Εντάξει ρε φίλε, κάνε την απεργία σου... αλλά εγώ τι σου φταίω;
της Ισμήνης
Εντάξει τα είπαμε και τα ξανείπαμε, όλοι ζούμε με δυσκολία και στριμωξούρες. Κι εμένα μου κόψανε από τον μισθό μου και του διπλανού από την σύνταξη, κι εγώ πληρώνω παραπάνω ΔΕΗ και ΕΥΔΑΠ και όλους του λογαριασμούς κοινής κατανάλωσης.
Περιόρισα πολλά πράγματα, αλλά μπορώ να πω μάλλον περιττά. Δηλαδή δεν πάω να ψωνίσω γιατί θέλω να ξεδώσω την ανία μου, δεν αγοράζω 6ο ζευγάρι παπούτσια στην απόχρωση του καφέ που ταιριάζει με την ρίγα από την καφέ μου ζακέτα. Όλα αυτα και άλλα πολλά τέρμα. Δεν αγοράζω αυτοκόλλητα μαγνητάκια για το ψυγείο μου αν και αυτά που είδα στην Ερμού είναι μούρλια και ντιζαινάτα! Συγκρατήθηκα.
Τέρμα το ταξί για ψύλλου πήδημα, από Ομόνοια στο Σύνταγμα το περπάτημα κάνει καλό, άσε που γυμνάζει κοιλιακούς και μηρούς!!! Το ταξί ειδικά μετά από τον κομοδινοβαμμένο Θύμιο που αλλάλαζε σαν χαροκαμένη χήρα, ορκίστηκα ότι μόνο σε απόλυτη περίπτωση ανάγκης να πάρω!
Εσύ όμως ρε φίλε που βγαίνεις στους δρόμους να διαματρυρηθείς σε ότι σου λένε οι βολεμένοι συνδικαληστάδες να κάνεις, εμένα με σκέφθηκες; Εγώ πώς θα πάω στην δουλειά μου; Γιατί μου κλείνεις τους δρόμους και με πετροβολάς αν κατά λάθος βρεθώ ανάμεσα;
Γιατι κατεβαίνεις στο κέντρο της Αθήνας να ξεδόσεις την λίμπιντό σου, σπάζοντας βιτρίνες αυτών που υποφέρουν και κοιτάνε να τραβήξουν τον ανύπαρκτο πλέον καθημερινό πελάτη με εκπτώσεις και ξεπουλήματα. Αυτούς δεν τους σκέφθηκες;
Ή μήπως περιμένεις ότι θα σε υποστηρίξουν σε μια ενδεχόμενη αντιμέτωπη αναπαράσταση; Γιατί καις το περίπτερο –ξέρεις ότι το εμπόρευμα των περιπτέρων δεν ασφαλίζεται- μάλλον ιδέα δεν έχεις.
Γιατί βάφεις με μπογιά και σαχλαμάρα συνθήματα όλους τους τοίχους; Δεν αγαπάς την πόλη που ζεις τελικά, αυτό κατάλαβα και ας λες ότι σου φταίνε οι πολιτικοί, τρόικες και οι Γερμανοί.
Εγώ θα σου κάνω μια πρόταση: Θέλεις να διαμαρτυρηθείς; Ωραία συμφωνώ, διαμαρτυρήσου στη γειτονιά σου, όμως ντόμπρα και χωρίς κουκούλα. Κάψε το περίπτερο που αγοράζεις τσιγάρα, σπάσε τη βιτρίνα της ΕΒΓΑ που παίρνει η μάνα σου γάλα καθημερινά. Λεηλάτησε το φούρνο της γειτονιάς σου που αγοράζει το καθημερινό ψωμί ο πατέρας σου. Άδειασε τα ράφια του σούπερ μάρκετ που κάνει η οικογένειά σου τα εβδομαδιαία ψώνια. Σπάσε το αυτοκίνητο του θείου σου. Σπάσε το μάρμαρο από το κατώφλι την εξώπορτάς σου και πέτα την πέτρα να ματώσεις το κεφάλι του γείτονα που του λες καλημέρα κάθε μέρα.
Δεν απαντάς; Ετσι είναι γιατί δεν τολμάς να το κάνεις, είσαι δειλός στην επωνυμία της γειτονιάς και θρασύς στην ανωνυμία του πλήθους.
