BOTOX
της Ισμήνης
Και γιατί παρακαλώ η συμπεθέρα έκανε μποτοξ; Δεν το λέει βέβαια στα ίσα, απαπαπα… Αλλά το έμαθα εγώ από την ξαδέλφη μου που πηγαίνει στο ίδιο κομμωτήριο με την νύφη μου και σε αυτό το κομμωτήριο πηγαίνει και μαμά της νύφης μου (η συμπεθέρα) κάθε φορά που έρχεται εις Αθήνας.
Ξέρετε δα στα κομμωτήρια τα περί Κολωνάκι και Ψυχικό μεριά, τι γίνεται. Είναι κάτι σαΐνια που όση ώρα κάθεσαι και σου κάνουν βαφή, ανταύγειες, κόψιμο, λούσιμο, περμανάντ, εξτένσιονς, μανικιούρ, πεντικιούρ και όλα αυτά τέλος πάντων που υποχρεούται να κάνει κάθε γυναίκα για την καλή εξωτερική της εμφάνιση, σε ξομολογάνε.
Στο κομμωτήριο λοιπόν όταν σου κάνουνε την κουπ, βλέπουν αν έχεις κάνει λίφτινγκ κι ας βγαίνουνε οι αστέρες της πίστας και τραβάνε τα μαλλιά τους πίσω από τα αυτιά για να δείξουν ότι δεν υπάρχει ουλή. Δηλώνουν και έχουν την απαίτηση να το πιστέψουμε ότι η φρεσκαδούρα του προσώπου τους είναι φυσική και τον πρώτο λόγο έχουν τα γονίδια. Μλκς! Τώρα τα τραβήγματα γίνονται από το τριχωτό της κεφαλής και μάλιστα σε απόσταση τουλάχιστον 3-4 δάχτυλα προς τα μέσα από εκεί που ξεκινάει η τριχοφυΐα.
Τέλος πάντων, ας επανέλθουμε στο θέμα μας!. Λοιπόν που λέτε τσίτα το μέτωπο της συμπεθέρας, τσίτα το μάγουλο της συμπεθέρας κι ας είναι μεγαλύτερη από μένα !!!!!!!!!!!!!!!!!
Είπα κι εγώ να κάνω βρε αδελφέ ένα δωράκι στον εαυτό μου. Η πρώτη δουλειά να ανοίξω περιοδικά που γράφουν περί ομορφιάς σε κάθε ηλικία, μπότοξ και όλα τα σχετικά. Μετά να μάθω ονόματα ιατρών που ειδικεύονται στο εγχείρημα, μετά να πάρω πληροφορίες πόσο σοβαροί επαγγελματίες είναι και φυσικά να πληροφορηθώ τις τιμές!
Μέχρι να κλείσω ραντεβού, κάθε μέρα ήμουν με τον καθρέφτη και το μεγεθυντικό φακό στο χέρι και μέτραγα τις ρυτίδες, τσίτωνα το δέρμα προς όλες τις κατευθύνσεις φανταζόμενη το αποτέλεσμα.
Να μην σας τα πολυλογώ, πήγα σε γυναίκα γιατρό-αισθητικό - έχω αδυναμία σε γυναίκες όλων των ειδικοτήτων, γιατί πιστεύω ότι μας καταλαβαίνουν καλύτερα. Τα είπαμε, τα μιλήσαμε, μου ανέλυσε το όλο εγχείρημα πώς θα γίνει και όλα τα σχετικά. Έμαθα το υαλουρικό οξύ και το ενέσιμο διάλυμα, ένα σωρό άλλες λεπτομέρειες που δεν τις πολυκατάλαβα και ένα ωραίο απόγευμα βρέθηκα ξαπλωμένη στο κρεβάτι της ομορφιάς .
Με φωτογράφησε πριν, να με έχει ενθύμιο για μετά!
Ξεκινάμε λοιπόν και τα τσιμπήματα ήταν τσιμπήματα, ουαου! Έστω και με τριχοειδή βελόνα, αλλά είπαμε μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος…
Επιστρέφω στο σπίτι και περιμένω με αγωνία να έρθει η επομένη και να δω το θαύμα. Κοιτιέμαι στον καθρέφτη και ναι μεν έχω λείο μέτωπο, αλλά είμαι σαν θυμωμένη. Αμάν! Τι είναι αυτό; επί 1 εβδομάδα χωρίς όμως ευτυχώς καμία άλλη παρενέργεια, ήμουνα μονίμως σαν θυμωμένη.
Πεσμένα τα βλέφαρα, μου θύμιζα τον θείο μου τον Φαίδωνα, αλλά το κούτελο κούτελο, τσάκιζες ψείρα πάνω του. Τρομοκρατημένη πάω στην γιατρό, μου αναλύει το όλο θέμα και να κάνω υπομονή 2-3 εβδομάδες. Τώρα για υπομονή είμαστε; συνέχεια κυκλοφορούσα με μαύρα γυαλιά γιατί νόμιζα ότι όλοι εμένα κοιτούσαν και δη σε συγκεκριμένο σημείο!
Κάθε 2 ώρες έκανα μασάζ στο μέτωπο και τράβαγα τα φρύδια μου ψηλά για να φύγουν οι σακούλες από τα πάνω βλέφαρα. Βλαστήμησα το μπότοξ, έκλαιγα τα λεφτουδάκια κι εμένα μαζί για την βλακεία μου.
Κοίταζα πια όλες τις γυναίκες στο μέτωπο και στα μάτια, μου είχε γίνει έμμονη ιδέα. Μέτραγα τα μποτοξ και υαλουρικά οξύ που κυκλοφορούσαν στην Αθηνα. Καλά, ο χαμός γίνεται!
Βλέπεις δεν είχα υπομονή. Σε 1 μήνα περίπου σταδιακά όλα αποκαταστάθηκαν, ούτε σακούλες, ούτε πεσμένα βλέφαρα. Καμάρωνα κι από πάνω!
Χα! από τώρα ξέρω που θα ξοδέψω τον 13ο μισθό (αν δεν τον περικόψει το ΔΝΤ) !!!!!!!!!!!!!!!