Βούδας VI

στην Bodhgaya, Ινδία

(click)

Βλέπε επίσης>>>


.

Superboy

Με έναν άνθρωπο στη μηχανή του...




.

Θαλής & Φίλοι

Η ομάδα ΘΑΛΗΣ+ΦΙΛΟΙ και οι Σχολικοί Σύμβουλοι Β΄ Αθήνας σας προσκαλούν στην ομιλία του Απόστολου Δοξιάδη Συγγραφέα και Μαθηματικού με θέμα ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΦΗΓΗΣΗ: Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΘΑΛΗΣ + ΦΙΛΟΙ την Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2007 στις 19:00 στο 3ο Γυμνάσιο Αγίας Παρασκευής Δερβενακίων και Καράγιωργα (κοντά στο μετρό της Δουκίσσης Πλακεντίας) τηλ. 210 6390261, 210 6081930

Astarte Syriaca

Επειδή έγινε κουβέντα για το μοντέλο του ζωγράφου Dante Gabriel Rossetti, ιδού το μυστικό του: πρόκειται για την Elizabeth Eleanor Siddal(1829-1862), ζωγράφο και ποιήτρια η ίδια, σύζυγο του Ροσέτι και μοντέλο πολλών ζωγράφων της εποχής. Πέθανε σε ηλικία 33 ετών, μάλλον μετά από αυτοκτονία. Το έτος 1869 μεθόδευσε ο Ροσέτι την εκταφή των οστών της μακαρίτισσας για να επανακτήσει και να δημοσιεύσει ποιήματά της που είχε θάψει μαζί της και έμεναν αδημοσίευτα.

Ένας από τους σημαντικούς πίνακες του Ροσέτι με μοντέλο την αγαπημένη του Lizzie, ο οποίος ολοκληρώθηκε το 1877, αρκετά μετά το θάνατο τού μοντέλου, ήταν η Συριακή Αστάρτη (Astarte Syriaca).

Η Αστάρτη (εβραϊκά Αστόρετ, αραμαϊκά Ατάρ) ήταν η μεγάλη θεά της γονιμότητας των σημιτικών λαών. Όμοιο ρόλο με αυτόν της Αστάρτης έπαιζαν οι θεές που συχνά ταυτίζονταν με αυτήν, Αφροδίτη και Δήμητρα των Ελλήνων, Ίσις των Αιγυπτίων, Ιστάρ των Βαβυλωνίων και Αθτάρ των νοτιοαραβικών νομαδικών λαών.

Στην Παλαιά Διαθήκη (Βασιλείς Α', κεφ. 11, στ. 5) ο βασιλιάς Σολομών υποστηρίζει τη λατρεία της Αστάρτης. Αργότερα αναφέρεται στην Π.Δ. ότι ο θεός απεχθάνεται τους ανθρώπους που κάνουν θυσίες σ' αυτή τη θεά και γι' αυτό τους τιμώρησε με στρατιωτικές ήττες. Είχαν δημιουργηθεί, φαίνεται, ανταγωνιστικά ιερατεία και έπρεπε να περάσει ο έλεγχος του λαού στις νεότερες πολιτικές συσπειρώσεις, αλλάζοντας γι' αυτό το λόγο τα ιερά πρόσωπα.

Διάφοροι χριστιανοί «πατέρες» αγωνίστηκαν για αρκετούς αιώνες να δυσφημίσουν και, με τη βοήθεια της ρωμαϊκής εξουσίας, να απαγορεύσουν στους λαούς της ανατολικής Μεσογείου τη λατρεία της Αστάρτης. Κάποια εποχή την ταύτισαν με τον εβραϊκό αρσενικό δαίμονα/θεό Άσταροτ. Όταν αυτές και άλλες προσπάθειες δεν έφεραν αποτελέσματα, επινόησε ο εκκλησιαστικός μηχανισμός κατά τον 5ο αιώνα και μετά το θάνατο του Ιωάννη Χρυσοστόμου, ο οποίος αντιδρούσε σφοδρά, την εισαγωγή ενός ανταγωνιστικού ημιθεϊκού θηλυκού προσώπου στο χριστιανικό πάνθεον, της μητέρας του Ιησού, τη λεγόμενη Παναγία, στην οποία προσκόλλησαν όλες τις ιδιότητες, όλα τα προσωνύμια και όλες τις «θαυματοποιητικές ικανότητες» της Αστάρτης / Αφροδίτης / Δήμητρας / Ίσιδας / Ιστάρ.

.

Διαχρονική οπισθοδρομικότητα

Cyprus churches to pray for rain

The Orthodox Church of Cyprus has ordered priests to pray for rain to end one of the island's worst droughts (BBC news).

Φυσικά, η οποισθοδρομικότητα που ανέφερα εδώ για την Αμερική, είναι διαδεδομένη σε κάθε σημείο του κόσμου, και στην Κύπρο, όπου η εκμετάλλευση θεών και δαιμόνων δεν φέρνει μεν βροχή, αλλά αποδίδει χρήμα.

Το κουτί της Πανδώρας IV

Ο Ροσέτι έχει φτιάξει κι άλλες Πανδώρες με το ίδιο μοντέλο. Εδώ άλλη μία,
να δούμε αν επιβεβαιώνονται όσα καταμαρτυρήσατε/με στον προηγούμενο
πίνακα! Βλέπε επίσης>>>

Βιβλία, βιβλία

Γράφει η Κατερίνα Σχινά στη Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας, 23/11/2007:

Λίγοι από μας γνωρίζουμε τον Άρατο από τους Σόλους της μικρασιατικής Κιλικίας, γιατρό, μαθηματικό, αστρονόμο και ποιητή, σύγχρονο του Θεόκριτου και του Καλλίμαχου. Στην εξαιρετική σειρά των Αρχαίων Συγγραφέων των εκδόσεων «Ζήτρος» μόλις κυκλοφόρησε ένα μικρό διαμάντι από την πένα του: ένα κείμενο επιστημονικό, επενδυμένο ποιητικά σε δακτυλικούς εξάμετρους στίχους κατά το πρότυπο των ομηρικών επών, γεννημένο από τις αστρονομικές παρατηρήσεις του Άρατου. «Φαινόμενα και διοσημεία» επιγράφεται το ποίημα που εκτείνεται σε 1.155 στίχους, μια μεγαλειώδης ποιητική ουρανογραφία από έναν αρχαίο σοφό που ξενυχτούσε μελετώντας τ' αστέρια, μετέωρος ανάμεσα στην ονειροπόληση και στην παρατήρηση: «Αράτου σύντονον αγρυπνίην» χαρακτήρισε αυτό το παιδί τόσων και τόσων ξάγρυπνων νυχτών ο Καλλίμαχος ο Κυρηναίος (πλήρες κείμενο>>>).

Πριν από κάποια χρόνια είχα αναζητήσει πληροφορίες για τον Άρατο εξ αιτίας ενός χριστιανικού ψαλμού που περιείχε το όνομά του. Ο εκ Συρίας κορυφαίος χριστιανός υμνογράφος Ρωμανός ο Μελωδός (493-560), περιλαμβάνει στον «Ύμνον εις Πεντηκοστήν» τους εξής στίχους (Maas Paul - Trypanis C.: A.Sancti Romani Melodi cantica - Cantica genuina, Oxford University Press, 1963):

Τί φυσώσιν και βαμβεύουσιν οι Έλληνες; Τί φαντάζονται προς Άρατον τον τρισκατάρατον; Τί πλανώνται προς Πλάτωνα; Τί Δημοσθένη στέργουσι τον ασθενή; Τί μη νοούσι Όμηρο όνειρον αργόν; Τί Πυθαγόραν θρυλούσιν τον δικαίως φιμωθέντα;

Χρησιμοποίησα τότε αυτή τη στροφή του «Ύμνου στην Πεντηκοστή» του Ρωμανού, ο οποίος ύμνος αποτελεί υβριστικό παραλήρημα κατά του Ελληνισμού, για να υποστηρίξω ότι κάθε άλλο παρά ταύτιζαν οι θεόπληκτοι στον 6ο αιώνα μ.Χ. τους όρους «Έλληνας» και «ειδωλολάτρης». Είναι δυνατόν να ισχυριστεί κάποιος σήμερα ότι αυτός ο ύμνος εννοεί με το χαρακτηρισμό «Έλληνες» κάποιους Πέρσες, Άραβες, Σλάβους ή Γαλάτες «ειδωλολάτρες» και όχι συγκεκριμένους δημιουργούς του ελληνικού πολιτισμού, τον Άρατο, τον Πλάτωνα, το Δημοσθένη, τον Όμηρο και τον Πυθαγόρα;

Και συνέχιζα: Βέβαια, ο συγκεκριμένος Ρωμανός ήταν εκχριστιανισμένος Ιουδαίος εκ Συρίας και προφανώς είχε μόνο σχέση σπουδών με τον ελληνικό πολιτισμό. Εκεί έμαθε να μισεί τον «τρισκατάρατον» Άρατον (305-240 π.Χ.), ο οποίος ήταν αλεξανδρινός ποιητής από την Κιλικία και έζησε για αρκετά χρόνια στη Συρία, όπου προφανώς είχε διασωθεί για πάνω από 8 αιώνες η φήμη του. Η ιδέα για «φίμωση», δηλαδή λογοκρισία του Πυθαγόρα, ο οποίος έζησε περίπου μια χιλιετία πριν από τον Ρωμανό, προδίδει την επιρροή των νεοπυθαγορείων στο πρώιμο Βυζάντιο. Αυτά τα κείμενα και, μαζί τους, οι ιδέες του Ρωμανού γίνονταν αποδεκτά από την Εκκλησία και διασώθηκαν μέχρι σήμερα, επειδή ενσωματώθηκαν στην εκκλησιαστική υμνολογία. Διαπιστώνω τώρα με ευχαρίστηση από τη βιβλιοκριτική της Κατ. Σχινά, πόσο σημαντικός πρέπει να υπήρξε αυτός ο Έλληνας διανοούμενος, ο Άρατος, αναμφίβολα ένας από τους πολλούς εκείνης της εποχής, και πόσο έντονα αισθήματα εχθρότητας κατά του Ελληνισμού προκαλούσε το όνομά του στους χριστιανούς. Έτσι μόνο μπορούσε να το αξιοποιεί ο Ρωμανός με τέτοιο δυσφημιστικό τρόπο και με τη διαχρονική ανοχή της εκκλησίας που, απ' την άλλη μεριά, μας κοροϊδεύει με τον «ελληνοχριστιανικό πολιτισμό».

(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

Kissing test

Προσοχή τί φιλάτε και τί σας φιλάει κάθε φορά!

Σαββατοκύριακα

ΓΕΜΑΤΑ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ, ΠΡΟΣΜΟΝΕΣ, ΕΝΟΧΕΣ, ΜΟΝΑΞΙΑ

της Ισμήνης

4. ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Πρωί, ανοίγεις το ένα μάτι και μετά το ξανακλείνεις. Μένεις ασάλευτος στο κρεβάτι και προσπαθείς να συναρμολογήσεις το μυαλό σου που είναι σαν κομματάκια του παζλ. Τί μέρα είναι, τί ώρα είναι, πού βρίσκομαι. Κοιτάς το ρολόι, 9 η ώρα και … φτου, πάλι άργησα στο γραφείο, άντε να δω τι δικαιολογία θα πω!

Μισοσηκώνεσαι, πατάς το ένα πόδι στο πάτωμα ψάχνοντας την παντόφλα, η επαφή με το κρύο σε συνεφέρει. Όχι γαμώτο, είναι Σάββατο σήμερα, πάλι την έπαθα. Ξαναξαπλώνεις, σκεπάζεσαι με το πάπλωμα, κουλουριάζεσαι σαν έμβρυο, απλώνεις το χέρι σου στην θέση δίπλα σου…άδεια… καλύτερα σκέφτεσαι, είναι δική μου η μέρα, δικό μου το Σαββατοκύριακο!

Μετά από 2 ώρες ψευτοΰπνο, χουζούρι και διαγώνια τεντώματα στο κρεβάτι, σαν το κυρίαρχο αρσενικό που οριοθετεί την περιοχή του, αποφασίζεις να σηκωθείς. Φτιάχνεις καφέ και απολαμβάνεις το πρώτο τσιγάρο της ημέρας - στο γραφείο θα έκανες ήδη το δέκατο. Αλλά σήμερα είναι Σάββατο, άλλη μέρα, οι τόνοι πέφτουν, ο καθορισμένος βηματισμός χάνει τον ρυθμό του, όλοι οι ρυθμοί επιβραδύνονται.

Το κόστος των τηλεφωνημάτων είναι πιο φθηνό, οι λεωφορειόδρομοι δεν ισχύουν, τα δρομολόγια της συγκοινωνίας αραιώνουν, βρίσκεις ταξί, τα μαγαζιά κλείνουν πιο νωρίς, οι δημόσιες υπηρεσίες δεν λειτουργούν, οι τράπεζες είναι κλειστές, οι ουρές στα ΑΤΜ είναι απίστευτες.

Ντύνεσαι και βγαίνεις έξω στους γεμάτους κόσμο δρόμους, σαν καλό εργένης πας στο Σούπερ-Μάρκετ για να κάνεις τα ψώνια της εβδομάδος, παρασυρόμενος από όλες εκείνες στις άχρηστες προσφορές που σε δελεάζουν στο μάτι και αδειάζουν το πορτοφόλι σου. Γυρνάς στο σπίτι και απλώνεις την πραμάτεια σου περιχαρής στον πάγκο της κουζίνας και τοποθετείς τα πράγματα με τάξη μέσα στα ήδη γεμάτα ντουλάπια από τις προσφορές του περασμένου μηνός.

Χτυπάει το τηλέφωνο και η μελιστάλαχτη φωνή της μαμάς σου λέει: καλημέρα αγόρι μου, δεν σε ξύπνησα, ε; Μην ξεχάσεις να είσαι εδώ αύριο, στη 1 το μεσημέρι. Θα είναι και ο θείος Φαίδων που ξέρεις ότι έχει την συγκεκριμένη του ώρα για φαγητό. Κανονίζεις τη βραδινή σου έξοδο, αντιπαρέρχεσαι την γκρίνια της κοπέλας σου - καλά δεν θα πάμε για καφέ;

Κατεβαίνεις με τα πόδια μέχρι το Σύνταγμα μέσα από τον Εθνικό κήπο, στέκεσαι μπροστά στην πρώην λίμνη με τις πάπιες και αναπολείς την εποχή που τις κυνηγούσες και είχες πέσει μέσα στα νερά, εισπράττοντας ένα χεράκι ξύλο στον μουσκεμένο ποπό σου!

Στέκεσαι μπροστά στην αλλαγή φρουράς στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη και γίνεσαι ένα με τους τουρίστες και τους μαθητές σχολικής εκδρομής από την επαρχία. Πίνεις τον καφέ σου στο Clemente, αναπολώντας το ατμοσφαιρικό Brazilian. Απαραίτητη στάση, πριν την επιστροφή, στα υπαίθρια περίπτερα της πλατείας Συντάγματος για την αγορά των κυριακάτικων εφημερίδων, που θα διαβαστούν αύριο, 1 κιλό ζυγίζει σχεδόν η κάθε μια.

Η Κυριακή σε βρίσκει αγουροξυπνημένο μετά το απαραίτητο ξενύχτι, ντύνεσαι βιαστικά με το ένα μάτι στους τίτλους των εφημερίδων - δεν πρόλαβες να ρίξεις ούτε μια ματιά - το άλλο στο ρολόι (ο θείος Φαίδων τρώει στη 1), μια γουλιά καφέ και μια τζούρα, έτσι για να στανιάρεις λιγάκι.

Φτάνεις σπίτι στο πατρικό, σε υποδέχονται με αγκαλιές και φιλιά, η μαμά σου κάνει ένα, «αμάν… επιτέλους», δείχνοντας με τον δείκτη του χεριού της το ρολόι στον καρπό της. Το τραπέζι έχει στρωθεί , κάθεσαι εκεί που είναι πάντα η θέση του «παιδιού», η 18χρονη αδελφή σου μουτρωμένη που την ξύπνησαν από τη μια το μεσημέρι (χαράματα), δεν βλέπει την ώρα να τελειώνει αυτό το βασανιστήριο, να πάει για καφέ.

Ο παππούς έχει την τιμητική του, η συνάντηση των τριών γενεών του δίνει το προβάδισμα . Έρχεται το ψητό του φούρνου, μπροστά σου ένα πιάτο με μουσακά που η μαμά φύλαξε για το «παιδί» που τόσο του αρέσει, η σαλάτα, η φέτα, η ρετσίνα, το φρούτο, το γλυκό.

Το οικογενειακό τραπέζι την Κυριακή το μεσημέρι είναι μια γνήσια ελληνική αξία, κάτι σαν τα τραγούδια της Δόμνας Σαμίου και τους χορούς της Δώρας Στράτου. Εγκαταλείπεις τον υπέροχο ύπνο σου για να είσαι τη συγκεκριμένη ώρα στο συγκεκριμένο μέρος, να φιλήσεις τον θείο Φαίδωνα που είναι καλεσμένος για να σε δει, δεν πίνεις όσο σου κάνει κέφι, δεν ανάβεις τσιγάρο μετά το φαγητό, γιατί τέσσερα ζευγάρια μάτια σε κοιτούν επικριτικά, ακούς για πολλοστή φορά τη φράση «πότε θα τακτοποιηθείς επιτέλους, πότε θα παντρευτείς, τα χρόνια περνάνε».

Ακούς σαν απόηχο τα νέα και το ιατρικό δελτίο της οικογένειας. Μετά το τέλος του φαγητού και το μισάωρο της ευγένειας, φεύγεις, με την υπόσχεση της επομένης Κυριακής και ένα αιρούμενο «θα δούμε … δεν ξέρω … μπορεί να πάω εκδρομή».

Ανάσα λιγάκι, κάθε Κυριακή τόσα χρόνια πια. Είναι όμως κάποια πράγματα που καταλαβαίνεις την πραγματική τους αξία, μόνο όταν περάσει πολύς καιρός. Όσο είσαι μικρός, σου φαίνονται ανούσια και βαρετά. Στο γύρισμα των χρόνων καταλαβαίνεις πόσο σημαντικό ήταν, το φυλαγμένο πιάτο μουσακά και η δική σου κρατημένη θέση, πάντα με περίσσια αγάπη, στο οικογενειακό τραπέζι της Κυριακής!

Διαχρονική οπισθοδρομικότητα

Προφανώς ο κυβερνήτης της συγκεκριμένης πολιτείας λούφαρε για πολλά χρόνια και, όταν έγινε το πρόβλημα επιτακτικό, έριξε τις ευθύνες στο θεό.

(Click)

Παραδοσιακές φορεσιές της Χίου I

(Click)




(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

Xριστιανοί υπέρ του Xίτλερ

Συχνά προβάλλουν σε συζητήσεις διάφοροι καλοθελητές, υπερασπιστές του εκκλησιαστικού μηχανισμού προς τους άθρησκους ή άθεους το επιχείρημα ότι «και ο Χίτλερ ήταν άθεος» ή κάπως έτσι. Αισθάνονται τότε μια ικανοποίηση που έφεραν το συζητητή τους σε δύσκολη θέση - λέμε τώρα. 

Ήθελα λοιπόν να μαζέψω διάφορες πληροφορίες για τη συμπεριφορά των εξ επαγγέλματος θρησκευόμενων στα χρόνια του Ναζισμού στη Γερμανία και τις βρήκα στη συλλογή πληροφοριών του Karl-Heinz Deschner. Γράφει λοιπόν ο πολύ σημαντικός αυτός ερευνητής και μελετητής αρχείων ότι ο ρωμαϊκός παπισμός που μεγάλωσε και διατηρήθηκε μεγάλος με πολέμους και εξαπατήσεις, συνέβαλε αποφασιστικά τόσο στην εκδήλωση του α' παγκόσμιου πολέμου, όσο και στην άνοδο του φασισμού στην Ιταλία, τη Γερμανία και την Ισπανία. 

Όσο δε οι συνένοχοι με τους παπικούς, Χίτλερ, Μουσολίνι και Φράνκο εισέπρατταν επιτυχίες με τις τυχοδιωκτικές τους ενέργειες, είχαν την πλήρη συμπαράσταση του συνόλου των επισκόπων αυτών των κρατών, και όχι μόνο. Ιδιαίτερα στη Γερμανία εκδήλωναν την «πίστη τους στο μεγαλειώδες έργο του Χίτλερ» σχεδόν όλοι οι εκπρόσωποι του καθολικισμού. Οι πλέον επιφανείς θεολόγοι της Γερμανίας είχαν εκδηλωθεί με ενθουσιασμό για τον «μεγάλο ηγέτη» (Führer), π.χ. οι Joseph Lortz, Michael Schmaus και Karl Adam. 

Ο Adam, πανεπιστημιακός δάσκαλος με παγκόσμιο κύρος, έγραφε το έτος 1940, όταν η φήμη του Χίτλερ βρισκόταν στο αποκορύφωμά της, γιατί δεν είχαν αρχίσει οι ήττες και η οπισθοχώρηση: «Τώρα βρίσκεται μπροστά μας το τρίτο Reich (=κράτος), γεμάτο καυτή θέληση για ζωή και πάθος, γεμάτο ασυγκράτητη δύναμη, γεμάτο δημιουργική παραγωγικότητα. Εμείς οι Καθολικοί αναγνωρίζουμε τους εαυτούς μας ως μέλη αυτού του Reich και βλέπουμε ως μέγιστο σκοπό μας επί της γης να το υπηρετήσουμε… Για χάριν της συνειδήσεώς μας υπηρετούμε αυτό το Reich με όλες τις δυνάμεις μας κι ας συμβεί οτιδήποτε προκύψει». 

Ο συγκεκριμένος Adam είχε βάλει στόχο της δραστηριότητάς του να δημιουργήσει ένα «γερμανικό καθολικισμό» ανεξάρτητο από το Βατικανό. Και τι λέτε να συνέβη μετά τη λήξη του πολέμου; Το έτος 1951 απονεμήθηκε σ' αυτόν τον Adam το ανώτατο «παράσημο αξίας» της Ομοσπονδιακής Γερμανίας. Αυτό δε το παράσημο το απένειμε ένας ομοσπονδιακός πρόεδρος, ο Dr. Theodor Heuss, ο οποίος έγραφε το έτος 1932 στο βιβλίο του «Ο δρόμος του Χίτλερ» ότι «ο Χίτλερ διαθέτει έντιμα κίνητρα, ειλικρίνεια, εντυπωσιακές επιδόσεις, μία θέληση που δεν διαπραγματεύεται και διαπλέκεται αλλά επιζητεί τη νίκη». Και όλα αυτά, παρ’ ότι ο Heuss γνώριζε και προέβλεπε ότι «θα πέσουν κεφάλια». Αυτός ο πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Γερμανίας είχε λάβει, όπως και ο Karl Adam το «παράσημο ειρήνης» των εκδοτών βιβλίων που διοργανώνουν έκτοτε κάθε φθινόπωρο τη γνωστή έκθεση βιβλίου στη Φραγκφούρτη. 

Όπως ξεσπάθωσαν οι έγκριτοι Γερμανοί (αργότερα και οι Αυστριακοί) θεολόγοι υπέρ του Χίτλερ, το ίδιο έκαναν με κάθε αποφασιστικότητα και όλοι οι ηγέτες των καθολικών νεολαιίστικων οργανώσεων. Μετά τον πόλεμο αμείφθηκαν δε, όσοι επέζησαν των πολεμικών επεισοδίων και των αναγκαστικών μετακινήσεων, με υψηλές θέσεις στον εκκλησιαστικό μηχανισμό, φτάνοντας μερικοί μέχρι και το Βατικανό: Forschbach, Monsignore Wolker, Nattermann κ.ά. Όλοι αυτοί, αλλά και οι ευαγγελικοί συνάδελφοι και συνένοχοί τους, συμπαρατάχθηκαν με τον Χίτλερ, εξυμνούσαν με κάθε αφορμή «το μεγαλειώδες έργο του» και, ήδη το έτος 1933, αναγνώριζαν ότι το ναζιστικό καθεστώς αποτελεί «ανταύγεια επί γης της θεϊκής εξουσίας και επιτρέπει τη συμμετοχή στο αιώνιο κύρος του Κυρίου». 

Τότε δεν είχαν ακόμα κανένα λόγο να ισχυρίζονται ότι «παρασύρθηκαν από τη διαβολική τακτική του Χίτλερ», όπως έκαναν μεταπολεμικά, μπροστά στις επιτροπές ελέγχου των συμμάχων για να ξεγλιστρήσουν από την κατηγορία της συνεργασίας. Τότε έστελναν σωρηδόν, ετησίως εκατοντάδες ποιμαντικές εγκυκλίους και επισκοπικές επιστολές, ακόμα μέχρι το τελευταίο έτος του πολέμου, με τις οποίες υποστήριζαν οι επίσκοποι της Γερμανίας (από το 1938 και της Αυστρίας) έναν από τους μεγαλύτερους εγκληματίες της παγκόσμιας Ιστορίας. 

Συχνά κατέδιδε δε ο εκκλησιαστικός μηχανισμός στα όργανα των ναζιστικών υπηρεσιών, όποιον εκδηλωνόταν αρνητικά για το καθεστώς, τους ηγέτες του και, αργότερα, για την εξέλιξη των πολεμικών γεγονότων, εφόσον δεν δήλωνε πάραυτα χριστιανική μετάνοια. Σε ποιμαντική εγκύκλιο των καθολικών επισκόπων του έτους 1935 αναφερόταν: «Απορρίπτουμε με αυστηρότητα κάθε εχθρική τοποθέτηση των μελών της εκκλησίας μας απέναντι στο γερμανικό κράτος!» 

Και όχι μόνο αυτό, ήθελαν ακόμα να επαναφέρουν στο «σωστό δρόμο» τους καθολικούς που κρατούνταν για πολιτικούς λόγους στις φυλακές και στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Η επισκοπική σύνοδος της Fulda του έτους 1935 διαβεβαίωνε με επίσημο έγγραφο: «Οι εντεταλμένοι ιερείς για τη διαποίμανση στις φυλακές θα βοηθήσουν αποφασιστικά ώστε να μεταπεισθούν οι φυλακισμένοι σε συνειδησιακή μεταστροφή και ηθική βελτίωση και να αναγνωρίσουν την κρατική εξουσία». 

Όταν ο επίσκοπος Berning από το Osnabrück επισκέφτηκε το έτος 1936 το ήδη τότε κακόφημο στρατόπεδο συγκεντρώσεως στο Emsland, θριαμβολογούσε για «το έργο του Χίμλερ και των συνεργατών του» και καλούσε «όλους εκείνους που είχαν ενστάσεις, να επισκεφτούν το συγκεκριμένο Κέντρο για να διαπιστώσουν με τα μάτια τους ποιο έργο ανοικοδόμησης γίνεται στην πατρίδα μας». 

Οι κρατούμενοι στα Κέντρα αυτά (στρατόπεδα συγκεντρώσεως) είχαν, φυσικά, τελείως διαφορετική άποψη, αλλά ποιος τους ρωτούσε, αφού είχε μιλήσει ήδη ο επίσκοπος του Osnabrück; Και πάλι το έτος 1936 διαβεβαίωναν οι επίσκοποι της Γερμανίας ότι θα βοηθήσουν «τον ηγέτη Χίτλερ με όλα τα μέσα στον αμυντικό αγώνα του». 

Οι καθολικοί επίσκοποι είχαν ήδη από τότε υιοθετήσει τις προπαγανδιστικές ρητορείες περί επίθεσης που δεχόταν το «γερμανικό έθνος», οπότε ο ηγέτης του ήταν υποχρεωμένος να αμυνθεί. Το έτος 1937 εξέδωσε ο επίσκοπος του Freiburg Gröber, υποστηρικτικό μέλος των SS (!), ένα «Εγχειρίδιο των θρησκευτικών προβλημάτων της σύγχρονης εποχής», στου οποίου το εξώφυλλο αναφέρεται: «Εκδοθέν με σύσταση του συνόλου των Επισκόπων» (Gesamtepiskopat). Σ’ αυτό το κατάπτυστο σύγγραμμα υπόσχονται οι καθολικοί ηγέτες την πίστη στον Führer και την ολόθερμο προσανατολισμό των καθολικών στο εθνικοσοσιαλιστικό κράτος». 

Ακόμα, βεβαιώνουν ότι ο Χίτλερ αποκατέστησε την αξιοπρέπεια των ανθρώπων και το κράτος δικαίου στη Γερμανία, τιμούν τον υπερασπιστή του ευρωπαϊκού πολιτισμού και δηλώνουν υποταγή στο ολοκληρωτικό καθεστώς: «Εφόσον το κράτος απαιτεί ολοκληρωτικό έλεγχο στον τομέα αρμοδιότητάς του, κρατάει σφιχτά τα λουριά και ξεπερνάει τις συνήθειες των ήρεμων εποχών, τότε βρίσκεται σε απόλυτο δίκαιο». 

Ο επικεφαλής των Καθολικών εκείνης της εποχής, καρδινάλιος Bertram διαβεβαίωνε ότι «σε καμία επισκοπική εγκύκλιο δεν υπήρχε κριτική στο κράτος, το ναζιστικό κίνημα και τον Führer». Σήμερα εμφανίζονται εδώ κι εκεί διάφοροι, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι οι άθρησκοι και άθεοι είναι το ίδιο με τους εθνοσοσιαλιστές και τους φασίστες. Αν είναι έτσι, θα έπρεπε να είναι το ίδιο και με τους καθολικούς και προτεσταντικούς επισκόπους και ιερείς, νομίζω! Και όποιος θυμηθεί να πει ότι αυτά τα έκαναν οι Καθολικοί και οι Προτεστάντες, αλλά οι Ορθόδοξοι ήταν αλλιώς κτλ., θα ήθελα να τους υπενθυμίσω τα ακόλουθα:

• Οι εκδηλώσεις λατρείας των επισκόπων του ελληνικού χώρου υπέρ του εκάστοτε (ξενόφερτου) βασιλέα και των εκάστοτε δικτατόρων Μεταξά, Παπαδόπουλου, Παττακού κλπ. είναι γνωστές. Λιγότερο γνωστές είναι οι εκδηλώσεις θαυμασμού προς τα καθεστώτα του Μουσολίνι και του Χίτλερ.
  Ο μητροπολίτης Γόρτυνος/Μεγαλουπόλεως Πολύκαρπος έγραφε στο εκκλησιαστικό περιοδικό Εκκλησία πριν από την έναρξη του β' παγκόσμιου πολέμου, θλιβόμενος για την «καταστροφή» των δυτικών δημοκρατιών: «Από της καταστροφής εσώθησαν τα κράτη της Ιταλίας και τελευταίον της Γερμανίας διά της ανακηρύξεως δικτατοριών και περιορισμού της ελευθέρας ενεργείας των ανελευθέρων αθέων κομμουνιστών» (Ο θεόσταλτος Φίρερ, εφημερίδα Ελευθεροτυπία, 20/10/2006).
• Οι μοναχοί του Αγίου Όρους έστειλαν έγγραφο καλωσορίσματος προς τους Γερμανούς κατακτητές, με το οποίο ζητούσαν τη διατήρηση του προνομιακού καθεστώτος της αυτόνομης μοναχικής πολιτείας (Ελληνικόν Περιοδικό Πάνθεον, τεύχος 13, Ιουν. - Αυγ. 2001).
• Μόλις προ ημερών ανακοινώθηκε ότι ο εκάστοτε επίσκοπος Ρώμης (πάπας) έχει τα πρωτεία στην ηγεσία του χριστιανισμού. Ο πάπας ήταν δε αυτός που υπέγραψε συμφωνίες (Konkordat) με όλα τα φασιστικά καθεστώτα της εποχής (Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία) για τη στήριξη της καθολικής πίστης. Δεν πιστεύω τα μέλη του ορθόδοξου ποιμνίου να σκέφτονται να κάνουν κριτική στον πρώτο της εκκλησιαστικής ιεραρχίας, έτσι; Λίγος σεβασμός στις παραδόσεις (σας) παρακαλώ! 

 (Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

Το κουτί της Πανδώρας III

Πίνακας του έτους 1878 από τον Dante Gabriel Rossetti (1828 - 1882)
βλέπε επίσης!





(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

Ασύρματο ευρυζωνικό δίκτυο...

από το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών

Ασύρματη ευρυζωνική πρόσβαση στο Διαδίκτυο παρέχει δωρεάν το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (ΕΙΕ) σε όλους τους πολίτες και επισκέπτες. Ο χρήστης μπορεί να συνδεθεί στο Διαδίκτυο σε υψηλές ταχύτητες και να εξοικειωθεί με την ασύρματη ευρυζωνική πρόσβαση, μέσω του φορητού υπολογιστή, του PDA ή του κινητού τηλεφώνου του. Το δημόσιο ασύρματο ευρυζωνικό δίκτυο (Wi-Fi HotSpot) του ΕΙΕ λειτουργεί όλη την ημέρα και καλύπτει το ισόγειο του κτιρίου, όπου βρίσκονται η Βιβλιοθήκη Επιστήμης & Τεχνολογίας "Κ.Θ. Δημαράς" και το Ηλεκτρονικό Αναγνωστήριο του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης/ΕΙΕ, καθώς και τους εξωτερικούς χώρους.

Το δίκτυο λειτουργεί στο πλαίσιο του έργου "Προώθηση της Ευρυζωνικότητας στην Περιφέρεια Αττικής από το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών" με στόχο την ενημέρωση του κοινού για τα οφέλη της ευρυζωνικής πρόσβασης στο Διαδίκτυο και την προώθηση της ζήτησης και χρήσης ευρυζωνικών υπηρεσιών και υποδομών.Παράλληλα, στο ΕΙΕ διοργανώνονται ενημερωτικές εκδηλώσεις για την προβολή των ευρυζωνικών υπηρεσιών στο ευρύ κοινό, αλλά και σε ειδικές ομάδες, όπως μαθητές, φοιτητές, επιστήμονες, επαγγελματίες και στελέχη βιβλιοθηκών.

Πραγματοποιούνται ήδη ενημερωτικές επιδείξεις σε σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, σεμινάρια σε στελέχη μικρομεσαίων επιχειρήσεων και παρουσιάσεις στις εγκαταστάσεις φορέων και οργανισμών που εκδηλώνουν σχετικό ενδιαφέρον. Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων και περισσότερες χρηστικές πληροφορίες για το ασύρματο ευρυζωνικό δίκτυο του ΕΙΕ είναι διαθέσιμα στο δικτυακό τόπο www.broadbandcity.gr.

(www.kathimerini.gr, 20/11/2007)

Βούδας V

Συνεχίζω την παλαιότερη σειρά με φωτογραφίες αγαλμάτων του Βούδα.

Εδώ άγαλμα του Βούδα από την πόλη Καμακούρα της Ιαπωνίας.

(click)



(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

Σαββατοκύριακα

ΓΕΜΑΤΑ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ, ΠΡΟΣΜΟΝΕΣ, ΕΝΟΧΕΣ, ΜΟΝΑΞΙΑ

της Ισμήνης

3. ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΗΣ … ΓΚΟΜΕΝΑΣ

Εντάξει-εντάξει, δεν ήξερες… δεν ρώταγες καημένη; Δεν είναι δυνατόν εσύ νέα γυναίκα στη σημερινή εποχή, με καριέρα, ενδιαφέροντα, κοσμική ζωή, όμορφη, με κατακτήσεις και ένα σωρό άλλα θετικά, να την πάθεις έτσι! Να είσαι η γκόμενα του παντρεμένου. Καλά, με τόσες γνωριμίες με τόσες φίλες (!) να μην σου έχει τύχει να ξέρεις μια παρόμοια περίπτωση; Ή, σε τελευταία ανάλυση, να έχεις ακούσει κάτι από εδώ και από εκεί;

Όπως π.χ. σου λέει πλήρως ενημερωμένη η συνάδελφος «πήγα προχθές στο κομμωτήριο και μου είπε η μανικιουρίστα μου που ξέρει πολύ καλά, γιατί μένουν στο διπλανό διαμέρισμα της πολυκατοικίας στο Ίλιον, την κουνιάδα της παραδουλεύτρας που πηγαίνει 3 φορές την εβδομάδα στο σπίτι του τάδε επώνυμου (ο τάδε επώνυμος είναι το πρόσφατο σκάνδαλο) και μου είπε ότι ο επώνυμος έπιασε την γυναίκα του με τον σοφέρ μέσα στο μπάνιο με το Jacuzzi, θεόγυμνοι, είχαν αναμμένα κεριά και πίνανε ροζ σαμπάνια σε κρυστάλλινα ποτήρια, ακούγανε μουσική τζαζ και κάνανε έρωτα χωρίς προφυλακτικό (άκουσον-άκουσον περιγραφή μέχρι τη λεπτομέρεια) και έγινε της κακομοίρας».

Μικρός ο κόσμος, κάτι θα σου έλεγε κάποια. Τέλος πάντων και να σου έλεγε, πιθανόν να μην το έπαιρνες στα σοβαρά. Όλες οι γυναίκες λένε «αδύνατον να συμβεί αυτό σε μένα». Να μου πεις ότι δεν είσαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία … συμφωνώ … αλλά εγώ σχολιάζω τη δική σου περίπτωση.

Γνωριστήκατε στο γραφείο του και δεν μας ενδιαφέρει η αιτία. Στέλεχος εταιρείας αυτός, 45αρης, παντρεμένος, έξυπνος, άνετος, με μεγάλη ευχέρεια στο λόγο και με πειθώ, σχετικά ευπαρουσίαστος (δεν έπεσες βέβαια ξερή μόλις τον είδες), δικηγόρος εσύ, 40αρα, ελεύθερη εκ πεποιθήσεως. Σου δίνει την κάρτα του στο τέλος της συνάντησης για να τον πάρεις τηλέφωνο, αν χρειασθείς κάτι, σε επαγγελματικό επίπεδο βέβαια!

Έβαλες εσύ την κάρτα στην άκρη υπομειδιώντας, σίγα που θα σε πάρω, ξέρω που το πας, και μετά από 1 εβδομάδα του τηλεφωνάς, ναι εσύ … έτσι γιατί δεν είχες τι να κάνεις! Βγαίνετε για ένα καφέ την πρώτη φορά, για ένα ποτό τη δεύτερη φορά, για φαγητό την τρίτη φορά και για το ξενοδοχείο στο τέλος!

Ξεκινάτε μια σχέση που αυτός σου έχει δηλώσει από την πρώτη στιγμή «είμαι παντρεμένος, προέχει η οικογένεια και τα παιδιά, αλλά ψάχνω ισόβια γκόμενα». Σοκάρεσαι, όμως σκέφτεσαι, καλά-καλά … μας τα είπαν έτσι κι άλλοι, εγώ δεν θα γίνω η ισόβια γκόμενά σου, θα έχεις ημερομηνία λήξεως.

Κι όμως έγινες! Πως σε τύλιξε, πως σε πλάνεψε, πως σε ξεμυάλισε, πως τον αγάπησες και έγινες σκλάβα του ούτε εσύ το κατάλαβες. Όλη τη βδομάδα, υπήρχε η δυνατότητα να βλεπόσαστε άνετα οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, ακόμα και τα βράδια αργά. Τα άτιμα τα συμβούλια, οι ξαφνικές διαβουλεύσεις και οι πελάτες από επαρχία έχουν πλουτίσει τα απόμερα κέντρα και τα ξενοδοχεία!

Η εβδομάδα όμως έχει 7 ημέρες κι εσύ με τρόμο έβλεπες να πλησιάζει η Παρασκευή, γιατί μετά ερχότανε το Σαββατοκύριακο. Κι εδώ άρχιζε το μαρτύριό σου. Αυτός σπίτι του με τη σύζυγο και τα παιδιά, στο είχε δηλώσει άλλωστε. Εσύ σπίτι σου, με την τηλεόραση και μόνη σου, το ήξερες άλλωστε. Σου έχει όμως πετάξει έτσι στον αέρα … «αν καταφέρω και το σκάσω, θα σε πάρω τηλέφωνο να έρθω σπίτι σου έστω και για 1 ώρα».

Κι εσύ περιμένεις περνώντας τα μαρτύρια του Ταντάλου. Έχεις 2 κινητά κι ένα σταθερό, από τα οποία δεν μιλάς καθόλου, μη τυχόν σε πάρει και είναι απασχολημένα. Σε παίρνουν φίλοι, μιλάς ελάχιστα και κλείνεις αμέσως λέγοντας «θα σε πάρω εγώ!»

Ανοιγοκλείνεις τα τηλέφωνα, μη τυχόν έχεις κλήση ή μήνυμα και δεν άκουσες, ελέγχεις αν έχουν καλό σήμα, αν είναι φορτισμένα. Πας στην τουαλέτα μαζί με τα 2 κινητά και το ασύρματο τηλέφωνο, κάνεις μπάνιο έχοντας σε απόσταση αναπνοής και τα 3 τηλέφωνα, να απαντήσεις αμέσως, όταν χτυπήσει κάποιο από όλα. Φέρνεις γύρα το σπίτι από το κρεβάτι στον καναπέ, στην κουζίνα, στο μπαλκόνι.

Δεν τρως διότι σκέπτεσαι ότι τυχόν θα σου προτείνει (μπορεί …) να βγείτε έξω και να μην είσαι φαγωμένη. Στήνεις αυτί στην πόρτα (μπορεί να σου κάνει έκπληξη) αλλά τίποτα, αυτός δεν τηλεφωνάει, δεν έρχεται κι εσύ περνάς άλλο ένα Σαββατοκύριακο μόνη σου, παίρνοντας την μεγάλη απόφαση, ότι αύριο Δευτέρα θα τελειώσω αυτή την ιστορία.

Κι έρχεται η Δευτέρα και μετά η άλλη Δευτέρα και μετά η παραπάνω Δευτέρα κι εσύ εξακολουθείς να περνάς τα Σαββατοκύριακα μονή σου, τα Σαββατοκύριακα της μοναξιάς της γκόμενας του παντρεμένου. Στο είχε δηλώσει από την αρχή «ισόβια γκόμενα». Ισοβίτισσα είσαι και με στέρηση δικαιωμάτων!
.

Διαχρονική οπισθοδρομικότητα

Γνωμοδοτήσεις σκοπιμότητας και αναλγησίας

Ο Αιγύπτιος Μέγας Μουφτής (αντίστοιχο του ημέτερου αρχιεπισκόπου) Αλί Γκομά (Ali Gomaa), για τις απόψεις του οποίου έγινε τα τελευταία χρόνια συχνά κουβέντα στον αιγυπτιακό και ευρωπαϊκό τύπο, εξέδωσε πρόσφατα μερικές εντυπωσιακές θρησκευτικές γνωμοδοτήσεις (φάτβα, φάτουα), με τις οποίες προκάλεσε συζήτηση για το πρόσωπό του και το πολιτισμικό επίπεδο των μελών του μουσουλμανικού ιερατείου.

Ο συγκεκριμένος μουφτής γνωμοδότησε πρόσφατα ότι, αν ένα άτομο σκοτωθεί επειδή εμπόδισε τη διέλευση αυτοκινήτου, τότε δεν ευθύνεται ο οδηγός του οχήματος. Αιτία για την έκδοση αυτής της γνωμοδότησης ήταν ο θανάσιμος τραυματισμός μιας γυναίκας από αστυνομικό όχημα, όταν αυτή προσπάθησε να εμποδίσει με το σώμα της την αναχώρηση του αυτοκινήτου, στο οποίο βρισκόταν ως κρατούμενη η αδελφή της.

Πριν ακόμα συνέλθει η κοινή γνώμη της Αιγύπτου από το σοκ για τη μεροληπτική αυτή άποψη του Μουφτή, η οποία άποψη επηρεάζει και τυχόν απαιτήσεις για αποζημίωση της οικογένειας του θύματος, γνωμοδότησε ο ίδιος ότι τα 26 πνιγμένα άτομα που βρέθηκαν στη Μεσόγειο Θάλασσα κατά την προσπάθειά τους να περάσουν ως οικονομικοί μετανάστες στην Ευρώπη, δεν θα γίνουν δεκτά ως «μάρτυρες» στον παράδεισο, γιατί πνίγηκαν από πλεονεξία για μεγάλες αμοιβές και όχι ως θύματα ενός απρόβλεπτου ατυχήματος. Τα οποία θύματα ατυχημάτων, κατά το κοράνι, πηγαίνουν πάντα στον παράδεισο.

Η ιδέα ότι οι οικονομικοί μετανάστες εγκαταλείπουν την Αίγυπτο λόγω της πρωτόγονης συγκρότησης της αιγυπτιακής οικονομίας και της εκμετάλλευσης των ανθρώπων εκεί από λίγες οικογένειες, δεν αποτελεί θέμα συζητήσεως για τον Μέγα Μουφτή. Ο ίδιος ισχυρίζεται δε ότι δεν στηρίζει με τις γνωμοδοτήσεις του το κοινωνικό καθεστώς και τη δικτατορική κυβέρνηση της οικογένειας Μουμπάρακ, αλλά απλά «ερμηνεύει το κοράνι».

Για την άποψη του Μουφτή ότι τα ούρα του προφήτη (ένας είναι ο προφήτης, ο Μωάμεθ) έχουν ιαματικές ιδιότητες, θα αναφερθούμε σε επόμενο κείμενο, γιατί η θρησκόληπτη ανοησία των θεόπληκτων όπου γης, δεν έχει τελειωμό!

Εμείς, στην απέναντι πλευρά της Μεσογείου μπορούμε: Αφενός να πάρουμε μια μικρή ιδέα, πώς ήταν η ζωή των ανθρώπων στην Ευρώπη πριν από μερικούς αιώνες, όταν επικρατούσε κι εδώ η ιερατική σοφία, χωρίς καν τις τεχνολογικές και επιστημονικές δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα, εν μέρει και στην Αίγυπτο. Αφετέρου να προβληματιστούμε, γιατί οι απελπισμένοι άνθρωποι στην Ανατολή αναζητούν διέξοδο, όχι στην πολιτική φιλελευθεροποίηση του καθεστώτος και στην πολιτισμική άνοδο μέσω της μόρφωσης των πολιτών, αλλά στις θεόπληκτες ιδεοληψίες του κορανίου ή του όποιου «ιερού βιβλίου». Ίσως ισχύει η άποψη ότι, για να εκτιμήσεις τα πλεονεκτήματα της μόρφωσης, πρέπει να την έχεις γευτεί προηγουμένως!

Ο προβληματισμός, με ποιους «φωτισμένους θεολόγους» της μουσουλμανικής πλευράς γίνεται ο θεσμοποιημένος διάλογος των χριστιανών θεολόγων δεν μας αφορά, εμένα προσωπικά καθόλου, ας προσέχουν πάντως όσοι συμμετέχουν σ' αυτό το διάλογο και όσοι τους επιβλέπουν!

Βλέπε επίσης>>>

(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

Βρε βρε, τί μαθαίνουμε...

Οι Ορθόδοξοι αναγνώρισαν το πρωτείο της Ρώμης

Σύμφωνα με ανακοίνωση της Διεθνούς Επιτροπής Θεολογικού Διαλόγου Ορθοδόξων και Καθολικών αναγνωρίζεται από την ορθόδοξη πλευρά επισήμως το πρωτείο του επισκόπου Ρώμης μεταξύ των άλλων επισκόπων της Εκκλησίας, Δυτικής και Ανατολικής. Σύμφωνα με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το πρωτείο αναγνωρίζεται σ' όλα όσα αφορούν στην περίοδο πριν από το σχίσμα του 1054.

Σ' αυτή τη διεθνή μικτή επιτροπή θεολογικού διαλόγου προεδρεύουν ο μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης και ο καρδινάλιος Βάλτερ Κάσπερ. Εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην επιτροπή είναι ο μητροπολίτης Σασσίμων Γεννάδιος και στην επιτροπή συμμετέχει επίσης ο διάκονος Μάξιμος, που μελετά ειδικότερα το θεολογικό ζήτημα του πρωτείου του επισκόπου Ρώμης.

Ο καρδινάλιος Βάλτερ Κάσπερ, που προεδρεύει εκ μέρους των Ρωμαιοκαθολικών στον διάλογο στη διεθνή μικτή επιτροπή θεολογικού διαλόγου, δήλωσε στον ραδιοφωνικό σταθμό του Βατικανού: «Ο δρόμος που οδηγεί στην πλήρη ενότητα με τους Ορθόδοξους είναι ακόμα μακρύς».

(Ελευθεροτυπία, Καθημερινή, City Press, 16/11/2007)

Δηλαδή, όλες εκείνες οι ιστορίες ότι ο (κάθε) πάπας που διεκδικούσε το πρωτείο, είναι εξουσιομανής και αιρεσιάρχης και εχθρός του χριστιανισμού και και και... δεν ισχύουν; Σωστά έλεγαν δηλαδή οι καθολικοί ότι ο πάπας πρέπει να έχει για ιστορικούς και εκκλησιαστικούς λόγους το πρωτείο (και το πρώτο ταμείο) και οι άλλοι είναι υποχρεωμένοι εκ της σεπτής παραδόσεως να υπακούν στις θεολογικές (και εισπρακτικές) απόψεις του;

Όχι ότι με νοιάζει καθόλου αλλά, σκέφτομαι τώρα, όλοι εκείνοι οι θεολογούντες ιστορικοί -ακόμα κι εδώ έχουν μπει κάποιοι με διδακτικό ύφος- μήπως θα έπρεπε να παν να κρυφτούν, αφού έχουν εκτεθεί ανεπανόρθωτα κάνοντας υποδείξεις σε άλλους ότι δεν έχουν (οι άλλοι) μελετήσει επαρκώς τις πηγές, δεν ξέρουν καλά την ιστορία, δεν εξελίχθηκαν έτσι τα πράγματα, δεν έπρεπε (οι άλλοι) να ασχολούνται με τέτοια θέματα και να γράφουν δημόσια τις απόψεις τους κτλ. κτλ.;

Όλοι εκείνοι που πήραν ιστορικά και παίρνουν ακόμα μέρος στον ενδοχριστιανικό εμφύλιο πόλεμο περί «ιστορικής και θεολογικής ορθότητας», ήδη πριν από τον μεγαλομανή και αρχομανή Φώτιο μέχρι τον υπότουρκο και οθωμανολάτρη Γεννάδιο-Σχολάριο, όλοι εκείνοι που αναθεμάτιζαν και αναθεματίζουν ακόμα και σήμερα τους Δυτικούς (γενικώς) και τους Καθολικούς (ειδικότερον), όλοι εκείνοι που δεν δέχθηκαν όταν έπρεπε την ένωση των εκκλησιών, αλλά προτίμησαν να συμπράξουν με τους Τούρκους παρά με τους Δυτικοευρωπαίους, με κύριο επιχείρημα την αξίωση του πάπα για προεξάρχοντα ρόλο στην εκκλησιαστική ιεραρχία -η κορύφωση της ταπεινότητας, εννοείται-, μήπως πρέπει αναδρομικά να αναθεματιστούν για τις εσφαλμένες και εγκληματικές ιστορικές αποφάσεις και εμμονές τους;

Και μήπως πρέπει τώρα οι σημερινοί προκαθήμενοι των ορθόδοξων πατριαρχείων και εκκλησιών, πνευματικοί διάδοχοι όλων εκείνων των αποδεδειγμένα πλέον «αιρετικών», να ζητήσουν επιτέλους συγγνώμην από τους χριστιανικούς λαούς των Βαλκανίων και της Μικρασίας, τους οποίους έριξαν στην αγκαλιά των Οθωμανών, με προσωπική θεολογική και πολιτική επιλογή;

(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

Νεκρός έφηβος, επειδή δίδασκε αγγλικά

Διαχρονική οπισθοδρομικότητα

Ένοπλοι Ταλιμπάν εισέβαλαν σε σχολείο στην περιοχή Σάγεντ Κάραμ της επαρχίας Πάκτικα του Αφγανιστάν, έβγαλαν δια της βίας το μαθητή έξω από την τάξη του και τον πυροβόλησαν, δήλωσε ο αρχηγός της επαρχιακής αστυνομίας Εσματουλάχ Αλιζάι.

«Οι ένοπλοι είχαν προειδοποιήσει το αγόρι, το οποίο δίδασκε αγγλικά στους συμμαθητές μετά τη λήξη των μαθημάτων, να σταματήσει να διδάσκει», διευκρίνισε ο Αλιζάι.

Η αστυνομία έσπευσε στην περιοχή και δύο αστυνομικοί έχασαν τη ζωή τους, όπως και δύο ένοπλοι Ταλιμπάν, στην ανταλλαγή πυροβολισμών που ακολούθησε, κατέληξε ο αρχηγός της αστυνομίας της Πάκτικα. Οι Ταλιμπάν έχουν σκοτώσει καθηγητές και μαθητές και στο παρελθόν σε κυβερνητικά σχολεία, τα οποία θεωρούν μη ισλαμικά.

(www.kayhimerini.gr)

Οι δημόσιοι υπάλληλοι...

έχουν τάξη και αρχές!

(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

Νέος ανθρωποειδής πίθηκος...

ίσως είναι χαμένος κρίκος της ανθρώπινης εξέλιξης

(Associated Press, www.in.gr, 13/11/2007)

Μια σιαγόνα δέκα εκατομμυρίων ετών που ανακαλύφθηκε στην Κένυα ανήκει σε νέο είδος ανθρωποειδούς πιθήκου το οποίο θα μπορούσε να είναι κοινός πρόγονος του ανθρώπου, του γορίλα και του χιμπατζή, ανακοίνωσε ομάδα παλαιοανθρωπολόγων. Αν και τα ευρήματα είναι πολύ λίγα για να επιτρέπουν ασφαλή συμπεράσματα «είναι πιθανό ότι αυτοί οι αφρικανικοί ανθρωπίδες [μέλη της ανθρώπινης οικογένειας] στα τέλη της Μειόκαινου βρίσκονται λίγο-πολύ κοντά στον τελευταίο κοινό πρόγονο των αφρικανικών ανθρωποειδών πιθήκων και των ανθρώπων» γράφουν οι Κενυάτες και Ιάπωνες ερευνητές στο Proceedings of the National Academy od Sciences.

H κάτω σιαγόνα, πάνω στην οποία παραμένουν 11 δόντια, ανακαλύφθηκε το 2004 θαμμένη μέσα σε ηφαιστειακή λάσπη στην περιοχή Νακάλι, αναφέρει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Το νέο είδος ονομάστηκε Nakalipithecus nakayamai. Βασιζόμενοι κυρίως σε γενετικές συγκρίσεις, οι επιστήμονες πιστεύουν σήμερα ότι ο άνθρωπος και οι ανθρωποειδείς πίθηκοι -γορίλας, χιμπατζής, ουραγκοτάγκος- διαχωρίστηκαν από τον τελευταίο κοινό τους πρόγονο πριν από περίπου οκτώ εκατ. χρόνια. Το περίεργο όμως ήταν ότι μέχρι σχεδόν κανένα απολίθωμα εκείνης της περιόδου δεν είχε βρεθεί στην Αφρική, ενώ αντίθετα στην Ασία τα απολιθώματα προϊστορικών πιθήκων αυτής της εποχής είναι αρκετά.

Αυτό οδήγησε ορισμένους παλαιοντολόγους στο συμπέρασμα ότι ότι ο κοινός πρόγονος ανθρώπου και ανθρωποειδών πιθήκων έφυγε από την Αφρική και εξελίχθηκε σε αρκετά διαφορετικά είδη. Κάποιο από τα είδη αυτά επέστρεψε αργότερα στην Αφρική και μετεξελίχθηκε σε άνθρωπο. Η νέα έρευνα, ωστόσο, φαίνεται να αποδυναμώνει αυτή τη θεωρία και να ενισχύει την άποψη ότι η μετάβαση από τον πίθηκο στον άνθρωπο συνέβη αποκλειστικά εντός της Αφρικής.

Τον Αύγουστο, εξάλλου, παλαιοντολόγοι είχαν ανακοινώσει την ανακάλυψη απολιθώματα και άλλων πιθήκων που έζησαν στην Αφρική πριν από 10 εκατ. χρόνια. Επρόκειτο πιθανότατα για πρόγονο του γορίλα, ο οποίος ονομάστηκε Chorapithecus abyssinicus.

.

Σύνοδος προέδρων TEI...

Ένταση επικράτησε κατά την άφιξη του υπουργού Παιδείας στην Άρτα για την Σύνοδο των προέδρων και αντιπροέδρων των ΤΕΙ της χώρας, την Παρασκευή, καθώς φοιτητές δεν επέτρεψαν στην ασφάλεια του κ. Στυλιανίδη να εισέλθει στο πανεπιστημιακό άσυλο.

Αργότερα, κατά τη διάρκεια της συνόδου, φοιτητές που πρόσκεινται στο ΚΚΕ αποπειράθηκαν να εισέλθουν στο κτήριο με σκοπό να συναντήσουν τον κ. Στυλιανίδη, όμως μέλη της παράταξης της ΔΑΠ προσπάθησαν να τους αποτρέψουν. Στη συνέχεια μετά από παρέμβαση του υπουργού Παιδείας αντιπροσωπεία φοιτητών έθεσε τα αιτήματά των, τα οποία εστιάζονταν στο άρθρο 16 και το πανεπιστημιακό άσυλο.

Αναφορικά με τη «βάση του 10», ο υπουργός δήλωσε ότι «δεν θα κάνουμε εκπτώσεις στην ποιότητα των σπουδών», ενώ για τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών, επανέλαβε ότι η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει την κοινοτική νομοθεσία, αλλά προσαρμοσμένη και με την ελληνική νομοθεσία, κάτι για το οποίο έχει δικαίωμα.

Ήξερε ο Γκρέκο από λάδι;

(του Ανδρέα Παππά, Βιβλιοθήκη της Ελευθεροτυπίας, 9/11/2007)

Όλα είναι μια απίθανη καρικατούρα. Καρικατούρα ο Γκρέκο του Νικ Αστντον, κάτι μεταξύ τεκνού των σίξτις και του Αλκη Γιαννακά/ντελικανή σε σύγχρονη εκδοχή. Καρικατούρα ο μέγας ιεροεξεταστής (ως χαρακτήρας, όχι ως ηθοποιός), ο οποίος παρεμπιπτόντως «ψιλοαδελφίζει», και βέβαια γουστάρει τον «δικόν μας», τον παίδαρο. [Σιγά τώρα, τους ξέρουμε αυτούς τους Δυτικούς!]

Καρικατούρα ρόλου και ερμηνείας η Δήμητρα Ματσούκα, κακομαθημένη κόρη του βενετσιάνου διοικητή της Κρήτης, κατευθείαν βγαλμένη από τα «Χτυποκάρδια στο θρανίο» και το «Η Λίζα και η άλλη», με τον πατέρα της κάτι μεταξύ Παπαγιαννόπουλου και Λαυρέντη Διανέλλου. Καρικατούρα ο πατέρας του Γκρέκο, αντιστασιακός Κρητίκαρος από ταινία του Τζέιμς Πάρις ή του Νίκου Φώσκολου, που όταν δεν πολεμάει τους άτιμους κατακτητές στον Ψηλορείτη, πίνει και χορεύει! Καρικατούρα και ο αδελφός του, ο Μανούσος, που δηλώνει ότι στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου πολέμαγε δίπλα δίπλα με τον Θερβάντες (όχι θα μας ξέφευγε ο συγγραφέας τού Δον Κιχώτη!).

Και βέβαια, μεταξύ πεντοζάλης, ρακής και... Ιεράς Εξέτασης, η αθάνατη Ελλάδα θριαμβεύει και πάλι. «Εμείς» είμαστε το φως και η Δύση το σκοτάδι. Αλίμονο, τώρα! Γνωστά πράγματα αυτά. Μπορεί, όμως «το σκοτάδι να νικήσει το φως»; Οχι, βέβαια. Αυτό έλειπε. Μασάει η κατσίκα ταραμά; Αυτό, λοιπόν, το ανοσιούργημα, που στοίχισε κι εγώ δεν ξέρω πόσα εκατομμύρια ευρώ και που το σενάριό του θα μπορούσε κάλλιστα να έχει γραφτεί από τον Ζουράρι, τον Πλεύρη, τον Λιακόπουλο ή τον Αδωνι Γεωργιάδη, σερβίρεται στον καλόπιστο θεατή ως «Ελ Γκρέκο».

Τι κι αν ο Γκρέκο ποτέ δεν δικάστηκε από την Ιερά Εξέταση; Τι κι αν στην Ισπανία είχε -ευτυχώς, ο άνθρωπος!- την εύνοια υψηλόβαθμων ιερωμένων και σημαντικών εκκλησιαστικών φορέων, οι οποίοι ήταν και οι κύριοι παραγγελιοδότες του; Τι κι αν ο πατέρας του ανήκε στη μεσαία προς ανώτερη τάξη του Χάνδακα και η δουλειά του ήταν κάτι μεταξύ φοροεισπράκτορα και τελωνειακού στην υπηρεσία της Βενετίας; Σιγά μην κάτσουμε να σκάσουμε για τέτοιες «λεπτομέρειες».

Εδώ μιλάμε για την πάλη του Φωτός με το Σκότος· με τέτοια θα ασχολούμαστε, τώρα; Συνδυάζοντας, λοιπόν, ελληνική ταινία στην οποία ο πλούσιος πατέρας δεν εγκρίνει τον δεσμό της κόρης του, δάνεια από τους «Γενναίους του Βορρά» (στην παραλλαγή «Γενναίοι του Νότου»), φτηνό «αντιιμπεριαλισμό» και κρητικό αντριλίκι, ο σκηνοθέτης σερβίρει έναν απίθανο αχταρμά, ντυμένον με πανάκριβα κοστούμια και με επική (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό) μουσική.

Στη σκηνή όπου ο Μανούσος Θεοτοκόπουλος κερνάει τον αδελφό του ρακή, την οποία βέβαια έχει φέρει στην Ισπανία από την Κρήτη, σκέφτομαι ότι θα μπορούσε ίσως να έχει προστεθεί η φράση: «Εχω φέρει και εξαιρετικές ελιές, Δομήνικε, καθώς και λίγη γραβιέρα Κρήτης, για να συνοδεύσουμε τη ρακή». Τι καλύτερη ευκαιρία να διαφημιστούν τα προϊόντα της «κρητικής γης»; Αλλωστε, αν δεν ήξερε ο Γκρέκο από καλή ρακή, ποιος θα ήξερε;

Το κουτί της Πανδώρας II

Πίνακας του John William Waterhouse (1849-1917), που ολοκληρώθηκε το έτος 1896

Με αφορμή αυτό το δεύτερο πίνακα με θέμα την Πανδώρα και το κουτί που άνοιξε, μεταφέρω εδώ το σχετικό μύθο, όπως τον αντέγραψα από την Ελληνική Wikipedia:

Στην Θεογονία του Ησιόδου η Πανδώρα πλάστηκε από χώμα από τον Ήφαιστο. Η Αθηνά (ή ο Ερμής) της έδωσε ζωή και οι θεοί του Ολύμπου της έδωσαν όλα τα χαρίσματα και τις ικανότητες, και μαζί μια επικίνδυνη γοητεία.

Ο Δίας, ενοχλημένος από την ενέργεια του Προμηθέα να κλέψει τη φωτιά από τους θεούς και να τη μεταφέρει για χρήση στους ανθρώπους, του στέλνει την Πανδώρα για σύζυγο. Ο Προμηθέας, καχύποπτος, αρνείται να τη δεχτεί. Αλλά ο αδελφός του ο Επιμηθέας δέχεται για γυναίκα του την Πανδώρα, την πρώτη γυναίκα στη Γη, η οποία φέρνει μαζί της ένα μυστηριώδες κουτί, δώρο του Δία για το γάμο τους.

Η πολύ όμορφη και φιλοπερίεργη Πανδώρα, ή σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή ο ίδιος ο Επιμηθέας, ανοίγει το κουτί, που περιείχε όλα τα δεινά (πείνα, αρρώστιες, δυστυχία κλπ.), τα οποία εξαπλώνονται με τον τρόπο αυτό στην ανθρωπότητα. Όταν η Πανδώρα κλείνει πάλι το κουτί, έχει μείνει μέσα, τελευταία, μόνο η ελπίδα. Από αυτό τον μύθο είναι γνωστή μέχρι σήμερα η φράση «Κουτί της Πανδώρας» ή κάποιος «άνοιξε το Κουτί της Πανδώρας».

Να προσθέσω εγώ τώρα ότι αυτός ο μύθος είναι ο παραπλήσιος ελληνικός με εκείνον της Παλαιάς Διαθήκης, αφενός με Αδάμ και Εύα, η οποία έφερε το κακό στον κόσμο, επειδή δέχθηκε να δοκιμάσει τον απαγορευμένο καρπό και παρέσυρε μαζί της τον Αδάμ, αφετέρου τον όφι που προσέφερε τον απαγορευμένο καρπό, συμβολικά ένα μήλο... Και στις δύο περιπτώσει ζητούμενο από τους θεούς είναι να μην διαδοθεί κάποιο «μυστικό» στους ανθρώπους!

(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

Σαββατοκύριακα

ΓΕΜΑΤΑ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ, ΠΡΟΣΜΟΝΕΣ, ΕΝΟΧΕΣ, ΜΟΝΑΞΙΑ

της Ισμήνης

2. Η ΕΚΔΡΟΜΗ

Ο μισός πληθυσμός της Ελλάδος είναι πρόεδροι, νυν, τέως και μελλοντικοί. Αν φωνάξεις μέσα σε ένα καφενείο «κύριε πρόεδρε» οι μισοί θα γυρίσουν και θα ψάχνουν ποιος τους φώναξε. Ως εκ τούτου οι πρόεδροι έχουν από κάτω κάποια μέλη και τα μέλη απαρτίζουν ένα σύλλογο. Σύλλογος π.χ. οι εναπομείναντες απόγονοι των Μακεδονομάχων, Σύλλογος απογόνων των ηρωικών Μεσολογγιτών, Σύλλογος απογόνων της έκρηξης του ηρωικού Αρκαδίου, Σύλλογος φίλων της φουστενέλλας, Σύλλογος φίλων της τσαμπούνας και ένα σωρό άλλοι. Και βέβαια οι Σύλλογοι Αποφοίτων. Απόφοιτοι Ελληνογαλλικής Σχολής, απόφοιτοι Ελληνοϊταλικής Σχολής, απόφοιτοι Ελληνογερμανικής Σχολής, Σ.Α.Κ.Α, Σ.Α.Φ.Ε και πάει λέγοντας.

Τα προεδρεία των συλλόγων πρέπει να φροντίζουν εκτός από την πνευματική τροφή των μελών τους και για τη διασκέδαση. Ένα μέρος της διασκέδασης είναι και οι εκδρομές το Σαββατοκύριακό σε κάποιο κοντινή απόσταση που να συνδυάζει, εκτός της αλλαγής παραστάσεων, και τη σύσφιξη σχέσεων μεταξύ των μελών του συλλόγου. Ταυτόχρονα δε, με τη μάθηση, πρέπει η περιοχή να έχει καλό φαγητό (κοινώς κοψίδι) και το ξενοδοχείο να είναι κοντά σε όλα που θέλουνε να πάνε αν είναι δε δυνατόν ακριβώς στην πόρτα του.
Ξεκινάνε λοιπόν π.χ. για Δελφούς είναι δίπλα στην Αράχοβα, Ολυμπία είναι κοντά σε Λαγκάδια, Επίδαυρος έχει κοντά το Ναύπλιο, Μιστράς έχει κοντά τη Σπάρτη.

Ας πούμε λοιπόν για την εκδρομή ενός Συλλόγου αποφοίτων κάποιου σχολείου, πρώην παρθεναγωγείου. Συγκέντρωση κάπου κοντά στο Παναθηναϊκό Στάδιο ή στο Ζάππειο. Καταφθάνουν σιγά-σιγά οι συμμετέχοντες. Όπου και να κοιτάξεις γυναίκες κάποιας …ηλικίας, είναι και κάποιες που τόλμησαν και έφεραν τους άντρες τους. Συνήθως είναι κάποια παρέα που ο ένας παρέσυρε τον άλλον χωρίς να ξέρουν τι τους περιμένει, μετρημένοι δε στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Κάθονται ανά ζευγάρια στις θέσεις, αλλά τα αρσενικά συγκεντρωμένα σε 2 καθίσματα σαν στρατιώτες κάνουν ένα τοίχο άμυνας. 45 γυναίκες και 4 άντρες άντε να βγάλεις άκρη. Όταν προσπαθήσουν να συμμετάσχουν σε κάποια συζήτηση που γίνεται φωναχτά από τον γυναικείο (αριθμητικά) υπερέχοντα πληθυσμό, ακούγεται η αποστομωτική απάντηση από τα έτερα ήμισυ: «πάψε εσύ δεν ξέρες για τι πράγμα μιλάμε!»

Σε όλη τη διαδρομή λαλίστατοι πάντα μεταξύ τους, σαν μικρά παιδιά απολαμβάνουνε το ταξίδι και … συζητάνε για το ζάχαρο, την πίεση, την ουρία, τη χοληστερίνη και ψιθυριστά να μην τους ακούσουνε για την στύση τους !!! Τη μόνη ερώτηση που κάνουν είναι, πού θα κάνουμε στάση; Ο άτιμος ο προστάτης δεν αστειεύεται, έχει προτεραιότητα.

Στην πρώτη στάση λοιπόν μετά την τουαλέτα, κόβουν αναγνωριστική κίνηση, αν υπάρχει καμία ενδιαφέρουσα στην παρέα, μη νομίσετε κανένα κοριτσόπουλο, όχι βέβαια, απλά είναι η ελαφρώς πιο νέα από τη σύζυγο και μόνη της βέβαια. Όταν την εντοπίζουν χτενίζουν το μαλλί, πλησιάζουν με καλή πάντα διάθεση και ερωτήσεις περί της εκδρομής, αλίμονο συναπόφοιτη της συζύγου είναι. Στο ένα τους αυτί είναι μόνιμα εγκατεστημένο το bleutooth και αυτοί οι αφελείς νομίζουν ότι εντυπωσιάζουν. Κοίτα να δεις, παλιά το ακουστικό ήταν αιτία χλευασμού στον πάσχοντα από βαρηκοΐα, τώρα όλοι περιφέρουν τα ακουστικά της τεχνολογίας υπερήφανοι.

Στον αρχαιολογικό χώρο που επισκέπτονται, την πλησιάζουν λένε την γνώμη τους και αναλύουν τα εκθέματα εμβριθώς και με περίσσια γνώση προς εντυπωσιασμό. Πετάνε και κανένα πονηρό υπονοούμενο. Η ενδιαφέρουσα κάνει πλάκα μαζί τους. Τους ακούει με μεγάλη προσοχή κι αυτοί πλέουν σε πελάγη ανδρικής αυταρέσκειας. Με τέτοια και άλλα διάφορα ή αδιάφορα περνάει η ημέρα. Το βράδυ στο ξενοδοχείο μετά το δείπνο σκορπίζει η ομάδα, μεταξύ μπαρ, μπιρίμπας και ύπνου.

Την επομένη ημέρα για αναχώρηση, οι περισσότεροι ξυπνάνε πιασμένοι «πωπωπωπω! αλλάξαμε κρεβάτι», «αυτή η υγρασία μου τρυπάει τα κόκαλα», «δεν ξαπλώσαμε και το μεσημέρι», «εμείς δεν τρώμε το βράδυ, μόνο ένα γιαουρτάκι, μας έπεσε κομματάκι βαρύ το μοσχάρι». Η πρώτη ερώτηση μετά το πρωινό είναι: «τι ώρα θα φτάσουμε Αθήνα;» Μπαίνουν στο πούλμαν ελαφρώς σερνόμενοι, υποτονικοί κρατώντας εκτός από το βαλιτσάκι, σακούλα με κάστανα, χυλοπίτες, τραχανά, καρύδια, μέλι αααα … και μια γκλίτσα με τελείωμα για στήριξη, από κέρατο τράγου που βρωμοκοπάει. Ναι! ναι! το είδαμε κι αυτό.

Περιχαρής ο σύζυγος έχει αγοράσει και κρατάει στο χέρι υπερήφανα, τις μυστικές συναντήσεις των … συμβουλίων της εν ενεργεία καριέρας του. Όσο πιο πολλά τα συμβούλια τόσο μεγαλύτερα και πιο ελικοειδή τα διακοσμητικά τελειώματα στήριξης της γκλίτσας.

-Πασχοοοοοοοοοοοοοοό … τι είναι αυτό, αναρωτιέται η σύζυγος (το Πάσχος βγαίνει από το Παράσχο, αλλά ο εν λόγω μάλλον πάσχω θα έπρεπε να λέγεται).
–Για σένα το πήρα γλυκιά μου, να το πάμε στο εξοχικό για διακοσμητικό, που τόσο σου αρέσουν τα παραδοσιακά, της απαντάει ο Πάσχος με σατανικό μειδίαμα.

Πάλι στάση για καφέ, στάση για φαγητό, στάση ... προστασίας, έτσι την βαφτίσανε! Τελικά, κάποτε φτάνουν στην Αθήνα. Αγκαλιές, φιλιά αποχαιρετισμού, περάσαμε πολύ ωραία. Θα ξαναϊδωθούνε στην πίττα που θα κόψει ο Σύλλογος. Τώρα πια που αρχίζει να χειμωνιάζει και μικραίνουν οι ημέρες, δεν ξεκουνάμε από το σπίτι, εκδρομή την άνοιξη πάλι που θα ανοίξει ο καιρός και δεν θα έχει υγρασία.
Καλό επόμενο Σαββατοκύριακο!

.

Απαγόρευση της Βίβλου

...

Η Οργανωτική Επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων «Πεκίνο 2008» αποφάσισε να απαγορεύσει για «λόγους ασφαλείας» σε επισκέπτες και αθλητές από τη Δύση, μεταξύ άλλων, την εισαγωγή της Βίβλου. Επιτρέπεται όμως να αγοράσουν στη χώρα την εγκεκριμένη από τους κρατικούς επόπτες έκδοση, που περιέχει την Καινή Διαθήκη σε δύο γλώσσες, κινέζικα και αγγλικά.

Οι άνθρωποι της Ασίας έχουν παραδοσιακά καχυποψία για την καλή προαίρεση των Δυτικών στα θρησκευτικά θέματα, δεδομένου ότι έχουν κάνει, σε παλαιότερους αιώνες, αγώνες επί αγώνων για να αποτρέψουν την επιβολή, με τα γνωστά τεχνάσματα, του χριστιανισμού και της ξένης επικυριαρχίας στις χώρες τους.

Τώρα απογοητεύουν οι Κινέζοι και τους αναγεννημένους φίλους τους στην Αμερική. Η λογοκρισία του κινέζικου καθεστώτος δεν περιορίζεται στην αλληλογραφία, στις εκδόσεις και στο Internet, αλλά εκτείνεται και στα «ιερά βιβλία» θρησκειών που εισάγονται ανεξέλεγκτα στη χώρα.

(από το pro-cgristiliches Medienmagazin)

(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

Το κουτί της Πανδώρας I

...
Πίνακας του Ραφαήλ (Rafaello Sanzio, 1483-1520)




(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

Θρησκευτικά μηνύματα στο βρόντο…

...

Η καθολική εκκλησία διαπιστώνει ότι η κατάσταση στο ζήτημα της μετάδοσης των χριστιανικών νοημάτων και μηνυμάτων στις επόμενες γενιές της δυτικής Ευρώπης είναι καταστροφική! Αυτή είναι η άποψη της Γραμματείας του Βατικανού για την «εμπέδωση της πίστης».

Οι καθολικοί καρδινάλιοι και επίσκοποι εκπλήσσονται που οι μαθητές/μαθήτριες στη γερμανία μετά από 13 χρόνια πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (έναντι 12 στην Ελλάδα), αγνοούν τα περισσότερα από δόγματα του χριστιανισμού και τη σημασία τους για την πίστη. Για τους δάσκαλους και καθηγητές στα δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια του γερμανόφωνου χώρου ισχύει η πάγια οδηγία, να καλύπτουν μόνο εκείνα τα ζητήματα που γίνονται κατανοητά μέσα από τις σημερινές κοινωνικές αντιλήψεις. Ανάλογη είναι η κατάσταση στη Γαλλία, στη βόρεια Ευρώπη κτλ. Στη δε Ισπανία καταργήθηκε με νόμο η υποχρεωτική διδασκαλία θρησκευτικών θεμάτων στα δημόσια σχολεία.

Έννοιες, όπως προπατορικό αμάρτημα, σωτηρία, παρθενογένεση, ανάσταση νεκρών, δευτέρα παρουσία, τριαδικός θεός, ενανθρώπιση, θαύμα, πάθη, σταύρωση και ανάσταση κ.ά. του μαθήματος θρησκευτικών δεν συζητούνται πλέον στις σχολικές τάξεις, γιατί δεν υπάρχει κατανόηση αυτών των εννοιών από τους μαθητές και ποια σχέση μπορεί να έχουν με τη σημερινή κοινωνία. Έτσι κι αλλιώς, όλα αυτά τα κεντρικά δόγματα της χριστιανικής θρησκείας ήταν πάντα προβληματικά και τροφοδότησαν διαχρονικά πλήθος αιρέσεων και αποσκιρτήσεων.

Όλα αυτά τα δόγματα καθιερώθηκαν σε εποχές που η χριστιανική θρησκεία έπρεπε να προβάλει μυστικισμούς και μύθους αντίστοιχους με εκείνους άλλων ανταγωνιστικών θρησκειών. Έτσι αντέγραφαν παλαιότερες επιλογές άλλων θρησκειών και τις προσάρμοζαν στην προϊστορία της ιουδαϊκής Παλαιάς Διαθήκης. Όταν οι Ρωμαίοι στρατηγοί και οι «πατέρες» της εκκλησίας διαπίστωσαν ότι δεν τσουλάει το όχημα, απαγόρεψαν τις άλλες θρησκείες και έπαιζε πλέον ο χριστιανισμός μόνος του στο γήπεδο. Είναι ο μόνος τρόπος για να κερδίσεις με βεβαιότητα!

Απόφοιτοι του Λυκείου αντιμετώπισαν σε συζητήσεις με θεολόγους που ερευνούσαν τη θρησκευτική αντίληψη των νέων, εκφράσεις όπως «ο αμνός του θεού», «τιμωρία αμαρτωλών στην κόλαση», «νηστεία» κ.ά. κατά πλειοψηφία ως προερχόμενες από επιθεωρήσεις σε θέατρα ή την τηλεόραση και όχι ως θρησκευτικά μηνύματα της χριστιανικής εκκλησίας.

Εντυπωσιακό είναι για τους εκπροσώπους του Βατικανού ότι τα λόγια του πάπα προς του πιστούς δεν γίνονται κατανοητά (τώρα το κατάλαβαν) και, ουσιαστικά, καταλήγουν στον αέρα. Οι εμφανίσεις του πάπα και οι δημόσιοι λόγοι του στη Γερμανία εισπράχθηκαν ως εορταστικές, φεστιβαλικές εκδηλώσεις, χωρίς να συσχετίζονται από τους πιστούς με κάποιο θρησκευτικό μήνυμα, ώστε να μετουσιωθούν σε διδάγματα για την καθημερινή ζωή.

Να προσθέσω εγώ, τώρα, το προσωπικό μου σχόλιο, ότι οι εξελίξεις στη χώρα μας ακολουθούν τα δυτικο-ευρωπαϊκά πρότυπα κατά πόδας, με τη δέουσα καθυστέρηση που ισχύει για όλα τα κοινωνικά φαινόμενα. Ποιος συσχετίζει το πλήθος των λόγων του κ. Βαρθλομαίου ή του κ. Χριστόδουλου με κάποια επίκαιρα μηνύματα της χριστιανικής θρησκείας; Ο πρώτος συσχετίζεται από το «ποίμνιο» με τα προβλήματα που έχει στην Τουρκία και ο δεύτερος με τις προσωπικές βλέψεις για προβολή και πολιτικό ρόλο, τελευταία με τα προβλήματα της υγείας του.

(πληροφορίες από το www.kreuz.net)

(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

Διαχρονική οπισθοδρομικότητα

...
Έμμα Γκάου, 22 ετών, από την πόλη Τέλφορντ, στην Αγγλία, αφοσιωμένη Μάρτυρας του Ιεχωβά, πέθανε λίγες ώρες αφότου έφερε στον κόσμο υγιέστατα δίδυμα, επειδή, όπως είπαν οι ιατροί της, αρνήθηκε, λόγω της θρησκείας της, να της γίνει μετάγγιση αίματος, που σίγουρα θα της έσωζε τη ζωή. Ο σύζυγός της Άντονι, που πιέστηκε από τους γιατρούς να τους αφήσει να της κάνουν μετάγγιση, είπε ότι η γυναίκα του, με τίποτα, δεν θα ήθελε «να προδώσει τα πιστεύω της».

Υπάρχουν περίπου 6,5 εκατ. Μάρτυρες του Ιεχωβά παγκοσμίως. Ανάμεσά τους, αρκετοί διάσημοι, όπως οι τραγουδιστές Πρινς και Μάικλ Τζάκσον, το φωτομοντέλο Ναόμι Κάμπελ και οι Αμερικανίδες τενίστριες Βίνους και Σερίνα Ουίλιαμς. Όταν εισάγονται σε νοσοκομείο, συνηθίζουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά και υπογράφουν ένα χαρτί, στο οποίο δηλώνουν κατηγορηματικώς ότι εν γνώσει τους, και έχοντας ενημερωθεί από τους γιατρούς, αρνούνται να τους γίνει μετάγγιση αίματος.

(Ελευθεροτυπία, 6/11/2007)

.

Blogέρισσα μόνο 95 ετών...

Τί να πούμε κι εμείς τα βρέφη... http://amis95.blogspot.com/

Προσχώρηση στο ρεύμα για να καμακώνουν πελάτες...

"Σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτό το τέλος του Χάρι Πότερ", διαμηνύει ο Στιβ Ρίτζιο της μεγαλύτερης αλυσίδας βιβλιοπωλείων στον κόσμο Barnes & Noble, με την πρόσφατη έκδοση του έβδομου κατά σειρά βιβλίου, το ερώτημα που γεννιέται είναι αν πράγματι θα είναι το τελευταίο, και προσθέτει: "Ευελπιστούμε να πουλήσουμε εκατομμύρια βιβλία για τον Χάρι Πότερ τα επόμενα χρόνια". Τι είναι όμως αυτό που εντυπωσιάζει στο μυθιστόρημα, προκαλώντας τέτοια παγκόσμια εκδοτική επιτυχία; Ο "Ομπσέρβερ" αναρωτιέται: "Είναι ο Χάρι Πότερ τόσο ενδιαφέρων και η Τζ.Κ. Ρόουλιγκ τόσο εξαίρετη συγγραφέας, ώστε να δικαιούται το βιβλίο να είναι πρώτο σε πωλήσεις παγκοσμίως; Η απάντηση είναι ξεκάθαρα όχι".

Τι είναι, λοιπόν, αυτό που αναδεικνύει τις περιπέτειες του μαθητευόμενου μάγου ως τη μεγαλύτερη εκδοτική επιτυχία όλων των εποχών; Για τον "Ομπσέρβερ", "οι ιστορίες του Χάρι Πότερ είναι εξαίρετες, αλλά η παγκοσμιοποίηση είναι η κινητήριος δύναμη πίσω από την επιτυχία τους". Πέρα από μυθιστόρημα και κινηματογραφική ταινία, όμως, ο Χάρι Πότερ αποτελεί ίσως το σπουδαιότερο σύγχρονο πολιτιστικό προϊόν της Βρετανίας. Ο Γουίλ Χάτον του "Γκάρντιαν" επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές, γράφοντας πως η τεράστια επιτυχία του Χάρι Πότερ αποδεικνύει πως "η Βρετανία είναι η επικρατούσα παγκόσμια υπερδύναμη στον πολιτισμό".
Η "δύναμη" του φαινομένου Χάρι Πότερ δεν έχει αφήσει ασυγκίνητη την αγγλικανική εκκλησία στη Μεγάλη Βρετανία. Όταν είχε κυκλοφορήσει για πρώτη φορά το μυθιστόρημα της Ρόουλιγκ, το βιβλίο είχε κατηγορηθεί από πληθώρα χριστιανικών εκκλησιών με τη δικαιολογία ότι διαδίδει στα παιδιά την τέχνη της μαγείας. Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα των λονδρέζικων "Τάιμς", η αγγλικανική εκκλησία σκοπεύει να χρησιμοποιήσει τώρα ιστορίες του Χάρι Πότερ για τη διάδοση της χριστιανικής πίστης.

"Ο Χάρι και οι φίλοι του αντιμετωπίζουν διλήμματα που είναι οικεία σε όλους μας", αναφέρει ο επίσκοπος της Οξφόρδης Τζον Πρίτσαρντ. Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, η αγγλικανική εκκλησία εκδίδει "οδηγό πίστης" για παιδιά, που θα βασίζεται στις ιστορίες του Βρετανού μάγου και της παρέας του. Το εγχείρημα υποστηρίχθηκε και από τον τέως αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρι Τζορτζ Κάρεϊ, ο οποίος χαρακτήρισε τις ιστορίες του Χάρι Πότερ ως μία σοβαρή εξέταση -και κατ' επέκταση σύγκρουση- των εννοιών του "καλού" και του "κακού".

(Μακεδονία, 29/7/2007)

Μυκίνες και Μυκήνες

...

Σίγουρα όλοι γνωρίζουν τις Μυκήνες, το κέντρο του ομώνυμου ελληνικού πολιτισμού που αναδείχθηκε και διήρκεσε στην ιστορική περίοδο από το 1600 μέχρι το 1050 π.Χ., με ακμή στους δύο αιώνες 1400-1200 π.Χ.

Ποιος ξέρει όμως το νησί Μυκίνες; Χμ; Μήπως απέκτησε θάλασσα ο αργολικός κάμπος και απομονώθηκε ο λόφος του μυκηναϊκού ανακτόρου; Μήπως κάποιος νεόπλουτος εφοπλιστής ζήλεψε τη δόξα του Αγαμέμνονα και εγκατέστησε την Κλυταιμνήστρα του σε ένα τεχνολογικά άρτιο αλλά πανάρχαιας ονομασία νησί, αγνοώντας την τύχη εκείνου του αυθεντικού Αγαμέμνονα;

Ουχί!

Μυκίνες είναι ένα από τα νησιά των νήσων Φερόες, το δυτικότερο, στο βόρειο Ατλαντικό. Αυτά τα νησιά είναι ημιανεξάρτητα και ελέγχονται από τη Δανία. Το όνομα προέρχεται, είτε από το φερόικο Mikið nes (=μεγάλος κάβος) είτε από το κέλτικο Muick-innes (=νησί των χοίρων). Οι κάτοικοι συσχετίζουν το όνομα με ένα θρύλο, σύμφωνα με τον οποίο οι ναυτικοί που επισκέφτηκαν για πρώτη φορά αυτό το νησί, διαπίστωσαν ότι επρόκειτο για κοιμισμένη φάλαινα και άρχισαν να τις πετάνε καβαλίνες (Mist) για να φύγει. Η σωρός από τις καβαλίνες που δημιουργήθηκε αποτέλεσε έτσι και την πρώτη στέρεη βάση του νησιού.

Το νησί είναι προστατευόμενη περιοχή φυσικού κάλους και βιότοπος πουλιών, γι’ αυτό αποτυπώσεις, γραμματόσημα και διαφημιστικά φυλλάδια για τουρίστες περιέχουν πάντα πουλιά που ενδημούν στην περιοχή.

Και, εννοείται, συνειδητοποιώ απόλυτα τον κίνδυνο που δημιουργείται: Να πάρει μυρωδιά την ύπαρξη του νησιού ο Λιάκ. και να πλάσει νέα ιστορία, ότι οι κάτοικοι των Φερόων νήσων αλλά και της Ισλανδίας και, γιατί όχι, και της Δανο-Νορβηγίας είναι ΕΛληνες, όπου κατέφυγαν μετά τον Τρωικό πόλεμο ή ξεκίνησαν από εκεί, όπου θυσιάστηκε η Ιφιγένεια κ.ο.κ. Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη από τους αναγνώστες για όποια ψυχική βλάβη τους προκληθεί από αυτή την απερίσκεπτη ενέργειά μου, να μαρτυρήσω ένα σημαντικό και καλά φυλαγμένο μυστικό!

(Click)

(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)