της Ισμήνης
Και τώρα η συνέχεια με τα χρήματα που η κόρη διεκδικούσε από την Τράπεζα – είχα γράψει σε παλαιότερο κείμενο!
Συμβούλεψαν την κόρη να ρωτήσει δικηγόρο και μάλιστα της συνέστησαν μια που ήταν σπουδαία και νομικός σύμβουλος στην Τράπεζα, άρα οι συμβουλές της είχαν βαρύτητα. Πήγε λοιπόν στην εν λόγω κυρία, η οποία -για να μην τα πολυλογώ- της είπε ότι είναι μάλλον αδύνατον, δηλαδή ακατόρθωτο να πάρει τα λεφτά της πίσω! Της ζήτησε μάλιστα 200 € για να της συντάξει μια αίτηση προς την Τράπεζα (έτσι για να λέμε ότι προσπαθήσαμε), 45 € κοστολόγησε τη συμβουλή που της έδωσε και, αν ήθελε να πάνε δικαστικά εναντίον της Τράπεζας, θα της στοίχιζε 3000 €. Η απόφαση θα έβγαινε μετά από 2 χρόνια περίπου, χωρίς να είναι σίγουρο το θετικό αποτέλεσμα! Ζήσε μαύρε μου τον Μάη να φας τριφύλλι!!!!!
Συνέταξε λοιπόν μια επιστολή προς το Νομικό τμήμα της Τράπεζας, με συνημμένα όσα δικαιολογητικά χρειάζονταν κατά τη γνώμη της. Στο πρωτόκολλο που τα παρέδωσε, η κοπελιά την κοίταξε χαμογελώντας συγκαταβατικά και της είπε ότι κυνηγάει το ανέφικτο.
Κι όμως σε 3 ημέρες την πήραν από το τμήμα η αρμόδια δικηγόρος που χρεώθηκε την υπόθεση και της ζήτησε κι άλλα δικαιολογητικά. Να μη τα πολυλογώ, οι αιτήσεις της κόρης και τα δικαιολογητικά πηγαινοερχότανε στην Τράπεζα επί 4 μήνες.
Θα δούμε, θα το κοιτάξουμε, δεν είναι σε αυτό το υποκατάστημα ο λογαριασμός της θανούσης, φέρε πιστοποιητικό των εγγυτέρων συγγενών του πατέρα σου και ένα σωρό λεπτομέρειες ικανές να σου σπάσουν τα νεύρα.
Για ένα πράγμα μακάρισε τον εαυτό της η κόρη: ήταν χαρτομαζώχτρα και δεν πέταγε κανένα έγγραφο και δικαιολογητικό, τα οποία στην προκειμένη περίπτωση χρειάστηκαν. Και περίμενε!
Το δε κερασάκι στην τούρτα ήταν ότι την ενημέρωσε η Τράπεζα πως η καταβολή της σύνταξης της θανούσης εξακολουθούσε να κατατίθεται στην Τράπεζα (κανείς δεν μπήκε στον κόπο να την διακόψει) και αφού ξεκαθάριζε η Τράπεζα με το ασφαλιστικό φορέα το ποσό, τότε θα μπορούσαν να της επιστρέψουν τα δικά της.
Και άκουσον –άκουσον, στον εν λόγω Ασφαλιστικό φορέα ΤΣΑΥ, εκκρεμούν πάρα πολλές υποθέσεις θανόντων που εξακολουθούν να κατατίθενται οι συντάξεις τους σε λογαριασμούς Τραπεζών (οι συγγενείς δεν έχουν ενημερώσει ή τα εισπράττουν παρανόμως) και δεν ξεκαθαρίζονται, διότι οι Τράπεζες για να τα επιστρέψουν ζητούν καταβολή ποσών που αντιστοιχούν σε τραπεζικές εργασίες και το ΤΣΑΥ δεν τα δίνει. Κοινώς μπάχαλο σε βάρος των Ταμείων!
Θύμωσε η κόρη και απείλησε εμμέσως πλην σαφώς την Τράπεζα ότι, αν εντός 10 ημερών δεν της επέστρεφαν τα χρήματα, θα δημοσιοποιούσε το όλο θέμα στις εφημερίδες με όλες τις λεπτομέρειες και με ονόματα.
Και ... ω του θαύματος, εντός 5 ημερών κατέρρευσαν όλα τα ‘δεν’, τα ‘θα’, τα ‘μάλλον’ και ‘ίσως’, παραμερίσθηκαν όλα τα εμπόδια και της τηλεφώνησαν να πάει να πάρει τα χρήματά της.
Πήγε περιχαρής η κόρη και τα πήρε και δεν μπορούσε να το πιστέψει. Γύρισε σπίτι της σκεπτόμενη τη εκμετάλλευση των δικηγόρων και την ελλιπή κατάρτιση μερικών εργαζομένων σε καίρια πόστα.
Αυτή δεν είχε ιδέα από νομικά και αιτήσεις, μια απλή νοικοκυρά ήταν! Και όμως, με πείσμα και θέληση κατάφερε και κέρδισε αυτό που δικαιούτο, ενώ η έγκριτος και πολύπειρος δικηγόρος της το απέκλεισε και της ζητούσε κι ένα σωρό χρήματα «για να πούμε ότι προσπαθήσαμε», όπως δήλωσε! Ντροπή!!!!!
ΥΓ: Θα λείψω για λίγο καιρό, η θάλασσα με καλεί! Ελπίζω να αντέξετε την απουσία μου... εγώ δεν θα σας ξεχάσω!
ΥΓ: Θα λείψω για λίγο καιρό, η θάλασσα με καλεί! Ελπίζω να αντέξετε την απουσία μου... εγώ δεν θα σας ξεχάσω!
