Αφήστε μας να θάψουμε τους φίλους μας

του Θανάση Μαυρίδη, capital.gr, 20/2/2014

Δεν μπορώ να προσπεράσω τόσο απλά τη χυδαιότητα με την οποία ένα μέρος των ... επαναστατών του πληκτρολογίου αντιμετώπισε χτες το θάνατο του Στέλιου Σταυρίδη. Και φρόντισαν να κάνουν τη ρυπαρή παρουσία τους έντονα αισθητή στα λεγόμενα social media. Γεγονός που ανάγκασε κάποιους επώνυμους του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο κ. Παπαδημούλης, να πάρουν αποστάσεις. Είναι όμως αργά για κάτι τέτοιο. Ο φασισμός δεν έχει μόνο το πρόσωπο του Κασιδιάρη! 

Η αριστερά κέρδισε κάποτε την ιδεολογική μάχη διότι είχε το ηθικό πλεονέκτημα σε σχέση με τους νικητές στο πεδίο της μάχης. Έχασαν στη μάχη των όπλων, αλλά δεν πρόδωσαν τις ανθρώπινες αξίες τους και παρά το γεγονός ότι αυτοί ήσαν που βρισκόντουσαν υπό πίεση. Η δεξιά κέρδισε στον Γράμμο, αλλά έχασε στα κολαστήρια της ΕΣΑ, στα ξερονήσια, στις φτωχογειτονιές της Αθήνας. Η ασύμμετρη βία που χρησιμοποίησε σε βάρος των ηττημένων είχε τις συνέπειές της... 

Κύριε Παπαδημούλη, ο χώρος σας έχει χάσει το ηθικό αυτό πλεονέκτημα εδώ και καιρό. Οι δικοί σας άνθρωποι χρησιμοποιούν πλέον ασύμμετρη βία σε βάρος των ιδεολογικών αντιπάλων τους. Στα social media, στους χώρους εργασίας, στις γειτονιές των αστικών κέντρων. Το "ψόφα" είναι το μήνυμα που εσείς επιτρέψατε να καλλιεργηθεί. Η "καλή βία" δεν ανακαλύφθηκε από την Χρυσή Αυγή! Σπείρατε το μίσος, μην παραπονιέστε γι αυτό. 

Ο Στέλιος Σταυρίδης δεν κατόρθωσε να σταθεί όρθιος, νικημένος από την επάρατη νόσο. Το τι μηνύματα μίσους γράφτηκαν χτες, δεν περιγράφεται. Μπορεί κάποιος να διαφωνεί ιδεολογικά με κάποιον, αλλά η σπίλωση νεκρού ήταν θανάσιμο αμάρτημα από την αρχαιότητα. Συνεχίστε να διαφωνείτε, όσοι θέλετε και όσο θέλετε. Αφήστε μας όμως πρώτα να θάψουμε τους φίλους μας...