Συμβιβασμός ή περιπέτεια;

Ποιόν δρόμο θα διαλέξει τώρα ο κ. Τσίπρας;

του Θοδωρή Καλούδη, 7imeres.gr, 12/2/2015

Στο Εurogroup επιβεβαιώθηκε το αυτονόητο: Η Ευρωπαϊκή συγκατοίκηση εδράζεται στο σεβασμό των συνθηκών και των συμφωνιών. Είναι αδύνατο να πείσεις το σύνολο των κρατών μελών της Ευρωζώνης να συμφωνήσουν μαζί σου ότι έχεις δικαίωμα να αθετήσεις συμφωνίες, που υπέγραψες μαζί τους και δεσμεύουν τη χώρα σου, επειδή έχεις “νωπή λαϊκή εντολή”. ´Αλλωστε όλοι, λίγο- πολύ, κάποιου είδους “νωπή λαϊκή εντολή” έχουν…

Οι πληροφορίες που φτάνουν από κύκλους των Βρυξελλών αλλά και από ξένα πρακτορεία συντείνουν στο γεγονός ότι στο Eurogroup η ελληνική πλευρά δέχτηκε ισχυρή κριτική από το σύνολο των Υπουργών της Ευρωζώνης για το αίτημα της να υπάρξει συμφωνία-γέφυρα χωρίς πρώτα να έχει ολοκληρωθεί (με υπαιτιότητα της ελληνικής πλευράς, όπως επεσήμαναν) το ήδη υπάρχον πρόγραμμα. (Το πρόγραμμα αυτό αποτελούσε και αποτελεί προαπαιτούμενο της Ευρωπαϊκής χρηματοδότησης της Ελληνικής οικονομίας). Επίσης οι κ.κ. Δραγασάκης και Βαρουφάκης δέχτηκαν έντονες πιέσεις, εφόσον ζητούν τη βοήθεια της, να καταθέσουν νέο αίτημα για νέα, εξάμηνη αυτή τη φορά, παράταση του ισχύοντος προγράμματος στήριξης της ελληνικής οικονομίας. Η αποδοχή του οποίου προφανώς συνεπάγεται μια σειρά μνημονιακών – ή οπως θέλει να τις βαφτίσει η Αθήνα- δεσμεύσεων και υποχρεώσεων.

Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι οι ΥΠΟΙΚ της Ευρωζώνης ξεκαθάρισαν στην ελληνική αποστολή ότι μόνο εφόσον μέχρι τη Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου η ελληνική κυβέρνηση αιτηθεί επίσημα νέα παράταση του προγράμματος θα εξεταστούν τα περιθώρια «συμβιβασμού» επί των ελληνικών θέσεων για ένα πρόγραμμα-γέφυρα με βάση πάντα το υφιστάμενο πρόγραμμα στήριξης της ελληνικής οικονομίας.

Τι μας λένε, με δυο λόγια; ”Υπογράψτε μια αίτηση ότι σέβεστε τα συμφωνηθέντα και πως σε αυτή τη βάση ζητάτε ένα εξάμηνο πρόγραμμα–γέφυρα” δηλαδή οξυγόνο για την οικονομία μας. “Ελατε τη Δευτέρα με την αίτησή σας να συζητήσουμε με ποιες προϋποθέσεις θα “συμβιβαστούμε” στο αίτημά σας”.

Είναι προφανές ότι αυτό το τελεσίγραφο δεν συνάδει με τις “ασυμβίβαστες” θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος οργάνωσε μάλιστα μεγάλες λαϊκές συγκεντρώσεις με κεντρικό σύνθημα “ούτε βήμα πίσω”. Οι κ.κ. Δραγασάκης και Βαρουφάκης έφυγαν μουδιασμένοι και σε πλήρη ρήξη με το υπόλοιπο Eurogroup. Η κυβέρνηση αρνήθηκε “υπερήφανα” να δεχτεί όσα της πρότειναν όλοι οι άλλοι εταίροι. Απομονώθηκε. Η αντίδραση του υπουργού Επικρατείας κ. Νικου Παππά, φίλου και εξ απορρήτων του κ. Τσίπρα, αμέσως μετά τη ρήξη στο Εurogroup, κινήθηκε στη γνωστή ρητορική της μαγκιάς: “Γελάω με αυτούς που ονειρεύονται κωλοτούμπες. Λίγη αναμονή”. Ήταν όμως αμήχανη και προφανώς ενδεικτική της αποτυχίας.

Και τώρα τι;

Κωλοτούμπα ή ρήξη, με μοιρασμένες τις πιθανότητες και καταληκτική ημερομηνία την ερχόμενη Δευτέρα. Και με την κυβέρνηση να αφήνει να εννοηθεί ότι δουλεύει το ίδιο τόσο το σενάριο της ρήξης όσο και αυτό της δημόσιας απολογίας για ένα έντιμο συμβιβασμό -που η ίδια φρόντισε ανόητα να ξορκίσει.

Δεν είναι ιδανική η σημερινή Ευρωπαϊκή ´Ενωση. Ούτε ίσως κοινωνικά δίκαιη. Δεν είναι όπως τη θέλουμε ή την ονειρευόμαστε οι περισσότεροι. Είναι όμως καλύτερη από χθές. Και πολύ καλύτερη από την εποχή των Ευρωπαϊκων και Παγκόσμιων πολέμων. Και περισσότερο ισχυρή και ανεξάρτητη στους διεθνείς συσχετισμούς. Η Ευρώπη δίνει καθημερινά τη μάχη της ολοκλήρωσής της μέσα από καθημερινούς συμβιβασμούς και αντιφάσεις, μέσα από διαφορετικά συμφέροντα και διαφορετικές εθνικές εμπειρίες και επιδιώξεις.

Το λάθος του κ. Τσίπρα και της κυβέρνησής του είναι ότι επιχειρούν να λύσουν το Ελληνικό πρόβλημα μέσω ενός απίθανου μαξιμαλιστικού στόχου: την ανατροπή της σημερινής Ευρωπαϊκής ισορροπίας. Κάνουν σαφές σε όλους τους τόνους –και με μία πρωτοφανή έπαρση και αλαζονεία– ότι στόχος τους είναι ν´αλλάξουν αυτή την Ευρώπη. Και διαλαλούν πως η ανατροπή αυτή αρχίζει από την Ελλάδα και το ΣΥΡΙΖΑ. Η διαπραγμάτευση που διεξάγουν για τη σωτηρία της χώρας μας κινείται σε μία πλατφόρμα αμφισβήτησης του σημερινού status quo της Ένωσης και εξαγγελίας κινητοποίησης “των Ευρωπαϊκών λαών” σε αγώνα ανατροπής του. Δηλαδή ανατροπής της συντριπτικής πλειοψηφίας των νομίμως εκλεγμένων κυβερνήσεων που αποφασίζουν σήμερα στο Εurogroup την οικονομική στήριξη της Ελλάδας.

Μοιραία, η ρητορική τους αυτή εκπλέκει την κρίσιμη διαπραγματευτική στρατηγική της κυβέρνησης για την απελευθέρωση από τα δεσμά του μνημονίου στο ιδεολόγημά της “απελευθέρωσης των Ευρωπαϊκών λαών από τα δεσμά της Μέρκελ με πρωταγωνιστή το ΣΥΡΙΖΑ”. Σε αυτή την ιδεολογικοπολιτική σαλάτα οι υπεύθυνοι της κυβέρνησης εγκλωβίζονται σε μια ατελέσφορη διαπραγματευτική στρατηγική.

Ο κ. Τσίπρας δεν προσέρχεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ως πρωθυπουργός της Ελλάδας. Προσέρχεται ως επίδοξος απελευθερωτής “των λαών της Ευρώπης” απο “τα δεσμά του Νεοφιλελευθερισμού” (που παρεμπιπτώντως εκπροσωπούν στο ίδιο τραπέζι η Κα Μέρκελ και άλλοι ισχυροί εταίροι μας…)

Πέρα από το ματαιόδοξο του εγχειρήματος, με τη στάση αυτή ελαχιστοποιούνται και οι όποιες πιθανότητες επιτυχίας της Ελληνικής διαπραγμάτευσης.