της Σοφίας Βούλτεψη, Ελεύθερη Ζώνη, 18/8/2012
Αν και τίποτε δεν έχει διαψευστεί τόσες πολλές φορές όσο η περίφημη ρήση του Ουμπέρτο Έκο σύμφωνα με την οποία «τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις», αυτές τις μέρες διαπιστώσαμε ότι διάφορα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έβαλαν τα δυνατά τους να διαψεύσουν και αυτοί με τη σειρά τους τον Ιταλό συγγραφέα.
Σε καμιά χώρα από αυτές που βρίσκονται στο επίκεντρο της κρίσης χρέους η αντιπολίτευση δεν συμπεριφέρεται με αυτόν τον επικίνδυνο τρόπο.
Καμιά αντιπολίτευση δεν ρίχνει τόσο πολύ λάδι στη φωτιά την ώρα που η πολιτική ηγεσία του τόπου τους προσπαθεί να εφαρμόσει ένα σχέδιο διάσωσης.
Προφανώς δεν πρόκειται για κάτι το τυχαίο. Λίγες μέρες πριν από τις κρίσιμες συναντήσεις Σαμαρά στο εξωτερικό, έχει ξεκινήσει μια συζήτηση περί εξόδου της χώρας από το ευρώ, την οποία τροφοδοτούν ο ένας μετά τον άλλον οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο συνήθως λαλίστατος κ. Τσίπρας απέχει, αφήνοντας τις συνιστώσες του να βλάπτουν τη χώρα. Και όλοι οι υπόλοιποι, έχουν ανοίξει το στόμα τους και προσφέρουν κάλυψη ο ένας στον άλλο, σε μια σκυταλοδρομία ανοησίας.
Προφανώς δεν είναι τυχαίο που την ίδια ακριβώς συζήτηση κάνουν στο εσωτερικό των χωρών τους οι Γερμανοί, οι Αυστριακοί, οι Ολλανδοί, οι Φιλανδοί.
Όλος ο Άξονας δηλαδή. Και μαζί μ’ αυτόν κι’ ο ΣΥΡΙΖΑ.
Την ώρα που ο ίδιος ο Γιουνκέρ λέει ξεκάθαρα πως η Ελλάδα πρέπει να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να βρεθεί εκτός ευρώ – συγκεκριμένα είπε πως τέτοιος κίνδυνος υπάρχει μόνο αν η χώρα μας «δεν σεβαστεί καμιά συμφωνία και καταστρατηγήσει όλους τους κανόνες» - αυτή ακριβώς η προσπάθεια προτείνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Από εκεί και πέρα, αρχίζει η παραφροσύνη: «Δεν είναι φετίχ το νόμισμα. Φετίχ είναι η επιβίωση του ελληνικού λαού και η οικονομική ανάκαμψη και ανόρθωση της χώρας μας».
Συγγνώμη, αλλά πώς θα γίνει αυτό; Ξέρετε καμιά χώρα χωρίς νόμισμα να μπορεί να οδηγηθεί σε οικονομική ανάκαμψη; Και εδώ την έχουν τη λύση. Προτείνουν να κηρυχθεί η χώρα σε κατάσταση έκτακτης δημοσιονομικής ανάγκης και να σταματήσουμε να πληρώνουμε τα χρέη μας.
Δηλαδή, στάση πληρωμών – κάτι που ο ίδιος ο κ. Τσίπρας και ο κ. Δραγασάκης αρνούνταν μετά μανίας προεκλογικά.
Υποστηρίζουν δε πως αν σταματήσουμε να πληρώνουμε τα χρέη μας – τα οποία είναι υπαρκτά, διότι έχουμε ήδη πάρει οκτώ «μνημονιακές» δόσεις και τις έχουμε καταναλώσει – θα τρέξουν όλοι να διαπραγματευτούν μαζί μας και να μας τα… σβήσουν!
Συγγνώμη, αλλά γιατί να κάνουν κάτι τέτοιο; Και γιατί να επιδιώξουμε μια καλύτερη διευθέτηση με εκβιασμό και όχι με συνεννόηση;
Υποστηρίζουν επίσης ότι με την παρούσα τακτική θα βγούμε σίγουρα από την ευρωζώνη.
Υπονοώντας πως με την δική τους, δεν θα βγούμε!
Υποστηρίζουν επίσης πως η χρεοκοπία δεν είναι απαραίτητα καταστροφή.
Αλήθεια; Και τι είναι η χρεοκοπία, αν δεν είναι καταστροφή;
Πώς λειτουργεί μια χρεοκοπημένη χώρα; Με τι χρήματα λειτουργεί; Πώς πληρώνει μισθούς και συντάξεις; Πώς κάνει εισαγωγές; Πώς φέρνει καύσιμα για να λειτουργήσουν επιχειρήσεις, βιοτεχνίες, βιομηχανίες;
Κι’ όταν στριμώχνονται, καταγγέλλουν «διαστρέβλωση» και «παραποίηση» των απόψεών τους.
Ενώ αυτά που έχουν πει είναι τόσο ξεκάθαρα, που αδύνατον να τα διαστρεβλώσεις.
Ερώτημα κρίσιμο: Πώς γίνεται την ώρα που ξεκινά η πολιτική διαπραγμάτευση, να βρίσκονται άνθρωποι – και μάλιστα βουλευτές – που να «σπρώχνουν» προς την έξοδο από το ευρώ;
Τι θα πάθαιναν δηλαδή αν περίμεναν μια βδομάδα;
Πώς γίνεται την ώρα που όλοι βεβαιώνουν πως η Ελλάδα θα παραμείνει στο ευρώ – αυξήθηκε μάλιστα από 55% σε 70% το ποσοστό των ξένων οικονομολόγων που προβλέπουν παραμονή της χώρας μας στην ευρωζώνη – κάποιοι (και μάλιστα Έλληνες) να ωραιοποιούν την έξοδο της χώρας, αν και είναι γνωστό ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα επικρατήσουν εμφυλιοπολεμικές συνθήκες;
Πιστεύει κανείς πως η χώρα θα οδηγηθεί σε άτακτη χρεοκοπία, δεν θα πληρώνει μισθούς και συντάξεις, δεν θα υπάρχουν τρόφιμα στα ράφια, θα λεηλατούνται τα καταστήματα και η ζωή θα συνεχίζεται κανονικά;
Όχι βέβαια.
Και επιτέλους, μπορεί να μας πει ο ΣΥΡΙΖΑ πώς τα κατάφερε να ταυτιστεί με τον σύγχρονο Άξονα, επαναλαμβάνοντας ουσιαστικά όσα λένε Γερμανοί, Φιλανδοί, Ολλανδοί και Αυστριακοί ευρωσκεπτικιστές;
Μπορεί δηλαδή να μας πει ο ΣΥΡΙΖΑ πώς τα κατάφερε να λέει τα ίδια πράγματα με τους… «Αληθινούς Φιλανδούς»;
Γιατί κάτι το τόσο ακραίο δεν μοιάζει με λάθος…
Σε καμιά χώρα από αυτές που βρίσκονται στο επίκεντρο της κρίσης χρέους η αντιπολίτευση δεν συμπεριφέρεται με αυτόν τον επικίνδυνο τρόπο.Καμιά αντιπολίτευση δεν ρίχνει τόσο πολύ λάδι στη φωτιά την ώρα που η πολιτική ηγεσία του τόπου τους προσπαθεί να εφαρμόσει ένα σχέδιο διάσωσης.
Προφανώς δεν πρόκειται για κάτι το τυχαίο. Λίγες μέρες πριν από τις κρίσιμες συναντήσεις Σαμαρά στο εξωτερικό, έχει ξεκινήσει μια συζήτηση περί εξόδου της χώρας από το ευρώ, την οποία τροφοδοτούν ο ένας μετά τον άλλον οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο συνήθως λαλίστατος κ. Τσίπρας απέχει, αφήνοντας τις συνιστώσες του να βλάπτουν τη χώρα. Και όλοι οι υπόλοιποι, έχουν ανοίξει το στόμα τους και προσφέρουν κάλυψη ο ένας στον άλλο, σε μια σκυταλοδρομία ανοησίας.
Προφανώς δεν είναι τυχαίο που την ίδια ακριβώς συζήτηση κάνουν στο εσωτερικό των χωρών τους οι Γερμανοί, οι Αυστριακοί, οι Ολλανδοί, οι Φιλανδοί.
Όλος ο Άξονας δηλαδή. Και μαζί μ’ αυτόν κι’ ο ΣΥΡΙΖΑ.
Την ώρα που ο ίδιος ο Γιουνκέρ λέει ξεκάθαρα πως η Ελλάδα πρέπει να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να βρεθεί εκτός ευρώ – συγκεκριμένα είπε πως τέτοιος κίνδυνος υπάρχει μόνο αν η χώρα μας «δεν σεβαστεί καμιά συμφωνία και καταστρατηγήσει όλους τους κανόνες» - αυτή ακριβώς η προσπάθεια προτείνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Από εκεί και πέρα, αρχίζει η παραφροσύνη: «Δεν είναι φετίχ το νόμισμα. Φετίχ είναι η επιβίωση του ελληνικού λαού και η οικονομική ανάκαμψη και ανόρθωση της χώρας μας».
Συγγνώμη, αλλά πώς θα γίνει αυτό; Ξέρετε καμιά χώρα χωρίς νόμισμα να μπορεί να οδηγηθεί σε οικονομική ανάκαμψη; Και εδώ την έχουν τη λύση. Προτείνουν να κηρυχθεί η χώρα σε κατάσταση έκτακτης δημοσιονομικής ανάγκης και να σταματήσουμε να πληρώνουμε τα χρέη μας.
Δηλαδή, στάση πληρωμών – κάτι που ο ίδιος ο κ. Τσίπρας και ο κ. Δραγασάκης αρνούνταν μετά μανίας προεκλογικά.
Υποστηρίζουν δε πως αν σταματήσουμε να πληρώνουμε τα χρέη μας – τα οποία είναι υπαρκτά, διότι έχουμε ήδη πάρει οκτώ «μνημονιακές» δόσεις και τις έχουμε καταναλώσει – θα τρέξουν όλοι να διαπραγματευτούν μαζί μας και να μας τα… σβήσουν!
Συγγνώμη, αλλά γιατί να κάνουν κάτι τέτοιο; Και γιατί να επιδιώξουμε μια καλύτερη διευθέτηση με εκβιασμό και όχι με συνεννόηση;
Υποστηρίζουν επίσης ότι με την παρούσα τακτική θα βγούμε σίγουρα από την ευρωζώνη.
Υπονοώντας πως με την δική τους, δεν θα βγούμε!
Υποστηρίζουν επίσης πως η χρεοκοπία δεν είναι απαραίτητα καταστροφή.
Αλήθεια; Και τι είναι η χρεοκοπία, αν δεν είναι καταστροφή;
Πώς λειτουργεί μια χρεοκοπημένη χώρα; Με τι χρήματα λειτουργεί; Πώς πληρώνει μισθούς και συντάξεις; Πώς κάνει εισαγωγές; Πώς φέρνει καύσιμα για να λειτουργήσουν επιχειρήσεις, βιοτεχνίες, βιομηχανίες;
Κι’ όταν στριμώχνονται, καταγγέλλουν «διαστρέβλωση» και «παραποίηση» των απόψεών τους.
Ενώ αυτά που έχουν πει είναι τόσο ξεκάθαρα, που αδύνατον να τα διαστρεβλώσεις.
Ερώτημα κρίσιμο: Πώς γίνεται την ώρα που ξεκινά η πολιτική διαπραγμάτευση, να βρίσκονται άνθρωποι – και μάλιστα βουλευτές – που να «σπρώχνουν» προς την έξοδο από το ευρώ;
Τι θα πάθαιναν δηλαδή αν περίμεναν μια βδομάδα;
Πώς γίνεται την ώρα που όλοι βεβαιώνουν πως η Ελλάδα θα παραμείνει στο ευρώ – αυξήθηκε μάλιστα από 55% σε 70% το ποσοστό των ξένων οικονομολόγων που προβλέπουν παραμονή της χώρας μας στην ευρωζώνη – κάποιοι (και μάλιστα Έλληνες) να ωραιοποιούν την έξοδο της χώρας, αν και είναι γνωστό ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα επικρατήσουν εμφυλιοπολεμικές συνθήκες;
Πιστεύει κανείς πως η χώρα θα οδηγηθεί σε άτακτη χρεοκοπία, δεν θα πληρώνει μισθούς και συντάξεις, δεν θα υπάρχουν τρόφιμα στα ράφια, θα λεηλατούνται τα καταστήματα και η ζωή θα συνεχίζεται κανονικά;
Όχι βέβαια.
Και επιτέλους, μπορεί να μας πει ο ΣΥΡΙΖΑ πώς τα κατάφερε να ταυτιστεί με τον σύγχρονο Άξονα, επαναλαμβάνοντας ουσιαστικά όσα λένε Γερμανοί, Φιλανδοί, Ολλανδοί και Αυστριακοί ευρωσκεπτικιστές;
Μπορεί δηλαδή να μας πει ο ΣΥΡΙΖΑ πώς τα κατάφερε να λέει τα ίδια πράγματα με τους… «Αληθινούς Φιλανδούς»;
Γιατί κάτι το τόσο ακραίο δεν μοιάζει με λάθος…
της Σοφίας Βούλτεψη, Ελ. Ζώνη, 18/8/2012
