Και μετά την Eurovision τι;
της Ισμήνης
Και τώρα
τι θα κάνουμε; Πώς θα αντέξουμε ένα ολόκληρο χρόνο χωρίς μπλα μπλα
για την Eurovision; Από τον Μάρτιο είχαμε ένα
σκοπό στη ζωή μας. Ποιο τραγούδι θα μας αντιπροσωπεύσει επάξια στην Eurovision! ποιος τραγουδιστής ή τραγουδίστρια θα πάρει το
πολυπόθητο εισιτήριο συμμετοχής και ένα σωρό άλλες σαχλαμάρες, π.χ. βαρύγδουπες
δηλώσεις αοιδών: θα πήγαινα, αλλά το πρόγραμμά μου είναι γεμάτο!
Και αφού
επελέγη το τραγούδι και ο τραγουδιστής , άρχισαν τα προγνωστικά.
Σε ποια σειρά θα βγει, θα γίνει
πάλι συνασπισμός κρατών για το πολυπόθητο αποτέλεσμα; Άντε και με την
πρωτιά, καλά μόλις άκουγα τις ευχές για την 1η θέση με έπιανε
τρέμουλο κα σκεφτόμουνα: όλα τα έχει η Μαριορή, η πρωτιά μας έλειπε! Δεν
κοιτάμε τα χάλια μας, τη διοργάνωση τραγουδιού ονειρευόμαστε;
Εγώ τα
σκεφτόμουνα, εγώ σιχτίριζα βέβαια, οι ιθύνοντες
περί πρωτιάς και διοργάνωσης το νου τους στο καναβούρι και στο κεχρί το
είχαν! Μέτραγαν από τώρα τα μελλοντικά ριάλια!
Πάλι καλά φέτος που δεν πήγε σύσσωμος η αποστολή στην
Κωνσταντινούπολη να πάρει την ευχή από την έδρα της ορθοδοξίας και δεν
υποβάλλαμε στον μοναδικό ανά τον
κόσμο εξευτελισμό τον Οικουμενικό Πατριάρχη!
Άντε λοιπόν
και προκριθήκαμε, άντε ήρθε η πολυπόθητη ημέρα του διαγωνισμού και να πω την αμαρτία μου την είδα την παρουσίαση.
Ξέρετε τι μου θύμισε; Όταν ήμουνα μικρή
υπήρχε το τσίρκο Medrano που περιόδευε ανά τον
κόσμο και βέβαια κάποια στιγμή
ερχότανε και στην Ελλάδα για παραστάσεις.
Πηγαίναμε με του γονείς μας, πιτσιρίκια εμείς να δούμε τους ζογκλέρ, τους
ακροβάτες, παλιάτσους που έκαναν τούμπες, αναβόσβηναν φωτιές, έκαναν ποταμούς
νερών να τρέχουν, γυναίκες και άντρες ντυμένοι
με περίεργα ρούχα και ένα σωρό
άλλα μαγικά και διασκεδαστικά!
Το τσίρκο Medrano δεν ξέρω αν υφίσταται ακόμη,
αλλά το τσίρκο Eurovision κάθε χρόνο είναι
και σε άλλη πόλη, όπου προσπαθούν
οι συμμετέχοντες να
ξεπεράσουν σε κόλπα, κωλοτούμπες και
τρυκ τους κλόουν και τους παλιάτσους!
Τελικά
ήρθαμε στην 6η θέση! Θρίαμβος! Τα ΜΜΕ αλαλάζουν από την χαρά τους
και εθνική υπερηφάνεια, κατατροπώσαμε την ΜΕΡΚΕΛ, τον Ολάντ και όλο το ψιλομύτικο
προλεταριάτο της Ευρώπης! Τι συγκίνηση η χρεοκοπημένη Ελλαδίτσα με τα δανεικά
και τα μνημόνια τους έβαλε τα γυαλιά!
Στο κάτω κάτω
της γραφής -και για να πω την αλήθεια- χάρηκα που βγήκε 1η η Δανία,
έχουμε και κάποια τέως συγγένεια πως να το κάνουμε… Αλλά ... έτσι έπρεπε να
γίνει, έτσι ήταν το σωστό, να χαρεί
κομματάκι και το 18χρονο κοριτσάκι που βγήκε με σκισμένο φόρεμα, αχτένιστη και ξυπόλυτη να τραγουδήσει - για τη Δανία βρε γαμώτο!
Σαν το
«κοριτσάκι με τα σπίρτα» μου θύμισε από το παραμύθι του συντοπίτη Άντερσεν…
Ενώ εμείς παρουσιαστήκαμε
σαν καλά παιδιά και -καλώς πολύ καλώς
βέβαια- με απλά πουκαμισάκια, με
άσπρο σχολικό γιακαδάκι,
παντελονάκια φουστίτσες, γαμπίτσες και ελβιέλλες
με τα σοσονάκια μας, ήμασταν πολύ αξιοπρεπείς!
Εντάξει,
δεν φορούσαμε τουαλέτα Roberto Cavalli σαν της Παπαρίζου και Gautier σαν της Βίση ή μπλουζάκι 4.000 € του Σαμπρέλ.
Άλλωστε αυτά δεν δίνουνε τις πρωτιές, έτσι δεν είναι;
Και άντε γεια μας! που είπε και ο Αγάθωνας!
