......
Παρακαλώ, βοηθείστε με να καταλάβω, τί γράφει ο Κώστας Αξελός στο βιβλίο του «Από τη Μυθολογία στην Τεχνολογία», εκδόσεις ΑΓΡΑΣ:
Και, αν εννοεί ο ποιητής την Τεχνική από την Αναγέννηση και μετά, τότε, αφενός κακώς παραλείπει να το διευκρινίσει και με μπερδεύει και, αφετέρου, γιατί και πώς κάνει η Τεχνική το θεό «απόλυτο τεχνίτη», αφού η επιστήμη και η τεχνολογία αναπτύχθηκαν μετά την αποδέσμευση από τη θεολογία και τον έλεγχο του εκκλησιαστικού μηχανισμού? Γιατί σώνει και καλά, ο θεός που έφυγε ορθολογικά, να ξαναμπεί από την πίσω πόρτα ποιητικά? Και ποιο είναι αυτό το «απόλυτο υποκείμενο» της Τεχνικής? Αν είναι ο άνθρωπος, από πού ως πού τον παραμερίζει η Τεχνική, ανεξαρτητοποιείται και «ξεκινάει για την κατάκτηση...»? Δεν μπορεί ο άνθρωπος ανά πάσα στιγμή να τραβήξει το καλώδιο από την πρίζα? Γιατί έχουν πολλοί άνθρωποι τέτοια περιορισμένη εκτίμηση για τον εαυτό τους και τις δυνατότητές τους?
Είναι δυνατόν, ποιητική αδεία, να γράφεται ό,τι καπνίσει στον καθένα και μετά να προσπαθεί ο ίδιος, στην περίπτωσή μας ο Αξελός, να προσαρμόσει στις εκάστοτε περιστάσεις αυτό που δήθεν εννοούσε? Μήπως η αρλουμπολογία κτυπάει ρεκόρ και είναι καιρός να περάσει ο ποιητής ως πρωταθλητής στο βιβλίο Γκίνες?
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)
Η τεχνική έχει ρίζες βαθιές μες στη μαγεία και στους μύθους όπου γίνεται λόγος γι' "αυτήν", αντλεί την ορμή της από μια θεολογική και ιουδαιο-χριστιανική αποκάλυψη, επομένως θρησκευτική, που κάνει το Θεό δημιουργό και απόλυτο τεχνίτη, παραμερίζει σε δεύτερο επίπεδο το απόλυτο υποκείμενο της σύγχρονης εποχής που ξεκινάει για την κατάκτηση της γης και τ' ουρανού μέσα σ' έναν "τρομακτικό" πάταγο αντικειμένων κατασκευασμένων και κομματιασμένων.Προς το παρόν μόνο αυτό το απόσπασμα! Πράγματι, ήδη ο (παραμυθάς) Όμηρος αναφέρεται στην Ιλιάδα και στην Οδύσσεια συχνά σε τεχνικά θέματα. Από πού προκύπτει όμως η άντληση της ορμής της Τεχνικής «από μια θεολογική και ιουδαιο-χριστιανική αποκάλυψη»? Οι κατασκευές του Συρακούσιου Αρχιμήδη και του Αλεξανδρινού Ήρωνα, μερικές από τις οποίες χρησιμοποιούμε μέχρι σήμερα, οφείλονται σε ιουδαιο-χριστιανική αποκάλυψη? Ο μηχανισμός των Αντικυθήρων επίσης? Το Ευπαλίνειο Όρυγμα στη Σάμο και το Ευρίαλο Φρούριο στις Συρακούσες έγιναν με θεολογική υποβολή ή κατόπιν κάποιας ιουδαιο-χριστιανικής αποκαλύψεως?
Και, αν εννοεί ο ποιητής την Τεχνική από την Αναγέννηση και μετά, τότε, αφενός κακώς παραλείπει να το διευκρινίσει και με μπερδεύει και, αφετέρου, γιατί και πώς κάνει η Τεχνική το θεό «απόλυτο τεχνίτη», αφού η επιστήμη και η τεχνολογία αναπτύχθηκαν μετά την αποδέσμευση από τη θεολογία και τον έλεγχο του εκκλησιαστικού μηχανισμού? Γιατί σώνει και καλά, ο θεός που έφυγε ορθολογικά, να ξαναμπεί από την πίσω πόρτα ποιητικά? Και ποιο είναι αυτό το «απόλυτο υποκείμενο» της Τεχνικής? Αν είναι ο άνθρωπος, από πού ως πού τον παραμερίζει η Τεχνική, ανεξαρτητοποιείται και «ξεκινάει για την κατάκτηση...»? Δεν μπορεί ο άνθρωπος ανά πάσα στιγμή να τραβήξει το καλώδιο από την πρίζα? Γιατί έχουν πολλοί άνθρωποι τέτοια περιορισμένη εκτίμηση για τον εαυτό τους και τις δυνατότητές τους?
Είναι δυνατόν, ποιητική αδεία, να γράφεται ό,τι καπνίσει στον καθένα και μετά να προσπαθεί ο ίδιος, στην περίπτωσή μας ο Αξελός, να προσαρμόσει στις εκάστοτε περιστάσεις αυτό που δήθεν εννοούσε? Μήπως η αρλουμπολογία κτυπάει ρεκόρ και είναι καιρός να περάσει ο ποιητής ως πρωταθλητής στο βιβλίο Γκίνες?
(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)
