Μια σωστή επιλογή του ΓΕΕΘΑ

του Τάκη Μίχα, protagon.gr, 28/2/2013

Πιστεύω ότι η πρόσφατη δήλωση του αρχηγού του ΓΕΕΘΑ, σχετικά με το ποιος θα πρέπει να υπηρετεί στον ελληνικό στρατό, αποτελεί μια από τις πιο προοδευτικές τοποθετήσεις που έχω ακούσει, τον τελευταίο καιρό. Διότι με τη δήλωση αυτή απαλλάσσονται, πλέον, από την αναχρονιστική και καταστροφική υποχρεωτική θητεία όλοι, σχεδόν, οι Έλληνες!

Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Σύμφωνα με τον αρχηγό του ΓΕΕΘΑ, δικαίωμα να υπηρετούν στον ελληνικό στρατό έχουν μόνο όσοι είναι «Έλληνες το γένος» - δηλαδή, όσοι έχουν και μπορούν να τεκμηριώσουν μια γονιδιακή καθαρότητα, δια μέσου των αιώνων, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Όμως, όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, τέτοια καθαρότητα είναι σχεδόν αδύνατο να βρεθεί. Μάλιστα, σύμφωνα με διάφορες πληθυσμιακές, γενετικές μελέτες, η συντριπτική πλειοψηφία των σημερινών κατοίκων της Ελλάδας προέρχεται από τη Βόρειο Αφρική. Αλλά, ακόμα κι αν αυτό δεν ισχύει, δεν νομίζω ότι υπάρχει έστω κι ένας κάτοικος της σημερινής Ελλάδας που να μην έχει στη γενεαλογία του κάποιο «ύποπτο» σύνδεσμο που «μολύνει» τη γονιδιακή του καθαρότητα. Άρα, δεν βλέπω να μπορεί κανείς να υπηρετεί στον ελληνικό στρατό.

Ίσως να αντιπαρατηρηθεί εδώ ότι το «γένος», στο οποίο εστίασε ο αρχηγός του ΓΕΕΘΑ, αναφέρεται σε «πολιτισμική οντότητα», δηλαδή σε όποιον συμμετείχε στην «ελληνική παιδεία». Ή, πιο απλά, σε όποιον υποβλήθηκε στο πλύσιμο εγκεφάλου του νεοελληνικού εθνικισμού. Αλλά και εδώ, αν κάποιος τεκμηριώσει ότι κάποιος συγγενής του, όχι απλά δεν συμμετείχε στην «ελληνική παιδεία», αλλά ανήκε σε ένα  «ανθελληνικό» γένος, θα πρέπει -λογικά- να απαλλάσσεται από τη στρατιωτική θητεία.

Περιμένω με αγωνία να δω πότε όλοι αυτές οι ενδιαφέρουσες προτάσεις του αρχηγού του ΓΕΕΘΑ θα πάρουν τη μορφή νόμου. Είμαι σίγουρος ότι την επομένη θα αρχίσουμε να βλέπουμε καραβάνια νέων μας που θα ταξιδεύουν στις γειτονικές χώρες -όπως τα «Σκόπια», την Τουρκία, την Αλβανία- προκειμένου να πάρουν πιστοποιητικά που να αποδεικνύουν ότι έχουν κάποιον συγγενή Τσάμη ή «Μακεδόνα» (απ' αυτούς που έχει απαγορευθεί η είσοδός τους στην Ελλάδα) ή Τούρκο της Θράκης (απ' αυτούς που τους αφαιρέθηκε η ελληνική ιθαγένεια, με το άρθρο 19).

Εφοδιασμένοι με τέτοια πιστοποιητικά, οι νέοι μας θα μπορούν να υποστηρίξουν με πειστικότητα ότι, δυστυχώς, η «ελληνικότητά» τους έχει «μολυνθεί» από την παρουσία αυτού του συγγενούς και ότι, κατά συνέπεια, δεν αισθάνονται ότι πληρούν τις προϋποθέσεις που θα τους επιτρέψουν να υπηρετήσουν στον ένδοξο ελληνικό στρατό.

Και θα ζήσουν πολύ καλά και ευτυχισμένα τα υπόλοιπα χρόνια τους.

Όσα παίρνει... κι όσα φέρνει ο άνεμος

Μια ιστορία αγάπης, αδιαφορίας και μίσους!

της Ισμήνης

- Δεν έχεις σελίδα στο facebook;

- Δεν έχεις σελίδα στο twitter; με  ξαναρωτάνε  και εγώ έντρομη, νομίζοντας ότι έχω κάνει  κάτι κακό, απαντάω με μισόλογα  και καταπίνω την άρνηση!

- Μα είναι καταπληκτικό! πρέπει πρέπει ό-π-ω-σ-δ-ή-π-ο-τ-ε να ανοίξεις μια σελίδα  για να αποκτήσεις ένα σωρό φίλους!

- Μα... έχω φίλους,  απαντάω και πολύ καλούς μάλιστα, δεν θέλω άλλους!

- Μην είσαι χαζή, εισπράττω την απάντηση, αυτούς τους φίλους που θα κάνεις είναι εικονικοί!

 Τότε τι να τους κάνω σκέφτηκα, αλλά να μην κάνω και την ντεμοντέ, κάτι παραπάνω θα ξέρουν από εμένα, για να μιλάνε με τόσο θαυμασμό  γι’ αυτό το φεις μπουκ και το τουίτερ. Οπότε πρέπει κι εγώ  να  το κάνω για να αποκτήσω ένα σωρό φίλους!

Το πάλεψα από εδώ, ρώτησα από εκεί και άνοιξα την ωραία μου σελίδα στο  φατσοβιβλίο, κατά την ελληνική μετάφραση! Έβαλα και μια πιασάρικη φωτογραφία, για καλή εντύπωση  και περίμενα. Τι περίμενα  βέβαια ούτε εγώ ξέρω, αλλά πάντως περίμενα.

Και άρχισα να το αγαπώ με εκείνη την πρωτόγνωρη άδολη αγάπη!

Σιγά–σιγά ήρθαν και οι πρώτες αιτήσεις για φιλία, ε!! να μην υστερώ κι εγώ έκανα πολλούς φίλους. Όποιος έστελνε μήνυμα φιλίας  απαντούσα  θετικά. Μέτραγα κεφάλια, οι άλλοι όμως  είχαν 200, 300, 800, 1000 φίλους! Κοίτα πράγματα  μονολογούσα, να έχεις τόσους φίλους!!!

Άρχισα να αντιγράφω τι κάνανε οι άλλοι, ανεβάζανε φωτογραφίες; ανέβαζα κι εγώ!  ανεβάζανε  κείμενα; ανέβαζα κι εγώ! Απαντούσα με ωραία και έξυπνα, κατά τη δική μου άποψη, σχόλια. Μετά  αρχίσανε να ανεβάζουνε άσχετοι, κείμενα  και φωτογραφίες στη δικιά μου σελίδα.

Και μετά αρχίσανε  τα μηνύματα, «γιατί  δεν βάζεις  πραγματική φωτογραφία;», «πόσο χρονών είσαι;»,  «γράψε το κινητό μου να με πάρεις;» και ένα σωρό άλλα χαζά!!!!

Άνοιγα καθημερινώς τη σελίδα μου  και τις σελίδες των «φίλων μου», διάβαζα διάφορα έξυπνα ή χαζά! Φωτογραφίες αδιάφορες ή πραγματικά που είχαν κάτι ωραίο να δείξουν, κείμενα  ενδιαφέροντα, άλλα που σε σόκαραν ή ήταν εντελώς εκτός τόπου, χρόνου και ήθους!

Εκείνο που πραγματικά μου έκανε εντύπωση ήταν  οι απαντήσεις κάτω από κάθε  ανάρτηση  και εκείνα  τα  αμέτρητα like, τα αμέτρητα αποσιωπητικά......, τα θαυμαστικά!!!!!!, τα ερωτηματικά;;;;;; και ένα σωρό άλλα σήματα  που εξέφραζαν λέξεις και συναισθήματα!

Παρατηρούσα από απόσταση ότι υπήρχαν άτομα που άνοιγαν τη σελίδα τους με την καλημέρα και την έκλειναν με την καληνύχτα! Μα καλά, δουλειά δεν είχαν;

Ανεβασμένες αμέτρητες φωτογραφίες κακογουστιάς, αμέτρητα τραγούδια αμφιβόλου ποιότητας, απλά για να έχουμε κάτι να πούμε ή για να κάνουμε μια  ανάρτηση!

Και ξαφνικά οι αθώες αναρτήσεις αγνώστων έγιναν χυδαίες και  με μένα αποστολέα και με διάφορους παραλήπτες, ένα αλαλούμ. Πανικός στο φατσοβιβλίο από τους εισβολείς!

Κάπου  εκεί άρχισε να ξεθωριάζει η αγάπη μου και  έγινε βάρος, κάτι σαν αγγαρεία η καθημερινή  ενασχόληση!

Κάποιοι άρχισαν να αναρωτιούνται δημοσίως με γραφή οργής και μίσους «μα τι θέλω εγώ εδώ;»

Και τότε άρχισα τις διαγραφές, των αμέτρητων εικονικών φίλων μου που ούτε  καλημέρα δεν είχαμε πει, αλλά και δεν επρόκειτο να πούμε ποτέ!

Κράτησα λίγους φίλους  και χαίρομαι  γι’ αυτούς  που μπορώ και επικοινωνούμε στην ίδια γλώσσα και έχουμε σχετικά κοινά  ενδιαφέροντα, ασχέτως ηλικίας!!!! 

Κάνω κλικ  χωρίς τύψεις,  που εγκαταλείπω νωρίς τη σελίδα μου και την επαφή με τους φίλους μου, για να ασχοληθώ και με άλλα ενδιαφέροντα!

«Μαργαριτάρια» φοιτητών της Παντείου

Kείμενο από το site iefimerida.gr, 21/2/2013

Η ορθογραφία είναι των φοιτητών!

Απίστευτη και ανησυχητική είναι η άγνοια φοιτητών του Παντείο Πανεπιστημίου. Τα «μαργαριτάρια» κατέγραψε ο Θεσπρωτός καθηγητής του τμήματος Δημόσιας Διοίκησης Δονάτος Παπαγιάννης.

Στο ερώτημα αν η Τρόικα αποτελεί όργανο της ΕΕ, οι απαντήσεις είναι οι εξής, σύμφωνα με το σάιτ Κάτοψη της Θεσπρωτίας:

«Η Τρώικα θεωρείται όργανο της ΕΕ εφόσον αποτελεί ένα οικονομικό επιτελείο εντασσόμενο στην Γερμανία ως μέλος της ΕΕ που διευθύνει και διαχειρίζεται τα οικονομικά θέματα της Ελλάδας. Αποτελεί με άλλα λόγια όχι απλό αλλά μικτό όργανο της ΕΕ».

«Η τρόικα αποτελεί οικονομικό επιτελείο της Γερμανίας, όπου εποπτεύει (δυστυχώς) την Ελλάδα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, θεωρείται όργανο της ΕΕ, αφού η Γερμανία είναι κράτος-μέλος της Ευρώπης. Επιπλέον από τη στιγμή που η τρόικα έχει νόμιμη υπόσταση θεωρείται ευρωπαϊκό όργανο».

«Τα μέλη της Τρόικα εκλέγονται από τα κράτη μέλη και ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Συνεπώς ανήκει στα υπερεθνικά κυβερνητικά όργανα».

«... Έτσι λοιπόν η τρόικα είναι τράπεζα από την οποία δανειζόμαστε λεφτά ώστε να ξεχρεώσουμε που στα μάτια μας φαίνεται σωτήρια αλλά δυστυχώς μας υποβιβάζει. Η τρόικα δεν ανήκει στην Ευρώπη. Είναι υπεύθυνη για τις εξωτερικές σχέσεις της Ευρώπης και συγκαλείται μόνο όταν υπάρχει ανάγκη. ΜΟΝΟΝ ΤΟΤΕ».

«Η τρόικα δεν είναι όργανο της ΕΕ, γιατί είναι ανεξάρτητο παγκοσμίως όργανο».

Στο ερώτημα αν η Αλβανία μπορεί να γίνει μέλος της ΕΕ, οι απαντήσεις είναι εξίσου ακατανόητες.

«Η Αλβανία μπορεί να γίνει μέλος της ΕΕ γιατί αν και η γεωγραφική της διάσταση πληρεί μερικώς την ιδιότητα του κράτους μέλους ως "Ευρωπαϊκού" γιατί βρίσκεται δίπλα στην Ευρώπη, θα πρέπει να αποκτήσει δημοκρατικό τρόπο διακυβέρνησης για να γίνει μέλος».

«Οι πολιτικές εξαθλίωσης των τελευταίων ετών στον Ευρωπαϊκό Νότο (καταρχήν) οδηγούν, ας μου επιτραπεί η έκφραση σε "αλβανοποίηση" - και όχι μόνο - τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Άρα η γειτονική χώρα θα έπρεπε να είναι μέλος μιας τέτοιας Ένωσης».

Στο ερώτημα πως αποκτάται και πως χάνεται η ευρωπαϊκή ιθαγένεια δίδονται οι εξής απαντήσεις:

«Η ιθαγένεια χάνεται λόγω εκπτώσεων»
«Το πρόβλημα με την ιθαγένεια προκύπτει από την ευκολία που μπορεί ένας πολίτης ακόμα και εκτός Ευρώπης να διεκδικήσει την ιθαγένεια αν έχει έστω και μονομερός (μονόπλευρα) μια σχέση με κάποια ευρωπαϊκή χώρα (δεύτερης γενιάς) ή μακρινή γενεολογική σύνδεση».
Μια τελευταία απάντηση στο ερώτημα σχετικά με το προφίλ του οργάνου της ΕΕ «Συμβούλιο Υπουργών».

«Το συνέδριο των υπουργών συνεδριάζει και συζητά τα προβλήματα των υπουργών και προσπαθεί να βρει λύση. Χαρακτηριστικό είναι η υπουργική αμοιβή και ασυλία που έχουν. Επίσης το συνέδριο αποτελούν πρώην πολιτικοί και μπορούν να βάλουν ξανά υποψηφιότητα εάν θέλουν. Το συνέδριο υπουργών εκλέγεται απ' τους υπουργούς κάθε 4 χρόνια, αλλά μπορεί να ανασταλθεί σε περίπτωση διάλυσης της βουλής».

Επικούρεια αντίληψη της ζωής και του θανάτου...

Ώρα για ποίηση

ΤΑ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΑ ΑΔΕΙΑΖΟΥΝ

 του Σταμάτη Φασουλάκη 

Ιδού λοιπόν μέσα από αυτή τη κρίση

που τίποτα ορθό δεν έχει αφήσει

κάτι καλό έχει προκύψει

και τους γέροντες έχει αμείψει.

Λόγω κρίσης αδειάζουν τα γηροκομεία

αφού τα παιδιά τους δεν έχουν μία,

έτσι η σύνταξη των γερόντων

είναι σανίδα σωτηρίας εκ των ενόντων,

η σύνταξη από το παππού και τη γιαγιά

να μπαίνει στον ίδιο κορβανά.

Γυρίζουν και τα παιδιά

αν είναι άνεργα κι’ αυτά,

η οικογένεια λοιπόν ξαναδένει
αφού εξ’ ανάγκης άλλο δεν μένει
μιας και η οικονομία παραδέρνει
και τον μακρύ κατήφορο παίρνει.

11-02-2013

Μετά από μερικά χρόνια θα κυκλοφορήσει κάποια
ιδεοληψία του τύπου "Στην Ελλάδα είναι παλαιόθεν
δεμένη η οικογένεια..." 

Όσα φέρνει... κι όσα παίρνει ο άνεμος

Το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται!

της Ισμήνης

Μπαίνει φουριόζος θείος Φαίδωνας και μου ανακοινώνει σοβαρά –σοβαρά ότι αποφάσισε να ασχοληθεί με το διαδίκτυο  και να μάθει να χειρίζεται  ηλεκτρονικό υπολογιστή!  τον κοιτάω καλά–καλά. Bρε θειούλη μου του λέω,

-Eσύ ένα αυγό δεν μπορείς να βράσεις γιατί μπερδεύεις τα μάτια της κουζίνας!

-Άλλο αυτό  μου απάντησε,  η ηλεκτρική κουζίνα έχει πολλά κουμπιά  γι’ αυτό μπερδεύομαι. Ο φίλος μου ο Ιάκωβος  έχει μάθει και μου είπε ότι μπαίνει σε διάφορα σάιτ με πολύ ενδιαφέροντα θέματα και περνάει η ώρα του θαυμάσια!!!

Τον λοξοκοιτάω, δεν μιλάω, αλλά ξέρω ότι ο φίλος του ο Ιάκωβος όλο για κάτι Βουλγάρες και Ρωσσίδες μιλάει που έχουνε κάτι βυζιά σαν τα Ουράλια, οπότε μπορώ να υποθέσω και σε τι σάιτ μπαίνει!!!!!

Για να μην το κακοκαρδίσω  δέχθηκα  να του δείξω μερικά απλά βήματα. Καθίσαμε λοιπόν μπροστά στον υπολογιστή και αρχίσαμε με τον θείο Φαίδωνα το 1ο μας μάθημα.

Εκεί λοιπόν που σερφάραμε και ο θείος απολάμβανε τα εικονικά μας ταξίδια, τσουπ!  πετάγεται μια διαφήμιση για τη δωρεάν απόκτηση  ενός κινητού τελευταίας τεχνολογίας! Το κινητό  στριφογυρίζει στην οθόνη γυαλιστερό και προκλητικό, αυτό που το ακουμπάς και κάνει ένα σωρό πράγματα,  μεγαλώνει εικόνες, τις μικραίνει, μιλάει μόνο του, ψήνει καφέ, σου λέει που έχει την πιο φθηνή βενζίνη, πώς θα πας σπίτι σου από το συντομότερο δρόμο  και ένα σωρό άλλα θαυμαστά πράγματα, με την υποσημείωση  απλά να απαντήσω σε 2 ερωτήσεις!

-Να το κάνεις με παροτρύνει ο θείο  Φαίδωνας, δεν είναι κινητό αυτό που έχεις, μπαχαντέλα είναι! Έχει δίκιο, σκέφτομαι, το έχω 3 χρόνια, κάνω οικονομία εκπίπτοντας την  πριμοδότηση  από τον μηνιαίο λογαριασμό μου.

Με ελαφρά την καρδία  κάνω κλικ, απαντάω στην 1η ερώτηση, απαντάω και στην 2η, ο θείος Φαίδωνας χειροκροτεί! 

-Είδες πόσο απλό είναι; μου λέει,  εγώ συνεχίσω και γράφω το κινητό μου, οπότε λαμβάνω μήνυμα  να πληκτρολογήσω ένα αριθμό που μου έστειλαν για να κερδίσω την πολυπόθητη νέα μου συσκευή!

Απλά πράγματα, μόλις λοιπόν το κάνω αυτό, εμφανίζεται στο κάτω μέρος της οθόνης  με γράμματα ψείρες  ότι: με 25 €  το μήνα γίνεσαι συνδρομητής στην εταιρεία SHOPADOO και θα λαμβάνεις τουλάχιστον 12 μηνιαία μηνύματα με χρέωση μου  2.50 € ανά  μήνυμα!

Κόλλησα τη μύτη μου στην οθόνη για να μπορέσω να διαβάσω και μέχρι να συνειδητοποιήσω  τι βλακεία  έκανα, άρχισαν να έρχονται απανωτά μηνύματα, για φανταστικά δώρα,  sites με καυτά περιεχόμενα, για  ήχους κινητών, cool shopadoo (αυτό δεν το κατάλαβα) και ένα σωρό άλλα! Όλα αυτά τα μηνύματα τα χρεωνόμουνα!!!!!

Αγριοκοιτάζω τον θείο Φαίδωνα ο οποίος την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια.

Δεν ήξερα τι να κάνω, με σιχτίριζα φυσικό επόμενο. Οπότε έρχεται άλλο ένα μήνυμα  ότι, αν θέλω να διαγραφώ να στείλω σε έναν αριθμό  με κλπ. κλπ. Το οποίο και έκανα αμέσως βέβαια!!!!

Και μέτρησα τα  χρεωμένα  μηνύματα της  βλακείας μου που έλαβα, προκειμένου να κερδίσω το όμορφο κινητό.

Ήταν παρακαλώ  σε ευρώ όσα χρήματα θα  αφαιρούνταν από τον λογαριασμό μου  για  6 μήνες!!!! Και δεν άλλαξα το κινητό μου για να κάνω οικονομία!

Προς γνώση και συμμόρφωση όλων αυτών των δωρεάν δελεαστικών προσφορών που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο!

Αλλά το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται!!!!

Δύο νέες αντισεισμικές πόλεις στην Τουρκία

Δημοσιεύτηκε προ ημερών ανάρτηση με την είδηση ότι στην Τουρκία αναμένεται τα επόμενα 20 χρόνια ισχυρός σεισμός στην Προποντίδα (θάλασσα Μαρμαρά), κοντά στην Κων/πολή, ο οποίος θα έχει σίγουρα πολλές χιλιάδες ανθρώπινα θύματα. Μελέτη του ΟΗΕ ανεβάζει τον πιθανό αριθμό νεκρών στις 55.000 (ο σεισμός στη Νικομήδεια/Izmit του 1999 είχε περί τις 18.000) και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες τραυματίες, οι δε άστεγοι θα ανέλθουν σε μερικά εκατομμύρια, δεδομένου ότι η Κων/πολη έχει τώρα περί τα 13 εκατομμύρια κατοίκους.

Με αυτό το υπόβαθρο ενημέρωσης, η κυβέρνηση Ερντογάν ανακοίνωσε ότι προγραμματίζει να δημιουργήσει δύο νέες πόλεις, οι οποίες θα έχουν κάθε μία περίπου 1 εκατομμύριο κατοίκους και θα είναι έτσι κατασκευασμένες, ώστε κτήρια και υποδομές να αντέξουν πολύ ισχυρούς σεισμούς. Και οι δύο πόλεις θα γίνουν δίπλα στους σημερινούς οικισμούς, τόσο στην ευρωπαϊκή όσο και στην ασιατική πλευρά της πόλης και δεν θα είναι προάστια της σημερινής Πόλης αλλά αυτόνομα οικιστικά και (βάθος χρόνου) πολιτισμικά κέντρα.

Οι μελέτες γι' αυτές τις γιγάντιες κατασκευές θα αρχίσουν αμέσως μετά τις εκλογές που θα γίνουν στις 12 Ιουνίου -κι εφόσον κερδίσει το κόμμα του Ερντογάν-, και θα ακολουθήσει η υλοποίηση των έργων με απαλοτριώσεις, έργα υποδομής και τα αντισεισμικά κτήρια.

Όπως φαίνεται στην εικόνα που ακολουθεί, από το μεγάλο ρήγμα στη βόρεια γραμμή της Μικράς Ασίας έχει εκτονωθεί σταδιακά ήδη η συσσωρευόμενη πίεση (κόκκινο χρώμα) με ισχυρούς σεισμούς κατά τα τελευταία 65 χρόνια από την Ανατολή στη Δύση και μένουν μόνο προς εκτόνωση ένα τμήμα στην Ανατολή, σε απόσταση 1000 km από την Κων/πολή που δεν θα προκαλέσει σημαντικές καταστροφές και ένα κομμάτι με μήκος 65 km στην κατάληξη του ρήγματος, μόλις 20 km από την Πόλη. Αυτός ο σεισμός που θα εκτονώσει τις πιέσεις του ρήγματος μεταξύ των πλακών (μέχρι 5 bar), θα προκαλέσει και τις αναμενόμενες τεράστιες καταστροφές σε ζωές, υποδομές και κτήρια. Στη συνέχεια θα επαναληφθεί ο κύκλος συσσώρευσης και εκτόνωσης πιέσεων στο ρήγμα, όπως συμβαίνει επί χιλιάδες και εκατομμύρια χρόνια!

Εννοείται ότι σε 2 πόλεις από 1 εκατομμύριο εκάστη είναι αδύνατον να «μετακομίσει» μια μεγαλούπολη των 13 εκατομμυρίων. Τα απόκρυφα στοιχεία των μελετών που δεν δημοσιεύονται για ευνόητους λόγους, αναφέρονται σε εξαφάνιση της Κων/πολης στη σύγχρονη μορφή της, οπότε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού που είναι κουρδικής προελεύσεως θα επιστρέψει στη νοτιοανατολική Μικρά Ασία -με κίνητρα ή με τη βία-, ένα άλλο θα διαχυθεί στην υπόλοιπη χώρα και ένα μικρότερο τρίτο τμήμα θα συνεχίσει να κατοικεί στις 2 νέες πόλεις και σε ό,τι απομείνει από την πόλη που θα έχει καταστραφεί.

Τέτοιες πολεοδομικές ανακατατάξει δεν έχουν ξαναγίνει ποτέ μέχρι σήμερα στον κόσμο και, σε συνδυασμό με τη διάνοιξη μιας νέας διώρυγας προς τον Εύξεινο Πόντο που ανακοινώθηκε επίσης, θα αποτελέσουν αντικείμενο σημαντικής μελέτης πολυπρόσωπων επιτελείων σε παγκόσμια κλίμακα.

(βλέπε επίσης >>>)

Βιβλία, βιβλία

Ο Άρχοντας των Μυγών

της Σώτης Τριανταφύλλου, athensvoice.gr, 6/2/2013 

Το μυθιστόρημα του Γουίλιαμ Γκόλντιγκ “Ο άρχοντας των μυγών”, που εκδόθηκε το 1954, είναι μια αλληγορία για την ανθρώπινη φύση και την αντιπαράθεση ατομικού και κοινού συμφέροντος. Το ακατοίκητο νησί που περιγράφει ο Γκόλντιγκ μοιάζει με την Ελλάδα των τελευταίων 35 χρόνων: τα παιδιά έχουν εγκαταλειφθεί χωρίς ενήλικες και προσπαθούν να κυβερνηθούν – με καταστροφικά αποτελέσματα. Το βιβλίο περιγράφει τη βύθιση στη βαρβαρότητα: παιδιά “καλών” οικογενειών (ποιες είναι άραγε οι “κακές” οικογένειες;), με σχολική μόρφωση και μουσικές αναζητήσεις, παλινδρομούν σε πρωτόγονη κατάσταση.

Το κεντρικό θέμα του “Άρχοντα των μυγών” είναι η σύγκρουση ανάμεσα στα ανθρώπινα έκστικτα και στον πολιτισμό, ανάμεσα στον πειρασμό της αγριότητας και στην έννομη ζωή της κοινότητας, ανάμεσα στην επιθυμία της απόλυτης εξουσίας και τη δημοκρατία. Ο Γουίλιαμ Γκόλντιγκ μιλάει για μας, γι’ αυτή τη διαλυμένη χώρα όπου ο ορθολογισμός και η ηθική παραμερίζονται βιαίως και όπου γονείς νεαρών τρομοκρατών δεν αναλαμβάνουν ευθύνες για την ανατροφή των παιδιών τους. Μεγάλοι και μικροί επιδεικνύουν τις ίδιες ψυχικές διαταραχές, την ίδια κοινωνική απαιδευσία – είμαστε ένα έρημο νησί, παραδομένο σε παιδιά και σε παιδαριώδεις ηλικιωμένους.

Τα “παιδιά” του Γουίλιαμ Γκόλντιγκ συγκροτούν μια ξεχωριστή κοινότητα στο έρημο νησί: αναδεικνύουν τυραννικούς ηγέτες -επαναλαμβάνοντας και προεκτείνοντας τα πρότυπα της επίσημης κοινωνίας των ενηλίκων- προβαίνουν σε καταμερισμό εργασίας και τοποθετούν στόχους επιβίωσης. Όπως σε όλες τις ιεραρχημένες κοινότητες, υπάρχει ένας κύκλος εξουσίας, λυσσαλέοι συσχετισμοί δυνάμεων, απόβλητοι και εχθροί. Και καθώς λείπει παντελώς η καθοδήγηση εκ μέρους των ενηλίκων, τα παιδιά ολισθαίνουν σε μορφές συμπεριφοράς που εναρμονίζονται με το φυσικό –όχι με το πολιτισμένο– περιβάλλον· παρατηρείται επιστροφή στη “φυλή”, στα έθιμα και στις τελετουργίες των πρωτόγονων της ζούγκλας. Σύντομα, τα παιδιά βάφουν τα πρόσωπά τους με αλλόκοτα χρώματα και κάνουν θυσίες σε κάποιο υποτιθέμενο τέρας που κατοικεί στο δάσος. Αναπόφευκτα, η ομάδα διασπάται, πολλά από τα παιδιά καταλαμβάνονται από νοσηρές φαντασιώσεις, θανατολαγνεία, δίψα για αίμα· μερικά νιώθουν ενοχή για τη φονική τους φρενίτιδα, για τα βάναυσα παιχνίδια και την αιματοχυσία.

Η ελληνική κοινωνία έχει δείξει ανοχή και συμπάθεια στη βία. Τα επιχειρήματα βασίζονται κυρίως στην άγνοια, σε μια πρόχειρη συναισθηματική αντίδραση (“Βία στη βία της εξουσίας!”) ή σε μια εκδήλωση λαϊκισμού, στο γνώριμο argumentum ad populum: «Αφού το κράτος μάς φέρεται αδίκως, έχουμε κάθε δικαίωμα βίαιης απόκρισης». Ο λαός έχει πάντα δίκιο – πλην όμως, στον «λαό» αναφέρονταν ανέκαθεν οι φασίστες· στον λαό αναφέρονται ακόμα όλοι όσοι πράττουν κάτι ανήθικο. Η Ελλάδα εκτρέφει τρομοκρατία για μια σειρά λόγους: είναι, όπως το νησί του «Άρχοντα των μυγών», μια κοινωνία ουσιαστικά απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο, με νοοτροπία «νησιού», με σύμπλεγμα ανωτερότητας/κατωτερότητας και με την ιδέα ότι αποτελεί παγκόσμια εξαίρεση. Είναι μια χώρα που διεκδικεί πολιτισμική, ηθική και ιδεολογική ιδιαιτερότητα. Στην πραγματικότητα, όπως συμβαίνει στα μεταφορικά «νησιά», πρόκειται για στενοκεφαλιά, άγνοια και εχθρότητα προς οτιδήποτε απειλεί τον τοπικό τρόπο ζωής – πρόκειται για φόβο και μοναξιά.

Όπως οι νεαροί ήρωες του Γουίλιαμ Γκόλντιγκ, είμαστε επιρρεπείς στην επινόηση εχθρών, στην επανάληψη πρωταρχικών μορφών συμπεριφοράς (εκδίκηση, τιμωρία) – είμαστε ικανοί για κανιβαλισμό. Η οικογένεια και το σχολείο δεν φαίνονται ούτε να θέλουν, ούτε να μπορούν, να τιθασεύσουν αυτές τις αιμοβόρες ροπές – αντιθέτως, σε πλείστες περιπτώσεις, οι κληρονομημένες ιδέες (οι ιδέες που έχουν υιοθετηθεί χωρίς σκέψη από γενιά σε γενιά) και τα ψυχικά ελαττώματα (μοχθηρία, μνησικακία, φθόνος, εμμονική παραβίαση του νόμου) αναβαθμίζονται σε επανασταστική στάση, σε ηρωισμό. Τα ποινικά αδικήματα συγχέονται είτε με μια νεφελώδη ιδέα περί κοινωνικής επανάστασης, είτε με μια νεανική έκρηξη που εκλαμβάνεται ως «φυσική» και η οποία συχνά επιβραβεύεται. Οι νόμοι καταργούνται – και επειδή καταργούνται, όταν εφαρμόζονται, παραμορφώνονται: το κράτος εκδικείται για την ίδια του την ανημπόρια και απουσία.

Έτσι, ενώ επί 35 χρόνια, αναρχοφασίστες, ληστοφασίστες και χούλιγκανς ήταν, περιέργως, οι συνηθισμένοι γνωστοί-άγνωστοι, ξαφνικά, το κράτος αποφάσισε να τους τσακίσει. Η αδράνεια, η ένοχη ανεκτικότητα, η χρόνια μη εφαρμογή του νόμου έχει δύο βασικές συνέπειες: πρώτη είναι η επικράτηση ανομίας, αναρχίας και χάους· η δεύτερη είναι η όψιμη επίδειξη δύναμης που, όχι σπάνια, εκτυλίσσεται με υπέρβαση του νόμου ο οποίος, επιτέλους, υποτίθεται ότι εφαρμόζεται.

Στην Ελλάδα έχουμε σοβαρό πρόβλημα παιδαγωγικής: την αυταρχική εκπαίδευση διαδέχτηκε η αριστερο-αναρχική κατά την οποία το παιδί αντιμετωπίζεται ως θύμα του «σάπιου» κόσμου. Αυτή η κυρίαρχη παιδαγωγική δημιουργεί σύγχυση: ενώ από τη μία πλευρά προτρέπει στην αναγκαστική συμφιλίωση (μέσω της πολιτικής ορθότητας), παραλλήλως δεν αποκλείει την αναγκαιότητα της καταστροφής. Απορώ πώς οι άνθρωποι που πιστεύουν σ’ αυτή τη σαπίλα φέρνουν παιδιά στον κόσμο. Τα φέρνουν άραγε για να γίνουν δυστυχισμένα σαν τους ίδιους; Τα φέρνουν για να βάλουν τη φωτιά που δεν έβαλαν εκείνοι; Έτσι κι αλλιώς, το να μεγαλώνεις και να εκπαιδεύεις παιδιά εμφυσώντας τους το μίσος για την κοινωνία, μου φαίνεται διαστροφή: ο ανθρωπος είναι ον που, όταν γεννιέται, δεν είναι έτοιμο να ζήσει αυτόνομο – για πολλά χρόνια χρειάζεται τη βοήθεια των ενηλίκων· χρειάζεται γονείς, δασκάλους, διάφορους ανθρώπους που να παίζουν διαφορετικούς ρόλους – όχι να απουσιάζουν ή να ταυτίζονται με τους άρχοντες των μυγών.

Το πτώμα των νόμων

του Ρωμανού Σκλαβενίτη-Πιστοφίδη, 9/10/2012

Ο «Άρχοντας των Μυγών» είναι ένα από τα μυθιστορήματα που διαβάζουν τα παιδιά του αγγλόφωνου κόσμου στην πορεία τους για την ενηλικίωση, μαζί με τον «Φύλακα στη Σίκαλη» και το «Ένα Δέντρο Μεγαλώνει στο Μπρούκλυν». Και είτε ο Γουίλιαμ Γκόλντινγκ μας αρέσει είτε όχι, είναι σίγουρο πως αυτά τα μυθιστορήματα μπορούν να διαβαστούν με κλειστά μάτια. Απλούστατα, γιατί εκείνοι ξέρουν από λογοτεχνία: κι εμείς ξέρουμε, αλλά λιγότερο.

Το μυθιστόρημα διαδραματίζεται σε ένα μικρό νησί του Ειρηνικού· ένα είδος παραδείσου για τα μπαρουτοκαπνισμένα παιδιά της εμπόλεμης Βρετανίας, των οποίων τα κόκκαλα τρίζουν από τη χρόνια υγρασία και τα μάτια καθρεφτίζουν τη μουντάδα του συννεφιασμένου καιρού. Εκεί υπάρχουν μόνο φοίνικες, φρούτα, αγριογούρουνα κι ο ζεστός ωκεανός. Επίσης, υπάρχουν απόκρημνοι λόφοι και κοφτερά μυαλά.

Ο «Άρχοντας των Μυγών» έχει πολλαπλές αναγνώσεις. Κατ’ αρχάς, αποτελεί τρόπον τινά μια ειρωνική απάντηση στο ρατσισμό της όψιμης αποικιοκρατίας. Η εικόνα των ιθαγενών, ο τρόπος ζωής τους, ακόμα και η συμπεριφορά τους, υποδεικνύονται από την ανάγκη για επιβίωση: το απαραίτητο κρέας μπορεί να αποκτηθεί μόνο με το κυνήγι και, καθώς τα ροδαλά πρόσωπα των λευκών δεν μπορούν να κρυφτούν στο σκοτεινό τροπικό δάσος, η βαφή του σώματος σε περισσότερο γήινες αποχρώσεις γίνεται αδήριτη. Και ξαφνικά, οι λευκοί μοιάζουν με ιθαγενείς.

Επιπλέον, ο «Άρχοντας των Μυγών» αποτελεί μια καταγραφή του ανθρώπινου κοινωνικού ήθους, εκείνου του ήθους δηλαδή το οποίο πολλοί επικαλούνται και λίγοι διαθέτουν. Το κοινωνικό συμβόλαιο σύντομα καταργείται και επιβιώνει ο περισσότερο ρωμαλέος· ατυχέστατα, συνήθως ο περισσότερο ρωμαλέος συμπίπτει με τον περισσότερο ηλίθιο. Τελικώς,  η ανθρωπότητα τρώει τα σωθικά της. (Παρομοίως απογοητευτική για την ανθρώπινη κατάσταση είναι και η καταγραφή του Μπάρυ Άνσγουορθ στην «Ιερή Πείνα».)

Τέλος, το βιβλίο μπορεί να διαβαστεί και ως μια περιπέτεια νεύρων: ποιά είναι άραγε τα όρια της εγκράτειας και πόσο σύντομα μπορούν να λησμονηθούν πανάρχαιοι κανόνες; Δεν υπάρχει αμφιβολία: τα όρια είναι στενά κι η λησμοσύνη εύκολη. Τόσο στενά και τόσο εύκολη που η πορεία της αποκτήνωσης μπορεί να περιγραφεί σε ένα μόλις μυθιστόρημα. Όπου παιδιά που μέχρι πρότινος ήταν μέλη χορωδίας και τραγουδούσαν το «Te Deum», συνθλίβουν πια κόκκαλα και μασούν παιδικό κρέας. Ίσως, εντέλει, η κρύπτη όπου φωλιάζουν οι μύγες, αυτός ο Άρχοντας των μυγών, είναι το κουφάρι του κοινωνικού συμβολαίου· το πτώμα των Νόμων.

(βλέπε επίσης >>>)

Έγκυροι όροι και διαδικτυακός «θόρυβος»!

 του Κώστα Βαλεοντή, Φυσικού, Προέδρου της ΕΛΕΤΟ

Αγαπητοί, φίλες και φίλοι,

Εκ μέρους των Συμβουλίων της ΕΛΕΤΟ και των συλλογικών μελών της σας καλησπερίζω και σας εύχομαι Καλή Χρονιά! Μέλη και φίλοι της ΕΛΕΤΟ και της ελληνικής γλώσσας και ορολογίας, μας τιμάτε κάθε χρόνο με την παρουσία σας σε τούτη την εκδήλωση. Αυτή είναι η πρώτη και τακτική εκδήλωση του έτους· θα κόψουμε την πίτα και θα ευχηθούμε να πάνε όλα καλά μέσα στο 2013, τα προσωπικά και τα οικογενειακά του καθενός μας, τα συλλογικά της ΕΛΕΤΟ και των οργάνων της και ειδικότερα το 9^ο Συνέδριο «Ελληνική Γλώσσα και Ορολογία» (7–9 Νοεμβρίου) και τα γενικότερα κοινωνικά και εθνικά, αλλά και τα παγκόσμια. Οι ευχές δεν αποτελούν μόνο έκφραση επιθυμιών μας· δηλώνουν ταυτόχρονα και τη διάθεση και τη θέλησή μας να συμβάλουμε ώστε αυτές να εκπληρωθούν. Και η αισιοδοξία μαζί με την συνειδητή και αδιάλειπτη προσπάθειά μας αποτελούν συντελεστές για την εκπλήρωσή τους.

Δεν θα σας κουράσω με πολλά λόγια. Το θέμα μου, αυτή τη φορά, είναι ο «θόρυβος»· ο διαδικτυακός «θόρυβος» μέσα στον οποίο είναι «χωμένοι» οι όροι, οι έγκυροι όροι. Ο «θόρυβος» που προκύπτει από τα χιλιάδες «ευρήματα» των διαδικτυακών μηχανών αναζήτησης και πρώτης και καλύτερης της διάσημης μηχανής Γκουγκλ. Ψάχνεις για έναν ελληνικό όρο ή για την ελληνική απόδοση ενός ξενόγλωσσου όρου από συγκεκριμένο θεματικό πεδίο. Η σωστή κίνηση είναι να αναζητήσεις ειδικά λεξικά, γλωσσάρια ή βάσεις όρων που έχουν εκδοθεί από ειδικά συλλογικά όργανα ή φορείς και είναι αποδεκτά μέσα στην κοινότητα του ειδικού θεματικού πεδίου. Αυτά είναι που περιέχουν έγκυρους όρους. Και τα γενικά λεξικά μπορούν να βοηθήσουν σε κάποιο βαθμό γιατί περιέχουν ειδικούς όρους σε ένα ποσοστό της τάξης του 20%. Αντί για όλα αυτά, όμως, «βάζεις» το ερώτημα στη μηχανή Γκουγκλ και βασίζεσαι στην απόκρισή της...

Αν διαβάσουμε, σε ένα κείμενο, κάποιον ειδικό όρο (μονολεκτικό ή πολυλεκτικό) η έννοια του οποίου μας είναι άγνωστη – προσέξτε· δεν είπα «κάποιον άγνωστο ειδικό όρο», γιατί ο όρος έπαψε να είναι αγνωστος από τη στιγμή που τον διαβάσαμε, αλλά άγνωστη μάς είναι η αντίστοιχη έννοια – τις περισσότερες φορές δεν μπορούμε να συναγάγουμε την ειδική έννοια, χωρίς να συμβουλευτούμε κάποιον που γνωρίζει την ειδική έννοια (όπως π.χ. έναν ειδικό του θεματικού πεδίου) ή κάποιον ορολογικό πόρο (ειδικό λεξικό, ειδικό γλωσσάριο, ειδική βάση όρων, ...). Όση διαφάνεια και αν έχει ένας όρος δεν είναι δυνατόν να αποδίδει συμπυκνωμένα όλα τα χαρακτηριστικά της έννοιας· αυτό αποτελεί «προτέρημα» μόνο του ορισμού. Ο ειδικός όρος μπορεί να ξεκινήσει από κάποιον μεμονωμένο πρώτον ονοματοθέτη, αλλά δοκιμάζεται και δοκιμοποιείται από τα μέλη της κοινότητας του θεματικού πεδίου και εντάσσεται στην ειδική γλώσσα του πεδίου.

Μέσα στην «επικράτεια» ενός οποιουδήποτε κειμένου, πρωτοτύπου ή μεταφράσματος, οι ειδικοί όροι αποτελούν νησίδες ανεξαρτησίας, ουσιαστικά πρεσβείες των αντίστοιχων ειδικών εννοιών στις οποίες δεν επιτρέπεται να επεμβαίνει ο συντάκτης, ο μεταφραστής ή, γενικά, ο χρήστης του κειμένου.

Στην πλειονότητά τους οι όροι είναι σύνθετοι [1] και αυτοί στην πλειονότητά τους πολυλεκτικοί. Η σειρά των λέξεων στον όρο, οι πτώσεις, η ύπαρξη ή όχι άρθρων μέσα σ’ αυτόν δεν αποτελούν στοιχεία παραλλάξιμα ούτε τροποποιήσιμα από τον χρήστη του κειμένου. Ο χρήστης πρέπει να βρει τον έγκυρο όρο· οι διάφορες άλλες παραλλάσσουσες μορφές, εφόσον δεν είναι επικυρωμένες από ειδικούς του πεδίου είναι ακατάλληλες έως λανθασμένες για να αντιπροσωπεύσουν την έννοια που αποδίδει ο έγκυρος όρος.

Παραδείγματα: α) Ως όροι της φυσικής, οι λέξεις: φωτοβολία, φωτεινότητα, φωτισμός, φωταύγεια αντιπροσωπεύουν συγκεκριμένες φυσικές έννοιες (φυσικά μεγέθη) τις οποίες ΔΕΝ μπορεί να συναγάγει αναλύοντας τις λέξεις και μόνο ο αναγνώστης που δεν τις γνωρίζει ήδη· πολύ περισσότερο δε να τις περιγράψει «με δικά του λόγια» ή να τις εναλλάξει στη χρήση τους. β) Ο έγκυρος όρος για την «ταχύτητα με την οποία διαδίδεται το φως» είναι ταχύτητα του φωτός και ΟΧΙ ταχύτητα φωτός, που σήμερα τείνει να γίνει και καθημερινή φράση. γ) Ο έγκυρος όρος για την «μονάδα θερμοδυναμικής θερμοκρασίας» είναι κέλβιν και ΟΧΙ βαθμός Κέλβιν ΟΥΤΕ βαθμός της κλίμακας Κέλβιν.

Η ψηφιακοποίηση και διαδικτύωση με την επακόλουθη ανάπτυξη μεγάλου όγκου επιγραμμικά διαθέσιμου μονογλωσσικού και πολυγλωσσικού κειμενικού υλικού και η ταυτόχρονη ανάπτυξη των μηχανών αναζήτησης έχουν δυσμενή επίδραση στην ορολογία των ειδικών θεματικών πεδίων, η οποία οφείλει να αντιπροσωπεύει αδιαμφισβήτητα και αναμφίσημα τις ειδικές έννοιές τους. Και αυτό δεν οφείλεται στην ίδια την τεχνολογία και στην ανάπτυξή της, αλλά στον τρόπο με τον οποίο αυτή χρησιμοποιείται. Σήμερα, οι μηχανές αναζήτησης έχουν υποκαταστήσει τόσο τα έντυπα ειδικά λεξικά, που μένουν σκονισμένα στα ράφια των βιβλιοθηκών, όσο και τα ηλεκτρονικά λεξικά στα οποία οι μηχανές αυτές δεν έχουν πρόσβαση. Οι όροι των λεξικών αυτών κινδυνεύουν να απαξιωθούν αντικαθιστώμενοι με νέους (δήθεν αναγκαίους) σε μια διαρκή «επανεφεύρεση του τροχού».

Διατρέχοντας, δειγματοληπτικά, κάμποσα από τα χιλιάδες «αποτελέσματα» μιας μηχανής αναζήτησης, βρίσκει κανένας τις λέξεις του όρου τον οποίο αναζητεί με όλους τους δυνατούς συνδυασμούς, συντεταγμένες ή όχι, σε διάφορα περιβάλλοντα, από, λίγους σχετικά, ορολογικούς πόρους (διαδικτυακά λεξικά και σοβαρά ειδικά κείμενα όπως: άρθρα, λεξιλόγια και γλωσσάρια) μἐχρι ανόητες συζητήσεις καφενείου ή ακόμα και χαμαιτυπείου, που, δυστυχώς, είναι και θα είναι καταγεγραμμένες και θα «συγκαταμετρούνται» σε κάθε αναζήτηση των λέξεων αυτών με την εν λόγω μηχανή και όχι μόνο.

Τι μπορεί να γίνει;

Από την πλευρά των ορολογικών πόρων, πρέπει οι φορείς έγκυρων όρων (πανεπιστήμια, επιστημονικές και επαγγελματικές ενώσεις, συλλογικά όργανα ορολογίας κ.ά.) να εμπλουτίσουν το Ίντερνετ με όσο το δυνατόν περισσότερα λεξικά, γλωσσάρια, λεξιλόγια, βάσεις όρων και κυρίως να παρέχουν την δυνατότητα πρόσβασης στις μηχανές αναζήτησης.

Από την πλευρά του χρήστη-αναζητητή όρων χρειάζεται σοβαρή προσπάθεια. Για την ουσιαστική αξιοποίηση της από-κρισης μιας μηχανής αναζήτησης, χρειάζεται να γίνει διά-κριση του «σήματος» από τον «θόρυβο» [2], ύστερα από σύγ-κριση των εμφανιζόμενων αποτελεσμάτων με το ζητούμενο και κρίση της αξίας ή αξιοπιστίας τους πριν από την τελική έγ-κριση και χρήση τους. Η σειρά είναι: απόκριση – σύγκριση – κρίση – διάκριση – έγκριση – χρήση. Με άλλα λόγια, από μια απόκριση της μηχανής αναζήτησης, για την αποκάλυψη του έγκυρου όρου χρειάζεται: κρίση, κρίση, κρίση και πάλι κρίση πριν απ’ τη χρήση!

Σας ευχαριστώ πολύ για την υπομονή σας! Καλή Χρονιά!

Κ. Βαλεοντής

---

[1]   Οι σύνθετοι όροι είναι σύμπλοκοι όροι (δηλαδή: σύνθετες ή παρασύνθετες λέξεις ή πολύλεκτα) ή συμμείγματα.

[2]   της χρήσιμης πληροφορίας από όλες τις άχρηστες (άσχετες, λανθασμένες, παραποιημένες, διαστρεβλωμένες κτλ.)

Tο ασφαλέστερο επενδυτικό καταφύγιο...

Ακίνητα: στο μάτι του κυκλώνα μπήκε το ασφαλέστερο επενδυτικό καταφύγιο 

των Προκόπη Χατζηνικολάου και Νίκου Ρουσάνογλου, 

Καθημερινή, 27/1/2013 

Οι φόροι αυξήθηκαν 422% 
Επιπλέον 500 εκατ. θα πληρώσουν οι ιδιοκτήτες το 2013 

Το ασφαλέστερο επενδυτικό καταφύγιο, που δεν είναι άλλο από τα ακίνητα, βρίσκεται πλέον στο μάτι του κυκλώνα, με τους ιδιοκτήτες να καταβάλλουν κατά το προηγούμενο έτος 2,75 δισ. ευρώ έναντι 526 εκατ. ευρώ το 2009. Οι φόροι στην ακίνητη περιουσία αυξήθηκαν δηλαδή κατά 422% και όπως φαίνεται, το 2013 οι ιδιοκτήτες ακινήτων θα πληρώσουν επιπλέον 500 εκατ. ευρώ σε σχέση με το 2012. Κάθε αποτυχημένη προσπάθεια της κυβέρνησης να περιορίσει τη φοροδιαφυγή οδηγούσε τα τελευταία χρόνια στην αύξηση των φόρων στα ακίνητα. Μετά τον Φόρο Ακίνητης Περιουσίας (ΦΑΠ), η κυβέρνηση, με στόχο να καλύψει το κενό των εσόδων στον προϋπολογισμό του 2011, «έφερε» το Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών. Προκειμένου ο φόρος να εισπραχθεί όσο το δυνατό συντομότερα, αποφασίσθηκε η εμπλοκή της ΔΕΗ η οποία και ανέλαβε το έργο αυτό. Αμέσως τα έσοδα διπλασιάστηκαν, ενώ το 2012 πενταπλασιάστηκαν. Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών που δείχνουν τις τεράστιες επιβαρύνσεις των ακινήτων τα τελευταία χρόνια:

- Το 2009 καταβλήθηκαν 526 εκατ. ευρώ.

- Το 2010 εισπράχθηκαν 487 εκατ. ευρώ.

- Το 2011 οι εισπράξεις ανήλθαν στα 1,17 δισ. ευρώ και

- Το 2012 οι εισπράξεις εκτοξεύτηκαν στα 2,75 δισ. ευρώ.

Για το τρέχον έτος η κυβέρνηση υπολογίζει να εισπράξει 3,2 δισ. ευρώ. Αυτά θα προέλθουν από τον ενιαίο φόρο στα ακίνητα που θα αντικαταστήσει τον ΦΑΠ και το ειδικό τέλος ακινήτων. Στο ποσό αυτό δεν περιλαμβάνονται τα αυξημένα έσοδα που θα έχει η κυβέρνηση από τους ιδιοκτήτες ακινήτων που μισθώνουν τις ιδιοκτησίες τους. Πάντως το τρέχον έτος οι ιδιοκτήτες ακινήτων καλούνται να πληρώσουν τόσο τους νέους φόρους που θα έρθουν όσο και παλαιότερους. Και αυτό διότι η ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών δεν κατάφερε να αποστείλει τα σχετικά ειδοποιητήρια πληρωμής των φόρων τη χρονιά που υπήρχε η φορολογική υποχρέωση. Πλέον καλούνται εντός του 2013 να πληρώσουν φόρους από το 2010. Ειδικότερα οι ιδιοκτήτες ακινήτων θα πρέπει να καταβάλουν κατά περίπτωση:

1. Φόρο Ακίνητης Περιουσίας 2010. Περισσότεροι από 200.000 φορολογούμενοι, οι οποίοι κατείχαν την 1η Ιανουαρίου 2010 κτίσματα και εντός σχεδίων πόλεων οικόπεδα συνολικής αντικειμενικής αξίας άνω των 400.000 ευρώ, καλούνται να πληρώσουν τον ΦΑΠ του έτους 2010. Η προθεσμία για την εξόφληση της πρώτης δόσης να λήγει στις 31 Ιανουαρίου 2013.

2. Φόρο Ακίνητης Περιουσίας για το 2011 και για το 2012. Περίπου 500.000 φορολογούμενοι, οι οποίοι κατείχαν την 1η Ιανουαρίου 2011 και την 1η Ιανουαρίου 2012 κτίσματα και εντός σχεδίων πόλεων οικόπεδα συνολικής αντικειμενικής αξίας άνω των 200.000 ευρώ, από τα μέσα Φεβρουαρίου θα  λάβουν ένα ενιαίο εκκαθαριστικό σημείωμα στο οποίο θα περιλαμβάνεται ο ΦΑΠ του 2011 και του 2012. Ο φόρος πιθανόν να καταβληθεί σε 10 μηνιαίες δόσεις.

3. Ειδικό Τέλος Ακινήτων. Σχεδόν όλοι οι ιδιοκτήτες ακινήτων θα πληρώσουν εντός του πρώτου πενταμήνου του 2013 τις τελευταίες 2 ή 3 διμηνιαίες δόσεις του ειδικού τέλους για τα ηλεκτροδοτούμενα κτίσματα που κατείχαν το 2012.

4. Ενιαίο Φόρο Ακίνητης Περιουσίας για το έτος 2013. Ο ενιαίος φόρος θα αντικαταστήσει το Ειδικό Τέλος Ακινήτων (ΕΤΗΔΕ, χαράτσι) που πληρώνεται μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ και τον Φόρο Ακίνητης Περιουσίας με τα έσοδα για τα δημόσια ταμεία να φθάνουν τα 2,2 δισ. ευρώ.

Αρκετοί ιδιοκτήτες ακινήτων προσπαθούν πια να απαλλαγούν από το φορολογικό βάρος που συνεπάγεται η κατοχή ακίνητης περιουσίας. Ακόμα, όμως, κι αν βρουν αγοραστές, οι τιμές που τους προσφέρονται είναι εξαιρετικά χαμηλές και αναγκάζονται να πουλήσουν με μεγάλη οικονομική ζημία. Για παράδειγμα, μονοκατοικία 300 τ.μ. στο Παλαιό Ψυχικό, κατασκευασμένη προ 35ετίας, αλλά με εκτεταμένη ανακαίνιση προ 12 ετών, πωλήθηκε πρόσφατα 1,5 εκατ. ευρώ, όταν μόνο η αντικειμενική της τιμή αγγίζει τα 2,2 εκατ. ευρώ. Αντίστοιχα, στην περιοχή της Κυψέλης, διαμέρισμα 100 τ.μ. με αντικειμενική αξία 95.000 ευρώ (25 ετών) πωλήθηκε 60.000 ευρώ. Δεδομένου όμως ότι καθ’ όλη τη διάρκεια του 2012 εκτιμάται ότι οι αγοραπωλησίες κατοικιών δεν ξεπέρασαν τις 20.000 (πιθανώς το μέγεθος να είναι ακόμα χαμηλότερο), δηλαδή σχεδόν το 1/5 του μεγέθους της αγοράς, σε σχέση με το όχι και τόσο μακρινό 2008, αντιλαμβάνεται κανείς ότι όσο χαμηλή κι αν είναι πλέον η ζητούμενη τιμή, αγοραστές δύσκολα βρίσκονται. 

Φόρος υπεραξίας
 
Από τις αρχές του έτους έχει επιβληθεί ένας ακόμα φόρος, ο λεγόμενος φόρος υπεραξίας. Αυτός αφορά όλα τα ακίνητα που θα αποκτηθούν από την 1η Ιανουαρίου και μετά, επιβάλλεται επί της διαφοράς της αντικειμενικής αξίας αγοράς και πώλησης και θα επιβαρύνει τον πωλητή. O φόρος αυτός έχει συντελεστή 20%, αλλά και κλιμάκια με βάση την παλαιότητα. Έτσι, εφόσον το ακίνητο μεταπωληθεί εντός των πρώτων 5 ετών από την αγορά, ο συντελεστής παλαιότητας ορίζεται σε 0,9, ενώ αν το διάστημα κατοχής είναι μεγαλύτερο από τα 25 χρόνια ο συντελεστής είναι χαμηλότερος και ορίζεται σε 0,6. Παράλληλα, προβλέπεται απαλλαγή από τον φόρο για ποσό υπεραξίας μέχρι 25.000 ευρώ, σε περίπτωση πώλησης ακινήτου το οποίο είχε διακρατηθεί για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 5 ετών από τη στιγμή της απόκτησής του. Η εξαίρεση δεν ισχύει για φυσικά πρόσωπα τα οποία πραγματοποιούν πέραν της μιας μεταβιβάσεις εντός της πενταετίας.

Όσα παίρνει κι όσα ... φέρνει ο άνεμος

Μαζί τα φάγαμε!

 της Ισμήνης

Μαζεμένη γυναικοπαρέα  για τσάι  ολίγη μπιρίμπα  και κουτσομπολιό! Ανάμεσα στους μπαλαντέρ, τους άσσους και τους ρηγάδες  σχολιάζαμε και τα της οικονομίας μας! Μια κυρία τα έβαλε με τον Πάγκαλο  και το θράσος του να εκδώσει σε βιβλίο  με τίτλο την περιβόητη φράση: ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ!!!!!!

Ναι, ναι   αίσχος, είπαμε όλες και  αρχίσαμε  να κουνάμε τα κεφάλια μας  σε μια συντονισμένη κίνηση σαν  παπαγαλάκια! Μια φίλη  άφησε κάτω τα χαρτιά και άρχισε να λέει:

·   Έχετε δίκιο  να θυμώνετε, το ίδιο αισθάνθηκα κι εγώ όταν άκουσα τον Πάγκαλο να λέει την περιβόητη φράση: ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ!

·   Άκου μαζί τα φάγαμε! τι λες κύριος, μονολογούσα,  πώς τα φάγαμε μαζί, αφού δεν έχω καταφέρει να βάλω στην άκρη 5 δεκάρες  και χρωστάω στην Εφορία, στην Τράπεζα, στη ΔΕΗ  και πάει λέγοντας;

Η 2^η αντίδραση ήταν πιο νηφάλια και είπα: βρες μπας και έχει δίκιο;  Προσπάθησα να φέρω στο μυαλό μου διάφορες καταστάσεις που τα έτρωγα κι εγώ, αλλά μπερδεύτηκα! Εντάξει  δεν πήρα απόδειξη από τον υδραυλικό, ούτε από τον ηλεκτρολόγο για να δώσω λιγότερα χρήματα. Λες να εννοούσε αυτό;

Η 3^η αντίδραση κατόπιν σκέψεως  με έφερε στα ίσα μου, κάνοντας μια μικρή απολογιστική αναδρομή στην επαγγελματική  μου σταδιοδρομία! Τώρα που είμαι  στη σύνταξη  μπορώ να δω πιο καθαρά  τα πράγματα.

Αφήσαμε κάτω τα χαρτιά, ανάψαμε τσιγάρα  και στήσαμε αυτιά να ακούσουμε!

 «Εργαζόμουνα σε Οργανισμό που εποπτευότανε από κάποιο Υπουργείο! Δεν λέω ονόματα, αλλά η καθεμία μπορεί να υποθέσει ότι νομίζει.

Ο Οργανισμός αυτός  όταν λειτούργησε, είχε αντικείμενο και μάλιστα  αξιόλογο, αλλά με τα χρόνια συρρικνώθηκε αυτό και απλά υφίστατο  για καθαρά πελατειακούς σκοπούς!!! Προσλήψεις εργαζομένων, ρουσφέτια βουλευτών, τοποθετήσεις σε ΔΣ ευνοουμένων κλπ. κλπ/ Ο νοών νοείτω!!!! Το Υπουργείο  μέσα στον προϋπολογισμό  του  έβγαζε και ένα σεβαστό κονδύλι για να συντηρήσει τον εν λόγω Οργανισμό! Αμαρτία εξομολογούμενη, κάπως έτσι προσλήφθηκα κι εγώ διότι, ναι μεν είχα άριστα προσόντα αλλά φευ η ηλικία μου απείχε μακράν των νομίμων προσλήψεων!

Ως σωστή εργαζομένη όμως  ανέβηκα την ιεραρχία με το σπαθί μου πλέον,  αλλά  το τι είδανε τα ματάκια μου εκεί μέσα δεν περιγράφεται!!!!

Έχουμε και λέμε: εργαζόμενοι να μην πατάνε το πόδι τους 15 ημέρες το μήνα, η κάρτα τους χτυπημένη  όμως και να εισπράττουν κανονικά το μισθό τους!

Συνδικαλιστής εργαζόμενος που με αλλαγή καθεστώτος αναρριχήθηκε στη θέση του Γεν. Διευθυντού, όταν  παύθηκε από παραταξιακές  έριδες και επανήλθε στην εργασιακή του θέση,  επί 6 μήνες  δεν πήγαινε  στο γραφείο, του στέλνανε τον μισθό του στο σπίτι του, διότι περίμενε ότι  θα ξαναπάρει τη θέση του Γενικού!

Διευθυντής  κάθε Σ/Κ προμηθευότανε από την αποθήκη  τα τρόφιμα  της οικογένειας  του  όλης της  εβδομάδος! Οι δικηγόροι και οι μηχανικοί σε αργομισθία, πατούσανε το πόδι τους μόνο όταν δεν είχαν πελατεία στα γραφεία  τους. Οι μηχανικοί δε,  παίρνανε φύλλα πορείας και ξεχνούσανε να γυρίσουν.

Ο κάθε Γενικός  που άλλαζε ανάλογα με  την εκάστοτε κυβέρνηση,  η πρώτη του δουλειά εκτός από την ενημέρωση, έπρεπε απαραιτήτως να αλλάξει όλη την επίπλωση και διαρρύθμιση  του γραφείου του, λες και θα έμενε χρόνια εκεί!  Η δε δεύτερη δουλειά ήταν  να διορίσει τα μέλη του ΔΣ τα οποία μαζί με τον ερχομό τους φέρνανε σαν γραμματείς τις γυναίκες τους, τις εξαδέλφες, τις ανιψιές  κλπ. κλπ.

Γενικός και Πρόεδρος αλληλοϋπονομεύονταν, να φάει ο ένας τον άλλον για  να πάρει τη απόλυτη εξουσία και φυσικά περισσότερα χρήματα!

Οι διαγωνισμοί για προμήθειες γινόταν με κατευθείαν ανάθεση σε ημέτερους φυσικά! Οι δεξιώσεις; καλά ήταν το κάτι άλλο!!!!

Κάποια χρονιά  ένας Γενικός ανακάλυψε ότι η  Έκθεση της  Θεσσαλονίκης  έχει  πολύ φαγοπότι! Εν ριπή οφθαλμού ανατέθηκε σε ημέτερο το περίπτερο παρουσίασης του Οργανισμού, παραγγέλθηκαν διαφημιστικά έντυπα, καπελάκια  φανελάκια  με το λογότυπο,  φωτογραφίες, δεξιώσεις, πρες κομφερανς (sic), για να πούμε τι;

Εικονικά συνέδρια με καλεσμένους από τις γείτονες χώρες, όλα τα έξοδα πληρωμένα, μεταφραστές, ξεναγήσεις, δώρα! Και το αντικείμενο του Συνεδρίου: αέρας κοπανιστός!!!!

Από ένα κονδύλι  καθαρά πελατειακό, με την ονομασία  «πολιτισμός», δινότανε κάθε εβδομάδα  με αποφάσεις ΔΣ (όλοι το γνωρίζανε  το αστείο του πράγματος) 1.000€ έως 3.000€ το μέγιστο ποσό στον  τάδε σύλλογο   διότι κάνει πολιτιστικό έργο που θα μείνει στις μέλλουσες γενεές!!!!

Το αστείο ήτανε ότι το κάθε μέλος του ΔΣ  έφερνε και ένα αίτημα χρηματοδότησης συλλόγου από την περιοχή καταγωγής του!!!! Εργαζόμενοι στις προμήθειες ξαφνικά κυκλοφορούσαν με μερσεντές ή πήγαιναν ταξίδια  διάρκειας μηνός στην Αμερική!

Τα υπηρεσιακά αυτοκίνητα για Γενικό και Πρόεδρο με τους αντίστοιχους οδηγούς, ήτανε σε ετοιμότητα 24 ώρες το 24ώρο για γνωστούς και άγνωστους λόγους!!!

Προϊστάμενος σε άδειο κτίριο, τυπικά βρισκότανε εκεί, κάθε μήνα υπέβαλλε για  μισθοδοσία, κατάσταση υπερωριών!!!!

Και τότε  ξανασκέφτηκα ότι κ. Πάγκαλε  έχεις δίκιο,  κάπου έφαγα κι εγώ.

Μπορεί να μην δημιούργησα ‘οφσορ’ εταιρεία ή να αγόρασα σπίτι απέναντι από την Ακρόπολη  αλλά,  έχω μερίδιο ευθύνης διότι  όταν  μου δίνανε 4 ήμερες φύλλο πορείας (έτσι είχε αποφασισθεί)  δεν είπα τίποτα  ενώ ήξερα ότι σε 2 ημέρες μπορούσα να τελειώσω την δουλειά μου. 

Όταν με στείλανε σε Συνέδριο στο εξωτερικό να  εκπροσωπήσω τον Οργανισμό, δεν είπα  ότι  «δεν έχουμε αντικείμενο  τι να πω; γιατί να πάω;» πήγα και όταν επέστρεψα υπέβαλα  έκθεση  στη Διεύθυνση  ξέροντας ότι θα πεταχτεί στον κάλαθο αχρήστων!

Συμμετείχα  εν γνώση μου στα συνέδρια – κοροϊδία!!!

Και αυτά γίνανε πολλές φορές!!!!!! και εγώ ήμουνα σφαγών εν τω ωκεανώ!!!!

Οπότε κυρίες μου, κάπως έτσι επαληθεύεται η ρήση του Πάγκαλου  ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ!!!!