Απόδραση στο Λονδίνο
Αι σιχτίρ, είπα μέσα μου, θα φύγω, χειμώνας ξεχειμώνας, κρύο ξεκρύο θα πάω στο Λονδίνο, να δω και το κοριτσάκι μου, να κάνω τα ψωνάκια μου να βολτάρω στα Μουσεία, να φάω κινέζικο στο Camden Town, να μην ξεχάσω και το Ιωβηλαίο της Βασίλισσας! Έπρεπε να δώσω παρουσία, αλλιώς θα μου μουτρώσει η Ελίζαμεθ – για μια γκλαμουριά ζούμε βρε αδελφέ!
της Ισμήνης
Είπα να κάνω την μεγάλη απόδραση, να την κοπανήσω από την μιζέρια και την κατάθλιψη τον Παπαδήμο, τον Σαμαρά, το έλλειμμα, το κούρεμα, το χτένισμα, το PSI (δεν καταλαβαίνω τι είναι, αλλά δεν πειράζει) και όλα αυτά τα όμορφα που μήνες τώρα κοσμούν την ζωούλα μας. Κοιμάμαι με το χαράτσι της ΔΕΗ και ξυπνάω με το χαράτσι της Εφορείας.
Αμ έπος, αμ έργο! Το γοργόν και χάριν έχει! Μέχρι να το σκεφθώ, να το μελετήσω, βρισκόμουνα ήδη στο αεροδρόμιο και μετά από 3,5 ώρες προσγειωνόμουνα σε ένα χιονισμένο και παγωμένο Λονδίνο! Μπρρρρρρρρρρ.........
Χιόνι στρωμένο, αλλά τα πάντα λειτουργούσανε στην εντέλεια. Τα πιο μικρά πεζοδρόμια ήταν ήδη στρωμένα με αλάτι και κανείς δεν διανοήθηκε να μην πάει στη δουλειά του λόγω καιρού, τα σχολεία λειτουργούσαν κανονικά.
Τουλάχιστον με το χιόνι βλέπεις και μια άσπρη μέρα!
Όλο χαρά κατέβηκα στο κέντρο να κόψω κίνησα στα μαγαζιά, να χαζέψω να ανοίξει η καρδούλα μου. Κάτι δεν μου πήγαινε καλά όμως. Εκεί που άλλοτε κυκλοφορούσε ο κόσμος με τσάντες από ψώνια και σε μερικά μαγαζιά γινότανε το αδιαχώρητο, τώρα φευ! Ακόμα και το Λονδίνο το χτύπησε η κρίση. Οι τιμές στα μαγαζιά έχουν πάρει την κατρακύλα, αλλά πιο πολύ κοιτάει ο κόσμος παρά ψωνίζει.
Σε συζητήσεις με την κόρη μου μαθαίνω ότι η ανεργία έχει χτυπήσει πολλές πόρτες. Με συνοπτικές διαδικασίες απολύουν υπαλλήλους με χρόνια προϋπηρεσίας. Περικοπές, περικοπές, περικοπές και μάλλον έχουνε μετανιώσει οι Άγγλοι για τους Ολυμπιακούς που ανέλαβαν, αλλά αυτό θα το καταλάβουν καλύτερα όταν οι αγώνες τελειώσουν!
Μακριά από τα προβλήματα της Ελλαδίτσας μας, έχω ρίξει μαύρη πέτρα πίσω μου, ηθελημένα τα έχω διαγράψει από ο μυαλό μου, μέχρι που ένα βράδυ βλέπω στις ειδήσεις τις όμορφες εικόνες από την Αθήνα που καιγότανε. Γροθιά στο στομάχι ... πάλι τα ίδια; Και την επομένη οι εφημερίδες να καγχάζουν για τους Έλληνες που ακόμη απαιτούν τα Ελγίνεια Μάρμαρα (έτσι τα ονομάζουν οι Άγγλοι) να επιστραφούν στον τόπο τους. Τουλάχιστον, σχολιάζουν, εδώ είναι ασφαλή, εμείς δεν θα τα κάψουμε. Οι Έλληνες είναι ικανοί να κάψουν κι αυτά! Και το κερασάκι στην τούρτα η κλοπή από το Μουσείο της Ολυμπίας! Και ουδέν άλλο σχόλιον!
Με λύπη μου το λέω, είναι από τις φορές που ευχόμουνα να μη με ρωτήσει κανένας από που είμαι!
