Ο εντιμότατος κύριος Λαφαζάνης

του Κώστα Στούπα, capital.gr, 4/12/2014

Η περίπτωση του Παναγιώτη Λαφαζάνη είναι αξιοπρόσεκτη σε σχέση με σχεδόν το σύνολο του υπόλοιπου πολιτικού προσωπικού της χώρας. Συγκριτικά εμφανίζεται να είναι περισσότερο ρεαλιστής τόσο σε σχέση με το ΣΥΡΙΖΑ, όσο και με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, κόμματα που υποτίθεται πως  έχουν μια πρόταση διαχείρισης της χρεοκοπίας.

Επιπλέον σε σχέση με τους περισσότερους πολιτικούς πρώτης γραμμής, ακόμη του ΣΥΡΙΖΑ μη εξαιρουμένου, ο κ. Λαφαζάνης έχει ένα ηθικό πλεονέκτημα: Δεν φαίνεται να έχει γίνει πλούσιος από την πολιτική. Ούτε για φοροδιαφυγή υπάρχουν κατηγορίες ή υποψίες όπως με άλλα στελέχη, ούτε αποκόμισε εκατομμύρια από εργοδότες ως αντάλλαγμα για τις «συνδικαλιστικές» του υπηρεσίες, ούτε συνδικαλιστικά στελέχη σαν τον Ρίζο Ρίζο της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ υπέθαλψε, ούτε απέκτησε δεκάδες ακίνητα και εκατοντάδες χιλιάδες σε καταθέσεις με ένα μισθό ΔΕΚΟ...

Στο τελευταίο πόθεν έσχες του εμφανίζεται να διαθέτει περί τις 38.000 ελβετικά φράγκα, 8.651 λίρες Αγγλίας και 60.000 Ευρώ. Οποιοσδήποτε έχει εκλεγεί βουλευτής τόσες φορές, θα μπορούσε να διαθέτει αυτήν την περιουσία και ακόμη μεγαλύτερη.

Στα μείον θα μπορούσε να του καταλογίσει κάποιος την απουσία  άσκησης οποιουδήποτε επαγγέλματος στο βιογραφικό του. Από έφηβος κερδίζει τα προς το ζειν σαν επαγγελματικό κομματικό στέλεχος ή βουλευτής.

Οι απόψεις

Οι απόψεις του κ. Λαφαζάνη παραμένουν αμετάβλητες στο χρόνο, σχεδόν από τότε που ήταν έφηβος στο ΚΚΕ, την περίοδο του ΣΥΝ του 4% και την περίοδο του ΣΥΡΙΖΑ του 25%:  Έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ και την ΕΕ. Κρατικοποίηση Τραπεζών και επιχειρήσεων και ανατροπή του αστικού δημοκρατικού πολιτεύματος...

Αλήθεια είναι επίσης πως την περίοδο του ΣΥΡΙΖΑ του 25% οι απόψεις του είναι πιο κοντά σε αυτές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΚΚΕ παρά του Αλέξη Τσίπρα που προσπαθεί να προσγειώσει ένα ακτιβίστικο συνονθύλευμα στους διαδρόμους της εξουσίας με τα «φτερά» του κλεπτοκρατικού ΠΑΣΟΚ.

Οι απόψεις του κ. Λαφαζάνη αποκτούν μεγαλύτερη βαρύτητα γιατί εκπορεύονται από κάποιον που επηρεάζει το 40% του κομματικού μηχανισμού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πιθανόν της αυριανής κυβέρνησης και όχι από το 5% του ΚΚΕ ή το 1,5% της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Παρ΄ όλα αυτά οι απόψεις του κ. Λαφαζάνη περί της εξόδου από την κρίση φαίνεται να έχουν μεγαλύτερη επαφή με την πραγματικότητα σε σχέση με αυτές του ΣΥΡΙΖΑ ή αυτές που πορεύονται όλα τα κόμματα εξουσίας από την αρχή αυτής της χρεοκοπίας μέχρι σήμερα...

Τρία κόμματα μια πολιτική...

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ποιες είναι οι βασικές πτυχές της τακτικής που ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις μετά το 2010;

► Ο Γιώργος Παπανδρέου κέρδισε τις εκλογές του 2009 με το σύνθημα λεφτά υπάρχουν. Αντί να αλλάξει ρότα αμέσως μετά την εκλογική νίκη, να παρουσιάσει την πραγματική εικόνα και να ξεκινήσει μείωση δαπανών, περιορισμό  του δημοσίου και μεταρρυθμίσεις που θα διατηρούσαν την πρόσβαση της χώρας στις αγορές, προτίμησε τα δανεικά από το μνημόνιο με την επιτήρηση της τρόικα. Στη συνέχεια αντί να εφαρμόσει τις δεσμεύσεις που ανέλαβε από το μνημόνιο άρχισε την κωμωδία της χάραξης «κόκκινων» γραμμών απέναντι στις απαιτήσεις των δανειστών.

Κατ’ ουσίαν προτίμησε να εκχωρήσει εθνική κυριαρχία παρά να αναλάβει τις ευθύνες του το πολιτικό σύστημα που χρεοκόπησε τη χώρα.

► Ο Αντώνης Σαμαράς ως αντιπολίτευση «έσχιζε» μνημόνια και μιλούσε για το αδιέξοδο της πολιτικής τους. Με αιχμή τα Ζάππεια υποσχόταν σκληρή επαναδιαπραγμάτευση και την πέτυχε με χαμηλότερα επιτόκια από τους δανειστές και περισσότερο χρόνο προσαρμογής. Υπέγραψε και αυτός δεσμεύσεις για μεταρρυθμίσεις τις οποίες δεν εφάρμοσε και αφού εισέπραξε τις δόσεις άρχισε να ζητά αναθεώρηση των δεσμεύσεων. Βασική συνισταμένη όπως και του ΠΑΣΟΚ ήταν η διατήρηση των προνομίων των προνομιούχων του πελατειακού κράτους με τη συντριβή των υπολοίπων μέσω φορολογίας.

► Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει κυβερνήσει ακόμη. Έχει υποσχεθεί όμως σε όλους τα πάντα. Μέχρι και επαναφορά των απολαβών στα προ 2010 επίπεδα υποσχόταν μέχρι πρόσφατα με ένα νόμο και ένα άρθρο. Σταδιακά από την άποψη το ευρώ δεν είναι φετίχ μετακινήθηκε στη θέση το Ευρώ και η Ε.Ε. είναι θέσεις αδιαπραγμάτευτες για την Ελλάδα. Επίσης σταδιακά, οι μονομερείς ενέργειες για το χρέος εξομαλύνθηκαν.

Το όλο σχέδιο για το πώς θα πετύχει όλα αυτά, παραμένει το ίδιο με τον πυρήνα της στρατηγικής του Γ. Παπανδρέου και του Α. Σαμαρά. Ήτοι, το πιστόλι πάνω στο τραπέζι. Τουτέστιν, σκληρότερη διαπραγμάτευση με την Τρόικα για φθηνότερα δανεικά τα οποία θα διαγράψουμε αν χρειαστεί. Με λίγα λόγια, νέες «κόκκινες» γραμμές και πράσινα άλογα...

Επί της ουσίας όλα τα κόμματα εξουσίας (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ) πορεύονται με το ίδιο σχέδιο: να κοροϊδέψουμε και να πάρουμε όσο το δυνατόν περισσότερα δανεικά χωρίς να αλλάξουμε τίποτα από το παρασιτικό μοντέλο που χρεοκόπησε. Μοναδικό μας χαρτί στη διαπραγμάτευση η πυροδότηση της βόμβας που βρίσκεται στο σαλόνι μας με στόχο το φόβο των άλλων για ζημιές στην πολυκατοικία.

Μπορεί;

Η τρόικα έχει δύο χαρτιά στα χέρια της. Τα δανεικά, μέρος των οποίων καλύπτει τα δημοσιονομικά κενά και την ΕΚΤ, οι οποίες κρατά ανοιχτές τις ελληνικές τράπεζες. Αυτές κρατούν ανοιχτό ό,τι έχει απομείνει από την ελληνική οικονομία, η οποία συντηρεί περί τα 3 εκατ. συνταξιούχους, 2,5 εκατ. εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, κάτι λιγότερο από 1 εκατ. στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, 1,5 εκατ. ανέργους και τα υπόλοιπα προστατευόμενα μέλη...

Αν Τρόικα και ΕΚΤ δεν αποδεχτούν τους όρους μιας σκληρής διαπραγμάτευσης, η κατάσταση σε σχέση με καταβολή μισθών και συντάξεων και διατήρηση θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα μπορεί να επιδεινωθεί μέσα σε λίγες εβδομάδες. Τότε θα μπορούμε να μιλάμε για γενικευμένη ανθρωπιστική κρίση και θα απαιτηθεί η διανομή τροφίμων και καυσίμων.

Από την άποψη αυτή η προσέγγιση Λαφαζάνη που υποστηρίζει πως δεν μπορείς να έχεις και την πίτα ολόκληρη (παραμονή σε ευρώ και ΕΕ) και το σκύλο χορτάτο, η επιβολή νέων όρων μέσω σκληρής διαπραγμάτευσης είναι πιο ρεαλιστική από αυτή που εκφράζει με δημαγωγικούς τόνους η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.

Τι λέει η άποψη αυτή; Διαγράφουμε το χρέος, αδιαφορούμε για τις αγορές, κρατικοποιούμε τις άδειες τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις και επιχειρούμε στην Ελλάδα να οικοδομήσουμε με επιτυχία αυτό που απέτυχε στη Βουλγαρία, την Αλβανία και την ΕΣΣΔ.

Κλείνουμε τα σύνορα στις εισαγωγές και τις εξαγωγές καταθέσεων και προφανώς και την έξοδο όσων θελήσουν να μεταναστεύσουν. Αυτές πάνω κάτω είναι και ο απόψεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΚΚ για την έξοδο από την κατάσταση χρεοκοπίας.

Μπορεί κάποιος να διαφωνεί με αυτήν τη άποψη, αλλά συνιστά μια στρατηγική διαφορετική από αυτήν που επικρατεί από τα κόμματα εξουσίας που απλά προσπαθούν να επιμηκύνουν το βίο ενός χρεοκοπημένου μοντέλου με δανεικά. Είναι μια έντιμη και καθαρή άποψη.

Η μοναδική διαφορετική στρατηγική εξόδου που έχει διατυπωθεί αλλά παραμένει περιθωριακή, είναι αυτή του Στέφανου Μάνου (Δράσης) και  της Δημιουργίας Ξανά. Μείωση των κρατικών δαπανών και ανασύσταση του ιδιωτικού τομέα με μείωση των φόρων. Μείωση του δημοσίου και αναδιοργάνωση αυτού που θα απομείνει με αξιολόγηση απόδοσης  με ανάλογη αμοιβή. Εξασφάλιση μιας εθνικής σύνταξης για όλους και αναμόρφωση του ασφαλιστικού εκ βάθρων στη βάση του κεφαλαιοποιητικού συστήματος. 

Δηλαδή, η εθνική  σύνταξη να δίνεται στο όριο εθνικής συνταξιοδότησης και για τα υπόλοιπα  ο καθένας να βγαίνει όποτε θέλει σε σύνταξη αλλά να λαμβάνει αυτά που έχει συνεισφέρει συν τις αποδόσεις τους. Ιδιωτικοποιήσεις και άνοιγμα αγορών για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και θα βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα έτσι ώστε οι εξαγωγές μαζί με τα έσοδα του τουρισμού να στηρίξουν το βιοτικό επίπεδο.

Αυτές είναι οι δυο απόψεις λοιπόν που έχουν διατυπωθεί για την έξοδο από την κατάσταση χρεοκοπίας και τη μια σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο την εκφράζει ο Π. Λαφαζάνης.

Τι λέει ο Π. Λαφαζάνης...

1) «Για την Αριστερά ο αναγκαίος στόχος της διακυβέρνησης τίθεται πολύ διαφορετικά. Για εμάς είναι σκληρός δρόμος που προϋποθέτει την ενίσχυση και ανάπτυξη μεγάλων κοινωνικών ταξικών αγώνων, που απαιτεί συνεχή πολιτική, οργανωτική και προγραμματική προετοιμασία, καθώς και προετοιμασία του κοινωνικού εδάφους. Και αυτά πολύ περισσότερο που μια κυβέρνηση της Αριστεράς δεν θα κάνει απλώς μια ανώδυνη διαχείριση του συστήματος αλλά μεγάλες τομές, ρήξεις και μεγάλες ανατροπές».

Τι σημαίνει αυτό; Για όποιον έχει διαβάσει λενινισμό τα παραπάνω σημαίνουν πως αυτά που θέλουμε να εφαρμόσουμε δεν μπορούν να υλοποιηθούν με τον κλασσικό αστικοδημοκρατικό τρόπο.

 2) «Εγώ δεν θέλω να κοροϊδεύω τον κόσμο, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει» δήλωσε σε τηλεοπτική εκπομπή παλαιότερα...

Τι σημαίνει αυτό; Για να κυβερνήσει ένα αριστερό λενινιστικό κόμμα χρειάζεται να έχει δημιουργήσει μια παρακρατική παράλληλη στρατιωτικοπολιτική μηχανή, η οποία θα καταλάβει την εξουσία αντικαθιστώντας τις παλιές αστικές δομές εξουσίας. Ο κοινοβουλευτισμός θα αντικατασταθεί από κάποιο σοβιετικό σύστημα όπου το κόμμα θα παίζει κομβικό ρόλο. Αυτός είναι ο λόγος που το Αριστερό Ρεύμα βλέπει πως ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να συνεργαστεί μόνο με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΚΚΕ.