του Βασίλη Αγγελικόπουλου, Καθημερινή, 1/1/2015
Δηλαδή δροσεροί ψηφίζουν το κόμμα του Καμμένου; Και άρα θα ωφεληθεί αν αυτοί «κλειδώσουν τους παππούδες στα σπίτια, για να μην πάνε να ψηφίσουν»; Δηλαδή δροσεροί ψήφισαν Χαϊκάλη, Ραχήλ και άλλα τέτοια αστέρια που περιλάμβανε η αποσυντεθείσα κοινοβουλευτική του ομάδα;
Πάλι καλά που έμεινε στο κλείδωμα των ηλικιωμένων στο σπίτι. Θα μπορούσε να προτρέψει τι το λυσιτελέστερον -ποντικοφάρμακο στο τσάι, λ.χ., ή έκθεση στη βεράντα για δυο τρεις ώρες τώρα με το ψοφόκρυο. Δεν ξέρεις όμως. Το κλείδωμα το πρότεινε στην Τρίπολη. Στη Σπάρτη μπορεί να θυμηθεί και τον Καιάδα.
Να πιστέψουμε ότι είναι τόσο «καθυστερημένοι» αυτοί οι πολιτικοί αρχηγοί; Αυτοί οι κωλοπετσωμένοι της ψηφοθηρίας, με τόσους επιτελείς ολόγυρά τους να τους συμβουλεύουν, ηγέτες αυτοί κομμάτων που διεκδικούν την εξουσία; Δεν ξέρουν αυτοί σε ποιον λαό απευθύνονται; Διότι κάτι τέτοιο υπονοούν όσοι τους κατηγορούν για μαυρογιαλουρισμό, για παρωχημένο πολιτικό λόγο, για μουχλιασμένες ιδέες και προεκλογικές πρακτικές. Που κολακεύουν ώς και τους συλλόγους κυνηγών, που καθησυχάζουν τους εικονολάτρες δημοσίων κτιρίων, που απελευθερώνουν περιστερές και τουίτηδες, που πλασάρονται ως αρκουδιάρηδες με το νταούλι ενώ η αρκούδα-Ευρώπη ανασκελώνεται στο πρόσταγμά τους «πώς κοιμάται ο γέρος με τη γρια». Αυτοί δεν ξέρουν με τι λογιώ κοινωνία έχουν να κάνουν;
Θριαμβολογούν στη Ν.Δ. που έβαλαν τον Φορτσάκη στο Επικρατείας τους. Ετσι αποδεικνύουν την πραγματική έγνοια τους για τα πανεπιστήμια. Ο πρώτος πρύτανης που τόλμησε να επιχειρήσει το αυτονόητο για προστασία του ιδρύματός του, κι αμέσως τον ξερίζωσε η κομματίλα -και μάλιστα ποια; Αυτή που υποτίθεται ότι επικροτεί το έργο το οποίο αυτός φιλοδόξησε (απλώς, μέχρι τώρα) να κάνει. Τουλάχιστον η αριστερή κομματίλα επιβράβευε με πολιτικά οφίτσια και συνεχίζει να επιβραβεύει πανεπιστημιακούς που πρώτα ξεζουμίστηκαν να υπηρετούν τις ορέξεις και σκοπιμότητές της στα ΑΕΙ. Εξ ου και βλέπεις διαλάμψαντες πρυτάνεις όπως ένας Πελεγρίνης ή ένας Ανεμομυλόπουλος να «τιμώνται» σε ψηφοδέλτια Ευρωβουλής ή Επικρατείας. (Για Τσουκαλάδες-τώρα-στα-στερνά, άσε καλύτερα. Μην επανενεργοποιηθούν, Βαγγελίστρα μου, και τίποτα Ψυχογραφίδες της Προόδου).
Και τι λένε ως δικαιολογία για την ανόσια πρεμούρα τους Ν.Δ. και Φορτσάκης; Τι λέει η Ν.Δ., καλά, -τον ίδιο ακούσαμε να προφασίζεται ότι «καλύτερη υπεράσπιση του πανεπιστημίου γίνεται από πολιτικό και όχι ακαδημαϊκό βήμα». Ω, ναι. Οπως υπερασπίστηκε η Ν.Δ. -ξεδοντιάζοντάς τον- τον νόμο Διαμαντοπούλου, που η ίδια υπερψήφισε στη Βουλή. Ή όπως υπερασπίστηκε ο θλιβερός Αρβανιτόπουλος τις περί Ασύλου διατάξεις που είχε περάσει -και ακριβά πληρώσει- η Μαριέττα Γιαννάκου. Το γεγονός είναι ότι ο κ. Φορτσάκης από φάρος ελπίδας μετετράπη εν μια νυκτί σε μαύρη απογοήτευση. Διότι οι πρώτες πράξεις του ως πρύτανη έδειξαν πως οι πανεπιστημιακοί αφυπνίζονται επιτέλους και επωμίζονται τις ευθύνες που τους αναλογούν για την εξυγίανση της κατάστασης στα πανεπιστήμια. Καταγγέλλοντας ευθέως τις άνομες κομματικές εξαρτήσεις που δρουν ως δρεπανηφόρα μέσα στα ΑΕΙ. Για να αφεθεί ο ίδιος εν ριπή οφθαλμού στα σαγόνια κομματικής δαγκάνας που τον ξερίζωσε από το έδαφος το οποίο όφειλε να εκχερσώσει και καλλιεργήσει και τον απόθεσε στην πρώτη θέση ψηφοδελτίου Επικρατείας.
Δικαίωμά του. Ας αφήσει όμως τα περί «καλύτερης υπεράσπισης του πανεπιστημίου…».
