της Βασιλικής Κόκκαλη, Πρώτο Θέμα, 15/06/2014
Οι εξομολογήσεις του εξαδέλφου του Άκη Τσοχατζόπουλου για τα έργα και τις ημέρες της Βίκυς Σταμάτη – Αποκαλυπτικά στοιχεία και πιπεράτες διηγήσεις για τη δράση της «γυναίκας-αράχνης» που ήθελε «γκόμενο υπουργό κι όχι απλό βουλευτή»
Στοιχεία-φωτιά για το μεγάλο σκάνδαλο της μίζας στα εξοπλιστικά περίπου οκτώ μήνες μετά την αυλαία της πρώτης μεγάλης δίκης με βασικό κατηγορούμενο τον Ακη Τσοχατζόπουλο αλλά και γαργαλιστικές λεπτομέρειες γύρω από τις ζωές των βασικών πρωταγωνιστών της υπόθεσης αποκαλύπτονται στο βιβλίο που ετοιμάζεται να εκδώσει ο Νίκος Ζήγρας και το οποίο αναμένεται να προκαλέσει αίσθηση στον δικαστικό και πολιτικό κόσμο.
Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου με τον τίτλο «...akis gate» -αποσπάσματα του οποίου εξασφάλισε και προδημοσιεύει σήμερα το «ΘΕΜΑ»- έρχονται στο φως απίστευτα σκηνικά με μαύρα εκατομμύρια που έφταναν με βαλίτσες στον άλλοτε ισχυρό υπουργό. Παράλληλα, γίνεται αναφορά σε άπληστες γυναίκες που στιγμάτισαν τη ζωή του «...άκη» και ειδικά στη δεύτερη σύζυγό του, την «άπληστη Αντουανέτα» -όπως την αποκαλεί- που «ήθελε γκόμενο υπουργό» και «σύχναζε σε χαρτορίχτρες, μέντιουμ και καφετζούδες».
Δίνοντας στους ήρωες του βιβλίου του ψευδώνυμα, για ευνόητους λόγους, ο εξάδελφος του Ακη Τσοχατζόπουλου φέρνει στο φως άγνωστες πτυχές του μεγάλου αυτού σκανδάλου διαφθοράς και αναφέρεται στον ρόλο και τις ευθύνες κομματικών συντρόφων του «...άκη». Ακόμη, ο Νίκος Ζήγρας δίνει τη δική του εκδοχή για το πώς ο βασικός ήρωας του βιβλίου του έγινε υπουργός, ενώ για πρώτη φορά αποκαλύπτει με λεπτομέρειες τη δράση ενός άγνωστου κυκλώματος τραπεζιτών που νομιμοποιούσε, όπως υποστηρίζει, τις μίζες που δίνονταν για την υπογραφή συγκεκριμένων εξοπλιστικών προγραμμάτων.
Ο «...άκης» και η νεαρή αράχνη
Στο βιβλίο του ο Νίκος Ζήγρας, ο οποίος αποδέχθηκε την εμπλοκή του στην όλη υπόθεση και έκαψε με τις απολογίες του τον Ακη Τσοχατζόπουλο, περιγράφει με γαργαλιστικές λεπτομέρειες πτυχές της προσωπικής ζωής του «...άκη», ο οποίος ενώ είναι παντρεμένος «με την Αγκελα» στη ζωή του μπαίνει «μια νεαρή αράχνη, η Αντουανέτα».
Γράφει ο Νίκος Ζήγρας: «Ο φόρτος των καθηκόντων του …άκη αυξάνεται συνεχώς, όπως και το βάρος της γυναίκας του που πλέον ξεπερνά κάθε όριο. Δεν είναι εύκολο να πει κανείς ποιο από τα δύο συντελεί περισσότερο στη στυτική δυσλειτουργία του …άκη. Αν λάβουμε όμως υπ’ όψιν μας πως ο ανδρισμός του θα ξαναθεριέψει πέντε χρόνια αργότερα χάρη στην Αντουανέτα, μάλλον είναι το βάρος της Αγκελας που τον κατέστησε “ανήνορα” για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Είναι ακόμη παντρεμένος με την Aγκελα… μια νεαρή αράχνη όμως, η Αντουανέτα, καταφέρνει να του γίνει απαραίτητη για το υπόλοιπο της ζωής του… O …άκης βρίσκει το πλάσμα για να μοιραστεί την πώρωσή του για το χρήμα... την πολυτέλεια και την επίδειξη… βρίσκει έναν προορισμό για τις μίζες του… βρίσκει στη ζωή του δύο χέρια για να δίνει τις δεσμίδες των χρημάτων».
Και συνεχίζει ο Νίκος Ζήγρας: «Ο …άκης δεν μπορεί ν’ αντισταθεί στην Αντουανέτα, τη γυναίκα αράχνη, τη γυναίκα του χάους, τη γυναίκα που μπορεί ν’ απορρυθμίσει τα πάντα και να ξεπεράσει κάθε όριο. Υποκύπτει στο πεπρωμένο του και μεταμορφώνεται σε μια αρσενική πεταλούδα που φτερουγίζει στα άνθη των απολαύσεων. Οι φίλες της Αγκελας προσπαθούν να την πείσουν πως έκαναν μάγια στον άντρα της, έχοντας ακούσει τις φήμες που ήθελαν την Αντουανέτα να συχνάζει σε χαρτορίχτρες, μέντιουμ και καφετζούδες… πως είχε ρίξει στον …άκη το φοβερό ξόρκι της Πασιφάης στον Μίνωα, να εκσπερματώνει σκορπιούς και φίδια αν πήγαινε με άλλες γυναίκες».
«Στα όρια της πορνείας»
Με γλαφυρό ύφος, ο Νίκος Ζήγρας, δεξί χέρι του άλλοτε παντοδύναμου υπουργού του ΠΑΣΟΚ αλλά σήμερα έγκλειστου στις Φυλακές Κορυδαλλού, περιγράφει την «απληστία», όπως λέει, της Αντουανέτας αλλά και την αδυναμία του ...άκη να εκτονωθεί ψυχικά. Αναφέρει: «Οι φίλες της Αγκελας δεν έχουν την οξυδέρκεια να διαγνώσουν πως η Αντουανέτα είναι απλά μια γεμάτη αδυναμίες και ανασφάλειες ύπαρξη, που κινιόταν στα όρια της πορνείας, ψάχνοντας κάποιον πλούσιο να της χαρίσει ανούσιες απολαύσεις.
Ο …άκης, όμως, έχοντας εμβαθύνει στα ψυχολογικά προβλήματα της ερωμένης του, θέλοντας να την προστατεύσει από τον εαυτό της και τις νευρασθενικές της τάσεις, ίσως και να την εντυπωσιάσει, της νοικιάζει ένα διαμέρισμα στο Φάληρο και τη στέλνει στην Αγγλία για να εντρυφήσει στην αγγλική γλώσσα και τους καλούς τρόπους της υψηλής κοινωνίας.
Το δράμα όμως του ...άκη είναι ότι ούτε στο μυθικό αυτό μέρος μπορεί να εκτονωθεί ψυχικά, αφού, όλως συμπτωματικά, συναντά πολλούς προμηθευτές εξοπλιστικών συστημάτων, αλλά και φίλους του που έχει μπλέξει στην οργάνωση, ενοχλητικούς ανθρώπους δηλαδή που του προσθέτουν βαλίτσες με μετρητά - σαν να μην έφταναν του ανθρώπου οι δεκάδες βαλίτσες της Αντουανέτας. Η Αντουανέτα παίζει τον ρόλο της οικοδέσποινας σε αυτές τις συναντήσεις, προκαλώντας τα κρυφά γέλια των αδίστακτων εμπόρων όπλων για την οξφορδιανή προφορά και τους βικτωριανούς τρόπους της, γέλια κρυφά που δεν πτοούν τον …άκη».
«Η Αντουανέτα θέλει γκόμενο υπουργό»
Ο Ν. Ζήγρας περιγράφει την «Αντουανέτα» ως μια αχόρταγη και άπληστη γυναίκα, γεγονός που αρχίζει να προκαλεί την ανησυχία προσώπων από το περιβάλλον του «...άκη». «Η Αντουανέτα είναι αχόρταγη στις αγορές της απ’ όπου κι αν περνά. Δεν έχει καμία απολύτως συναίσθηση του χρήματος. Ακόμα και για έναν καφέ που πίνει σε μια καφετέρια αφήνει φιλοδώρημα 100 ευρώ. Σπαταλάει γιατί γνωρίζει ότι τα λεφτά δεν είναι δικά της. Ξένα είναι και έρχονται εύκολα. Γιατί να μη φύγουν εύκολα; Τι κι αν είναι κλεμμένα τα λεφτά; Δεν την ενδιαφέρει καθόλου. Μόνο η καλοπέραση την ενδιαφέρει. Αρχίζει τις “επενδύσεις” σε ακριβά κοσμήματα, τα οποία τα πληρώνει η ίδια μόνο μετρητοίς.
Στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, στο Παρίσι, στην Ιταλία και στην Ελβετία οι κοσμηματοπώλες τρέχουν να της επιδείξουν ό,τι ακριβότερο έχουν αδειάζοντας μπροστά της τις βιτρίνες των μαγαζιών τους. Είναι η πρώτη φορά που κάποιοι από το περιβάλλον του διατυπώνουν τον φόβο πως θα καταστραφούν εξαιτίας των ατασθαλιών του, αφού έως τότε όλοι εκτελούσαν τυφλά τις όποιες εντολές του. Η Αντουανέτα, όμως, θέλει γκόμενο υπουργό και όχι απλό βουλευτή, οπότε τον πιέζει να ικετεύσει τον πρωθυπουργό για μια υπουργική θέση, την οποία αποκτά τελικά, με αντάλλαγμα μια θερμή δημόσια δήλωση υποστήριξης του πρωθυπουργού».
Σε ό,τι αφορά τα στελέχη του κόμματος, ο Νίκος Ζήγρας υποστηρίζει πως «οι περισσότεροι βουλευτές του γνωρίζουν πολύ καλά πως ο …άκης τα παίρνει από παντού και απ’ όλους». Γι’ αυτό, όπως επισημαίνει, «όταν χρειάζονται οικονομική βοήθεια πάντα πηγαίνουν σε αυτόν, που δεν τους χαλά ποτέ το χατίρι γιατί θέλει να τους έχει στο χέρι και να τους καθοδηγεί όταν επιθυμεί να περάσει κάτι στο κόμμα ή την κοινοβουλευτική ομάδα».
«Ο κύριος Ουίλ»
Στο στόχαστρο του Νίκου Ζήγρα μπαίνουν όμως και τραπεζίτες που βάζουν πλάτες για τη νομιμοποίηση του μαύρου χρήματος που φτάνει στις τσέπες του «...άκη» αλλά και ένας Ελληνας ιδιοκτήτης εταιρείας που κινεί τα νήματα και είναι μεταξύ των προσώπων που δικάστηκαν και καταδικάστηκαν από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων. Κομβικό ρόλο στη διακίνηση του μαύρου χρήματος παίζει όμως και ο «κύριος Ουίλ», υπαρκτό πρόσωπο που σήμερα ελέγχεται από Ελληνες και Ελβετούς δικαστικούς λειτουργούς.
Αναφέρει στο βιβλίο του ο εξάδελφος του Ακη Τσοχατζόπουλου: «Το κλειδί για να λειτουργήσει το σύστημα είναι ο έλεγχος που ασκεί ο Ζαφείρης σε κάποιους υπαλλήλους ελβετικών τραπεζών και ιδιαίτερα σε κάποιον προϊστάμενο, όπως ο κύριος Ουίλ, ώστε να γίνονται οι τραπεζικές συναλλαγές χωρίς ερωτήσεις και διατυπώσεις από τις τράπεζες που επισήμως δεν δέχονται χρήματα που προέρχονται από παράνομες δραστηριότητες (όπως δωροδοκίες, πορνεία, εμπόριο όπλων ή ναρκωτικών).
Ο Ζαφείρης λοιπόν έχει δημιουργήσει ένα κλειστό κύκλωμα που λειτουργεί με υπαλλήλους της ελβετικής τράπεζας, εν αγνοία αυτής ή τουλάχιστον επισήμως εν αγνοία αυτής, ώστε να φαίνονται όλα νομιμοφανή.
Αυτό γίνεται και στην περίπτωσή μου. Με τη βοήθεια του Ζαφείρη ανοίγω τραπεζικούς λογαριασμούς στην Ελβετία στις τράπεζες που συνεργάζεται, ενώ μισθώνω και θυρίδες στο όνομα των υπεράκτιων εταιρειών που είχα προηγούμενα ιδρύσει για λογαριασμό του …άκη. Πηγαίνω στη Γενεύη ή τη Ζυρίχη και δίνω στα χέρια του κυρίου Ουίλ τις επιταγές που έχω προηγούμενα παραλάβει από τους ανθρώπους της συμμορίας του ...άκη στην Αθήνα. Ο κύριος Ουίλ ρευστοποιεί την επιταγή και βάζει τα χρήματα στους λογαριασμούς των υπεράκτιων εταιρειών. Μετά, ως εκπρόσωπος των υπεράκτιων εταιρειών, δίνω εντολή στον κύριο Ουίλ να μεταφέρει τα χρήματα που μόλις είχαν κατατεθεί στους λογαριασμούς των υπεράκτιων εταιρειών στους λογαριασμούς της εταιρείας του Ζαφείρη, οι οποίοι λογαριασμοί διατηρούνται στην ίδια τράπεζα.
Στη συνέχεια πηγαίνω στα γραφεία της εταιρείας του Ζαφείρη στην Αθήνα και μου δίνουν σε μετρητά χωμένα μέσα σε βαλίτσες όσα χρήματα έχουν κατατεθεί στους λογαριασμούς του στην Ελβετία, αφαιρουμένης της προμήθειας του Ζαφείρη που για την περίπτωση του …άκη κυμαίνεται μεταξύ 5% και 10%, ανάλογα με το ποσό των εμβασμάτων. Τέλος, με τη βοήθεια του αστυνομικού του …άκη, μεταφέρω στο γραφείο του στην Αθήνα τις βαλίτσες με τα μετρητά και αυτός τα τοποθετεί στο τεράστιο χρηματοκιβώτιο».
«Ο γιος πρώην υπουργού»
«Όλοι ζούμε κάτω από τον ίδιο ουρανό, αλλά δεν έχουμε όλοι τον ίδιο ορίζοντα», γράφει στο βιβλίο του ο Νίκος Ζήγρας επικαλούμενος τη ρήση του άλλοτε καγκελάριου της Δυτικής Γερμανίας, Κόνραντ Αντενάουερ, για να περιγράψει στη συνέχεια με γλαφυρό ύφος μία από τις συναντήσεις του με τον «κύριο Ουίλ», αλλά και το πώς είχε παραλάβει λίγο νωρίτερα από τον γιο πρώην υπουργού της Κύπρου μια βαλίτσα με βαρύ φορτίο. Περιγράφει στο βιβλίο του: «“Καλημέρα! Πώς είστε;”», μου σφίγγει εγκάρδια το χέρι ο κύριος Ουίλ.
“Σήμερα δε μας φέρατε επιταγές, έμαθα. Υπάρχει κάποια αλλαγή, ίσως κάποιο νέο δεδομένο;”... “Μεμονωμένο περιστατικό. Ο κύριος ...άκηs θέλει να μείνουν 400.000 εδώ σε μετρητά, σε μια θυρίδα, για να δοθούν χωρίς ίχνη, αργότερα, αν θα υπάρξει συμφωνία για το διαζύγιο, στην πρώην γυναίκα του”, του εξηγώ τυπικά, χωρίς να προδίδω την ανόρεχτη διάθεσή μου. Από τότε που η αρρώστια λιγόστεψε τις πιθανότητες ζωής μου πρέπει να δίνω αναφορά στον κάθε κύριο Ουίλ για τον αληθινό ιδιοκτήτη των χρημάτων και το τι πρέπει να γίνουν αυτά, αν μεσολαβήσει το μοιραίο. Δεν χρειάζεται βέβαια να του αποκαλύψω πως η βαλίτσα μου δόθηκε λίγη ώρα πριν, στο λόμπυ ενός ξενοδοχείου πέντε αστέρων, από τον γιο ενός Κύπριου πρώην υπουργού, ο οποίος ακούμπησε διακριτικά, δίπλα στην πολυθρόνα που τον περίμενα, το αρκετά βαρύ φορτίο, για να το πάρω μαζί μου όταν φύγω».
«Έζησα μια ζωή ως τυχοδιώκτης»
Στο βιβλίο του ο Νίκος Ζήγρας, ο οποίος καταδικάστηκε σε έξι χρόνια κάθειρξη με αναστολή καθώς το δικαστήριο του αναγνώρισε το ελαφρυντικό της ειλικρινούς μεταμέλειας, αποδέχεται τις δικές του ευθύνες στην όλη υπόθεση. «Οι δικαστές μου, που αν το καλοσκεφτείς ήταν και τούτοι θύματά μου, μου άνοιξαν μία νέα πόρτα, που οδηγούσε πίσω στη ζωή. Μια ζωή που έζησα ως τυχοδιώκτης. Δεν ήμουνα μέρος του συστήματος. Ημουν ωστόσο ο άνθρωπος που εξασφάλιζε σε κάποιους διεφθαρμένους το σκοπό της δικής τους συμμετοχής στο σύστημα, σκοπός που δεν ήταν άλλος από τον πλουτισμό.
Γνωρίζω την εξουσία τους, αλλά γνωρίζω και τις προσωπικές τους αδυναμίες. Και μπορεί να μην προσβλήθηκα από τον ιό της απληστίας που είχε μολύνει την ψυχή του …άκη, αλλά ομολογώ πως στην απληστία του …άκη δεν αντέταξα παρά μόνο την απάθειά μου… ενδεικτική συμπεριφορά ανόητου ανθρώπου», υποστηρίζει ο εξάδελφος του πρώην υπουργού.
«Το …akis gate θέλει να καταδείξει το τι μπορεί να συμβεί αν ο λαός επευφημεί έναν πολιτικό εξαρτημένο από ταπεινά συμφέροντα και προσκολλημένο στις γήινες απολαύσεις», γράφει στον πρόλογο του βιβλίου ο κ. Στέλιος Γκαρίπης, δικηγόρος του Νίκου Ζήγρα, και προσθέτει: «Είναι μια φανταστική ιστορία που έχει ως απώτερο σκοπό τον εξευγενισμό των πολιτειακών λειτουργιών και ως άμεσο σκοπό να καταδείξει πως οι μίζες δεν είναι ούτε ένα αναγκαίο κακό, ούτε ένα ελιξίριο ευτυχίας, αλλά ένα δηλητήριο που μετατρέπει σε γουρούνια αυτούς που το δοκιμάζουν, ένα δηλητήριο που προκαλεί εθισμό, δυστυχία και εξευτελισμό».
Οι ποινές
Τον περασμένο Οκτώβριο είχε πέσει η αυλαία της πρώτης μεγάλης δίκης για το σκάνδαλο των εξοπλιστικών με βασικό κατηγορούμενο τον Ακη Τσοχατζόπουλο. Το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, με απόφασή του, επέβαλε 20 έτη κάθειρξη στον πρώην υπουργό για τις «χρυσές μίζες», κρίνοντάς τον ένοχο για το αδίκημα της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομη δραστηριότητα κατ’ εξακολούθηση.
Το δικαστήριο δεν αναγνώρισε στον πρώην υπουργό κανένα ελαφρυντικό. Παράλληλα, επέβαλε ποινές φυλάκισης 12 ετών στη σύζυγο του Ακη Τσοχατζόπουλου, Βίκυ Σταμάτη, και στην κόρη του Αρετή Τσοχατζοπούλου. Ακόμη καταδίκασε σε φυλάκιση έξι ετών με αναστολή την πρώτη σύζυγό του, Γκούντρουν Μολντενάουερ, καθώς και 12 ακόμη πρόσωπα του περιβάλλοντός του. Κατά την ακροαματική διαδικασία ο Ν. Ζήγρας με παρεμβάσεις του στο δικαστήριο είχε υποστηρίξει πως ο πρώην υπουργός είχε πληρώσει τη Γερμανίδα πρώην σύζυγό του για να του δώσει το διαζύγιο και στη συνέχεια να παντρευτεί τη Βίκυ Σταμάτη. Επίσης, από στοιχεία της δικογραφίας αλλά και από καταθέσεις μαρτύρων αναδείχθηκε η χλιδάτη ζωή του πρώην υπουργού και της συζύγου του Βίκυς Σταμάτη με πανάκριβα ταξίδια στο εξωτερικό, ρούχα κ.ά.
