«Μη παρίδης τον λαόν Σου...»
Η ειδική δέηση του μητροπολίτη παρακολουθεί το τυπικό ανάλογων ευχών. Κατά βάθος αποτελεί τη μετάφραση στην καθαρεύουσα του πολιτικοθρησκευτικού του πιστεύω, πολλά σημεία του οποίου είναι ήδη γνωστά από τα κηρύγματά του στην εκκλησία και από τις πυκνές τηλεεμφανίσεις του. «Πολυεύσπλαγχνε Κύριε ο Θεός ημών, μη παρίδης τον λαόν Σου», προσεύχεται λοιπόν ο μητροπολίτης, βέβαιος ότι ο λαός υπέρ του οποίου η δέηση, ο ελληνικός, είναι «ο λαός Του», ο περιούσιος. Αλλοι, πιο προχωρημένοι, πιστεύουν ότι ο ίδιος ο Θεός είναι Ελληνας.
του Παντελη Μπουκαλα, Καθημερινή, 29/6/2011
Την ειδική δέηση του μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ανθιμου, υπέρ κοινωνικής ειρήνης και εξόδου της χώρας από την κρίση, δεν έτυχε να την ακούσω στο ναό, όταν την ανέπεμψε για πρώτη φορά. Δεν έτυχε επίσης να την ακούσω όταν την επανέλαβε σε κάποιο από τα τηλεοπτικά κανάλια, που θα ’λεγε κανείς ότι τα χρησιμοποιεί σαν εκκλησία νέου τύπου για την άσκηση των εκκλησιαστικών του καθηκόντων. Τη βρήκα ωστόσο γραπτή και τη διάβασα με προσοχή. Με όση προσοχή άκουγα τον κ. Ανθιμο, στις πρώτες ημέρες του Μνημονίου, να παρηγορεί το ποίμνιο λέγοντας πως η υποχρεωτική πλέον λιτότητα θα διευκολύνει όσους θέλουν να αδυνατίσουν. Υποθέτω ότι αστειευόταν, κάπως άκομψα είναι η αλήθεια.
Η αναπομπή ειδήσεων από την τηλεόραση δεν εκπλήσσει. Ηδη διάφορες εκκλησίες και θρησκείες έχουν εκμεταλλευτεί τη νέα τεχνολογία για την ευόδωση του ιερού σκοπού τους. Και αν το Βατικανό δίνει τη δυνατότητα να αποκτήσει κανείς συχωροχάρτι διαδικτυακά, και δικά μας μοναστήρια επιτρέπουν στους πιστούς να στείλουν ηλεκτρονικά τα ονόματα των προσφιλών τους νεκρών, για να συμπεριληφθούν στις σχετικές δεήσεις. Στην περίπτωση αυτή εκτός από πίστη χρειάζεται και πιστωτική κάρτα, αλλά όλο και κάποιος καλός χριστιανός θα βρεθεί να προσφέρει τη δική του.
Η ειδική δέηση του μητροπολίτη παρακολουθεί το τυπικό ανάλογων ευχών. Κατά βάθος αποτελεί τη μετάφραση στην καθαρεύουσα του πολιτικοθρησκευτικού του πιστεύω, πολλά σημεία του οποίου είναι ήδη γνωστά από τα κηρύγματά του στην εκκλησία και από τις πυκνές τηλεεμφανίσεις του. «Πολυεύσπλαγχνε Κύριε ο Θεός ημών, μη παρίδης τον λαόν Σου», προσεύχεται λοιπόν ο μητροπολίτης, βέβαιος ότι ο λαός υπέρ του οποίου η δέηση, ο ελληνικός, είναι «ο λαός Του», ο περιούσιος. Αλλοι, πιο προχωρημένοι, πιστεύουν ότι ο ίδιος ο Θεός είναι Ελληνας.Δεύτερη μητροπολιτική βεβαιότητα ότι κάποιοι βδελυροί ξένοι συνωμοτούν εις βάρος μας: «Και νυν, Δέσποτα, ρύσαι ημάς εκ των εχθρών ημών και των αδικούντων την Πατρίδα και τον Λαόν ημών, εκ των μεθοδειών και μηχανημάτων και παγίδων και πονηρών επιθυμιών των ισχυρών της γης κατά της πατρίδος ημών». Πάλι είμαστε ο ομφαλός του κόσμου.
Εχει και την αυτοκριτική της διάσταση η προσευχή, αυτοκριτική που αναπαράγει όσα αναμασούν οι παραθυρόβιοι τιμητές, που εμφανίζονται απολύτως σίγουροι πως η ζωή στην Ελλάδα είναι ένα απέραντο δελτίο του Σταρ, φίσκα στις Μυκόνους το καλοκαίρι και στις Αράχωβες τον χειμώνα. «Ομολογούμεν», ομολογεί λοιπόν ο κ. Ανθιμος, «ότι εσφάλαμεν ως Κράτος και ως λαός κατά την διαχείρισιν των εμπιστευθεισών ημίν οικονομικών και χρηματικών ευεργεσιών, ότι ηχμαλωτίσθημεν εις τον πειρασμόν των υλικών απολαύσεων, του ευκόλου πλουτισμού και του ψυχοφθόρου ευδαιμονισμού και ούτως εξετέθημεν αγγέλοις και ανθρώποις». Τόσες λέξεις για να πει «Βατοπέδι»;
