22 January 2011

Όσα παίρνει κι όσα φέρνει ο άνεμος


Η κυρία και ο οφθαλμίατρος
της Ισμήνης


Κατέβαινε την Πανεπιστημίου, κομψά ντυμένη με την τσάντα και τα γάντια το καπελάκι της που κομψά ήταν τοποθετημένο στα γκρι-αρζάν μαλιά της. Η ηλικία της κάπου γύρω στα 75. Περπατούσε προσεκτικά με αργά και σταθερά βήματα. Αν κάποιος παρατηρούσε από κοντά, θα διαπίστωνε ότι πίσω από τα γυαλιά που πλαισίωναν το αριστοκρατικό πρόσωπο, το ένα μάτι ήταν κατεστραμμένο.

Σταματάει μπροστά της ένας κύριος άψογα ντυμένος και βγάζοντας το καπέλο του την χαιρετάει με μια μικρή κάμψη της μέσης. Ξαφνιασμένη τον παρατηρεί και του λέει ότι δεν τον γνωρίζει. Αυτός την ρωτάει για την υγεία της και συγκεκριμένα, πώς είναι είναι η πορεία του ματιού της, διότι της υπενθυμίζει ότι είναι οφθαλμίατρος και τον έχει επισκεφθεί στο ιατρείο του.

Η κυρία μας σε φλας–μπακ δευτερολέπτων θυμάται ότι ένα καλοκαίρι, 15Αύγουστο, που όλα ήταν νεκρά, παρουσίασε ένα πρόβλημα με το μάτι της και απουσία του προσωπικού της ιατρού, τηλεφώνησε στον αδελφό της, ο οποίος την συνόδευσε σε έναν οφθαλμίατρο που τον γνώριζε, στο ισόγειο της πολυκατοικίας που έμενε. Μια ιατρική επίσκεψη πριν πολλά χρόνια, που ούτε θυμόταν το όνομα του ιατρού εφόσον και δεν τον ξαναχρειάστηκε.


- Είσαστε ο γιατρός που μένει στην πολυκατοικία του αδελφού μου του Νίκου;
- Μάλιστα, απαντάει αυτός, χαίρομαι που με θυμηθήκατε.

Την ρωτάει πάλι με επίμονο ενδιαφέρον για την υγεία της, για τον αδελφό της, τι κάνει και της λέει με περίλυπο ύφος, πόσο ντρέπεται που δεν έχει πάει να τον έχει δει για αρκετό καιρό, γιατί η ατυχία τού χτύπησε την πόρτα.

Από ενδιαφέρον –γνωστός του αδελφού της πια– τον ρωτάει τι ήταν αυτό το κακό που του έτυχε. Συντετριμμένος της λέει ότι η κόρη του παρουσίασε μια μορφή καρκίνου και τα χρήματα που έχει ξοδέψει να την πάει στο εξωτερικό, γιατί η περίπτωση της είναι ιάσιμος μεν, δαπανηρή δε. Έχει καταστραφεί οικονομικά, αλλά χαλάλι για την υγεία του παιδιού του.

Μάλιστα χρωστάει αιώνια ευγνωμοσύνη στον αδελφό της και φίλο του τον Νίκο, που τον έχει βοηθήσει δανείζοντά τους ένα ποσό και, ναι μεν έχει καθυστερήσει την εξόφληση, αλλά ο Νίκος έχει κατανόηση.

Χαμηλώνοντας την φωνή του και με ένα δάκρυ στην άκρη του ματιού του, την ρωτάει αν έχει την δυνατότητα να του δανείσει κάποια χρήματα, θα της τα επιστρέψει με τα χρήματα του αδελφού της.

Ανοίγει την τσάντα της και βγάζει το πορτοφόλι της και ζητώντας του συγνώμη που δεν έχει περισσότερα μαζί της, του δίνει 300 ευρώ, τα οποία αρπάζει αυτός στον αέρα και εξαφανίζεται εν ριπή οφθαλμού!

Σαστισμένη κοιτάζει το άδειό της χέρι ... και τότε κατάλαβε, σε τι άριστο απατεωνίσκο έπεσε! Ο τύπος της έκλεψε λόγια και δημιούργησε μια ιστορία λύπης παράλληλη με αυτά που ήξερε η κυρία...