της Ισμήνης, 19/11/2017
Ερώτηση: Έχεις
πάει στα Τριζόνια; με ρωτήσανε σε μια παρέα που βρέθηκα.
Απάντηση: Όχι,
δεν έχω πάει, τα μόνα τριζόνια που ξέρω είναι αυτά που πετάνε τα βράδυα στον
κήπο μου και βγάζουνε έναν εξαίσιο ήχο!
Απαξιωτικό
βλέμμα ακολουθεί την απάντησή μου και ταυτόχρονα καπάκι έρχεται το ρήμα εις διπλούν:
χάνεις, χάνεις!!!!
Ωραία χάνω αλλά
καιρός να βρω πια τι και που είναι αυτά τα Τριζόνια, πλην του υπέροχου τραγουδιστή
μου «μον τρεζορ», έτσι βάφτισα τον γρύλο μου, που μου κάνει συντροφιά τα βράδια!
Και ω! του θαύματος, ετοιμάσθηκε ημερήσια εκδρομή από τον Σύλλογο μια ωραία καλοκαιρινή
ημέρα στα Τριζόνια!
Γεμάτη χαρά,
ανοίγω την ιντερνετική πλέον εγκυκλοπαίδεια και πληροφορούμαι ότι: Τα Τριζόνια
είναι το μοναδικό κατοικημένο νησί του Κορινθιακού, βρίσκονται μια… δρασκελιά από
τη στεριά, σε απόσταση μόλις 500 μέτρων από τις ακτές της Φωκίδας. Τα καΐκια
από τον απέναντι οικισμό Γλυφάδα μεταφέρουν το ένα πίσω από το άλλο, σε
μερικά λεπτά, όσους αποζητούν να απολαύσουν λίγες στιγμές ηρεμίας
και να κάνουν και τη βουτιά τους στις πεντακάθαρες ακτές του μικρού αυτού
νησιού με τις γωνιές που μοιάζουν να βγαίνουν από άλλη εποχή. Μόλις 2,5
τετραγωνικά χιλιόμετρα, με μέγιστο μήκος τα 3 χλμ., διεκδικεί επάξια τον τίτλο ενός
από τα μικρότερα νησιά της χώρας.
Τα χρωματιστά του
σπίτια, οι ελιές και ατελείωτες πικροδάφνες συνθέτουν τον χρωματικό πίνακα. Τα
αυτοκίνητα απαγορεύονται διά νόμου στο αγαπημένο νησί των ντόπιων και από τις
δύο πλευρές – και από τη Φωκίδα και από την Αχαΐα.
Για την προέλευση
του ονόματος του νησιού υπάρχουν τρεις εκδοχές. Η μία θέλει να το οφείλει στο
συμπαθές ομώνυμο έντομο, μια άλλη από παραφθορά της λέξης «τριονήσια», καθώς με
αυτό το όνομα περιέγραφαν οι ντόπιοι το σύμπλεγμα των Τριζονίων που περιλαμβάνει
τα τρία μεγαλύτερα νησιά, και μια τρίτη σχετίζεται με την ύπαρξη τριών θαλάσσιων
ζωνών, απ’ όπου μπορεί κανείς να επισκεφτεί το νησί, δηλαδή από Ιόνιο (δυτικά),
από Πειραιά (ανατολικά) και από Πελοπόννησο (νότια).
Ένας μικρός
οικισμός 50 σπιτιών (οι κάτοικοί του δεν ξεπερνούν τους 160), ένα μικρό λιμάνι,
μια εκκλησία, μια μαρίνα, μερικές ταβέρνες που απλώνουν τα τραπέζια τους μέχρι
εκεί που χτυπάει το κύμα και τέσσερις παραλίες. Και αυτές στα… μέτρα του
νησιού.
Και πραγματικά φθάνοντας
εκεί με το καΐκι «Άγιος Νικόλαος» επιβεβαιώνεται
η περιγραφή που διάβασα!!! Όλα στα μέτρα της συμπαθητικής οικειότητας και της
ανθρώπινης υπόστασης που έχει χαθεί στις ημέρες μας στα άλλα μεγάλα
κοσμοπολίτικα νησιά!!
Τα γαλανά νερά του κόλπου μας καλούν να κάνουμε ένα δροσερό
μπανάκι! Οι καλύτερα οργανωμένες με μαγιώ, πετσέτες, σωσίβια, μπρατσάκια,
βατραχοπέδιλα, μάσκες, αναπνευστήρες βουτάμε στα κατακάθαρα γαλανά νερά!!
Με απλωτές σε ρυθμό
κολύμβησης ολυμπιακών αγώνων κάνουμε συναγωνισμό σαν μικρά παιδιά και τότε ξαφνικά
στη μέση του πουθενά ένας οξύς πόνος πάνω στο δεξί μου πόδι, τη γάμπα μου!
Αναδύεται μια μικρή τσούχτρα, μα τόσο μικρή με μια εμφανή ικανοποίηση στο διάφανο
κάλυμμά της, που μου την έφερε γιατί μπήκα στα μέρη της! Μπορεί να ήτανε και
«τσούχτρος» που μαγεύτηκε από τα καλλίγραμμα πόδια μου και τα πέρασε για
πλοκάμια του αντίστοιχου θηλυκού, ή να τα πέρασε για διαιρεμένη ουρά γοργόνας
από το παραμύθι του Άντερσεν ή τη γοργόνα του Μεγαλέξανδρου, κανείς δεν ξέρει
τι είχε στο μυαλό του το ασπόνδυλο, εγώ μόνο ξέρω ότι μου προξένησε μια πολύ
ωραία κοκκινίλα με τσούξιμο που χρειάσθηκε να περάσουν 3 εβδομάδες για να φύγει
το σημάδι που μου άφησε!
Τέλος πάντων,
διασκεδάσαμε το συμβάν και αποζημιωθήκαμε με τα ωραία φαγητά που γευτήκαμε και
την άψογη περιποίηση στην ταβέρνα που κάτσαμε. Η επόμενη στάση ήτανε για καφέ
στην υπέροχη Ναύπακτο! Η Ναύπακτος είναι
πόλη με μεγάλη ιστορία. Λέγεται ότι πήρε το όνομά της από τις λέξεις ναυς και
πήγνυμι, που σημαίνει «κατασκευάζω πλοίο». Η πόλη ονομαζόταν από τους Έλληνες Έπακτος
ή Έπαχτος ή Λεπάντο.
Το 1571 έγινε η
Ναυμαχία της Ναυπάκτου. Πρόκειται για τη ναυμαχία, που έλαβε χώρα στο στόμιο
του Πατραϊκού κόλπου, αποτέλεσε δε την πιο εντυπωσιακή φάση του πολέμου για την
κατάκτηση της. Η ναυμαχία αυτή υπήρξε ιστορικό γεγονός, γιατί σ’ αυτήν
αναχαιτίσθηκε η απειλητική για την Ευρώπη τουρκική ναυτική δύναμη. Εντυπωσιακά
αξιοθέατα της πόλης είναι, το καλοδιατηρημένο Κάστρο που δεσπόζει στο λόφο με
το πευκοδάσος πίσω από την πόλη, το Ενετικό λιμάνι, τα παραδοσιακά σπίτια στο κέντρο
της πόλης και τα πλακόστρωτα καλντερίμια της!
Αποχαιρετήσαμε
την πλευρά της Αιτωλοακαρνανίας περνώντας την εντυπωσιακή γέφυρα Ρίου–Αντιρρίου «Χαρίλαος
Τρικούπης» και αργά το απόγευμα φθάσαμε στην Αθήνα μετά από μια γεμάτη ημέρα με
εντυπώσεις και ένα σωρό δραστηριότητες!
