45 ημέρες μετά τις εκλογές

Από το Γραφείο Τύπου του ΠΑΣΟΚ, σχετικά με το πού βρισκόμαστε 45 μέρες μετά τις εκλογές, εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση (εκτός εξουσίας έχει το ΠΑΣΟΚ πιο καθαρό βλέμμα...):

Ας δούμε που βρισκόμαστε 45 ημέρες μετά τις εκλογές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιέργησε με πάθος ψευδαισθήσεις για ένα ανύπαρκτο σχέδιο Β και μια δήθεν σκληρή διαπραγμάτευση, είπε ωμά προεκλογικά ψέματα, δίχασε την κοινωνία και το έθνος σε δήθεν μνημονιακούς και δήθεν αντιμνημονιακούς, προκάλεσε πρόωρες εκλογές ανακόπτοντας την πορεία της χώρας, σχημάτισε συγκυβέρνηση με τους δεξιούς ΑΝΕΛ, παίζοντας το παιχνίδι του άγαρμπου εθνικισμού όχι μόνο στην οικονομία αλλά και στην εξωτερική και αμυντική πολιτική, άνοιξε μέτωπα με όλες τις χώρες τις ΕΕ και τα θεσμικά όργανα της, κρέμασε τη χώρα στα μανταλάκια των ξένων ΜΜΕ, στέγνωσε την αγορά, άδειασε τα ταμεία, τείνει να εξανεμίσει τις θυσίες και τις προσπάθειες του ελληνικού λαού των πέντε προηγούμενων χρόνων, έχει ήδη επιδεινώσει όλα τα μεγέθη της οικονομίας και όλα αυτά:

— για να λέγεται το πρόγραμμα/μνημόνιο, «διευθέτηση»,
— για να λέγεται η τρόικα, «οι τρεις θεσμοί»,
— για να υπογράψει την παράταση της κύριας σύμβασης χρηματοοικονομικής διευκόλυνσης, δηλαδή του προγράμματος/μνημονίου, ο κ. Βαρουφάκης, χωρίς ούτε έγκριση ούτε καν ενημέρωση της Βουλής,
— για να μείνουμε εγκλωβισμένοι στο μνημόνιο χωρίς χρηματοδότηση μέχρι τον Ιούλιο και να ετοιμαζόμαστε με φόρα για μνημόνιο 3, αντί της εξόδου και της μετάβασης στην προληπτική πιστωτική γραμμή,
— για να εκλιπαρούμε τον κ. Ντράγκι να δίνει εβδομάδα-εβδομάδα στοιχειώδη ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες, αντί της ομαλής σχέσης με την ΕΚΤ,
— για να γίνεται η συνάντηση με τους επικεφαλής της τρόικα στις Βρυξέλλες και όχι στο Παρίσι,
— για να γίνεται η αξιολόγηση από το ΔΝΤ του δικού του τρέχοντος προγράμματος/μνημονίου στην Αθήνα, δίχως το αντίβαρο των ευρωπαϊκών θεσμών, της ΕΚΤ και κυρίως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που είναι πάντα πιο φιλική απέναντι σε μια χώρα-μέλος. Έτσι η Ελλάδα ζητά μόνη της να αντιμετωπίζεται από το ΔΝΤ όχι ως χώρα ευρωπαϊκή, αλλά "ορφανή",
— για να αναλάβουν την διαπραγμάτευση νέα άφθαρτα πρόσωπα, όπως η κα. Παναρίτη, προφανώς λόγω της εμπειρίας που αποκόμισε ως βουλευτής επικρατείας και από την ενθουσιώδη ψήφο της υπέρ του πρώτου μνημονίου, όταν υποστήριζε με πάθος τη προσφυγή στο ΔΝΤ.

Ίσως κάποιοι νομίζουν ότι όλα αυτά μπορούν να κρυφτούν πίσω από ένα αυτάρεσκο, ενίοτε και απειλητικό επικοινωνιακό σκηνικό.
Ίσως κάποιοι νομίζουν ότι όλα αυτά χάνονται πίσω από το θέαμα που προσφέρουν ορισμένοι νέοι θεσμικοί παράγοντες, με ανεξάντλητα αλλά και επικίνδυνα αποθέματα ναρκισσισμού.
Ίσως κάποιοι νομίζουν ότι θα ίσχυε για πολύ καιρό ακόμη το «φταίνε οι προηγούμενοι».
Ίσως κάποιοι διαβάζουν στατικά τις δημοσκοπήσεις και παρεξηγούν την προσμονή της κοινής γνώμης για κάτι καλύτερο.

Αυτό που δεν πρέπει όμως να ξεχνούν είναι ότι όλα αυτά ανατρέπονται με μεγαλύτερη ευκολία από αυτήν με την οποία δημιουργούνται.