της Λώρης Κέζα, ΒΗΜΑ, 13/1/2015
Εκεί που σταματά ο πολιτικός λόγος αρχίζει η επίκληση των συναισθημάτων. Ο Αντώνης Σαμαράς πάει απευθείας στην καρδιά, στον νυν και αεί του νεοέλληνα. Πάει στο θρησκευτικό συναίσθημα. Βλέποντας τους αντιπάλους να έχουν σταθερό προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις, αρχίζει την αγιαστούρα και τα σταυροκοπήματα.
Ας δούμε τι δήλωσε ο εν Χριστώ αδελφός Αντώνιος: «Ορισμένοι ζητούν να κατεβάσουμε τις εικόνες στους δημόσιους χώρους. Από τη Βουλή και τα δημαρχεία μέχρι τα δημόσια καταστήματα και τα υπουργεία. Και, βεβαίως, και στα σχολεία μας. Αυτές οι εικόνες δεν θα κατέβουν ποτέ. Ο ελληνικός λαός πιστεύει. Και αυτή είναι η πιο ξεκάθαρη απάντηση σε εκείνον που τόλμησε να μου πει ότι θα πρέπει να κατεβάσουμε τις εικόνες».
Υπάρχει άραγε απάντηση με λογική τεκμηρίωση στο ερώτημα «τι εξυπηρετούν τα εικονίσματα στα δημόσια κτήρια;».
Η εποχή προσφέρεται για συζητήσεις συμψηφισμών, όπου οι μουλάδες συγκρίνονται με μητροπολίτες. Παρένθεση: είναι εντελώς λάθος η σύγκριση καθώς ακόμη και ο πιο οπισθοδρομικός μητροπολίτης δεν προτρέπει σε δολοφονία των απίστων.
Η εποχή προσφέρεται για συζητήσεις περί διαχωρισμού κράτους και εκκλησίας. Παρένθεση: θα ήταν καλύτερα η επιλογή να ήταν ιδεολογική και όχι επιλογή ανάγκης, πάνω στην οικονομική κρίση, εστιάζοντας σε λεπτομέρειες όπως η μισθοδοσία των κληρικών.
Ο Αντώνης Σαμαράς ξέρει τι κάνει. Πολιτεύεται στη χώρα όπου απέτυχε ο θεσμός του πολιτικού γάμου, όπου είναι σύνηθες και αποδεκτό να ξοδεύει ο πιστός όσα δεν έχει για μια βάφτιση, όπου ο στρατός κουβαλά τον επιτάφιο, όπου κάθε επίσημη εκδήλωση έχει και το θυμιατό της. Τα εικονίσματα πέραν των άλλων είναι κομμάτι της παράδοσης και της αισθητικής.
Το μόνο που δεν υπολόγισε σωστά ο Σαμαράς είναι ότι ο μέγας αντίπαλος άρχισε παρτίδες με χίλια πετραχήλια. Ο Αλέξης Τσίπρας και συνομιλεί με τον αρχιεπίσκοπο και πήγε στον Αγιον Ορος και ξαμόλησε περιστέρι στον αγιασμό των υδάτων.
Το ζητούμενο: θα ήταν πιο χρήσιμος στην κοινωνία και στην πολιτική ζωή ο Σαμαράς (κατ' επέκταση και ο Τσίπρας) αν άφηναν στην ησυχία του το θυμικό του ψηφοφόρου.
Μια πολιτική συζήτηση για τα δημόσια κτήρια θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον αν εστίαζε στα παράλογα ενοίκια που δίνει το κράτος για να στεγάσει τις υπηρεσίες του ενόσω τα κρατικά κτήρια σαπίζουν παρατημένα.
Θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον αν γινόταν χαρτογράφηση για τη χρήση των δημοσίων κτηρίων - πολύ πρόσφατα μάθαμε ποια νεοκλασικά έχουν γίνει κατοικίες υπαλλήλων του υπουργείου Πολιτισμού.
Θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον αν εφαρμοζόταν νόμος για την αξιοποίηση των σχολαζουσών κληρονομιών - κτήρια φαντάσματα ασχημαίνουν τις πόλεις χωρίς κανείς να ασχολείται επί δεκαετίες.
Αυτές είναι κάποιες από τις παραμέτρους σε μια πολιτική συζήτηση για τα δημόσια κτήρια. Αφού όμως ο Αντώνης Σαμαράς απευθύνεται στο θυμικό, περιμένουμε να μιλήσει και για τον Ολυμπιακό. Για να συγκινήσει τους 2.040.356 οπαδούς των πειραιωτών.
