Aν η Σάρον Μπέζαλι δεν έπαιζε φλάουτο αλλά ηλεκτρική κιθάρα ή, τέλος πάντων, τραγουδούσε, χθες, έξω από το Μέγαρο Μουσικής θα έπρεπε να σχηματίζονταν ουρές. Ηταν η πρώτη εμφάνιση του μεγάλου αυτού αστεριού του φλάουτου στην ελληνική πρωτεύουσα στο πλαίσιο της χθεσινοβραδινής συναυλίας της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών (μουσική διεύθυνση: Κάρολος Τρικολίδης).
Φημισμένη για τη δεξιοτεχνία και τη μουσικότητά της, η Σάρον Μπέζαλι είναι μία όμορφη, νέα γυναίκα στην οποία πολλοί κριτικοί χρεώνουν την επιστροφή του φλάουτου στο προσκήνιο. Χάρη στην Μπέζαλι γράφονται ξανά σύγχρονα έργα για φλάουτο.
Τι λέει η ίδια για όλα αυτά; Πώς αισθάνεται που φημισμένοι συνθέτες γράφουν ειδικά για την ίδια; «Μεγάλη υπερηφάνεια και βαθιά ταπεινοφροσύνη να είμαι κομμάτι μιας δημιουργικής διαδικασίας που παράγει νέα έργα». Συμμετέχει ενεργά στη σύνθεση; «Κάθε συνθέτης είναι και μία διαφορετική περίπτωση», απαντά. «Υπάρχει, για παράδειγμα, ο Κάλεβι Αχο, που δεν αλλάζει ούτε τόνο, και άλλοι με τους οποίους συνεργάζομαι αρκετά στενά. Προσωπικά μου αρκεί το γεγονός ότι αποτελώ κρίκο μιας διαδικασίας που εμπλουτίζει το ρεπερτόριο στον χώρο του φλάουτου».
Ανεξάρτητα από την προσωπική της επιθυμία, η Σάρον Μπέζαλι βρέθηκε στο επίκεντρο του σταρ σύστεμ της κλασικής μουσικής. Και σε χώρες με παράδοση στο συγκεκριμένο είδος αυτό σημαίνει πολλά. «Στην αρχή βοηθάει», μας μεταφέρει την εμπειρία της. «Στη συνέχεια, από τη στιγμή, δηλαδή, που γίνεις τμήμα του συστήματος, δεν είναι πολύ καλό για νεότερους ανθρώπους. Ο σταρ ακόμα κι όταν δεν παίζει καλά, επιβραβεύεται. Ενα νέο ταλέντο, εκτός συστήματος, οφείλει διαρκώς να αποδεικνύει την αξία του. Τώρα που είμαι “μέσα”, όλα είναι ευκολότερα, αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν νομίζω ότι παίζω πραγματικά καλύτερα σε σχέση με 4-5 χρόνια πριν». Η Σάρον Μπέζαλι συνδέεται έμμεσα και με την ελληνική μουσική: ο σύζυγος της Robert von Bahr, ιδιοκτήτης της σουηδικής εταιρείας BIS, έχει εκδώσει 16 CD με συνθέσεις του Νίκου Σκαλκώτα. «Τι κρίμα που δεν έγραψε κάτι για το φλάουτο!».
Τι λέει η ίδια για όλα αυτά; Πώς αισθάνεται που φημισμένοι συνθέτες γράφουν ειδικά για την ίδια; «Μεγάλη υπερηφάνεια και βαθιά ταπεινοφροσύνη να είμαι κομμάτι μιας δημιουργικής διαδικασίας που παράγει νέα έργα». Συμμετέχει ενεργά στη σύνθεση; «Κάθε συνθέτης είναι και μία διαφορετική περίπτωση», απαντά. «Υπάρχει, για παράδειγμα, ο Κάλεβι Αχο, που δεν αλλάζει ούτε τόνο, και άλλοι με τους οποίους συνεργάζομαι αρκετά στενά. Προσωπικά μου αρκεί το γεγονός ότι αποτελώ κρίκο μιας διαδικασίας που εμπλουτίζει το ρεπερτόριο στον χώρο του φλάουτου».
Ανεξάρτητα από την προσωπική της επιθυμία, η Σάρον Μπέζαλι βρέθηκε στο επίκεντρο του σταρ σύστεμ της κλασικής μουσικής. Και σε χώρες με παράδοση στο συγκεκριμένο είδος αυτό σημαίνει πολλά. «Στην αρχή βοηθάει», μας μεταφέρει την εμπειρία της. «Στη συνέχεια, από τη στιγμή, δηλαδή, που γίνεις τμήμα του συστήματος, δεν είναι πολύ καλό για νεότερους ανθρώπους. Ο σταρ ακόμα κι όταν δεν παίζει καλά, επιβραβεύεται. Ενα νέο ταλέντο, εκτός συστήματος, οφείλει διαρκώς να αποδεικνύει την αξία του. Τώρα που είμαι “μέσα”, όλα είναι ευκολότερα, αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν νομίζω ότι παίζω πραγματικά καλύτερα σε σχέση με 4-5 χρόνια πριν». Η Σάρον Μπέζαλι συνδέεται έμμεσα και με την ελληνική μουσική: ο σύζυγος της Robert von Bahr, ιδιοκτήτης της σουηδικής εταιρείας BIS, έχει εκδώσει 16 CD με συνθέσεις του Νίκου Σκαλκώτα. «Τι κρίμα που δεν έγραψε κάτι για το φλάουτο!».
(Δημήτρης Ρηγόπουλος, Καθημερινή, 9/2/2007)
