του Γιάννη Πρετεντέρη, ΤΑ ΝΕΑ, 3/4/2013
Επειδή πολλά ακούω τελευταία για
«τις διεφθαρμένες πολιτικές ελίτ του Νότου» και για «οικονομίες-καζίνα», θέλω
να καλωσορίσω την ενάρετη τρόικα που έρχεται σήμερα με μια ωραία, διδακτική ιστορία.
Οχι, δεν μιλάω για την
επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, της οποίας διερευνάται από τη γαλλική
Δικαιοσύνη ενδεχόμενη εμπλοκή σε μια αμφιλεγόμενη υπόθεση οικονομικού
συμβιβασμού με το Δημόσιο του Μπερνάρ Ταπί. [Παρότι ακόμη και στο σπίτι της
μπούκαρε προ εβδομάδων η Αστυνομία...]
Εννοώ τον διδάσκαλο του
πολιτικού ήθους και τον αρχιτέκτονα της οικονομικής ορθότητας Βόλφγκανγκ
Σόιμπλε. Τον Αγιο Πολιούχο της τρόικας.
Αν δεν απατώμαι, είναι ο
μοναδικός προβεβλημένος ευρωπαίος πολιτικός εκ των παρισταμένων που έχει
πιαστεί με τη γίδα στον ώμο - πριν ακόμη και από τον Ακη!..
Θυμίζω ότι ο Σόιμπλε διεδέχθη το
1998 τον Χέλμουτ Κολ στην προεδρία της CDU. Ηταν ο αδιαμφισβήτητος διάδοχός του
και πιθανός επόμενος καγκελάριος.
Το 1999 όμως ξέσπασε το σκάνδαλο
των παράνομων εκλογικών χορηγιών προς το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα, που
αποκάλυψε ένα περίπλοκο και αδιαφανές σύστημα διπλών βιβλίων, μαύρων ταμείων
και αδιαφανών συναλλαγών.
Το σκάνδαλο αφορούσε κυρίως τον
Κολ. Τον οποίο κρέμασε στα μανταλάκια ακόμη και η (ανερχόμενη τότε) Ανγκελα
Μέρκελ.
Στο πλαίσιο της έρευνας, όμως, ο
Σόιμπλε παραδέχτηκε ότι το 1994 είχε πάρει εκατό χιλιάδες μάρκα εκλογική
χορηγία σε ρευστό (!) από έναν γερμανό έμπορο όπλων που κατοικούσε στον Καναδά.
Υποτίθεται ότι τα πήρε «για το
κόμμα» - αν και ο τότε ταμίας του κόμματος διέψευσε την εκδοχή του...
Το βέβαιο είναι ότι στις 10
Φεβρουαρίου 2000 ο Σόιμπλε αναγκάστηκε να παραιτηθεί από την προεδρία του
κόμματος λόγω της εμπλοκής του στο σκάνδαλο.
Ο Κολ υποχρεώθηκε να επιστρέψει
χρήματα (τα οποία μάζεψε για λογαριασμό του το κόμμα...) και η έρευνα έκλεισε
άρον άρον, χωρίς το σκάνδαλο να διαλευκανθεί ποτέ πλήρως.
Προφανώς το κουκούλωμα αφορούσε
κυρίως τον Κολ, αλλά από κοντά ποτίστηκε και ο Σόιμπλε.
Ποτίστηκε τόσο ώστε το 2004 δεν
μπόρεσε να είναι υποψήφιος για την Προεδρία της Δημοκρατίας λόγω «βεβαρημένου
παρελθόντος» στην υπόθεση των μαύρων χορηγιών.
Ξέρετε ποιος επικαλέστηκε την
εμπλοκή του στο σκάνδαλο για να τον αποκλείσει;
Η διάδοχός του στην ηγεσία του
κόμματος Ανγκελα Μέρκελ. Η οποία δεν τον θεώρησε αρκετά έντιμο για Πρόεδρο της
Δημοκρατίας, αλλά τον έχρισε λίγο αργότερα υπουργό Εσωτερικών και μετά
Οικονομικών.
Να συμφωνήσω λοιπόν μαζί του για
«τις διεφθαρμένες πολιτικές ελίτ του Νότου» που ευθύνονται για την κρίση των
χωρών τους.
Αλλά μήπως θα έπρεπε πρώτα να
πετάξει τη γίδα από την πλάτη;
