Καθημερινή, 16/10/2011
Η κ. Ι. Χ. διαμένει σε μία πολυκατοικία στη Νέα Σμύρνη, μαζί με την ανάπηρη αδελφή της που είναι παραπληγική μετά ένα τροχαίο ατύχημα σε κάποιο νομό της Κεντρικής Ελλάδας, το 1978.
«Μεταφράσαμε τα πιστοποιητικά από τη Γαλλία, όπου νοσηλεύθηκε η αδελφή μου και τα δώσαμε στην επιτροπή που γνωμάτευσε αναπηρία πάνω από 75%. Αποφάσισα να γράψω στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή αρχικά και στον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε πριν από λίγο καιρό, διότι ανησυχούσα, καθώς, όσο περνούσαν τα χρόνια, έβλεπα να ξεφυτρώνουν γύρω μου δεκάδες ανάπηροι - μαϊμούδες».
Τη ρωτάμε πώς στήνεται αυτή η ιστορία. Η απάντησή της είναι αποκαλυπτική: «Η διαδικασία ήταν απλή. Μετά το 1981, όλες οι γνωστές μου πήγαιναν στην Β. (πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ στις γυναικείες οργανώσεις). Στη συνέχεια έβαζαν μία παλιά πυζάμα, πήγαιναν στο Ασκληπιείο της Βούλας οι γιατροί ήταν «μιλημένοι», έδιναν 500.000 - 700.000 δραχμές και να η σύνταξη. Η γνωστή μου Τ. παίρνει τη μαϊμού - σύνταξη του άντρα της, που και αυτός την έπαιρνε για 10 χρόνια χωρίς να είναι ανάπηρος...».
Η κυρία Χ. άρχισε να προσπαθεί να επικοινωνήσει με το γραφείο της υπουργού Εργασίας κ. Φάνης Πάλλη - Πετραλιά για να εξηγήσει το πρόβλημα με τις μαϊμούδες - αναπηρικές συντάξεις, που είχαν αρχίσει να παίρνουν διαστάσεις μάστιγας, «αλλά κανείς δεν ήθελε να ακούσει».
Ξέσπασε ότι «λίγο αργότερα ανακάλυψα πως η γειτόνισσά μου στην ίδια πολυκατοικία Π. έπαιρνε δύο συντάξεις, εκ των οποίων μία αναπηρική. Μένω στον 4ο όροφο, αυτή στον 3ο. Επειτα, ρωτώντας, ανακάλυψα ότι στην απέναντι πολυκατοικία η Τ. είχε κάνει μαστεκτομή, εξαιτίας ενός όγκου και είχε αναπηρική σύνταξη, ενώ ακριβώς από κάτω ο Τ., με καρδιακό πρόβλημα, είχε κι εκείνος αναπηρική σύνταξη. Σε μία μικρή ακτίνα, δηλαδή, δύο πολυκατοικιών, γύρω από μία πραγματική ανάπηρη υπήρχαν τέσσερις ακόμα «μαϊμούδες». Τότε κατάλαβα». Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε.
Γιατί η ιστορία της, μόλις τότε άρχισε να αποκτά ενδιαφέρον. «Ηλθε η κρίση. Εν τω μεταξύ, είχε φθαρεί το αναπηρικό αμαξίδιο της αδελφής μου. Κατάλαβα ότι θα ήταν πολύ δύσκολο να εξυπηρετηθώ αν και εκπροσωπώ πραγματική ανάπηρη. Τότε κατάλαβα ότι ή εμείς ή αυτοί. Αρχισα να προσπαθώ να επικοινωνήσω με τους υπουργούς της νέας κυβέρνησης.
Ουδείς ήθελε να ακούσει για το πρόβλημα, όλοι ωστόσο το γνώριζαν. Οι συντάξεις ήταν ο τρόπος με τους οποίους αγόραζαν την ψήφο τους. Ανήκω στη Ν.Δ., την ψήφισα, αλλά ξέρω καλά περιοχές όπου ζουν δεκάδες άνθρωποι που παριστάνουν τους ανάπηρους και παίρνουν συντάξεις χάρη στη βοήθεια ανθρώπων από το κόμμα που ψήφισα, τρώνε και πίνουν στην υγεία των κορόιδων που τους πληρώνουμε…».
Τη ρωτάμε πώς στήνεται αυτή η ιστορία. Η απάντησή της είναι αποκαλυπτική: «Η διαδικασία ήταν απλή. Μετά το 1981, όλες οι γνωστές μου πήγαιναν στην Β. (πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ στις γυναικείες οργανώσεις). Στη συνέχεια έβαζαν μία παλιά πυζάμα, πήγαιναν στο Ασκληπιείο της Βούλας οι γιατροί ήταν «μιλημένοι», έδιναν 500.000 - 700.000 δραχμές και να η σύνταξη. Η γνωστή μου Τ. παίρνει τη μαϊμού - σύνταξη του άντρα της, που και αυτός την έπαιρνε για 10 χρόνια χωρίς να είναι ανάπηρος...».
Η κυρία Χ. άρχισε να προσπαθεί να επικοινωνήσει με το γραφείο της υπουργού Εργασίας κ. Φάνης Πάλλη - Πετραλιά για να εξηγήσει το πρόβλημα με τις μαϊμούδες - αναπηρικές συντάξεις, που είχαν αρχίσει να παίρνουν διαστάσεις μάστιγας, «αλλά κανείς δεν ήθελε να ακούσει».
Ξέσπασε ότι «λίγο αργότερα ανακάλυψα πως η γειτόνισσά μου στην ίδια πολυκατοικία Π. έπαιρνε δύο συντάξεις, εκ των οποίων μία αναπηρική. Μένω στον 4ο όροφο, αυτή στον 3ο. Επειτα, ρωτώντας, ανακάλυψα ότι στην απέναντι πολυκατοικία η Τ. είχε κάνει μαστεκτομή, εξαιτίας ενός όγκου και είχε αναπηρική σύνταξη, ενώ ακριβώς από κάτω ο Τ., με καρδιακό πρόβλημα, είχε κι εκείνος αναπηρική σύνταξη. Σε μία μικρή ακτίνα, δηλαδή, δύο πολυκατοικιών, γύρω από μία πραγματική ανάπηρη υπήρχαν τέσσερις ακόμα «μαϊμούδες». Τότε κατάλαβα». Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε.
Γιατί η ιστορία της, μόλις τότε άρχισε να αποκτά ενδιαφέρον. «Ηλθε η κρίση. Εν τω μεταξύ, είχε φθαρεί το αναπηρικό αμαξίδιο της αδελφής μου. Κατάλαβα ότι θα ήταν πολύ δύσκολο να εξυπηρετηθώ αν και εκπροσωπώ πραγματική ανάπηρη. Τότε κατάλαβα ότι ή εμείς ή αυτοί. Αρχισα να προσπαθώ να επικοινωνήσω με τους υπουργούς της νέας κυβέρνησης.
Ουδείς ήθελε να ακούσει για το πρόβλημα, όλοι ωστόσο το γνώριζαν. Οι συντάξεις ήταν ο τρόπος με τους οποίους αγόραζαν την ψήφο τους. Ανήκω στη Ν.Δ., την ψήφισα, αλλά ξέρω καλά περιοχές όπου ζουν δεκάδες άνθρωποι που παριστάνουν τους ανάπηρους και παίρνουν συντάξεις χάρη στη βοήθεια ανθρώπων από το κόμμα που ψήφισα, τρώνε και πίνουν στην υγεία των κορόιδων που τους πληρώνουμε…».
