Στην αλλαγή του χρόνου

Θεατρικός μονόλογος της Αδ. Ξηρίδου

Παρουσίαση στην Τεχνόπολις 14-5-2014

Απόσπασμα:

Στάθηκα τυχερός. Βρήκα αυτήν την εργασία. Κύλησε ο καιρός. Ας πούμε, ταχτοποιηθήκαμε. Άλλοι θα με ζήλευαν. Φανοκόρος είμαι. Έρχομαι, παίρνω το στουπί και περνάω να δώσω τη φλόγα στις λάμπες. Την προγραμματισμένη ώρα από το εργοστάσιο αρχίζει η παροχή αερίου. Κεντρική παροχή μέσα στο φανό, όμως η καθεμιά πρέπει να ανάβει και να σβήνει χωριστά. Δεν είναι δύσκολο. Βλέπω τους περαστικούς που αραιώνουν όσο σουρουπώνει, γυναίκες που πάνε βιαστικά στο σπίτι τους. Απασχολούμαστε κάμποσοι. 

Είναι και κάποιοι που κάνουν τους φύλακες γιατί βρίσκονται παλιόπαιδα που σπάνε τους φανούς. Στο Σπύρο, τον Μαραθιά, του αρέσει να ακολουθεί τις κοπέλες. Τις πειράζει. Τον βλέπουν αυτές και λένε θα κάνουν μήνυση στο Δήμο. Ο Σπύρος γελάει και τους απαντάει ότι θα τις αφήσει χωρίς λυχνία·  να μην έχουν να κοιτάζονται στον καθρέφτη να μακιγιάρονται. Μάθαμε όλοι να περπατούμε τη νύχτα. Μπορεί όμως και να ξεμάθαμε το ποιοι είμαστε. 

Εγώ κάνω το δρομολόγιο που μου έχουν ορίσει: πρώτα πρώτα η Μητρόπολη, έπειτα η οδός Πανεπιστημίου να φωτιστούν τα μαγαζιά. Η διεύθυνση της εταιρείας με το Δήμο έχουν αποφασίσει. Σε σπίτια δεν μπαίνω. Έχουν την εγκατάστασή τους. Καλλίτερα. Θα μου έκαναν παράπονα για το γκάζι που ακριβαίνει συνέχεια, που κινδυνεύουμε να πάρουμε φωτιά. Δεν έχει νερό η Αθήνα να σβήσει τη φωτιά. Αν υπάρξει διαρροή απ’ τα κορνούτα, ο ένας με τον άλλο, θα ανατιναχτούμε

[…] Όχι, δε χαίρομαι που ήρθα κι ας είχα όνειρο από μικρός να επισκεφτώ τον Παρθενώνα. Έτσι μας μεγάλωσαν: «η Αθήνα ζαφειρόπετρα στης γης το δαχτυλίδι»…

Οι πλήρεις μονόλογοι στην Αποθήκης της Τεχνόπολης, Τετάρτη 14/5/2014...