► Πριν από χρόνια πέθανε ένας πολύ
γνωστός τέως υπουργός. Μου λέει ένας συνάδελφος, «Πρέπει να παραγγείλω στεφάνι,
είχα συνεργαστεί μαζί του». Προσπαθούσα να τον αποτρέψω: «Θα στείλουν στην κηδεία
πολλές δεκάδες ή εκατοντάδες στεφάνια, από Πρόεδρο της Δημοκρατίας και
πρωθυπουργό, μέχρι την κομματική οργάνωση της Καρδιτσομαγούλας. Υπάρχει λόγος
να ξοδέψεις κι εσύ 100-150 € χωρίς λόγο;»
Ήταν ανένδοτος: «Είμαι βέβαιος ότι
κάποιος από την οικογένεια θα καταγράψει τα στεφάνια και θα μαθευτεί αν έστειλα
ή όχι. Πώς να ζητήσω στο μέλλον εξυπηρέτηση;;» (η οικογένεια του μακαρίτη έχει
κι άλλα μέλη στην πολιτική).
► Συζητούσα προ ημερών με κάποιον
σε μία ομάδα συζητήσεων του Internet. Του λέω: «Πληρώνεις δήθεν το φιλόπτωχο
ταμείο, τους αγιασμούς και τα ευχέλαια, αλλά το χρήμα πάει στους παπάδες, οι
οποίοι καλοπερνάνε με το χρήμα των πιστών!»
Μου απαντάει: «Δεν μ' ενδιαφέρει, ο
θεός σημειώνει ότι εγώ πλήρωσα και, όταν έρθει η μέρα της κρίσης, θα βρει ότι
είμαι συνεπής και θα με βάλει στον παράδεισο...»
Αναρωτιέμαι ποια
διαφορά υπάρχει στη ρουσφετολογική αντίληψη αυτών των δύο ανθρώπων για την
«εξουσία», την οποία αντίληψη καλλιεργούν συστηματικά τόσο οι πολιτευτές, «Ψήφισέ με για να σε εξυπηρετήσω!», όσο και οι παπάδες: «Γράψε μας το
διαμέρισμα για να σε δεχτεί ο θεός δίπλα του!». Οι προαναφερόμενοι συζητητές δεν είναι μεμονωμένοι,
εκπροσωπούν πολλές εκατοντάδες χιλιάδες, ίσως και εκατομμύρια συμπολίτες...
