31 July 2011

Κράτος δικαίου!

Ένα εφιάλτης του Nίκου Μαρουσάκη (υπεύθυνου τεχνολογίας του περιοδικού LifO), ο οποίος κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε για λαθρεμπόριο όπλων: Παρήγγειλε το 2004 μέσω ebay το αναμνηστικό σπαθί του "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών"!


Αρχές του 2004 ένας παιδικός φίλος μου, "άρρωστος" με την τριλογία του Άρχοντα τον Δαχτυλιδιών και τον συγγραφέα Tolkien μου ζήτησε μια χάρη. Η χάρη ήταν αν μπορούσα να του παραγγείλω από το internet το αναμνηστικό σπαθί ενός χαρακτήρα της ταινίας που δεν υπήρχε τότε στην Ελλάδα.

Ως εξοικειωμένος χρήστης του eBay και των ηλεκτρονικών αγορών από το 2003, δεν ένιωθα ότι μπορεί να υπάρξει κάτι το κακό με αυτή την χάρη. Τα μόνα σπαθιά που εγώ θυμάμαι από την μέρα που γεννήθηκα, είναι το φωτόσπαθο του Star Wars και του Βασιλιά Αρθούρου.


Το 2004 λοιπόν, μέσω eBay, έκανα την παραγγελία αυτού του αναμνηστικού/ σουβενίρ/ αντίκα, πείτε το όπως θέλετε. Πριν το καλοκαίρι του 2004 μετακόμισα από το πατρικό μου στους Αμπελόκηπους στο πατρικό της μητέρας μου στην Νέα Ιωνία. Τι σχέση έχει αυτό, θα μου πεις; Έχει. Μετά από ένα τρίμηνο ο φίλος μου ο Χρήστος με ρώτησε τι γίνεται με αυτό το ρημάδι το σπαθί. Η απάντηση βεβαίως ήταν ότι "Χρηστάκη μου για να πιάσαμε το τρίμηνο, μάλλον το δέμα έκανε φτερά". Ό,τι πιο πιθανό μπορείς να φανταστείς όταν παραγγέλλεις κάτι από Αμερική, ή εκτός Ευρώπης.

Πέρασε το 2004, το 2005, το 2006 και φτάνουμε στον χειμώνα του 2007. Λαμβάνω μια συστημένη επιστολή από το τελωνείο Πειραιά η οποία συνοπτικά έλεγε: έχει έρθει ένα δέμα για εσάς το οποίο εμπεριέχει ένα σπαθί το οποίο υπάγεται στην κατηγορία όπλων και εκρηκτικών επειδή η λάμα του ξεπερνάει κάποια συγκεκριμένα εκατοστά (85 ήτανε). Η τελευταία παράγραφος της επιστολής έλεγε: Εάν επιθυμείτε να το παραλάβετε, να απευθυνθείτε στο Υπουργείο Δικαιοσύνης (ή κάτι τέτοιο) για να βγάλετε άδεια, αλλιώς το εν λόγω αντικείμενο εντός 60 ημερών θα κατασχεθεί.

Μια και δεν συνηθίζω να λαμβάνω τέτοιες επιστολές περί όπλων και εκρηκτικών, παίρνω τον φίλο μου τηλέφωνο και τον ρωτάω εάν θέλει να κάνει την διαδικασία που περιέγραφε η επιστολή, ώστε να παραλάβει το δέμα. Ο άνθρωπος δεν ήθελε να μπει στην διαδικασία για κάτι που είχε παραγγείλλει 3,5 χρόνια πριν.

Πιστέψαμε λοιπόν ότι απλά το σπαθί θα κατασχεθεί μέσα σε 60 μέρες. Δεν περνάνε καν 60 ημέρες και αρχίζει ο γολγοθάς μου. Ευτυχισμένο 2008!


Λαμβάνω μια δεύτερη επιστολή με άπειρο σφραγιδομάνι από το τελωνείο Πειραιά. Κλήση για απολογία και μήνυση. Δεν πιστεύω στα μάτια μου. Η επιστολή έγραφε συνοπτικά τα εξής: "Καλείστε να απολογηθείτε διότι δεν απαντήσατε ποτέ σε τελωνειακή επιστολή που εστάλη το 2004 (ή 2005), προσπαθήσατε να κάνετε παράνομη εισαγωγή σπαθιού το οποίο ξεπερνούσε τα 85 εκατοστά με χώρα αποστολής τις Ηνωμένες Πολιτείες και επίσης δεν δηλώθηκε στην περιγραφή του δέματος ότι είναι σπαθί."

Πήρα τον δικηγόρο μου και προσπάθησα να καταλάβω τι κακό είχα κάνει. Ετοίμασα την απολογία μου και την προσκόμισα στο τελωνείο Πειραιά. Εκεί με υποδέχθηκε μια φανταστική κυρία, που προσπαθούσε να με πείσει ότι κρυβόμουν, ότι με ψάχνανε και ότι μετά από 3,5 χρόνια καταφέρανε να με βρούνε μέσω της εφορίας. Για άλλη μια φορά μένω με το στόμα ανοιχτό, εξηγώντας της ότι ποτέ δεν κρύφτηκα από κανέναν. Τι εννοούσε όμως η κυρία με όλα αυτά; Από τι κρύφτηκα ακριβώς; Εδώ έρχεται και κολλάει η μετακόμιση που έκανα το 2004.

Η κυρία του τελωνείου παραλαμβάνει την απολογία μου και λίγο πριν φύγω μου λέει την αλησμόνητη φράση, η οποία με έκανε να νιώσω σαν τον John Torturo στην ταινία που ικετεύει για έλεος («Το πέρασμα του Miller»): «Να ξέρετε, δεν έχετε ξεμπερδέψει έτσι εύκολα κύριε»!

Λίγους μήνες μετά κατάλαβα τι εννοούσε. Έρχεται η απόφαση του τελωνείου η οποία αναφέρει ξανά την κατηγορία, συμπεριλαμβάνει την απολογία μου και με ένα εκπληκτικό "ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ", λέει συνοπτικά: "Στερήσατε από το ελληνικό δημόσιο 35 ευρώ, γι αυτό και σας επιβάλλεται πρόστιμο 1500 περίπου ευρώ για την αποθήκευση του όλα αυτά τα χρόνια".

Πληρώνω το πρόστιμο, κάπου στην Δραπετσώνα, και ενημερώνω τον δικηγόρο μου ότι τακτοποίησα την υποχρέωση που είχα. «Μα δεν τελειώσαμε» που λέει και ο Αντώνης Ρέμος. Ο δικηγόρος μου με ενημερώνει ότι τελείωσε το τελωνειακό σκέλος και ότι θα υπάρξει και το ποινικό!

Φτάνουμε στον χειμώνα του 2009 και μου έρχεται Κλητήριο Θέσπισμα από το Πλημμελειοδικείο Πειραιά ότι θα πρέπει να δικαστώ με την περίφημη κατηγορία του λαθρεμπορίου, ότι προσπάθησα να εισάγω το σπαθί χωρίς άδεια στην χώρα.

Συνοπτικά, το πρώτο δικαστήριο ήτανε στις 15-3-2010, δεν έγινε ποτέ γιατί δεν έφτασε το νούμερο. Ακολούθησαν άλλα δυο, τα οποία δεν γίνανε λόγω απεργίας των δικηγόρων και λόγω «νούμερου». Φτάσαμε λοιπόν στη σημερινη εκδίκαση, 21-06-2011, που έτρεφα την ελπίδα ότι επιτέλους θα έβαζε ένα τέλος στα βάσανά μου. Όμως αγαπητοί τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι όπως τα φανταζόμουνα. Εξελίχθηκαν ακόμη χειρότερα. Αφού ο κύριος Εισαγγελεύς, λογικά, θεώρησε πως είμαι αθώος και στις δυο κατηγορίες, το σεβαστό δικαστήριο θεώρησε ότι είμαι αθώος για την κατηγορία του λαθρεμπορίου άλλα με θεώρησε ένοχο για την κατηγορία του σπαθιού που χαρακτηριστηκε όπλο το οποίον δεν είχε άδεια να εισαχθεί νομίμως στην χώρα.

Αποτέλεσμα: 6 μήνες φυλάκιση και 600 ευρώ!
Ευχαριστώ για την προσοχή σας.

29 July 2011

Ελληνοαγγλικοί διάλογοι του 1458

Από το Ορόγραμμα της ΕΛΕΤΟ

Ο πιο φωτισμένος περιηγητής του 15ου αιώνα ήταν ο Άγγλος William Wey του Κολλεγίου του Ήτον, που πραγματοποίησε δύο ταξίδια στην Ελλάδα το 1458 (πέντε μόλις χρόνια μετά την άλωση της Πόλης) και το 1462. Καλλιεργημένος, με πνευματικές ανησυχίες, είναι ο μοντέρνος ταξιδιώτης που οργανώνει τις μετακινήσεις του. Ο ταξιδιωτικός οδηγός του θα παραμείνει επί αιώνες πολύτιμο βοήθημα για τον περιηγητή της Ανατολής. Για να διευκολύνει τη συνεννόηση των περιηγητών κατά τις μετακινήσεις τους παραθέτει στο οδοιπορικό του μια σειρά από χρήσιμες για τον ξένο ελληνικές φράσεις και διαλόγους, με λατινικούς χαρακτήρες φυσικά, μεταφρασμένους στα αγγλικά.

Ο Wey παρουσιάζει τους ελληνοαγγλικούς διαλόγους και το ελληνολατινικό λεξικό του με τη φιλοδοξία, όπως γράφει, όχι μόνο να προσφέρει ένα πρακτικό μέσο για συνεννόηση με τους Έλληνες, αλλά και για να διευκολύνει εκείνους που επιθυμούν να σπουδάσουν την ελληνική γλώσσα.

Το αποτέλεσμα ήταν θλιβερό. Καθώς ο Wey αγνοούσε ολότελα την ελληνική, οι περισσότερες λέξεις παραμορφώθηκαν τόσο πολύ ώστε κατάντησαν ακατανόητες. Και, φυσικά, οι διάλογοι και το λεξικό ήταν άχρηστα για τους ξένους επειδή έλειπε ο τονισμός και η φωνητική αντιστοιχία στην αγγλική.

Αλλά το γλωσσάριο του Wey αποτελεί πολύτιμο τεκμήριο. Είναι ο πρώτος Ευρωπαίος που επιχειρεί να συντάξει βοήθημα για τη στοιχειώδη εκμάθηση των πιο απαραίτητων στην καθημερινή επαφή με τους Έλληνες λέξεων και φράσεων. Είναι κυρίως πηγή για τη γλωσσολογία. Προσφέρει στοιχεία για τη μορφή της λαϊκής γλώσσας στα πρώτα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Από το πρωτόγονο γλωσσάριο του Wey σταχυολογούνται μια σειρά από λέξεις και φράσεις όπου προηγείται η αγγλική και ακολουθεί η αντίστοιχη ελληνική με λατινικούς χαρακτήρες καθώς και η ερμηνεία:


Λέξεις – φράσεις
Ελληνικά με λατινικούς χαρακτήρες
Ερμηνεία
anon
lygora
γλήγορα
bryng me
fer me
φέρε μου
bryng hether
fer to do
φέρ’το δω
bryng heder bryd
fertodo ipsome
φέρ’το δω το ψωμί
bryng heder wyne
fertodo crasse
φέρ’το δω το κρασί
bryng heder water
fertodo nero
φέρ’το δω το νερό
botter
foter
βούτυρο
brede
tonarton
τον άρτον
com hethyr
elado
έλα δω
chese
tyry
τυρί
christ mercy
christeleyson
Χριστέ ελέησον
cup
cuppa
κούπα
fysche
opsaria
οψάρια
fyre
fotia
φωτιά
good morow
calomare
καλημέρα
gyff me that
doys me tutt
δόσμου τούτο
goothy way
ame
άμε
god be wyth thy
theos metasana
θεός μετασένα
god save
theos zasse
θεός σώσοι
good day
calo porne
καλό πουρνό
good eve
calo spera
καλησπέρα
gyf me bryd
doydome ipsome
δόσμου ψωμί
gose
papia
πάπια
garlyke
sorda
σκόρδα
grapis
stephile
σταφύλι
god mercy
kireleyson
Κύριε ελέησον
hennys
orymga
όρνιθα
how moche
posso
πόσο
porke
grony
γουρούνι
sytte
catase
κάθησε
sherte
camisa
πουκάμισο
salt
salase
άλας
schepe
provatos
πρόβατο
tel me the way
ditimo straxa
δείξε μου τη στράτα
welcome
alosertys
καλώς ήρθες
with goyd wyl
mitta karas
μετά χαράς
what seyst thou
the leys
τι λέεις
woman have ye goyd wyne
geneca esse calocrasse
γυναίκα έχεις καλό κρασί
wheder goyst thow
poposy
πού πας
wilt thou
thelisalo
θέλεις άλλο;
ynonys
cromydea
κρομμύδια

"Ξένοι ταξιδιώτες στην Ελλάδα", Κυριάκου Σιμόπουλου
Δ.Π.

Θα έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες προς τους...

Έλληνες που δεν ζήτησαν πολεμικές αποζημιώσεις.


Συνέντευξη στο Spiegel του Albrecht Ritschl, καθηγητή "Ιστορίας της Οικονομίας" (Wirtschaftshistoriker)


Spiegel: Κύριε Ritschl η Γερμανία συζητάει αυτό τον καιρό για περαιτέρω οικονομική βοήθεια για την Ελλάδα σαν υπεράνω όλων ηθικολόγος. Η κυβέρνηση ενεργεί με ακαμψία σύμφωνα με τη ρήση: "λεφτά θα πάρετε μόνο αν κάνετε αυτό που σας λέμε". Είναι δίκαιη αυτή η συμπεριφορά!

Ritschl: Οχι, είναι απολύτως αδικαιολόγητη.

Spiegel: Μάλλον δεν το βλέπουν έτσι οι περισσότεροι Γερμανοί.

Ritschl: Μπορεί, αλλά η Γερμανία έζησε τις μεγαλύτερες χρεοκοπίες της νεότερης ιστορίας. Την σημερινή οικονομική ανεξαρτησία της και τη θέση της ως Διδασκάλου της Ευρώπης την χρωστάει στις ΗΠΑ, οι οποίες μετά τον 1ο αλλά και τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο παραιτήθηκαν από το δικαίωμα τους για τεράστια χρηματικά ποσά. Αυτό δεν το θυμάται όμως κανείς.

Spiegel: Τι ακριβώς συνέβη τότε;

Ritschl: Η δημοκρατία της Βαϊμάρης κατόρθωσε να επιζήσει από το 1924 μέχρι 1929 αποκλειστικά με δανεικά, τα δε χρήματα για τις αποζημιώσεις του 1ου Παγκόσμιου πολέμου δανείστηκε από τις ΗΠΑ. Αϊτή η "δανειακή Πυραμίδα" κατέρρευσε με την κρίση του 1931. Τα χρήματα των δανείων των ΗΠΑ είχαν εξαφανιστεί, η ζημιά για τις ΗΠΑ τεράστια, οι συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία καταστροφικές.

Spiegel: Το ίδιο και μετά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο;

Ritschl: Η Αμερική τότε φρόντισε να μην θέσει κανείς από τους συμμάχους αξιώσεις για αποζημίωση. Εκτός από μερικές εξαιρέσεις, ματαιώθηκαν όλες οι αξιώσεις μέχρι μια μελλοντική επανένωση των Γερμανιών (ανατολικής και δυτικής). Αυτό ήταν πολύ ζωτικό για την Γερμανία, ήταν στην ουσία η οικονομική βάση του γερμανικού μεταπολεμικού θαύματος. Αλλά παράλληλα, τα θύματα της γερμανικής κατοχής ήταν αναγκασμένα να αποποιηθούν τα δικαιώματα τους για αποζημίωση, μεταξύ αυτών και οι Έλληνες.

Spiegel: Στη σημερινή κρίση παίρνει η Ελλάδα από Ευρώπη και ΔΝΤ 110 δις και συζητιέται ένα πρόσθετο πακέτο, που θα είναι εξ ίσου μεγάλο. Πρόκειται δηλαδή για πολλά χρήματα. Πόσο μεγάλες ήταν οι γερμανικές χρεοκοπίες;

Ritschl: Αναλογικά με την οικονομικη επιφανεια που είχαν οι ΗΠΑ κατά την εποχή εκείνη, τα γερμανικά χρέη της δεκαετίας του 30 ισοδυναμούν με το κόστος της κρίσης του 2008. Συγκριτικά, λοιπόν, τα χρέη της Ελλάδας είναι μηδαμινά.

Spiegel: Αν υποθέταμε ότι υπήρχε μια παγκόσμια λίστα για βασιλιάδες της χρεοκοπίας, ποιά θα ήταν η θέση της Γερμανίας;

Ritschl: Αυτοκρατορική. Σε σχέση με την οικονομική επιφάνεια της χώρας, η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός του 20ου αιώνα και πιθανόν της νεότερης οικονομικής ιστορίας.

Spiegel: Ούτε η Ελλάδα δεν μπορεί να μας ανταγωνιστεί;

Ritschl: Όχι, η Ελλάδα παίζει ένα δευτερεύοντα ρόλο. Υπάρχει, βέβαια, το πρόβλημα του κινδύνου της μετάδοσης της κρίσης στις γνωστές ευρωπαϊκές χώρες.

Spiegel: Η ομοσπονδιακή δημοκρατία της Γερμανίας θεωρείται ως ενσάρκωση της
σταθερότητας. Πόσες φορές έχει χρεοκοπήσει η Γερμανία;

Ritschl: Εξαρτάται πως το υπολογίζει κανείς. Τον τελευταίο αιώνα τουλάχιστο τρεις φορές. Μετά την τελευταία στάση πληρωμών στη δεκαετία του 30, ανακουφίστηκε η Γερμάνια από τις ΗΠΑ με μια μείωση χρεών, η αλλιώς ένα "Haircut", που ισοδυναμεί με ένα μεγαλόπρεπο Afro-Look που μετατρέπεται σε φαλάκρα. Από τότε κρατάει η χώρα την οικονομική λάμψη της, ενώ οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δούλευαν σαν τα σκυλιά για να ορθοποδήσουν από τις καταστροφές του πολέμου και τη γερμανική κατοχή. Κι ακόμη το 1990 είχαμε επίσης μια στάση πληρωμών.

Spiegel: Πως είπατε;

Ritschl: Βεβαίως! Ο τότε καγκελάριος Kohl αρνήθηκε να υλοποιήσει τη Συμφωνία του Λονδίνου, του 1953. Η συμφωνία έλεγε ότι οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις στην περίπτωση της επανένωσης των Γερμανίων θα πρέπει να τεθούν υπό επαναδιαπραγμάτευση. Η Γερμάνια όμως δεν πλήρωσε αποζημιώσεις μετά το 1990 (εκτός πολύ λίγων) ούτε τα αναγκαστικά δάνεια, ούτε τα έξοδα κατοχής. Η Ελλάδα είναι ένα από τα κράτη, που δεν πήραν δεκάρα.

Spiegel: Σε αντίθεση με το 1953, συζητείται επί του παρόντος η διάσωση της Ελλάδας, λιγότερο μέσω μιας μείωσης των χρεών και περισσότερο μέσω μιας παράτασης του χρόνου πληρωμής των κρατικών ομολόγων, δηλαδή μιας ήπιας αναπροσαρμογής των χρεών. Μπορούμε εδώ να μιλάμε για επαπειλούμενη χρεοκοπία;

Ritschl: Οπωσδήποτε. Ακόμη κι αν ενα κράτος δεν είναι εκατό τα εκατό ανίκανο να ικανοποιήσει τους πιστωτές του, μπορεί να είναι υπό χρεοκοπία. Ακριβώς όπως στην περίπτωση της Γερμανίας τη δεκαετία του '50, είναι ψευδαίσθηση να πιστεύουμε ότι η Ελλάδα θα μπορέσει μόνη της να πληρώσει τα χρέη. Και όποιος δεν το μπορεί είναι εξ ορισμού χρεοκοπημένος. Τώρα θα έπρεπε να καθοριστεί, ποια χρηματικά ποσά είναι έτοιμοι οι πιστωτές να θυσιάσουν. Δηλαδή θα πρέπει να βρούμε ποιός θα πληρώσει το μάρμαρο.

Spiegel: Το κράτος που πληρώνει τα περισσότερα είναι η Γερμανία.

Ritschl: Μάλλον κάπως έτσι θα πρέπει να γίνει. Αλλά ήμασταν στο παρελθόν πολύ ανέμελοι. Η βιομηχανική μας παραγωγή κέρδισε πολλά από τις υπέρογκες εξαγωγές. Οι αντιελληνικές θέσεις που προβάλλονται από τα ΜΜΕ εδώ είναι πολύ επικίνδυνες. Μην ξεχνάτε ότι ζούμε μέσα σε ένα γυάλινο σπίτι: Το οικονομικό μας θαύμα έγινε δυνατό αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν αναγκαστήκαμε να πληρώσουμε αποζημιώσεις.

Spiegel: Η Γερμανία δηλαδή θα έπρεπε να είναι πιο συγκρατημένη;

Ritschl: Η Γερμανία στον 20ο αιώνα άρχισε δυο πολέμους, τον δεύτερο δε τον διεξήγαγε ως πόλεμο αφανισμού και εξολόθρευσης και στη συνέχεια οι εχθροί της αποποιήθηκαν το δικαίωμα τους εν μέρει η και καθολικά για αποζημιώσεις. Το ότι η Γερμανία πραγματοποίησε το θαύμα της πάνω στις πλάτες άλλων Ευρωπαίων δεν το έχουν ξεχάσει οι Έλληνες.

Spiegel: Τι εννοείτε;

Ritschl: Οι Έλληνες ξέρουν τα εχθρικά άρθρα και γνώμες στα γερμανικά ΜΜΕ πολύ καλά. Αν η διάθεση των Ελλήνων γίνει πολύ πιο επιθετική, μπορεί να αναβιώσουν οι παλιές διεκδικήσεις, αρχίζοντας από την Ελλάδα, και αν η Γερμανία ποτέ αναγκαστεί να πληρώσει, θα μας «πάρουν ακόμη και τα σώβρακα». Θα έπρεπε αντίθετα να είμαστε ευγνώμονες, να εξυγιάνουμε την Ελλάδα με τα λεφτά μας. Αν εμείς εδώ παίξουμε το παιγνίδι των ΜΜΕ, παριστάνοντας τον χοντρό Εμίλ, που καπνίζει το πούρο του και αρνείται να πληρώσει, κάποτε κάποιοι θα μας στείλουν τους παλιούς λογαριασμούς.

Spiegel: Τουλάχιστον στο τέλος μερικές ηπιότερες σκέψεις: Αν μπορούσαμε να μάθουμε κάτι από τις εξελίξεις, ποια λύση θα ήταν η καλύτερη για την Ελλάδα και τη Γερμανία;

Ritschl: Οι χρεοκοπίες της Γερμανίας τα περασμένα χρόνια το δείχνουν: Το λογικότερο είναι τώρα να συμφωνηθεί μια μείωση του χρέους. Όποιος δάνεισε λεφτά στην Ελλάδα, πρέπει να χάσει ένα μεγάλο μέρος τους. Αυτό θα ήταν καταστροφικό για τις τράπεζες, γι' αυτό θα ήταν αναγκαίο ένα πρόγραμμα βοήθειας. Μπορεί αυτή η λύση να είναι ακριβή για τη Γερμανία, αλλά έτσι κι αλλιώς θα πρέπει να πληρώσουμε. Κι έτσι θα είχε και η Ελλάδα μια ευκαιρία για μια νέα αρχή.

27 July 2011

Τραυματισμός την ώρα του σεξ - εκτός έδρας!

Η κρατική υπάλληλος της Αυστραλίας L.S. επέστρεψε από επαγγελματικό «ταξίδι εσωτερικού» –συμμετοχή σε συνέδριο– και υπέβαλε αίτηση για αποζημίωση, λόγω ατυχήματος που υπέστη σ’ αυτό το ταξίδι.

Ο αρμόδιος υπάλληλος της κρατικής ComCare που διάβασε στην έντυπη αίτηση της κυρίας L.S. τις συνθήκες του ατυχήματος, προβληματίστηκε σοβαρά, αν το αναφερόμενο ανήκει στις εγκεκριμένες εκτός έδρας δραστηριότητες της αιτούσας: Όπως περιγράφεται αναλυτικά στην αίτηση, κατά την διάρκεια σεξουαλικής επαφής, έπεσε ένα φωτιστικό από τον τοίχο του δωματίου και τραυμάτισε την L.S. σοβαρά στο κεφάλι και στο πρόσωπο.

Ο ξενοδόχος που ρωτήθηκε σχετικά, θεωρεί ότι το φωτιστικό ήταν πολύ καλά στερεωμένο, όμως η παθούσα αμφισβητεί ότι η ένταση της σεξουαλικής συνεύρεσης μπορεί να προκάλεσε τη ζημιά στο φωτιστικό, το οποίο έπεσε με τα προαναφερόμενα αποτελέσματα. Αφού όμως δεν πληρώνει η ασφάλεια του ξενοδοχείου, η L.S. θεώρησε σκόπιμο να υποβάλλει αίτηση αποζημίωσης στη δημόσια υπηρεσία της.

Η νομική υπηρεσία του αυστραλιανού Δημοσίου θεωρεί ότι η σεξουαλική δραστηριότητα των υπαλλήλων δεν περιλαμβάνεται στις εγκεκριμένες δραστηριότητες σε ταξίδια εκτός έδρας, αλλά θεωρούνται δραστηριότητες «προσωπικής ευχαρίστησης», σαν να πάει κάποιος σε ένα μπαρ ή στον κινηματογράφο.

Όμως ο δικηγόρος της παθούσας αντιλέγει ότι οι πολίτες συνεχίζουν και εκτός επαγγελματικής έδρας τη ζωή τους, σαν να ήταν στην πόλη μόνιμης κατοικίας. Π.χ. η πελάτισσά του πήγε κατά τις ελεύθερες ώρες της στο Γυμναστήριο, όπως συμβαίνει και κάθε ημέρα της επαγγελματικής ζωής της. Κι εφόσον ένας τραυματισμός στο Γυμναστήριο υπάγεται στις περιπτώσεις αποζημίωσης, σύμφωνα με προηγούμενες δικαστικές αποφάσεις, δεν είναι δυνατόν να αποκλειστεί από αυτό τον κύκλο τακτικών δραστηριοτήτων η σεξουαλική επαφή.

Τελικά, η απάντηση θα δοθεί από το δικαστήριο, το οποίο θα απαντήσει, αν η υπάλληλος L.S. δικαιούται αποζημίωση ή όχι. Πιθανόν δε να συμπεριληφθούν στην απόφασή του και περιπτώσεις εγγάμων που τραυματίζονται, καθώς βρίσκονται στο κρεβάτι με άλλο άτομο από εκείνο που είναι παντρεμένοι! Εκεί πληρώνει το κράτος ή όχι;

25 July 2011

Σιωπητήριο στις καμπάνες

Αυστηρότερα όρια προτείνει νέα νομοθετική ρύθμιση του υπουργείου Περιβάλλοντος για τα επίπεδα θορύβου
ΒΗΜΑ, 25/7/2011

Τέλος στη χρήση της καμπάνας ως ρολογιού κατά τις ώρες κοινής ησυχίας προτείνει νέα νομοθετική ρύθμιση για την αντιμετώπιση του περιβαλλοντικού θορύβου την οποία έχει ετοιμάσει το υπουργείο Περιβάλλοντος. Επιπλέον, προβλέπει περιορισμό και έλεγχο της έντασης με την οποία χτυπούν οι καμπάνες των εκκλησιών. Το έτοιμο σχέδιο ΚΥΑ (Κοινή Υπουργική Απόφαση), το οποίο είχε ολοκληρώσει η τέως υπουργός Περιβάλλοντος κυρία Τίνα Μπιρμπίλη, έρχεται να «τακτοποιήσει» θεσμικά ένα κενό που υπάρχει σήμερα στη νομοθεσία και το οποίο έχει επισημάνει με πόρισμά του ο Συνήγορος του Πολίτη. Για τις επιπτώσεις του θορύβου από τις καμπάνες υπάρχουν διαμετρικά αντίθετες αποφάσεις δικαστηρίων. Για αυτό το αρμόδιο υπουργείο αποφάσισε να προτείνει μέτρα ώστε να θεσμοθετηθούν οι κατάλληλες αποφάσεις οι οποίες θα διασφαλίζουν την προστασία του περιβάλλοντος, την τάξη αλλά παράλληλα και τις λειτουργικές ανάγκες της Εκκλησίας.


Η νομοθετική δέσμη που ετοίμασε το υπουργείο Περιβάλλοντος δεν μένει μόνον στις κωδωνοκρουσίες. Προτείνει προς υιοθέτηση νέα επιτρεπόμενα όρια, βάσει νέων κριτηρίων και δεικτών επίπτωσης, για περιβαλλοντικό θόρυβο ο οποίος προέρχεται από συγκοινωνιακές υποδομές (οδικές, σιδηροδρομικές και αεροπορικές). Μάλιστα για πρώτη φορά εισηγείται την υιοθέτηση αυστηρών ορίων περιβαλλοντικού θορύβου για τη νυχτερινή περίοδο. Το όριο για το 24ωρο ορίζεται στα 70 ντεσιμπέλ και ειδικά για τη νύχτα (8ωρος δείκτης νυχτερινού θορύβου- 23.00 με 07.00) στα 60 ντεσιμπέλ.

Οι συγκεκριμένοι δείκτες είναι ακόμη μικρότεροι σε ευαίσθητες περιοχές όπου υπάρχουν υποδομές υγείας και εκπαίδευσης, χώροι θρησκευτικής λατρείας, θέατρα, κτλ. Εκεί προτείνονται όρια για το εικοσιτετράωρο στα 65 ντεσιμπέλ και για τη νύχτα στα 55 ντεσιμπέλ.

Η χώρα μας έπρεπε ως τις 30 Ιουνίου του 2007 να έχει εκπονήσει στρατηγικούς χάρτες θορύβου σε όλες τις πόλεις άνω των 250.000 κατοίκων, στους μεγάλους οδικούς άξονες, στον κύριο σιδηροδρομικό άξονα και στα μεγάλα αεροδρόμια. Ως σήμερα έχουν ολοκληρωθεί οι χάρτες και τα σχετικά σχέδια δράσης μόνο για την Αττική και την Εγνατία οδό, το αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος» και την Εθνική οδό Αθήνας- Θεσσαλονίκης. Μόλις ξεκίνησε και η δεύτερη φάση του προγράμματος εκπόνησης χαρτών για την Πάτρα, το Ηράκλειο, τα Χανιά, τη Λάρισα, τον Βόλο, τα Ιωάννινα, την Καβάλα, την Κέρκυρα και το Αγρίνιο.

«Οι υφιστάμενες πολιτικές που αφορούν τον θόρυβο είναι πολύ περιορισμένες στην Ελλάδα. Επί της ουσίας στη χώρα μας ποτέ δεν υπήρξε ολοκληρωμένος σχεδιασμός για την ηχορρύπανση. Μόνον “πυροσβεστικά”, δηλαδή εκ των υστέρων, ελήφθησαν όσα μέτρα ελήφθησαν και αυτά με την περιορισμένη αποτελεσματικότητα που είχαν» λέει ο κ. Ρουσέτος Λειβαδάρος , μέλος της Μόνιμης Επιστημονικής Επιτροπής Περιβάλλοντος και Αειφόρου Ανάπτυξης του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος. Και δίνει ένα παράδειγμα: «Εχουν μετρηθεί περί τα 12 σχολικά συγκροτήματα αριστερά και δεξιά από τον οδικό άξονα της λεωφ. Κηφισού. Η εφαρμογή ηχοπετασμάτων έπειτα από τόσα χρόνια δεν λύνει το πρόβλημα. Η εισαγωγή της περιβαλλοντικής νομοθεσίας όρισε λίγο καλύτερα τον τρόπο που σχεδιάζονται κάποιες θορυβώδεις δραστηριότητες αλλά στην πράξη οι όροι δεν εφαρμόζονται. Η έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού είναι προφανής. Δεν υπάρχουν στελεχωμένοι μηχανισμοί σχεδιασμού και ελέγχου, κατασκευάζονται ευαίσθητες χρήσεις σε περιοχές που κανονικά θα έπρεπε να μη χωροθετούνται, ο θόρυβος γενικά δεν αποτελεί άξονα στον σχεδιασμό».

Ο θόρυβος μάς αρρωσταίνει

Η έκθεση σε υψηλή στάθμη θορύβου προκαλεί ακουστικές βλάβες (παροδική ή μόνιμη ακουστική απώλεια). Πολλά άτομα τα οποία εκτέθηκαν για μεγάλα διαστήματα σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα θορύβου πάσχουν από βαρηκοΐα. Η ηχορρύπανση μπορεί επίσης να προκαλέσει σωματικές δυσλειτουργίες, όπως ταχυκαρδία, υπέρταση, γαστρεντερικές ανωμαλίες ακόμη και χρόνια κόπωση. Σχετίζεται όμως και με ψυχολογικές διαταραχές όπως αϋπνία, νευρικότητα, άγχος, ακόμη και κατάθλιψη. Ιδιαίτερα ευάλωτοι στην ηχορρύπανση θεωρούνται οι ηλικιωμένοι και όσοι πάσχουν από υπέρταση ή έχουν ψυχικά προβλήματα.

Η ηχορρύπανση έχει επιπτώσεις και στη μαθησιακή διαδικασία (διαταραχές λόγου και επικοινωνίας). Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το 5ο δημοτικό σχολείο του Ρέντη, το οποίο βρίσκεται δίπλα στον Κηφισό. «Τα παιδιά κάνουν μάθημα και παίζουν με τρομερό θόρυβο. Η κυκλοφορία στον Κηφισό- ΙΧ, αλλά και πολλά φορτηγά- δεν σταματάει λεπτό.Και το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουν τοποθετηθεί κατάλληλα ηχοπετάσματα» επισημαίνει ο κ. Λειβαδάρος, ο οποίος κατοικεί στην περιοχή. Και εξηγεί: «Τα επίπεδα ηχορρύπανσης στο σχολείο είναι πάνω από τα θεσμοθετημένα όρια. Υπέρβαση έστω και κατά 3,5 ντεσιμπέλ παράγει διπλάσια ενέργεια για τον άνθρωπο που υφίσταται τον θόρυβο. Και αυτό διότι η κλίμακα είναι λογαριθμική».

Για τη μη τήρηση των εγκεκριμένων περιβαλλοντικών όρων του οδικού έργου στον Κηφισό, στις περιοχές Ρέντη, Μοσχάτου και Νέου Φαλήρου, οι κάτοικοι κατέθεσαν αναφορά στον εισαγγελέα ο οποίος άσκησε δίωξη κατά ανωτέρων στελεχών του υπουργείου Υποδομών. Η δίκη βρίσκεται σε εξέλιξη.

Θέσπιση «ήσυχων περιοχών» στις πόλεις

Η νομοθετική δέσμη που ετοίμασε για την ηχορρύπανση το υπουργείο Περιβάλλοντος προχωρεί και στη θεσμοθέτηση «Ησυχων περιοχών» στις πόλεις, δηλαδή ειδικών περιοχών ακουστικής προστασίας. Αυτή θα γίνεται με ένταξη στα ρυθμιστικά σχέδια. Στις περιοχές αυτές θα ισχύουν εξελιγμένα όρια θορύβου και ειδικές διατάξεις ελέγχου και περιορισμού λειτουργίας των πηγών θορύβου, βάσει των αποτελεσμάτων και των προτάσεων που θα προκύψουν από το πρόγραμμα εκπόνησης των Στρατηγικών Χαρτών Θορύβου. Στις «Ησυχες περιοχές» θα ενταχθούν και ειδικές περιοχές με νοσοκομεία, χώρους θρησκευτικής λατρείας, κ.ά. Εκεί το όριο για το 24ωρο σε καμία περίπτωση δεν θα υπερβαίνει τα 62 ντεσιμπέλ και για τη νύχτα τα 52 ντεσιμπέλ.

Επιπλέον,με τη νέα ρύθμιση του υπουργείου υιοθετούνται για πρώτη φορά προδιαγραφές και υποχρεώσεις σχετικά με την εφαρμογή των ηχοπετασμάτων αλλά και την παρακολούθηση του περιβαλλοντικού θορύβου από νέα συγκοινωνιακά έργα.Ως υποστηρικτικό μέτρο προτείνεται ακόμη η αναθεώρηση του άρθρου 12 του Κτιριοδομικού Κανονισμού το οποίο αφορά την ηχομόνωση και ηχοπροστασία των κτιρίων.Στο πλαίσιο αυτό θα πιστοποιηθούν τουλάχιστον 200 τύποι κουφωμάτων και υαλώσεων σχετικά με την ηχομόνωση που παρέχουν.Προ της εφαρμογής θα δοθεί χρόνος ώστε να ενημερωθεί και να προετοιμαστεί η σχετική βιομηχανία.Στο μέλλον κάθε νέο κτίριο θα πρέπει να κατατάσσεται σε συγκεκριμένη κατηγορία ακουστικής άνεσης βάσει ακουστικής μελέτης.

20 July 2011

Τα ιερά ούρα του προφήτη

Σε παλαιότερη ανάρτηση είχα προαναγγείλει ότι θα ασχοληθώ με τις θεολογικές μελέτες του Αιγύπτιου μουφτή (κάτι σαν αρχιεπίσκοπος) Ali Gomma, σύμφωνα με τις οποίες «Τα ούρα του προφήτη (ένας είναι ο προφήτης) έχουν ιαματικές ιδιότητες. Άμα πιεις από τα ούρα του, θα έχεις και την ευλογία του...»!

Θα αναρωτηθείτε σίγουρα, πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν ακόμα ούρα του προφήτη, ο οποίος πιθανότατα δεν υπήρξε ποτέ και είναι μυθικό πρόσωπο, όπως ο Χριστούλης και άλλοι προφήτες... Αλλά κι αν έζησε κάπου στον 6o-7ο αιώνα, πρέπει να έχουν εξατμιστεί τα πάντα απ' το σώμα του! Όμως, τέτοιες ασεβείς ερωτήσεις κάνουν μόνο άπιστοι και αμαρτωλοί και με αυτούς δεν συζητάμε... τους εγκαταλείπουμε στη δικαιοδοσία της μουσουλμανικής κόλασης... Αλλιώς θα ήξεραν ότι ο προφήτης έχει ουρήσει σε κάποιες πέτρες της ερήμου, οι οποίες κατακρατάνε αιωνίως τα ιερά ούρα. Πιθανόν να είναι ψύλλοι στ' άχυρα  αυτές οι πέτρες, αλλά και τα διαμάντια λένε οι σοφοί ιμάμηδες είναι σπάνια γι' αυτό και ανεκτίμητης αξίας...

Πηγαίνοντας λοιπόν οι πιστοί στην Αραβία για να προσκυνήσουν στους ιερούς τόπους του ισλαμισμού, πρέπει να κοιτάνε μήπως και βρουν καμία από αυτές τις ιερές πέτρες. Κυκλοφορούν βέβαια στην αγορά κειμηλίων διάφορες τέτοιες πέτρες, σχεδόν 10 τριαξονικά φορτηγά γεμάτα, αλλά δεν είναι όλες πραγματικές... Κάτι σαν τα καρφιά στο σταυρό του μακαρίτη Ιησού που φυλάσσονται σε διάφορα μοναστήρια και φαίνεται να φτάνουν μερικές χιλιάδες...

Ο μουφτής δημοσίευσε λοιπόν τις έγκυρες θεολογικές σκέψεις του περί ούρων του προφήτη σε ειδικό βιβλίο, το οποίο κυκλοφόρησε στην Αίγυπτο - ίσως και αλλού. Τα ούρα του προφήτη ήταν ιερά και πεντακάθαρα, γι' αυτό έχουν ιαματικές ιδιότητες. Όποιος τα βάλει στο στόμα του -εφόσον ανακαλύψει τις σχετικές πέτρες- γίνεται αμέσως καλά και, γενικώς, είναι ευλογημένος... Τίμιο ξύλο, αγία ζώνη και νύχι αγίου σε μια συσκευασία, δηλαδή!

Πάνω εκεί που άρχισε να πουλάει το βιβλίο του μουφτή, παρουσιάστηκαν όμως αμφιβολίες! Όχι ότι θα ήταν επιβαρυντικό για την υγεία των πιστών να βάλουν επάνω τους ή να πιουν ούρα και άλλες εκκρίσεις από το σώμα του προφήτη, αλλά επειδή «ο Μωάμεθ, όσο ιερός και εξαιρετικός κι αν ήταν και παραμένει, ήταν ένας άνθρωπος και δεν μπορεί να έχει τις ιαματικές δυνάμεις που διαθέτει ο κύριός του, ο Αλλάχ!» Μην κοιτάτε που οι άπιστοι χριστιανοί μοιράζουν δικαίωμα θαυμάτων μέχρι και στην Αγία Αθανασία του Αιγάλεω και στην επίσης Ελληνίδα Βασούλα εξ Αιγύπτου, «στην αληθινή θρησκεία του Αλλάχ μόνο ο ίδιος μπορεί να κάνει ιαματικά, διατροφικά και μαγικά θαύματα...»

Κεραυνός στην κεφαλή του Ali Gomaa! Ούτε που σκέφτηκε αυτό το απλό, απλούστατο για τις ιδιότητες των ούρων του προφήτη... Απέσυρε λοιπόν το βιβλίο -τσάμπα έξοδα- και ανακοίνωσε ότι θα μελετήσει προσευχόμενος το ζήτημα και θα επανέλθει σοφότερος στη δημοσιότητα. Έκτοτε πέρασαν αρκετά χρόνια, συνέβησαν πολλά και διάφορα, αλλά ο μουφτής δεν επανήλθε με το θέμα των ούρων. Ασχολήθηκε με μία άλλη μελέτη, σύμφωνα με την οποία η παρθενορραφή σε κοπέλες που έχασαν την παρθενιά τους εκτός γάμου, επιτρέπεται, ώστε να μπορέσουν να προσέλθουν πλέον σε ισλαμικό γάμο με όλες τις τιμές... Αυτή η γνωμοδότηση του μουφτή έγινε ευμενώς αποδεκτή από τις καλές οικογένειες στην Αίγυπτο, των οποίων οι θυγέτερες είχαν χάσει σε ατύχημα το πολυτιμότερό τους πλεονέκτημα, την παρθενίαν, π.χ. ανεβαίνοντας σε ποδήλατο χωρίς σέλα και άλλες τέτοιες σκευωρίες του σατανά...

Εντωμεταξύ οι πιστοί δεν χάνουν ευκαιρία να κοιτάξουν δεξιά κι αριστερά στην αραβική έρημο, μήπως και ανακαλύψουν τις ιερές πέτρες με τα ούρα του προφήτη. Μωρέ, ας βρουν μία απ' αυτές και ας λέει ό,τι θέλει ο Gomaa - πού ξέρεις τι σου βγαίνει σε μερικά χρόνια ή δεκαετίες...




18 July 2011

Άλλη μια ιστορία γελοιοποίησης τους ελληνικού κράτους

« Όχι» στην υιοθεσία παιδιών από επισκόπους

Απαγορεύει η ολομέλεια του Αρείου Πάγου την υιοθεσία παιδιών από μοναχούς που χειροτονήθηκαν κληρικοί και έφτασαν στον ιερατικό βαθμό του επισκόπου, και ακύρωσε υιοθεσία που είχε κάνει επίσκοπος της Ορθόδοξης Εκκλησίας στο εξωτερικό.


Το δικαστήριο έκρινε ότι δεν επιτρέπεται στους μοναχούς να υιοθετούν τέκνο, διότι «επάγεται την αποδοχή κοσμικών φροντίδων, η οποία ρητά απαγορεύεται». Στην απόφαση αυτή κατέληξαν ερμηνεύοντας το Σύνταγμα (άρθρο 3), τον καταστατικό χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος, τους ιερούς κανόνες και παραδόσεις της Οικουμενικής Συνόδου, καθώς και τους Αποστολικούς Κανόνες.

Η υπόθεση απασχόλησε τον Άρειο Πάγο με αφορμή κληρονομική διένεξη μεταξύ των συγγενών του επισκόπου μετά τον θάνατό του. Οι ανώτατοι δικαστές κατέληξαν ότι η απόφαση υιοθεσίας του δικαστηρίου της Πολιτείας του Μίσιγκαν των ΗΠΑ, του 1984, δεν έχει ισχύ στην Ελλάδα, καθώς αντίκειται στη δημόσια τάξη.

Και αυτό γιατί «η υιοθεσία από επίσκοπο που έχει δεχτεί τη μοναχική κουρά, την οποία η αλλοδαπή αυτή απόφαση επέτρεψε, ήταν αντίθετη σε πρωταρχικής και θεμελιώδους σημασίας θρησκευτικές και ηθικές αρχές και αντιλήψεις που διέπουν στην παρούσα χρονική περίοδο τη ζωή και τον βιοτικό ρυθμό της Ελλάδος».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 25/07/2008

Ευρωκαταδίκη και αποζημίωση-μαμούθ σε θετό γιο επισκόπου των ΗΠΑ


Αποζημίωση πάνω από 2.000.000 € ζητεί από την Ελλάδα ο ανιψιός και θετός γιος του ορθόδοξου επισκόπου των ΗΠΑ Μιχάλη Νεγρεπόντη με προσφυγή του στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που εκδικάστηκε χθες, επικαλούμενος ότι οι ελληνικές αρχές τού απαγόρευσαν τη διαχείριση της τεράστιας περιουσίας που έχει ο θετός του πατέρας στην Πάρο.
Εκδικάζοντας την προσφυγή του το Δικαστήριο καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση του δικαιώματος στην περιουσία και των διατάξεων που απαγορεύουν τις διακρίσεις και επιφυλάχθηκε να εκδώσει, σε μεταγενέστερο χρόνο, απόφαση για τον καθορισμό της αποζημίωσης.
Ο 47χρονος σήμερα Νικόλαος Νεγρεπόντη-Γιαννίτσης, το 1984 και ενώ ήταν φοιτητής ζούσε στο σπίτι του θείου του, Μιχάλη Νεγρεπόντη, ορθόδοξου επίσκοπο, στις Ηνωμένες Πολιτείες. Την ίδια χρονιά, ο ίδιος και ο θείος του ξεκίνησαν τη διαδικασία υιοθεσίας του.
Ο θετός του πατέρας επέστρεψε στην Ελλάδα το 1996 και δύο χρόνια αργότερα πέθανε αλλά, το 1999, το Πρωτοδικείο Αθηνών ενέκρινε την πράξη υιοθεσίας ως οριστική και νόμιμη. Ο ενάγων, με δικαστική απόφαση, απέκτησε στις 4 Αυγούστου 2001 και το επώνυμο του θείου του, Νεγρεπόντης, αφού μέχρι τότε λεγόταν μόνο Γιαννίτσης.
Το 2000 και 2001, μέλη της οικογένειας Νεγρεπόντη προσέφυγαν στα δικαστήρια κατά της απόφασης υιοθεσίας. Το Εφετείο τούς δικαίωσε με το αιτιολογικό ότι ο νόμος απαγορεύει στους ιερωμένους να κάνουν νομικές πράξεις όπως υιοθεσίες (δεν συνάδουν με το μοναστηριακό βίο και είναι αντίθετες στη δημόσια ελληνική πρακτική).
Ο Αρειος Πάγος το 2008 επικύρωσε την απόφαση του Εφετείου ισχυριζόμενος ότι υπερισχύει το εκκλησιαστικό δίκαιο του Μεσαίωνα από αυτό του κοσμικού κράτους εν Ελλάδι. Το 2008 ο ενάγων προσέφυγε στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και η προσφυγή του εκδικάστηκε σήμερα, με καταδικαστική για την Ελλάδα απόφαση.
Πρόκειται περί πολιτισμικής αθλιότητας να αναγνωρίζουν οπισθοδρομικοί δικαστές το βυζαντινό εκκλησιαστικό δίκαιο ως υπερισχύον της ελληνικής νομοθεσίας. Αυτό που κάνει επίσης εντύπωση είναι, ότι ο επίσκοπος -ο οποίος πρέπει να διάγει βίον ταπεινόν και απέριττον- απέκτησε μεγάλη περιουσία που διεκδικούν οι φυσικοί και θετοί απόγονοί του. Οι βασικές πληροφορίες προέρχονται από το χριστιανικόν βλόγιον του ευσεβούς Ροΐδη.