25 November 2014

Γιώργος Κουρής, η κατσαρίδα της Μεταπολίτευσης

του Ανδρέα Πετρουλάκη, protagon.gr, 18/10/2014


Όλοι τον γνωρίζουν από παλιά, δεν υπάρχουν αθώοι εδώ. Ο άνθρωπος περικλείει όλες τις συνιστώσες του κακού- κανείς δεν έχει γλυτώσει από τους βρώμικους πολέμους που κήρυττε ανάλογα με τη συγκυρία κάθε εποχής.
Το '89 έβριζε με χυδαίους χαρακτηρισμούς το τότε κόμμα του Παν. Λαφαζάνη και συκοφαντούσε τον ηγέτη του, τον Χαρίλαο Φλωράκη, ακόμα και ως κάτοχο κότερου. Χειρότερα έλεγε για το τότε κόμμα του Παν. Σκουρλέτη, το ΚΚΕ εσ., και τον Λεωνίδα Κύρκο, που αποκαλούσε φιλιππινέζα του Μητσοτάκη. Η αριστερά  είχε υποστεί την πιο βρώμικη και χωρίς φραγμούς επίθεση του εκδότη αυτού τα χρόνια που κατοχυρωνόταν ο όρος «Αυριανισμός».
Η ανανεωτική αριστερά, όπως θα θυμάται ο Δημ. Παπαδημούλης, είχε επίσημο πόλεμο με το φαινόμενο αυτό και είχε πρωτοστατήσει στην υπεράσπιση του Μάνου Χατζηδάκι από τις εμετικές επιθέσεις του Γ. Κουρή. Αλλά και ο Μανώλης Γλέζος, θεματοφύλακας της  ιστορίας της Εθνικής Αντίστασης στις μέρες μας, αναγνώρισε τη σπίλωσή της όταν ο άνθρωπος αυτός δεν δίστασε να συκοφαντήσει τον Κων. Μητσοτάκη ως συνεργάτη των Γερμανών. Ακόμα και οι όψιμοι αριστεροί του ΣΥΡΙΖΑ, οι παλιοί ΠΑΣΟΚ, δεν γίνεται να μην εξοργίστηκαν με τον εξευτελισμό που είχε υποστεί ο παλιός αρχηγός τους τους μήνες της αδυναμίας του από το αρπακτικό αυτό, που τόλμησε να εκβιάσει με τη δημοσίευση κατά δόσεις γυμνών φωτογραφιών της συζύγου του για ένα δάνειο από κρατική τράπεζα.
Πιθανότατα δεν υπάρχει εκδοχή, συνιστώσα ή στέλεχος  του ΣΥΡΙΖΑ που δεν βίωσε κάποια στιγμή τη φρίκη της επίθεσης χωρίς όρους και αρχές, που δεν τον έπνιξε η οργή για τη βρωμιά των κάτω από τη ζώνη κτυπημάτων, που δεν ανατρίχιασε από τον ωμό κιτρινισμό, ρατσισμό, φασισμό που συνέθεσαν τον δυσώδη χυλό του Αυριανισμού, που δεν ένιωσε οιονεί στόχος.
Ο Αυριανισμός ήταν γέννημα του ΠΑΣΟΚ αλλά με ευκολία στράφηκε εναντίον του και το πολέμησε με ελεεινό τρόπο χωρίς αυτό να τον εμποδίσει να το ξαναστηρίξει και να το ξαναφήσει καμιά δυό φορές ακόμα. Ήταν η «εφημερίδα που γκρέμισε τον Καραμανλισμό» αλλά αυτό δεν πείραζε όταν στήριζε τον μικρό Καραμανλή για ένα διάστημα και τον Σαμαρά για ένα άλλο. Όποιος δεν ζαλιζόταν από τις απότομες  στροφές του συγκροτήματος ισχυριζόταν ότι δεν ήταν οι αμετακίνητες ιδεολογικές αρχές του εκδότη που τις υπαγόρευαν αλλά τα δάνεια, τα χρέη και τα τραβήγματα με τη Δικαιοσύνη. Γύρευε ποια είναι η αλήθεια, κατά την προσφιλή του έκφραση.
Λένε ότι αν γίνει πυρηνικός πόλεμος το μόνο είδος που θα γλυτώσει θα είναι η κατσαρίδα. Αν υπάρχει αντίστοιχό της σε άνθρωπο αυτό είναι ο Γιώργος Κουρής. Όποια μεταβολή και αν συνέβαινε στον πολυτάραχο βίο της Μεταπολίτευσης αυτός βρισκόταν πάντα στο συμφερότερο στρατόπεδο. Πάρα πολλοί καταστράφηκαν από λάθος συμμαχίες, ηττήθηκαν από κακές εκτιμήσεις των συσχετισμών και περιέπεσαν στην ανυπαρξία, αλλά όχι ο αρχιερέας του Αυριανισμού. Αυτός ο τερατώδους αντοχής εκδότης άλλαζε σαν χαμαιλέων έντυπα, ηλεκτρονικά μέσα, συνεταίρους και παρατάξεις και πάντα κατάφερνε να επιβιώνει. 
Ακόμα και αυτην την εποχή, που φαίνεται να τελειώνουν τα ψέματα για πολλούς λούμπεν επιχειρηματίες, αυτός ξαναγίνεται κυρίαρχος παίκτης. Εκεί που τον θυμόσουν στη φυλακή για δυσθεώρητα χρέη, ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι έχει ξαναγίνει  ρυθμιστής του δημοσίου βίου. Ένα δημοσίευμα του περιθωριακού του εντύπου για κουτσομπολιά σε ένα γάμο έγινε η θρυαλίδα που έβαλε φωτιά στα τόπια της πολιτικής ζωής και έδωσε τον ρυθμό που χορεύουν τα κόμματα, ο Τύπος και η Δικαιοσύνη.
Ήταν η πρώτη φορά που η αριστερά, η μόνη αμόλυντη από τον Αυριανισμό, ακούμπησε πάνω του. Και αυτό είναι το χειρότερο των ημερών αυτών γιατί, προ των πυλών της εξουσίας, δείχνει να έμαθε τι κάνουν τα κόμματα εξουσίας. Συμμαχούν ακόμα και με τον πιο ορκισμένο εχθρό τους. Θα το βρεί και αυτή μπροστά της όπως όλοι οι προηγούμενοι. Γιατί στην πολιτική, όπως και στη ζωή, περισσότερο από τους φίλους μας πρέπει να προσέχουμε και να διατηρούμε τους εχθρούς μας.


Αγωγή από τον Γιώργο Κουρή
17/11/2014
Ο Γιώργος Κουρής έκανε αγωγή στο protagon και εμένα, για κείμενό μου που είχε δημοσιευτεί προ μηνός περίπου και τον αφορούσε. Ζητά 300.000 ευρώ για δυσφήμηση. Η πρώτη αντίδραση όταν ακούς τέτοια νέα είναι ένα αυθόρμητο γέλιο. Ο κ. Κουρής κατηγορεί εμένα για υβριστή.
Το γεγονός ότι ο ενάγων είναι ένας από τους  ανθρώπους του Τύπου που έχουν μακρά προϊστορία στην ύβρη, στη δυσφήμηση και την προσβολή προσωπικοτήτων δεν σημαίνει ότι δικαιώνει κάποιον άλλον να τον υβρίζει. Απλώς δεν συμβαίνει  σε αυτήν την περίπτωση. Στο κομμάτι μπορείτε να διαπιστώσετε ότι οι χαρακτηρισμοί μου είναι αξιολογικές κρίσεις που αφορούν ένα δημόσιο πρόσωπο, έχουν πολιτικό περιεχόμενο και κίνητρο και ασφαλώς δεν είναι ύβρεις. 
Επιπλέον στηρίζονται σε γεγονότα που ο ίδιος δεν φαίνεται να αμφισβητεί αφού δεν μου κάνει αγωγή για συκοφαντική δυσφήμηση, όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις, αλλά για απλή δυσφήμηση. Μια παρατήρηση μόνο. Ασφαλώς ο ίδιος δεν μπορεί να πιστεύει ότι το μέτρο της ελευθερίας του λόγου είναι αυτό που εκφράζει με την αγωγή του. Αν το πίστευε τα έντυπά του έπρεπε  να κυκλοφορούν με λευκές σελίδες. Η αγωγή και το εξοντωτικό ποσό που ζητά ως αποζημίωση είναι προφανώς προς εκφοβισμό.       
Αν περιμένει να τρομοκρατηθώ δεν θα του κάνω τη χάρη. Την απάντησή μου θα τη δώσω με μουσική υπόκρουση Χατζιδάκι και την παντοτινή παρακαταθήκη του: Αν το πρόσωπο του τέρατος δεν σε τρομάζει έχεις αρχίσει και του μοιάζεις. Όποιος τρομάζει ακόμα, δεν τρομοκρατείται.

24 November 2014

Επαιρνε «φακελάκι» από φοιτητές για να τους περνάει στα μαθήματα

ΕΘΝΟΣ, 24/11/2014 

«Φακελάκι» με χρηματικό ποσό για να περάσουν το μάθημά του ζητούσε από φοιτητές αναπληρωτής καθηγητής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Μάλιστα, το ποσό που θα είχε μέσα ήταν ανάλογο με τον βαθμό που ήθελαν να πάρουν οι φοιτητές.

Ο πανεπιστημιακός διδάσκαλος -τον οποίο οι συνάδελφοί του αποκαλούσαν «ψιλικατζή» - για να βαθμολογήσει μάθημα με «8» ζητούσε 300 ευρώ και για το «6» ζητούσε 250 ευρώ. Σύμφωνα με τον τιμοκατάλογο που είχε συντάξει, ο φοιτητής που ήθελε να βαθμολογηθεί με «6» θα έβαζε στο φακελάκι 250 ευρώ, όποιος ήθελε «7» θα έβαζε 280 ευρώ, για βαθμό «8» 300 ευρώ, για «9» το ποσό των 350 ευρώ και για «10», 400 ευρώ.

Ο καθηγητής ρωτούσε τους φοιτητές τι βαθμό ήθελαν και σύμφωνα με τον τιμοκατάλογο ζητούσε το ανάλογο ποσό, μέσω συνεργάτη του, ενώ δεν σήκωνε «παζάρια» όταν οι φοιτητές του έλεγαν ότι δεν έχουν χρήματα και απαιτούσε απαρέγκλιτα το ποσό που είχε καθορίσει στον τιμοκατάλογο, αν φυσικά ήθελαν να περάσουν το μάθημα.


Μετά από αυτά απολύθηκε οριστικά από το Πανεπιστήμιο, καταδικάστηκε ο ίδιος και ο συνεργάτης του, ο οποίος εμφανιζόταν ως βοηθός, και τώρα ζητεί από την Δικαιοσύνη να ακυρώσει την απόλυσή του, ως παράνομη, υποστηρίζοντας παράλληλα ότι έχει υποστεί οικονομική καταστροφή και δεν μπορεί να ζήσει την οικογένεια του.

Από το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης ο καθηγητής έχει καταδικαστεί σε ποινή φυλάκισης 18 μηνών για παθητική δωροδοκία κατ' εξακολούθηση και η ποινή επικυρώθηκε από τον Άρειο Πάγο, ενώ ο συνεργός διαμεσολαβητής του καθηγητή καταδικάστηκε σε φυλάκιση ενός έτους για άμεση συνέργεια σε παθητική δωροδοκία κατ' εξακολούθηση. Όμως, ο pανεπιστημιακός καθηγητής έχει προσφύγει και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για το ποινικό σκέλος της υπόθεσης.

Στον αναπληρωτή καθηγητή ανατέθηκε η εξέταση μαθήματος άλλου καθηγητή, ο οποίος νοσηλευόταν σε μονάδα εντατικής θεραπείας. Οι εξετάσεις ήταν γραπτές. Πολλοί φοιτητές, μετά τη διενέργεια των εξετάσεων, εν όψει του γεγονότος ότι τα θέματα των εξετάσεων κρίθηκαν δύσκολα, σε συνδυασμό με τη φήμη που διέρρεε μεταξύ των φοιτητών, ότι ο εν λόγω καθηγητής είχε την πρόθεση να διευκολύνει τους φοιτητές ώστε να περάσουν το μάθημα, επισκέφθηκαν τον καθηγητή στο γραφείο του.

Μεταξύ των φοιτητών ήταν και οι δύο φοιτήτριες, οι οποίες όμως τον επισκέφθηκαν στο γραφείο μεμονωμένα. Μάλιστα, μία από τις δύο αυτές φοιτήτριες, τελικά αποκάλυψε το «έργο» του καθηγητή. Για τους περισσότερους φοιτητές, όπως και για τις δύο φοιτήτριες, ήταν το τελευταίο μάθημα για την ολοκλήρωση των σπουδών τους και τη λήψη του πτυχίου.

Κατά τις συναντήσεις αυτές ο καθηγητής διαβεβαίωσε ότι θα περάσουν το μάθημα και παρότρυνε τις δύο φοιτήτριες να επικοινωνήσουν μαζί του σε λίγες μέρες προκειμένου να πληροφορηθούν τη βαθμολογία του γραπτού τους. Μάλιστα έδωσε και τον αριθμό του κινητού τηλεφώνου του.
Έτσι και έγινε. Μετά από λίγες μέρες οι δύο φοιτήτριες τον επισκέφθηκαν και πάλι στο γραφείο του, όπου τους ανακοίνωσε ότι «κόπηκαν», καθώς η βαθμολογία των γραπτών τους ήταν «3», δηλαδή κάτω από τη βάση.
Ο πανεπιστημιακός διδάσκαλος έσπευσε να τις καθησυχάσει, διαβεβαιώνοντας αυτές ότι ο βαθμός αυτός μπορεί να αλλάξει εάν έκαναν κάποια φροντιστήρια με έναν βοηθό του, χωρίς να διευκρινίσει με σαφήνεια εάν και πότε επρόκειτο να επανεξετασθούν.
Στις ερωτήσεις των φοιτητριών για το πότε θα επανεξετασθούν, αφού η εξεταστική περίοδος είχε τελειώσει, ο καθηγητής απαντούσε αόριστα ότι θα εκτιμούσε το επίπεδό τους και ότι ίσως δεν θα ήταν απαραίτητο να επανεξετασθούν.
Ο καθηγητής κάτω από το βάρος των πιέσεων των φοιτητριών ομολόγησε ότι τα φροντιστηριακά μαθήματα δεν θα γίνουν και ότι πρέπει να καταβάλουν τα σχετικά ποσά προκειμένου να λάβουν μεγαλύτερο βαθμό. Δηλαδή «βαθμό επιτυχίας», ανεξάρτητα από την απόδοσή τους στη εξέταση του μαθήματος.
Αμέσως μετά έδωσε στις φοιτήτριες τον αριθμό του κινητού τηλεφώνου του βοηθού του Α.Τ., ο οποίος δεν είχε σχέση με το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.
Οι φοιτήτριες επικοινώνησαν με τον βοηθό του καθηγητή και έκλεισαν ραντεβού. Τα ραντεβού κλείστηκαν χωριστά το ένα από το άλλο, καθώς οι δύο φοιτήτριες δεν είχαν μέχρι τότε ιδιαίτερη σχέση μεταξύ τους.
Τα ραντεβού πραγματοποιήθηκαν σε δημόσιους χώρους και ο βοηθός του καθηγητή ζήτησε από τις φοιτήτριες, για λογαριασμό του καθηγητή, ποσά ανάλογα με τον βαθμό που επιθυμούσαν να τους βαθμολογήσει.
Μετά από διαπραγματεύσεις, ο μεσολαβητής έλαβε από την πρώτη φοιτήτρια το ποσό των 250 ευρώ για να βαθμολογηθεί με «6», και το ποσό των 300 ευρώ από την δεύτερη προκειμένου να βαθμολογηθεί με «8».
Όταν η πρώτη φοιτήτρια παραπονέθηκε ότι το ύψος του ποσού είναι μεγάλο και ζήτησε μείωση του, ο βοηθός επικοινώνησε τηλεφωνικά μπροστά της με τον καθηγητή, ο οποίες δεν δέχθηκε να μειωθεί το ποσό.
Μετά την καταβολή των ποσών, ο καθηγητής παρέδωσε στη γραμματεία της Σχολής την επίσημη βαθμολογία και, τηρώντας τη συμφωνία που έγινε με τη μεσολάβηση βοηθού του, τις βαθμολόγησε με τους συμφωνημένους βαθμούς «6» και «8».
Η μια από τι δύο φοιτήτριες λίγες μέρες μετά την ορκωμοσία της κατήγγειλε το γεγονός της δωροδοκίας.
Κατόπιν αυτών, κατά του καθηγητή ασκήθηκε από τον πρύτανη του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, στις 28 Απριλίου 2010, πειθαρχική δίωξη για τον λόγο ότι αυτός «επέδειξε διαγωγή εντός του πανεπιστημίου απάδουσα στη αξιοπρέπεια του πανεπιστημιακού λειτουργού».
Συγκεκριμένα του αποδόθηκε ότι εν όψει της εξετάσεως του μαθήματος των μαθηματικών ζήτησε και έλαβε από δύο φοιτήτριες τα ποσά των 250 και 300 ευρώ, με τη μεσολάβηση του Α.Τ., προκειμένου να τις περάσει στο μάθημα των μαθηματικών, κατά τις προσεχείς εξετάσεις, πράγμα που τελικά έγινε, βαθμολογώντας την πρώτη με «6» και την δεύτερη με «8»».
Το πειθαρχικό συμβούλιο του επέβαλε την ποινή της οριστικής παύσης γιατί «με πράξεις που συνιστούν εξακολούθηση του ίδιου εγκλήματος διέπραξε το έγκλημα της παθητικής δωροδοκίας, για το οποίο καταδικάστηκε αμετάκλητα με απόφαση του αρμόδιου ποινικού δικαστηρίου, οι πράξεις του δε αυτές στοιχειοθετούν βαρεία παράβαση των υπηρεσιακών καθηκόντων του και καταδεικνύουν διαγωγή απάδουσα στην αξιοπρέπεια του πανεπιστημιακού λειτουργού».
Παράλληλα, του καταλογίστηκε ότι «ζήτησε και έλαβε κατ' εξακολούθηση, χρηματικά ανταλλάγματα που δεν είχε δικαίωμα να λάβει για μελλοντική του ενέργεια περιλαμβανομένη στα καθήκοντα του, ήτοι για αξιόποινη πράξη για την οποία καταδικάστηκε αμετάκλητα από το αρμόδιο ποινικό δικαστήριο».
Το πειθαρχικό συμβούλιο υπογραμμίζει ότι οι ενέργειες του επίμαχου καθηγητή «καταδεικνύουν συμπεριφορά απάδουσα στην αξιοπρέπεια του πανεπιστημιακού λειτουργού και μαρτυράει έλλειψη συνείδησης των βασικών καθηκόντων του, ως εκ τούτου δε πλήττει καίρια το κύρος του ίδιου του σώματος των ακαδημαϊκών δασκάλων, αλλά και του ίδιου του Πανεπιστημίου, αφού το τελευταίο εμφανίζεται να εξαρτά την προαγωγή των φοιτητών του και κατ' επέκταση τη χορήγηση σ' αυτούς πτυχίων όχι από τις γνώσεις και την επίδοσή τους, αλλά από την παροχή στους λειτουργούς του οικονομικών ανταλλαγμάτων».
Έτσι προσέφυγε στην Δικαιοσύνη και ζητάει την έκδοση προσωρινής διαταγής που να διαστάσει την αναστολή της πειθαρχικής ποινής. Επίσης, ζητάει να ανασταλεί προσωρινά, αλλά και να ακυρωθεί η πειθαρχική ποινή που του επιβλήθηκε.
Στην προσφυγή του τονίζει ότι μετά την απόλυσή του δεν πληρώνεται, κάτι που σημαίνει την οικονομική καταστροφή του ίδιου και της οικογένειας του.
Ακόμη, επισημαίνει ότι τα εισοδήματα του κατά το περασμένο έτος, σύμφωνα με την φορολογική του δήλωση είναι λίγο κάτω τις 10.000 ευρώ, ενώ η σύζυγός του δεν έχει εισόδημα. Όμως, έχει και δανειακές υποχρεώσεις (στεγαστικό και καταναλωτικό δάνειο) αναφέρει ο πανεπιστημιακός καθηγητής.
Παράλληλα, όπως υποστηρίζει, καλείται από το πανεπιστήμιο να επιστρέψει το ποσό των 7.000 ευρώ περίπου, για το διάστημα που είχε τεθεί σε αυτοδίκαιη αποχή από τα καθήκοντα του μέχρι να αποφανθεί οριστικά το πειθαρχικό συμβούλιο των μελών των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων.
Για την επιστροφή των χρημάτων που ζητεί το πανεπιστήμιο, ο καθηγητής υπογραμμίζει ότι είναι το τελευταίο λιθαράκι στην οικονομική καταστροφή της οικογένειας του και του ίδιου.
Σε άλλο σημείο αναφέρει η πειθαρχική απόφαση ότι το συνολικό εισόδημά του για το 2014 θα ανέλθει στα 1.500 ευρώ με συνέπεια να οδηγηθεί με απόλυτη μαθηματική ακρίβεια στην παντελή οικονομική καταστροφή και την εξαθλίωση της οικογένειας του και του ίδιου, αφού είναι αδύνατον με μηδενικά έσοδα να αντεπεξέλθει ακόμα και στα έξοδα διαβίωσης.
Ακόμα αναφέρει ότι η πειθαρχική ποινή της οριστικής παύσης που του επιβλήθηκε είναι αντίθετη στη συνταγματική αρχή της ισότητας, ενώ αναφέρει ότι δεν ακολουθήθηκε η νόμιμη διαδικασία κλήσης του για απολογία ενώπιον του πειθαρχικού συμβουλίου. Επίσης, υποστηρίζει ότι κλήθηκε να απολογηθεί για άλλο λόγο από αυτόν που τελικά καταδικάστηκε πειθαρχικά και θέτει και θέμα παραγραφής.

20 November 2014

Επιστολή στον Υπ. Παιδείας για τα Θρησκευτικά

Από: Ένωση Αθέων [Α.Π. 010/2014 (Εξ)] Ημερομηνία: 20-11-2014
Προς:
1. Υπουργό Παιδείας
2. Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας
3. Βουλή των Ελλήνων
Κοινοποίηση: ΜΜΕ
Θέμα: Προτάσεις για αλλαγές στην εκπαίδευση και διαθεματικές θρησκευτικές αναφορές σε σχολικά βιβλία
Πληροφορηθήκαμε από τα ΜΜΕ ότι ο Υπουργός Παιδείας πρόκειται να προτείνει για το Δημοτικό σχολείο αλλαγές οι οποίες θα περιλαμβάνουν «λιγότερα μαθήματα, περισσότερη ενασχόληση με ζητήματα που ολοκληρώνουν το παιδί -δημιουργική απασχόληση, άθληση, καλλιτεχνικά-», ότι η πρόταση η οποία επρόκειτο να κατατεθεί στο Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας εντός του Οκτωβρίου, και ότι ο νόμος για το νέο Δημοτικό αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή τον ερχόμενο Ιανουάριο.
Εν όψει αυτών των αλλαγών, θέτουμε υπ” όψη σας και τις δικές μας προτάσεις για αλλαγές στο Δημοτικό σχολείο, με την πεποίθηση ότι το πνεύμα τους συνάδει με το πνεύμα των αλλαγών που πρόκειται να εφαρμοστούν.
1. Κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών με την ομολογιακή μορφή του.
Όπως έχουμε επισημάνει επανειλημμένα σε έγγραφά μας, η επιβολή της ένταξης ανηλίκου σε θρήσκευμα συνιστά παραβίαση του δικαιώματος της θρησκευτικής ελευθερίας, κι επομένως η διδασκαλία ομολογιακού μαθήματος θρησκευτικών οφείλει να καταργηθεί πλήρως.
Θυμίζουμε ότι σύμφωνα με τη Γνωμοδότηση 687/1991 του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους:
«Η εκουσία απομάκρυνση από της Εκκλησίας [...] προϋποθέτει βουλητική ικανότητα του προσώπου [...]. Απαιτείται, δηλαδή, ηλικία οπωσδήποτε ώριμη [...] που να μαρτυρεί, λαμβανομένης υπόψη και της εν γένει πνευματικής αναπτύξεως του συγκεκριμένου ατόμου, ότι τούτο έχει επίγνωση της σοβαρότητας της πράξεώς του, και δήλωση βουλήσεως, απαλλαγμένη από οποιαδήποτε βία ή ψυχική νόσο ή άλλη διαταραχή των πνευματικών δυνάμεών του, που να κωλύει την συνείδηση των πραττομένων.»
Εφόσον, σύμφωνα με την παραπάνω γνωμοδότηση, για την αποχώρηση από την Εκκλησία απαιτείται ηλικία ώριμη που να εξασφαλίζει πνευματική ανάπτυξη και συναίσθηση της σοβαρότητας της πράξεως καθώς και βούληση που να εξασφαλίζει την ελεύθερη και ανεπηρέαστη επιλογή, τα ίδια οφείλουν να απαιτούνται και για την εισδοχή σε οποιοδήποτε θρήσκευμα. Ένα βρέφος ή ένα νήπιο, ακόμη και ένα παιδί ηλικίας Δημοτικού ή Γυμνασίου, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι έχουν ηλικία ώριμη ούτε συναίσθηση της σοβαρότητας της πράξης τους όσον αφορά την εισδοχή σε κάποια θρησκεία, ενώ η βούλησή τους είναι αναπόφευκτο να επηρεάζεται από τη βούληση των γονέων και του στενού τους περιβάλλοντος.
Προκειμένου να αναπτυχθούν τα παιδιά ελεύθερα ώστε να επιλέξουν ως ώριμοι πλέον ενήλικες εάν επιθυμούν να ενταχθούν σε θρήσκευμα θα πρέπει να αποφευχθεί η κατήχησή τους σε θρησκευτικό δόγμα, και οπωσδήποτε μια τέτοια κατήχηση δεν νοείται να λαμβάνει χώρα μέσω της κρατικής παιδείας.
Γνωρίζουμε ότι το Σύνταγμα επιβάλλει την ανάπτυξη θρησκευτικής συνείδησης των πολιτών. Ωστόσο αφ” ενός το σημείο αυτό είναι παρωχημένο και επιβάλλεται να αλλάξει, διότι οι αξίες που εκφράζει ανήκαν σε μια άλλη εποχή και έχουν κατά πολύ ξεπεραστεί, αφ” ετέρου το τι ακριβώς είναι θρησκευτική συνείδηση και ποιος είναι ο κατάλληλος τρόπος για να αναπτυχθεί επαφίεται στην ερμηνεία του νομοθέτη, γεγονός που αφήνει ικανό περιθώριο προσαρμογής στα σύγχρονα κοινωνικά και μορφωτικά δεδομένα και στις πραγματικές ανάγκες των παιδιών μας.
Προτείνουμε να αντικατασταθεί το ομολογιακό μάθημα των Θρησκευτικών από μια σειρά μαθημάτων χωρίς θρησκευτικό χρωματισμό, που θα εξασφαλίζουν ισορροπημένη προσωπική ανάπτυξη και αρμονικές διατομικές σχέσεις, καλλιέργεια αλληλεγγύης και ομαδικού πνεύματος, κοινωνική ευαισθητοποίηση και ηθική παιδεία με βάση τις αρχές του ανθρωπισμού, οι οποίες έχουν το πλεονέκτημα να είναι πανανθρώπινες και να μπορούν να υιοθετηθούν από όλους τους πολίτες ανεξαρτήτως θρησκευτικών δογμάτων και φιλοσοφικών ιδεολογιών. Το ακριβές περιεχόμενο και η μορφή των μαθημάτων αυτών θα καθοριστεί από μια ομάδα κατάλληλα ειδικευμένων εκπαιδευτικών, κοινωνιολόγων και ψυχολόγων.
Για την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης που επιτάσσει το Σύνταγμα αλλά και για την εξασφάλιση της σωστής μόρφωσης και πληροφόρησης των παιδιών στο θέμα της θρησκείας, αρκεί ένα γνωσιολογικό μάθημα θρησκειολογίας σε μεγάλη τάξη, λόγου χάρη στην Α´ Λυκείου, ώστε να έχουν αναπτύξει πλέον τα παιδιά την αναγκαία πνευματική ωριμότητα και κριτική ικανότητα που θα τους επιτρέψει να κατανοήσουν και να αφομοιώσουν αυτές τις γνώσεις. Στο μάθημα θα παρουσιάζονται ισορροπημένα και αμερόληπτα, υπό καθαρά γνωσιολογικό και όχι ομολογιακό πρίσμα, όλα τα κυρίαρχα θρησκευτικά ρεύματα καθώς και όλες οι φιλοσοφικές θέσεις για το θρησκευτικό ζήτημα, μεταξύ των οποίων και η αθεΐα και ο αγνωστικισμός.
Οι θεολόγοι που ήδη εργάζονται ως καθηγητές Θρησκευτικών μπορούν να μετεκπαιδευτούν ώστε να αναλάβουν τη διδασκαλία των ανωτέρω μαθημάτων ή να απορροφηθούν σε άλλες θέσεις εργασίας κατά την κρίση των αρμόδιων φορέων.
2. Αφαίρεση από την ύλη των διαθεματικών θρησκευτικών αναφορών που έχουν χαρακτήρα ομολογιακό.
Εκτός από το μάθημα των Θρησκευτικών, υπάρχουν θρησκευτικές αναφορές και σε πολλά άλλα μαθήματα, όπως είναι η Ιστορία, η Γλώσσα, η Μελέτη Περιβάλλοντος, ακόμη και η Φυσική (στο βιβλίο Φυσικών της Ε´ Δημοτικού, στο κεφάλαιο περί ήχου, ο βιβλικός μύθος για τις σάλπιγγες της Ιεριχούς αναφέρεται ως ιστορικό γεγονός, παρ” όλο που συνιστά ανακρίβεια όχι μόνο ιστορικά αλλά και επιστημονικά). Πολλές από τις αναφορές αυτές είναι εύλογο και αναγκαίο να υφίστανται, με δεδομένο τον εκτεταμένο και σημαντικό ρόλο των θρησκειών στην ιστορία και στην παράδοση της ανθρωπότητας γενικά και της Ελλάδας ειδικότερα.
Όμως οι αναφορές που στοχεύουν στη διάδοση συγκεκριμένου δόγματος και στην ταύτιση της εθνικής ταυτότητας με το δόγμα αυτό οφείλουν να απομακρυνθούν από τα σχολικά βιβλία. Διαφορετικά δημιουργούνται διακρίσεις μεταξύ των πολιτών, στιγματίζοντας ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας με μειωμένο εθνικό φρόνημα όσους δεν ανήκουν στο συγκεκριμένο δόγμα, και ασκείται έντονη πίεση στα παιδιά υπέρ της αποδοχής του δόγματος αυτού προκειμένου να νιώσουν κοινωνικά ενταγμένα.
Προτείνουμε να εξεταστούν όλα τα σχολικά βιβλία, προκειμένου να εντοπιστούν όλες οι αναφορές σε θρησκεύματα, και να διατηρηθούν μόνον όσες έχουν χαρακτήρα γνωσιολογικό και αφορούν ιστορία και παράδοση. Οι αναφορές που θεωρούν δεδομένο ότι όλοι οι Έλληνες είναι χριστιανοί ορθόδοξοι, ότι ελληνισμός και ορθοδοξία ταυτίζονται και ότι οφείλουν να ταυτίζονται, ότι η ορθοδοξία είναι ανώτερη θρησκεία από τις άλλες και ότι η αθεΐα ταυτίζεται με ανηθικότητα και αντικοινωνικότητα και συνιστά ελάττωμα και στίγμα, καθώς και κάθε άλλη αναφορά που είναι ανακριβής, προπαγανδιστική και μεροληπτική, θα πρέπει να αφαιρεθούν.
3. Κατάργηση προσευχής και εκκλησιασμών.
Οι θρησκευτικές τελετές στα σχολεία, όπως είναι η ημερήσια προσευχή, ο αγιασμός και οι εκκλησιασμοί, υποχρεώνουν τα παιδιά σε ακούσια αποκάλυψη του θρησκεύματος, δημιουργούν διακρίσεις ανάμεσά τους, τα εξαναγκάζουν σε συμμετοχή σε θρησκευτική τελετή λόγω της κοινωνικής πίεσης αλλά και λόγω της έντονης επιμονής πολλών εκπαιδευτικών για απαγγελία της προσευχής από κάποιο παιδί, και καλλιεργούν την επιβολή της ορθοδοξίας ως κυρίαρχου θρησκεύματος, τονίζοντας την κοινωνική και πολιτική ισχύ της με την καθημερινή επανάληψη της προσευχής και την υποχρεωτική παρουσία σε αυτήν, η οποία επιβάλλεται με τα σχετικά Προεδρικά Διατάγματα περί λειτουργίας των σχολείων.
Τονίζουμε εδώ ότι οι μη ορθόδοξοι μαθητές και εκπαιδευτικοί υποχρεούνται επίσης να παρίστανται, οι μεν πρώτοι κάνοντας ησυχία σεβόμενοι τους συμμαθητές τους που προσεύχονται, οι δε δεύτεροι προκειμένου να επιτηρούν τους μαθητές τους. Επισημαίνουμε επίσης ότι δεν προβλέπεται συγκεκριμένο τυπικό της προσευχής (περιεχόμενο, τρόπος κ.λπ.) αλλά ακολουθείται εθιμοτυπικά η απαγγελία της από κάποιον μαθητή (ποτέ από κάποιον καθηγητή), ο οποίος υποτίθεται ότι το κάνει εθελοντικά, ενώ είναι ευνόητο ότι πολύ δύσκολα μπορεί οποιοσδήποτε μαθητής να αρνηθεί την απαγγελία της προσευχής χωρίς κοινωνικές ή και άλλες συνέπειες εντός του σχολείου.
Η ελεύθερη ανάπτυξη θρησκευτικής συνείδησης απαιτεί άρση της επιβολής αυτής. Ο σεβασμός της θρησκευτικής ελευθερίας όλων των μαθητών, ακόμη και όσων προέρχονται από οικογένειες χριστιανών ορθόδοξων, και η ανάπτυξη ομαδικού πνεύματος μεταξύ όλων ανεξαιρέτως των μαθητών, επιβάλλει την πλήρη κατάργηση κάθε θρησκευτικής τελετής και εκδήλωσης στα πλαίσια του σχολείου.
4. Κατάργηση διανομής εξωσχολικού ενημερωτικού υλικού ομολογιακής φύσης στα σχολεία.
Είναι συχνό το φαινόμενο της διανομής φυλλαδίων με πληροφορίες για δραστηριότητες της Εκκλησίας εντός των σχολείων, από νηπιαγωγεία έως και λύκεια. Άλλες φορές διατίθενται εντός των σχολείων θρησκευτικού περιεχομένου έντυπα (φυλλάδια, περιοδικά κ.τ.ό.) τα οποία οι μαθητές μπορούν να πάρουν εφόσον το επιθυμούν (συχνά συμβαίνει επίσης να υπάρχει μια έμμεση πλην σαφής επιβολή λήψης αντιτύπου). Επίσης συχνά αναρτώνται, είτε μέσα σε σχολεία είτε έξω αλλά δίπλα στην είσοδο, αφίσες με πληροφορίες για δραστηριότητες θρησκευτικών οργανισμών ή γίνεται διανομή φυλλαδίων ακριβώς δίπλα στην είσοδο των σχολείων.
Εξηγήσαμε παραπάνω πως η κατήχηση κάθε είδους σε ανηλίκους θα πρέπει να αποφεύγεται, ώστε να γίνει σεβαστό το δικαίωμά τους σε θρησκευτική ελευθερία. Προτείνουμε την αποστολή μιας εγκυκλίου σε όλες τις σχολικές μονάδες όπου θα εξηγείται σαφώς ότι η διανομή και η παρουσία εντύπων θρησκευτικού περιεχομένου εντός των σχολείων ή πολύ κοντά σε αυτά απαγορεύεται. Οι διευθυντές των σχολικών μονάδων θα πρέπει να ενημερώσουν σχετικά και όλους τους συλλόγους γονέων.
Είμαστε στη διάθεσή σας για επικοινωνία προκειμένου να συζητήσουμε τις λεπτομέρειες των προτάσεων, ιδίως όσον αφορά τις αναφορές στον αθεϊσμό και αγνωστικισμό στα βιβλία θρησκειολογίας και αλλού, καθώς και όσον αφορά τις διαθεματικές θρησκευτικές αναφορές σε σχολικά βιβλία, για τις οποίες έχουμε ξεκινήσει αποδελτίωση και μέρος τους μπορείτε να βρείτε στο ακόλουθο παράρτημα.
Ευχαριστούμε για την προσοχή σας και ελπίζουμε οι προτάσεις μας να τύχουν ευνοϊκής υποδοχής.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Ακολουθεί μια ανθολόγηση διαθεματικών θρησκευτικών αναφορών στα σχολικά βιβλία, οι οποίες είτε περιέχουν σφάλματα είτε έχουν ομολογιακό περιεχόμενο είτε παρουσιάζουν την ορθοδοξία ως δεδομένο κοινό χαρακτηριστικό όλων των πολιτών και ως εκ τούτου χρήζουν διόρθωσης. Η αποδελτίωση δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη και τα παραδείγματα είναι καθαρά ενδεικτικά.
ΦΥΣΙΚΗ
«Ο ήχος γκρεμίζει τείχη. Μελετώντας την ιστορία μαθαίνουμε ότι η κατάκτηση της Ιεριχούς από τους Εβραίους δεν ήταν καθόλου εύκολη, λόγω των καλών οχυρωματικών της έργων. Ο αρχηγός τους, ο Ιησούς του Ναυί, έβαλε τους Εβραίους να φτιάξουν ειδικές σάλπιγγες. Όταν αυτές σάλπισαν όλες μαζί, τα τείχη κατέρρευσαν «σαν από θαύμα».»
Εδώ υπάρχουν δύο σφάλματα. Το πρώτο αφορά την επιστήμη της Ιστορίας και το δεύτερο της Φυσικής.
1. Το περιστατικό με τις σάλπιγγες της Ιεριχούς δεν είναι ιστορικά τεκμηριωμένο.
Δεν αναφέρεται σε καμία ιστορική πηγή ούτε επιβεβαιώνεται από αρχαιολογικά ευρήματα. Αναφέρεται μόνο στα ιερά βιβλία της εβραϊκής και χριστιανικής θρησκείας, και τα ιερά βιβλία ως γνωστόν δεν αποτελούν ιστορικές πηγές.
2. Το τείχος μιας πόλης δεν είναι δυνατόν να πέσει από τον ήχο σαλπίγγων.
Η ενέργεια που χρειάζεται για να προκύψει μέσω ήχου ταλάντωση ικανή να γκρεμίσει τείχη από απόσταση είναι αδύνατον να παραχθεί από ανθρώπους, πόσο μάλλον από τόσο μεγάλη απόσταση.
Ο ήχος που παράγουν οι άνθρωποι έχει ένταση πάρα πολύ μικρότερη από τον άνεμο και περιέχει πολλές συχνότητες στις οποίες μοιράζεται η ενέργεια των μορίων του αέρα που ταλαντώνονται. Η ευστάθεια του τοίχου είναι πολύ μεγάλη και η κατασκευή του, χωρίς μέταλλο, πολύ χαλαρή για να μεταδοθεί η ταλάντωση και να εμφανιστεί στάσιμο κύμα (συντονισμός).
ΙΣΤΟΡΙΑ
«VII. Η ύστερη αρχαιότητα, 1. Η μετεξέλιξη του Ρωμαϊκού κράτους, 1.3 Οι θρησκευτικές εξελίξεις, Η εμφάνιση του Χριστιανισμού»
«Η γέννηση του Χριστού την περίοδο της βασιλείας του Αυγούστου – τέσσερα χρόνια πριν από την έναρξη του χριστιανικού ημερολογίου, όπως έχουν αποδείξει οι έρευνες – σηματοδότησε μια νέα εποχή στην ιστορική πορεία της ανθρωπότητας. Η ζωή του Χριστού και ο σταυρικός του θάνατος δημιούργησαν νέες προϋποθέσεις για τη ζωή, στην αρχή των λίγων οπαδών του και στη συνέχεια ολόκληρου του κόσμου.»
Η γέννηση, η ζωή και η σταύρωση του Χριστού παρουσιάζονται ως ιστορικά γεγονότα ενώ, όπως είναι γνωστό, οι ελάχιστες, πενιχρότατες και πολύ ασαφείς σχετικές πηγές αμφισβητούνται εντονότατα. Τα ιερά βιβλία των θρησκειών επίσης, όπως προαναφέραμε, δεν αποτελούν ιστορικές πηγές.
Γίνεται μνεία για έρευνες που απέδειξαν το πότε συνέβη η γέννηση του Χριστού, αλλά δεν αναφέρεται τι έρευνες ήταν και σε τι πηγές βασίστηκαν. Εξ όσων γνωρίζουμε, καμία έρευνα ποτέ δεν απέδειξε κάτι τέτοιο και καμία πηγή δεν το επιβεβαιώνει. Επιπλέον η επιρροή του Χριστιανισμού αφορά μεν μεγάλο μέρος του κόσμου, αλλά όχι ολόκληρο τον κόσμο.
Στο μάθημα της Ιστορίας οι αναφορές στη θρησκεία είναι δεδομένες λόγω του ρόλου των θρησκειών στην ιστορία της ανθρωπότητας γενικά και της Ελλάδας ειδικότερα. Θα πρέπει ωστόσο να εξασφαλίζεται ότι θα είναι πάντοτε ιστορικά ακριβείς και χωρίς ομολογιακή ή μεροληπτική χροιά.
ΛΕΞΙΚΑ
Όσον αφορά τα λεξικά, οι ορισμοί μη θρησκευτικών εννοιών θα πρέπει να περιλαμβάνουν παραδείγματα μη θρησκευτικού περιεχομένου, ώστε αφ” ενός να καλύπτουν τις εμπειρίες όλων των παιδιών και όχι μόνο των χριστιανών, και αφ” ετέρου να μην ενισχύουν την εσφαλμένη εντύπωση ότι ο χριστιανισμός είναι δεδομένα ταυτισμένος με τον ελληνισμό.
Οι ορισμοί θρησκευτικών εννοιών στα λεξικά θα πρέπει να διατυπωθούν με τέτοιον τρόπο που να είναι σαφές ότι δεν αναφέρονται σε πραγματικές αλλά σε ομολογιακές έννοιες, ότι δηλαδή θεωρούνται αληθείς από μια ομάδα ανθρώπων αλλά όχι από όλους, φερ” ειπείν «Οι χριστιανοί πιστεύουν ότι οι άγγελοι φέρνουν μηνύματα από τον θεό» αντί «Οι άγγελοι φέρνουν τα μηνύματα του Θεού στους ανθρώπους (Εικονογραφημένο λεξικό Α´- Γ´ Δημοτικού, λήμμα “άγγελος”, σελ. 16-17).
Ενδεικτικά σχολιάζουμε μερικά μόνο λήμματα των λεξικών από τα δεκάδες που χρήζουν επανεξέτασης:
Ορθογραφικό-ερμηνευτικό λεξικό Δ-ΣΤ Δημοτικού, σελ. 1-142 και σελ. 143-285
   όνομα: (σελ.147) 1. το βαπτιστικό όνομα: → Η νονά έδωσε στο παιδί μου το όνομα Βασίλης.
2. (γραμμ.) κάθε λέξη που δηλώνει πρόσωπο, ζώο ή πράγμα (όνομα ουσιαστικό) ή τις ιδιότητές τους (όνομα επίθετο): →Τα ονόματα, ουσιαστικά και επίθετα, είναι λέξεις που κλίνονται.
Εφ’ όσον μπαίνουν μόνον δύο από τους πολλούς ορισμούς της λέξης, ο πρώτος δεν θα πρέπει να περιορίζεται στην υποκατηγορία «βαπτιστικό» αλλά θα πρέπει να καλύπτει την ευρύτερη έννοια στην οποία εντάσσεται, δηλαδή «ονομασία ορισμένου προσώπου» ή «μικρό όνομα», διότι η έννοια του «μικρού» ονόματος καλύπτει όλες τις περιπτώσεις ενώ το «βαπτιστικό» χαρακτηρίζει μόνο τους χριστιανούς (Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής, λήμμα “όνομα”).
   παρακαλώ: (σελ. 155): 1. ζητώ ευγενικά από κάποιο να κάνει κάτι: → Παρακάλεσε τον προϊστάμενό του να του δώσει άδεια. 2. κάνω δέηση στο Θεό → Παρακαλώ το Θεό να έχει καλά όλο τον κόσμο.
    Ο ορισμός «κάνω δέηση στο Θεό» δεν αντιστοιχεί στο ρήμα «παρακαλώ» (Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής, λήμμα “παρακαλώ”.
– σταυρός: (σελ. 187): 1. δύο δοκάρια κάθετα μεταξύ τους, πάνω στα οποία σταυρώθηκε ο Χριστός και που από τότε αποτελεί το ιερό σύμβολο της χριστιανικής θρησκείας → Ο Χριστός ανέβηκε στο Γολγοθά, μεταφέροντας στους ώμους του το σταυρό του μαρτυρίου. 2. το σχήμα του σταυρού που γίνεται με τα τρία δάκτυλα του δεξιού χεριού: → Κατά τη Θεία Λειτουργία οι πιστοί κάνουν πολλές φορές το σταυρό τους. Οικογ. Λέξ: σταυρώνω, σταύρωμα, σταύρωση, σταυρωτός, σταυρουδάκι | Φράσεις: → Με το σταυρό στο χέρι (=τίμια, χωρίς αδικίες).
Λείπει η πρώτη έννοια της λέξης “σταυρός”, που είναι όργανο θανάτωσης αλλά όχι ειδικά του Χριστού, καθώς και η πολύ χρηστική και συνήθης έννοια του σταυρού ως απλού σχήματος (Λεξικό Κοινής Νεοελληνικής, λήμμα “σταυρός”).
Επιπλέον το σχήμα του σταυρού με τα τρία δάκτυλα του δεξιού χεριού αφορά μόνο τους ορθόδοξους χριστιανούς και όχι τις άλλες ομολογίες.
ΓΛΩΣΣΑ
Για τους λόγους που προαναφέραμε στο θέμα των λεξικών, είναι προτιμητέο να μειωθούν οι πολυάριθμες και εκτεταμένες αναφορές σε χριστιανικά έθιμα και πεποιθήσεις στα βιβλία Γλώσσας και όσες διατηρηθούν να παρουσιάζονται με τέτοιον τρόπο που να εξαλείφεται η εντύπωση της δεδομένης ταύτισης χριστιανισμού με ελληνισμό και της δεδομένης συμμετοχής όλων των πολιτών σε αυτά τα έθιμα και τις πεποιθήσεις.
Είναι εύλογο και κατανοητό ότι θα συμπεριληφθούν ορισμένες τέτοιου τύπου αναφορές, δεδομένου ότι ο χριστιανισμός έχει παίξει μεγάλο ρόλο στην ιστορία και την παράδοση και το σώμα κειμένων της ελληνόφωνης λογοτεχνίας περιλαμβάνει πολλά τέτοια κείμενα. Ωστόσο θα πρέπει να εξεταστεί η έκταση και ο τρόπος παρουσίασης των αναφορών,ώστε να εξασφαλίζεται η ισορροπία με τη σύγχρονη πραγματικότητα και τις αρχές της θρησκευτικής ελευθερίας, όπως περιγράψαμε παραπάνω.
Επίσης ενδεικτικά παραθέτουμε όσες διαθεματικές αναφορές έχουμε αποδελτιώσει μέχρις στιγμής από τα βιβλία γλώσσας του Δημοτικού σχολείου. Ο κατάλογος δεν είναι εξαντλητικός και χρήζει συμπλήρωσης και επανελέγχου αλλά παρατίθεται ως ένδειξη της έκτασης και του είδους των αναφορών. Υπενθυμίζουμε ότι το μάθημα αφορά τη γλώσσα και όχι τα έθιμα και τις παραδόσεις, τα οποία αντιστοιχούν στο μάθημα της Μελέτης Περιβάλλοντος και σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να παρουσιάζονται ισορροπημένα και φυσικά να περιλαμβάνουν και άλλα έθιμα πλην των ορθόδοξων χριστιανικών.
1ο τεύχος: Καλά Χριστούγεννα, καλή χρονιά, (κάλαντα της Πελοποννήσου), σελ. 75, Η προσκύνηση των μάγων (πίνακας), σελ. 76, Οδηγίες κατασκευής χριστουγεννιάτικου στολιδιού, σελ. 77.
2ο τεύχος: Για τ’ αγγελάκια του ουρανού (ποίημα), σελ. 30, Μια Κυριακή του Μάρτη (ποίημα), σελ. 42, Πασχαλινό (ποίημα) και Πασχαλινά κουλούρια, σελ. 56, Κάλαντα Χριστουγέννων, σελ. 39, Το αστέρι των Χριστουγέννων, σελ. 42-43, Ο δικός μας Αϊ-Βασίλης, σελ. 45.
3ο τεύχος: Ενότητα 21 – Χρήσιμες οδηγίες: Πασχαλινά έθιμα, σελ. 43, Επιτάφιος στο νησί, σελ. 43, Οδηγίες για δημιουργία πασχαλινής κάρτας, σελ. 43-44, Πασχαλιάτικη καμπάνα, σελ. 48, Χριστός Ανέστη (ποίημα), σελ. 49, Προσευχή του μικρού κοριτσιού, σελ. 50.
2ο τεύχος: Ενότητα «Γιορτάζω και θυμάμαι»: Να ‘μουν του στάβλου έν’ άχυρο (σελ. 74), Να τα πούμε; (κάλαντα Χριστουγέννων και Φώτων), σελ. 75, Πρωτοχρονιάτικα κάλαντα από τη Σίφνο, σελ. 76, Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, σελ. 80.
3ο τεύχος: Ψωμί (ποιημα), σελ. 37, Ένα παιδί γράφει στο Θεό (ποίημα), σελ. 60, Πάσχα, Κυρίου Πασχα!, σελ. 64-65, Το καλοκαίρι (ποίημα), σελ. 68-69.
2ο τεύχος: Ενότητα 8 – Χριστούγεννα: Χριστούγεννα (ποίημα), σελ. 23, Χριστουγεννιάτικο δώρο, σελ. 24-25,
Φρικαντέλα, η μάγισσα που μισούσε τα κάλαντα, σελ. 26-27, Χριστουγεννιάτικα κάλαντα Πελοποννήσου, Κέρκυρας, Καππαδοκίας Μυτιλήνης, σελ. 28, Τα Χριστούγεννα στον κόσμο, σελ. 29, Το δάσος που ταξίδευε, σελ. 30-31
3ο τεύχος: Ενότητα 14 – Πάσχα: Η ημέρα της Λαμπρής (ποίημα), σελ. 27-28, Ανάσταση (ποίημα), σελ. 28, Μαριάμ, σελ. 29, Έθιμα του Πάσχα, σελ. 30, Μερικά από τα έθιμα της Μεγάλης Πέμπτης, σελ. 30-31, Ρωσικό στεφάνι (πασχαλινές κατασκευές), σελ. 32, Οικογένεια Χίλια ζυμαρικά (πασχαλινές κατασκευές), σελ. 33.
Εικόνα της Παναγίας Γλυκοφιλούσας της «Καρδιώτισσας» σε δραστηριότητες για την οικογένεια, σελ. 19, Μέρος αγιογραφίας (πιθανότατα της Παναγίας) σε δραστηριότητα για την οικογένεια, σελ. 28, Η σφυρίχτρα (λαϊκό γαλλικό παραμύθι), σελ. 63.
Ενότητα «Θρησκευτική ζωή», σελ. 109-120: Εικόνα Παναγίας Ελεούσας Γαλακτοτραφούσας, Προσευχή (ποίημα), Χριστουγενιάτικο δέντρο (ποίημα), Ο Άι-Βασίλης θα βρει το δρόμο του, Κάλαντα Πρωτοχρονιάς, Ήρθε η πασχαλιά (ποίημα), Το λαγουδάκι της Λαμπρής, Ο Χριστός και τα πουλιά (λαϊκός θρύλος).
Ανθολόγιο λογοτεχνικών κειμένων Γ” και Δ” Δημοτικού – Στο σκολειό του κόσμου:
Ενότητα «Κείμενα για τη θρησκεία», σελ. 67-82: Η Ειρήνη, ο Ιησούς και το πουλί, Είσαι ο ουρανός ο απέραντος, Ο Νορντίν στην εκκλησιά, Η δική μου προσευχή, Πρωτοχρονιάτικα κάλαντα της Κεφαλονιάς (κάλαντα), Τότε που πήγαμε βόλτα τον Επιτάφιο, Η μάνα του Χριστού (ποίημα).


17 November 2014

Το ημερολόγιο της Έρνα

της Μαρίας Κατσουνάκη, Καθημερινή, 16/11/2014

Οπως συμβαίνει, σχεδόν πάντα, στα κινηματογραφικά φεστιβάλ, υπάρχει μία ταινία που σε ακολουθεί, επισκιάζοντας κάπως τις υπόλοιπες. Η επιρροή της βρίσκεται στα συνδηλούμενα, που πληθαίνουν αντί να αραιώνουν καθώς ο θεατής απομακρύνεται από την πρώτη προβολή. Αυτό συνέβη με το «In the Crosswind» («Πλευρικοί άνεμοι») από την Εσθονία, του 27χρονου Μάρτι Χέλντε. Απέσπασε το βραβείο Καλλιτεχνικής Επίτευξης (μόνο) αλλά συζητήθηκε ως μία από τις καλύτερες ταινίες του 55ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.


Θέμα, η εθνοκάθαρση που διεξήγαγαν οι σοβιετικές δυνάμεις κατοχής το 1941 στις χώρες της Βαλτικής. Εκατοντάδες χιλιάδες Εσθονοί, Λιθουανοί και Λεττονοί εξολοθρεύτηκαν επί Στάλιν.

«Δεν μπορώ να κατανοήσω τι κακό έχουμε κάνει εμείς, οι απλοί άνθρωποι, στην τεράστια Ρωσία. Ενα καθεστώς δεν μπορεί να κλέψει από χιλιάδες ανθρώπους αυτό που πιστεύουν και αγαπούν». Η Ερνα είναι μια νεαρή μητέρα που εκτοπίζεται στη Σιβηρία μαζί με την κόρη της. Ο σκηνοθέτης αξιοποιεί τα γράμματα που στέλνει η γυναίκα στον επίσης εκτοπισμένο σύζυγό της, Χέλντερ, για να περιγράψει ό,τι ζει, προσπαθώντας να επιβιώσει. Η ιστορία είναι πραγματική και τα γράμματα ανακάλυψε ο σκηνοθέτης σε αρχείο.

Η ασπρόμαυρη εικόνα παγώνει σε ταμπλό βιβάν που διαδέχονται το ένα το άλλο. Σαν καρτ ποστάλ που κανείς δεν θα επέλεγε να στείλει, γιατί δεν θα υπήρχε κανείς που να επιθυμούσε να παραλάβει. Η μόνη δράση της ταινίας είναι η αφήγηση· το ημερολόγιο της Ερνα.

«Είμαστε στοιβαγμένοι σε βαγόνια για 26 συνεχόμενες ημέρες. Κανείς δεν μπορούσε να γδυθεί ή να πλυθεί μπροστά στους άλλους. Η Ελίντε αρρώστησε με δυσεντερία», γράφει η Ερνα, για το πρώτο μέρος του ταξιδιού με τρένα, που οδηγούν εκείνη και τη μικρή κόρη της Ελίντε, μαζί με πολλούς άλλους, στην αχανή Σιβηρία. «Αναρωτιέμαι αν έχουν υπάρξει ποτέ αιχμάλωτοι με τόσο πολύ χώρο που να λαχταρούν τα όρια...», σημειώνει.

«Από τις 51 γυναίκες και παιδιά στο βαγόνι μας, οι 42 έφτασαν ώς εδώ. Χθες, μία γυναίκα σκότωσε τα παιδιά της και μετά αυτοκτόνησε. Είναι ο θάνατος πράγματι ευκολότερος από αυτό που μας περιμένει; (...) Χέλντερ, ο χρόνος έχει εδώ άλλη διάσταση. Το προσωρινό δεν ισχύει πια. Μετράμε τον χρόνο με τις ειδήσεις που φτάνουν σ’ εμάς. Οι μέρες και οι εβδομάδες φαίνονται μικρότερες. (...) Ρώτησα την Ελίντε τι θέλει για τα γενέθλιά της. Μου απάντησε “μια φραντζόλα ψωμί”. Τη ρώτησα πολλές φορές. Η απάντηση ίδια: “μια φραντζόλα ψωμί”. Η διαρκής πείνα δεν την αφήνει να ονειρευτεί τίποτα άλλο από ψωμί. (...)

Χήρα είναι μια γυναίκα που χάνει τον άντρα της, ορφανό ένα παιδί που χάνει τους γονείς του. Πώς λένε όμως τη γυναίκα που χάνει το παιδί της; Αυτό το συναίσθημα δεν αξίζει μια λέξη; (...) Πού πρέπει να πάει κανείς όταν του έχουν κλέψει ό,τι έχει και αγαπάει;».

Τα ερωτήματα δεν έχουν απάντηση. Είναι ο σιωπηλός θρήνος και διαρκής λυγμός της Ερνα, που δεν χάνει την ελπίδα και την πίστη της στην ανάγκη της ανθρώπινης σχέσης και συνύπαρξης. Επιστρέφει στο χωριό της, στην Εσθονία, ύστερα από πολλά χρόνια, μετά τον θάνατο του Στάλιν· επιστρέφει εκεί όπου βρισκόταν η ανθισμένη μηλιά, στο σημείο όπου διασταυρώνονται οι άνεμοι, αλλά όχι και στην «κανονικότητα». Αυτή έχει χαθεί μαζί με τα αγαπημένα της πρόσωπα.

Τι νόημα έχει, θα αναρωτηθείτε, να γράφει κανείς για μια ταινία που ενδεχομένως δεν θα προβληθεί ποτέ στις αίθουσες και, επιπλέον, το θέμα της δεν είναι καθόλου επίκαιρο. Μία υπάλληλος του αρχείου, στο οποίο πήγαινε καθημερινά ο σκηνοθέτης και έψαχνε φωτογραφίες, τον πλησίασε κρατώντας ένα μικρό ημερολόγιο και του είπε: «Πρέπει να διαβάσεις, νεαρέ. Μη μένεις μόνο στις εικόνες». Ισως, αυτό, να είναι το νόημα.

14 November 2014

Διδακτορική διατριβή για το Μηχανισμό των Αντικυθήρων

Newsbeast, 14/11/2014

Η διδάκτωρ του Τμήματος Φυσικής Μαγδαληνή Αναστασίου είναι η επιστήμονας που ολοκλήρωσε την πρώτη, παγκοσμίως, διδακτορική διατριβή για το Μηχανισμό των Αντικυθήρων.

«Αναμφισβήτητα πλέον, ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων θεωρείται ως μια τέλεια μηχανική κατασκευή προηγμένης τεχνολογίας της αρχαιότητας. Η γνώση που έχει αποτυπωθεί πάνω του, η σύλληψη της όλης κατασκευής του αλλά και η ίδια η κατασκευή του εκπλήσσουν. Χάρη στην ανακάλυψη του Μηχανισμού ξαναγράφεται πλέον η ιστορία της εξέλιξης της αρχαίας ελληνικής τεχνολογίας» αναφέρει χαρακτηριστικά η κ.Αναστασίου στη διατριβή της που παρουσίασε σε εκδήλωση που διοργάνωσαν η Κοσμητεία της Πολυτεχνικής και η Κοσμητεία της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ με θέμα τον Μηχανισμό των Αντικυθήρων.


Εκφράζει δε την πεποίθησή της ότι «ο Μηχανισμός δεν αποτελεί το πρώτο και μοναδικό τέτοιο «εργαλείο» που δημιουργήθηκε».

«Τόσο η πολυπλοκότητά του όσο και η τελειότητά του συνηγορούν ότι πρέπει το μηχάνημα που σώζεται αυτή τη στιγμή, να αποτελεί την κορυφή εξελικτικής διαδικασίας απλούστερων μηχανισμών που ολοένα εμπλουτίζονταν και με περισσότερες λειτουργίες» προσθέτει. «Μαγευτική επίσης», σύμφωνα με την ίδια, «είναι και η δομή του συνόλου της κατασκευής του, που έχει τις διαστάσεις ενός σύγχρονου φορητού υπολογιστή».

«Η πληθώρα των πληροφοριών σε μια τόσο συμπυκνωμένη δομή πρέπει να θεωρείται αποτέλεσμα μιας μακράς εξελικτικής πορείας. Η απάντηση στο γιατί δεν σώζεται άλλος μηχανισμός βρίσκεται στην πολυτιμότητα του υλικού του και στην ιδιότητά του να ανακυκλώνεται εύκολα για τη δημιουργία άλλων αντικειμένων».

Η κ.Αναστασίου κάνει επίσης ιδιαίτερη μνεία σε ένα θραύσμα του Μηχανισμού των Αντικυθήρων του οποίου η λειτουργία δεν είναι ακόμη επιβεβαιωμένη.

«Η δομή του θραύσματος αυτού», περιγράφει, «είναι πολύ περίεργη με την ύπαρξη ενός οδοντωτού τροχού και δύο ιδιόμορφων εξαρτημάτων, το ένα από τα οποία έχει νεφροειδές σχήμα».

«Μια πλήρης περιστροφή του εξαρτήματος αυτού ως προς τον άξονά του εμφανίζει δύο μέγιστα και δύο ελάχιστα. Η μελέτη δείχνει ότι τα μέγιστα και ελάχιστα αυτά φαίνονται να ταιριάζουν με την εξίσωση του χρόνου, αστρονομικής γνώσης που είχε κατακτηθεί την εποχή του Μηχανισμού. Καθώς ο Μηχανισμός αποτύπωνε πάνω του όλες τις αστρονομικές γνώσεις της εποχής του, είναι πολύ πιθανό να περιελάμβανε κι αυτήν. Η όλη μελέτη βρίσκεται σε εξέλιξη ακόμα» καταλήγει.

Παράλληλα, για την εμπειρία του στην ενάλια έρευνα μίλησε στην εκδήλωση ο αρχαιολόγος- δύτης και υποψήφιος διδάκτορας του Α.Π.Θ., Αλέξανδρος Τούρτας ο οποίος είναι από τους λίγους τυχερούς που έχει βουτήξει στο σημείο όπου βρίσκεται το ναυάγιο των Αντικυθήρων, συμμετέχοντας στην ερευνητική ομάδα που πρόσφατα ανέσυρε νέα ευρήματα.

«Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν και άλλα κινητά ευρήματα στο ναυάγιο και ευελπιστούμε ότι θα μπορέσουμε να τα ανασύρουμε στην επόμενή μας έρευνα, τον Μάιο του 2015» ανέφερε, στο περιθώριο της εκδήλωσης, ο κ.Τούρτας.

Όπως εξήγησε, στο ναυάγιο δεν έχει γίνει αρχαιολογική έρευνα στον πυθμένα, λόγω των σημαντικών τεχνικών δυσκολιών και του βάθους που βρίσκεται το ναυάγιο- είναι στα 50-55 μέτρα. Για τον ίδιο ωστόσο, η εμπειρία είναι σημαντική καθώς, όπως λέει, «βουτάμε σε ένα ναυάγιο με ιστορική και αρχαιολογική αξία». Όσο για την εικόνα που αντικρίζει στον βυθό, διευκρινίζει ότι στην ουσία ταυτίζει τις πληροφορίες που έχει στο μυαλό του και ανασυνθέτει την εικόνα αφού στην πραγματικότητα βλέπει μόνο σκόρπιες πέτρες. Απαντώντας πάντως σε ερώτηση για τον φόβο αρχαιοκαπηλίας στο ναυάγιο, δήλωσε ότι η θέση του δεν είναι γνωστή και ακόμα και οι ίδιοι που είχαν τις συντεταγμένες, δυσκολεύτηκαν να το βρουν.

13 November 2014

Μαζική Βία και Θύματα

ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Επιθεώρηση Πολιτικής και Ηθικής Θεωρίας 
Τεύχος 32: Μαζική Βία και Θύματα 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ  

Τι το ιδιαίτερο υπάρχει στις διάφορες μορφές σύγκρουσης και στη μνήμη τους; Πώς διολισθαίνει μια κοινωνία στην άσκηση μαζικής βίας; Πώς διαμορφώνεται ο αγώνας για την αναγνώριση μιας γενοκτονίας και πώς μπορούν να δικαιωθούν τα θύματα; Ποιος ο ρόλος της διεθνούς κοινωνίας σε αυτή τη διαδικασία; Γνωρίζουμε πλέον ότι όλες οι κοινωνικές μνήμες δεν είναι ισότιμες. Οι πόλεμοι, η βία και ο θάνατος δημιουργούν ισχυρές μνήμες που επιμένουν ακόμη και πολλά χρόνια μετά τη λήξη των συγκρούσεων. Η πολιτική βία επηρεάζει τη ζωή των υποκειμένων και σημαδεύει την επίκληση των γεγονότων στο μέλλον σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο.  

Το τεύχος 32 του περιοδικού Επιστήμη και Κοινωνία, εστιάζει σε αυτά ακριβώς τα ερωτήματα. Το τεύχος στο θεματικό του αφιέρωμα (επιμελητής: Γιώργος Αντωνίου) μελετά τέσσερις διαφορετικές περιπτώσεις άσκησης μαζικής βίας και εξέτασης των συνεπειών της στην Ευρώπη και την Ασία του 20ού αιώνα. Παρότι οι όροι "γενοκτονία" και "εθνοκάθαρση" δεν εμφανίζονται στον τίτλο των επιμέρους κειμένων, η έμφαση βρίσκεται σε αυτά τα φαινόμενα, στις πολιτικές προεκτάσεις και στην επίκλησή τους από τη στιγμή που η σύγκρουση ολοκληρώνεται.   Συγκεκριμένα στο τεύχος φιλοξενούνται κείμενα των Robert Gerwarth, Emil Suleimanov, Γιάννη Αρμακόλα, Torsten Weber και αναδεικνύονται ειδικές θεματικές, από την κυριαρχία της βίας  στα διάδοχα κράτη που αναδείχθηκαν με την κατάρρευση της Οθωμανικής και της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας μέχρι την ιστορία αναγνώρισης της αρμενικής γενοκτονίας, τη χρήση της μνήμης του πολέμου στην πρόσφατη απογραφή στη Βοσνία και τις πολιτικές της μνήμης στην Ανατολική Ασία 

Στο τεύχος 32 δημοσιεύονται, εκτός θεματικού πυρήνα, ένα κείμενο για τα μοντέλα καπιταλισμού (Αναστάσιος Χάρδας), μια ανάλυση όσον αφορά τις έννοιες "πλήθος" και "κοινό" στο έργο του Gabriel Tarde (Νικόλας Χρηστάκης), καθώς και μια in memoriam αναφορά για τη συμβολή του Ronald Harry Coase στην οικονομική σκέψη (Μιχαήλ Ζουμπουλάκης).  Η έκδοση συμπληρώνεται με βιβλιοκρισίες έργων που έχουν δημοσιευθεί προσφάτως στην Ελλάδα και το εξωτερικό (επιμελητής βιβλιοκρισιών: Παναγής Παναγιωτόπουλος). 


11 November 2014

«Μας είπαν κάτω τα μολύβια στη λίστα Λαγκάρντ»

Μανώλης Γαλάνης, Πρώτο Θέμα, 9/11/2014

■ «Όσο δουλεύαμε το θέμα της λίστας ήμασταν συνεχώς υπό την απειλή πειθαρχικής δίωξης» ■ «Μόλις ανοίξαμε τη δικογραφία για τα δάνεια των κομμάτων μάς κατάργησαν» ■ «Ο Μιλτιάδης Παπαϊωάννου επιχείρησε όχι μόνο να διακόψει τις έρευνες για υποθέσεις διαφθοράς, αλλά και να μας καταστρέψει»■ Τι απαντά ο Μιλτιάδης Παπαϊωάννου

«Στο διάστημα που δουλεύαμε την ποινική δικογραφία της λίστας Λαγκάρντ ήμασταν συνεχώς υπό την απειλή άσκησης πειθαρχικής δίωξης», δηλώνει, σε μια συνέντευξη-ποταμό στο «ΘΕΜΑ», ο πρώην εισαγγελέας Οικονομικού Εγκλήματος Σπύρος Μουζακίτης.
Ο εισαγγελικός λειτουργός, που με τον συνάδελφό του Γρηγόρη Πεπόνη ανέλαβαν τον Μάιο του 2011 να πατάξουν το οικονομικό έγκλημα στη χώρα μας, 15 μήνες μετά την παραίτησή του από τη θέση αυτή σπάει τη σιωπή του και αποκαλύπτει πολιτικές και δικαστικές παρεμβάσεις που δέχτηκε στο έργο του. Ο κ. Μουζακίτης αναφέρει ότι στο στάδιο της έρευνάς τους για την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ οι δύο δικαστικοί, έχοντας προηγουμένως δεχτεί ασφυκτική πίεση, οδηγήθηκαν ουσιαστικά σε παραίτηση αφού με νομοθετική ρύθμιση-μήνυμα («κύριοι, κάτω τα μολύβια, είστε αναρμόδιοι, δεν μπορείτε να συνεχίσετε») τους αφαιρέθηκαν όλες οι σοβαρές υποθέσεις. Ο επίτιμος αντεισαγγελέας Εφετών σήμερα περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο μετά το «άνοιγμα» της υπόθεσης των δα­νείων των κομμάτων επιχειρήθηκε η κατάργηση του ίδιου και του κ. Πεπόνη με νομοθετική ρύθμιση, η θέση τους σε πολύμηνη πειθαρχική ομηρία και ουσιαστικά η υπηρεσιακή απαξίωσή τους, ενώ μιλά και για τα καθημερινά εμπόδια που έβαζαν κάποιοι στο έργο τους αρνούμενοι να τους εφοδιάσουν ακόμα και με στυλό και χαρτί, λόγω της εισαγγελικής δράσης τους. Παράλληλα, ο δικηγόρος Αθηνών πλέον, αναφέρεται στους λόγους που τον οδήγησαν να αποχωρήσει από το δικαστικό σώμα για χάρη της μάχιμης δικηγορίας, καθώς και για το πώς αισθάνεται σήμερα στις δικαστικές αίθουσες. 

- Πώς οδηγηθήκατε στην απόφαση να δηλώσετε ότι δεν επιθυμείτε την ανανέωση της θητείας σας ως εισαγγελέας Οικονομικού Εγκλήματος τον Μάιο του 2013;
Τον Ιανουάριο του 2013 είχαμε σε εξέλιξη αρκετές σοβαρές ποινικές δικογραφίες διαφθοράς με ανώνυμους αλλά και επώνυμους. Ενώ είχαμε τις δικογραφίες αυτές ανοιχτές, από τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης Αντώνη Ρουπακιώτη θεσπίζεται ένας άλλος θεσμός, αυτός του εισαγγελέα Εγκλημάτων Διαφθοράς, οπότε τα 2/3 της ύλης του εισαγγελέα Οικονομικού Εγκλήματος έφευγαν από την αρμοδιότητά του και ουσιαστικά έμενε μόνο η φοροδιαφυγή, που μπορεί να αντιμετωπιστεί και από τις κατά τόπους αρμόδιες εισαγγελίες. Κάθε φορά που αλλάζει ένας νόμος υπάρχουν μεταβατικές διατάξεις που λένε ότι όσες εκκρεμείς υποθέσεις τις χειρίζεται ο τάδε εισαγγελέας τη συγκεκριμένη στιγμή πρέπει να παραμείνουν στα χέρια του. Δεν υπάρχει δικονομικό νομοθέτημα που να μην έχει τέτοια διάταξη. Εδώ, λοιπόν, δεν είχε. Και αυτό σήμαινε «κύριοι, κάτω τα μολύβια, είστε αναρμόδιοι, δεν μπορείτε να συνεχίσετε», ενώ είχαμε ανοιχτές υποθέσεις και είχαμε στείλει κλήσεις να έρθουν άνθρωποι να απολογηθούν…
Τα πολιτικά πρόσωπα
- Υπήρχαν και πολιτικά πρόσωπα μεταξύ αυτών;
Δυστυχώς υπήρχαν και πολιτικά πρόσωπα. Οπότε μας λένε «τέρμα, δεν ασχολείστε εσείς με αυτές τις υποθέσεις». Σταματήσαμε τις έρευνες, σταματήσαμε τα πάντα και δώσαμε τις δικογραφίες. Ψάχναμε να δούμε μήπως υπάρχει μεταβατική δικονομική διάταξη. Από της ιδρύσεως του νέου ελληνικού κράτους κανείς υπουργός δεν θέσπισε δικονομικό νόμο χωρίς να περιλάβει μεταβατική δικονομική διάταξη. Ηταν πρωτοφανές. Τότε ήταν που είπαμε ότι δεν επιθυμούμε να συνεχίσουμε τη θητεία μας στον τομέα του οικονομικού εγκλήματος. Δύο μήνες μετά την αποχώρησή μας ψηφίστηκε νόμος που περιέλαβε μεταβατική διάταξη και οι δικογραφίες επέστρεψαν πάλι στους νέους εισαγγελείς Οικονομικού Εγκλήματος. Χωρίς να θέλω να μειώσω σε καμία περίπτωση τα πρόσωπα που στελέχωσαν αυτούς τους θεσμούς, παραθέτω απλά τα δεδομένα. Και τα δεδομένα είναι ότι όταν εμείς φύγαμε θεσπίστηκε μεταβατική διάταξη. 
- Αυτές τις μέρες υπάρχουν εξελίξεις στην πολύκροτη υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ που χειριστήκατε…
Στο διάστημα που δουλεύαμε τη λίστα Λαγκάρντ ήμασταν συνεχώς υπό την απειλή άσκησης πειθαρχικής δίωξης. Για ακόμα μια φορά επιχειρήθηκε να ασκηθεί εναντίον μας πειθαρχική δίωξη διότι στην περίπτωση αυτή δεν πήγαμε, υποτίθεται, σε ένα ραντεβού! Ραντεβού με τον επόπτη αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Νικόλαο Παντελή. Κάποια στιγμή ο κ. Παντελής με τον κ. Πεπόνη είχαν μιλήσει για κάποια συνάντηση που έπρεπε να γίνει, χωρίς να είναι ξεκαθαρισμένο το πότε. Μάλιστα, επειδή δεν ήταν ξεκαθαρισμένο, ο κ. Πεπόνης δεν με είχε ενημερώσει. Ξαφνικά όμως μας έρχεται ένα έγγραφο που έλεγε «να εμφανιστείτε ενώπιον άλλου αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου και να καταθέσετε διότι δεν ήρθατε την τάδε ώρα και μέρα σε συγκεκριμένο ραντεβού προσβάλλοντας το κύρος της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου». Επεσα από τα σύννεφα. Αυτό το έγγραφο ήρθε όταν ήταν στο φόρτε της η έρευνα για τη λίστα Λαγκάρντ. Και λέμε, «καλά, εμείς προσπαθούμε να δούμε τι έχει γίνει σε αυτή την υπόθεση και μας ζητάτε ευθύνες για αθέτηση ραντεβού που δεν γνωρίζαμε;». Απειλή πειθαρχικής δίωξης και σ’ αυτό το διάστημα και παρεμβολές συνεχών προσκομμάτων. Ομως εμείς συνεχίσαμε να δουλεύουμε σαν τους ποδοσφαιριστές που είναι μέσα στο γήπεδο σε μια κόλαση και δεν καταλαβαίνουν τίποτα, σαν να έχουν ωτοασπίδες. 
«Έχω τη δικαστική μου συνείδηση ήσυχη»
- Η θητεία σας με τον κ. Γρηγόρη Πεπόνη ως εισαγγελείς Οικονομικού Εγκλήματος χαρακτηρίστηκε από πολλούς θυελλώδης. Πώς την αξιολογείτε 15 μήνες μετά τη λήξη της;
Θεωρώ τον απολογισμό της θετικό παρά τα προβλήματα, έχοντας τη δικαστική μου συνείδηση ήσυχη. Στην αρχή όμως της λειτουργικής διαδρομής μου με τον κ. Πεπόνη στο οικονομικό έγκλημα προέκυψαν κάποια ζητήματα διότι η δράση μας ενόχλησε ορισμένους, οι οποίοι, ενώ είχαμε σε εξέλιξη ποινικές προκαταρκτικές δικογραφίες, επιχείρησαν να μας καταργήσουν. Ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης, Μιλτιάδης Παπαϊωάννου, μας κοινοποίησε ένα σχέδιο νόμου που έλεγε ότι ο εισαγγελέας Οικονομικού Εγκλήματος πλέον δεν θα ήταν αντεισαγγελέας Εφετών, που ήμασταν εμείς, αλλά αντεισαγγελέας Αρείου Πάγου, και θα επικουρούνταν από δύο αντεισαγγελείς Πρωτοδικών. Το υπουργείο Δικαιοσύνης μας καταργούσε και ζητούσε να πούμε και την άποψή μας επί της καταργήσεώς μας.
- Για ποιον λόγο εκτιμάτε ότι προωθήθηκε αυτή η νομοθετική ρύθμιση κατάργησής σας;
Εμείς θεωρήσαμε ότι αυτή η κατάργηση και η επιχειρούμενη αλλαγή είχε σαν αιτία κάποιες συγκεκριμένες ποινικές προκαταρκτικές δικογραφίες που είχαμε ανοίξει. Είχε εκδηλωθεί και πριν δυσαρέσκεια γι’ αυτές τις υποθέσεις, με αποτέλεσμα να μην έχουμε καμία υλική και οργανωτική βοήθεια στην προσπάθεια να συγκροτήσουμε και να οργανώσουμε το γραφείο του εισαγγελέα Οικονομικού Εγκλήματος. Μεγάλη δυστοκία παρατηρήθηκε στην έγκριση -από τους αρμόδιους υπουργούς- των αποσπάσεων των υπαλλήλων για τη στελέχωση του γραφείου μέχρι τον εφοδιασμό του με αναλώσιμα και γραφική ύλη! Μάλιστα ζητήσαμε να αποσπαστεί ένας γραμματέας, αλλά η απάντηση ήταν «όχι», με αποτέλεσμα στις προκαταρκτικές εξετάσεις ο κ. Πεπόνης να εξετάζει τον μάρτυρα και εγώ να γράφω ως γραμματέας ή όταν εξέταζα εγώ έγραφα ο ίδιος ταυτόχρονα! 
«Είπαμε να μας αφήσουν ήσυχους»
- Ποια υπόθεση πιστεύετε ότι ενόχλησε περισσότερο; 
Μία από τις δικογραφίες που ενόχλησε ειδικότερα ήταν αυτή σχετικά με τα δάνεια των κομμάτων, μια και είχαν χορηγηθεί χρήματα από τις τράπεζες στα κόμματα χωρίς εμπράγματες ασφάλειες. Με το που ανοίξαμε αυτή τη δικογραφία μάς απεστάλη τον Δεκέμβριο του 2011 το σχέδιο κατάργησής μας. Εν συνεχεία, κάνοντας εφαρμογή σχετικής διατάξεως του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, δηλώσαμε αποχή από τα καθήκοντά μας. Δεν παραιτηθήκαμε. Είπαμε ότι το σχέδιο αυτό για εμάς δηλώνει ότι «δεν μας εγκρίνετε, δεν μας έχετε εμπιστοσύνη, εκφράζετε κατά του προσώπου μας κάποιες απαράδεκτες υπόνοιες και ως εκ τούτου απέχουμε από τα καθήκοντά μας έως ότου το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο λάβει θέση». Είπαμε ότι εμείς θέλαμε να λειτουργήσουμε και να μας αφήσουν ήσυχους. Δεν μπορεί να κάνουμε προκαταρκτικές εξετάσεις και να μας ζητούν να πούμε τη γνώμη μας επί της καταργήσεώς μας. Περιμένοντας το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο να αποφασίσει, η πολιτική εξουσία μας κατηγόρησε ότι προσβάλαμε το κύρος της Δικαιοσύνης, ενώ εν μέρει με τη σιωπή της συνηγορούσε στην άποψη αυτή και η δικαστική εξουσία. 
- Το ερώτημα που απέστελε τότε (σ.σ.:  τον Ιαν.  του 2012) ο κ. Παπαϊωάννου προς το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο για την αντικατάστασή σας υπήρξε ιδιαίτερα σκληρό με αιχμηρούς χαρακτηρισμούς... 
Από το σχέδιο νόμου που δεν προωθήθηκε τελικά, πήγαν με άλλο τρόπο να επιτύχουν την αντικατάστασή μας, μέσω του ερωτήματος-κατηγορητηρίου του κυρίου υπουργού. Επειδή αυτό το ερώτημα περιείχε πολύ σοβαρές αιχμές εναντίον μας, εάν γινόταν δεκτό θα έπρεπε να ακολουθήσει η πειθαρχική δίωξή μας, η οποία θα οδηγούσε στην οριστική μας παύση. Δηλαδή μας έβαζε στην ίδια κατηγορία με δικαστικούς λειτουργούς οι οποίοι σε προγενέστερο χρόνο είχαν παυτεί οριστικά εξαιτίας ανάμιξής τους σε δωροδο­κίες. Εχει αναλογιστεί ο κ. Παπαϊωάννου ότι επιχείρησε όχι μόνο να διακόψει την υπηρεσιακή λειτουργία των εισαγγελέων Οικονομικού Εγκλήματος που ερευνούσαν σοβαρές υποθέσεις διαφθοράς κρατικών παραγόντων, αλλά και επιπλέον να τους καταστρέψει υπηρεσιακά; Εχει το σθένος άραγε να ανασκευάσει σήμερα αυτό που είπε στις αρχές του 2012, ότι δηλαδή οι εισαγγελείς Οικονομικού Εγκλήματος «προσέβαλαν το κύρος της Δικαιοσύνης»; Σήμερα που εξαιτίας της υπηρεσιακής δράσης τους πρόκειται να συγκροτηθεί ενδεχομένως, μετά από πολλά χρόνια, ακόμη και Ειδικό Δικαστήριο; 
- Το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο όμως αποφάσισε κατά πλειοψηφία να παραμείνετε στη θέση σας…
Παρά την απόφαση αυτή και την υπέρ μας θέση του εισηγητή του Συμβουλίου, κάποιες εις βάρος μας αιτιάσεις που διατύπωσε στάλθηκαν από τον τότε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ιωάννη Τέντε, στα πειθαρχικά όργανα. Αυτό ήταν μια νόμιμη ενέργεια αφού υπήρχαν κάποιες αιτιάσεις και εκ του λόγου αυτού διαβιβάστηκε στην Επιθεώρηση. Ομως η Επιθεώρηση έπρεπε να το δει το θέμα και να αποφανθεί. Εμεινε στην Επιθεώρηση 7 μήνες, πράγμα υπερβολικό κατά την άποψή μου. Εμείς επί 7 μήνες δηλαδή εργαζόμαστε νυχθημερόν, γνωρίζοντας όμως άτυπα ότι εκκρεμούσε στην Επιθεώρηση ένα υλικό από το οποίο μπορούσαμε ανά πάσα στιγμή να βρεθούμε πειθαρχικά διωκτέοι. Ολες οι πειθαρχικές υποθέσεις θα πρέπει να περαιώνονται σε σύντομο διάστημα, είτε να ασκείται πειθαρχική δίωξη, είτε να αρχειοθετούνται, ώστε να μπορεί να δικαστικός λειτουργός να εργάζεται χωρίς ψυχολογική πίεση, να μην είναι στην ουσία όμηρος. Ομηρία επί ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Εμείς δεν αισθανθήκαμε όμως έτσι γιατί ξέραμε ότι και οριστικά να μας έπαυαν η συνείδησή μας ήταν καθαρή. Κάποια στιγμή τελικώς τέθηκε στο αρχείο αυτή η υπόθεση, καθώς θεωρήθηκε ότι οι συγκεκριμένες αιτιάσεις δεν συνιστούν σε καμία περίπτωση πειθαρχικό παράπτωμα.
«Προχωρήσαμε πολλές σοβαρές υποθέσεις»
- Τι απαντάτε σήμερα στους επικριτές σας που εκείνη την εποχή σας καταλόγιζαν ότι ανοίγατε πολλές υποθέσεις οι οποίες τελικώς δεν προχωρούσαν;
Είχαμε πανελλαδική αρμοδιότητα. Στο γραφείο μας έφταναν καθημερινά γύρω στις 1.000 μηνυτήριες αναφορές και καταγγελίες που τις βλέπαμε με τον κ. Πεπόνη, αλλά δύο αντεισαγγελείς Πρωτοδικών, οι οποίοι και αυτοί κυριολεκτικά έφτυσαν αίμα. Ορισμένοι έφυγαν μετά από λίγους μήνες λόγω της πίεσης. Δεν δεχόμαστε την άποψη ότι οι υποθέσεις δεν προχώρησαν. Στο διάστημα της θητείας μας οι περισσότερες σοβαρές υποθέσεις ολοκληρώθηκαν, μερικές πήγαν στα ακροατήρια, άλλες για να μην πάνε χρειάστηκε νομοθετική αντιμετώπιση, όπως η δικογραφία για τα δάνεια των κομμάτων που τακτοποιήθηκε με μια νομοθετική διάταξη, μια τροπολογία που έλεγε ότι δεν έχει ευθύνη κανένας και δεν υπάρχει πρόβλημα. Μια τροπολογία που ήρθε αφού είχε ολοκληρωθεί από μέρους μας η διαδικασία και με ειδικούς υπαλλήλους είχαμε αποφανθεί ποια είναι η ζημία τελικά που προκλήθηκε. Δικαίωμα βέβαια της Πολιτείας είναι να νομοθετήσει οτιδήποτε, αλλά δεν μπορούν να λένε ότι δεν προχωρήσαμε τις δικογραφίες. Ηρθε ένας νόμος και εμείς δεν μπορούσαμε να συνεχίσουμε την έρευνα. 
- Αποδέχεστε την άποψη κάποιων ότι τα βάλατε με το σύστημα και την εξουσία;
Εμείς τα βάλαμε με το οικονομικό έγκλημα και με εκείνους που ήταν φυσικοί ή ηθικοί αυτουργοί αυτού του εγκλήματος, αδιαφορώντας για την ταυτότητα των δραστών. Ο τρόπος δράσης μας όμως φάνηκε ότι ενόχλησε από την αντιμετώπιση που είχαμε. Ομως, το να ενοχλήσαι και να εκφράζεις μια άποψη είναι άλλο από το να θέλεις να ληφθούν τέτοια μέτρα ώστε αυτοί οι άνθρωποι να καταστραφούν. Δύο ανθρώπους που δεν επέδειξαν απαράδεκτη συμπεριφορά εκτός υπηρεσίας, που να προσβάλλει το δικαστικό σώμα, επιχειρείς να τους αντικαταστήσεις με έναν άκομψο τρόπο στέλνοντας στους ίδιους το σχέδιό σου και αφού βλέπεις ότι δεν γίνεται, επιχειρείς με άλλον τρόπο να τους καταστρέψεις και στη συνέχεια τους έχεις ομήρους επί μήνες εν όψει ασκήσεως πειθαρχικού ελέγχου. Και ενώ αυτοί οι άνθρωποι συνέχιζαν να δουλεύουν σαν τα σκυλιά, αφού πηγαίναμε στο γραφείο μας 7 το πρωί και φεύγαμε 12 το βράδυ, πάλι τους έχεις υπό την καθημερινή απειλή διατύπωσης πειθαρχικών παραπτωμάτων και δεν βρίσκεις κάτι να κάνεις πάνω στη δουλειά τους  - διότι οφείλω να σας πω ότι υπήρχε και αυτό. Υπήρχε δηλαδή παραγγελία από τον εποπτεύοντα αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου που έλεγε ότι «θέλω να μου λέτε κάθε μέρα τι ακριβώς κάνετε. Να μου αναφέρετε πόσες δικογραφίες έχετε, τι τις κάνατε, πού τις πήγατε, πότε θα γυρίσουν». Δεν μπορείς να αναφέρεις όλη μέρα. Εμείς οι ίδιοι συντάσσαμε στατιστικούς πίνακες, λέγαμε η τάδε δικογραφία έφυγε την τάδε του μηνός, την τάδε ώρα, πήγε στην τάδε υπηρεσία. Οι συνθήκες στις οποίες εργαζόμαστε ήταν τέτοιες που αναρωτιόμαστε πως αν δεν γράφαμε τη «δικογραφία ΑΒΜ» και γράφαμε από λάθος ένα άλλο γράμμα στον κωδικό, θα διωχθούμε πειθαρχικά. Θα μπορούσε να πει κάποιος ναι! 
- Είναι βάσιμη η άποψη τμήματος της κοινής γνώμης ότι στο τέλος οι ισχυροί που διαπράττουν οικονομικά εγκλήματα τη γλιτώνουν;
Ως έναν βαθμό είναι βάσιμο αυτό που λέτε. Πολλές φορές με νομοθετικές παρεμβάσεις κάποιες κατηγορίες κατηγορούμενων οικονομικών εγκλημάτων τη γλιτώνουν. Αυτό γίνεται και γινόταν πάντοτε. Είναι θέμα πολιτικής βούλησης. Οταν ο νόμος δεν αλλάζει, θα εφαρμοστεί εναντίον πάντων, είτε είναι επώνυμος είτε ανώνυμος. Δεν γίνεται διαφορετικά. Πολλές φορές όμως έρχεται ξαφνικά ένας νόμος που λέει π.χ. ότι όσα εγκλήματα έγιναν από μια ημερομηνία και προγενέστερα παραγράφονται. Ή αλλάζουν τα προβλεπόμενα όρια καθορισμού για να κατηγοριοποιηθεί ένα έγκλημα στα κακουργήματα ή στα πλημμελήματα. Και η κοινή γνώμη το σχολιάζει αρνητικά, ειδικά αν μέσα σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχουν και κάποιοι επώνυμοι. Πολλές φορές μπορεί και να διευκολυνθούν κάποιοι. Δεν λέω βέβαια ότι γίνεται κατά κανόνα. Κάποιοι ευνοούνται επειδή είναι τυχεροί ή κάποιοι άλλοι μπορεί να το έχουν προκαλέσει αυτό. Και η κοινή γνώμη σε αυτές τις περιπτώσεις εξανίσταται. 
- Τι σας οδήγησε μετά από 30 χρόνια στην εισαγγελική έδρα να βρεθείτε στα έδρανα των συνηγόρων; 
Το θέμα της παραίτησης από το δικαστικό σώμα το είχα στα επαγγελματικά πλάνα μου από παλιά. Σκεφτόμουν ότι με τη συμπλήρωση 25ετίας θα έφευγα. Δεν παραιτήθηκα επειδή υπήρχε κάποιος άλλος λόγος ή κάποιο άλλο κίνητρο. Το μοναδικό κίνητρο ήταν ότι τα τελευταία 10 χρόνια της επαγγελματικής μου διαδρομής θα ήθελα να τα κάνω στη δικηγορία, πράγμα που κάνω από τον Φεβρουάριο του 2014. 
- Πώς αισθάνεστε στον νέο σας ρόλο; 
Η ποινική δίκη έχει τρεις παράγοντες: δικαστές - εισαγγελέα - δικηγόρους, οι οποίοι συμμετέχουν ισότιμα στη διαδικασία. Το εισαγγελικό έργο μοιάζει με του δικηγόρου περισσότερο απ’ ό,τι το δικαστικό. Εξαιτίας αυτής της ομοιότητας και του ότι είμαι εύκολος άνθρωπος όσον αφορά στις καταστάσεις, έχω αρχίσει και προσαρμόζομαι. Εχει και το δικηγορικό λειτούργημα τη γοητεία του και την ομορφιά του. Ο δικηγόρος επιτελεί και αυτός ένα λειτούργημα και κάθε κατηγορούμενος, όσο και αν φαίνεται στην αρχή το αδίκημα που έχει τελέσει βαρύ, αποτρόπαιο και αποκρουστικό, που προκαλεί την αγανάκτηση της κοινής γνώμης, μπορεί να έχει κάποια καλά στοιχεία. Προσπαθώ να είμαι πάρα πολύ τυπικός με τους συναδέλφους μου. Δεν θέλω να τους φέρνω σε καμία περίπτωση σε δύσκολη θέση. Εκ πεποιθήσεως δεν είμαι από εκείνους που επιτίθενται εναντίον των εισαγγελέων της έδρας. Πιστεύω ότι κάτι τέτοιο γίνεται για λόγους εντυπωσιασμού και ειλικρινά δεν πρόκειται ποτέ να το κάνω έστω και αν ακουστεί η πιο εξωφρενική πρόταση για μια υπόθεση που θα παρίσταμαι. 
- Πώς σας αντιμετωπίζουν οι νεότεροι εισαγγελείς αλλά και οι εντολείς σας;
Υπεύθυνα και τυπικά. Και εγώ είμαι απόλυτα τυπικός όσον αφορά στους εισαγγελείς. Στους ανθρώπους που έρχονται στο δικηγορικό γραφείο μου έχω ξεκαθαρίσει ότι θέλω να με βλέπουν καθαρά ως δικηγόρο και ποτέ μην πάει το μυαλό τους στο τι ήμουν πριν. Οτι η διαδρομή μου αυτή αφορά μόνο εμένα, είμαι περήφανος γι’ αυτή και δεν τη διαγράφω. Αν τους αρέσει η δουλειά μου ως δικηγόρου έχει καλώς. Ερχονται στον Μουζακίτη τον δικηγόρο και όχι τον πρώην εισαγγελέα, γι’ αυτό αναλαμβάνω και θα τα δώσω όλα γι’ αυτούς, μέσα σε λογικά πλαίσια, τηρουμένων των κοινωνικών θεσμών και υποχρεώσεων, εκδίδοντας τα απαραίτητα φορολογικά στοιχεία, με την προϋπόθεση να μη μου πούνε ποτέ κάτι για το παρελθόν. Πλέον, δεν ξέρω κανέναν. Οπως δεν γνώριζα κανέναν από αυτούς που έχουν έρθει στο δικηγορικό μου γραφείο όταν ήμουν εισαγγελέας. Λόγω χαρακτήρα και επαγγέλματος ήμουν και είμαι ένας άνθρωπος σχεδόν κλειστός, με ελάχιστες παρέες με ανώδυνους ανθρώπους. Δεν είχα γνωριμίες και αυτό δεν είναι κανόνας για τους δικαστές και εισαγγελείς. Ορισμένοι έχουν τις γνωριμίες τους. Εγώ δεν είχα τίποτα, δεν ήξερα άνθρωπο. 
Μιλτιάδης Παπαϊωάννου: «Ουδέποτε παρενέβην στο έργο του κυρίου Μουζακίτη»
Ο πρώην υπουργός κ. Μιλτιάδης Παπαϊωάννου, σε απάντηση των ισχυρισμών του Σπ. Μουζακίτη, που δημοσιεύονται στην εφημερίδα “Πρώτο Θέμα” έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Ο δικηγόρος Σπ. Μουζακίτης από ανεπαρκής εισαγγελικός λειτουργός, σήμερα γίνεται και κοινός συκοφάντης. Για όσα με αφορούν ψεύδεται ασυστόλως. Υπενθυμίζω ότι ο θεσμός του Οικονομικού Εισαγγελέα είναι έργο του ΠΑΣΟΚ. Σύμφωνα με το νόμο, που θέσπισε το ΠΑΣΟΚ, η επιλογή των οικονομικών εισαγγελέων γίνεται από το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο (ΑΔΣ) και όχι από τον υπουργό.
Ουδέποτε υπήρξε νομοθετική πρωτοβουλία για κατάργηση του θεσμού. Τουναντίον κατατέθηκαν προτάσεις για βελτίωση και επέκταση σε όλη τη χώρα για να γίνει πιο αποτελεσματικός ο έλεγχος , αφού χιλιάδες υποθέσεις, όπως και ο ίδιος ισχυρίζεται, εκκρεμούσαν ενώπιον του.
Ουδέποτε παρενέβην στο έργο του, όπως και στο έργο οποιουδήποτε δικαστή.
Του υπενθυμίζω, επίσης, ότι ως οικονομικός εισαγγελέας άνοιξε εκατοντάδες υποθέσεις σύμφωνα, πάντοτε, με τη δημοσιογραφική σκανδαλοθηρία. Πόσες ολοκλήρωσε;
Ας κάνει σήμερα τον απολογισμό του. Ζητούσε πάντοτε τη δημοσιότητα. Πρωτόγνωρη συμπεριφορά για δικαστικό λειτουργό. Το επιδιώκει και σήμερα. Και δυστυχώς του δίδεται αφειδώς. Γιατί;
Του υπενθυμίζω, τέλος, ότι την παραπομπή του στο ΑΔΣ ουσιαστικά ζήτησε ο τότε Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου και ο προϊστάμενος του Αντεισαγγελέας, γιατί, για λόγους που επικαλέστηκε και ποτέ δεν απεδείχθησαν, είχε παραιτηθεί από το λειτούργημα του.

Η υποβολή ερωτήματος από τον υπουργό είναι μια τυπική διαδικασία που προβλέπεται από το νόμο. Φαίνεται όμως ότι πρώην Αντεισαγγελέας αγνοεί βασικές διατάξεις του Ποινικού Κώδικα και της Ποινικής Δικονομίας. Αυτά προς το παρόν».