Eπιπόλαιοι και ασυνείδητοι!

της Σοφίας Βούλτεψη, www.elzoni.gr, 26/3/2013

Οι δηλώσεις πολλών Ευρωπαίων αξιωματούχων στη διάρκεια της κυπριακής κρίσης και η σκληρή στάση που κράτησαν μέχρι τέλους οι εταίροι και οι δανειστές αποδεικνύουν πως – όσες «συναντήσεις κορυφής» τύπου Τσίπρα-Καμμένου και αν πραγματοποιηθούν – δεν υπήρχε η παραμικρή περίπτωση να βγει σε καλό το περίφημο «ηρωικό όχι» της Κύπρου.  Όπως πάντα αποδεικνύεται, τα δεύτερα σχέδια είναι πάντα χειρότερα από τα πρώτα.

Την Κυριακή, ο Γάλλος υπουργός των Οικονομικών αποκάλεσε ξεκάθαρα την κυπριακή οικονομία «οικονομία – καζίνο», με την οποία «πρέπει να τελειώνουμε».

Και η γερμανική εφημερίδα Handelsblatt δημοσίευε την πληροφορία πως ο επικεφαλής των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών Γκέρχαρντ Σίντλερ, σε κεκλεισμένων των θυρών συνεδρίαση της Επιτροπής Οικονομικών του γερμανικού κοινοβουλίου, είχε αναφέρει πως το 40% της κίνησης κεφαλαίων από την Ρωσία στη Γερμανία είναι μαύρο χρήμα ή προϊόν ξεπλύματος.

Την ίδια ώρα, στελέχη επιχειρήσεων ανέφεραν στον ειδησεογραφικό ιστότοπο «deutsche-wirtschaft-nachrichten.de», πως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα γνώριζε για το ξέπλυμα χρήματος στην Κύπρο πριν από την ένταξη της χώρας στην Ευρωζώνη.

Αν όλα αυτά είναι αλήθεια – και η επιμονή της κυπριακής ηγεσίας να συμπεριλάβει τους πάντες στο κούρεμα για να μην δυσαρεστηθούν οι ξένοι καταθέτες αυτό δείχνει – τότε τι ακριβώς υπερασπίζονται οι υπερασπιστές του «Όχι»;

Στην πραγματικότητα, οι επιπόλαιοι και επικίνδυνοι αυτοί άνθρωποι (Τσίπρας και Καμμένος), (που τόσο οι ίδιοι, όσο και οι βουλευτές τους, αλλά και οι υποστηρικτές τους είτε μεταξύ των εργαζομένων στο δημόσιο, είτε μεταξύ των συνταξιούχων, συνεχίζουν να λαμβάνουν τον μισθό τους μέσω του τρισκατάρατου μνημονίου), εμφανίστηκαν να επικροτούν μια άποψη που με μαθηματική ακρίβεια οδηγούσε στην πλήρη οικονομική καταστροφή της Κύπρου, αλλά και σε εθνικές περιπέτειες τον ελληνισμό.

Τα μέσα ενημέρωσης και οι δημοσιογράφοι που προβάλλουν αυτούς τους κυρίους και τους παρακολουθούν στις περίεργες ακροβασίες τους, επίσης εξακολουθούν να υπάρχουν χάρη στο μνημόνιο – διαφορετικά δεν αντιλαμβάνομαι από ποιες τράπεζες θα λάμβαναν δάνεια, από ποιες επιχειρήσεις θα συνέχιζαν να λαμβάνουν διαφημίσεις, από πού θα εισέπρατταν και οι ίδιοι τους μισθούς τους.

Πρότειναν, λοιπόν, αυτοί οι επικίνδυνοι άνθρωποι, να απομακρυνθεί η Κύπρος από το ευρώ και την ΕΕ, τη στιγμή ακριβώς που περισσότερο από ποτέ χρειάζεται την ευρωπαϊκή ασπίδα για να προχωρήσει στην εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου της.

Έφθασαν στο σημείο να λένε (στον παραζαλισμένο κόσμο), πως η Ελλάδα έπρεπε να δώσει στην Κύπρο 2 δις ευρώ από τον δικό της ELA, τον μηχανισμό που παρέχει ρευστότητα στις τράπεζες, κάνοντας πως δεν γνωρίζουν πως ο μηχανισμός αυτός χρησιμοποιείται μόνο για την χώρα που έχει τα ποσά αυτά στη διάθεσή της, δεν διατίθεται σε υποκαταστήματα, αλλά μόνο σε θυγατρικές, τα κυπριακά καταστήματα που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα είχαν χρηματοδοτηθεί από τον κυπριακό ELA – αλλά παρ’ όλα αυτά ανακεφαλαιοποιήθηκαν κατά τα δύο τρίτα από τα ποσά ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών – και η επενδυτική τράπεζα ανακεφαλαιοποιήθηκε κανονικά από τον ελληνικό ELA.

Τα έλεγαν όλα αυτά, την ώρα που η Τουρκία αναθαρρούσε και επανερχόταν στις απειλές της, μιλώντας για «φαντασίωση», όσον αφορά στην πρόθεση της Λευκωσίας να αξιοποιήσει το φυσικό αέριο υπέρ του Εθνικού Ταμείου Αλληλεγγύης και ξεκαθαρίζοντας ότι δεν θα επιτρέψει «μονομερή» αξιοποίηση από το «νότιο τμήμα».

Είναι τόσο επικίνδυνοι, που δεν έλαβαν υπ’ όψη τις τελευταίες εξελίξεις στην περιοχή:

► Η Τουρκία αποκατέστησε τις σχέσεις της με το Ισραήλ, όταν, στις 22 Μαρτίου, ο Ερντογάν αποδέχθηκε τη συγγνώμη του Νετανιάχου για τον θάνατο εννέα Τούρκων ακτιβιστών κατά τη διάρκεια επιχείρησης των ισραηλινών ειδικών δυνάμεων στο στολίσκο που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στη Λωρίδα της Γάζας, το 2010.

► Μια μέρα νωρίτερα, η Τουρκία είχε κλείσει το σοβαρότερο μέτωπό της, με την κατάπαυση του πυρός που ο Οτσαλάν επέβαλε στους Κούρδους του ΡΚΚ, κάτι που έγινε δεκτό με ξέφρενους πανηγυρισμούς στο Ντιγιάρμπακιρ. Ο πόλεμος αυτός κρατούσε απασχολημένη την Τουρκία από το 1984 και έχει στοιχίσει 40.000 ζωές.

► Η Ρωσία αντέδρασε μεν με σφοδρότητα στις αποφάσεις του Eurogroup, αλλά έκλεισε την πόρτα στη Λευκωσία, της οποίας ο υπουργός των Οικονομικών Μιχάλης Σαρρής είχε προηγουμένως βρεθεί για τέσσερις ημέρες επαίτης στην αυλή του τσάρου – αλλά αυτό κατά τους δύο επικίνδυνους ανθρώπους, Τσίπρα και Καμμένο – αποτελεί «περήφανη στάση».

Ο Ρώσος πρωθυπουργός Μεντβέντεφ ήταν σαφής: «Το πρόβλημα της Κύπρου πρέπει να επιλυθεί πρώτα από την ίδια την Κύπρο, από την ΕΕ, αφού η Κύπρος είναι μέλος της ΕΕ και μόνο σε τρίτη σειρά στο πρόβλημα της Κύπρου μπορούν να συμμετάσχουν άλλα κράτη, που για διάφορους λόγους έχουν εκεί το πλέγμα, κάποια ποικιλία συμφερόντων τους».

Και όχι μόνο αυτό! Ο Μεντβέντεφ ξεκαθάρισε στις δηλώσεις του της 21ης Μαρτίου, ότι σχετικά με την προσφορά της Κύπρου για τα υποθαλάσσια οικόπεδα φυσικού αερίου, «πρώτον δεν καταλαβαίνω καλά την αξία τους και, κατά δεύτερον, γνωρίζουμε ότι υπάρχουν εκεί ιδιαίτερα προβλήματα με την Τουρκία. Γι' αυτό, το λέω άλλη μια φορά ότι είναι ένα πολύ δύσκολο ζήτημα για συζήτηση, αλλά, φυσικά, είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε οποιεσδήποτε ιδέες οι οποίες προέρχονται από τους Κυπρίους, θα προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τα επιχειρήματά τους».

Η Ρωσία (και ο Πούτιν προσωπικά) έχει δώσει μεγάλη μάχη κατά της ρωσικής κλεπτοκρατίας και των Ρώσων ολιγαρχών για να χολοσκάσει για τα χρήματα που αυτοί έχουν φυγαδεύσει στις κυπριακές τράπεζες – πολλούς από τους οποίους έχουν φυλακίσει ή εξορίσει.

Λέτε οι Ρώσοι να χάλαγαν τις σχέσεις τους με την ΕΕ και το Βερολίνο για το χρήμα αυτών που κατάκλεψαν τα ταμεία της πρώην ΕΣΣΔ;

Ακόμη και για την χαλάρωση των όρων του ρωσικού δανείου προς την Κύπρο, ο Ρώσος υπουργός των Οικονομικών Αντον Σιλουάνοφ είπε, στις 22 Μαρτίου, πως περιμένει την απόφαση των Ευρωπαίων.

Είπε επίσης πως οι Ρώσοι επενδυτές δεν… εκδήλωσαν κανένα ενδιαφέρον για τα κοιτάσματα φυσικού αερίου και την εξαγορά κυπριακών τραπεζών.

Όλα αυτά είχαν ξεκαθαριστεί και είχαν γίνει γνωστά από τις 22 Μαρτίου.
Όταν στις 24 Μαρτίου συνεχίζεις να μπουρδολογείς, σημαίνει ότι είσαι είτε πολύ επιπόλαιος, είτε πολύ ασυνείδητος, είτε και τα δύο.

Όσα παίρνει... κι όσα φέρνει ο άνεμος

Οι διάσημοι νεόπτωχοι Έλληνες.

της Ισμήνης

Το μνημόνιο, μάλλον τα μνημόνια 1, 2, 3 και πάει λέγοντας, η τρόικα, η κα Μέρκελ, ο κος Σόιμπλε το eurogroup, οι οίκοι αξιολόγησης –αυτό βέβαια με λίγη καλή φαντασία ακούγεται  και σαν οίκος ανοχής, αλλά ούτως ή άλλως μπουρδέλο είμαστε  και δεν ξέρω  ούτε κι εγώ τι άλλο–, δημιούργησαν μια νέα κατηγορία ανθρώπων. Τους νεόπτωχους! αλλά... όχι τους κοινούς ανθρώπους, αυτούς που κόβεται η ήδη  κουτσουρεμένη σύνταξη, όχι  αυτούς που παίρνανε 2 παχυλές συντάξεις και  πήγε περίπατο η μία, όχι αυτούς που παίρνανε  σύνταξη  γερή  και 5 επιδόματα που κοπήκανε κι αυτά.

Η νέα κατηγορία είναι οι επώνυμοι νεόπτωχοι που κατά πλειοψηφία  ανήκουν στον καλλιτεχνικό κόσμο, στον κόσμο του τραγουδιού, του  θεάτρου, της μόδας, επιχειρηματίες δεύτερης γενιάς,    επιχειρηματίες της αρπαχτής, του life style (τρομάρα μας) κλπ.

Όλοι λοιπόν αυτοί που επί σειρά ετών, και σε σωρεία περιοδικών προέβαλλαν τα  νυχτερινά τους καμώματά, τα παιδιά τους, τα σκυλιά τους, τα σπίτια  τους και τα εξοχικά τους, τα ταξίδια τους και τα λούσα τους –α! μην ξεχάσω και τους έρωτές τους–, τώρα  βγαίνουν και κλαίγονται σαν μωρές παρθένες!

 Τα αδηφάγα ΜΜΕ που μέχρι τώρα τους χάιδευαν, τώρα  συμπονετικά μεν, χαιρέκακα  δε, τους ξεμπροστιάζουν  για τα χρέη τους.

Ο  Κιμούλης χρωστάει στην εφορία και κρύβεται, η Βάνα Μπάρμπα  μετακόμισε από το παλάτι της σε μικρότερο  διαμέρισμα  –tragic– γιατί δεν τα βγάζει οικονομικά πέρα.

O Χαλκιάς χρωστάει, χρωστάει και πάει για φούντο, η Μιμή  περνάει δύσκολες ώρες με την μικρή σύνταξη και δυστυχώς έχουν μείνει  απούλητες οι  μεζονέτες  της αντιπαροχής από τη ροζ  βίλα της ντροπής.

Ο Γαβαλάς στα περίφημα  μυκονιάτικα  πάρτι   που φόραγε για καπέλο τις τσάντες Kelly bag χιλιάδων ευρώ, βάρεσε κανόνι αφήνοντας τεράστια χρέη. Ο Κωστόπουλος  που κατέστρεψε 2 γενιές  αμούστακων παιδιών με τα life style του  προωθώντας τενεκεδένιες αξίες ζωής, έκλεισε μετά βαΐων και κλάδων το  μαγαζάκι  του  και κάνει  εκ βαθέων  εξομολογήσεις  για τα λάθη του και τις  λάθος επιλογές του.

Ο Λαϊνόπουλος και Λιακουνάκος βγαίνουν και με όψιμες αυτοκριτικές χαρακτηρίζουν «σκατά» την κοινωνική κοπριά που τους έτρεφε τόσο καιρό και μέσα στην οποία βυθιζόντουσαν φωτογραφιζόμενοι με  ευδαιμονία!

Να μην πιάσω  τους άρχοντες της ντροπής Τζοχατζόπουλο, Παπαγεωργόπουλο, Γιάννο Παπαντωνίου, Πανίκα Ψωμιάδη, Λαυρεντιάδη και πάει λέγοντας. Ένας ατέλειωτος κατάλογος  διεφθαρμένων μικρών ανθρώπων.

Και έχουν το θράσος  να βγαίνουν  στην τηλεόραση  ή με δηλώσεις στις εφημερίδες, να κλαίνε και να παρουσιάζουν τους εαυτούς του θύματα μιας καταναλωτικής κοινωνίας, πλεκτάνης  άνομων συμφερόντων ή  κυνηγούς των ονείρων τους που τους οδήγησαν στην οικονομική καταστροφή!

Άντε να χαθείτε ανθρωπάρια! Δεν σας λυπάμαι  και πάψτε να κλαίγεστε γιατί κανείς δεν σας λυπάται! Για να μην πάω πιο μακριά και να πω ότι οι περισσότεροι χαίρονται για την κατάντια σας!

Αλλά ούτε τον αυτοσεβασμό δεν έχετε, ώστε να αποδεχθείτε  την κατάστασή σας, να κάνετε την αυτοκριτική σας και να βυθιστείτε στο μεγαλείο της σιωπής  και της λήθης!

Όργιο σπατάλης στους Ολυμπιακούς Αγώνες

Αποκαλύψεις - σοκ για τις σπατάλες της Οργανωτικής Επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων έρχονται στο φως της δημοσιότητας, καθώς σύμφωνα με δημοσίευμα της Real News, στελέχη και γενικοί διευθυντές όχι απλά κόστισαν  το ελληνικό δημόσιο με τους δυσθεώρητους μισθούς, αλλά χρέωναν ασύδοτα καθόλη τη διάρκεια της προετοιμασίας και της διεξαγωγής των Αγώνων. 

Όπως γράφει η εφημερίδα,  ο έλεγχος των πιστωτικών καρτών που χορηγούνταν σε γενικούς διευθυντές, μέλη ΔΣ και άλλους έδειξε πως ο κάθενας μπορούσε να χρεώσει την κάρτα του έως 25.000 ευρώ περίπου αναλόγως της θέσης του, ωστόσο όλοι είχαν ξεπεράσει το όριο φτάνοντας ακόμα και τα 51.000 ευρώ!

Παράλληλα, η οργανωτική επιτροπή αποδείχθηκε ότι πλήρωνε νοίκι για μονοκατοικία στην Φιλόθεη που έμενε υψηλόβαθμο στέλεχος το ποσό των 2.935 ευρώ το μήνα περά από την αμοιβή του. Παράλληλα, πλήρωσε 4.000 ευρώ το μήνα νοίκι για σπίτι στο Καστρι ενός συμβούλου σε θέματα σχεδίασης και εφαρμογής του προγράμματος ασφάλειας των Ολυμπιακών αγώνων ο οποίος μάλιστα αμείφθηκε με το «ταπεινό» ποσό των 1,3 εκατ. ευρώ.

Η οργανωτική επιτροπή 2004 χρυσοπλήρωνε τα στελέχη της που σημειωτέον τα προσελάμβανε απευθείας χωρίς προκήρυξη.  Για του λόγου το αληθές, στελέχη με μισθούς από 31.000 ευρώ έως και 117.388 ευρώ έπαιρναν επιπλέον χρήματα για διαμονή, διατροφή κινητά τηλεφωνά και μετακίνηση. Τα έξοδα μετακίνησης των εταιρικών αυτοκίνητων στην διάρκεια των ολυμπιακών αγώνων έφτασαν τα 4.668.292 ευρώ.

Δικηγόρος πήρε 132.000 ευρώ για να δίνει συμβουλές για ενάμιση χρόνο, ενώ δικηγορικό γραφείο πήρε συνολικά 843.000 ευρώ για την νομική υποστήριξη της διεύθυνσης τελετών έναρξης και λήξης των ολυμπιακών αγώνων συν 180 ευρώ για την κάθε ώρα υπερωρίας.

Μια Ελληνίδα ήρθε από το εξωτερικό που έμενε μόνιμα για να συντονίζει τους λαμπαδηδρόμους με μισθό το μήνα 4.200 ευρώ, αεροπορικά εισιτήρια για την χώρα που κατοικούσε πριν προσληφθεί και άλλες 4.000 ευρώ για την κάλυψη βασικών αναγκών διαβίωσης στη χώρα μας. Η ερεύνα της επιτροπής έδειξε ότι ήταν μόνιμος κάτοικος Καλλιθέας.

Δεν το πιστεύω, απαπαπα, συκοφαντίες! Η κυρία και οι παρέες των "φίλαθλων" αρπαχτικών θυσιάστηκαν για την Ελλάδα και τώρα -που έχουν παραγραφεί οι απάτες- τους κατηγορούν  για σπάταλους; Ντροπή!

(βλέπε επίσης >>>)

Το «λάφυρο» και η Γραμματεία Εσόδων

του Κώστα Καλλίτση, Καθημερινή, 10/3/2013

Το σκεπτικό του κυβερνητικού οικονομικού επιτελείου ήταν απλό: Νέες περικοπές στις δαπάνες δεν είναι δυνατόν να γίνουν, καθώς αυτές έχουν, ήδη, περιοριστεί σε επίπεδα τριτοκοσμικής χώρας, με βαριά αρνητικές κοινωνικές συνέπειες. Πρόσθετα κεφάλαια δεν διατίθενται από τους επίσημους (και μοναδικούς…) δανειστές της χώρας, η Ελλάδα πρέπει να τα βγάλει πέρα με αυτά που ήδη της έχουν εγκρίνει, δηλαδή με τα 237 δισ. ευρώ για την περίοδο 2010-14, εκ των οποίων μέχρι τον περασμένο μήνα είχαμε λάβει 195,3 και απέμεναν 41,7 δισ. έως τα τέλη του 2014. Άρα, το πρόγραμμα δημοσιονομικής σταθεροποίησης δεν «βγαίνει» αν δεν αυξηθούν τα έσοδα. Για να υπάρξουν πιθανότητες να συμβεί αυτό, η πάταξη της φοροδιαφυγής είναι μια αναγκαία (αν και, ίσως όχι ικανή…) προϋπόθεση. Η οποία, πάλι, έχει ως αναγκαία προϋπόθεση να γίνουν ριζικές τομές στη φορολογική διοίκηση, εδώ και τώρα.

Κάπου εδώ, αρχίζει ο σκληρός «αντιστασιακός αγώνας» της κυβέρνησης (τρικομματικής) συνεργασίας απέναντι στην τρόικα. Ισως πιο σκληρός κι από τον άλλο αγώνα της, να διασώσει το ιερό δικαίωμα των κομματαρχών να διορίζουν πελάτες στο κράτος…

Η αρχική ιδέα, για την οποία πίεζε και πιέζει η τρόικα, ήταν να συσταθεί μια ενιαία αρχή, η Γενική Γραμματεία Εσόδων, με πλήρη ανεξαρτησία στο έργο της (μακριά από πολιτικά νταραβέρια…) και με διοικητική αυτοτέλεια, ώστε να μπορεί να κάνει τη δουλειά της. Πυρήνας της ιδέας, σε αυτήν τη Γραμματεία να υπαχθούν όχι μόνον οι ΔΟΥ αλλά επίσης η Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων (ώστε να είναι δυνατή η πρόσβαση της νέας υπηρεσίας στα στοιχεία...) και το ΣΔΟΕ (ώστε να είναι δυνατή η διενέργεια ελέγχων). Και, μαζί αυτές οι υπηρεσίες να αποτελέσουν μια νέα οργανωτική δομή που θα έχει ως αποστολή την εφαρμογή των νόμων και την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής.

Η πολιτική ηγεσία θα έθετε τους (μετρήσιμους) στόχους και η ηγεσία της Γενικής Γραμματείας Εσόδων θα λογοδοτούσε και θα κρινόταν ανάλογα με τον βαθμό στον οποίο θα επιτύγχανε αυτούς τους στόχους - χωρίς άλλου είδους παρεμβάσεις, κομματικές «παραινέσεις» ή πολιτικές «συστάσεις». Προς τούτο, η Γενική Γραμματεία Εσόδων θα απολάμβανε πλήρη διοικητική αυτοτέλεια. Θα διαχειρίζεται η ίδια τον προϋπολογισμό της, θέτοντας προτεραιότητες και αξιολογώντας τις ανάγκες της. Θα είχε την ευχέρεια να κάνει προσλήψεις ειδικών, να καλύπτει τις θέσεις με ό,τι καλύτερο βρίσκει από πλευράς ανθρώπινου δυναμικού, να αξιολογεί συνεχώς αυτό το δυναμικό και να το διαχειρίζεται με τη μεγαλύτερη δυνατή ευελιξία, με σταθερό κριτήριο την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος και την επίτευξη των συγκεκριμένων στόχων που της έχουν θέσει.

Η σχετική απόφαση του υπουργού Οικονομικών, Γ. Στουρνάρα, η οποία προβλέπει και τα περιγράφει όλα αυτά, μαθαίνω ότι είναι έτοιμη εδώ και αρκετές εβδομάδες. «Παγώνει», όμως, χωμένη σε κάποιο συρτάρι στο Μαξίμου. Γιατί κάποιοι παλαιοκομματικοί, με ιερή οργή ισχυρίζονται ότι δεν επιτρέπεται κάποιος μη αιρετός παράγοντας (κατώτερος, όχι σαν αυτούς…), ο εκάστοτε Γενικός Γραμματέας Εσόδων να αποκτήσει «υπερεξουσίες». Ποιες είναι οι «υπερεξουσίες»; Η Γενική Γραμματεία Εσόδων θα έχει καθήκον να εφαρμόζει τους νόμους που ψηφίζει η Βουλή των Ελλήνων και να επιτυγχάνει τους στόχους που θέτει η εκάστοτε κυβέρνηση για έσοδα. Προφανώς, αυτό δεν συνιστά ούτε υπερεξουσία ούτε καν άσκηση κάποιας (με την τρέχουσα έννοια...) εξουσίας. Συνιστά υπηρεσία του δημοσίου συμφέροντος, από μια επιχειρησιακή μονάδα που θα λειτουργεί τεχνοκρατικά και αυστηρά στο πλαίσιο της νομιμότητας – και μόνο. Τότε, τι τους ενοχλεί, αλήθεια;

Πολλοί στην τρόικα πιστεύουν πως αυτό που ενοχλεί αρκετούς από το προσωπικό της τρικομματικής κυβέρνησης της χώρας, είναι ότι θα στερηθούν τη δυνατότητα να παρεμβαίνουν στο έργο των φορολογικών αρχών, είτε με διορισμούς «ημετέρων» στις θέσεις ευθύνης είτε με φορολογικού χαρακτήρα «διευκολύνσεις» σε αρεστούς φορολογούμενους. Αρνούνται να απεμπολήσουν ένα ισχυρό εργαλείο συναλλαγής και πελατειακών σχέσεων. Διότι, προφανώς, ακόμη και σήμερα, στις τόσο σκληρές για τον ελληνικό λαό συνθήκες, κάποιοι αρνούνται να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι το κράτος δεν μπορεί και δεν θα συνεχίσει να είναι το λάφυρο οποιουδήποτε κερδίζει τις εκλογές και την κυβέρνηση. Ούτε, βεβαίως, το λάφυρο που μοιράζονται όσοι συμμετέχουν σε μια κυβέρνηση.

Η ταρίχευση του Τσάβες

και το τέρας της Αποκαλύψεως

του Λευτέρη Κουσούλη, ΒΗΜΑ, 10/3/2013

Την ταρίχευση του εκλιπόντος Προέδρου της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες, ανακοίνωσε ο εκτελών χρέη Προέδρου, Νίκολα Μαντούρο.

Η ταρίχευση είναι η τέχνη της διατήρησης του σώματος μετά θάνατον. Γνωρίζουμε όλοι ότι η ταρίχευση αναδείχθηκε στην αρχαία Αίγυπτο σε μεγάλη τέχνη και έγινε μέρος της νεκρικής κοσμοθεωρίας της.

Η απόφαση της ταρίχευσης του Τσάβες, αιώνες μετά από τις αρχέγονες κοινωνικές καταβολές, έρχεται να μας θυμίσει ότι στην εποχή της κυριαρχίας της τεχνικής, ο ανορθολογισμός παραμένει ζωντανός. Την ίδια στιγμή που κρατάμε, κυριολεκτικά, στα χέρια μας τους θαυμαστούς καρπούς της τεχνικής έκρηξης, δηλαδή των εφαρμογών του ορθού λόγου, ο ανορθολογισμός, όχι μόνο ως έκρηξη του συναισθήματος αλλά και ως μυστικιστική έκσταση, διαπερνά τις σύγχρονες κοινωνίες.

Η απόφαση της ταρίχευσης ενός πολιτικού ηγέτη, αποτελεί μια ανορθολογική προσπάθεια κατανίκησης του χρόνου. Είναι η εναντίωση στη φθορά. Είναι η αδυναμία συμφιλίωσης με το φθαρτό. Είναι η διεκδίκηση της αιωνιότητας. Η μαγική μεταμόρφωσή του.

Ο πολιτικός αυτός πρωτογονισμός απορρέει από την θρησκευτικού και θρησκοληπτικού τύπου πεποίθηση, ότι ο ηγέτης, ως εκφραστής της ιστορικής αλήθειας, είναι πέρα από τον ιστορικό χρόνο. Άρα και οι ιδέες του παντοδύναμες και αιώνιες, όπως και ο ίδιος.

Κάθε εξουσία που διεκδικεί μέσα από την αδιάπτωτη διατήρηση της πολιτικής μνήμης ενός νεκρού την αιωνιότητα, απεργάζεται την υποδούλωση του λαού. Όσοι, συνεπώς, προσέρχονται στην ταρίχευση, προσέρχονται στη θρησκευτική λογική της αιώνιας και αναλλοίωτης αλήθειας, άρα και της καθολικής εξουσίας.

Ο ανορθολογισμός, σκοτεινός, πολυπρόσωπος, αρχέγονος και ενστικτώδης, μας απειλεί σαν θηρίο της Αποκάλυψης.

Σε κάθε χρόνο και κάθε τόπο, η εναντίωση σε κάθε πολιτική θρησκοληψία, δηλαδή η υπεράσπιση του ορθού λόγου, δεν είναι μόνο υπεράσπιση της πολιτικής. Είναι υπεράσπιση του ανθρώπου, των δικαιωμάτων και της ελευθερίας του.

Όσα παίρνει... κι όσα φέρνει ο άνεμος

Αδιακρισίες

της Ισμήνης

Πάει χάθηκε η ευγένεια, χάθηκαν οι καλοί τρόποι! Το ευχαριστώ και το παρακαλώ το λέει ο άλλος με το σταγονόμετρο, αν πω  δε μπαίνοντας σε ένα μαγαζί καλημέρα, με κοιτάνε  ξαφνιασμένοι λες και κατέβηκα από άλλο πλανήτη.

Η πλάκα είναι όταν λέω ευχαριστώ μου αντιγυρίζουν ένα μασημένο παρακαλώ, σαν να έχουν στο στόμα τους τα βότσαλα του Δημοσθένη!

Μπορεί  βέβαια να έχουν αλλάξει οι καταστάσεις και οι διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων, αλλά νομίζω ότι είναι απαράδεκτο να μιλάς στους  μεγαλύτερους  στον ενικό σα να είμαστε ίσα κι όμοια.

Να μην κάνεις στην άκρη να περάσει ο παππούς με το μπαστούνι, η κυρία με το καροτσάκι  της λαϊκής, η μαμά με το καροτσάκι του παιδιού!

Αμ το άλλο; εκείνες οι αδιάκριτες ερωτήσεις και τα σχόλια.

Κόβω τα μαλλιά μου κοντά; γιατί καλέ τα έκοψες τόσο κοντά; Μακρυά σου πηγαίνανε καλύτερα!

Βάφω τα μαλλιά μου κόκκινα; γιατί καλέ τα έβαψες αυτό το χρώμα; δεν σου πάει καθόλου!

Και όχι αδιακρισίες παρακαλώ!

Αλλάζω χτένισμα; Γιατί καλέ άλλαξες χτένισμα; το άλλο σου πήγαινε καλύτερα!

Φοράω κόκκινη ζακέτα; Γιατί καλέ φοράς κόκκινο χρώμα; εσένα σου πάει το πράσινο!

Φοράω μπεζ παλτό; Γιατί καλέ φοράς αυτό το μπεζ χρώμα; σε κόβει στο πρόσωπο!

Βάζω καπέλο όταν βγαίνω; Γιατί καλέ φοράς καπέλο; Έχεις πρόβλημα με τ΄ αυτιά σου;

Βάζω παπούτσια με ψηλό τακούνι; παπαπα!!!! καλέ θα σκοτωθείς με αυτά, να φοράς παπούτσια με χαμηλό τακούνι!

Να πεις στην κοπέλα που σου καθαρίζει  να κάνει καλύτερα τα έξω κάγκελα της βεράντας, μου λέει η κυρία της απέναντι πολυκατοικίας!

Καλέ γιατί οι αποκάτω  από εσένα δεν καθαρίζουνε ποτέ τα τζάμια τους; Πωπωπω ... σιχαμάρα είναι, μου ξαναλέει η κυρία της απέναντι πολυκατοικίας!

Πολλή αλληλογραφία έχετε καθημερινώς, με ρωτάει  ο συγκάτοικος του 5^ου!

Βρε μην τρελαθούμε ... δεν έχει  με τίποτε άλλο να ασχοληθεί ο κόσμος;

Καλοί μου  άνθρωποι, ασχολήθηκα εγώ ποτέ με το τι φοράτε, τι τρώτε, πως βάφετε τα μαλλιά σας, αν καθαρίζετε το μπαλκόνι σας ή τα τζάμια σας;

Η αδιακρισία έχει και τα όριά της. Άλλο να ρωτάς από ενδιαφέρον και άλλο να σχολιάζεις αδιακρίτως  και  αγενώς, βέβαια!

Και μου έρχεται καπάκι ένα μεσημέρι ο θείος Φαίδωνας να με ρωτήσει :

—  Δε μου λες, η κυρία στον 1^ο όροφο  είναι  λεύτερη, παντρεμένη, χήρα ή ζωντοχήρα;

—  Εσένα τι σε νοιάζει θείε; του λέω!

—  Σιγά που με νοιάζει, από περιέργεια ρωτάω, γιατί  κάθε φορά που τυχαίνει να  τη συναντήσω, βγαίνει κι από άλλο αυτοκίνητο!

Κρίση Μελών αρ.9 για τεχνικούς όρους

ΚΜ-09/2013-02-21

ΘΕΜΑ:  Κρίση και σχόλια μελών της ΕΛΕΤΟ για ελληνικούς όρους

ΠΡΟΘΕΣΜΙΑ: Ηλεκτρονική (ή τηλεφωνική) λήψη απαντήσεων το αργότερο ως τις 21-03-2013.

Αγαπητά μέλη της ΕΛΕΤΟ

Σε πρόσφατη συνεδρίαση του ΓΕΣΥ, ύστερα από πρόταση της ΜΟΤΟ, έγινε ανασκόπηση των αποδόσεων του αγγλικού προθήματος e- (= electronic) τόσο στη γενική περίπτωση του μεγάλου πλήθους όρων που παρατέθηκαν στο Ορόγραμμα αρ.66 (http://sfr.ee.teiath.gr/htmSELIDES/Technology/Orogramma/Orogr-66b.htm), του 2004, αλλά και άλλων που ακολούθησαν αργότερα. Η ΜΟΤΟ είχε, τότε, προτείνει  – και είχε εγκριθεί – να εφαρμοστεί ανάλογος ελληνικός σχηματισμός με το πρόθημα ηλ-(εκτρονικός) ακολουθούμενο από το πλήρες δεύτερο συνθετικό του κάθε όρου , π.χ.

e-text             ηλ-κείμενο,

e-shop           ηλ-κατάστημα,

e-market        ηλ-αγορά,

e-news           ηλ-ειδήσεις, ...

Μειοψηφήσασα άποψη (που υποστήριξε και το μέλος της ΕΛΕΤΟ Γ. Κόκκινος, Ορόγραμμα αρ.67: http://sfr.ee.teiath.gr/htmSELIDES/Technology/Orogramma/Orogr-67b.htm) ήταν: αντί ηλ- να χρησιμοποιηθεί ηλε- όταν ακολουθεί σύμφωνο, δηλαδή:

e-text             ηλε-κείμενο,

e-shop           ηλε-κατάστημα,

e-market        ηλ-αγορά,

e-news           ηλ-ειδήσεις, ...

Παραλλαγές των δύο τρόπων ήταν να παραλειφθεί το ενωτικό, το οποίο όμως κρίθηκε απαραίτητο για να υπάρχει αντιστοιχία με τους αγγλικούς όρους. Και οι δύο τρόποι δεν αποτελούν κανονική σύνθεση, αλλά σύμμειξη του επιθέτου ηλεκτρονικός/-ή/-ό/... με το ουσιαστικό που ακολουθεί. Η κανονική σύνθεση θα έδινε:

e-text             ηλεκτρονικοκείμενο,

e-shop           ηλεκτρονικοκατάστημα,

e-market        ηλεκτρονικ(ο)αγορά,

e-news           ηλεκτρονικ(ο)ειδήσεις, ...

Στα χρόνια που ακολούθησαν μέχρι σήμερα έχουν χρησιμοποιηθεί και οι δύο τρόποι·  η τυποποίηση (ΕΛΟΤ, ΕΛΕΤΟ και συνεργαζόμενοι φορείς) έχει χρησιμοποιήσει τον πρώτο από αυτούς. Από πολλούς άλλους, όμως, εξακολουθεί  να χρησιμοποιείται συχνά και το «σκέτο» η-, που από την αρχή κρίθηκε απαράδεκτο, ενώ σε μεγάλο πλήθος όρων χρησιμοποιείται απλώς η συντομογραφία του ηλεκτρονικός δηλαδή ηλ. (με τελεία), η οποία βέβαια είναι χωριστή λέξη και διαβάζεται «ολογράφως» [ilektronikós].

Ειδικά, ο όρος e-mail με τον πρώτο τρόπο αποδίδεται ως ηλ-ταχυδρομείο (η υπηρεσία) και ως ηλ-μήνυμα (το μήνυμα) και με τον δεύτερο τρόπο ως ηλε(-)ταχυδρομείο και ηλε(-)μήνυμα, αντίστοιχα.

Σχετικά πρόσφατα, όμως, για την περίπτωση του e-mail, προτάθηκε από τον καθηγητή Γ. Μπαμπινιώτη (επίτιμο μέλος της ΕΛΕΤΟ) (http://www.babiniotis.gr/wmt/webpages/index.php?lid=1&pid=20&apprec=24)  να χρησιμοποιηθεί ως πρώτο συνθετικό: ηλεκτρο- και να γίνει κανονική σύνθεση των λέξεων (χωρίς ενωτικό). Δηλαδή:

e-mail            ηλεκτρoταχυδρομείο,

e-mail            ηλεκτρoμήνυμα, ηλεκτρομηνυματικός, ηλεκτρομηνυματικά

e-mail            η/μ (συντομογραφία)

Αν και το ηλεκτρο- παραπέμπει στον ευρύτερο τομέα του ηλεκτρισμού και της ηλεκτροτεχνολογίας και όχι στον στενότερο τομέα της ηλεκτρονικής (φυσικά ούτε και τα ηλ-/ηλε- διακρίνουν αυτούς τους δύο τομείς) έχει το πλεονέκτημα ότι παρέχει φυσιολογικότερη σύνθεση και όχι σύμμειξη.

Με εισήγηση της ΜΟΤΟ, λοιπόν, το ΓΕΣΥ θέτει το ζήτημα στην Κρίση Μελών της ΕΛΕΤΟ με την διατύπωση δύο ερωτημάτων:

Ερώτημα 1

Επιλέξτε μία από τις τέσσερις ελληνικές αποδόσεις του αγγλικού προθέματος  e- σε όλους τους όρους που το περιλαμβάνουν:

αγγλικό πρόθημα	ελληνικό 1	ελληνικό 2	ελληνικό 3	ελληνικό 4
e-	ηλεκτρο/ηλεκτρ	ηλ-	ηλε-/ηλ-	ηλε/ηλ

Ερώτημα 2

Eιδικά στην περίπτωση του e-mail ως μηνύματος, ως υπηρεσίας, ως επιθέτου και ως επιρρήματος, επιλέξτε μία από τις τέσσερις στήλες του ακόλουθου πίνακα:

αγγλικό πρόθημα	ελληνικό 1	ελληνικό 2	ελληνικό 3	ελληνικό 4
e-mail (message)	ηλεκτρομήνυμα (Συντομογρ.: η/μ)	ηλ-μήνυμα (Συντομογρ.: η/μ)	ηλε-μήνυμα (Συντομογρ.: η/μ)	ηλεμήνυμα (Συντομογρ.: η/μ)
e-mail (service)	ηλεκτροταχυδρομείο (Συντομ.: η/τ)	ηλ-ταχυδρομείο (Συντομ.: η/τ)	ηλε-ταχυδρομείο (Συντομ.: η/τ)	ηλεταχυδρομείο (Συντομ.: η/τ)
e-mail (adjective)	ηλεκτροταχυδρομικός ηλεκτρομηνυματικός	ηλ-ταχυδρομικός ηλ-μηνυματικός	ηλε-ταχυδρομικός ηλε-μηνυματικός	ηλεταχυδρομικός ηλεμηνυματικός
e-mail (adverb)	ηλεκτροταχυδρομικά ηλεκτρομηνυματικά	ηλ-ταχυδρομικά ηλ-μηνυματικά	ηλε-ταχυδρομικά ηλε-μηνυματικά	ηλεταχυδρομικά ηλεμηνυματικά

Καλούνται όσα μέλη της ΕΛΕΤΟ επιθυμούν, να απαντήσουν ηλεκτρονικά (valeonti@otenet.gr) ή τηλεφωνικά (τηλ. 6974321009) μέσα στην παραπάνω προθεσμία.

Μετά τη λήξη της προθεσμίας και την συγκέντρωση όλων των απαντήσεων, θα ανακοινωθεί η οριστική πρόταση από το ΓΕΣΥ.

Για το ΓΕΣΥ

Κ. Βαλεοντής

Χειροκροτούνται οι υπαίτιοι

του Παντελή Μπουκάλα, Καθημερινή, 5/3/2013

Τα κομματικά συνέδρια, λίγα χρόνια μετά τη διεξαγωγή τους, τα θυμούνται όσοι επικράτησαν στην τελική ψηφοφορία, οι στενότεροι φίλοι τους, ωφελημένοι από τη σχέση τους με τον ηγεμόνα, καθώς και όσοι έτυχε να ερωτευτούν ή να φλερτάρουν τελεσφόρως κατά τη διάρκειά τους, ενόσω οι σοβαροί ...βαρυασημαντολογούσαν από μικροφώνου. Σπάνια παράγουν πολιτική και σπανιότερα υπερβαίνουν το φθαρμένο τελετουργικό ανατρέποντας όσα προσχεδίασε η ηγετική ομάδα. Δικαίως, λοιπόν, περνούν γρήγορα στη δικαιοδοσία των ιστοριογράφων, που λόγω επαγγέλματος δεν δικαιούνται να παραπονεθούν ότι μπαϊλντίζουν μελετώντας την άχαρη συνεδριακή ύλη και προσπαθώντας να βρουν ενδιαφέρον νόημα στα κοινότοπα.

Όσοι, λοιπόν, θα θυμούνται το 9ο πασοκικό συνέδριο σε λίγα χρόνια, θα το θυμούνται όχι σαν το συνέδριο όπου θριάμβευσε ο κ. Βενιζέλος με τους μονολόγους και τις λίστες του, αλλά σαν τη συναγωγή όπου ο κ. Γ. Παπανδρέου, απών κατά τα λοιπά, έδρεψε θερμότατα χειροκροτήματα, εναγκαλισμούς, ασπασμούς και δοξαστικά συνθήματα όταν έφτασε για να ψηφίσει. Μετά την απογοήτευση που θα του προκάλεσε η ψυχρή ή και ειρωνική υποδοχή του στα ξένα πανεπιστήμια, όπου, σαν έμπειρος, διδάσκει μεθόδους αποφυγής της κρίσης, σίγουρα θα τον εγκαρδίωσε η συντροφική υπεράσπιση. Δεν ήταν βεβαίως όπως τότε, στο ΟΑΚΑ, με το πληθωριστικό 1.000.000 των έκτοτε εξαερωθέντων οπαδών της άμεσης δημοκρατίας, αλλά απ’ τ’ ολότελα...

Απροσδόκητο; Αιφνιδιαστικό; Παράδοξο; Προκλητικό; Μάλλον όχι. Το ΠΑΣΟΚ μπορεί ν’ αλλάζει κάθε τόσο ηγεσία, πολιτική, στάση, ιδέες, αλλά παραμένει κόμμα των Παπανδρέου. Λογικό είναι λοιπόν να υπάρχουν παπανδρεϊκοί ανάμεσα στους συνέδρους, οι οποίοι χειροκροτούν τον Γιώργο για να αποθεώσουν τον Ανδρέα και να θυμίσουν ταυτόχρονα στον (οποιονδήποτε) Ευάγγελο ότι το ΠΑΣΟΚ έχει ιδιοκτήτες, τουλάχιστον όσο διατηρεί αυτό το όνομα, το ηλιακό λάβαρό του και τη βαθιά ριζωμένη νοοτροπία του. Το χειροκρότημα υπέρ του κ. Παπανδρέου θα ήταν παράδοξο, αν στο συνέδριο είχε κριθεί αυστηρά η πρωθυπουργία του. Αν είχε καταδειχθεί όχι τόσο η προσωπική του ανεπάρκεια όσο η ανεπάρκεια της κυβέρνησής του, η οποία, παραλαμβάνοντας τη σκυτάλη της κακοδιαχείρισης από τη Ν.Δ., κατάφερε να «μνημονευτεί» η χώρα.

Κάποια γενικόλογη αυτοκριτική υπήρξε πάντως. Συνηθίζεται άλλωστε στα συνέδρια, κι αν μην είναι ειλικρινέστερη από την εξομολόγηση σε πνευματικό ενός σαρκαστή άθεου. Αλλά ποιος θα μπορούσε να είναι αυστηρός με την κυβέρνηση του 2009; Ο κ. Βενιζέλος και τα υπόλοιπα πρωτοκλασάτα στελέχη της; Μα αυτοί εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι έσωσαν την Ελλάδα και ότι «μείωσαν το χρέος της όσο ποτέ», υμνολογώντας μάλιστα την «ηρωική κοινοβουλευτική ομάδα» τους που, φυλλορροώντας, επικύρωνε διά της ψήφου της τα ήδη αποφασισμένα και εκ των υστέρων και εκβιαστικώς τιθέμενα προς έγκριση. Αλλη μια επιτυχία του κ. Βενιζέλου λοιπόν. Οργάνωσε ολόκληρο συντακτικό συνέδριο για να απολαύσει τον θρίαμβό του και τελικά ανέδειξε νικητή τον κ. Παπανδρέου. Εναν πολιτικό όχι απλώς ηττημένο, αλλά συνυπαίτιο της βαριάς ήττας που υπέστη η χώρα.

Ενα βήμα πριν από την κοινωνική έκρηξη

του Αλέξη Παπαχελά, Καθημερινή, 4/3/2013

Ο κίνδυνος μιας ανεξέλεγκτης κοινωνικής έκρηξης είναι απολύτως υπαρκτός. Δεν πρέπει να ξεγελιόμαστε από το γεγονός ότι οι πολίτες δεν συμμετέχουν σε ιδιαίτερα μαζικές διαδηλώσεις ή δεν ακολουθούν τις συνδικαλιστικές ή άλλες προτροπές για έναν «ξεσηκωμό». Ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας νιώθει πως δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα. Ανάμεσά τους και συμπολίτες μας, οι οποίοι έχουν συμπεριφερθεί επί δεκαετίες με τον πιο συστημικό και υπεύθυνο τρόπο. Όταν ακούει κανείς ιστορίες για «νοικοκυραίους», οι οποίοι είναι έτοιμοι να ξεσηκωθούν εναντίον όλων, καταλαβαίνει πως αυτοί οι επόμενοι μήνες θα είναι πολύ δύσκολοι. Η δική τους απελπισία, μακριά από ιδεολογίες και κόμματα, κάνει την κατάσταση εξαιρετικά εύφλεκτη.

Πρέπει, βεβαίως, να πούμε πως ο ελληνικός λαός φέρθηκε με ωριμότητα και υπομονή μέχρι τώρα. Δείτε τι συνέβη στην Ιταλία, η οποία δεν έχει ακόμη... «βραχεί» σε σχέση με την Ελλάδα, που βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα εδώ και τρία χρόνια. Οι Έλληνες ούτε κωμικό ψήφισαν για πρώτο κόμμα ούτε ανέσυραν από το χρονοντούλαπο της Ιστορίας τον πιο φθαρμένο πολιτικό τους. Ανέτρεψαν τα πολιτικά δεδομένα, ψήφισαν αντισυστημικά, αλλά κράτησαν τη χώρα όρθια.

Τώρα ο κόσμος βρίσκεται στη φάση της μάχης της επιβίωσης. Πέρασε την πρώτη φάση της άρνησης όταν πίστευε ότι είναι μια μπόρα που θα περάσει. Πέρασε τη δεύτερη φάση του σοκ και της οργής όπου περίπου πίστευε ότι επρόκειτο για κάποια αμιγώς ανθελληνική συνωμοσία. Πέρασε και τη φάση της αγανάκτησης και της οργής απέναντι στο πολιτικό σύστημα. Τώρα προσπαθεί να βεβαιωθεί πως θα περάσει το ποτάμι, ο ίδιος και η οικογένειά του.

Τι τον κρατάει από την ανεξέλεγκτη έκρηξη, αυτό που οι ξένοι αναλυτές ονομάζουν μια «ημέρα της Βαστίλης»; Πρώτα απ' όλα η ελπίδα πως κάτι μπορεί να αλλάξει μετά το καλοκαίρι. Βλέπει έναν πρωθυπουργό και μια κυβέρνηση που το παλεύει, ένα κράτος που σιγά σιγά αρχίζει να ξεπληρώνει τις υποχρεώσεις του, μια Ευρώπη που δείχνει να καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια περικοπών. Ταυτόχρονα, βλέπει ότι αρχίζει να αποδίδεται δικαιοσύνη, ειδικά σε περιπτώσεις δημόσιας διαφθοράς και ορισμένων ισχυρών. Και τέλος, συνειδητοποιεί ότι δεν είμαστε πια μόνοι μας σε αυτήν την κρίση και πως το τσουνάμι είναι μεγάλο και αφορά όλο τον Νότο. Ξέρει, δηλαδή πια, ο μέσος Έλληνας πως ούτε εύκολες λύσεις υπάρχουν ούτε κανένας πολιτικός, που να μπορεί να του εγγυηθεί πως κάτι θα αλλάξει την επόμενη ημέρα της εκλογής του.

Την ίδια ώρα, όμως, θυμώνει με αυτά που βλέπει. Ένα μεγάλο μέρος της δημόσιας διοίκησης έχει καταρρεύσει και κάνει τη ζωή απίθανα δύσκολη για όποιον έχει νταραβέρια με το Δημόσιο. Το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού συστήματος συμπεριφέρεται όπως χθες ή και προχθές. Ρευστό δεν υπάρχει ούτε για δείγμα.

Οι επόμενοι μήνες θα είναι κρίσιμοι. Αν η τρόικα πιέσει τα πράγματα πέρα από ένα οριακό σημείο, θα πάρει ένα πολύ μεγάλο ρίσκο και ενδεχομένως να προκαλέσει το μπαμ... Αν η ρευστότητα δεν αποκατασταθεί στοιχειωδώς, άμεσα, οι υγιείς επιχειρήσεις θα καταρρεύσουν. Βρισκόμαστε πράγματι σε ένα κομβικό σημείο και θα χρειασθεί πολύ μεγάλη ωριμότητα και ψυχραιμία απ' όλους μας για να περάσουμε αυτόν τον κάβο.

Η αποθέωση του… Καστελόριζου

του Πάνου Θεοδωρόπουλου, ysterografa.gr, 3/3/2013

Την στιγμή που ακόμη και για να πιούμε νερό πρέπει να ρωτήσουμε τους υψηλόβαθμους λογιστές του ΔΝΤ, την ίδια στιγμή, κάπου εκεί στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, ζουν σε ένα άλλο κόσμο.

Επιβεβαιώνοντας τις φήμες περί αεροψεκασμών με ειδικά χημικά, ανάλογα με το επιθυμητό αποτέλεσμα, πρέπει να αποδεχτούμε πως ψεκάστηκε ο συνεδριακός χώρος πριν την έλευση του Γιώργου.

Ναι του Γιώργου, .. του Γιώργου από το Καστελόριζο, εκεί που ξεκίνησε ο εφιάλτης. Αυτού του Γιώργου, η παρουσία στο συμπόσιο του πράσινου κινήματος, πυροδότησε επευφημίες, όσων είχαν υποστεί την επίδραση των χημικών (που προκαλούν ευφορία και τεχνητά δάκρυα χαράς).

Αλλιώς δεν εξηγείται.

Ο πολιτικός προϊστάμενος λίστας Λαγκάρντ και των υπολοίπων ..με εν δυνάμει φοροφυγάδες, που «αράχνιασαν» επί των ημερών του, σήμερα ανάμεσα στα συμπαντικά ταξίδια του, που ενίοτε τον «κράζουν» για τη χλιδή της κεντροαριστεράς, ο πρόεδρος των απανταχού σοσιαλιστών, βρήκε λίγο χρόνο να επισκεφτεί την φιέστα για το restart του κόμματος του πατέρα του.

Εκεί όπου η αλήθεια πονά και η λήθη βασιλεύει, εκεί όπου είναι “ok”.. ο κατώτατος μισθός των 300 ευρώ, εκεί στο πράσινο συνέδριο, βλέπουν τον Γιώργο και κυριεύονται από ρίγη πολιτικής ηδονής, αναρωτιούνται πότε θα ξαναζήσουμε το Καστελόριζο 2.

Βρε δύσμοιροι σύντροφοι, πως θα ξανα-μπορέσουμε να αγοράσουμε Α3, Golf και SLK, τα (γερμανικά) σύμβολα του νεοελληνικού σοσιαλισμού, όταν αποθεώνετε αυτόν που μας τα έκοψε;;

Εεε πως;;