Αδιακρισίες
της Ισμήνης
Πάει χάθηκε η ευγένεια,
χάθηκαν οι καλοί τρόποι! Το ευχαριστώ και το παρακαλώ το λέει ο άλλος με το
σταγονόμετρο, αν πω δε μπαίνοντας σε ένα
μαγαζί καλημέρα, με κοιτάνε ξαφνιασμένοι
λες και κατέβηκα από άλλο πλανήτη.
Η πλάκα είναι όταν λέω
ευχαριστώ μου αντιγυρίζουν ένα μασημένο παρακαλώ, σαν να έχουν στο στόμα τους
τα βότσαλα του Δημοσθένη!
Μπορεί βέβαια να έχουν αλλάξει οι καταστάσεις και οι
διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων, αλλά νομίζω ότι είναι απαράδεκτο να μιλάς
στους μεγαλύτερους στον ενικό σα να είμαστε ίσα κι όμοια.
Να μην κάνεις στην άκρη να
περάσει ο παππούς με το μπαστούνι, η κυρία με το καροτσάκι της λαϊκής, η μαμά με το καροτσάκι του
παιδιού!
Αμ το άλλο; εκείνες οι
αδιάκριτες ερωτήσεις και τα σχόλια.
Κόβω τα μαλλιά μου κοντά; γιατί
καλέ τα έκοψες τόσο κοντά; Μακρυά σου πηγαίνανε καλύτερα!
Βάφω τα μαλλιά μου κόκκινα;
γιατί καλέ τα έβαψες αυτό το χρώμα; δεν σου πάει καθόλου!
 |
| Και όχι αδιακρισίες παρακαλώ! |
Αλλάζω χτένισμα; Γιατί καλέ
άλλαξες χτένισμα; το άλλο σου πήγαινε καλύτερα!
Φοράω κόκκινη ζακέτα; Γιατί
καλέ φοράς κόκκινο χρώμα; εσένα σου πάει το πράσινο!
Φοράω μπεζ παλτό; Γιατί
καλέ φοράς αυτό το μπεζ χρώμα; σε κόβει στο πρόσωπο!
Βάζω καπέλο όταν βγαίνω;
Γιατί καλέ φοράς καπέλο; Έχεις πρόβλημα με τ΄ αυτιά σου;
Βάζω παπούτσια με ψηλό
τακούνι; παπαπα!!!! καλέ θα σκοτωθείς με αυτά, να φοράς παπούτσια με χαμηλό
τακούνι!
Να πεις στην κοπέλα που σου
καθαρίζει να κάνει καλύτερα τα έξω
κάγκελα της βεράντας, μου λέει η κυρία της απέναντι πολυκατοικίας!
Καλέ γιατί οι αποκάτω από εσένα δεν καθαρίζουνε ποτέ τα τζάμια τους;
Πωπωπω ... σιχαμάρα είναι, μου ξαναλέει η κυρία της απέναντι πολυκατοικίας!
Πολλή αλληλογραφία έχετε
καθημερινώς, με ρωτάει ο συγκάτοικος του
5ου!
Βρε μην τρελαθούμε ... δεν
έχει με τίποτε άλλο να ασχοληθεί ο
κόσμος;
Καλοί μου άνθρωποι, ασχολήθηκα εγώ ποτέ με το τι φοράτε,
τι τρώτε, πως βάφετε τα μαλλιά σας, αν καθαρίζετε το μπαλκόνι σας ή τα τζάμια
σας;
Η αδιακρισία έχει και τα
όριά της. Άλλο να ρωτάς από ενδιαφέρον και άλλο να σχολιάζεις αδιακρίτως και
αγενώς, βέβαια!
Και μου έρχεται καπάκι ένα
μεσημέρι ο θείος Φαίδωνας να με ρωτήσει :
— Δε μου λες, η κυρία στον 1ο όροφο είναι
λεύτερη, παντρεμένη, χήρα ή ζωντοχήρα;
— Εσένα τι σε νοιάζει θείε; του λέω!
— Σιγά που με νοιάζει, από περιέργεια
ρωτάω, γιατί κάθε φορά που τυχαίνει
να τη συναντήσω, βγαίνει κι από άλλο
αυτοκίνητο!
