ΟΣΑ ΠΑΙΡΝΕΙ... ΚΙ ΟΣΑ ΦΕΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ!

Γεροντικές αταξίες!

της Ισμήνης

Κυρία με τα όλα της που λένε, κομψή αεράτη. Μπορεί να είχε άσπρα μαλλιά, αλλά αυτό  δεν ήταν πια καταστροφικό, απεναντίας, της έδινε έναν κάποιο αέρα αρχοντιάς διότι διανθιζόταν από σκερτσόζικες κόκκινες και μοβ ανταύγειες!

Όμως το μάτι της γυάλιζε, τι γυάλιζε θα μου πείτε, χάντρα ήτανε; Όχι καλέ γυάλιζε σε κάθε  αρσενικό που  της τράβαγε το ενδιαφέρον και να  εξηγούμεθα ανεξαρτήτως ηλικίας! Δεν ήτανε στην 1η νεότητα, ούτε στην 2η, ούτε στην 3^η, κάπου μεταξύ 3ης και 4ης νεότητας!

Το έλεγε η περδικούλα της  και όχι μόνο, η φωτιά της  δεν περιοριζότανε μόνο σε καυτές ματιές, αλλά την μετατόπιζε και στις ερωτογενείς της ζώνες, μπορώ να πω μετά μανίας μάλιστα!

Ας πούμε σταμπάριζε κάποιο αρσενικό που κατά τη γνώμη της μπορούσε να πληροί τις προδιαγραφές ενός μελλοντικού και δραστήριου  παρτενέρ της στις ερωτικές της φαντασιώσεις και όχι μόνο  βέβαια! Άφηνε ένα εύλογο χρονικό διάστημα  να δηλώνει την παρουσία της, χωρίς τυμπανοκρουσίες. Μετά τον πλεύριζε με αφορμή κάποιας πληροφορίας και προσπαθούσε να ανιχνεύσει  κατά πόσο  ήταν διατεθειμένος ο κύριός να υπηρετήσει τις ορέξεις τις!

Τώρα θα μου πείτε, σιγά που οι άντρες ερεθίζονται από  μεγαλύτερες γυναίκες; Μην βάζετε στοίχημα γιατί η κυρία μας, ο μέσο όρος ηλικίας των εραστών της ήταν από την δική της ηλικία – 20 χρόνια.

Τι να κάνουμε γούστα  είναι  αυτά! 

Αν δεν ήταν διαθέσιμος ο κύριος πάμε γι’ άλλον!!

Κάποια φορά  την πολιορκούσε ένας  μάλλον απροσδιορίστου ηλικίας ή κατά την κρίση της κοντά στην δική της. Τι να γίνει στην αναβροχιά καλό είναι και το χαλάζι σκέφθηκε!

Αφέθηκε λοιπόν στο φλερτ  του και στα διακριτικά χουφτώματα εντός θαλάσσης, καλοκαίρι γαρ, άσε δε που η θάλασσα τα ανυψώνει όλο και δεν καταλαβαίνεις  την ρευστότητα της σάρκας, μπερδεύεται με του νερού!

Και με αυτά και τα άλλα αποφάσισε να τον καλέσει στο σπίτι της για  τα περαιτέρω και ό,τι άλλο θέλει προκύψει.

Στολίζεται, παρφουμαρίζεται, χαμηλώνει τα φώτα  εν αναμονή του όψιμου εραστή, είπαμε στην αναβροχιά καλό είναι και το χαλάζι.

Καταφθάνει  ο Ρωμαίος μας φουριόζος και φουντωμένος, ποιος ξέρει τι φανταζότανε και τι περίμενε.

 Εκεί λοιπόν στο κορύφωμα  των περιπτύξεων, των χαϊδεμάτων, των ασπασμών, των στεναγμών, όπου ο  καθένας προσπαθούσε να δώσει τον καλύτερο εαυτό του σε διάρκεια και σε πείρα, συνέβη το   τραγικό ατύχημα... έπεσε η μασέλα του Ρωμαίου μας, ανάμεσα στα πόδια της Ιουλιέτας του!!! Δεν χρειάζεται να σας περιγράψω τι επακολούθησε και που κατέληξε η ατυχής ερωτική συνεύρεση!!!

Την επομένη  ο Ρωμαίος μας εξαφανίστηκε από το θέρετρο, η δε  Ιουλιέτα μας συνέχισε την αναζήτηση για ανεύρεση συντρόφου, αφού πρώτα επιμελώς παρατηρούσε την οδοντοστοιχία  κάθε αρσενικού και αν στην ομιλία του πρόφερε το «σ» συριχτό!!!

Ο Εμφύλιος πόλεμος μέσα από τις σελίδες του «Φιλελεύθερου»

του Σάκη Μουμτζή, Liberal, 10/9/18

Ξεκινάμε σήμερα το εγχείρημα να παρουσιάσουμε τα σημαντικότερα γεγονότα του Εμφυλίου πολέμου 1943-1949, μέσα από τις σελίδες του «Φιλελεύθερου».

Επειδή θέλω να είμαι τίμιος με τον αναγνώστη ξεκαθαρίζω, ευθύς εξ αρχής, πως η ερμηνεία μου δεν θα είναι αντικειμενική, γιατί δεν υπάρχει αντικειμενική εξιστόρηση. Με δεδομένο πως ο χώρος της ιστορικής επιστήμης είναι ένα πεδίο όπου διεξάγεται έντονος ιδεολογικός αγώνας, είναι λογικό ο κάθε ιστορικός, επαγγελματίας ή ερασιτέχνης, να προσεγγίζει και να ερμηνεύει τα γεγονότα υπό το πρίσμα των γενικότερων πεποιθήσεων του. Ουδέτερη ερμηνεία δεν υπάρχει στην ιστορική επιστήμη.

Συνεπώς, η δική μου ματιά γίνεται από τον χώρο στον οποίο πρόσκειμαι ιδεολογικά και πολιτικά και έχει καταχωρηθεί στην ιστορία ως ο χώρος των νικητών. Σκοπός μου είναι μέσα από την ακολουθία αυτών των κειμένων, που υπακούουν σε μια χρονολογική σειρά, να δώσω στον αναγνώστη να κατανοήσει όλα τα γεγονότα που, επί δεκαετίες, αποκρύπτει ή διαστρεβλώνει η αφήγηση των ιστορικών της Αριστεράς.

Η Αριστερά μετά την πτώση της δικτατορίας στήριξε την ηγεμονία της πάνω στην ερμηνεία που αυτή έδωσε και επέβαλε για τον Εμφύλιο πόλεμο. Την κατέστησε καταστατική αρχή της Μεταπολίτευσης. Αν θέλουμε λοιπόν να τσακίσουμε αυτήν την ηγεμονία, οφείλουμε πρώτα-πρώτα να αποδομήσουμε το συγκεκριμένο ερμηνευτικό σχήμα.

Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται αυτό, ας μην γκρινιάζει και μην μεμψιμοιρεί μετά. Ο ιδεολογικός αγώνας είναι σκληρός και δεν χωρούν εκπτώσεις και παραχωρήσεις. Η αντίληψη «τι τα θες και τα σκαλίζεις τώρα», έφερε την πλήρη επικράτηση των ιδεών της Αριστεράς, καθώς αυτή «θέλει και τα σκαλίζει». Και άριστα πράττει από την σκοπιά της.

Μονομερής υποστολή της σημαίας των ιδεών μας είναι ιδεολογικός κατευνασμός, που είναι ό,τι χειρότερο για μια μεγάλη παράταξη. Οι μεγάλες παρατάξεις είναι υπερήφανες για την ιστορία τους. Δεν ντρέπονται και δεν κρύβονται, πολύ δε περισσότερο όταν η εξέλιξη των γεγονότων τις δικαίωσε πλήρως.

Στην πατρίδα μας συμβαίνει το πρωτοφανές. Οι ηττημένοι του Εμφυλίου, οι ηττημένοι της Ιστορίας, να είναι νικητές στην μάχη των ιδεών, γιατί ο αντίπαλος δεν κατέβηκε καν να αγωνιστεί. Η Αριστερά, μέχρι πρότινος, κέρδιζε άνευ αγώνος.

Γνωρίζω πως πονάνε αυτά, αλλά πρέπει να τα λέμε. Οι μπούρδες πως «τιμάμε την Αριστερά και τους αγώνες της», αντί να συμφιλιώσουν αποθρασύνουν, γιατί ο ιδεολογικός αντίπαλος δεν θέλει να συμφιλιωθεί. Και γιατί να το κάνει άλλωστε; Αφού νικά!

Στα κείμενα μου που θα δημοσιευθούν στον «Φιλελεύθερο» θα προσπαθήσω να αναδείξω τις λησμονημένες πτυχές του Εμφυλίου πολέμου, να φωτίσω, στο μέτρο των δυνάμεων μου, τις πολλές γκρίζες περιοχές του και στο τέλος να κάνω τον αναγνώστη, που είχε την υπομονή να τρέξει παρέα με τον «Φιλελεύθερο» αυτόν τον Μαραθώνιο, να αισθανθεί υπερήφανος που βρίσκεται στο στρατόπεδο των νικητών.

Καλή ανάγνωση.