Η μεγάλη πτώση...

του Πάσχου Μανδραβέλη, Καθημερινή, 26/5/2015

Είναι γνωστό το ανέκδοτο κάποιου που έπεσε από έναν ουρανοξύστη και, πριν σκάσει στο έδαφος, σε κάθε όροφο έλεγε: «Δόξα τω Θεώ. Μέχρι στιγμής αποφύγαμε τα χειρότερα». Κάπως έτσι, σε ελεύθερη πτώση, είναι τους τελευταίους μήνες η χώρα. Ενώ τα πρώτα σημάδια της χρεοκοπίας είναι ορατά, το επικοινωνιακό σύστημα της κυβέρνησης μονολογεί: «Δόξα τω Θεώ. Μέχρι στιγμής δεν χρεοκοπήσαμε».

Έτσι, ενώ «πρώτη φορά» το κράτος βάζει χέρι στα αποθεματικά των δημόσιων οργανισμών και των ασφαλιστικών ταμείων, ακούμε τους κυβερνώντες να λένε: «Ε, και τι έγινε; Τα repos δίνουν καλύτερα επιτόκια». Πάει ο 50ός όροφος... Καθυστερούν οι πληρωμές συντάξεων και μισθών; Ετοιμο το παραμύθι: «Το σύστημα ΔΙΑΣ χαλάει κάθε τρεις και λίγο». Πάει και ο 49ος όροφος... Υπάρχει στάση πληρωμών στην αγορά; «Ελα μωρέ τώρα!». Πάει και ο 48ος όροφος... Εκφράζουν τη δυσαρέσκεια μέχρι την αποστροφή τους όλοι οι εταίροι, αυτοί δηλαδή που ήταν και παραμένουν οι πιστωτές έσχατης ανάγκης για τη χώρα; «Κάνουμε φοβερή διαπραγμάτευση και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι μέχρι στιγμής αποφεύχθηκαν τα χειρότερα», παπαγαλίζουν όλοι οι «φίλοι της κυβέρνησης». Πάει και ο 47ος όροφος...

Το ανέκδοτο δεν αναφέρει τι λέει ο δυστυχής που πέφτει από τον ουρανοξύστη όταν πλησιάζει το έδαφος. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να σκεφτεί τον νόμο της βαρύτητας και υπολογίζοντας την ταχύτητα πρόσκρουσης να υπολογίζει τις πιθανότητες επιβίωσης ή και αναπήδησης μόλις αγγίξει το έδαφος. Τα δικά μας πολιτικά ανέκδοτα όμως δεν έχουν τέτοια προβλήματα. Ήδη διακινούν «τεχνικές λεπτομέρειες» της πιθανής πλέον πρόσκρουσης. Λένε ότι μια καθυστέρηση πληρωμής του ΔΝΤ δεν σημαίνει τυπικά χρεοκοπία, αλλά είναι κάτι σαν ανάληψη σε ένα άλλο κόσμο, που τώρα πλέον δεν είναι απλώς εφικτός· είναι το πιθανότερο σενάριο.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η επικοινωνιακή του τακτική. Είναι τόσο καλή ώστε πιστεύουν και οι ίδιοι τις ανοησίες που λένε. Τα πρώιμα συμπτώματα χρεοκοπίας αποσιωπώνται κι όλοι νομίζουν ότι με ένα καλό κόλπο στη Ρίγα ή στις Βρυξέλλες αποφεύγεται το χειρότερο. Αποσιωπούν και ξεχνούν την «πανουργία της Ιστορίας». Γράφαμε και παλιότερα: «Δυστυχώς, ελάχιστοι κατανοούν ότι η Ιστορία δεν συμβαίνει μονομιάς. Κοιτάμε το παρελθόν ελλειπτικά και αποσπασματικά επειδή έτσι το μαθαίνουμε από τα σχολικά βιβλία: εκεί υπάρχουν μόνο “σταθμοί της Ιστορίας”. Πολλές φορές μένουμε έκθαμβοι από τη “μωρία” των αποφάσεων που έλαβαν πολιτικοί ηγέτες, κόμματα ή ακόμη και κοινωνίες. Ας σκεφτούμε μόνο πόσες φορές αναρωτηθήκαμε: “Μα, πώς μπόρεσαν να το κάνουν αυτό; Δεν έβλεπαν την καταστροφή που ερχόταν;”. Ξεχνάμε ότι αυτά που φαντάζουν τώρα ως “κομβικά σημεία” στην Ιστορία δεν είναι παρά το προϊόν πολλών μικρών αποφάσεων, εδώ κι εκεί» (Καθημερινή 24.1.2015).

Η χρεοκοπία μιας χώρας δεν είναι ένα γεγονός, είναι μια διαδικασία την οποία ήδη ζούμε. Πρώτη φορά στη μεταπολεμική ιστορία ανακοινώνεται ότι θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις. Για πρώτη φορά τίθεται το δίλημμα αν θα γίνουν οι εσωτερικές πληρωμές ή οι εξωτερικές. Πρώτη φορά τα στελέχη ενός κυβερνώντος κόμματος παρουσιάζουν τέτοια άγνοια για το τι σημαίνει χρεοκοπία. Το «πρώτη φορά Αριστερά» μεταμορφώνεται ταχύτατα σε «πρώτη φορά τέτοιος εφιάλτης»...

Δράμα σε τρεις πράξεις

του Διονύση Γουσέτη, Καθημερινή, 13/5/2015

Πράξη 1η. 2007: Μέλη της σημερινής κυβέρνησης, όπως ο αναπληρωτής ΥΠΕΘΑ Κ. Ησυχος, o αναπληρωτής ΥΠΕΞ Ν. Χουντής, ο αντιπρόεδρος της Βουλής Γιάννης Μπαλάφας και άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ συναγελάζονται με μέλη της κυβέρνησης Τσάβες της Βενεζουέλας. Μέλη του ΣΥΡΙΖΑ μπαινοβγαίνουν στην πρεσβεία και λαμβάνουν μαθήματα κρατικοποιήσεων: τηλεπικοινωνιών, πετρελαίων κ.ά. Ο κ. Τσίπρας εξαγγέλλει προμήθειες των κρατικοποιημένων πετρελαίων με μειωμένη τιμή για την Ελλάδα! Η νυν περιφερειάρχης κ. Δούρου δημοσιεύει με περηφάνια φωτογραφία της αγκαλιά με τον Τσάβες. Στην κηδεία του ηγέτη παρευρέθη ο νυν πρωθυπουργός, μαζί με λοιπές προοδευτικές προσωπικότητες, όπως οι Αχμεντινετζάντ, Χαμενεΐ, Κιμ Γιονγκ Ουν κ.λπ.

Πράξη 2η. 2014. Ο διάδοχος του Τσάβες Νικόλα Μαδούρο αυξάνει τον ελάχιστο μισθό κατά 15%. Ωστόσο ο πληθωρισμός που καλπάζει, καταπίνει τις όποιες αυξήσεις. Μεγαλώνουν οι ελλείψεις σε αγαθά, ξεσπούν διαδηλώσεις και βίαιες συγκρούσεις. Ο Μαδούρο αποδίδει την ευθύνη για την κατάσταση στους ξένους ιμπεριαλιστές. Εφτασε να χορηγούνται τα φάρμακα με δελτίο και δακτυλικό αποτύπωμα. Υπάρχει έλλειψη σε σύριγγες, γάζες και άλλα απαραίτητα, πράγμα που αποδίδεται σε «κάποιους» που τα συσσωρεύουν για λόγους κερδοσκοπίας.

Πράξη 3η. Μάιος 2015. Διοικητές νοσοκομείων του ΕΣΥ περιγράφουν (Καθημερινή 3/5/15) ότι παρακαλούν τους προμηθευτές να φέρουν τρόφιμα και ότι σύντομα θα υπάρξουν ελλείψεις σε σύριγγες, γάζες και άλλα απαραίτητα. Ο λόγος είναι ότι τα νοσοκομεία δεν έχουν λάβει καθόλου την κρατική επιχορήγηση του Φεβρουαρίου και δώθε. Οι προμηθευτές διαμαρτύρονται, διότι υφίστανται στάση πληρωμών και διότι επιπλέον «οι τράπεζες δεν μας δανείζουν και οι ξένοι οίκοι ζητούν να προπληρώνουμε τις παραγγελίες λόγω φόβου Grexit». Οι δε γιατροί του ΕΣΥ δεν έχουν αποζημιωθεί για δεδουλευμένες εφημερίες του 2015. Η κυβέρνηση αποδίδει την ευθύνη για την κατάσταση στους ξένους δανειστές και ο κ. Λαφαζάνης στους ντόπιους κερδοσκόπους «ολιγάρχες».

Το δίδαγμα του όχι μικρού αυτού δράματος είναι ότι αργά αλλά σταθερά, η Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ -καθρέφτης του καθεστώτος της Βενεζουέλας- ακολουθεί την ίδια με αυτήν πορεία προς τον πάτο. Κλείνοντας το ΕΣΥ, επιστρέφουμε στη θεραπεία του καρκίνου μέσω των θαυματουργών λειψάνων της Αγίας Βαρβάρας. Και δεν πρόκειται μόνο για την υγεία. Στην ενέργεια, αυξήσαμε τις εισαγωγές διότι η εδώ παραγωγή με λιγνίτη κατάντησε πιο ακριβή. Μοιραία επιστρέφουμε στις λάμπες πετρελαίου. 

Στην ανώτατη εκπαίδευση, αποχωρούμε από τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές. Grexit στα πανεπιστήμια της Δύσης. Στο ποδόσφαιρο κινδυνεύουμε επίσης με Grexit. Ακόμα, η κατασκευή αυτοκινητοδρόμων σταματά μετά την εξαγγελία μείωσης των διοδίων από τον κ. Σπίρτζη. Επιστρέφουμε στον αραμπά. Στο τέλος, το μόνο εξαγώγιμο είδος μας θα είναι οι χουλιγκάνοι -συγγνώμη, αντιεξουσιαστές- που ήδη έχουμε εξαγάγει στα βίαια επεισόδια του Μιλάνου. Όμως, θα έχουμε την αξιοπρέπεια που μας έταξε ο πρωθυπουργός. Όπως οι Βενεζουελάνοι.

To Grexit και πώς να το εξηγήσετε!

του Αλέξανδρου Αχελινού, ΚΣΜ, 12/5/2015

Αν και η αισιοδοξία που εκπέμπει περιστασιακά η κυβέρνηση είναι υπερβολική και, μάλλον, για εσωτερική κατανάλωση, δεν αποκλείεται τελικά να επιτευχθεί μία συμφωνία και η Ελλάδα να παραμείνει στη ζώνη του Ευρώ. Ενδέχεται, ωστόσο, αυτό να μην οφείλεται σε ειλικρινή επιθυμία του στελεχιακού δυναμικού του ΣΥΡΙΖΑ. Πολλοί από αυτούς θα προτιμούσαν να μην έχουν πάνω από το κεφάλι του τα μάτια των τροϊκανών των “θεσμών” για να μπορούν να εφαρμόζουν ανεμπόδιστα τα μέτρα που υπαγορεύουν οι ιδεοληψίες τους.

Ωστόσο, τα υπομένουν, γιατί οι συνέπειες της άρσης της οικονομικής στήριξης από το εξωτερικά – και συγκεκριμένα από τους Ευρωπαίους εταίρους της χώρας – θα μπορούσε να τροφοδοτήσει αντιδράσεις που δεν θα είχε, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση, τα μέσα να αντιμετωπίσει η “πρώτη φορά αριστερά”. Έτσι, αποφεύγεται το grexit από την νομισματική ένωση. Για την ώρα φυσικά, γιατί τίποτε δεν εξασφαλίζει τη χώρα μακροπρόθεσμα, όταν δηλαδή το κομματικό κράτος που στήνεται συστηματικά θα μπορεί να ποδηγετεί την κοινωνία και να καταπνίγει τα “αιρετικά” κινήματα.

Μάλλον αποφεύγεται και το grexit των ελληνικών ποδοσφαιρικών ομάδων στο ποδόσφαιρο. Αλλά και αυτό πιθανόν να μην οφείλεται τόσο στην οικειοθελή εναρμόνιση του αθλητικού νόμου που ψήφισε στην ουσία μόνο του το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ με τις επιταγές των διεθνών ομοσπονδιών, όσο στον φόβο των αντιδράσεων των οπαδών των ομάδων, ιδιαίτερα δε των οπαδών εκείνης που θα υφίστατο τις σοβαρότερες συνέπειες, από τους οποίους ο ισχυρός εταίρος της κυβέρνησης είχε αντλήσει πολλούς ψήφους.

Αντίθετα, ενδέχεται να μην αποφευχθεί το grexit των ελληνικών πανεπιστημιακών πτυχίων από το ευρωπαϊκό εκπαιδευτικό οικοδόμημα, αν η κυβέρνηση επιμείνει στην απονομή τους με βάση κάποιες διδακτικές μονάδες και όχι τις πιστωτικές που αναγνωρίζει το ευρωπαϊκό σύστημα. Ένα grexit που θα έχει ως συνέπεια και τον αποκλεισμό των Ελλήνων φοιτητών από το πρόγραμμα “Erasmus”, το οποίο διευκολύνει την κινητικότητα ανάμεσα στα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια.

Το ότι η κυβερνητική επιλογή είναι απόλυτα σύμφωνη με την από μέρους της αμφισβήτηση της Διακήρυξης της Μπολόνια δεν αρκεί ως εξήγηση. Η Διακήρυξη έχει ως στόχο την εφαρμογή ενός συστήματος ακαδημαϊκών τίτλων, ευχερώς αναγνωρίσιμων και συγκρίσιμων στον ευρωπαϊκό χώρο, στη διευκόλυνση της κινητικότητας σπουδαστών και διδακτικού-ερευνητικού προσωπικού, στη εγγύηση υψηλής ποιότητας διδασκαλίας και στην αποτύπωση μιας ευρωπαϊκής διάστασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Η μονομερής υπονόμευσή της από την Ελλάδα δεν πρόκειται να την κλονίσει. Το μόνο που θα επιτύχει είναι την απομόνωση της χώρας, καθώς και την απώλεια της ευχερούς επαφής τόσο του διδακτικού-ερευνητικού στελεχιακού δυναμικού όσο και της νεολαίας που σπουδάζει με τις πανεπιστημιακές κοινότητες των ευρωπαϊκών χωρών και με τα πνευματικά κινήματα που αναπτύσσονται εκεί. Κοντολογίς, τον αποκλεισμό της πνευματικής – επιστημονικής ελίτ της ελληνικής κοινωνίας από το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και από τις εξωτερικές επιρροές.

Μήπως, όμως, αυτός είναι ο ανομολόγητος στόχος της ελληνικής εξαίρεσης; Γιατί, από μία άποψη, αυτή θα είναι και η συνέπεια μιας άλλης –ανεξήγητης με τη λογική– κυβερνητικής επιλογής: της κατάργησης των πρώτων ξενόγλωσσων τμημάτων των ελληνικών πανεπιστημίων. Τμημάτων, που δεν θα έφερναν μόνο έσοδα σε ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα που χειμάζονται οικονομικά, αλλά θα έφερναν σε επαφή Έλληνες που για κάποιο λόγο δεν θα είχαν στο πρόγραμμά τους σπουδές στο εξωτερικό με αλλοδαπούς σπουδαστές. Και όχι μόνον με μετανάστες του τρίτου κόσμου που «λιάζονται στις πλατείες προτού εξαϋλωθούν».

Μάλιστα, αυτό το grexit θα συναντήσει και τις λιγότερες αντιδράσεις, καθώς δεν θα έχει άμεσες και ορατές συνέπειες σε σημαντικές αριθμητικά, δυναμικές και συντεταγμένες ομάδες πολιτών. Φυσικά, από αυτό θα εξαιρούνται οι γόνοι της μεγαλοαστικής τάξης, οι οποίοι δεν θα μπορούσαν να γίνουν ποτέ ενοχλητικοί, και οι γόνοι της κομματικής νομενκλατούρας που θα τυγχάνουν ειδικής μεταχείρισης για να διαιωνίζουν την εξουσία. Το έργο έχει ξαναπαιχτεί σε πολλά μέρη της υφηλίου με ομοϊδεάτες πρωταγωνιστές!

Οι συγκεκριμένες κυβερνητικές επιλογές στον τομέα της εκπαίδευσης δίνουν τροφή για την εύλογη υποψία ότι στόχος τους είναι ο πνευματικός ευνουχισμός της νεολαίας και η δημιουργία ενός περίκλειστου διανοητικά χώρου, μέσα στον οποίο θα καλλιεργείται αποκλειστικά η πλύση εγκεφάλου που θα οδηγεί στη δουλοπρεπή υποταγή στην κυβερνητική ιδεολογία.

Από μία συνολική θεώρηση των κυβερνητικών επιλογών αναδύεται η αίσθηση ότι μακροπρόθεσμος, αν όχι μεσοπρόθεσμος, κυβερνητικός στόχος είναι ένα ολοκληρωτικό grexit από το δυτικοευρωπαϊκό οικονομικό και πολιτιστικό οικοδόμημα, το οποίο μεθοδεύεται, για πρακτικούς λόγους, με αποσπασματικά grexit, με τα οποία δοκιμάζεται η αντοχή ή η αντίσταση της κοινωνίας. Αν γίνει αντιληπτό ότι μία από αυτές φτάνει σε οριακό σημείο, ο αρμόδιος τομεάρχης κάνει τόσο πίσω ώστε αφενός μεν να καταλαγιάσουν οι αντιδράσεις αφετέρου δε να μείνει ζωντανό το σπέρμα για ένα grexit όταν οι συνθήκες ωριμάσουν.

Ωσότου, βέβαια, η συνολική απόδραση από τον δυτικό πολιτισμό –τον πολιτισμό που κληροδότησε στην ανθρωπότητα ο Διαφωτισμός– καταστεί εφικτή. Αυτή η απόδραση είναι ο συχνά ανομολόγητος στόχος πολλών (ακρο)αριστερών οραματιστών (και όχι μόνον). Γιατί, όπως αποδείχθηκε στην πράξη, το κριτικό και φιλελεύθερο (ως ατομοκεντρικό) ευρωπαϊκό πνεύμα δεν επιτρέπει να ευδοκιμήσουν οι τυραννίδες των “νεφελοκοκκυγιών” τους.

Ο δε δρόμος της απόδρασης από αυτό περνά αναπόφευκτα στην καλύτερη περίπτωση από μία Βενεζουέλα των Τσάβες-Μαδούρο και στην χειρότερη από μία Αλβανία του Χότζα ή από μία Βόρεια Κορέα της σοσιαλιστικής δυναστείας των Κιμ!

Μάιος 1945: Η μεγαλύτερη ομαδική αυτοκτονία

Βιβλία, βιβλία

in.gr, 8/5/2015

Είναι ένα σχετικά άγνωστο γεγονός της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας –μέχρι και στη Γερμανία, ελάχιστοι το γνωρίζουν. Αποτυπώνει όμως με τον πλέον εύγλωττο τρόπο τόσο την τραγικότητα του πολέμου (που ως γνωστόν δεν έχει νικητές, αλλά μόνον ηττημένους), όσο και την ιδεοληψία της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης.

Μεταξύ 1-8 Μαΐου του 1945, αμέσως μετά την πτώση του Βερολίνου και σχεδόν ταυτόχρονα με την άνευ όρων συνθηκολόγηση του Τρίτου Ράιχ, συντελέστηκε στην πόλη Ντέμιν στο γερμανικό κρατίδιο του Μεκλεμβούργου – Πομερανίας, η μεγαλύτερη ομαδική αυτοκτονία στην ιστορία της Γερμανίας.

Εκείνες τις ημέρες, κι αφού τα νέα για την ήττα της ναζιστικής Γερμανίας είχαν αρχίσει να διαδίδονται (είχε προηγηθεί η είδηση του θανάτου του Αδόλφου Χίτλερ), περίπου 900 - 1.000 κάτοικοι της μικρής αυτής κωμόπολης αφαίρεσαν οι ίδιοι τόσο τις ζωές τους όσο κι αυτές των οικογενειών τους.

Σε σύνολο 15.000 κατοίκων, αυτό σημαίνει πως ένας στους 15 αυτοκτόνησε.

Το περίεργο είναι πως η συντριπτική πλειοψηφία των αυτοχείρων ήταν απλοί, καθημερινοί άνθρωποι. Ούτε φανατισμένοι αξιωματούχοι των Ες-Ες, ούτε υψηλόβαθμα γρανάζια της ναζιστικής ιεραρχίας.

Πολλές οικογένειες αυτοκτόνησαν μαζί: ο πατέρας και η μητέρα έπνιξαν τα παιδιά τους στο γειτονικό ποτάμι Πέενε και κατόπιν έβαλαν μια βαριά πέτρα γύρω από το λαιμό τους κι έπεσαν στο βυθό του ποταμιού. Άλλοι έκοψαν τις φλέβες τους, ήπιαν δηλητήριο και ποντικοφάρμακο ή κρεμάστηκαν.

Έκτοτε, οι ιστορίες που έχουν έρθει στο φως είναι συγκλονιστικές: μια 18χρονη κοπέλα βοήθησε τους γονείς της να πεθάνουν, κόβοντας η ίδια τις φλέβες τους. Ένας ξυλουργός ξεκλήρισε με το περίστροφο του μιαν ολόκληρη οικογένεια, κατόπιν απαίτησης του ίδιου του πατέρα –προτού στρέψει το πιστόλι στη γυναίκα του και μετά στον εαυτό του.

Άλλες απόπειρες αυτοκτονίας δεν στέφθηκαν με επιτυχία: καταγράφηκαν περιπτώσεις όπου μανάδες έπνιξαν τα παιδιά τους, αλλά οι ίδιες μετά δεν είχαν το κουράγιο να κάνουν το απονενοημένο διάβημα. Κάποιοι κάτοικοι, όταν αποτύγχανε η μια μέθοδος, δοκίμαζαν μιαν άλλη: ένας άντρας δοκίμασε να πνιγεί στον Πέενε, αλλά απέτυχε, οπότε πήγε σπίτι του και κρεμάστηκε.

Το περιστατικό αυτό στο Ντέμιν ερευνά και το βιβλίο του γερμανού ιστορικού Φλόριαν Χούμπερ, που κυκλοφόρησε πριν μερικές εβδομάδες.

Μάλιστα, ο συγγραφέας του «Παιδί μου, υποσχέσου μου ότι θα αυτοπυροβοληθείς» («Kind, versprich mir, dass du dich erschießt») μίλησε πριν μερικές ημέρες στη Deutsche Welle για το θέμα αυτό:

«Το τραγικό αυτό γεγονός οφείλεται και στη γεωγραφική θέση (του Ντέμιν). Βρίσκεται σαν χερσόνησος ανάμεσα σε τρία ποτάμια. Μετά την ανατίναξη των γεφυρών, κανείς δεν μπορούσε να φύγει -ούτε οι στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού, οι οποίοι είχαν καταλάβει την πόλη στις 30 Απριλίου. Στο Ντέμιν βρίσκονταν τότε εκτός από τους κατοίκους και χιλιάδες πρόσφυγες από τις ανατολικές περιοχές της Γερμανίας. Η πόλη ήταν ασφυκτικά γεμάτη και όλος ο τόπος έμοιαζε με μια τεράστια παγίδα», λέει ο Χούμπερ στην DW.

Όσο για τα βαθύτερα αίτια που ώθησαν τους ανθρώπους αυτούς να αφαιρέσουν οι ίδιοι τις ζωές τους; «Πολλοί άνθρωποι φοβόντουσαν για τις ζωές τους, έτρεμαν τις επονομαζόμενες «ορδές των Μογγόλων», όπως έλεγαν τότε τους Σοβιετικούς, ότι θα έρθουν και θα ξεριζώσουν τις γλώσσες και τα μάτια τους και θα βιάσουν τις γυναίκες τους. Επίσης, κάποιοι είχαν ένα αίσθημα ενοχής και ως εκ τούτου φοβούνταν για ότι επρόκειτο να συμβεί στη συνέχεια», τονίζει ο Χούμπερ, προσθέτοντας επίσης πως «το Ντέμιν δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό (μαζικών αυτοκτονιών), καθώς αυτό το αίσθημα κατάρρευσης δεν περιοριζόταν μόνο στις ανατολικές περιοχές της χώρας, αλλά ήταν κυρίαρχο σε όλη τη χώρα».

Μάλιστα, από τις έρευνες του Χούμπερ διαπιστώνεται μια δραστική αύξηση του αριθμού των αυτοκτονιών εκείνη την περίοδο και σε άλλες περιοχές, όπως στην Βαυαρία και στο Αμβούργο.

Οσο για το γιατί η ομαδική αυτοκτονία του Ντέμιν παραμένει μέχρι σήμερα σχετικά άγνωστη ακόμη και στην ίδια τη Γερμανία, ο συγγραφέας επισημαίνει πως «στη DDR [την πρώην Ανατολική Γερμανία] απαγορευόταν να μιλά κανείς για τέτοια ζητήματα που ίσως υπαινίσσονταν άσχημα πράγματα για τον Κόκκινο Στρατό. Όμως πλέον έχει περάσει μεγάλο διάστημα από τη γερμανική επανένωση. Και ενώ παλιά πριν 20-30 χρόνια, πολλά πράγματα περιορίζονταν στα άκαμπτα δίπολα θύτης-θύμα και ήρωας-δήμιος, οι αυτοκτονίες στο Ντέμιν αποδεικνύουν ότι αυτό δεν ισχύει. Οι αυτόχειρες στο Ντέμιν δεν ήταν μεν ούτε θύτες, αλλά ούτε και θύματα, όπως αυτά των γερμανικών στρατοπέδων συγκέντρωσης: ήταν απλώς κάποιοι άνθρωποι που αυτοκτόνησαν κάτω από εξαιρετικά ακραίες συνθήκες».

«21η Απριλίου '67»: Τα οικονομικά σκάνδαλα της χούντας

attikanet.blogspot.gr, 21/4/13

Τελευταία άρχισε, από συγκεκριμένο πολιτικό χώρο φυσικά, να κυκλοφορεί μια ανακρίβεια σχετικά με την οικονομική διαχείριση της χούντας των συνταγματαρχών: Ότι μπορεί να υπήρχε μεν δικτατορία, αλλά ήσαν έντιμοι και δεν έγιναν οικονομικά σκάνδαλα ούτε διαφθορά ούτε ρουσφέτια και γενικά ότι σεβάστηκαν το δημόσιο χρήμα. Ουδέν ψευδέστερον! Συνεχή και αμέτρητα τα σκάνδαλα.  

Ενδεικτικά: Οι ίδιοι οι χουντικοί ομολογούν σκάνδαλα και διαφθορά

               

- Ο πραξικοπηματίας Ιω. Λαδάς έκανε την περίφημη δήλωση-κόλαφο για το βίο και την πολιτεία των χουντικών,  «εγώ φεύγω με   καθαρά  χέρια»! 

- Ο κεντρικός προπαγανδιστής της χούντας Σάββας  Κωνσταντόπουλος, γράφει για «νεο-φαυλοκρατία" και "αποπνιχτική ατμόσφαιρα σκανδάλων». 

- Στο βιβλίο της η Ντέλλα Ρουφογάλη, σύζυγος του χουντικού αρχηγού της ΚΥΠ, ομολογεί πλήθος ρουσφετιών και γράφει επί λέξει: «...το καλύτερο   χαβιάρι  Περσίας και καβούρια Αλάσκας καταφθάνουν στο σπίτι. Δεν ξέρω τί να τα κάνω»! 

- Το καθεστώς Ιωαννίδη, λόγω αντίθεσης με τον Παπαδόπουλο, έβγαλε στη δημοσιότητα πλήρη οικονομικά στοιχεία του διαβόητου ...«Τάματος του Έθνους».    

Αμαρτωλές συμβάσεις, Τάματα, θαλασσοδάνεια, σάπια κρέατα...  

- Μόλις ανέλαβαν εσύναψαν σύμβαση με την αμερικάνικη εταιρία Litton και της κατέβαλαν 1,2 εκ. δολλάρια συν έξοδα για επενδύσεις, που ...δεν  έγιναν ποτέ. 

- Αμέσως μετά το ναυάγιο με τη Litton, ο Μακαρέζος υπέγραψε μεγάλη αποικιοκρατική σύμβαση με τον Αμερικάνο εργολάβο Ρ. Μακντόναλντ, για την κατασκευή της  Εγνατίας Οδού. Εγγυήθηκαν τα δάνειά του, τον «διευκόλυναν» με 33,4 εκ. ομόλογα και 4,5 εκ. δολάρια ως προκαταβολή, αλλά ο Μακντόναλντ δεν εξασφάλισε χρηματοδότηση από το εξωτερικό και έφυγε! 

- Πασίγνωστες οι «δουλειές» της χούντας με τον ελληνοαμερικανό επιχειρηματία Τομ Πάππας: Αποικιοκρατική σύμβαση εμφιάλωσης της Coca-Cola και απαλλαγή  από τις αντισταθμιστικές υποχρεώσεις για αγροτοβιομηχανικές μονάδες. Μάλιστα ένας υπάλληλος του Τομ Πάππας, ο Π. Τοτόμης, διορίστηκε υπουργός και μετά διοικητής της ΕΤΒΑ!       

Παπαδόπουλος - Τομ Πάππας

- Συστάθηκε «Ειδικό Ταμείο» για την ανέγερση εκκλησίας στα Τουρκοβούνια,  του λεγομένου «Τάματος του  Έθνους». Εισέρρευσαν δάνεια, εισφορές, δωρεές κλπ., σύνολο 453,3 εκατομμύρια δρχ.(45,5 εκατομμύρια ως δημόσια επιχορήγηση, 180 εκατομμύρια από «δωρεές», «εισφορές» και 230 εκατομμύρια σε δάνεια). Ενα μέρος των «εισφορών» ήταν επίσης δημόσιο χρήμα. Π.χ. η Αγροτική Τράπεζα «πρόσφερε» 10 εκατομμύρια. Το έργο δεν πραγματοποιήθηκε, αλλά   εξαφανίστηκαν 406 εκατομμύρια  (το 90%), υποτίθεται για απαλλοτριώσεις, «δαπάνες μελετών», προπαρασκευαστικά έργα και «δαπάνες διοικήσεως και λειτουργίας»...  

- Ο υφυπουργός Εμπορίου  Μπαλόπουλος με τον Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου, Παπαμιχαλόπουλο, ήσαν οι μοναδικοί που καταδικάστηκαν επί χούντας κι αυτό λόγω της αποκαθήλωσης του Παπαδόπουλου από τον Ιωαννίδη. Πρόκειται για το περίφημο σκάνδαλο των σάπιων κρεάτων της Αργεντινής με το όνομα του Μπαλόπουλου να μένει στην Ιστορία και να γίνεται  σλόγκαν.  Στο δικαστήριο μάλιστα, αναγνώσθηκε εντολή του Παττακού που απαγόρευε  για  κάποιο διάστημα τη διάθεση ντόπιου κρέατος, χάριν των των προβληματικών της Αργεντινής! Επίσης κατατέθηκε πως οι κατηγορούμενοι χρηματίζονταν «κατά συρροήν» και από μεγαλέμπορους της Ροδεσίας, οι οποίοι επεδίωκαν να αποκτήσουν μονοπωλιακά προνόμια στην εισαγωγή κρέατος. Αποτέλεσμα, η συγκέντρωση αδειών εισαγωγής σε χέρια λίγων και ανατιμήσεις. 

- Επί δικτατορίας γιγαντώθηκαν οι «ημέτεροι», με  θαλασσοδάνεια από τις κρατικές τράπεζες.  Πρωταθλητές στη χορήγησή τους, οι Λαδάς και Ρουφογάλης και μάλιστα πριν κλείσουν μήνα στην εξουσία. Σε δύο δημοσιευθέντα έγγραφα του τελευταίου, αναφέρονται χορηγήσεις δανείων άνω του 1,5 δισεκατομμυρίου και για  «υπό έγκρισιν» δάνεια άνω του 1,6 δισεκατομμυρίου δρχ.!! - Γίνονταν κατά κόρον απευθείας αναθέσεις έργων χωρίς διαγωνισμούς σε διάφορες εταιρίες. Π.χ. αγορά μηχανημάτων για τη ΔΕΗ από τη Siemens, με πρόσχημα αποφυγή καθυστερήσεων,  όπως εσηγήθηκε ο διοικητής της, στρατηγός Καρδαμάκης!                            

Διορισμοί ημετέρων, οικογενειοκρατία 

- O Μακαρέζος διόρισε υπουργό Γεωργίας κι αργότερα Βορείου Ελλάδος, τον κουνιάδο του Αλέξανδρο Ματθαίου.  

- Ο Λαδάς έκανε τον ένα ξάδερφό του διοικητή της ΑΣΔΕΝ και τον άλλο Γ.Γ. Κοινωνικών Υπηρεσιών.  

- Ο γαμπρός του Παττακού Ανδρέας Μεϊντάσης επιδόθηκε σε μπίζνες με το Δήμο Αθηναίων –από την κατασκευή του υπόγειου γκαράζ της Κλαυθμώνος μέχρι μια «τεχνική μελέτη αξιοποίησης δημοτικού ακινήτου» - ύψους ...1.109.000 δρχ. 

- Τα αδέρφια του Παπαδόπουλου:  Ο Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος διετέλεσε στρατιωτικός ακόλουθος, Γ.Γ. του Υπ. Προεδρίας, Περιφερειακός Διοικητής Αττικής και «υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ».   Ο Χαράλαμπος Παπαδόπουλος αναρριχήθηκε αστραπιαία στην υπαλληλική ιεραρχία για να αναλάβει Γ.Γ. Δημ. Τάξεως.  

- Ο  στρατηγός Καρδαμάκης έγινε διοικητής της ΔΕΗ και ο διαβόητος πρώην αρχηγός της ΚΥΠ  στρατηγός Αλ. Νάτσινας, ανέλαβε δ/ντής του ... Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.           

Χλιδή, σπατάλες, προκλητική επίδειξη πλούτου  

- Την πρωτοκαθεδρία στην κοσμική ζωή είχε ο Ρουφογάλης της ΚΥΠ και η νεαρή σύζυγός του, πρώην μοντέλο Ντέλλα, με πολυτελή θορυβώδη  πάρτυ, παρουσία εφοπλιστών και μεγαλοεπιχειρηματιών, οι οποίοι τους έστελναν πολυτελή δώρα. 

- Τη δική της προκλητικά πλούσια ζωή της αφηγείται στο  βιβλίο της η Ντέλλα Ρουφογάλη, αλλά και αυτή της συζύγου του δικτάτορα,  Δέσποινας Παπαδοπούλου.  Μαζί πήγαν στο Παρίσι, έμεναν σε πολυτελείς σουίτες στο Ιντερκοντινένταλ, έκαναν βόλτες με λιμουζίνες και πανάκριβα ψώνια, μάλιστα δε, συναντήθηκαν εκεί και με το ζεύγος Γιάννη Λάτση. Όταν μετά χρειάστηκε να πάνε στις Βρυξέλλες οδικώς λόγω της κακοκαιρίας, τους έστειλε λιμουζίνα ο Ωνάσης!  

- Ο Παπαδόπουλος «νοίκιαζε» στο Ψυχικό  βίλλα ιδιοκτησίας εφοπλιστών και στο Λαγονήσι τη βίλλα Ωνάση.  Συγχρόνως η μεγαλομανία του τον έκανε να κτίσει αυθαίρετη βίλλα, με ελικοδρόμια, φυλάκια για σκοπιές κλπ. μέσα στον ... Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας, αλλά και σαλέ στο ... όρος Μπέλες, για να κυνηγάει αγριογούρουνα!!  

- Ο αδελφός του δικτάτορα, Χαράλαμπος Παπαδόπουλος, σύμφωνα με τα απομνημονεύματα αξιωματικού της αστυνομίας, είχε το προσωνύμιο «μπον φιλέ», για τις δαπανηρές νυχτερινές περιηγήσεις του στα καμπαρέ.         

«Ευλόγησαν τα γένια» τους και νομοθέτησαν την  ασυλία τους!   

- Το 1970 οι δικτάτορες θεσμοθέτησαν τη στεγαστική αποκατάσταση «αξιωματικών διαδραματισάντων εξέχοντα ρόλον» ... στο πραξικόπημα.  

- Στις 30/12/ 1970, έκαναν νόμο «περί ευθύνης υπουργών», ώστε να αποφύγουν μελλοντική δίωξη και  «παρέγραψαν» όλα τα εγκλήματα, «δια τα οποία δεν ησκήθη ποινική δίωξις μέχρι της ημέρας συγκλήσεως» κάποιας Βουλής, μελλοντικής. Εάν επιτύγχανε το πείραμα της κυβέρνησης Μαρκεζίνη, κατά πάσαν βεβαιότητα θα επιβίωνε αυτή η ασυλία που πρόσφεραν στον εαυτό τους.

  

Οι σχέσεις με το εγχώριο Κεφάλαιο   

- Όλα τα μεγάλα ονόματα, Ωνάσης, Νιάρχος, Λάτσης, Ανδρεάδης, Βαρδινογιάννης, Μποδοσάκης και πολλοί άλλοι, υπήρξαν ομοτράπεζοι των συνταγματαρχών. Διάφοροι επιχειρηματίες  κυριολεκτικά γιγαντώθηκαν τότε, όπως πασίγνωση αλυσίδα ξενοδοχείων, ο Ανδρεάδης που βρέθηκε με όμιλο πέντε τραπεζών κ.ά. 

- Μάλιστα κάποτε επειδή συγκρούστηκαν οι μεγιστάνες μεταξύ τους για το ποιός θα πάρει τα διϋλιστήρια, έγιναν μέχρι απόπειρες πραξικοπημάτων και έκτακτοι ανασχηματισμοί, διότι στη τριανδρία της χούντας ο καθένας υποστήριζε διαφορετικό   εφοπλιστή!  

- Μαύρη σελίδα της χουντικής περιόδου, οι απροκάλυπτες παρεμβάσεις του δημοσίου για βίαιες  απαλλοτριώσεις και παράδοση της γης με διαδικασίες fast track σε ιδιωτικές εταιρίες, όπως τα  3.000 στρέμματα στην Πάχη Μεγάρων, στον Ανδρεάδη για διϋλιστήριο.Ενώ εκκρεμούσε η υπόθεση στο Συμβούλιο Επικρατείας, οι μπουλντόζες του Ανδρεάδη μπήκαν νύχτα στον ελαιώνα των Μεγάρων, ξερρίζωσαν τεράστιο αριθμό ελαιοδέντρων και  γκρέμισαν κτηνοτροφικές και πτηνοτροφικές μονάδες της περιοχής. Οι Μεγαρίτες ξεσηκώθηκαν με γενική απεργία και συλλαλητήριο 12.000 (!) ανθρώπων και μάλιστα με επιτροπή αγώνα συμμετείχαν στην κατάληψη του Πολυτεχνείου! Ο αγώνας τους δικαιώθηκε και τα σχέδια Ανδρεάδη - χούντας ματαιώθηκαν...   

Τα φριχτότερα  ανομήματα της χούντας υπήρξαν ο στραγγαλισμός των ελευθεριών του ελληνικού λαού, με θανατώσεις αντιφρονούντων, με βασανισμούς  και εξευτελισμούς πολιτικών κρατουμένων και  φυσικά η κυπριακή τραγωδία, που εξαιτίας της παρέδωσαν με σκυμμένο κεφάλι την εξουσία. Έτσι πέρασαν σε δεύτερη μοίρα τα οικονομικά σκάνδαλα και δεν έγινε διερεύνηση όλων. Όμως καί υπήρξαν καί πολλά ήσαν καί τεραστίου μεγέθους και τα ντοκουμέντα αναρίθμητα. Η χούντα συνέχισε ανελλιπώς τη διαφθορά, τις οικονομικές ατασθαλίες και την ευνοιοκρατία του μετεμφυλιακού κράτους και παρέδωσε «επάξια» τη σκυτάλη στο «πάρτι» της μεταπολίτευσης. Και έμειναν μόνο επτά χρόνια στην εξουσία...