρος : Λαμπρινή Μητροπούλου Γ. Γραμματέας : Γεώργιος Παυλάκος Ταμίας : Ιωάννα Κατσίνα Βοηθός Ταμία : Κωνσταντίνος Φεραρόλης Αθανάσιος Κόρμαλης Αντωνία Τρουμπούκη Χρήστος Τσουτσουλόπουλος Αντώνιος Κόντος Εμμανουήλ Αλιφιεράκης Σπυρίδων Αγγελόπουλος ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ : Πρόεδρος : Δήμητρα Θεοφανοπούλου – Κοντού Χριστόφορος Χαραλαμπάκης Αμαλία Μόζερ Άννα Αναστασιάδη-Συμεωνίδη Αγγελική Ράλλη Μαριάννα Κατσογιάννου Παναγιώτης Κοτσιώνης Νικόλαος Δημητριάδης Χαρούλα Κόλλια Δημήτριος Κούρτης ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ Κοντός Παναγιώτης, Καθηγητής – Γραμματέας Πανεπιστημίου Αθηνών. Πορομάνσκα Στόινα, Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Σόφιας. Μπαλαμπάνωφ Κωνσταντίνος, Πρύτανης Πανεπιστημίου Ανθρωπιστικών Σπουδών Μαριούπολης. Γραμματεία: Βασιλική Καβάγια, τηλ. +30 210 8217710, +30 693 6140195 - ηλ. ταχ. hls@bhc.gr Πηνελόπη Κωνσταντακοπούλου, τηλ. +30 210 7718077, +30 6972 464977 - ηλ. ταχ. odeg@otenet.gr Οικονομικά: Ιωάννα Κατσίνα τηλ. +30 210 77 180 77, +30 6976 354935 - ηλ. ταχ. odeg@otenet.gr ΣΚΟΠΟΣ: Αντικείμενο του Συνεδρίου είναι να αποτυπωθεί η κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό σχετικά με την διδασκαλία της Ελληνικής ως ξένης γλώσσας και να συζητηθούν θέματα που άπτονται παραμέτρων όπως : ποιοί διδάσκουν την Ελληνική στις διάφορες Xώρες, πόσες και ποιές μέθοδοι διδασκαλίας ακολουθούνται, ποιά βιβλία χρησιμοποιούνται, πως πιστοποιείται η εκμάθηση της γλώσσας. Κύριος στόχος του Συνεδρίου είναι να καθοριστεί ένα γενικότερο πλαίσιο επικοινωνίας μεταξύ των διαφόρων φορέων (Πανεπιστημίων, Κέντρων διδασκαλίας, Σχολείων) στην Ελλάδα και το εξωτερικό βάσει των συμπερασμάτων που θα προκύψουν από τις εργασίες του Συνεδρίου, ώστε να αξιοποιηθεί ακόμη περισσότερο η τάση για εκμάθηση της Νέας Ελληνικής που επικρατεί σήμερα διεθνώς. ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΟ : Μεθοδολογία και προβλήματα διδασκαλίας. Επιλογή και αξιολόγηση των διδασκόντων. Χρησιμοποιούμενα βιβλία και άλλο εκπαιδευτικό υλικό. Στόχοι των προγραμμάτων διδασκαλίας της Ελληνικής στις διάφορες χώρες. Εξεταστικά συστήματα, πιστοποίηση. Δίκτυα επικοινωνίας μεταξύ διδασκόντων (ανταλλαγή πληροφοριών, προβληματισμών). Ενέργειες για την προώθηση της διδασκαλίας της Νέας ελληνικής. ΓΛΩΣΣΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ : Επίσημη γλώσσα του συνεδρίου είναι η ελληνική. ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ : Σε όλους εκείνους που ενδιαφέρονται για την διδασκαλία της Ελληνική Γλώσσα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ : Στο Συνέδριο έχουν δηλώσει συμμετοχή 136 ομιλητές από 22 Χώρες και 51 Πανεπιστήμια όπου διδάσκεται η Ελληνική Γλώσσα με διαφορετικές μεθόδους στην πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση. Όσοι επιθυμούν να το παρακολουθήσουν, θα πρέπει να επικοινωνήσουν με την γραμματεία του ΟΔΕΓ στο τηλέφωνο 210 77 180 77 η στην ηλεκτρονική διεύθυνση odeg@otenet.gr. ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ : Μέχρι 31/7/2008 Μετά τις 31/7/2008, Κοινοί σύνεδροι : € 60 € 80, Μέλη ΟΔΕΓ : € 50 € 70, Μέλη Φιλολογικών Ενώσεων € 50 € 70, Φοιτητές : € 30 € 50 Πρόσθετα στοιχεία και πληροφορίες για το Συνέδριο υπάρχουν στην ιστοσελίδα www.odeg.gr. Το δικαίωμα συμμετοχής είτε θα σταλεί με ταχυδρομική επιταγή μαζί με την αίτηση εγγραφής στον ΟΔΕΓ, Φαραντάτων 31, 115 27 ΑΘΗΝΑ. είτε θα κατατεθεί στον τραπεζικό λογαριασμό (Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος 049/752141-33. Για πληρωμές από το εξωτερικό SWIFT number : ETHNGRAA, IBAN : GR0801100490000004975214133. Η αίτηση με φωτοαντίγραφο της απόδειξης να σταλεί ταχυδρομικώς στη διεύθυνση αλληλογραφίας του ΟΔΕΓ (Φαραντάτων 31, 115 27 ΑΘΗΝΑ) ή με το τηλεομοιότυπο στον αριθμό 210 7470463, ή με σάρωση και αποστολή με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο στη διεύθυνση : odeg@otenet.gr. Το δικαίωμα συμμετοχής περιλαμβάνει παρακολούθηση συνεδριάσεων και συμμετοχή στις συζητήσεις, και αναψυκτικά κατά τα διαλείμματα. Οι Σύνεδροι θα έχουν την δυνατότητα αποκτήσεως του τόμου των Πρακτικών με έκπτωση 50% της τιμής πού θα καθορισθεί όταν ολοκληρωθεί η έκδοσή τους. Θα χορηγηθούν βεβαιώσεις συμμετοχής στους Συνέδρους. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ : Ταχυδρομείο : ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΦΑΡΑΝΤΑΤΩΝ 31 - 115 27 ΑΘΗΝΑ Γραμματεία του Συνεδρίου : τηλ. +30 210 8217710, +30 693 6140195 - ηλ. ταχ. hls@bhc.gr Οργανωτική Επιτροπή : τηλ. +30 210 7718077, +30 6972 464977 - ηλ. ταχ. odeg@otenet.gr Τηλεομοιότυπο: +30 210 7470463 Ιστότοπος: http://www.odeg.gr