18 July 2011

Άλλη μια ιστορία γελοιοποίησης τους ελληνικού κράτους

« Όχι» στην υιοθεσία παιδιών από επισκόπους

Απαγορεύει η ολομέλεια του Αρείου Πάγου την υιοθεσία παιδιών από μοναχούς που χειροτονήθηκαν κληρικοί και έφτασαν στον ιερατικό βαθμό του επισκόπου, και ακύρωσε υιοθεσία που είχε κάνει επίσκοπος της Ορθόδοξης Εκκλησίας στο εξωτερικό.


Το δικαστήριο έκρινε ότι δεν επιτρέπεται στους μοναχούς να υιοθετούν τέκνο, διότι «επάγεται την αποδοχή κοσμικών φροντίδων, η οποία ρητά απαγορεύεται». Στην απόφαση αυτή κατέληξαν ερμηνεύοντας το Σύνταγμα (άρθρο 3), τον καταστατικό χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος, τους ιερούς κανόνες και παραδόσεις της Οικουμενικής Συνόδου, καθώς και τους Αποστολικούς Κανόνες.

Η υπόθεση απασχόλησε τον Άρειο Πάγο με αφορμή κληρονομική διένεξη μεταξύ των συγγενών του επισκόπου μετά τον θάνατό του. Οι ανώτατοι δικαστές κατέληξαν ότι η απόφαση υιοθεσίας του δικαστηρίου της Πολιτείας του Μίσιγκαν των ΗΠΑ, του 1984, δεν έχει ισχύ στην Ελλάδα, καθώς αντίκειται στη δημόσια τάξη.

Και αυτό γιατί «η υιοθεσία από επίσκοπο που έχει δεχτεί τη μοναχική κουρά, την οποία η αλλοδαπή αυτή απόφαση επέτρεψε, ήταν αντίθετη σε πρωταρχικής και θεμελιώδους σημασίας θρησκευτικές και ηθικές αρχές και αντιλήψεις που διέπουν στην παρούσα χρονική περίοδο τη ζωή και τον βιοτικό ρυθμό της Ελλάδος».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 25/07/2008

Ευρωκαταδίκη και αποζημίωση-μαμούθ σε θετό γιο επισκόπου των ΗΠΑ


Αποζημίωση πάνω από 2.000.000 € ζητεί από την Ελλάδα ο ανιψιός και θετός γιος του ορθόδοξου επισκόπου των ΗΠΑ Μιχάλη Νεγρεπόντη με προσφυγή του στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που εκδικάστηκε χθες, επικαλούμενος ότι οι ελληνικές αρχές τού απαγόρευσαν τη διαχείριση της τεράστιας περιουσίας που έχει ο θετός του πατέρας στην Πάρο.
Εκδικάζοντας την προσφυγή του το Δικαστήριο καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση του δικαιώματος στην περιουσία και των διατάξεων που απαγορεύουν τις διακρίσεις και επιφυλάχθηκε να εκδώσει, σε μεταγενέστερο χρόνο, απόφαση για τον καθορισμό της αποζημίωσης.
Ο 47χρονος σήμερα Νικόλαος Νεγρεπόντη-Γιαννίτσης, το 1984 και ενώ ήταν φοιτητής ζούσε στο σπίτι του θείου του, Μιχάλη Νεγρεπόντη, ορθόδοξου επίσκοπο, στις Ηνωμένες Πολιτείες. Την ίδια χρονιά, ο ίδιος και ο θείος του ξεκίνησαν τη διαδικασία υιοθεσίας του.
Ο θετός του πατέρας επέστρεψε στην Ελλάδα το 1996 και δύο χρόνια αργότερα πέθανε αλλά, το 1999, το Πρωτοδικείο Αθηνών ενέκρινε την πράξη υιοθεσίας ως οριστική και νόμιμη. Ο ενάγων, με δικαστική απόφαση, απέκτησε στις 4 Αυγούστου 2001 και το επώνυμο του θείου του, Νεγρεπόντης, αφού μέχρι τότε λεγόταν μόνο Γιαννίτσης.
Το 2000 και 2001, μέλη της οικογένειας Νεγρεπόντη προσέφυγαν στα δικαστήρια κατά της απόφασης υιοθεσίας. Το Εφετείο τούς δικαίωσε με το αιτιολογικό ότι ο νόμος απαγορεύει στους ιερωμένους να κάνουν νομικές πράξεις όπως υιοθεσίες (δεν συνάδουν με το μοναστηριακό βίο και είναι αντίθετες στη δημόσια ελληνική πρακτική).
Ο Αρειος Πάγος το 2008 επικύρωσε την απόφαση του Εφετείου ισχυριζόμενος ότι υπερισχύει το εκκλησιαστικό δίκαιο του Μεσαίωνα από αυτό του κοσμικού κράτους εν Ελλάδι. Το 2008 ο ενάγων προσέφυγε στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και η προσφυγή του εκδικάστηκε σήμερα, με καταδικαστική για την Ελλάδα απόφαση.
Πρόκειται περί πολιτισμικής αθλιότητας να αναγνωρίζουν οπισθοδρομικοί δικαστές το βυζαντινό εκκλησιαστικό δίκαιο ως υπερισχύον της ελληνικής νομοθεσίας. Αυτό που κάνει επίσης εντύπωση είναι, ότι ο επίσκοπος -ο οποίος πρέπει να διάγει βίον ταπεινόν και απέριττον- απέκτησε μεγάλη περιουσία που διεκδικούν οι φυσικοί και θετοί απόγονοί του. Οι βασικές πληροφορίες προέρχονται από το χριστιανικόν βλόγιον του ευσεβούς Ροΐδη.