του Γιώργου Π. Μαλούχου
Δεν θα ήθελα να σας ταράξω, αλλά έμαθα ότι, σε μια τηλεόραση, μετείχατε σε σκυλοκαβγά ηθοποιών που κατεβαίνουν υποψήφιοι στις δημοτικές εκλογές (για να συμβάλουν στην πρόοδο του πολιτισμού, βεβαίως βεβαίως). Σε επίπεδο κους κους το θέμα είναι αδιάφορο. Αντιθέτως, όμως, μου προκάλεσε τρόμο το γεγονός ότι εκεί ακουστήκατε να λέτε σε συνομιλητή σας ότι «δεν σε αφήνω να μιλήσεις», ότι «δεν μπορεί να μιλάει ο καθένας» και άλλα τέτοια, τα οποία προκάλεσαν και την έκρηξη.
Οταν το «δεν σε αφήνω να μιλήσεις» παντρευτεί με τον κρίκο που «βαφτίστηκε» σιδηρογροθιά, σε μια χώρα που κάθεται παθητικά και τα καταναλώνει όλα αυτά σαν χάνος, τότε η δημοκρατία θα πρέπει να αρχίσει να ανησυχεί. Ομως, η πιο βαθιά ανησυχία θα πρέπει να έρθει από αλλού, από εκεί που δεν το περιμένει κανείς, όπως άλλωστε γίνεται πολύ συχνά με τον αληθινό κίνδυνο. Θα έπρεπε να έρθει από τον αντίποδα όλων αυτών. Από μια «υψηλού επιπέδου» μεσημεριανή ραδιοφωνική εκπομπή της περασμένης Δευτέρας που ξεκινούσε με τον παρουσιαστή της να λέει: «πολύ τυχερά τα παιδιά, για μια ακόμα εβδομάδα γλιτώνουν το σχολείο»! (πλήρες κείμενο>>>)
Οταν το «δεν σε αφήνω να μιλήσεις» παντρευτεί με τον κρίκο που «βαφτίστηκε» σιδηρογροθιά, σε μια χώρα που κάθεται παθητικά και τα καταναλώνει όλα αυτά σαν χάνος, τότε η δημοκρατία θα πρέπει να αρχίσει να ανησυχεί. Ομως, η πιο βαθιά ανησυχία θα πρέπει να έρθει από αλλού, από εκεί που δεν το περιμένει κανείς, όπως άλλωστε γίνεται πολύ συχνά με τον αληθινό κίνδυνο. Θα έπρεπε να έρθει από τον αντίποδα όλων αυτών. Από μια «υψηλού επιπέδου» μεσημεριανή ραδιοφωνική εκπομπή της περασμένης Δευτέρας που ξεκινούσε με τον παρουσιαστή της να λέει: «πολύ τυχερά τα παιδιά, για μια ακόμα εβδομάδα γλιτώνουν το σχολείο»! (πλήρες κείμενο>>>)
