07 January 2014

Ένα φιλί για τον Σεραφείμ

της Φαίης Καραβασίλη, Ο Κλόουν, 6/1/2014

Ηχηρή απάντηση στον Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ έδωσε σήμερα συγκέντρωση ομόφυλων και τρανς ζευγαριών κατά την διάρκεια του καθιερωμένου αγιασμού των υδάτων, με ένα φιλί.

Η δράση αποτελεί μια πρωτότυπη μορφή διαμαρτυρίας, τόσο για την απαράδεκτη εμπλοκή της εκκλησίας (με πρωτοστάτη τον Σεραφείμ) στα ενδότερα ενός κατά τα άλλα κοσμικού κράτους, με αποτέλεσμα την κατ’ εξακολούθηση άρνηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μιας σημαντικής μερίδας συνανθρώπων μας, όσο και για τα κηρύγματα μίσους, που εκτοξεύονται σχεδόν καθημερινά και τα οποία δυστυχώς δεν περιορίζονται στον άμβωνα της εκκλησίας, αλλά διάχυτα μολύνουν τα αυτιά πιστών και μη, διαμέσου όποιας πλατφόρμας παρέχει βήμα. Και μέσω αυτών των πλατφορμών, που με ευλάβεια παραχωρούνται, ο κλήρος γίνεται κριτής, πολιτικός  ακόμα και νομοθέτης. Και έτσι άνθρωποι που ουδέποτε έχουν εκλεχθεί από τον ελληνικό λαό με τις προβλεπόμενες νόμιμες διαδικασίες, αποκτούν κύρος και με περισσή αυθάδεια εκβιάζουν στυγνά, απειλώντας με αφορισμό όσους τολμήσουν να εναντιωθούν στα αυθαίρετα προστάγματά τους, ούτως ώστε να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Και, τάχα το επιθυμητό αυτό αποτέλεσμα είναι η αποτροπή κάποιου θανάσιμου κινδύνου; Προφανώς και όχι. Ο στόχος είναι η στέρηση δικαιωμάτων που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα σε μια πολιτισμένη κοινωνία. Ο άδικος και νομικά αδικαιολόγητος αποκλεισμός ομόφυλων ζευγαριών από το περίφημο Σύμφωνο Συμβίωσης είναι επιζήμιος, όχι μόνο για τον προφανή λόγο επιβολής αυθαίρετων διακρίσεων κατά μιας μερίδας Ελλήνων πολιτών, αλλά και διότι καθιστά την χώρα μας υπόλογη ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Διακιωμάτων, το οποίο έχει ήδη αποφανθεί αρχικώς, καταδικάζοντας την χώρα μας τον περασμένο Νοέμβριο και προτρέποντας την νομοθετική αρχή να προβεί σε συμμόρφωση με τις επιταγές του Ευρωπαϊκού Δικαίου και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Το Σύμφωνο Συμβίωσης νομοθετήθηκε για πρώτη φορά το 2008. Έκτοτε καμία κυβέρνηση δεν προέβη στην επέκτασή του και καμία αντιπολίτευση δεν αναμόχλευσε το ζήτημα. Αξίζει δεν να αναφερθεί ότι, με εξαίρεση την Λιθουανία, κανείς άλλος εκ των εταίρων μας δεν περιορίζει την χρήση του ευέλικτου αυτού μηχανισμού ανάλογα με το φύλο των συμβαλλομένων. Η θέση της εκκλησίας της ταπείνωσης και της αγάπης, ως αυτή εκφράζεται ευθαρσώς δια στόματος Σεραφείμ, είναι σαφής

«Η ομοφυλοφιλία είναι σιχαμερό και ακάθαρτο αμάρτημα»

«Η ομοφυλοφιλία είναι μία παρέκβαση, τυγχάνει της κατανόησης της Εκκλησίας,  αλλά είναι παρέκβαση. Εγκυμονεί κινδύνους σωματικής και ψυχικής υγείας και κατά την πράξη γίνεται παράχρηση σωματικών οργάνων».

Κατά τον Μητροπολίτη Πειραιώς πιθανή επέκταση του Συμφώνου συμβίωσης έτσι ώστε να περιλαμβάνει ομόφυλα ζευγάρια αποτελεί «Ύβρη κατά του Θεού»

Και, εν μέσω απειλών για άμεσο αφορισμό όσων βουλευτών τολμήσουν να αψηφήσουν τις επιταγές του Πειραιώς, ήρθε η απάντηση.

Η διεξαγωγή της διαμαρτυρίας έγινε σε ήπιους τόνους. Σκοπός των παρευρισκόμενων δεν ήταν άλλωστε ούτε να προκαλέσουν αλλά ούτε και να προσβάλλουν κανέναν με την κίνηση τους αυτή. Οι pusti riot  (λογοπαίγνιο προς τιμήν των Pussy Riot, από όπου και εμπνεύστηκαν οι διαμαρτυρόμενοι) θέλησαν να περάσουν το δικό τους μήνυμα, τόσο στον Σεραφείμ, όσο και στους παρευρισκόμενους.

“Η αγάπη δεν είναι αμαρτία”

Απλά. Λιτά. Δίχως υστερίες.

Και δικαιώθηκαν. Από τους παρευρισκόμενους δεν υπήρξε αρνητική αντίδραση. Ματιές γεμάτες περιέργεια, ενώ ανέμιζε η σημαία του ουράνιου τόξου, ίσως. Ένα μεμονωμένο γιουχάισμα. Τίποτε άλλο. Το μήνυμα παραδόθηκε με επιτυχία και οι οδοντόβουρτσες στις τσάντες όσων θεωρούσαν το ενδεχόμενο πιθανής σύλληψής τους για ένα φιλί διαφορετικό, πέρα για πέρα ρεαλιστικό, έμειναν στη θέση τους. Το μήνυμα παραδόθηκε. Ο σωστός παραλήπτης όμως, δεν είναι ο Μητροπολίτης Πειραιώς με τις πεπαλαιωμένες απόψεις που δεν ενδέχεται να αλλάξουν, αλλά η πολιτεία που πατάει στις μύτες των ποδιών, μη θέλοντας να κακοκαρδίσει έναν πανίσχυρο κλήρο/τσιφλικά.

Η αγάπη σίγουρα δεν είναι αμαρτία. Όμως πέρα απ;o τους συναισθηματισμούς, ίσως έφτασε η ώρα να κατανοήσουμε ότι μας αξίζει ένα νομοθετικό πλαίσιο, ανεξάρτητο από κάθε εξωτερικό παράγοντα, γνώμονας του οποίου οφείλει να είναι μόνο η δικαιοσύνη.