Το πραγματικό «παράδειγμα της Αργεντινής»

 της Σοφίας Βούλτεψη, Ελεύθερη Ζώνη,  3/6/2014

Την Τετάρτη, 29 Μαΐου του σωτηρίου έτους 2014, μέσα στην απόλυτη σιωπή και χωρίς εδώ στην Ελλάδα να δοθεί η παραμικρή σημασία στην είδηση, η Αργεντινή συμφώνησε με την άτυπη ομάδα των πιστωτριών χωρών του Κλαμπ των Παρισίων (Paris Club) στη ρύθμιση ανεξόφλητων χρεών της ύψους 9,7 δις δολαρίων σε μία πενταετία.

Όπως έγινε γνωστό, η χώρα χρειάστηκε να εγκαταλείψει τα γνωστά ηρωικά, προκειμένου να μπει ένα τέλος στις διαμάχες της με τους πιστωτές της του Paris Club (Ιαπωνία, ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία), να επιστρέψει στις αγορές, να αντιμετωπίσει το πρόβλημα απομείωσης των συναλλαγματικών της διαθεσίμων (που υποχώρησαν πέρυσι κατά 27% στα 28,5 δις δολάρια) και να αποφύγει μια κρίση του ισοζυγίου εξωτερικών πληρωμών.

Όπως επίσης είναι γνωστό, η Αργεντινή έλαβε το 1999 δάνειο ύψους 7,2 δις δολαρίων από το ΔΝΤ και το 2000 άλλα 39,7 δις.

Η τότε κυβέρνηση παραιτήθηκε και η επόμενη ήταν… ηρωική!

Κήρυξε στάση πληρωμών το 2001, όταν το χρέος της χώρας είχε φθάσει στα 95 δις δολάρια.

Από τότε, η Αργεντινή δεν σήκωσε κεφάλι (είχε προηγηθεί, στις αρχές της δεκαετίας του 1990 η σύνδεση με το δολάριο, που οδήγησε στην κατάρρευση):

Χρεοκοπία ξανά και ξανά, πληθωρισμός, πείνα, διαδηλώσεις, λεηλασίες, ταραχές στους δρόμους.

Την ίδια ώρα, η χώρα έτρεχε να αντιμετωπίσει στα αμερικανικά δικαστήρια τους κατόχους ομολόγων της που δεν έχουν αποπληρωθεί – αυτό για τους εγχώριους ομολογιούχους, που πιστεύουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ τους έχει βρει τη λύση.

Στις αρχές Δεκεμβρίου 2013, μόνο μέσα σε δυο μέρες, επτά άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη διάρκεια λεηλασιών και ενώ απεργούσαν οι αστυνομικοί.

Τα ίδια είχαν γίνει και τον Δεκέμβριο του 2012, όταν την χώρα επισκεπτόταν ο κ. Τσίπρας.

Τον περασμένο Απρίλιο, το Μπουένος Άιρες κηρύχθηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, λόγω έξαρσης της εγκληματικότητας, των λεηλασιών και των λιντσαρισμάτων.

Για να αντιμετωπιστεί η έκρυθμη κατάσταση, ανακλήθηκαν στην υπηρεσία 5.000 αστυνομικοί που είχαν συνταξιοδοτηθεί, ανεβάζοντας τη δύναμη της αστυνομίας σε 72.000 άνδρες.

Είναι τόσο άσχημα τα πράγματα, που πλέον, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, περισσότερο και από τον πληθωρισμό, την παιδεία, τη διαφθορά και την ανεργία, τους πολίτες της Αργεντινής απασχολεί η εγκληματικότητα. 

Επομένως, η Αργεντινή βρίσκεται στο χάος.

Και 13 χρόνια μετά την στάση πληρωμών, που την οδήγησε σε απόλυτο αποκλεισμό, αρχίζει να πληρώνει τα χρέη της.

Προφανώς, με τη στάση πληρωμών όχι μόνο δεν πέτυχε τίποτε, αλλά καταβαραθρώθηκε.

Αλλά τον Δεκέμβριο του 2012, επισκεπτόμενος τη χώρα και μιλώντας ενώπιον… ενθουσιασμένου ακροατηρίου, ο κ. Τσίπρας φώναξε:

«Αν ήξερα ότι έχουμε τόσο θερμούς φίλους στην Αργεντινή, θα ξεκινούσα την μεγάλη προεκλογική εκστρατεία από το Μπουένος Άιρες»!

Είπε επίσης πως «το παράδειγμα της Αργεντινής μετά το 2003 ενοχλεί, γιατί πάει κόντρα στο νεοφιλελεύθερο παράδειγμα. Θέλουμε να αναδείξουμε τι πρέπει να αποφύγει ο ελληνικός λαός προκειμένου να μην οδηγηθεί σ’ αυτήν την κατάσταση στην οποία οδήγησαν την Αργεντινή τα ληγμένα φάρμακα του ΔΝΤ. Έληξαν από το 2001, όταν τα έδωσαν σε σας».

Τι σημαίνει αυτό;

Ότι ορθώς έγινε η στάση πληρωμών το 2001;

Και τι είναι το παράδειγμα της Αργεντινής μετά το 2003;

Διότι εκείνη τη χρονιά το μόνο που συνέβη ήταν η άνοδος στην εξουσία του ζεύγους των περονιστών Κίρχνερ, που εξαπλασίασαν την προσωπική τους περιουσία μέσα από κερδοσκοπικές αγοραπωλησίες ακινήτων στην Παταγονία και ενώ η χώρα είχε χρεοκοπήσει και ο λαός πεινούσε.

Και αφού συνέβησαν όλα αυτά, αφού πέρασαν 13 μαρτυρικά χρόνια, η Κριστίνα Κίρχνερ είδε κι’ απόειδε και αποφάσισε ότι τα χρέη πληρώνονται, διότι οι πιστωτές δεν σε ξεχνούν.

Αυτό πράγματι, είναι το «παράδειγμα της Αργεντινής»…