Επιστροφή στη φύση, μετά την κατάρρευση

Spiegel, 18/2/2014

Η Greta Taubert (Τάουμπερτ), δημοσιογράφος, 30 ετών, ήθελε να γράψει ένα βιβλίο, πώς είναι δυνατόν να επιζήσει κάποιος μιας κατάρρευσης της σημερινής κοινωνίας της αφθονίας. Ένα χρόνο προσπαθούσε να ζήσει με αυτάρκεια και κατέληξε σε ένα απρόβλεπτο συμπέρασμα.

SPIEGEL: Κυρία Taubert, Ζήσατε επί ένα έτος με τρόπο σαν να είχε καταρρεύσει η δυτική κοινωνία της αφθονίας.  Αρχικά πήγατε στους παππούδες και στις γιαγιάδες σας, γιατί;

Taubert: Επειδή αυτοί είναι πολύ εξυπνότεροι από μας. Η γενιά του πολέμου και μετά τον πόλεμο γνώρισε τις ελλείψεις, τις οποίες εμείς δεν γνωρίσαμε.

SPIEGEL: Και τι σας είπαν επ' αυτού;

Taubert: Αρχικά με κοίταζαν έκπληκτοι, γιατί ρωτάω τέτοια πράγματα, πώς σφάζεις ένα χοίρο, πώς φτιάχνεις κονσέρβες ή αλκοολικά ποτά. Μου είπαν: Όλα αυτά μπορείς να τα αγοράσεις έτοιμα. Έπρεπε να τους εξηγήσω ότι η μετατόπιση της γνώσης αποτελεί για την κοινωνία μας μια απώλεια πολιτισμού, να παίρνουμε εγχειρίδια από το YouTube.

SPIEGEL: Σφάξιμο ζώων, παραγωγή κονσερβών με φρούτα και λαχανικά - πιστεύετε ότι αυτές οι δεξιότητες μπορεί να γίνουν κάποια στιγμή πάλι σημαντικές για τη διαβίωσή μας;

Taubert: Η γενιά μου μεγάλωσε με την προειδοποίηση ότι οι καιροί θα γίνουν δύσκολοι, ότι έχουμε ξεπεράσει την κορυφή σχεδόν όλων των εξελίξεων. Μπορεί κάποιος να παραβλέψει το θέμα, αλλά μπορεί επίσης να κοιτάξει τριγύρω, πώς θα μπορούσε να προετοιμαστεί για μια απότομη αλλαγή. Επιπλέον: Ότι κοινωνικά συστήματα μπορούν να καταρρεύσουν δεν είναι κάτι τελείως αδιανόητο. Εγώ η ίδια είμαι από την ανατολική Γερμανία και οι γονείς μου έπρεπε μετά την αλλαγή του καθεστώτος να προσαρμοστούν στα καινούργια. Αλλά και οι παππούδες γνώρισαν μια κρατική μορφή του ναζισμού, η οποία αποδείχθηκε περιορισμένης διάρκειας.

SPIEGEL: Για την κοινωνία μας που είναι εθισμένη στην καλοπέραση δεν θα περιμένετε τίποτα καλό. Το βιβλίο σας ονομάζεται  «Αποκάλυψη τώρα!» (Apokalypse jetzt!).

Taubert: Δεν πρόκειται όμως για μια αποκάλυψη που περνάει από πάνω μας σαν μια επιδρομή ακρίδας, αλλά σαν κάτι μακροπρόθεσμο. Έλλειψη πρώτων υλών και ενέργειας, αύξηση πληθυσμού, εξάρτηση από καταναλωτικές αλυσίδες - αυτά είναι εξελίξεις που μου προκαλούν φόβο. Φανταστείτε να εγκαταλείψουμε τα πάντα που στηρίζονται στους υδογονάθρακες. Θα κατοικείτε σε μια καλύβα και θα καθαρίζετε τα δόντια σας με μια ρίζα φυτού.

Η προσπάθεια κυνηγιού με τοξοβολία αποδείχθηκε αποτυχημένη, έλειπε η εξάσκηση.

SPIEGEL: Ας υποθέσουμε ότι δεν υπάρχει τίποτα να αγοράσουμε από τα πολυκαταστήματα, Lidl, Aldi κ.ά. Τι πρέπει να ξέρει κάποιος για να επιβιώσει;

Taubert: Στην αρχή νόμισα ότι πρέπει να τα κάνει καθένας όλα μόνος του. Να καλλιεργεί λαχανικά και να φτιάχνει αντικείμενα, τουλάχιστον να τα επιδιορθώνει.

SPIEGEL: Σε ποιο σημείο αποτύχατε;

Taubert: Σχεδόν σε όλα! Πώς φτιάχνουμε ένα κάθισμα; Πώς καλλιεργούμε έναν κήπο; Ήμουν συχνά πολύ απογοητευμένη που δεν πετύχαιναν όλα αμέσως, π.χ. τα φύτρα δεν έβγαιναν έτσι όπως εγώ περίμενα. Αλλά σταδιακά βελτιώνομαι.

SPIEGEL: Τί τρώγατε;

Taubert: Καλλιεργούσα μαζί με άλλους τριάντα κηπουρούς ένα χωράφι στην άκρη της πόλης, έψαχνα να βρω δέντρα φρούτων και έκανα γύρους στο δάσος για να μαζέψω χόρτα. Επίσης πήγαινα σε σκουπίδια: Οι κάδοι μπροστά σε σουπερμάρκετ και φούρνους έχουν πολλά φαγώσιμα.

SPIEGEL: Κυρία Taubert, ποιος είναι πραγματικά ο στόχος του βιβλίου σας; Η επιβίωση σε περίπτωση κρίσης ή για εξάσκηση της επιμονής;

Taubert: Και τα δύο. Άρχισα την εξερεύνησή μου με το ερώτημα, πώς μπορώ να αντέξω μία κρίση, μια 30χρονη που έχει πρόβλημα να καρφώσει ένα καρφί στον τοίχο. Αλλά κατά τη διάρκεια αυτού του έτους κατάλαβα ότι ήδη σήμερα πρέπει να σκεφτόμαστε αλλιώς.

SPIEGEL: Ποιο ήταν το σημαντικότερο μάθημα;

Taubert: Ότι χρειάζεται μια κοινότητα, μια αμοιβαία υποστήριξη. Ποιος ξέρει να καλλιεργεί λαχανικά; Ποιος μπορεί να κάνει επιδιορθώσεις; Ποιος μπορεί να χειριστεί έναν 3D εκτυπωτή; Αυτά δεν σώζουν κάποιο μόνο σε έκτακτες περιπτώσεις. Όταν καταλάβει καθένας ότι ομαδική συμβίωση και παραγωγή δεν οδηγεί απαραίτητα σε χρηματικό πλουτισμό, αλλά αποτελεί προσωπικό στόχο, προς τον οποίο αξίζει να οδηγηθούμε στη ζωή μας. Στην κοινότητα εξαφανίζεται ο φόβος. 

SPIEGEL: Ακούγεται σαν να χαίρεστε για μια ενδεχόμενη κατάρρευση.

Taubert: Πιθανόν να ήταν πράγματι ωραίο, να αλλάξει το σύστημα, να μην συνεχίσουμε να περπατάμε στα έτοιμα ίχνη πάνω στο έδαφος. Η Αποκάλυψη του Ιωάννη είναι κατά βάσιν μια υπόσχεση λύτρωσης - φέρνει τον παράδεισο γι' αυτούς που έζησαν σωστά. Μερικές φορές σκέφτομαι, ίσως μπορούμε να βρούμε ένα κόσμο, στον οποίο μπορούμε να ζήσουμε επίσης καλά, αλλά διαφορετικά. 

SPIEGEL: Οι λεγόμενοι Prepper, τους οποίους αναφέρετε στο βιβλίο ότι συναντήσατε, θα χαμογέλαγαν με αυτές τις ιδέες. Αυτοί προετοιμάζονται συστηματικά για την κρίση, κατασκευάζουν καταφύγια και άλλα σχετικά. Τι άνθρωποι είναι αυτοί;

Taubert: Τελείως κανονικοί άνθρωποι της μεσαίας τάξης, υπάλληλοι. Σε ακραίες περιπτώσεις έχουν διάφορες αποθήκες με προμήθειες σε μυστικές τοποθεσίες, τρόφιμα, ποτά αλλά και είδη για ανταλλαγή: αλκοόλ, ζάχαρη, καπνό. Ένας μου διηγήθηκε ότι έχει αποθηκεύσει απίθανες ποσότητες χαρτί τουαλέτας, ώστε στην εποχή της κρίσης να κάνει ανταλλαγές. 

SPIEGEL: Ορισμένες προμήθειες για ώρα ανάγκης μαζέψατε κι εσείς στην αρχή του έτους κρίσης, πού καταλήξατε;

Taubert: Φρικτό! Υπάρχει ένας ιστότοπος του ομοσπονδιακού υπουργείου γεωργίας που περιέχει έναν υπολογιστή για προμήθειες. Ακολούθησα πιστά τις εντολές αγοράς αυτού του εργαλείου: πατάτες, ρύζι, κονσέρβες με φρούτα, λαχανικά, κρέας κ.ά. Μία φρικτή σύνθεση, η οποία δεν έχει καμιά σχέση με τη συνηθισμένη διατροφή μου. Για πρώτη φορά κατάλαβα τι στομάχι για εποχές ευμάρειας έχω αποκτήσει.

SPIEGEL: Δεν είναι όμως υποχρεωτικά φρικτή η γεύση της αποκάλυψης; 

Taubert: Όχι υποχρεωτικά - και να σκεφτούμε προμήθειες σοκολάτας που είναι μεγάλη βοήθεια για άσχημες καιρικές συνθήκες. Μέλι και μαρμελάδα επίσης, είναι και καλές προμήθειες για ανταλλαγή. Στο υπόγειό μου υπάρχει ένα τμήμα "για το κέφι".

SPIEGEL: Έχετε δηλαδή ακόμα προμήθειες για ώρα ανάγκης στο σπίτι;

Taubert: Ναι, μερικές, δεν πειράζει τίποτα! 

Διαπιστώνω ότι η κυρία Greta ανακάλυψε την κοινωνία της εξειδίκευσης με μέσο συναλλαγής το χρήμα. Έχει δημιουργηθεί και λειτουργεί ήδη επί τόσους αιώνες, άλλοτε καλά και άλλοτε όχι: άλλος κάνει τη γεωργία, άλλος τα υδραυλικά, άλλος τα ηλεκτρικά, άλλος την ασφάλεια από εχθρούς κ.λπ.

 Αυτά που δεν φαίνεται να "βλέπει" η εξερευνήτρια είναι τα χειρότερα: σε περίπτωση κρίσης και υποβάθμισης (πείνα, ψύχος κ.λπ.) ένας από τους χειρότερους εχθρούς είναι οι περιφερόμενοι πεινασμένοι, όπως συνέβαινε το Μεσαίωνα... Σταδιακά θα ανακαλύψει λοιπόν η κ. Greta και ο κάθε φευγάτος τις λειτουργίες της σύγχρονης οργανωμένης κοινωνίας, μέχρι κάποια "υπηρεσία" που θα διαχειρίζεται τις ανταλλαγές και λέγεται σήμερα τράπεζα.

Κάτι άλλο που δεν φαίνεται να υπολογίζουν οι φευγάτοι: Σε περίπτωση καταστροφών πάρα πολλοί άνθρωποι θα πεθάνουν, πείνα, τραυματισμοί, ασθένειες και διάφοροι άλλοι λόγοι. Γι' αυτούς που θα επιζήσουν δεν θα έχει καμιά αξία το περίσσευμα σε χαρτί τουαλέτας, θα πρέπει να θάψουν τις χιλιάδες νεκρούς γύρω τους, αλλιώς θα ζουν για πολύ καιρό σε μια ατμόσφαιρα θανάτου και δυσοσμίας, με επιδημίες, πτωματοφάγα ζώα να κάνουν επιθέσεις κ.ο.κ. Και ο φευγάτος θα τρέχει μακριά με τις κονσέρβες στην τσέπη του... πόσο μακριά θα φτάσει; 

Αφήστε μας να θάψουμε τους φίλους μας

του Θανάση Μαυρίδη, capital.gr, 20/2/2014

Δεν μπορώ να προσπεράσω τόσο απλά τη χυδαιότητα με την οποία ένα μέρος των ... επαναστατών του πληκτρολογίου αντιμετώπισε χτες το θάνατο του Στέλιου Σταυρίδη. Και φρόντισαν να κάνουν τη ρυπαρή παρουσία τους έντονα αισθητή στα λεγόμενα social media. Γεγονός που ανάγκασε κάποιους επώνυμους του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο κ. Παπαδημούλης, να πάρουν αποστάσεις. Είναι όμως αργά για κάτι τέτοιο. Ο φασισμός δεν έχει μόνο το πρόσωπο του Κασιδιάρη! 

Η αριστερά κέρδισε κάποτε την ιδεολογική μάχη διότι είχε το ηθικό πλεονέκτημα σε σχέση με τους νικητές στο πεδίο της μάχης. Έχασαν στη μάχη των όπλων, αλλά δεν πρόδωσαν τις ανθρώπινες αξίες τους και παρά το γεγονός ότι αυτοί ήσαν που βρισκόντουσαν υπό πίεση. Η δεξιά κέρδισε στον Γράμμο, αλλά έχασε στα κολαστήρια της ΕΣΑ, στα ξερονήσια, στις φτωχογειτονιές της Αθήνας. Η ασύμμετρη βία που χρησιμοποίησε σε βάρος των ηττημένων είχε τις συνέπειές της... 

Κύριε Παπαδημούλη, ο χώρος σας έχει χάσει το ηθικό αυτό πλεονέκτημα εδώ και καιρό. Οι δικοί σας άνθρωποι χρησιμοποιούν πλέον ασύμμετρη βία σε βάρος των ιδεολογικών αντιπάλων τους. Στα social media, στους χώρους εργασίας, στις γειτονιές των αστικών κέντρων. Το "ψόφα" είναι το μήνυμα που εσείς επιτρέψατε να καλλιεργηθεί. Η "καλή βία" δεν ανακαλύφθηκε από την Χρυσή Αυγή! Σπείρατε το μίσος, μην παραπονιέστε γι αυτό. 

Ο Στέλιος Σταυρίδης δεν κατόρθωσε να σταθεί όρθιος, νικημένος από την επάρατη νόσο. Το τι μηνύματα μίσους γράφτηκαν χτες, δεν περιγράφεται. Μπορεί κάποιος να διαφωνεί ιδεολογικά με κάποιον, αλλά η σπίλωση νεκρού ήταν θανάσιμο αμάρτημα από την αρχαιότητα. Συνεχίστε να διαφωνείτε, όσοι θέλετε και όσο θέλετε. Αφήστε μας όμως πρώτα να θάψουμε τους φίλους μας...

Η πολιτική της Παναγιάς

του Σακελλάρη Σκουμπουρδή, athensvoice.gr, 18/2/2014

Την περασμένη Παρασκευή, υπό τον τίτλο «Με ποια ιδιότητα ένας άθεος επιθυμεί να επισκεφθεί το Άγιο Όρος;», ένας αξιωματούχος της ελληνικής κυβέρνησης διέπραξε τη συνήθη απρέπεια του καθ’ ημάς λαϊκισμού. Ο κ. Ιωάννης Αντ. Παναγιωτόπουλος, υπογράφων ως «Λέκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών και Γενικός Γραμματέας Μέσων Ενημέρωσης» αρθρογράφησε στο «Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων ΔΟΓΜΑ». Ένα έμπειρο μάτι θα διέβλεπε τη διπλή στόχευση του διαβήματος.

Από τη μια, με αμετροεπή και ανόητο τρόπο έδειχνε πόσο κακός είναι ο κ. Τσίπρας, ο οποίος «δεν ταυτίζεται με ότι νοηματοδοτεί την πατρίδα μας» (Μπρρρ… Και τι είν’ η πατρίδα μας; Μην είναι οι κάμποι, μην είναι τα άσπαρτα ψηλά βουνά;)… Και φυσικά προετοίμαζε το έδαφος για να αντιληφθεί το χριστεπώνυμον πλήθος, πόσο άξιος Έλληνας είναι ο νοικοκυραίος κ. Σαμαράς, που δύο μέρες μετά θα αποδείκνυε και πόσο ευσεβής είναι. Καπάκι στα κυριακάτικα δελτία με Σαμαρά να απαγγέλλει το «Πάτερ ημών», ήρθε και Η δήλωση «Με τη βοήθεια του Θεού στεκόμαστε όρθιοι».

Και όμως, τα πατήματα τα είχε δώσει προ μηνός ο κ. Τσίπρας που πήγε να ανταγωνιστεί την παραδοσιακή πτυχή του εθνικού μας ισλάμ, προξενώντας θυμό και στον ευσεβή κ. Ιωάννη Παναγιωτόπουλο. Αλήθεια χρειάζεται λίγο μέτρο στον πλάστικ επικοινωνισμό, γιατί δημιουργούνται παρεξηγήσεις. Όχι ότι πρέπει να δίνει λογαριασμό, πού θα πάει και πού όχι, ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης σε διάφορους επικοινωνιακά επιτήδειους θρησκόληπτους αξιωματούχους.

Αλλά γιατί υπάρχει και η κοινωνία που θα προτιμούσε να δει μια άλλη αντιπολίτευση. Που θα απαιτούσε αποθρησκευτικοποίηση της δημόσιας σφαίρας, από κάθε εθνικό ισλάμ, από κάθε δόγμα, από κάθε ροπή στον σκοταδισμό, από κάθε φρενάρισμα στη λογική του κοινού νου. Είτε αυτό το δόγμα είναι θεοκρατικό, είτε ιδεολογικό. Άλλως ειπείν, μια προοδευτική ηγεσία δεν παίζει με τους όρους του σκοταδισμού, αλλά απορρίπτει επιχειρηματολογημένα κάθε (με την ευρεία έννοια) Πολιτική της Παναγιάς. Δηλαδή, κάθε ανορθολογική (είτε «δεξιά» είτε «αριστερή») πολιτική, που κάνει το παιδί να λειτουργεί με το κάτω κεφάλι αντί για το πάνω.

Δεν θα κάνουμε εδώ αξιολόγηση του ποιο θρησκευτικό δόγμα είναι καλύτερο από το άλλο, το χριστιανικό ή το μαρξιστικολενινιστικό. Θα πούμε μόνο ότι βλάπτουν και τα δύο τη Συρία το ίδιο. Η ανοιχτή πολιτική ζωή πρέπει να διαβάζεται με ανοιχτούς όρους. Οι εξ αποκαλύψεως δοξασίες είναι σεβαστές για τον καθένα, αλλά δεν πρέπει να επιβάλλονται στη δημόσια σφαίρα, γιατί προκαλούν μεγάλες ανακατωσούρες.

Με τα Πατερημά και τις Παναγιές δεν σώζονται οι λαοί. Μπορεί να σώζεται η ανθρωπότητα μετά θάνατον, για κάθε πρόσωπο ξεχωριστά και εντός του, αλλά οι λαοί όχι. Γιατί τότε πάμε σε άλλα θεωρήματα, περί περιούσιων λαών και λοιπές πιπεριές, που μπορεί να ταιριάζουν στο καθ’ ημάς ισλάμ, αλλά κάποτε πρέπει να τελειώνουν… Μην ξεχνάμε ότι έχουμε και τη μύγα μιας θλιβερής παρεξήγησης, που έχουνε και άλλοι πυροβολημένοι, όπως αυτοί του πεφιλημένου από το Θεό λαού Ισραήλ. Εμείς την έχουμε ως εποποιία του Ακάθιστου Ύμνου, μεγάλη η χάρη της, που θα έρθει μετά το τριώδιο. Γιατί πιστεύαμε ότι η Παναγιά έχει εμάς για καλούς και τους άλλους για κακούς. Και έκανε -εξ ορισμού- ό, τι μπορούσε, για να σώσει εμάς τους καλούς από τους άλλους τους κακούς.

Βρε κουτά γατάκια, αν είστε χριστιανά ορθόδοξα, ο καλός Θεούλης δεν είναι εξ αποκαλύψεως αιώνιος και οικουμενικός για όλους τους ανθρώπους και για πάντα; Πώς τον θέλετε, βλάσφημα γατάκια, να πάρει θέση υπέρ ορισμένων «καλών» κατά ορισμένων άλλων «κακών», περιστασιακά, κατά το δοκούν της ιδιαίτερης δικής σας Μικρο-Ιστορίας; Γίνονται αυτά στον κόσμο του χριστιανικού δόγματος; Δεν γίνονται, αλλά η μικροπολιτική σκοπιμότητα των ποικίλων επιτήδειων είναι σαν τον καλό τον μύλο, που όλα τα αλέθει… Επιεικώς παραβαίνετε την δεκάτη εντολή, που ξεχνάτε τι λέει, τέτοια χριστιανά γατάκια που είστε… Ου λήψεσθε το όνομα Κυρίου του Θεού σας επί ματαίω, λοιπόν, λαμπεροί πολιτευτάκηδες. Εάν φυσικά είστε αληθινοί χριστιανοί και όχι Χριστοδουλόδουλοι. Τόσο εσείς, όσο και το εθνικό ισλάμ, που άνευ αιδούς επηρεάζετε, ευγενείς αδελφές ψυχές.

Το ίδιο ισχύει και εν ζωή, για το άλλο θρήσκευμα του καθ’ ημάς εθνικού ισλάμ. Μπορεί να πιστεύω εγώ ότι θα έρθει μια μέρα επί γης, που θα τρώμε όλοι πιλάφι και μέλι. Και ότι ο άνθρωπος, με κάποια εξτρα-τερρέστρ μαγική τρίπλα, θα χάσει την φυσική αντιφατικότητα (που του έχει αναπόδραστα εμβάλει η αιώνια αντιφατική μαμά φύση, αφού είναι εσωτερικό της γέννημα και γνήσιο υποσύνολό της). Και θα είναι ευτυχής για πάντα και χαμογελαστός και θα θέλει μόνο το καλό του συνανθρώπου του και ποτέ δεν θα ξυπνήσει από αυτό το ωραίο όνειρο. Αυτό είναι μια εσωτερική δοξασία, για τον καθένα που θέλει να υποβληθεί σε αυτήν και μπράβο του. Δεν θα γίνει ποτέ δυνατόν, όμως, μια τέτοια δοξασία να επιβληθεί με το ζόρι από κάποιους σε όλους τους άλλους, είτε είναι ζιζεκίστας, είτε μπρεζνιεφίστας, είτε σταλινίστας. Είτε ακόμα είναι παραζαλισμένοι αναρχίστας, που έχουν φάει εσωτερική σταλινική τρικλοποδιά, χωρίς να το πάρουν χαμπάρι.

Όλες αυτές οι ζημιές που μπορεί ο άνθρωπος να πάθει, ξεκινούν από την (πάντα με την ευρεία έννοια) Πολιτική της Παναγιάς. Εκείνη την πολιτική, ξαναλέμε, που την επεξεργάζεσαι όχι με το πάνω, αλλά με το κάτω κεφάλι. Όλες οι Πολιτικές της Παναγιάς είναι δεξιές. Είτε λένε «όξω οι αντίχριστοι από το Άγιον Όρος», όπως ο Γ.Γ. ΜΜΕ κ. Παναγιωτόπουλος. Είτε λένε «στου λαού την καρδιά δεν χωράει η Δεξιά», που έλεγε ο Αείμνηστος Μακαριστός Αντρέας, είτε ακόμα οι διαχρονικοί επίγονοί του, οι λέγε με σήμερα «Ή εμείς ή αυτοί!». Είτε φυσικά και οι αντικρατικοί μπάτσοι, που ορκίζονται με μάτι γουρλωμένο στη δικιά τους Παναγιά την Μισεροεχθρεύτρια…

Για να το κάνουμε λιανό και επί του πρακτέου, πάρτε καλή ώρα για παράδειγμα χτες βράδυ, που τα τηλεδικεία έψαχναν να βρούνε γιατί αντέχει η Χρυσή Αυγή. Και έθεταν το ερώτημα, γιατί υπάρχει στον πυρήνα της εθνικής ανάλυσης κάποιου τσιφτετέλληνα η στραβομάρα, που λέει, εντάξει, τα παιδιά είναι και λίγο ναζί, αλλά είναι και οι μόνοι πατριώτες…

Ε, το λοιπόν, ο Λαϊκισμός μας (και όσοι τον ανασκαλεύουν από καιρό) το ξέρει το γιατί, που ασφαλώς δεν μπορούν να το αγγίξουν τα τηλεδικεία. Όταν ο Κωστάκης ανγκαζέ με τον Μακαριστό μέτραγαν τρία εκατομμύρια υπογεγραμμένους, παρανοϊκά καθοδηγούμενους, εξαπατημένους τσιφτετέλληνες, τι συνέβαινε; Σκοπίμως τους απέκρυπταν ότι το αίτημα της εμφάνισης του θρησκεύματος στις ταυτότητες ήταν απαράδεκτο στη λογική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οποτεδήποτε ετίθετο ζήτημα, θα κατέπιπτε πάραυτα. Και όμως, προκειμένου να αλώσουν το Μέγαρο Μαξίμου, φούσκωναν τον ασκό του Αιόλου.

Τα έχουμε ξαναπεί, άλλωστε. Αυτός ο ασκός δεν έγινε τούμπανο μονομιάς, αλλά σταδιακά. Πρόκανε αρχικά η ανώδυνη ενσωμάτωση του Χουντισμού στον ριζοσπαστισμό του «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» και «Βυθίσατε το Χόρα». Μετά αυριανιστήκαμε και μετά μακεδονιστήκαμε μέχρι πνιγμονής. Και αργότερα ήρθε ο Χριστοδουλισμός, που έφερε τον Κεντερισμό των νικηφόρων ελληνικών γονιδίων, και δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ αυτέ αυτέ, και κάτω τα σχέδια Ανάν και πολλά αβγά Τουρκίας.

Το ίδιο σκοταδιστικό ακροδεξιό φαινόμενο ήρθε και μας ξαναχάιδεψε κατά τα δεκεμβριανά του 2008. Ήταν τότε που ο επίδοξος χαλίφης της σήμερον, ως Νέρων μπροστά στην καιγόμενη Αθήνα, μας έλεγε με θαυμασμό τα λόγια του Μάο «Μεγάλη αναστάτωση, θαυμάσια κατάσταση!». Το 2011, ως άφρων Πανδώρα, πάλι ο κ. Τσίπρας, αυτή τη φορά για τα καλά, ξανάνοιξε το κουτί με τα σκουλήκια, ταυτίζοντας (δολίως και αθλίως) την οργή με τον βάρβαρο φασιστοτραμπουκισμό. Σε κάθε δολοφονική επίθεση, όπως κατά Κωστή Χατζηδάκη, έλεγε «Δεν θα λογοκρίνουμε την οργή του λαού!»…

Έτσι βγήκαν νομιμοποιημένοι οι σκελετοί από τις ντουλάπες και στέργιωσε για καλά το Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο. Και ο αγώνας συνεχιζόταν: τους έλεγες «καταδικάστε τη βία» και σου έλεγαν «βία είναι τα μνημόνια». Αυτή ήταν η άλλη πλευρά του ακροδεξιού φαινομένου, που νόμιζε ότι ο ριζοσπαστισμός είναι εξ ορισμού προοδευτικός… Εμ, δεν είναι. Και με ελάχιστη ιστορική γνώση κάποιος ξέρει να φυλαχτεί από επικίνδυνα τοξικά ακροδεξιά φαινόμενα. Και η άφρων Πανδώρα δεν ήξερε, δεν ρώταγε, έτσι εμβρυούλκησε τους ναζί και τώρα ενοχοποιεί τους Χρυσανθίστας, βγάζοντας την ουρά της απόξω. Ντροπή. Όλοι μαζί οι κάθε είδους Παναγίστας έβλαψαν τη Συρία το ίδιο και ας μην κρύβονται.

Πώς να τους ψέξεις όμως, όταν χαρά γεμάτοι βγαίνουν και επικαλούνται διεθνείς Πολιτικές της Παναγιάς; Αφού τα πιστεύει και τα είπε ο κ. Τσίπρας στην Süddeutsche Zeitung: «Η Ελλάδα ήταν πειραματόζωο - Ήθελαν να δουν πόσα αντέχει ένας λαός». Ο αφελής σκοταδισμός είναι εδώ ενωμένος δυνατός. Οι περισσότεροι Έλληνες, διάφορων ειδών λάτρεις της Πολιτικής της Παναγιάς, πιστεύουν ότι κάποια συνωμοσία εξυφαίνεται κάπου στον πλανήτη και καλούν τους πιστούς σε εγρήγορση και επιφυλακή. Και με το όπλο παρά πόδα, γιατί ΙΜΑΣΤΑΙ ΣΑΙ ΠΩΛΑΙΜΩ!!!

Εδώ τι μπορεί να κάνει κανείς πέρα από το να σηκώσει τα χέρια ψηλά και να παραδοθεί; Και όμως υπάρχει και μια αντιστεκόμενη ελάχιστη μειονότητα που δεν εμπίπτει στην εμβέλεια του εθνικού μας ισλάμ και λέει να μείνει όρθια έξω από την επιρροή του και να το παλέψει. Σε αυτήν διακρίνονται διάφοροι που απορρίπτουν την Πολιτική της Παναγιάς. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι τέτοιοι χαρακτήρες είναι πέντε έξη και οι απόψεις τους εφτά οχτώ. Δύσκολα μονιάζουν, γιατί όλα τους ξινίζουν. Κανείς δεν τους έχει εξηγήσει «Μάγκεsh, συνεννοηθείτε, γιατί χωρίς αποϊσλαμοποίηση, ο τόπος δεν πάει γρι». Και αφήνουν την πρωτοβουλία πάντα στους θεράποντες της Πολιτικής της Παναγιάς. Όλα δείχνουν ότι και τώρα έτσι θα πάμε και νέα ήττα, ως τόπος, θα φάμε.

Ενας «Στρατηλάτης» στην Αριστερά

Ακροδεξιά επιδρομή στελεχών του «βαθέος κράτους» στον ΣΥΡΙΖΑ, με όχημα την ειδίκευση σε «αμυντικά θέματα»

του Δημήτρη Ψαρρά, Εφημερίδα των Συντακτών, 17/2/2014 

Όποιος αμφιβάλλει για την εκλογική δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ, ας ρίξει μια ματιά στους ανθρώπους που συνωθούνται στις πύλες της αξιωματικής αντιπολίτευσης διεκδικώντας την είσοδό τους στις τάξεις της. Πρόκειται για ποικίλα στελέχη του «βαθέος κράτους», τα οποία εσχάτως εμφανίζονται ως φανατικοί οπαδοί της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Εχουν εγκαίρως αντιληφθεί το λαϊκό ρεύμα που ωθεί τoν ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και προσφέρονται ως «ειδικοί» να παράσχουν όποια υπηρεσία τούς ζητηθεί.

Μια χαρακτηριστική παρόμοια περίπτωση συναντήσαμε την περασμένη Τετάρτη, κατά την επίσημη παρουσίαση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ για τις ένοπλες δυνάμεις. Η εκδήλωση συγκέντρωσε το ενδιαφέρον των καναλιών, παρά το γεγονός ότι λόγω βαριάς ίωσης δεν μπόρεσε να παραβρεθεί ο Αλέξης Τσίπρας. Εκ μέρους του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ απηύθυνε χαιρετισμό ο Κώστας Ησυχος ως υπεύθυνος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ για την Εξωτερική Πολιτική και ακολούθησε ο Θοδωρής Δρίτσας, υπεύθυνος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ για τα θέματα Αμυνας. Κύριος εισηγητής ήταν ο Γιάννης Ταφύλλης, υπεύθυνος της Επιτροπής Αμυνας του κόμματος. Την εκδήλωση συντόνισε ο καθηγητής Σωτήρης Ρούσσος, του Τμήματος Εξωτερικής και Αμυντικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.

Το δικό μας ενδιαφέρον προκάλεσε ο δεύτερος εισηγητής, ο Κώστας Γρίβας, «αμυντικός αναλυτής, διδάκτορας γεωπολιτικής», σύμφωνα με την αναγγελία της εκδήλωσης και απ’ ό,τι πληροφορηθήκαμε μέλος της «Επιτροπής Αμυνας» που συνέταξε το πρόγραμμα. Η έκπληξή μας συνίσταται στο ότι ο κ. Γρίβας είναι εδώ και καιρό θιασώτης της πιο ακραίας αντιμεταναστευτικής ρητορικής, ενώ έχει επανειλημμένα αρθρογραφήσει εναντίον κάθε μορφής «αντιρατσισμού».

Θα αρκούσε να αναφερθεί εδώ το γεγονός ότι χάρη σ’ αυτές τις απόψεις του φιλοξενείται με διθυραμβικά σχόλια από το σύνολο του ακροδεξιού Τύπου, ενώ δεν παραλείπει να δίνει συνεντεύξεις στο γνωστό εβδομαδιαίο «αδελφάκι» της εφημερίδας «Χρυσή Αυγή», τον υποστηρικτή της χούντας «Στόχο», αλλά και στον «Ελεύθερο Κόσμο» ή το περιοδικό «Patria» του πρώην υπαρχηγού της ναζιστικής οργάνωσης Δημήτρη Ζαφειρόπουλου.

Και βέβαια αυτά που τους λέει είναι τα αναμενόμενα. Οτι με την παρουσία των μεταναστών στην Ελλάδα «συντελείται αποεθνοποίηση και οδηγούμαστε σε Ρουαντοποίηση», ότι «η πιο επικίνδυνη ομάδα αλλοδαπών είναι οι Αλβανοί», ότι «η είσοδος στη χώρα μας μεγάλων πληθυσμών και η άρνηση του κράτους να τους ανακόψει, θα οδηγήσουν την Ελλάδα στο να παύσει να είναι ένα απλό χωνευτήρι αυτών των πληθυσμών και θα αρχίσει να τους μοιράζει αφειδώς την υπηκοότητα. Δε θα έχουν όμως Εθνική Συνείδηση. Αυτό θα οφείλεται μάλιστα στο γεγονός ότι εμείς οι ίδιοι στερούμεθα εθνικής συνειδήσεως».

«Τα Σκόπια» κατά τον κ. Γρίβα «πρέπει να εξαλειφθούν ως κρατίδιο και να απορροφηθούν από τα γειτονικά κράτη». Αλλά και η Βουλγαρία μπορεί να γίνει «εχθρική χώρα».

Ο κ. Γρίβας υιοθετεί όλα τα αντιμεταναστευτικά στερεότυπα και ισχυρίζεται ότι «όσοι έχουν αυτοαναγορευτεί σε υπερασπιστές των μεταναστών προσπαθούν να επιβάλουν την άποψη ότι τα σύνορα πρέπει να είναι απολύτως ανοιχτά». Συνεπής σ’ αυτή την αντίληψη θα καταγγείλει όσους διαφώνησαν με τον φράχτη στον Εβρο: «Αυτή είναι μια στρεβλωμένη αντίληψη περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η οποία υπερτονίζει σε σημείο τερατωδίας τα ατομικά δικαιώματα και μηδενίζει μέχρι εξαφανίσεως τα συλλογικά, αυτά των κοινωνιών και των λαών».

«Αναμενόμενες οι επιθέσεις»

Κατά τον κ. Γρίβα, οι επιθέσεις εναντίον των μεταναστών και τα πογκρόμ που προκάλεσε η Χρυσή Αυγή μετά την ομαδική προσευχή των μουσουλμάνων μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας το 2010 είναι «αναμενόμενες» και «δεν μπορούν να θεωρηθούν περισσότερο ρατσιστικές από αυτές των Ινδιάνων στην Αμερική ή των Αβοριγίνων κατοίκων της Αυστραλίας». Οι μετανάστες, δηλαδή, είναι οι κατακτητές και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται. Οσο για τον αστυνομικό που έσκισε επιδεικτικά το Κοράνι, ο κ. Γρίβας αρκείται σε ειρωνείες: «Πρακτικά δεν γίνεται κάθε αστυνομικός, και πολύ περισσότερο κάθε Ελληνας, να μάθει αραβικά και να πάρει μάστερ στις ισλαμικές σπουδές για να μην προβαίνει σε ενέργειες που θα μπορούσαν να θίξουν τις μουσουλμανικές ευαισθησίες».

Μετά τη νεανική εξέγερση τον Δεκέμβριο του 2008 ο «αναλυτής» θα κατακρίνει την Αριστερά: «Οι “εραστές της εξέγερσης” πρέπει να κατανοήσουν ότι όλη αυτή η αναστάτωση στο εσωτερικό της χώρας μας έχει αντίκτυπο στην ταυτότητά της στα μάτια των ξένων κρατών. Ας μην “κλαίγονται” λοιπόν κάποιοι ότι δεν μας παίρνουν στα σοβαρά οι Αμερικανοί ή αντιμετωπίζουμε ιμπεριαλιστική πολιτική από τους Αμερικανούς ή όποιους άλλους».

Φυσικά δίπλα σ’ αυτά, και ανάλογα με την εκάστοτε κυβέρνηση, θα ακούσουμε τον κ. Γρίβα να μιλά για το «πώς ο Ακης Τσοχατζόπουλος αναβάθμισε την ελληνική στρατιωτική διπλωματία» (επί ΠΑΣΟΚ) ή ότι «ο Κώστας Καραμανλής έκανε μια μεγαλειώδη ενέργεια τεράστιας γεωπολιτικής οξυδέρκειας που θα μπορούσε πράγματι να αποτελέσει τη μακρόπνοη επένδυση της Ελλάδας, για ολόκληρο τον 21ο αιώνα!» (επί Ν.Δ.).

Αλλά ποιος είναι ο Κωνσταντίνος Γρίβας και με ποιες περγαμηνές εμφανίζεται ως ειδικός για τις ένοπλες δυνάμεις; Εχει σπουδάσει απλώς μάρκετινγκ στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και με αυτές τις περγαμηνές βρέθηκε να υποστηρίζει διατριβή στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και τον καθηγητή Ι. Θ. Μάζη με τίτλο «Η πολεμική τεχνολογία και η γεωπολιτική σκέψη στην αυγή της τρίτης χιλιετίας». Πώς βρέθηκε από το μάρκετινγκ στις «αμυντικές αναλύσεις»; Η απάντηση βρίσκεται στο εκτενές βιογραφικό που έχει συντάξει ο ίδιος. Είναι, λέει, «απόφοιτος προγράμματος υποτροφιών Fullbright (2006) για την πολιτική εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα (“2006 Program on U.S. National Security Policymaking in a Post 9/11 World”) περιλάμβανε υπερεντατική διδασκαλία αντικειμένων σχετικών με θέματα γεωστρατηγικής, άμυνας και ασφάλειας των ΗΠΑ και διήρκεσε έξι εβδομάδες. Συμμετείχαν 18 αναγνωρισμένοι ειδικοί σε θέματα γεωπολιτικής ανάλυσης, άμυνας και ασφάλειας από διάφορες χώρες του κόσμου και η επιλογή έγινε από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, το οποίο επιβλέπει το πρόγραμμα».

Πριν τον επιλέξει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ο κ. Γρίβας ήταν διαπιστευμένος δημοσιογράφος στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας (1996-2004) και αρθρογράφος σε διάφορα ειδικά περιοδικά («Στρατηγική», «Διπλωματία») καθώς και στην εφημερίδα «Βραδυνή της Κυριακής», με το ψευδώνυμο Λ. Κ. Στρατηλάτης.

Συμμετείχε σε πολλά «κλειστά workshop» για θέματα ασφάλειας, άμυνας και τρομοκρατίας με πρέσβεις πολλών χωρών και ήταν επισκέπτης καθηγητής στην Σχολή Εθνικής Ασφάλειας από το 2003 και στη Σχολή Εθνικής Αμυνας του υπουργείου Αμυνας από το 2006.

Και πάλι ο ίδιος μας ενημερώνει ότι υπήρξε «ειδικός σύμβουλος του υπουργού Αμυνας της Κυπριακής Δημοκρατίας» και κυρίως «βασικός σχεδιαστής του προγράμματος επικοινωνίας για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, το οποίο ανέλαβε να υλοποιήσει η εταιρεία C & C για λογαριασμό του Αθήνα 2004. Το πρόγραμμα αυτό εντασσόταν στην ευρύτερη γεωπολιτική στρατηγική αντιμετώπισης της ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων από πλευράς της Ελλάδας».

Φυσικά ο Γρίβας δεν είπε τίποτα από όλα αυτά στην εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ. Η ομιλία του ήταν μια απλοϊκή και ανώδυνη έκθεση ιδεών. Κατά τα άλλα η εκδήλωση ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα. Και βέβαια δεν ισχύουν οι σκόπιμες κινδυνολογίες της εφημερίδας «Δημοκρατία», σύμφωνα με τις οποίες επρόκειτο για μια «Νάρκη του ΣΥΡΙΖΑ στον στρατό» ή για την καθιέρωση «κομισάριου σοβιετικού τύπου σε κάθε στρατιωτική διοίκηση» (13.2.2014). Οι πολιτικές ομιλίες που προηγήθηκαν του κ. Γρίβα διέπονταν από την εμφανή διάθεση να ανοίξουν οι ένοπλες δυνάμεις και οι εξοπλισμοί σε έναν ουσιώδη και αποτελεσματικό κοινοβουλευτικό έλεγχο, ενώ παράλληλα να θεσμοθετηθούν και μηχανισμοί εξασφάλισης της διαφάνειας και της αξιοκρατίας στο εσωτερικό τους.

Ενδιαφέρουσες ερωτήσεις

Ενδιαφέρον είχαν και οι ερωτήσεις που ακολούθησαν, όσο κι αν δεν υπήρχε αρκετός χρόνος να αναλυθούν και να απαντηθούν ουσιαστικά. Ξεχώρισαν τα ερωτήματα για την τύχη του πολιτικού προσωπικού που υπάγεται στο υπουργείο Αμυνας καθώς και το ερώτημα για ποιο λόγο παραμένει η αμυντική βιομηχανία εν μέρει σε χέρια ιδιωτών. Στο τέλος την παράσταση έκλεψε ο εκπρόσωπος του «Δικτύου Ελεύθερων Φαντάρων Σπάρτακος», ο οποίος ρώτησε αν δεσμεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα σταματήσει το outsourcing –ιδιωτικοποίηση, εμπορευματοποίηση– στις ένοπλες δυνάμεις, αν θα σταματήσει ο φαντάρος να είναι ο άμισθος δούλος σε Στρατιωτικές Κατασκηνώσεις-Λέσχες Αξιωματικών, αν θα υπάρχει ελεύθερος συνδικαλισμός και πώς απαντά το κόμμα στην τιμωρία δύο φαντάρων που σέρνονται στο Στρατοδικείο γιατί εξέφρασαν την αντίθεσή τους στο Ευρωπαϊκό Στρατηγείο για τη νέα ιμπεριαλιστική επέμβαση!

Ο συντονιστής της εκδήλωσης υποσχέθηκε ότι τα ζητήματα αυτά θα αντιμετωπιστούν και παρέπεμψε τη λεπτομερειακή ανάλυσή τους σε προσεχείς εκδηλώσεις. Πάντως ο κ. Γρίβας δεν κλήθηκε να δευτερολογήσει.

Όσα παίρνει... κι όσα φέρνει ο άνεμος.

Ποιος είπε ότι δεν έχουν πλάκα  μερικές εντολές!

της Ισμήνης

Θερμή παράκληση  να σεβαστείτε  τις τελευταίες μου επιθυμίες,  ΟΛΟΙ!

Θέλω να  με θάψετε όσο πιο απλά γίνεται. Το φέρετρό μου να είναι το πιο φθηνό, χωρίς λουλούδια και σατέν σεντόνια. Να με  θάψετε μεταξύ σας, εννοώ  εσείς τα 6  παιδιά μου με  τα παιδιά σας, να μην καλέσετε ΚΑΝΕΝΑΝ άλλον, ούτε αγγελτήρια θανάτου κολλημένα στις κολώνες και στην πολυκατοικία. Την επομένη της ταφής αν θέλετε βάλετε μια ανακοίνωση σε 1 εφημερίδα με τα γνωστά που γράφουν όλοι  π.χ.  την πολυαγαπημένη μας  μαμά, γιαγιά κ.λπ. απλά θα ήθελα  να γράψετε  το όνομά μου και το πατρικό μου, έτσι  μπορεί να έχει ξεμείνει κανένας παλιός και να με θυμάται με το επώνυμο του πατέρα μου!

Αν παρουσιάσω  εγκεφαλικό κλπ κλπ... παρακαλώ πριν αποσυνδέσετε τα μηχανήματα   να καλέσετε τον  Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων και να πάρει προς μεταμόσχευση ό,τι μπορεί! ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΚΡΑΤΑΤΕ ΕΝ ΖΩΗ ΣΑΝ ΦΥΤΟ!!!!

Τώρα το τι μπορεί να πάρει, είναι σχετικό, αν έχω γίνει εσχατόγρια, ούτε για λίπασμα δεν θα με θέλουν. Τέλος πάντων, απλά εσείς κάντετο και βλέπουμε.

Αν αποβιώσω φυσιολογικά πάλι να καλέσετε τον ΕΟΜ, πιθανόν  να μπορεί να πάρει κάτι τις προς μεταμόσχευση!!!! Διότι 6 ώρες από την στιγμή θανάτου παίρνονται οι κερατοειδείς χιτώνες ματιού  και το δέρμα!

Τώρα για τα ψαλτικά 1 παπάς  και πολύ είναι. Δεν θέλω ούτε 40ημερα, ούτε  3μηνα, ούτε 6μηνα, ούτε χρόνο! Πεταμένα  λεφτά. Αν θέλετε δώστε ένα ποσό κάπου που θα πιάσουν τόπο! Παρακαλώ να με θάψετε στο νεκροταφείο Καισαριανής, στον πιο φτηνό τάφο  και μετά από 3 χρόνια τα οστά μου να τα πάτε στο  νεκροταφείο της Μ. Μαντίνειας, είναι πολύ όμορφα, να αερίζονται και να οσφραίνονται αύρα της θάλασσας!

Δεν θα με αγαπάτε περισσότερο αν με θάψετε με τυμπανοκρουσίες, άλλωστε δεν τα πιστεύω αυτά. Ξέρετε ότι το πιστεύω μου είναι το τι κάνει κάποιος στον άνθρωπο εν ζωή, τα μετά θάνατόν είναι για να εξαγοράσουμε τις τύψεις μας και  θέατρο για τον κόσμο!

Στον παράδεισο ούτως ή άλλως δεν θα πάω, άσε που μπορεί να είναι εκεί ο πατέρας σας, ε! νισάφι πια  τόσα χρόνια μαζί, να είμαστε κι εκεί μαζί πολύ πάει. Βέβαια τώρα που το σκέφτομαι, γιατί να πάει στον παράδεισο; Με έψησε τόσα χρόνια, αλλά  μπορεί  και να πάει επειδή έκανε πολλές νηστείες και πήγαινε κάθε Κυριακή σαν καλός Φαρισαίος στην εκκλησία! Όσο για την κόλαση, ούτε εκεί θα με θέλουν, έχω κάνει τόσες αμαρτίες που θα με διώξει ο διάβολος, αν και θα είχα καλή παρέα τις παλιές μου αμαρτίες. Γλέντια που θα κάναμε! Άρα δεν θα πάω πουθενά, άρα δεν έχουν νόημα οι ψαλμωδίες και τα θυμιάματα.

Ελπίζω και εύχομαι να σεβαστείτε αυτά που σας γράφω  και επιθυμώ να γίνουν. Αν δεν  ακολουθήσετε τις επιθυμίες μου,  μη  φοβάστε ούτε θα έρθω στον ύπνο σας αλλά και ούτε στο ξύπνιο σας βέβαια!!! Απλά νομίζω ότι αξίζω να σεβαστείτε αυτά που σας γράφω.

Και να ξέρετε μου είναι εντελώς αδιάφορο το τι θα πουν οι γύρω! Τους έχω γραμμένους και  χ......ς. Αλλά κακές λέξεις δεν γράφω!

Και παρακαλώ θερμά  να μην βάλετε μαύρα!!!! Άντε στην κηδεία για να μην γίνετε εσείς  ρεζίλι, εμένα σκασίλα μου μεγάλη  και είσαστε υποχρεωμένοι να λέτε στους άλλους γατί και διότι... και κολοκύθια στο πάτερο. Η στεναχώρια γι’ αυτόν που φεύγει είναι στην καρδιά και όχι στα χρώματα!!!!!

Σας αγαπώ όλους πολύ, αν και αυτό το ξέρετε δεν χρειάζεται να το γράψω!

Η τρελλομαμά σας

ΥΓ:  Και μην διανοηθείτε να ανοίξετε το φέρετρο για τελευταία ματιά... παπαπα σαν cadavre  θα είμαι.

ΥΓ 2: Και μην ξεχάστε να μου βάψετε τα νύχια μου κόκκινα, πάντα είχα περιποιημένα νύχια, μη μας δει κανένας και  με περάσει για χειρονάκτισσα.

Αγαπητέ Τζορτζ

Επιστολή στον Τζορτζ Κλούνεϊ

της Μαρίας Κατσουνάκη, Καθημερινή, 12/2/2014

Απευθύνομαι στον ενικό ως κινηματογραφόφιλη και θαυμάστριά σου. Το επικοινωνιακό χάρισμα του Έλληνα υπουργού Πολιτισμού το έχεις ήδη αντιληφθεί από την επιστολή που σου απηύθυνε, για να σε ευχαριστήσει θερμά για τη δήλωσή σου υπέρ της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα και να σε προσκαλέσει στην όμορφη χώρα μας. Δεν έχει σημασία που εσύ έκανες απλώς τη δουλειά σου στην Μπερλινάλε, έχοντας ασκηθεί να απαντάς κόσμια, ευγενικά και με χιούμορ στις δεκάδες, ανά τον κόσμο, συνεντεύξεις.

Ούτε ότι ανταποκρίθηκες στην ερώτηση κάπως γενικά και αόριστα (είπες: «Εχετε πολύ καλά επιχειρήματα για να στηρίξετε την υπόθεση της επιστροφής στην Ελλάδα των μνημείων, τα οποία σας ανήκουν»), αποφεύγοντας τη στράτευση, αλλά και την αγένεια να γυρίσεις αδιάφορα την πλάτη απέναντι σε ένα αίτημα που ηχεί λογικό και ανέξοδο. Εξ ου και όταν σου ζήτησαν να κάνεις μία πρόταση, πήρες αποστάσεις αρκούμενος σε ένα «δεν είμαι και τόσο καλός στις προτάσεις». Για τους Έλληνες (με το Ε πολύ κεφαλαίο), η στάση σου ήταν ανεκτίμητη. Είμαστε, ξέρεις, σαν τα μικρά παραμελημένα παιδιά που και το πιο αφηρημένο βλέμμα, η πιο μικρή σημασία, ας είναι και η συγγνώμη από το σκούντημα του περαστικού, αποκτά σημασία. Την εισπράττουμε σαν χάδι, τη μεταφράζουμε σαν προσωπικό έπαινο, τη μετατρέπουμε σε έμβλημα αγάπης και –γιατί όχι;– θαυμασμού.

Θα ήθελα μόνο, Τζορτζ, να σου επιστήσω την προσοχή στο εξής. Είτε αποφασίσεις να έρθεις στην ωραία μας χώρα με τα δαντελωτά ακρογιάλια και το «πλήθος αρχαιοτήτων που διατηρούνται αλώβητες κάτω από τον μεσογειακό ήλιο» (όπως σου έγραψε και ο Υπουργός Πολιτισμού – με το Υ και το Π πολύ κεφαλαία) είτε δεν μπορέσεις λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων, θα πρέπει να έχεις υπόψη σου ότι η επιστολή ελάχιστα σε αφορούσε. Όχι, ότι ο Υπουργός μας δεν το εννοούσε, κάθε άλλο. Αλλά να, το υπουργείο μας του Πολιτισμού, εδώ στην Ελλάδα, έχει δημιουργήσει σχολή στην επιστήμη της Αερολογίας.

Γιατί πρέπει να γνωρίζεις ότι, αντίθετα με ό,τι συνεπάγεται η λέξη, εμείς το έχουμε αναγάγει σε τέχνη. Επιβίωσης, ψηφοθηρίας, άκοπης αναπαραγωγής του εαυτού, εφόσον αυτό ακριβώς το μοντέλο που μας έφερε στην πολιτική χρεοκοπία παραμένει ισχυρό και αλώβητο. Ετσι και ο νυν Υπουργός –την ίδια θέση έχουν τιμήσει στο παρελθόν φιλόσοφοι, αρχαιόπληκτοι ή απλώς τζιπούχοι με πλαστές πινακίδες– επέλεξε εσένα, έναν διεθνή αστέρα, για να απευθυνθεί στους ψηφοφόρους και στους πολιτικούς προϊσταμένους του. Να υπενθυμίσει την αδικία με τα Γλυπτά («παράνομα και βίαια αποσπάστηκαν»), να αναζωπυρώσει το αίτημα, να φτιάξει, εν ολίγοις, άφθονο αφρό στην επιφάνεια που και δεν κοστίζει τίποτα και εντύπωση κάνει. Επικοινωνιακή φούσκα, το λέμε εμείς εδώ –αλλά και εσείς εκεί, φαντάζομαι–, επιστήμη στην οποία, επίσης, διαπρέπουμε.

Παρακαλώ, επίτρεψέ μου μία, τελευταία, επισήμανση: υπάρχουν και πολλοί Ελληνες του Πολιτισμού, της Τέχνης, των Γραμμάτων, της Επιστήμης, της Επιχειρηματικότητας (με κανονικά κεφαλαία), που δεν θα σου στείλουν ποτέ επιστολή, οι οποίοι εργάζονται αθόρυβα, παρά τη δυσβάστακτη πίεση των καιρών, για να συμβάλουν ώστε να γίνουμε μια κανονική χώρα που να ανταποκρίνεται στους πολλούς, κανονικούς, ανθρώπους της.

Αγαπητέ Τζορτζ, δεν έχεις παρά να μας ευχηθείς «καλή τύχη».

Ο βλακώδης πόλεμος του 1897 που ονομάστηκε... «ατυχής»!

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ, 27/5/2010

Η κυβέρνηση που προήλθε από την κήρυξη της πτώ­χευσης το 1893 είχε ως κύριο μέλημα της την αντι­μετώπιση των τεράστιων προβλημάτων μπροστά στα οποία βρέθηκε η χώρα. Ωστόσο, το βασικό χαρακτηρι­στικό της κυβέρνησης Δηλιγιάννη ήταν ότι τα μέλη της ανα­λάμβαναν για πρώτη φορά την ευθύνη τής διακυβέρνησης και συμπεριφέρονταν σαν μαθητευόμενοι μάγοι. Έλειπε η εμπειρία, που τουλάχιστον εκείνη την περίοδο ήταν καθορι­στική, προκειμένου να δοθούν συγκροτημένες απαντήσεις στα σοβαρά προβλήματα που αντιμετώπιζε η Ελλάδα.

Η νέα κυβέρνηση είχε επιπλέον να διαχειριστεί τις σχέσεις του ελ­ληνικού Δημοσίου με τους ξένους ομολογιούχους. Για τον λόγο αυτό δημιουργήθηκε με νόμο μια ιδιαίτερη Οικονομική Αρχή, η οποία παρουσιαζόταν ως αυτόνομη και ανεξάρτητη, και ονομαζόταν «Διοικητικό Συμβούλιο της Υπηρεσίας του Δημοσίου Χρέους».

Η κακή πρακτική αυτής της διαχείρισης και ο βλακώδης από τη μεριά της Ελλάδας ελληνοτουρκι­κός πόλεμος που μεσολάβησε το 1897, οδήγησαν τη χώρα στα χέρια του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου, μετά και την επιβολή της τεράστιας πολεμικής αποζημίωσης που ανα­γκάστηκε να πληρώσει η χώρα μας στην Τουρκία, η οποία ανερχόταν στο αστρονομικό για την εποχή και τις δυνατό­τητες μας ποσό των 4.000.000 τουρκικών λιρών.

Η Ελλάδα υποχρεώθηκε να λάβει ακόμα ένα δυσβάσταχτο δάνειο, με συνέπεια να εκχωρήσει αυτό που αρνιόταν πριν, τη διανομή των πλεονασμάτων υπεγγύων προσόδων, με απλά λόγια τις κρατικές εισπράξεις, κυρίως από τα μονοπώλια στο αλάτι, το πετρέλαιο, τον καπνό, τα σπίρτα και τα τραπουλόχαρτα... Εισπράξεις που απέδιδε η χώρα μας από τότε έως και το 1981, που μπήκαμε στην EOK!

Το σκηνικό θυμίζει κάτι από το πα­ρόν αφαιρώντας -ευτυχώς- τον επεισοδιακό ελληνοτουρ­κικό πόλεμο του 1897. Οι ομοιότητες είναι πολλές. Ακόμα και οι «επιτυχημένες»διεξαγωγές των Ολυμπιακών Αγώνων μοι­άζουν να είναι σημαδιακές. Μια Ελλάδα υπό διεθνή οικονομι­κή επιτήρηση. Όσο κι αν δεν είναι ευχάριστο, είναι ένα έργο που έχουμε ξαναδεί και στο παρελθόν. Σήμερα βιώνουμε τα πρώτα επεισόδια αυτής της «νέας εποχής» για τη χώρα.

Το Κρητικό Ζήτημα

Αφορμή για τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 υπήρξε το λεγόμενο Κρητικό Ζήτημα, το οποίο βάραινε εκτός των άλλων τις πλάτες της κυβέρνησης Δηλιγιάννη, που κλήθηκε να το αντιμε­τωπίσει. Η υπό οθωμανική κατοχή Κρήτη αντιμετώπιζε μια σειρά προβλημάτων που σχετίζονταν με τον πόθο της ανεξαρτησίας της, αλλά και τη διοίκηση της. Ο χριστιανοί Κρητικοί έφταναν το 80% του πληθυσμού του νησιού. Τις εξελίξεις στο νησί παρακο­λουθούσαν από κοντά και οι Μεγάλες Δυνάμεις, μιας και αυτές συναρτούνταν με το λεγόμενο «Ανατολικό Ζήτημα».

Η Σύμβαση της Χαλέπας, που είχε προηγηθεί, άφηνε πολλά άλυτα προβλήματα -τα περισσότερα εσωτερικής διοίκησης-, κυρίως, όμως, το ελλιπέστατο εκλογικό σύστημα, όπως επεσήμανε τότε και ο νεαρός πολιτευόμενος Ελευθέριος Βενιζέλος. Επρόκειτο για ένα σύστημα που αποσκοπούσε στην έξαψη των πολιτικών παθών, κι όπως εύστοχα τονίζει ο Βενιζέλος, «εις την κατάστασιν αυτήν συνεβάλετο το ισχύον ελαττωματικότατον εκλογικό σύστημα, καθ' ό το ήμισυ των βουλευτών ανανεούτο κατ' έτος, εκλεγόμενον υπό εκλεκτόρων, δημογερόντων καλουμένων, εκλεγμένων και τούτων δι' ελαττωματικώτατου και ανομοιόμορφου συστήματος όπερ έδιδεν χώραν εις πλείστα εκλογικά όργια, εξ' ού η εκάστοτε βουλή δεν εξεπροσώπει ούτε την γνησίαν, ούτε την ταυτόχρο-νον εκδήλωσιν της βουλήσεως της χώρας».

Ήταν προφανές ότι η Πύλη με αυτό το εκλογικό σύστημα επεδίωκε να ταπεινώσει τον κρητικό λαό εμπλέκοντας τον σε μια διαρκή εκλογική διαμάχη που συντηρούσε και ιδεολογικά χαρακτηριστικά, μιας και χωρι­ζόταν σε φιλελεύθερους και συντηρητικούς. Σε νέα φάση μπήκε το Κρητικό Ζήτημα το 1895. με την τοποθέτηση στη διοίκηση του νησιού τού Καραθεοδωρή Πασά από τον Σουλτάνο.

Την τοποθέ­τηση αυτή χαιρέτισαν οι χριστιανοί της Κρήτης με ενθουσιασμό. Ο Κάρα θεοδωρής, ωστόσο, βρέθηκε μπροστά σε μιαν οικονομική παρακμή που οφειλόταν στις σπατάλες του προηγούμενου Μαχ­μούτ Πασά. Ο περιορισμός της σπατάλης έπρεπε να αντιμετωπι­στεί άμεσα με κατάργηση θέσεων και αργομισθιών, με μέτρα δη­λαδή που έπλητταν τους Τουρκοκρητικούς κατοίκους. Οι μεταρ­ρυθμίσεις του Καραθεοδωρή εξόργισαν τους Τουρκοκρητικούς, που βάλθηκαν να καταστήσουν αδύνατη τη διακυβέρνηση του νησιού.

Άρχισαν να δολοφονούνται χριστιανοί πρόκριτοι και να σημειώνονται κάθε λίγο ταραχές. Αντιμέτωπος με αυτή την κατά­σταση, η οποία δεν μπορούσε να τεθεί υπό έλεγχο, παραιτήθηκε τον επόμενο από τον διορισμό του χρόνο, μιας και δεν μπορούσε να εφαρμόσει τις διοικητικές επί το πλείστον μεταρρυθμίσεις που είχε προτείνει.

Ακολούθησαν δυο απόπειρες τοποθέτησης ενός Οθωμανού κι ενός χριστιανού καθ' υπόδειξη των Μεγάλων Δυνά­μεων, δίχως αποτέλεσμα. Η κατάσταση ήταν έκρυθμη και οι Κρη­τικοί είχαν ξεσηκωθεί ζητώντας φανερά την αυτονομία τους. Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία, Ιταλία και Αυστρία έστειλαν από ένα πλοίο, προκειμένου να προστατέψουν τους υπηκόους τους. Με αυτή τη λογική θέλησε να στείλει ένα δικό της πλοίο και η Ελλά­δα, ωστόσο εμποδίστηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις. Παρά ταύτα, μέσω ιδιωτικής πρωτοβουλίας, η Κρήτη λάμβανε βοήθεια από την Ελλάδα.

Οι Δυνάμεις μετά από αυτές τις εξελίξεις προσπάθησαν να πείσουν τον Σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ να δώσει περισσότερα προνόμια στην Κρήτη. Ο Σουλτάνος από τη μια δέχτηκε να είναι ο διοικητής του νησιού πάντα χριστιανός και να διορίζεται με τη σύμφωνη γνώμη των Μεγάλων Δυνάμεων, κι από την άλλη παρό­τρυνε τους ομόθρησκους του να προβαίνουν σε ολοένα και προ­κλητικότερες ενέργειες.

Ελληνοτουρκικός Πόλεμος

Τα πράγματα ήλθαν στο μη περαιτέρω όταν στις 24 Ιανουαρίου 1897 οι μουσουλμάνοι προέβησαν σε σφαγές χριστιανών στα Χανιά. Ο Δηλιγιάννης, παρά τη δεινή και αξιοθρήνητη θέση της χώρας, υπέκυψε πράττοντας επιπόλαια στη λαϊκή απαίτηση αλλά και στη δημαγωγική του κλίση, στέλνοντας ελληνικές ένοπλες δυνάμεις στο νησί, πράγμα που για την Πύλη σήμαινε αιτία πολέμου. Ενός πολέμου που θα έπρεπε να είχε αποκλειστεί λόγω αντικειμενικών συνθηκών.

Χαρακτηριστικό της κατάστασης του στρατεύματος της χώρας, πέρα από την οικονομική διάλυση, ήταν οι οικτρές του ελλείψεις. «Ένοπλο συρφετό» αποκαλούσε ο στρατηγός και κατοπινός δικτάτορας Θεόδωρος Πάγκαλος τις ένοπλες δυνάμεις του κρατιδίου. «Η κατάσταση του στρατού ήταν οικτρά... Τα στελέχη του πεζικού, εκτός ολίγων, ήσαν τελείως αμαθή και ανίκανα. Η μεγίστη πλειοψηφία των ανωτέρων αξιωματικών απετελείτο από αγαθούς τύπους, των οποίων η στρατιωτική μόρφωσις περιορίζετο εις την τακτικήν της καταδιώξεως, ληστών, φυγόδικων και ζω-οκλεπτών... Αυτός ήτο ο στρατός, δια του οποίου η ανεκδιήγητος εκείνη κυβέρνησις, ενόμιζεν ότι θα νικήσει την Τουρκική Αυτοκρα­τορία...».

Η πρώτη τουφεκιά έπεσε στις 6 Απριλίου 1897 και οι συγκρού­σεις τερματίστηκαν με την ταπεινωτική ήττα της Ελλάδας στις 8 Μαΐου του ίδιου χρόνου.

Τα ελληνικά σύνορα της εποχής εκείνης διέγραφε η μεθοριακή γραμμή που άρχιζε από την Άρτα και διέτρεχε έως τις νοτιοανατο­λικές πλαγιές του Ολύμπου. Οι Οθωμανοί παρέταξαν απέναντι στις ελληνικές δυνάμεις μια στρατιά που αποτελούσαν 1200 στρατι­ώτες του πεζικού καπ.3θο ιππείς, υπό τη διοίκηση του Εμέτ Πασά και Γερμανών συμβούλων. Οι ελληνικές δυνάμεις αποτελούνταν από 54-000 πεζούς και 500 ιππείς, με επικεφαλής τον διάδοχο Κωνσταντίνο...

Κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών, μόνο η τα­ξιαρχία του συνταγματάρχη Σμολένσκη κατάφερε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, κι ενώ ο Σμολένσκης έλαβε διαταγή από τον Κωνσταντίνο να κρατήσει το πέρασμα των Θερμοπυλών, προ­κειμένου να αντιμετωπίσει την προέλαση του τουρκικού στρατού στην Αθήνα, επενέβησαν οι Μεγάλες Δυνάμεις και μας έσωσαν από το ολοκληρωτικό φιάσκο!...

Είναι θλιβερό να διηγείσαι δυσάρεστα γεγονότα που θίγουν την εθνική μας αξιοπρέπεια, ωστόσο είναι και αναγκαία διδακτικό, ώστε, έστω και την ύστατη στιγμή, να λάβουμε τα κατάλληλα μα­θήματα από την ίδια μας την Ιστορία. Μια αιτία για την οποία σύρ­θηκε τότε η Ελλάδα σ¹ αυτό τον ανόητο πόλεμο ήταν και ο κομμα­τισμός, αυτός ο καρκίνος της χώρας, που ακόμα και σήμερα κατα­τρώει τα σωθικά της πατρίδας μας, με δική μας πλέον -τεράστια- ευθύνη!

Τα λεφτά από την Ελβετία

του Πάσχου Μανδραβέλη, Καθημερινή 5/2/2014

Πάει κι αυτό! Μετά την Τράπεζα της Ανατολής, τα αμύθητα ορυκτά πλούτη (τα οποία φυσικά δεν πρέπει να εξορύξουμε, γιατί θα χαλάσουν κανένα αρχέγονο δάσος), τους υδρογονάνθρακες και χίλιες δυο άκοπες λύσεις «που θα λύσουν διαπαντός το πρόβλημα της χώρας» χάσαμε και το όνειρο της φορολόγησης των ελληνικών καταθέσεων στην Ελβετία. Οπως έγραφε χθες η «Καθημερινή» «η υπουργός Οικονομικών της Ελβετίας απέκλεισε την περίπτωση φορολόγησης κρυφών ελληνικών καταθέσεων στις ελβετικές τράπεζες κατά τη σημερινή συνάντησή της με τον Γ. Στουρνάρα. "Πρέπει να κινηθούμε προς άλλη κατεύθυνση και αυτό θα κάνουμε" δήλωσε η κ. Εβελιν Σλουμπφ, εξανεμίζοντας τις όποιες ελπίδες της ελληνικής πλευράς για έστω και περιορισμένα οφέλη από τη φορολόγηση των καταθέσεων» (4/2/2013).

Βεβαίως η Τράπεζα της Ανατολής ήταν άλλης τάξης «ελπίδα», από την πραγματική προοπτική της φορολόγησης των καταθέσεων που έχουν κάποιοι Έλληνες στην Ελβετία. Το πρώτο ανήκει στη μυθολογία των «Ελ» και το δεύτερο αφορά πραγματικά λεφτά. Η ομοιότητά τους όμως έχει να κάνει με το πόσες ελπίδες επενδύουμε και στα μεν και στα δε. Δηλαδή, τα λεφτά που έχουν Έλληνες στην Ελβετία είναι πραγματικά, αλλά αφενός κάποια είναι νομίμως αποκτηθέντα (από δραστηριότητες Ελλήνων στο εξωτερικό) και αφετέρου είναι πολύ λιγότερα από εκείνα που φαντάζονται πολλοί και σίγουρα δεν θα λύσουν το πρόβλημα της χώρας. Χρήσιμα είναι, ειδικά αυτές τις εποχές, αλλά οι φόροι που αντιστοιχούν φτάνουν δεν φτάνουν για να λειτουργήσει το πολυδάπανο ελληνικό κράτος κανένα μήνα. Τα λεφτά που έφυγαν για Ελβετία κατά τη μεγάλη έξοδο των καταθέσεων μετά το 2010 είναι 2,5 δισ.

Μην παρεξηγηθούμε: η κυβέρνηση οφείλει να κάνει τα πάντα ώστε να φορολογηθούν τα αφορολόγητα, έστω για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης. Πρέπει όμως να παρατηρήσουμε δύο πράγματα. Πρώτον: ζούμε σε μια πολύπλοκη διεθνή πραγματικότητα που δεν συμβαδίζει πάντα με τις επιθυμίες μας. Επομένως όσοι διακηρύσσουν ότι θα λύσουν «εδώ και τώρα» τα προβλήματα ή ψεύδονται ή δεν ξέρουν τι λένε. Εκτός από τις επιθυμίες μας υπάρχουν και οι προτεραιότητες των άλλων. Μπορεί να είναι ανήθικες, κακές ψυχρές κι ανάποδες, αλλά δεν παύουν να είναι πραγματικές. Και η Ελβετία έχει προτεραιότητα να προστατεύσει το τραπεζικό της απόρρητο. Η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει πολλά μόνη της. Μπορεί, όμως, να κινηθεί συντεταγμένα με τους υπόλοιπους εταίρους, ώστε να υπάρξει μια πανευρωπαϊκή λύση που θα φέρει λεφτά και στα δικά μας ταμεία.

Δεύτερον: ακόμη κι αν πάρουμε τα λεφτά της Ελβετίας το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας δεν θα λυθεί. Αυτό απαιτεί την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Αυτή είναι μια έννοια που όλοι πιπιλίζουν, ειδικά εκείνοι που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτε. Για κάθε πρόταση αλλαγής των κατεστημένων δομών της οικονομίας εφευρίσκεται μια καταστροφή· της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, των ταμείων, του πολιτισμού κ.λπ.

Πρέπει, λοιπόν, να το πάρουμε απόφαση: παραγωγική ανασυγκρότηση δεν γίνεται, κάνοντας τα ίδια. Οι «μπαμπούλες» που ορθώνονται σε κάθε πρόταση απελευθέρωσης, είναι για να ακυρωθεί κάθε προσπάθεια ανασυγκρότησης. Επομένως όσο κλωθογυρίζουμε γύρω από κάποιο «λαχείο» που θα μας σώσει και δεν προχωράμε σε πραγματικές και βαθιές μεταρρυθμίσεις, χάνουμε χρόνο. Και ανθρώπους...

Αντιγερμανισμός και αντιγραφή διδακτορικού

του Κωστή Λυμπουρίδη, 30/8/2013

Τον τελευταίο καιρό, ο κ. Χατζημαρκάκης, ομογενής Ευρωβουλευτής εκ Γερμανίας,προσπαθεί να πείσει την ελληνική κοινή γνώμη ότι η αφαίρεση του διδακτορικού του από το Πανεπιστήμιο της Βόνης (αφού διαπιστώθηκε ότι το μισό περίπου ήταν προϊόν αντιγραφής) ήταν αποτέλεσμα της σκληρής κριτικής που άσκησε ο ίδιος στη γερμανική κυβέρνηση αναφορικά με το θέμα της ελληνικής διάσωσης. Είναι όμως έτσι;

Καταρχήν ο ίδιος αποκρύπτει (και η ελληνική κοινή γνώμη είναι εύκολο να αγνοεί) ότι δεν αφαιρέθηκε μόνο το δικό του διδακτορικό, αλλά και άλλων Γερμανών πολιτικών την ίδια περίοδο. Μεταξύ αυτών, της αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Silvana Koch-Mehrin, του πρώην Υπουργού Πολιτισμού του Κρατιδίου της Κάτω Σαξονίας Bernd Althusmann, της επίσης ομογενούς Margarita Mathiopoulos, αλλά και του πρώην Υπουργού Άμυνας Karl-Theodor zu Guttenberg.

Κατά δεύτερον, ο ίδιος εμμέσως έχει παραδεχτεί ότι το διδακτορικό του είναι προϊόν αντιγραφής, δηλώνοντας ότι… το Πανεπιστήμιο είναι συνυπεύθυνο γι’αυτό!

Στην πρώτη του θητεία στο Ευρωκοινοβούλιο (2004-2009), ο Χατζημαρκάκης ήταν άγνωστος στην Ελλάδα και ο ίδιος δεν ασχολούνταν με θέματα ελληνικού ενδιαφέροντος. Όταν ξέσπασε η ελληνική κρίση, μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2009, άρχισε να εμφανίζεται στα ΜΜΕ λάβρος (και δικαίως) κατά των Κυβερνήσεων Καραμανλή που εκτροχίασαν τα δημοσιονομικά. Συγκεκριμένα έλεγε ότι «ο Αλογοσκούφης είναι απατεώνας» και «ο Καραμανλής είναι εγκληματίας και πρέπει να πάει φυλακή». Ας δούμε όμως τη στάση του από τον Απρίλιο του 2010, οπότε η Ελλάδα μπήκε στο Μηχανισμό Διάσωσης ως τον Ιούλιο του 2011, οπότε αφαιρέθηκε το διδακτορικό του, μήπως και βρούμε τον «σκληρό αντιγερμανισμό» που οδήγησε στην αφαίρεση του διδακτορικού του (μέσω ποιού μηχανισμού άραγε;).

• Τον Μάιο του 2010, μόλις ψηφίστηκε το Πρόγραμμα Σταθερότητας,δήλωνε: «Η Βουλή των Ελλήνων αποφάσισε σήμερα να αποδεχθεί το αναγκαίο Πρόγραμμα Σταθερότητας. Κόμματα και βουλευτές αναγνώρισαν ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για συγκρούσεις και διαφωνίες αυτή τη στιγμή, άλλα ανάγκη για γερή συνεκτικότητα. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ., ο ΛΑ.Ο.Σ. και οι βουλευτές έδειξαν ωριμότητα και ευθύνη στην ανάγκη, δηλώνοντας έτσι υπευθυνότητα! Η Νέα Δημοκρατία, η οποία προκάλεσε τη σημερινή οικονομική κρίση με την παραποίηση στοιχείων του εθνικού προϋπολογισμού, εμμένει σε μια ανεύθυνη στάση της αντιπολίτευσης.».
• Τον Μάιο του 2010 επίσης, δηλώνει ευγνώμων προς την Καγκελάριο Μέρκελ.
• Μετά από σκληρές δηλώσεις της Καγγελαρίου Μέρκελ για την Ελλάδα, το Νοέμβριο του 2010, δήλωνε ο Χατζημαρκάκης: «Ανεξαρτήτως αν οι υψηλοί τόνοι της καγκελαρίου δεν ευνοούν την ενίσχυση της αξιοπιστίας του κοινού ευρωπαϊκού νοµίσµατος ή τη θωράκιση της ευρωζώνης, η Ελλάδα οφείλει να προβεί το συντομότερο σε πραγματικές διαρθρωτικές αποφάσεις, ιδιαίτερα στον κλάδο της επιχειρηματικότητας, ώστε να εξασφαλίσει τη δική της οικονομική λύση και σωτηρία μετά το 2013».
• Τον Φεβρουάριο του 2011 δήλωνε ο ίδιος: Οι ευρωβουλευτές του FDP στηρίζουν Μέρκελ.

Πού είναι η κριτική; Πού είναι η σκληρή γραμμή; Μετά την αφαίρεση του διδακτορικού του, η γραμμή αλλάζει:

• Πέθανε η λογική στο Βερολίνο (Ιανουάριος 2012)
• «Την ώρα μιας ορατής κατάρρευσης, ένα σημαντικό μέρος της Γερμανικής πολιτικής ηγεσίας με μια συμπεριφορά ψυχαναγκαστικής εμμονής, κρατά όλη την Ευρώπη σε ομηρία». (Ιανουάριος 2012)
• Πρωτοβουλία για Διεθνές Ινστιτούτο εκμάθησης της Ελληνικής Γλώσσας (Μάρτιος 2012) .

Με βάση τα παραπάνω, είναι σαφές τι έχει συμβεί και αν η κότα έκανε το αβγό ή το αβγό την κότα. Αν, παρά ταύτα, ο κ. Χατζημαρκάκης θέλει να μας πείσει ότι οι αντιγερμανικές του δηλώσεις οδήγησαν στην αφαίρεση του διδακτορικού του (και όχι το αντίθετο), θα πρέπει να μας εξηγήσει:

• Βάσει ποιού μηχανισμού η Γερμανική Κυβέρνηση παρεμβαίνει στα Πανεπιστήμια της χώρας και ζητεί κατά το δοκούν αφαίρεση διδακτορικών;
• Για ποιο λόγο αφαιρέθηκαν διδακτορικά και από άλλους 5 συναδέλφους του Γερμανούς πολιτικούς; Για αντιγερμανικές δηλώσεις;
• Για ποιο λόγο οι «αντιγερμανικές του δηλώσεις» που οδήγησαν στην αφαίρεση του διδακτορικού του έπονται, και δεν προηγούνται, της αφαίρεσης;

Μέχρι να μας εξηγήσει αυτά, εμείς θα πιστεύουμε μια πιο απλή εξήγηση: Ότι με την αφαίρεση του διδακτορικού του, τελείωσε η πολιτική καριέρα του στη Γερμανία, όπως και των ομοιοπαθών Γερμανών συναδέρφων του και πως αποφάσισε να τη συνεχίσει στην Ελλάδα, εκτιμώντας, όχι άδικα, ότι το ελληνικό κοινό θα πιστέψει το παραμύθι με τον φτωχό πλην τίμιο μετανάστη που τόλμησε να κάνει κριτική στην Καγκελάριο Μέρκελ και αυτή τον συνέτριψε κάτω από τη ναζιστική της μπότα…

Όσα παίρνει ... κι όσα φέρνει ο άνεμος

Καλά, εμείς πού ζούμε;;

της Ισμήνης

Η κόρη μου  ζει χρόνια στη Αγγλία  και μάλιστα στο Λονδίνο. Δεν έφυγε με την κρίση αλλά όταν πήγε για το μεταπτυχιακό της, της άρεσε και αποφάσισε ότι καλή η Ελλάδα, καλή η οικογένεια, όλα καλά  του τόπου της  απλά εκεί  ήτανε καλύτερα, εκεί ήθελε να ζήσει και να σταδιοδρομήσει.

Καλά μη νομίσετε ότι πέταξα τη σκούφια μου με την απόφασή της, αλλά ... στο τέλος υποκύψαμε στην θέλησή της! Μετά από τόσα χρόνια φρονώ ότι πολύ καλά έκανε, με γνώμονα βέβαια και  τις σημερινές συνθήκες όπως  έχουν  διαμορφωθεί στη χώρα μας.

Παντρεύτηκε, έκανε και ένα παιδάκι, πήρανε κι ένα σπιτάκι  με  δάνειο από την εκει  Τράπεζα!  Αλλά βέβαια δεν είναι όλα  θαυμάσια, πάντως καλύτερα από εδώ!

Στην Αγγλία, όσοι δεν το ξέρετε, υπάρχει ένα περίεργο καθεστώς γενικά με την ιδιοκτησία. Ό,τι αγοράσεις ανήκει για 99 χρόνια στην Βασίλισα, έκτός και αν έχεις εξαγοράσει αυτό το δικάιωμα κλπ. κλπ.  Και για να πω την αλήθεια, είναι τόσο μπερδεμένο που δεν το έχω πολυκαταλάβει, αλλά σε χοντρικές γραμμές αυτό ισχύει. Ανάλογα δε με τα χρόνια που απομένουν, από τη στιγμή που έκανες την αγορά, μέχρι τα 99 για να παριέλθει στην κατοχή του στέμματος, διαμορφώνονται και οι τιμές αγοροπωλησίας  των σπιτιών. 

Μετά από κάμποσα χρόνια, διαπίστωσαν οι Εγγλέζοι, άπειροι γαρ τότε, ότι  τους μένουν μόνο 60 χρόνια  αυτής της περίεργης ιδιοκτησίας, άρα πρέπει  να εξαγοράσουν περισσότερα χρόνια μήπως και κάποια στιγμή μπορέσουν  με το αντίστοιχο τίμημα βέβαια, να πετάξουν τη βασίλισσα από το σπίτι τους!

Απευθύνθηκαν στην Τραπεζα που ήδη έχουν το  στεγαστικό δάνειο για συμπληρωματικό ποσό. Η Τράπεζα, πολύ σωστά άρχισε να ζητά χαρτιά, χαρτάκια, συμβόλαια, εγγυήσεις και ένα σωρό πιστοποιητικά από τις δουλειές  του ζευγούς, για να προχωρήσει στις διαδικασίες. Μετά από 1 μήνα, ζητά από την κόρη μου ληξιαρχική πράξη γάμου, διότι χρησημοποιεί 2 επίθετα, το ελληνικό και το αγγλικό του συζύγου της.

Η κόρη μου τους στέλνει μεταφρασμένη την ληξιαρχική πράξη γάμου, διότι ο γάμος έγινε στην Αθήνα και έχει δηλωθεί στο ελληνικό ληξιαρχείο. Μετά όμως από 1 εβδομάδα της ζητάνε την πρωτότυπη ληξιαρχική πράξη, η οποία είναι στα ελληνικά και απορεί η κόρη μου σε τι θα τους χρησημεύσει.

Όλα αυτά σε τηλεφωνική συνενόηση βέβαια και η κόρη μου πλέον αγανακτισμένη κατηγορεί μέσω της αρμοδιας υπαλλήλου την Τράπεζα  για κωλυσιεργεία, για μη επαγγελματική αντιμετώπιση, χρονοβόρο διαδικασία με ένα σωρό χαρτιά τα οποία θα μπορούσαν να τα έχουν ζητήσει αμέσως και όχι  κάθε εβδομάδα να ζητάνε και ένα χαρτί! 

Η υπάλληλος ζητά συγνώμη κλείνει το τηλέφωνο, την  ξαναπαίρνει  σε μισή ώρα, της ζητά εκ νέου συγνώμη εκ μέρους της Τράπεζας, της εμβάζουνε ψυχική αποζημίωση λόγω κωλυσιεργείας της Τράπεζας 45  λίρες, τη ρωτάει αν θέλει να πάει δικαστικώς  χωρίς να  πληρώσει έξοδα και να απαιτήσει μεγαλύτερο ποσό και τη διαβεβαιώνει ότι εντός 3 ημερών θα έχει τη θετική της απάντηση!

Καλά εμείς σε πιά χώρα ζούμε;