Μια ημέρα στο Buckingham Palace

της Ισμήνης Όταν το 1952 ο τελευταίος βασιλιάς της Αιγύπτου Φαρούκ ανετράπη από τον μετέπειτα πρόεδρο Νάσερ, είχε πει, εξόριστος ων σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα, δεν θυμάμαι πια το όνομα, ότι: εγώ είμαι από τους πρώτους βασιλείς που χάνω το βασίλειό μου. Σε λίγα χρόνια οι βασιλιάδες στον κόσμο θα είναι μόνο 5, οι 4 της τράπουλας, φανατικός χαρτοπαίκτης γαρ, και 5ος ο βασιλιάς της Αγγλίας από παράδοση. Και ουσιαστικά δεν είχε άδικο! Σήμερα μετά από τόσα χρόνια η μόνη βασιλεία που αντέχει με την στενή έννοια της βασιλείας, κόμητες, λόρδοι και πάει λέγοντα ς, είναι η βασιλεία της Αγγλίας. Και είναι βαριά βιομηχανία η βασιλεία, έστω και αν κυριαρχεί σε ένα τόσο πειθαρχημένο και λαό λάτρη των παραδόσεων, σαν τους Άγγλους. Έχω διαβάσει στην εφημερίδα ότι το παλάτι του Buckingham, ανοίγει τις πόρτες του στο κοινό με μία εντυπωσιακή έκθεση αιθουσών και κειμηλίων, με εισιτήριο εισόδου βέβαια. Κοιτάζω τις ημερομηνίες και διαπιστώνω ότι ταιριάζουν με τις ημέρες που έχω ήδη προγραμματίσει ταξίδι στην γηραιά Αλβιόνα. Ωραία, καλή επιλογή, μπορεί αν είμαι και τυχερή να δω και κανένα μέλος της Βασιλικής οικογένειας, οπότε για κάθε ενδεχόμενο προβάρω στον καθρέφτη μια χαριτωμένη υπόκλιση. Φθάνοντας στο Λονδίνο, κοιτάζω στον υπολογιστή το αντίστοιχο site ώστε να ξέρω τις ώρες που είναι ανοιχτή η έκθεση και το αντίτιμο της εισόδου. Έχουμε και λέμε λοιπόν. Για να δεις και τα 3 κτίρια που περιλαμβάνει η περιήγηση The Queen’s Gallery (Γκαλερί της βασίλισσας), The State Rooms (βασιλικά δωμάτια) και The Royal Mews (βασιλικοί στάβλοι) πρέπει να πληρώσεις 28,50 λίρες, μεταφραζόμενο σε 40 € περίπου. Αν είσαι δε πάνω από 60 ετών -καμία σχέση με την γράφουσα- τότε η είσοδος είναι 25 λίρες. Η αλήθεια είναι ότι, μια και κάνεις το έξοδο να το κάνεις σωστά, να δεις το παλάτι να δεις και τις εκθέσεις. Άσε δε που τα έψαλα στην κόρη μου και της λέω, ότι εφόσον δεν παντρεύτηκε έναν από τους πρίγκιπες, τον Harry ή τον William, η μόνη περίπτωση να δω το Buckingham Palace είναι να πληρώσω είσοδο. Ξεκινάω μια ημέρα βροχερή και κρύα, Αύγουστος μήνας -έλεος!- να πάω κατά Μπάκινχαμ μεριά, σκεπτόμενη ποιος τρελός θα πάει να πληρώσει τόσα λεφτά για να δει το παλάτι. Κατεβαίνοντας στον σταθμό του μετρό στην Trafalgar Square και διασχίζοντας υπό βροχή όλη την τεράστια λεωφόρο Saint James, φθάνω μπροστά στο παλάτι …και τι να δω στην αριστερή του πλευρά; Μια ατέλειωτη ουρά από ανθρώπους. Χα! να λοιπόν που υπάρχουν πολλοί τρελοί και κρυπτοβασιλικοί. Κατά μήκος της ουράς και ανά 10 μέτρα στέκονται νεαροί και νεαρές ομοιόμορφα ντυμένοι, μπλε σακάκι με κόκκινο σιρίτι άσπρο πουκάμισο και μπλε παντελόνι ή φούστα τα κορίτσια, ευγενέστατοι με ένα μόνιμο χαμόγελο στο πρόσωπο, έτοιμοι να σε κατευθύνουν όπου χρειάζεται και να σε πληροφορήσουν σε όποια απορία έχεις. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μου διαπίστωσα ότι ακόμα και στους κήπους, ανά 10 μέτρα, υπήρχε προσωπικό να σε κατευθύνει και να σε πληροφορήσει. Η ώρα είναι 1 και στέκομαι στη ουρά να βγάλω εισιτήριο, μια ουρά με τουλάχιστον 300 άτομα πριν από μένα και που όσο προχωρούσαμε με ρυθμό χελώνας προσετίθεντο και άλλοι πίσω από εμένα. Διαπιστώνω ότι είναι αδύνατον να μπω σήμερα στο παλάτι, καθόσον θέλεις όπως με πληροφόρησαν 3 ώρες να το δεις -μόνο το παλάτι- και κατευθύνομαι στη διπλανή ουρά που προχωρεί με γοργούς ρυθμούς να κλείσω εισιτήριο με ραντεβού μέσω του υπολογιστή για την επόμενη ημέρα και την ώρα που με βολεύει, ώστε να απολαύσω με την ησυχία μου και την άνεσή μου όλη την περιήγηση. Την επόμενη ημέρα που παραδόξως είναι ηλιόλουστη και αφάνταστα ζεστή, στις 11 η ώρα είμαι μπροστά στην είσοδο της The Queen’s Gallery. Ο έλεγχος ασφαλείας είναι εξονυχιστικός σαν να πέρναγα από έλεγχο στο αεροδρόμιο. Πριν την είσοδο στον εκθεσιακό χώρο σε όλους τους επισκέπτες παρέχονται δωρεάν ακουστικά μετάφρασης σε διάφορες γλώσσες, αλλά όχι στην ελληνική που τόλμησα να ζητήσω! Η βασιλική έκθεση περιλαμβάνει πίνακες ζωγραφικής Rembrandt, Canaletto κλπ, εκκλησιαστικές εικόνες, κοσμήματα σμιλεμένα από τον Faberge, πανοπλίες, σπαθιά, ιστορικά κομμάτια από πορσελάνη, ασημικά, μινιατούρες, σχέδια και ζωγραφική με λουλούδια και ζώα από την ανακάλυψη των ηπείρων της Ασίας και της Αφρικής, σύμφωνα με τις μαρτυρίες όσων γύρισαν και τα περιέγραψαν. Από εκεί περνάω στην είσοδο του Buckingham Palace με ακόμα πιο αυστηρά μέτρα ελέγχου. Λίγα λόγια για την ιστορία αυτού του τόσο πια αναγνωρίσιμου παλατιού. Γύρω στα 1600 χτίσθηκε σαν σπίτι –φάρμα από τον λόρδο Aston, πέρασε στον λόρδο Goring ο οποίος προσέθεσε διάφορα κτίσματα. Το 1668 ήταν κατοικία του γραμματέα του Ερρίκου ΙΙ, και κάηκε σχεδόν ολόκληρο το 1674 αλλά ξαναχτίστηκε. Το 1698 το σπίτι πέρασε στον Μαρκήσιο της Νορμανδίας μετέπειτα Δούκα του Buckingham από τον οποίο πήρε και την ονομασία, ο οποίος το γκρέμισε και το ξαναέχτισε στη θέση που βρίσκεται το σημερινό Buckingham Palace. Τελικά το σπίτι αγοράστηκε από τον Γεώργιο ΙΙΙ για 28.000 λίρες. Η βασιλική κατοικία διαμορφώθηκε κατάληλα με την προσθήκη διαφόρων αιθουσών ιδιωτικών και κοινών με την επιστασία του ίδιου του βασιλιά ο οποίος είχε σπουδάσει αρχιτεκτονική. Αγοράσθηκαν πίνακες και δακομήθηκς με έργα τέχνης από πανάκριβα υλικά και ακριβό γούστο. Ακόμα όμως ονομαζόταν «το σπίτι της Βασίλισσας» διότι ουσιαστικά δεν ήταν η επίσημη Βασιλική κατοικία. Ούτε το γεφύρι της Άρτας δεν πέρασε τέτοια ταλαιπωρία, ξανακάηκε και ξαναχτίστηκε πλέον σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια από τον Άγγλο αρχιτέκτονα Nash και πήρε πια την επίσημη ονομασία Buckingham Palace. Παρόλο που είχε πλέον όλη την υποδομή να γίνει η επίσημη κατοικία του εκάστοτε βασιλιά της Αγγλίας, λειτουργούσε μόνο σαν βασιλικά γραφεία για τις ακροάσεις των υπουργών ή άλλων μοναρχών και παράλληλα εκεί έδιναν τις δεξιώσεις και γινότανε τα επίσημα συμβούλια.. Τελικά καθιερώθηκε σαν μόνιμη κατοικία από την Βασίλισσα Βικτορία το 1837 αμέσως μετά την ενθρόνισή της, αφού εν τω μεταξύ είχαν δαπανηθεί εκατομμύρια λίρες για την επέκταση, ανακαίνιση, διακόσμηση και ένα σωρό άλλα πράγματα που χρειάζεται ένα βασιλικό νοικοκυριό ! 19 αίθουσες είναι ανοιχτές για το περίεργο κοινό. Τώρα θα μου πείτε ότι όλη η Ευρώοη είναι γεμάτη παλάτια! Ναι, δεν αντιλέγω αλλά εκείνα δεν είναι κατοικήσιμα πλέον, είναι απλώς μουσεία, αυτό εδώ είναι ένα ζωντανό παλατι και θα παραμείνει για πολλά χρόνια ακόμα. Μπαίνουμε από την είσοδο των πρεσβευτών και διασχίζουμε την μαρμάρινη αίθουσα, ανεβαίνουμε την μεγάλη διπλή σκάλα, και μπαίνουμε στην μεγάλη είσοδο, την μπλε αίθουσα, την άσπρη αίθουσα, την αίθουσα ζωγραφικής, την τεράστια βιβλιοθήκη, την πράσινη αίθουσα, την αίθουσα με την μεταξωτή ταπετσαρία και άλλες πολλές που πραγματικά σε αφήνουν έκθαμβο με την βασιλική αρχοντιά.. Είπαμε είναι ένα κατοικήσιμο και εν πλήρη λειτουργία παλάτι. Και το αποκορύφωμα είναι που κατευθυνόμαστε στην Ball room, την αίθουσα χορού και συνεστίασης. μια τεράστια αίθουσα στην οποία μπορεί να καθίσουν για δείπνο 150 άτομα. Στρωμένα τα τραπέζια με τραπεζομάντιλα από δαμασκηνό μεταξωτό, σερβίτσια φαγητού από φίνα πορσελάνη, ποτήρια κρυστάλλινα, μαχαιροπήρουνα χρυσά, λουλούδια, ντεκόρ με τα βασιλικά οικόσημα, η αίθουσα έτοιμη, σαν να επρόκειτο μετά από την έξοδο του κοινού να μπουν οι καλεσμένοι και να ξεκινήσει το δείπνο ή το γεύμα. Τα σερβίτσια που είχαν τοποθετηθεί στα τραπέζια ανεκτίμητης αξίας, όλα κομμάτια από τις βασιλικές συλλογές διαφόρων βασιλέων Τόσοι άνθρωποι εκεί μέσα και δεν ακουγότανε ψίθυρος, ήταν ένα εκθαμβωτικό θέαμα. Δίπλα σε ένα μικρό δωμάτιο ένα φιλμ έδειχνε όλη τη διαδικασία ετοιμασίας της αίθουσας και των τραπεζιών με τις τόσο μικρές λεπτομέρειες που μόνο αυτοί ξέρουν, αλλά και που αυτές στο τέλος παρουσιάζουν αυτό το τόσο μεγαλειώδες και τέλεια αρμονικό σύνολο ! Το μήκος των τραπεζομάντιλων και οι αποστάσεις των ποτηριών μετριούνται με το υποδεκάμετρο Και είναι πραγματικά κάτι που αξίζει τον κόπο να το δει και να το θαυμάσει κανείς. Προχωρώντας περνάμε και από άλλες αίθουσες το ίδιο αστραφτερές όσο και οι προηγούμενες για να κατευθυνθούμε τελικά στη έξοδο στους βασιλικούς κήπους που περιτριγυρίζουν το παλάτι, 60 στρέμματα συνολικά. Σε μια άκρη ένα μικρό κιόσκι προσφέρει καφέ, αναψυκτικά, γλυκάκια, τσάι, παγωτά έναντι μικρή τιμής τα οποία απολαμβάνεις καθισμένος σε παγκάκια μέσα στους βασιλικούς κήπους. Ακόμη και στα κύπελλα από το παγωτό ή τον καφέ είναι γραμμένο Buckingham Palace με χρυσά γράμματα. Η τελευταία επίσκεψη της ημέρας είναι το Royal Mews, ένα συγκρότημα κτιρίων που παλιά φιλοξενούσε τα βασιλικά γεράκια το διάστημα που άλλαζαν πτέρωμα. Τώρα φιλοξενεί τις βασιλικές άμαξες, τα βασιλικά αυτοκίνητα και 2 μόνο άλογα, τα άλλα έχουν μεταφερθεί σε πιο απομακρυσμένους στάβλους. 3 Rolls-Royce’s και 2 Bentleys! Πανέμορφες και καλογυαλισμένες! Δίπλα οι βασιλικές άμαξες, η καθεμία με τη δικιά της ονομασία και για ειδική χρήση. Η άμαξα της Αυστραλίας, η κρυστάλλινη άμαξα που χρησιμοποιείται για τους βασιλικούς γάμους, η άμαξα της Ινδίας και άλλες άμαξες Πολύ όμορφες με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά η καθεμιά που την κάνει ξεχωριστή και πολύτιμη. Αφήνω στο τέλος την χρυσή άμαξα, η οποία εκτίθεται σε ξεχωριστό χώρο διότι είναι πράγματι κάτι το ξεχωριστό ! Ζυγίζει 4 τόνους βάρος όσο ζυγίζει ένας ενήλικος ινδικός ελέφαντας. Λόγω του βάρους της πηγαίνει πάντα σε ρυθμό περπατήματος ανθρώπου και την σέρνουν 8 άλογα με αντίστοιχους αναβάτες οδηγούς καθισμένους στην αριστερή σειρά των αλόγων. Η χρυσή άμαξα σχεδιάστηκε και φτιάχτηκε το 1750 καθώς και η θεματογραφία των γλυπτών, από τον Φλωρεντινό Giovanni Battista Cipriani οπού εξυμνεί την κυριαρχία την Βρετανίας στον κόσμο. Αναπαριστά την Βρετανία καθισμένη σε θρόνο και τριγυρισμένη από τη την θρησκεία, τη δικαιοσύνη, τη δόξα, την τιμή, που της προσφέρουν ένα στεφάνι δάφνης. Από την άλλη μεριά ο Ποσειδώνας και η Αμφιτρίτη, περιτριγυρισμένοι από Νηρηίδες και άλογα της θάλασσας παριστάνουν την κυριαρχία της στην θάλασσα. Στις άκρες 4 λιοντάρια, 8 φοίνικες, 4 τρίτωνες και 1 κορώνα στην οροφή της άμαξας. Η άμαξα χρησιμοποιείται μόνο για κάθε Βασιλική στέψη. Τα άλογα τα οποία σέρνουν τις βασιλικές άμαξες είναι 2 τύπων και μόνο επιβήτορες. Τα καστανά άλογα Cleverland Bays και τα γκρι άλογα τα Windsor Greys Τα είδα και αυτά, έχουν κρατήσει σε αυτό τον χώρο 1 από κάθε είδος. Μόνο στάβλο δεν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το μέρος που βρισκότανε τα άλογα, από την καθαριότητα. Δίπλα εκτίθενται τα στολίδια οι σέλες και τα ειδικά χάμουρα που ζεύουν τα βασιλικά άλογα, όλα δερμάτινα αρίστης ποιότητας και χειροποίητα. Στην σχολή ιππασίας που υπάρχει στον ίδιο χώρο τα άλογα εκπαιδεύονται από μικρά στις φωνές του πλήθους στη μουσική στις κινήσεις από σημαίες, ώστε να μην τρομάζουν όταν βγαίνουν έξω για παρέλαση. Η βασίλισσα Βικτορία σε αυτό τον χώρο καμάρωνε τα 9 παιδιά της να μαθαίνουν ιππασία. Και βέβαια δεν θα μπορούσα να παραλείψω όπως κάνανε όλοι, την επίσκεψη στο πωλητήριο για την αγορά αναμνηστικών. Άψογη οργάνωση, το σύστημα λειτουργεί τέλεια και μπράβο τους. Εδώ τέλειωσε η περιήγηση της έκθεση. Και βγήκα έξω στο πολύβουο Λονδίνο. Κοίταξα το ρολόι μου και έκπληκτη διαπίστωσα ότι ήταν 5 το απόγευμα. Είχαν περάσει 6 ώρες από την ώρα που στάθηκα στη σειρά να μπω στην πρώτη έκθεση. Χαλάλι όμως! Άξιζε τον κόπο. Και ας μη μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω την εθιμοτυπική υπόκλιση.