για να διατηρήσει το μαγαζί τα έσοδά του
Η σωτηρία της ψυχής στον εικονικό κόσμο
ΟΙ ΨΥΧΕΣ στον εικονικό δικτυακό κόσμο του Second Life έχουν κι αυτές ανάγκη λύτρωσης, διατείνεται περιοδικό των Ιησουιτών. Σε άρθρο που θα δημοσιευθεί τον Αύγουστο στο περιοδικό Civita Cattolica, ο συγγραφέας θεωρεί ότι το δημοφιλές παιχνίδι μπορεί να αποτελέσει χώρο παροχής υπηρεσιών πνευματικού περιεχομένου.
«Στην ουσία, ο ψηφιακός κόσμος μπορεί να θεωρηθεί και αυτός ως αποστολή μας», αναφέρεται στο περιοδικό. «Εάν υπάρχουν άνθρωποι που βρίσκουν τρόπους έκφρασης στο Second Life και επιπλέον κάποιοι από αυτούς εκφράζουν ανησυχίες πνευματικής φύσης, τότε δεν θα πρέπει να αγνοήσουμε αυτό τον κόσμο ή να μην απαντήσουμε σε αυτή την πρόκληση».
Το Second Life είναι ένας ψηφιακός κόσμος όπου εκατομμύρια χρήστες έχουν δημιουργήσει τον εικονικό τους εαυτό-avatar, ζουν, κοινωνικοποιούνται και εκφράζονται μέσα στο τρισδιάστατο περιβάλλον που έχει φτιάξει η εταιρεία ανάπτυξης του παιχνιδιού.
Μέσα στο άρθρο τίθεται η ερώτηση του κατά πόσο είναι οι εικονικοί χαρακτήρες να εκφράζονται μέσα από συλλογική προσευχή. Η απάντηση που δίνεται είναι ότι όχι μόνο είναι δυνατό, αλλά αυτό συμβαίνει ήδη. Εκκλησίες, ή καλύτερα προσομοιώσεις εκκλησιών, υπάρχουν σε πολλούς εικονικούς κόσμους. Εκεί συγκεντρώνονται σε προκαθορισμένα χρονικά διαστήματα εικονικοί χαρακτήρες και τελούν λειτουργία. Οι λειτουργίες δε διαφέρουν σε πολλά από μια πραγματική λειτουργία με τις προσευχές, το κήρυγμα αλλά και τις συζητήσεις σχετικού περιεχομένου μεταξύ των παρευρισκομένων.
Μάλιστα, οι συγκεκριμένες ομάδες χαρακτηρίζονται από ισχυρούς δεσμούς μεταξύ τους, αφού έχουν τουλάχιστον ένα κοινό στοιχείο που τις ενώνει, τη θρησκεία. Ειδικά σε περιβάλλοντα όπου συγκεντρώνονται άνθρωποι από πολλές διαφορετικές χώρες, με διαφορετικές αντιλήψεις και τρόπους σκέψης, η ύπαρξη ενός κοινού σημείου μεταξύ δύο χαρακτήρων καθίσταται σημαντική για την πορεία τους στο εικονικό περιβάλλον.
Μία εικονική θρησκευτική συνάντηση μπορεί να μην παρέχει την εμπειρία μιας αντίστοιχης πραγματικής, αναπαράγει ωστόσο σε μεγάλο ποσοστό πολλά από τα κύρια χαρακτηριστικά της, αρκετές φορές με πρωτότυπους τρόπους. Με την έννοια αυτή, η e-εκκλησία, όπως όλο και περισσότερο καθιερώνεται ο όρος, διαιωνίζει με τον τρόπο της το ρόλο του ιερού στην κοινωνία που λειτουργεί.
«Στην ουσία, ο ψηφιακός κόσμος μπορεί να θεωρηθεί και αυτός ως αποστολή μας», αναφέρεται στο περιοδικό. «Εάν υπάρχουν άνθρωποι που βρίσκουν τρόπους έκφρασης στο Second Life και επιπλέον κάποιοι από αυτούς εκφράζουν ανησυχίες πνευματικής φύσης, τότε δεν θα πρέπει να αγνοήσουμε αυτό τον κόσμο ή να μην απαντήσουμε σε αυτή την πρόκληση».
Το Second Life είναι ένας ψηφιακός κόσμος όπου εκατομμύρια χρήστες έχουν δημιουργήσει τον εικονικό τους εαυτό-avatar, ζουν, κοινωνικοποιούνται και εκφράζονται μέσα στο τρισδιάστατο περιβάλλον που έχει φτιάξει η εταιρεία ανάπτυξης του παιχνιδιού.
Μέσα στο άρθρο τίθεται η ερώτηση του κατά πόσο είναι οι εικονικοί χαρακτήρες να εκφράζονται μέσα από συλλογική προσευχή. Η απάντηση που δίνεται είναι ότι όχι μόνο είναι δυνατό, αλλά αυτό συμβαίνει ήδη. Εκκλησίες, ή καλύτερα προσομοιώσεις εκκλησιών, υπάρχουν σε πολλούς εικονικούς κόσμους. Εκεί συγκεντρώνονται σε προκαθορισμένα χρονικά διαστήματα εικονικοί χαρακτήρες και τελούν λειτουργία. Οι λειτουργίες δε διαφέρουν σε πολλά από μια πραγματική λειτουργία με τις προσευχές, το κήρυγμα αλλά και τις συζητήσεις σχετικού περιεχομένου μεταξύ των παρευρισκομένων.
Μάλιστα, οι συγκεκριμένες ομάδες χαρακτηρίζονται από ισχυρούς δεσμούς μεταξύ τους, αφού έχουν τουλάχιστον ένα κοινό στοιχείο που τις ενώνει, τη θρησκεία. Ειδικά σε περιβάλλοντα όπου συγκεντρώνονται άνθρωποι από πολλές διαφορετικές χώρες, με διαφορετικές αντιλήψεις και τρόπους σκέψης, η ύπαρξη ενός κοινού σημείου μεταξύ δύο χαρακτήρων καθίσταται σημαντική για την πορεία τους στο εικονικό περιβάλλον.
Μία εικονική θρησκευτική συνάντηση μπορεί να μην παρέχει την εμπειρία μιας αντίστοιχης πραγματικής, αναπαράγει ωστόσο σε μεγάλο ποσοστό πολλά από τα κύρια χαρακτηριστικά της, αρκετές φορές με πρωτότυπους τρόπους. Με την έννοια αυτή, η e-εκκλησία, όπως όλο και περισσότερο καθιερώνεται ο όρος, διαιωνίζει με τον τρόπο της το ρόλο του ιερού στην κοινωνία που λειτουργεί.
(Καθημερινή, 27/7/2007)
