Αφορμή για εγκώμια; Μάλλον αφορμή για οικτιρμούς, γιατί είναι σκέτη αποτυχία. Πάνω σε σχέδια του Νεοϋορκέζου αρχιτέκτονα Ρίτσαρντ Μάγιερ, προορισμένο για την άκρη μιας φασιστικής προελεύσεως πλατείας, στην όχθη του Τίβερη, έχει μια μεγάλη εισοδική αίθουσα για τη στέγαση του Ara Pacis, του βωμού που ανεγέρθηκε ως σύμβολο της ρωμαϊκής ειρήνης (δηλ. της στρατιωτικής κατάκτησης), γύρω στο έτος 9 π.Χ.
Η γυάλινη, σε σχήμα αχιβάδας, όψη του κτιρίου έχει τη συνήθη λαμπρότητα των δημιουργημάτων του Μάγιερ, αλλά σε σχέση με τα ξακουστά μνημεία που το περιτριγυρίζουν, είναι τόσο απρόσωπο όσο και οι φασίστες πρόγονοί του. Η πλατεία σχεδιάστηκε τη δεκαετία του 1930 ως μέρος του προπαγανδιστικού προγράμματος των φασιστών, για να δοθεί στην πόλη κάτι από το αυτοκρατορικό μεγαλείο του παρελθόντος της. Το κτίσμα του Μάγιερ είναι η σύγχρονη έκφραση του τι μπορεί να συμβεί, όταν ένας αρχιτέκτονας αυτοεπιχαιρόμενος φετιχοποιεί το ίδιο του το στυλ. Υπερβαίνοντας παράλογα την κλίμακα που υπαγορεύει η τοποθεσία, αδιαφόρησε για την απέριττη ομορφιά της πλούσιας, πυκνά υφασμένης περιοχής τριγύρω του (πλήρες κείμενο>>>).
(New York Times, Καθημερινή, 11-10-06)
