Ερωτήσεις και δηλώσεις για το πολιτικό χρήμα

Ελεύθερη Ζώνη, 30/11/2011

Από τα σύννεφα έχει πάλι πέσει το πολιτικό σύστημα με αφορμή τις καταγγελίες του Ελληνοελβετού βουλευτή Ιωσήφ Ζησιάδη σχετικά με καταθέσεις Ελλήνων βουλευτών σε ελβετικές τράπεζες.

Για το θέμα έκανε χθες δήλωση ο υπουργός των Οικονομικών κ. Βενιζέλος, λέγοντας πως «παραβιάζει ανοιχτές θύρες όποιος, ίσως από συνήθεια, ζητά να γίνει κάτι που τώρα, μετά από δεκαετίες, γίνεται» και προσθέτοντας ότι στο πλαίσιο των πληροφοριών που συλλέγει και επεξεργάζεται το Υπουργείο Οικονομικών, σε συνεννόηση με την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα δίδεται ιδιαίτερη προσοχή στον κατάλογο των προσώπων που υπόκεινται σε υποχρέωση υποβολής δήλωσης «Πόθεν Έσχες».

Παράλληλα, ξεκαθαρίζει ότι εφόσον προκύψουν σχετικά στοιχεία, αυτά θα διαβιβαστούν, για μεν τα πολιτικά πρόσωπα στη Βουλή, για δε άλλες κατηγορίες προσώπων που υπόκεινται σε δήλωση «Πόθεν Έσχες» και δραστηριοποιούνται σε άλλους τομείς, δια των οποίων ασκείται μεγάλη επιρροή στη δημόσια ζωή, στην αρμόδια Αρχή.

Ο υπουργός Οικονομικών υπογραμμίζει ότι είναι παράδοξο το θέμα αυτό να επανέρχεται τώρα, με τη μορφή αποριών ή σχολίων, όταν έχει ήδη ανακοινωθεί ότι η Ελλάδα έχει συμφωνήσει με την Ελβετία να υπογράψει σύμβαση, κατά τα πρότυπα των συμβάσεων που έχουν ήδη υπογράψει η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Για το θέμα αυτό το Υπουργείο Οικονομικών, όπως αναφέρει, έχει ήδη συνεννοηθεί και με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή που διατηρεί μια σειρά από επιφυλάξεις για τέτοιου είδους συμβάσεις, εξηγώντας ότι αυτό είναι απολύτως αναγκαίο για τα ελληνικά δεδομένα.

Ερώτηση βουλευτών Ν.Δ.

Τη διερεύνηση των ισχυρισμών του κ. Ζησιάδη ζήτησαν με ερώτησή τους προς τον υπουργό Οικονομικών, οι βουλευτές της Ν.Δ., Γεράσιμος Γιακουμάτος και Κωνσταντίνος Τζαβάρας, καλώντας παράλληλα τον Πρόεδρο της Βουλής, Φίλιππο Πετσάλνικο, να αναλάβει και ο ίδιος πρωτοβουλίες για την εξακρίβωση των ονομάτων, καθώς ο κ. Ελβετός βουλευτής σε τηλεοπτική συνέντευξή του είπε πως «οι πιο πολλοί (Έλληνες) βουλευτές, Δεξιοί, του ΠΑΣΟΚ έχουν, πάρα πολλά χρήματα εδώ στην Ελβετία».

Οι δύο βουλευτές υποστηρίζουν, επίσης, ότι από τις καταγγελίες του κ. Ζησιάδη προκύπτει σαφώς πως, από το 2005 έως σήμερα, οι αρμόδιες ελβετικές αρχές έχουν προτείνει στην ελληνική κυβέρνηση σύναψη σύμβασης για τη φορολόγηση των καταθέσεων Ελλήνων στην Ελβετία, αλλά μέχρι πρότινος δεν υπήρξε ανταπόκριση από ελληνικής πλευράς.

Σε αυτό το πλαίσιο, ερωτούν τον υπουργό Οικονομικών ποια μέτρα προτίθεται να λάβει, προκειμένου να διαπιστωθεί και να καταλογιστεί σε κάθε υπεύθυνο η ζημία που έχει προκύψει από το ελληνικό Δημόσιο εξαιτίας της ολιγωρίας αξιοποίησης της ελβετικής πρότασης.

Πάντως, ο πρόεδρος της Βουλής, Φίλιππος Πετσάλνικος, επικοινώνησε με τον Ελβετό βουλευτή, ο οποίος παραδέχτηκε ότι δεν έχει στη διάθεσή του στοιχεία που να επιβεβαιώνουν τους ισχυρισμούς τους.

Δήλωση Καρχιμάκη

Χθες, τη διερεύνηση των καταγγελιών ζήτησε και ο γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Καρχιμάκης, καλώντας την κυβέρνηση να υποβάλει ειδικό αίτημα ώστε να υπάρξει διασταύρωση στοιχείων των βουλευτών με πιθανούς λογαριασμούς τους σε τράπεζες της Συνομοσπονδίας.

«Στο πλαίσιο συμφωνίας που δρομολόγησε η κυβέρνηση Παπανδρέου με τις Ελβετικές Αρχές προκειμένου να εισπραχθούν διαφεύγοντες φόροι πολλών ετών από ελληνικές καταθέσεις σε ελβετικές τράπεζες, είναι επιτακτικό να υπάρξει, πέραν της διαδικασίας που έχει δρομολογηθεί, υποβολή ειδικού αιτήματος προς τις αρμόδιες αρχές της Ελβετίας ώστε να πραγματοποιηθεί διασταύρωση μεταξύ των ονομάτων των Ελλήνων βουλευτών και πιθανών λογαριασμών τους σε τράπεζες της χώρας αυτής», δήλωσε ο κ. Καρχιμάκης, υπογραμμίζοντας πως «είναι ζήτημα τιμής για τον πολιτικό κόσμο η διερεύνηση της φερόμενης καταγγελίας Ελβετού αξιωματούχου, ότι το άνοιγμα των ελληνικών καταθέσεων στην Ελβετία, προσέκρουε από το 2005, στην ύπαρξη καταθέσεων Ελλήνων βουλευτών».

Ερώτηση Παπαδημούλη

Ερώτηση για το θέμα κατέθεσε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Παπαδημούλης.

Ο κ. Παπαδημούλης φέρνει το θέμα στη Βουλή μετά από δημοσιεύματα και πληροφορίες ότι οι συμφωνίες Γερμανίας-Ελβετίας και Ηνωμένου Βασιλείου-Ελβετίας που χρησιμοποιεί ως πρότυπο η Ελλάδα για τη δική της συμφωνία, βρίσκονται «στον αέρα» μετά από παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής γιατί διατηρούν την ανωνυμία των μεγαλοκαταθετών.

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ρωτά την τρικομματική κυβέρνηση αν θα αλλάξει την πανθομολογούμενη ανεπαρκή ισχύουσα νομοθεσία για τον έλεγχο των βουλευτών κι άλλων δημοσίων προσώπων.

Και για τις χρηματοδοτήσεις των κομμάτων

Τέλος, στο «μικροσκόπιο» του Οικονομικού Εισαγγελέα μπήκαν και οι δανειοδοτήσεις των δύο μεγάλων πολιτικών κομμάτων, με αφορμή δημοσιεύματα για δάνεια που φέρονται να λαμβάνουν τα κόμματα από τράπεζες, με εγγύηση τις μελλοντικές κρατικές επιχορηγήσεις.

Την παρέμβαση του Οικονομικού Εισαγγελέα για το ζήτημα των δανείων των κομμάτων είχε ζητήσει ο βουλευτής της Δημοκρατικής Συμμαχίας Λευτέρης Αυγενάκης, ο οποίος είχε παραθέσει στοιχεία για τη δανειοδότηση των παρατάξεων, χαρακτηρίζοντας την υπόθεση «σκάνδαλο».

Καταθέσεις βουλευτών στην Ελβετία

ΕΘΝΟΣ, 28/11/2011

Διευκρινήσεις ζητούν από τον πρόεδρο της Βουλής οι γαλάζιοι βουλευτές Γεράσιμος Γιακουμάτος και Κώστας Τζαβάρας, σχετικά με τα όσα υποστήριξε ο ελληνικής καταγωγής βουλευτής του ελβετικού κοινοβουλίου, Ιωσήφ Ζησιάδης, σχετικά με την ύπαρξη μεγάλων καταθέσεων Ελλήνων βουλευτών σε τράπεζες της Ελβετίας.

Ο κ.Ζησιάδης, μιλώντας σε πρόσφατη τηλεοπτική εκπομπή του Mega, δήλωσε ότι κατέθεσε ερώτηση προς την υπουργό Οικονομικών της Ελβετίας η οποία φέρεται να ισχυρίστηκε ότι έχει προτείνει από το 2005 στην ελληνική κυβέρνηση μια φορολογική συμφωνία αλλά οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έχουν απαντήσει. Με αφορμή την απάντηση της υπουργού, ο κ.Ζησιάδης εμφανίζεται να υποστηρίζει ότι "οι πιο πολλοί βουλευτές, δεξιοί, του ΠΑΣΟΚ, έχουν πάρα πολλά χρήματα εδώ στην Ελβετία".

Οι κ.κ.Γιακουμάτος και Τζαβάρας υπέβαλαν ερώτηση και προς τον υπουργό Οικονομικών αλλά και με αίτηση κατάθεσης εγγράφων που υπέβαλλαν προς τον ίδιο, ζητούν να μάθουν αν ευσταθεί ο ισχυρισμός του κ. Ζησιάδη ότι από το 2005 οι ελβετικές αρχές έχουν προτείνει στην ελληνική κυβέρνηση μια φορολογική συμφωνία.

Ο κ. Πετσάλνικος, σύμφωνα με πληροφορίες, έχει ήδη επικοινωνήσει τηλεφωνικώς με τον κ. Ζησιάδη για να του ζητήσει σχετικές διευκρινήσεις και αναμένεται και νέα επικοινωνία τους.

Σε γραπτή απάντησή του προς τους δυο βουλευτές τους ενημερώνει ότι ήδη ο γ' αντιπρόεδρος της Βουλής και πρόεδρος της Επιτροπής Ελέγχου των οικονομικών των κομμάτων και των βουλευτών, Βαγγέλης Αργύρης έχει ζητήσει από τον κ. Βενιζέλο κάθε διαθέσιμο στοιχείο για κατοχή τραπεζικών λογαριασμών στο εξωτερικό από πολιτικά πρόσωπα τα οποία τυχόν προέκυψαν από τους ελέγχους του υπουργείου Οικονομικών.

Αυτές οι υποκριτικές αλληλοπαραπομπές, ο ένας να ζητάει στοιχεία από τον άλλον, αποβλέπουν στην προειδοποίηση όσων έχουν πράγματι αποταμιεύσει στην Ελβετία χρήματα αγνώστου προελεύσεως, να λάβουν τα μέτρα τους...

Αγοράζοντας πανάκριβα λίγο χρόνο

Του Σταυρου Λυγερου, Καθημερινή, 25/11/2011

Η εκταμίευση της 4ης δόσης είχε συνοδευθεί από τζαρτζαρίσματα της τρόικας προς την κυβέρνηση. Της εκταμίευσης της 5ης δόσης προηγήθηκαν ασφυκτικές πιέσεις και η ψήφιση του επώδυνου Μεσοπρόθεσμου. Η εκταμίευση της 6ης δόσης συνδέθηκε με την ψήφιση του επίσης επώδυνου πολυνομοσχεδίου, αλλά τελικώς εξελίχθηκε σ’ ένα θρίλερ γεμάτο προσβολές και ωμούς εκβιασμούς, που παραβίασαν κάθε θεσμική και δημοκρατική τάξη. Αν συνεχιστεί αυτή η κλιμάκωση, αδυνατούμε να φανταστούμε τι θα μας ζητηθεί την επόμενη φορά. Η υπόθεση θα ήταν για γέλια εάν δεν ήταν για κλάματα.

Τώρα που το σίριαλ με την υπογραφή Σαμαρά φαίνεται να λήγει, είναι επιβεβλημένο να επιστρέψουμε στο πραγματικά μείζον ζήτημα. Η θεραπεία-σοκ βυθίζει την Ελλάδα σ’ ένα καταστροφικό αδιέξοδο. Τα γεγονότα διέψευσαν την αρχική διαβεβαίωση ότι το Μνημόνιο θα εξασφάλιζε τον αναγκαίο χρόνο και θα επετύγχανε τη δημοσιονομική εξυγίανση και την ανάταξη της οικονομίας. Οι αριθμοί και τα βιώματα των πολιτών δεν αφήνουν περιθώρια για αμφισβήτηση. Η τρόικα ισχυρίζεται (ολοένα και λιγότερο πια) ότι δεν φταίει η συνταγή της, αλλά η κυβέρνηση Παπανδρέου που δεν την εφάρμοσε σωστά. Εχουμε εξ αρχής υποστηρίξει ότι και η συνταγή ήταν λάθος και ο μάγειρας που την υλοποίησε κακός.

Οπως κι αν κατανεμηθούν οι ευθύνες, πάντως, το γεγονός είναι ότι η Ελλάδα έχει ήδη χρεοκοπήσει. Το μόνο που προσφέρουν οι δόσεις είναι να μεταθέτουν για λίγο αργότερα το αναπόφευκτο. Αυτή η αγορά λίγου χρόνου, όμως, κοστίζει πανάκριβα. Πρώτον, επειδή συσσωρεύει οικονομικά και κοινωνικά ερείπια, αποσαθρώνοντας τον παραγωγικό ιστό. Δεύτερον, επειδή υποθηκεύει δημόσια περιουσία, που θα είναι πολύτιμη στη φάση της ανασυγκρότησης. Το σημαντικότερο είναι ότι η αγορά χρόνου δεν χρησιμοποιείται για να προετοιμάσει το κράτος και την κοινωνία ώστε η χρεοκοπία να γίνει με συντεταγμένο τρόπο εντός της Ευρωζώνης και με το μικρότερο δυνατό οικονομικο-κοινωνικό κόστος. Αντιθέτως, οι δόσεις τροφοδοτούν την ψευδαίσθηση ότι το αναπόφευκτο μπορεί να αποτραπεί. Η κοινωνία τείνει να μετατραπεί σ’ ένα πρεζόνι που δίνει κάθε φορά τα πάντα για να εξασφαλίσει τη δόση του, αντί να μπει σε πρόγραμμα αποτοξίνωσης. Κατ’ αντιδιαστολήν στρώνεται ο δρόμος για μια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία-κατάρρευση, η οποία εκ των πραγμάτων θα θέσει την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης.

Ο επαρχιωτισμός των ελληνικών ελίτ τις κάνει να αντιμετωπίζουν τις εντολές του ευρωιερατείου σαν θεόσταλτες. Κι αυτό, όταν οι χειρισμοί του ευρωιερατείου έχουν φέρει την Ευρωζώνη στα πρόθυρα της διάλυσης. Χειρισμοί που πηγάζουν από αντιτιθέμενους οικονομικούς εθνικισμούς, από ιδεοληψίες και διαπλοκή με το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Η πικρή αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε πειραματόζωο και μάλιστα σε αναλώσιμο πειραματόζωο. Το σήμερα της Ελλάδας, όμως, είναι το αύριο των κοινωνιών της ευρωπαϊκής περιφέρειας και το μεθαύριο των κοινωνιών του ευρωπαϊκού πυρήνα. Ας το θυμούνται αυτό.

Ιδού η πραγματική επιστολή Σαμαρά!

protagon.gr, 24/11/2011

Μια μυστική ανώνυμη επιστολή που έφθασε καρφιτσωμένη στην τελευταία σελίδα αυτής, που υποτίθεται έστειλε επισήμως ο Αντώνης Σαμαράς στους δανειστές μας, ήρθε στο φως της δημοσιότητας αργά χθές τη νύχτα. Πρόκειται για μια σελίδα φτιαγμένη στο χέρι, με χαρτοκοπτική για να μην αναγνωρίζεται ο αποστολέας και θυμίζει τα ανώνυμα σημειώματα των απαγωγέων.

Στο συγκεκριμένο σημείωμα, φαίνεται ότι κάποιος προσπαθεί να επικοινωνήσει συνθηματικά με τα μέλη του ΔΝΤ και της Ε.Ε. και να τους περάσει το μήνυμα ότι συμφωνεί μεν, αλλά ότι αυτή η συμφωνία πρέπει να μείνει μυστική, γιατί αλλιώς οι συνέπειες θα είναι ανυπολόγιστες.

Ειδικοί επμειρογνώμονες πάντως, προσπαθούν χωρίς επιτυχία να αποκωδικοποιήσουν την μυστηριώδη φράση «ένας πρόεδρος» με την οποία τελειώνει η επιστολή καθώς και τον σταυρό δίπλα της, που θα μπορούσε να εκληφθεί ως υπογραφή ενός πολύ θρησκευόμενου ή πολύ φοβισμένου ανθρώπου, που δεν θέλει να εκτεθεί σε κίνδυνο, δίνοντας το πραγματικό του όνομα.

Από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας πάντως ανακοινώθηκε ότι ουδείς από την ηγετική ομάδα έχει την παραμικρή σχέση με την επιστολή και διαμηνύθηκε στους 5 «προδοτοφιλελεύθερους» ότι αν αποδειχθεί πως το έκαναν εκείνοι, θα τιμωρηθούν με 10ήμερη αποβολή και η διαγωγή τους θα γίνει «Κοσμία».

Οι δυνάμεις της δραχμής

Edito 369

του Φώτη Γεωργελέ, Athens Vice, 16/11/2011

Αυτές τις μέρες, η Ιταλία βρέθηκε στην ίδια φάση που ήμασταν εμείς πριν ενάμιση χρόνο. Τα επιτόκια άρχισαν να φεύγουν προς τα πάνω, το ΔΝΤ έρχεται. Η χώρα αντέδρασε ακαριαία. Η κυβέρνηση παραιτήθηκε, τα κόμματα, που εκεί είναι και 17, επέλεξαν έναν πρώην κοινοτικό επίτροπο, τον Μάριο Μόντι, του ανέθεσαν την πρωθυπουργία και αυτός σχηματίζει μια «κυβέρνηση μάχης» με 12-14 μόνο υπουργούς πρώτης γραμμής για να βγάλει τη χώρα από τη δίνη. Προώθησαν ανάλογες μεταρρυθμίσεις τις οποίες υπερψήφισε όλη η Βουλή με 380 βουλευτές, σε σύνολο 408. Και με την ανοχή των αριστερών συνδικάτων. Όλα αυτά σε μια βδομάδα. Κι όμως, μετά από 17 χρόνια Μπερλουσκόνι δεν είναι και πολύ πιο σοβαροί από μας. Τι είναι αυτό που έκανε την Ιταλία να αντιδράσει αστραπιαία, τι τους έκανε όλους να συνειδητοποιήσουν ότι ζούνε σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης και πρέπει να αντιδράσουν υπεύθυνα και με εθνική συνεννόηση;

Έχουν οικονομία. Την τρίτη μεγαλύτερη της Ευρωζώνης. Ξέρουν πολύ καλά τι έχουν να χάσουν άμα μπουν στην περιπέτεια.

Σε αντίθεση με τους Ιταλούς, το εδώ σύστημα εξουσίας, δηλαδή ο ελληνικός ληστρικός μικροκαπιταλισμός, ξέρει τι έχει να χάσει άμα «γίνουμε Ευρώπη». Για δεκαετίες, το κύριο μέσο πλουτισμού σ’ αυτή τη χώρα ήταν η αφαίμαξη του κοινωνικού συνόλου μέσα από ένα περίπλοκο σύστημα αλληλοεξαρτήσεων, κοινωνικών εκβιασμών και υπεξαίρεσης του δημόσιου πλούτου. Ήδη τα δύο τελευταία χρόνια, καθώς ο ευρωπαϊκός έλεγχος εντείνεται, το σύστημα αρχίζει να μπάζει νερά από παντού. Τράπεζες που χρηματοδοτούν τις επιχειρήσεις των ιδιοκτητών τους με τα λεφτά των καταθετών, μέσα ενημέρωσης τροφοδοτούμενα από κρατικό χρήμα, διαφημιστικές εταιρείες μεσάζοντες στην κυκλοφορία του μαύρου χρήματος, επιχειρήσεις σφραγίδες με μόνα κέρδη τη μη απόδοση φόρων, εισφορών και ΦΠΑ, καταρρέουν καθημερινά. Το παρασιτικό σύστημα αποκρούει τις μεταρρυθμίσεις με κάθε τρόπο, έχοντας ως plan B την έξοδο από το ευρώ και την επιστροφή στην υποτιμημένη δραχμή. Μια κατάρρευση της χώρας θα άφηνε άθικτους όλους τους μηχανισμούς της διαφθοράς.

Οι θεσμικές συμμορίες παίζουν το τελευταίο τους χαρτί. Μαφίες σκουπιδιών, συμμορίες λαθρεμπορίου καυσίμων με λευκά κολάρα, καταπατητές δημόσιας γης και βιομηχανία αυθαιρέτων, συνδικαλιστές που απομυζούν τις ΔΕΚΟ, διακινητές του μαύρου χρήματος, νταλαβεριτζήδες ανάμεσα στα κρατικά, κομματικά και επιχειρηματικά λόμπι, οργανωμένες ομάδες «απορρόφησης» των κοινοτικών κονδυλίων, υπεράριθμοι των κομματικών στρατών που στελεχώνουν χιλιάδες άχρηστους φορείς δημιουργημένους ακριβώς γι’ αυτό, κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα της μίζας και της φοροδιαφυγής, μέσα ενημέρωσης του εκβιασμού, της διαπλοκής και της κρατικής επιδότησης, τρωκτικά των δημόσιων ταμείων, κόμματα που πουλάνε προστασία σε επιχειρήσεις, συντεχνίες που ελέγχουν κλάδους ολόκληρους της οικονομίας και μπαίνουν φραγμός στην απελευθέρωση των αγορών, συμμορίες των νοσοκομειακών αποθηκών, παρασιτικά δημοσιοϋπαλληλικά στρώματα που πλουτίζουν «πουλώντας» τις υπηρεσίες του δημοσίου με αντίτιμο φακελάκια, γρηγορόσημα, φορολογικές περαιώσεις. Μια γκρίζα Ελλάδα που προτιμάει τη δραχμή, γιατί η «κανονικότητα» της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν την περιλαμβάνει.

Το χρήμα της προηγούμενης περιόδου, με χρεοκοπημένες τις επιχειρήσεις του και τις καταθέσεις στην Ελβετία, ποντάρει στην πτώχευση για να αγοράσει μισοτιμής την Ελλάδα. Ο παρασιτισμός δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, ο Χολαργός θα τυπώνει δραχμές, το πελατειακό κράτος θα επιβιώνει σαν να μην άλλαξε τίποτα και ο πληθυσμός της χώρας θα πρέπει να ζήσει με 200 ευρώ, καθώς οι υποτιμήσεις και ο πληθωρισμός θα οδηγούν σε τριτοκοσμικές καταστάσεις.

Οι πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις της δραχμής, πάντα μεταμφιεσμένες σε πατριώτες, επαναστάτες, αδιάλλακτους φίλους του λαού, με συμμάχους τους άφθονους «χρήσιμους ηλίθιους» του δημόσιου διαλόγου που πετάνε τις κορόνες της τσάμπα μαγκιάς, «ας καούν όλα, ας χρεοκοπήσουμε μια ώρα αρχύτερα», με δυνάμεις κρούσης που καίνε εφορίες, τελωνεία, δημαρχεία, για να χαθούν τα αρχεία, βάζουν βόμβες στα σπίτια των ελεγκτών οικονομικού εγκλήματος, με βολικούς «φανατικούς» που προπηλακίζουν κάθε αντίθετη φωνή στοχοποιώντας την ως «εχθρό του λαού», φτιάχνουν το κλίμα το κατάλληλο που θα οδηγήσει στην αυτοκτονία. Σε μια δημόσια ζωή χωρίς διάλογο, χωρίς επιχειρήματα, με κραυγές για κρεμάλες και κατηγορίες για προδότες, όπου κανένας κανονικός άνθρωπος δεν θα συμμετέχει. Παρά μόνο τα οργανωμένα λόμπι με τις ομάδες κρούσης και το μαύρο χρήμα.

Η τελευταία βδομάδα έδειξε ότι η ελληνική κοινωνία, ακριβώς 12, ούτε καν στο παραπέντε, συνειδητοποίησε ποιο είναι το πραγματικό δίλημμα αυτής της περιόδου. Η στάση της, η απέχθεια και η αντίδρασή της μέσω των κοινωνικών δικτύων, γελοιοποίησε όλες τις προσπάθειες των κομματικών μηχανισμών να βρουν μια ψευδεπίγραφη λύση για να κοροϊδέψουν ακόμα μια φορά τους Ευρωπαίους και να διατηρήσουν την ακινησία. Η αποδοχή του νέου πρωθυπουργού, ενός ανθρώπου που ούτε ξέρουν καλά καλά, δείχνει ότι οι πολίτες αντιλαμβάνονται την ανάγκη ηρεμίας, υπευθυνότητας και συνεργασίας. Ο Λουκάς Παπαδήμος στην πρώτη του ομιλία ικανοποίησε αυτή την ανάγκη. Είπε απλώς τα γεγονότα, χωρίς κομματικούς υπολογισμούς. Έχουμε αυτά τα προβλήματα, είναι δύσκολα, μπορούμε να τα καταφέρουμε, αρκεί να κάνουμε αυτά που πρέπει. Και θα τα κάνουμε όχι γιατί μας τα επιβάλλουν, αλλά για τη δική μας ευημερία. Ήταν η πρώτη φορά που κάποιος είπε ότι είναι προς το συμφέρον μας οι μεταρρυθμίσεις. Μέχρι τώρα, ακόμα και αυτοί που υποτίθεται ότι τις προωθούσαν, ζητούσαν συγνώμη, έκλαιγε η ψυχή τους, ήταν εκτός των σοσιαλιστικών τους πιστεύω, τα έκαναν γιατί μας τα επέβαλλαν οι δανειστές μας. Αλλιώς δηλαδή, αν μας δάνειζαν ακόμα, θα μέναμε σ’ αυτό το υπέροχο κράτος που είχαμε μέχρι το 2009.

Τα κόμματα μιλάνε ακόμα στους πελάτες τους, όχι στην κοινωνία. Η υπόλοιπη κοινωνία ξέρει ότι πρέπει όλα να αλλάξουν. Ακόμα και πριν τη χρεοκοπία του 2009, ανυποψίαστη για δάνεια, επιτόκια, ελλείμματα και χρέη, η κοινή γνώμη σε κάθε έρευνα εξέφραζε τη δυσαρέσκεια, την κούραση, το θυμό της για ένα σύστημα που καταφανώς είχε χρεοκοπήσει ηθικά και κοινωνικά πριν από την οικονομική χρεοκοπία.

Η ελληνική κοινωνία, ακόμα και μετά από αυτά τα δύο οδυνηρά χρόνια, έχει ακόμα δυνάμεις για να περιμένει, να υποστηρίζει μια προσπάθεια αποφυγής της καταστροφικής πτώχευσης, της επιστροφής στη δραχμή. Η μπάλα τώρα είναι στο πολιτικό σύστημα. Οι διεργασίες στα κόμματα μόλις έχουν ξεκινήσει. Η αντίδραση των βουλευτών όλων των κομμάτων στις κατώτερες των περιστάσεων αποφάσεις των κομματικών ηγεσιών, αντίδραση που στην ουσία τις ανέτρεψε, δείχνει ότι το παιχνίδι έχει ανοίξει. Αρκεί η μεταβατική αυτή κυβέρνηση Παπαδήμου να καταφέρει να κερδίσει όσο χρόνο χρειάζεται για να ωριμάσει το πολιτικό σύστημα, αλλά και η ίδια η κοινωνία.

Όσα παίρνει... κι όσα φέρνει ο άνεμος...

Μικροί και ανώνυμοι καρεκλοκένταυροι!

της Ισμήνης

Δεν μου αρέσει η πολιτική και γιαυτό και δεν σχολιάζω τα πολιτικά θέματα. Το μυαλό μου δεν μπορεί να καταλάβει, να αναλύσει και να ξανασυναρμολογήσει όλα αυτά που λένε οι πολιτικοί ένθεν και ένθεν.

Σιγά που θα χαλάσω φαιά ουσία για να εμπεδώσω τα λεχθέντα τους ή να σκεφθώ, αν αυτά που λένε κρύβουν κάτι διαφορετικό και αυτά που εννοούν έχουν κάποιο άλλο νόημα από αυτό που θέλουν να καταλάβουμε.

Ενίοτε διαβάζω στις εφημερίδες τις αναλύσεις που κάνουν οι κατέχοντες περί των πραγμάτων και το μόνο που μπορώ να κατανοήσω είναι ότι, ή πρέπει κανείς να είναι πολύ χαζός και να χάφτει όλα αυτά που εντέχνως και μονόπλευρα σερβίρουνε ή να είναι πανέξυπνος και να κάνει τις δικές του εκτιμήσεις, αφού βέβαια έχει διαβάσει όλες εφημερίδες όλων των χρωμάτων και παρατάξεων.

Εγώ πιστεύω ότι ούτε πανέξυπνη είμαι, αλλά και ούτε χαζή, έχω κοινό κοινότατο νου, που θα μπορούσα να παινευτώ ότι είναι και δύσκολο να το ομολογήσει κάποιος. Τέλος πάντων!

Σήμερα όμως θα κάνω μια μικρή εξαίρεση που βγάζει μάτι.

Τόσο καιρό ακούω για Οργανισμούς που κλείνουν διότι δεν παράγουν έργο ή δεν έχουν πλέον αντικείμενο, για συγχωνεύσεις και εφεδρείες, για απολύσεις και δεξαμενές και πάει λέγοντας. Καλοπροαίρετα πιστεύω ότι όντως έτσι πρέπει να γίνει για να σωθεί η χώρα!!!!!

Έλα όμως που πληροφορήθηκα για ένα Οργανισμό που εδώ και 1 χρόνο όλο τον κλείνουν και όλο ανοιχτός είναι. Με πληροφόρησε άτομο που εργαζόταν εκεί και, αν και συνταξιούχος,  έχει ακόμα τις επαφές του. Ο Οργανισμός αυτός πριν πολλά χρόνια έκανε έργο και προσέφερε υπηρεσίες σοβαρές στην δημόσια ζωή. Με τα χρόνια όμως άλλαξαν οι κοινωνικές συνθήκες και σιγά–σιγά το αντικείμενό του πλέον έπαψε να υφίσταται. Με νύχια και με δόντια οι συνδικαλιστές, οι έχοντες και κατέχοντες, τον κρατάγανε εν ενεργεία για καθαρά πολιτικούς και ρουσφετολογικούς λόγους, δίνοντάς του εικονικά προγράμματα να υλοποιήσει.

Έφτασε όμως ο κόμπος στο χτένι και ανακοίνωσαν ότι πλέον ο Οργανισμός κλείνει για μπλα μπλα μπλα και γι’ αυτούς τους λόγους. Εκεί να δεις τι έγινε. Ξεσηκώθηκαν οι εισπράτοντες τον μισθό κατ΄ οίκον και απειλούσαν θεούς και δαίμονες για τα κεκτημένα τους δικαιώματα.

Διευθυντές άνευ έργου που μετακινήθηκαν για να επισπευτούν οι διαδικασίες και επικαλέσθηκαν ψυχικά τραύματα για την άδικη την μετακίνησή τους. Γενικός και πρόεδρος –μάλιστα, υπάρχουν ακόμα και τέτοιοι– επικαλούνται έργο και φυσικά δεν θέλουν να χάσουν τα υπηρεσιακά τους αυτοκίνητα.

Τι μου λένε λοιπόν για περικοπές και ένα σωρό αηδίες όταν οι υπάλληλοι παίρνουν ακόμα υπερωρίες, όταν διευθυντής άνευ αντικειμένου, σε κλειστό οίκημα του Οργανισμού στέλνει μηνιαίως κατάσταση στις κεντρικές υπηρεσίες με υπερωρίες!

Διευθύντρια –αχ! αυτές οι γυναίκες– μόλις την ενημέρωσαν ότι μετακινείται από το γραφείο της, επικαλέσθηκε χρησικτησία και απείλησε ότι μόνο πεθαμένη θα την βγάλουν από εκεί!!!! Βρε μπας και έφερε το γραφείο, σαν χώρο, από το χωριό της και δεν το ξέρει ούτε η νομική υπηρεσία!!!!

Μα είμαστε για γέλια ή για κλάματα;

Και μετά μας φταίει η τρόϊκα, οι Γερμανοί, η Μέρκελ, ο Σαρκοζύ και όλοι οι άλλοι πλην ημών. Τις πταίει;

Σαρκοζί κατά Τζέφρι...

πήρε η μπάλα και όλους τους Έλληνες!

Καθημερινή, 17/11/2011

Με άκρως απαξιωτικό, αλλά και ανησυχητικό, τρόπο και υβριστικούς χαρακτηρισμούς αναφέρθηκε ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί στον πρόσωπο του τέως πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, κατά την πρόσφατη συνάντηση που είχε με τον Αμερικανό ομόλογό του Μπαράκ Ομπάμα στις Κάννες. Σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα της γαλλικής σατιρικής εφημερίδας Canard Enchaine, τα λόγια Σαρκοζί που καταγράφηκαν στο μικρόφωνο, το οποίο κατά λάθος δεν είχε απενεργοποιηθεί, είναι τα εξής σε ελεύθερη μετάφραση:

«(O Παπανδρέου) είναι πραγματικά ένας άχρηστος, ένα βρωμομ... Δηλητηρίασε τη σύνοδο κορυφής του G20 και παραλίγο να φάμε τα μούτρα μας. Το να μας πει στις Βρυξέλλες ότι δέχεται το ευρωπαϊκό σχέδιο και αμέσως μετά να προτείνει δημοψήφισμα χωρίς να μας έχει μιλήσει προηγουμένως, είναι μια μαχαιριά στην πλάτη. Είναι ένα τεράστιο σκάνδαλο. Και μετά θα έπρεπε να του πούμε κι ευχαριστώ. Πίστευε ότι θα μας..., αλλά δεν κατανόησε με ποιους συνομιλούσε.

Δεν έχω ξαναδεί ποτέ την Αγκελα (Μέρκελ) σε τέτοια κατάσταση. Πίστεψα ότι είναι έτοιμη να τον πνίξει. Οι Γάλλοι και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι θα καταλήξουν να άρουν την υποστήριξή τους στους Έλληνες... Θα πουν στον εαυτό τους, ματώνουμε γι' αυτούς τους άχρηστους που δεν θέλουν να κάνουν μεταρρυθμίσεις. Οι Έλληνες πρέπει να ξαναδημιουργήσουν ένα κράτος. Θα τους πάρει 20 χρόνια. Αυτή η χώρα ζει στην παρανομία».

Εμείς ξέραμε τι άχρηστος είναι ο Τζέφρι... και μαζί του όσοι τον ψήφισαν! Τώρα τον έμαθαν και oι ξένοι, τουλάχιστον τώρα έχουν λόγο να ξεσπαθώσουν εναντίον του!

Μοναδικός και ολίγιστος

της Λώρης Κέζα, ΒΗΜΑ, 6/11/2011

Πρέπει να του αναγνωρίσουµε τη µοναδικότητα. ∆εν υπάρχει άλλος πρωθυπουργός που να ανοίγει το στόµα του και µε µια ατάκα να ρίχνει κατά 7,34 τον γενικό δείκτη του δικού του Χρηµατιστηρίου και να δηµιουργεί αβεβαιότητες σε όλες τις ευρωπαϊκές αγορές. Αυτή δεν είναι δική µας εκτίµηση, τα λένε οι οµόλογοί του στην Εσπερία. Φταίει ο ίδιος; Οχι. Φταίει η νοοτροπία των ψηφοφόρων του και των συντρόφων του οι οποίοι δεν τον ανέδειξαν επειδή ήταν ο «Γ. Παπανδρέου» αλλά ως «Παπανδρέου Γ'», µε όρους Πριγκιπικής ∆ηµοκρατίας.

Τα µέλη και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ ήταν εκείνα που ανέχτηκαν την ανάρρηση ενός ατόµου που δεν είχε πλεονεκτήµατα έναντι άλλων πιθανών προέδρων. Να τα θυµηθούµε για να µην ξεχνιόµαστε. Οταν κατέρρεε το κόµµα, το φθινόπωρο του 2003, ο κ. Κώστας Σηµίτης προσκάλεσε στο σπίτι του τον κ. Παπανδρέου. ∆εν ξέρουµε αν τον κέρασε καφέ ή τσάι, πάντως τον φίλεψε την προεδρία. Μια πολιτική αυθαιρεσία που έγινε αποδεκτή αρχικά µε µουγκαµάρα. Κατόπιν στήθηκαν κάλπες µε τον κ. Παπανδρέου να είναι µοναδικός υποψήφιος, κάτι που συνάδει µε τα πολιτικά ήθη άλλων τόπων, ας πούµε της Συρίας. ∆εν είναι κοµψό να πούµε ότι ο άνθρωπος ήταν «ακατάλληλος», µπορούµε όµως να αναρωτηθούµε αν κάποιος άλλος ήταν ελαχίστως πιο κατάλληλος.

Οσο ο κ. Παπανδρέου ήταν ένας απλός πρόεδρος της αξιωµατικής αντιπολίτευσης υπήρχαν επικριτές του που επιθυµούσαν να εκδώσουν ένα σαµιζντάτ µε τις γλωσσικές γκάφες του. Ως εκεί η παρουσία του µπορούσε να χαρακτηριστεί χαριτωµένη. Περνώντας από τα λόγια στα έργα επήλθε η καταστροφή. Τι να πρωτοθυµηθούµε; Οτι την ώρα που παιζόταν η οικονοµία της χώρας διόρισε υπουργό ένα µειράκιο δίχως εµπειρία αντί να επιλέξει τους αξιότερους και να φτιάξει ένα διευθυντήριο µε τους άξιους και το σκεπτικό ότι είναι καλύτερο να εκτιµά τους συνεργάτες του από το να τους συµπαθεί... Τι να πρωτοθυµηθούµε; Τις διαδικασίες opengov που πάγωσαν τη διοίκηση του κράτους προτού τοποθετηθούν ξανά πρασινοφρουροί... Τα πέρα-δώθε στην υφήλιο που έδιναν δήθεν παγκόσµιο κύρος αφήνοντας ακυβέρνητη τη χώρα και µάλιστα µε µηδενικό αποτέλεσµα (µας λένε ότι κανείς από τους συνοµιλητές της αλλοδαπής δεν του σηκώνει σήµερα τα τηλέφωνα).

Ας µιλήσει η µνήµη. Να θυµηθούµε το άνοιξε-κλείσε υπουργείων, φορέων, διευθύνσεων. Τη µια µέρα καταργούσε το υπουργείο Ναυτιλίας, την άλλη µετέφερε τις αρµοδιότητες, στον ανασχηµατισµό το ξανάνοιγε και µια µέρα που είχε όρεξη για αλλαγές, το κατήργησε εκ νέου. Ο κ. Παπανδρέου εµφανιζόταν ως µέγας µεταρρυθµιστής, ως καινοτόµος ενώ στην πραγµατικότητα ήταν ένα κακοµαθηµένο που έπαιζε µε το παιχνίδι που κληρονόµησε πάππου προς πάππο (την Ελλάδα δηλαδή). Να θυµηθούµε τα µυστικά pourparler του µε το ∆ΝΤ όταν ψευδώς διαβεβαίωνε ότι δεν θα ζητήσει βοήθεια, να θυµηθούµε τον υποτιµητικό τρόπο µε τον οποίο µιλούσε για έθνος απατεώνων, να θυµηθούµε ότι στις 15 Ιουνίου παραιτήθηκε τηλεφωνικά στον κ. Σαµαρά και µετά ξεπαραιτήθηκε. Το δηµοψήφισµα δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα ακόµη παίγνιο, εξ ου και ήταν απολύτως ταιριαστός ο τρόπος µε τον οποίο τον αποκαλούσαµε: ο Γιωργάκης.

Είχε το δημοψήφισμα στο DNA του

του Κων/νου Ζούλα, Καθημερινή, 12/11/2011

Ενόσω η χώρα βίωνε το πρωτοφανές ρεζιλίκι της, μπήκα σε μια ιστοσελίδα που εμφανίζει ενδεικτικά πρωτοσέλιδα απ’ όλο τον πλανήτη. Μακάρι να τα βλέπατε. Την επομένη της ψήφου εμπιστοσύνης, όλες, μα όλες, οι εφημερίδες του κόσμου, από την Αργεντινή και τη Βραζιλία, μέχρι την Αυστραλία, την Κορέα και την Ταϊβάν(!) είχαν πρώτο θέμα τον κ. Γ. Παπανδρέου. Χωρίς να μπορώ να τις μεταφράσω ήταν προφανές ότι εξέφραζαν αυτό που αναρωτιόταν και σύσσωμος ο ευρωπαϊκός Τύπος. Τη σχιζοφρενική αξίωση ενός πρωθυπουργού να επιδιώκει ψήφο εμπιστοσύνης για να παραιτηθεί (!), και το πώς μια τόσο μικρή χώρα κατόρθωσε να διακυβεύσει την οικονομία ολόκληρης της γης.

Αυτό μάλλον θα καταγραφεί ως το μεγαλύτερο «κατόρθωμα» του Γ. Παπανδρέου. Οτι για να κρατηθεί στην εξουσία, έφτασε στο σημείο να πει ψέματα στους ομολόγους του, να τους αιφνιδιάσει με την απειλή ενός δημοψηφίσματος για μια συμφωνία που ο ίδιος είχε υπογράψει και να προκαλέσει μια άνευ προηγούμενου διεθνή ταπείνωση της χώρας.

Εν τη αφελεία του, όμως, ο πρωθυπουργός δικαίωσε απολύτως και το κεντρικό επιχείρημα που εγείρει εδώ και 1,5 χρόνο η Ν.Δ. Οτι η χώρα μας λόγω της διασύνδεσής της με το ευρώ, είχε (και έχει;) ένα τεράστιο για το μέγεθός της διαπραγματευτικό πλεονέκτημα που ουδόλως αξιοποίησε, όταν θα μπορούσε. Τι θα συνέβαινε άραγε αν ήδη από τον Απρίλιο του 2010 ο κ. Παπανδρέου είχε πει στους εταίρους του το αυτονόητο: ότι η υπαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ είναι μια εξέλιξη ιστορικής σημασίας για την Ελλάδα που θα πρέπει να εγκριθεί οπωσδήποτε από τον λαό με εκλογές. Θα μπορούσαν να του το αρνηθούν ή υπό την πίεση μια παγκόσμιας οικονομικής αναστάτωσης, η χώρα θα είχε κερδίσει αν μη τι άλλο ένα ευνοϊκότερο Μνημόνιο και κυρίως ένα μεγαλύτερο χρόνο προσαρμογής που δεν θα τη βύθιζε στο σημερινό της αδιέξοδο.

Η Ιστορία προφανώς δεν γράφεται με «αν», αλλά η τύχη το φερε να μου στείλουν την εβδομάδα που πέρασε και ένα πρωτοσέλιδο των «Νέων» με ημερομηνία 26/6/1979. Ποιος είναι ο τίτλος του; «Στην ΕΟΚ μόνο με δημοψήφισμα τονίζει ο Ανδρ. Παπανδρέου» και υπότιτλος «Σήμερα ο Κ. Καραμανλής απαντά στις επικρίσεις της αντιπολίτευσης». Οι συγκρίσεις και τα συμπεράσματα δικά σας...

Όσα παίρνει... κι όσα φέρνει ο άνεμος...

Επάγγελμα: Απατεώνας!!!!!

της Ισμήνης

Το τι σκαρφίζονται οι κατ’ επάγγελμα απατεώνες για να εξαπατήσουν τον ανύποπτο κοσμάκη και να του φάνε λεφτά, δεν λέγεται! Και βέβαια, ο καλύτερος στόχος είναι οι ηλικιωμένοι και οι γυναίκες κάποιας ηλικίας, όχι τα κοριτσόπουλα βέβαια, σιγά που θα μπορέσουν να τα κοροϊδέψουν, αν και βέβαια ποτέ δεν ξέρεις!

Κύριος γύρω στα 75 περπατούσε αργά–αργά με το μπαστούνι του σε κεντρικό δρόμο της Αθήνας. Πρόσεχε τα βήματά του γιατί κούτσαινε από το ένα πόδι και, όπως ξέρουμε όλοι, οι δρόμοι της Ελλάδας είναι παγίδες θανάτου, όχι μόνο να σπάσεις χέρι-πόδι, αλλά μπορεί πέφτοντας να ανοίξεις και το κεφάλι σου, αν τύχει και σκοντάψεις σε κάτι ξεχασμένα σίδερα που προεξέχουν χαμηλά στο ύψος του παπουτσιού, αόρατα μεν, αλλά εξόχως επικίνδυνα.

Εκεί λοιπόν που περπατούσε ο ηλικιωμένος μας, ξαφνικά ένας καλοντυμένος κύριος κρατώντας ένα ωραίο χαρτοφύλακα τον πλησιάζει και τον πιάνει αγκαζέ καλημερίζοντάς τον εγκάρδια και χαμογελώντας του. Ο κύριός μας σταματάει και τον κοιτάζει ξαφνιασμένος, προσπαθώντας να θυμηθεί ποιος είναι:

—Δεν με γνωρίζετε; Είμαι ο γιατρός σας, ο ορθοπεδικός; Πως πάει το πόδι; σας βλέπω να περπατάτε καλύτερα από την τελευταία φορά που ήρθατε να με επισκεφθείτε.

Προσπαθώντας ο ηλικιωμένος να συνδέσει το παζλ των ερωτήσεων και των εντυπώσεων που τον βομβαρδίζει ο «γιατρός», του απαντάει με μισόλογα, αλλά ο φίλος μας ακάθεκτος συνεχίζει:

—Τι κάνει η οικογένεια; τα αγόρια σας; οπότε αφελώς απαντάει ο ηλικιωμένος:

—Ο Γιώργος ή ο Νίκος; το σαΐνι αρπάζει στον αέρα την απάντηση και του λέει:

—Μα φυσικά ο φίλος μου ο Γιώργος γι αυτόν ρωτάω! τι εξαίσιος φίλος και πόσο με έχει εξυπηρετήσει. Αλλά κι εγώ του ανταποδίδω την εξυπηρέτηση, μόλις γύρισα από έξω είχα πάει σε ένα ιατρικό συνέδριο και του έφερα τα πράγματα που μου ζήτησε! Έχω χάσει όμως το τηλέφωνό του και δεν μπορώ να έλθω σε επαφή μαζί του, μήπως το έχετε πρόχειρο;

Ψάχνοντας ο ηλικιωμένος να βρει το κινητό του να του δώσει το τηλέφωνο του γιου του, ο «γιατρός» τον διακόπτει, αστραπιαία βγάζει το δικό του κινητό, κάνει δήθεν ότι ψάχνει και λέει:

—Νάτο εδώ το έχω, τι καλά! πληκτρολογεί το νούμερο και αρχίζει να μιλάει στον γιο του ηλικιωμένου, λέγοντάς του ότι είναι με τον πατέρα του στο δρόμο, πόσο χάρηκε που τον είδε και πόσο καλά είναι και ένα σωρό άλλα!

Σταματάει την κουβέντα και λέει στον ηλικιωμένο:

—Ο Γιώργος σας στέλνει την καλημέρα του και θα περάσει το απόγευμα από το σπίτι. Σας παρακαλεί να μου δώσετε τα χρήματα για τα πράγματα που του έφερα και θα σας τα δώσει το απόγευμα. Με περισσό δε θράσος προτείνει το κινητό στον ηλικιωμένο να του μιλήσει ο γιος του και να του επιβεβαιώσει τα λεχθέντα από τον φίλο του τον «γιατρό», αλλά σύμπτωση, εκείνη την στιγμή έκλεισε η γραμμή.

Προσπαθεί να ξαναπάρει, αλλά λέει στον ηλικιωμένο ότι δυστυχώς βουίζει. Δεν ξεχνάει όμως να ζητήσει τα χρήματα. Ο αφελής ηλικιωμένος, για καλή του τύχη, είχε ελάχιστα χρήματα πάνω του και δεν του έδωσε τίποτα.

Ο «γιατρός» ευγενέστατος του είπε ότι δεν πειράζει, άλλωστε θα δει τον γιο του το βράδυ και θα τακτοποιηθεί ο λογαριασμός. Τον χαιρετάει άνετος και ωραίος, του δίνει και την επαγγελματική του κάρτα επισημαίνοντας ότι τον περιμένει οπωσδήποτε στο ιατρείο του και αποχωρεί.

Όταν ο ηλικιωμένος φτάνει στο σπίτι του, παίρνει τον γιο του τηλέφωνο και του διηγείται την όλη ιστορία!

—Δεν πιστεύω να του έδωσες λεφτά πατέρα, ωρύεται ο γιος του! απατεώνας είναι, ούτε που με πήρε κανείς τηλέφωνο και ούτε που το ξέρω!

—Δεν είχα, διαφορετικά θα του έδινα, άλλωστε φίλος σου είναι, αλίμονο να σε άφηνα εκτεθειμένο!

Χρεοκόπησαν

της Ν. Κοντράρου-Ρασσιά, Ελευθεροτυπία, 11/11/2011

[...]

ΤΩΡΑ που άδειασαν οι δρόμοι από το ανήσυχο μιντιακό μελίσσι, ας δούμε το χρονικό του ψεύδους των τελευταίων ημερών που άθελά τους μετέφεραν ως «ειδήσεις» από το περιβάλλον του Γ. Παπανδρέου. Ηταν μόλις δέκα μέρες πριν, 31 Οκτωβρίου, όταν ο Παπανδρέου ανακοίνωνε στο υπουργικό συμβούλιο τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τη δανειακή σύμβαση, διαβεβαιώνοντας τους υπουργούς του -πολλοί από τους οποίους διαφωνούσαν- ότι έχει ενημερώσει τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Οταν Μέρκελ και Σαρκοζί το διέψευσαν, άρχισαν και οι υπουργοί να ψελλίζουν εδώ κι εκεί ότι δεν ήταν ομόφωνη η απόφαση για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος.

ΚΑΙ ερχόμαστε αισίως σ' αυτή την εβδομάδα. Διοχετεύεται αρμοδίως ότι ο Παπανδρέου καλεί τον Λουκά Παπαδήμο για πρωθυπουργό. Ο ίδιος ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας βρίσκεται ξαφνικά, από τη Δευτέρα το βράδυ που προσγειώνεται στην Ελλάδα, να πολιορκείται από δεκάδες τηλεοπτικά συνεργεία. Πληροφορείται από την τηλεόραση για τις δήθεν συνομιλίες που είχε με τον πρωθυπουργό, ακόμη και για τις... απαιτήσεις του.

ΕΧΕΙ αρχίσει ένας ανελέητος αγώνας από το Μέγαρο Μαξίμου και την Καρ. Σερβίας (υπουργείο Οικονομικών), ποιος θα διοχετεύσει τα περισσότερα ψεύδη. Φτάνει βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, πρώην δημοσιογράφος, να διαβεβαιώσει τους συναδέλφους του ότι μίλησε ο ίδιος με τον κ. Παπαδήμο και γνωρίζει τους όρους που θέτει για να αποδεχθεί τη θέση. Ο κ. Παπαδήμος όμως αγνοεί ότι μίλησε με το συγκεκριμένο άτομο, πολύ δε περισσότερο και ότι έβαλε βέτο για το οικονομικό επιτελείο της νέας κυβέρνησης. Δεν περνάνε πολλές ώρες και διαψεύδεται ακόμη μια διαρροή: ότι ο Σαμαράς απορρίπτει την πρόταση για τον Παπαδήμο, με το αιτιολογικό ότι «είναι τραπεζίτης».

ΟΣΟ για τις αλήθειες ούτε λόγος, όπως το μπρα ντε φερ Μαξίμου-Καρ. Σερβίας που ήταν όντως σκληρό, με το βλέμμα και των δύο στην αυριανή μέρα. Την ημέρα των εκλογών. Και με όλη την παλαιοκομματική καμαρίλα να έχει το βλέμμα στραμμένο στο δικό της μέλλον. Ροκάνιζαν το χρόνο παίζοντας πόκερ για να σωθούν από τη χρεοκοπία τους. Αδιαφορώντας για τη χρεοκοπία της χώρας.

Η οπερέτα και η κυβέρνηση δύο ταχυτήτων

Σοφία Βούλτεψη, Ελ. Ζώνη, 11/11/2011

Κυβέρνηση δύο ταχυτήτων αποκτά από σήμερα η Ελλάδα μετά από μια αφάνταστη ταλαιπωρία που στο τέλος κατέληξε σε οπερέτα, στην οποία έθεσε τέρμα ομάδα βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, που με επιστολή τους διακήρυσσαν την αντίθεσή τους στην τοποθέτηση Πετσάλνικου και απειλούσαν με παραιτήσεις.

Μετά την ανακοίνωση του ονόματος του κ. Λουκά Παπαδήμου ως εντολοδόχου πρωθυπουργού, τα επιτελεία των τριών κομμάτων που μετέχουν στον κυβερνητικό συνασπισμό ξεκίνησαν τις διαβουλεύσεις με άφθονη ονοματολογία, αλλά και «κόκκινες γραμμές».

Με κορυφαία αυτήν της Νέας Δημοκρατίας, που, όπως ανακοίνωσε ο γραμματέας της Ανδρέας Λυκουρέντζος, συνίσταται σε μια ουσιαστική συμμετοχή με υψηλού επιπέδου στελέχη της, πλην όμως εξωκοινοβουλευτική.

Ο κ. Παπανδρέου απέτυχε στην προσπάθειά του να παραμείνει στην εξουσία - κινώντας παρασκηνιακά τα νήματα μέσω του κ. Πετσάλνικου - χωρίς να αποφευχθεί ένας ακόμη άστοχος χειρισμός, που ουσιαστικά αποδυναμώνει τον ρόλο του Προέδρου της Βουλής, σε μια περίοδο ιδιαίτερα κρίσιμη για την συνοχή του κοινοβουλίου.

Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ παραμένουν χωρισμένοι σε περισσότερα από δύο στρατόπεδα, καθώς οι λεγόμενοι «προεδρικοί» θα αισθάνονται μάλλον άβολα με πρωθυπουργό τον κ. Παπαδήμο, οι προσκείμενοι στον κ. Βενιζέλο θα υποχρεώνονται να στηρίζουν πολιτικές που δεν θα αποφασίζει ο πολιτικός μέντοράς τους και οι «ξέμπαρκοι» θεωρείται βέβαιο ότι θα… ακροβολιστούν, περιμένοντας την κατάλληλη ευκαιρία για να διαφωνήσουν.

Ο κ. Παπανδρέου, που παραμένει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος, είναι βέβαιο ότι κάτι θα σκαρφιστεί για να μας δυσκολέψει και πάλι τη ζωή, αυτή τη φορά ανακατεύοντας την εσωκομματική του τράπουλα σε επίπεδο κυβέρνησης, της οποίας δεν προεδρεύει καν.

Η Νέα Δημοκρατία δεν προσφέρει κοινοβουλευτικά της στελέχη και επομένως στο υπουργικό συμβούλιο θα εκπροσωπείται από πρόσωπα που με την πρώτη ευκαιρία θα βρεθούν στο στόχαστρο των εκλεγμένων, οι οποίοι θα καλούνται να ψηφίζουν νόμους και μέτρα που θα φέρνουν στη Βουλή τα εξωκοινοβουλευτικά στελέχη της.

Όσο για τον ΛΑΟΣ, η συμμετοχή του θα είναι τέτοια που, δοθείσης ευκαιρίας, εύκολα θα καταγγείλει προτάσεις και αποφάσεις, αν αισθανθεί τον κίνδυνο εκλογικών απωλειών.

Κατά μια τραγική συγκυρία, χθες, ημέρα κατά την οποία η χώρα βρέθηκε στην αρχή μιας λύσης, η στατιστική υπηρεσία έδωσε στην δημοσιότητα δραματικά στοιχεία για την ανεργία, που τον περασμένο Αύγουστο βρέθηκε στο 18,4%, με απώλεια 364.353 ακόμη θέσεων εργασίας.

Χαρακτηριστικό είναι ότι η ανεργία μεταξύ των νέων 15 ως 24 χρονών εκτινάχθηκε στο 43,5%.

Κάθε άλλο παρά τυχαία, η ΓΣΕΕ αντέδρασε χθες, ζητώντας άμεσα αλλαγή πολιτικών και υπογραμμίζοντας πως «εκτός από αλλαγές κυβερνήσεων και προσώπων απαιτούνται και αλλαγές πολιτικών, αλλαγές οι οποίες επιβάλλεται να εφαρμοστούν, άμεσα ώστε να μην πληρώνουν μονίμως οι εργαζόμενοι τα αποτελέσματα της κρίσης και των μνημονίων».

Είναι κι’ αυτό ένα πρόβλημα – μέσα στα πολλά – που θα κληθεί να αντιμετωπίσει μια κυβέρνηση δύο (τουλάχιστον) ταχυτήτων – κοινοβουλευτικών και εξωκοινοβουλευτικών - που μάλιστα δεν προέρχεται από την δοκιμασία της κάλπης…

Η χώρα του απόλυτου χάους και της απέραντης βλακείας

Άγγελος Στάγκος, reporter.gr, 9/11/2011

Ο κατήφορος αυτής της χώρας δεν έχει τελειωμό. Εκεί που λες ότι φτάσαμε στο ίσωμα, ανακαλύπτεις ότι έχει και πιο κάτω και αναρωτιέται κανείς αν υπάρχει πάτος στη σημερινή Ελλάδα. Φανταστείτε τώρα να τα βλέπετε από έξω όσα γίνονται εδώ, να είστε ένας ξένος. Είναι δυνατόν να δείχνετε συμπάθεια και κατανόηση με αυτή τη χώρα και τους έλληνες; Πόσο δηλαδή να πιέσετε τον εαυτό σας για να δεχθεί ότι ανήκει στην ίδια ευρωπαϊκή οικογένεια με τους έλληνες, ότι έχει κοινό νόμισμα και ότι τέλος πάντων οι βασικές αρχές και αντιλήψεις είναι πανομοιότυπες; Και πόσο να αντέξει ένας άνθρωπος την συμβίωση με τους έλληνες σήμερα;

Αυτές τις θλιβερές σκέψεις τις δικαιολογεί απόλυτα το χάος που επικρατούσε χθες από άκρου εις άκρον της πολιτικής σκηνής στην Αθήνα. Κανείς δεν ήξερε που βρισκόμασταν, κανείς δεν γνώριζε ποιες πραγματικά ήταν οι επαφές και οι συνομιλίες στο παρασκήνιο, κανείς δεν είχε ιδέα ποια είναι τα ονόματα που παίζονται για τον πρωθυπουργό της νέας κυβέρνησης, κανείς δεν είχε μυρωδιά για το άν οι Παπανδρέου και Σαμαράς μιλούν και διαπραγματεύονται, κανείς δεν είχε αντίληψη για το τι γινόταν στους κόλπους της Νέας Δημοκρατίας κυρίως και του ΠΑΣΟΚ δευτερευόντως. Τηλεοπτικά κανάλια και ραδιόφωνα έλεγαν ότι τους κατέβαινε και συμφωνούσαν στο όνομα του Παπαδήμου (μακάρι, αλλά αργά χθες τη νύχτα δεν φαινόταν πιθανό) μιλούσαν για όρους και συνομιλίες μαζί του, δίχως να ξέρουν την πραγματικότητα.

Τα μόνα πραγματικά και ορατά γεγονότα ήταν ότι ο Σαμαράς μέσα στον πανικό του ξεσπάθωσε και είπε ότι αφού έκανε δημόσιες δηλώσεις το θεωρεί εθνική ταπείνωση να ζητούν από τις Βρυξέλλες έγγραφη δέσμευση ότι δέχεται όλο το πακέτο στήριξης, μαζί με μνημόνιο και μέτρα, μέχρι το 2015, ενώ από την πλευρά τους Ρεν και Αλταφάζ ( ο εκπρόσωπος της Κομισιόν) ξεκαθάριζαν ότι για να πάρουμε την έκτη δόση θα πρέπει να υπογράψουν ότι δεσμεύονται οι αρχηγοί των δύο κομμάτων εξουσίας που θα στηρίζουν τη νέα κυβέρνηση. Τελεία και παύλα. Κατά τα άλλα ακούστηκε ότι η Ν.Δ. δέχεται τώρα να πλαισιώσει τη νέα κυβέρνηση με πολιτικά πρόσωπα, αλλά και αυτό να το δούμε για να το πιστέψουμε.

Στη Ν.Δ. λοιπόν δημιουργήθηκε μεγάλη αναστάτωση με την άρνηση του δεσμευθεί εγγράφως ότι αποδέχεται τα πάντα, όπως έγινε με τα κόμματα εξουσίας στην Πορτογαλία και την Ιρλανδία, με τους μέν (τους ευρωπαϊστές του κόμματος ) να θέλουν να τον σκίσουν και τους δε (τους μουτζαχεντίν του κόμματος) να τον χειροκροτούν και ταυτόχρονα να μη μπορούν να μυρίσουν αλλήλους.

Στο ΠΑΣΟΚ από την άλλη πλευρά, προσπαθεί ο Παπανδρέου να δείξει ότι παραμένει συντεταγμένο, αλλά μη νομίζετε ότι εκεί δεν παίζονται διάφορα. Ο Βενιζέλος έβαλε τα δυνατά του, έγιναν περίεργες κινήσεις με τον Απόστολο Κακλαμάνη (θα έχει πλάκα αν είναι αυτός ο εκλεκτός), αλλά το σημαντικό ήταν ότι ο Παπανδρέου προειδοποίησε τους υπουργούς του, από τους οποίους ζήτησε τις παραιτήσεις για να τις έχει στα χέρια του, να μην έχουν μεγάλες προσδοκίες για το νέο πρωθυπουργό (με την έννοια ότι θα είναι κανένα σπουδαίο και ισχυρό πρόσωπο), γιατί θα γίνει το εφικτό…

Μένει τώρα να διαπιστώσουμε ποιο είναι το εφικτό κρατώντας την αναπνοή μας μέχρι σήμερα το μεσημέρι. Πάντως από τον Παπανδρέου και τον Σαμαρά δύσκολα θα έχει βγει κάτι συνετό και καλό για τη χώρα. Ίδωμεν.

Οι επιζήσαντες

του Στέφανου Κασιμάτη, Καθημερινή, 8/11/2011

Ενδεικτικό του σοκ που έχουν υποστεί στο ΠΑΣΟΚ από το ατύχημα του Γιώργου (μπέρδεψε τη συνδεσμολογία και η βόμβα που ετοίμαζε για την Ε.Ε. του έσκασε στα χέρια...) ήταν το επιχείρημα ορισμένων ακραιφνών παπανδρεϊκών υπουργών (Ρέππας, Καστανίδης, Μαριλίζα κ.ά.) ότι δεν πρέπει ο πρωθυπουργός της διάδοχης κυβέρνησης να προέρχεται από τη Ν.Δ., διότι κάτι τέτοιο θα συνιστούσε «πολιτική ήττα» για το ΠΑΣΟΚ.

Συγγνώμη, αλλά δεν καταλαβαίνω! Τι σημασία μπορεί να έχει μια τέτοιου τύπου ήττα, όταν έχει προηγηθεί ο όλεθρος και δεν έχει μείνει τίποτε όρθιο; Τους καταλαβαίνω όμως. Θυμίζουν επιζήσαντες έπειτα από βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας στη Βαγδάτη, που ενώ τριγύρω τους έχουν ισοπεδωθεί τέσσερα οικοδομικά τετράγωνα, αυτοί περιφέρονται σοκαρισμένοι, ματωμένοι, με τα ρούχα κουρελιασμένα και ρωτούν, π.χ., πού έχει πάει η γιαγιά τους, που είναι πεθαμένη πάνω από τριάντα χρόνια...

The family business

Aκουγα τον γνωστό συγγραφέα Χρήστο Χωμενίδη να εξηγεί μέσω του ραδιοφώνου πως ο ελληνικός λαός είναι «ψυχοπονιάρης», πως ο Γιώργος «κατάφερε να συγκινήσει» με το συναισθηματικό μέρος της ομιλίας του στη Βουλή και ότι αν είχε ακόμη δύο ημέρες να συνεχίσει να μιλάει με τον ίδιο τρόπο, ίσως κατάφερνε να κερδίσει με το μέρος του την κοινή γνώμη. Ωστόσο, διέφυγε από τον καλό συγγραφέα -όχι όμως και από την κοινή γνώμη, νομίζω- ότι η περιγραφή της κληρονομιάς που άφησαν στον Γιώργο οι πρόγονοί του ήταν μάλλον ελλιπής. Πράγματι, από τον πάππο του πήρε μόνον ένα ρολόι, από τον πατέρα του, όμως, εκτός από το όνομά του βρήκε και την οικογενειακή επιχείρηση...

Οι «γκρίζες ζώνες» των δανείων...

και η σχέση με τυχόν επαναφορά της δραχμής.

του Γιάννη Παπαδογιάννη, Καθημερινή, 5/11/2011

Ανησυχία για το μέγεθος και την έκταση «γκρίζων ζωνών» στα χαρτοφυλάκια δανείων των τραπεζών εκφράζουν αναλυτές. Πληροφορίες αναφέρουν ότι σημαντική μερίδα αμφιλεγόμενων δανείων, κυρίως μετοχοδανείων που έχουν δοθεί σε επιχειρηματίες αλλά και σε στελέχη τραπεζών στην Ελλάδα, έχουν περάσει σε θυγατρικές που βρίσκονται στο εξωτερικό ώστε να μη βρίσκονται στον εποπτικό έλεγχο της Τραπέζης της Ελλάδος. Παράλληλα, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου με επανειλημμένες δημόσιες τοποθετήσεις αμφισβητεί την τήρηση ακόμα και βασικών κριτηρίων πιστοδοτήσεων, κάνοντας λόγο για χρηματοδότηση χρεοκοπημένων επιχειρήσεων.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι έχει διαπιστωθεί σημαντική απόκλιση, μεταξύ των δανείων που δήλωσαν οι εμπορικές τράπεζες στην BlackRock, στο πλαίσιο της διαγνωστικής μελέτης που διενεργεί, και των δανείων που οι ίδιες τράπεζες δηλώνουν στην Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ). Μάλιστα, ορισμένες πηγές υποστηρίζουν ότι τα δάνεια που δηλώθηκαν στην BlackRock είναι κατά 20 δισ. ευρώ λιγότερα από τα δάνεια που έχουν αποστείλει ως ελληνικό κίνδυνο, δηλαδή δάνεια που έχουν δοθεί σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά στην Ελλάδα, στην κεντρική τράπεζα. Σημειώνεται ότι οι τέσσερις μεγάλες εμπορικές τράπεζες -Εθνική Τράπεζα, Eurobank EFG, Alpha Bank και Τράπεζα Πειραιώς- στο τέλος του πρώτου εξαμήνου εμφάνισαν χαρτοφυλάκιο δανείων στην Ελλάδα ύψους 160 δισ. ευρώ.

Ωστόσο, στελέχη τραπεζών αλλά και της κεντρικής τράπεζας δεν επιβεβαιώνουν τις πληροφορίες. Υπογραμμίζουν στην «Κ» ότι δεν υπάρχει καμία απόκλιση, καθώς η BlackRock δεν εξετάζει το σύνολο του χαρτοφυλακίου δανείων των τραπεζών αλλά συγκεντρώνει δείγμα δανείων, επιχειρηματικά - στεγαστικά - καταναλωτικά από την κάθε τράπεζα με τα οποία θα τρέξει το οικονομετρικό μοντέλο που θα προσδιορίσει τα πρόσθετα κεφάλαια που θα χρειαστεί το εγχώριο χρηματοπιστωτικό σύστημα προκειμένου να διασφαλιστεί από την πιθανή αύξηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων εξαιτίας της επιδείνωσης των οικονομικών συνθηκών.

Το βέβαιο είναι ότι τα μετοχοδάνεια αποτελούν ένα ιδιαίτερα μελανό σημείο. Πρόκειται για δάνεια που δόθηκαν σε επιχειρηματίες και στελέχη τραπεζών για την αγορά μετοχών από το Χρηματιστήριο Αθηνών με εγγύηση τις μετοχές. Τα δάνεια αυτά δόθηκαν για τη συμμετοχή σε αυξήσεις κεφαλαίου και την αγορά δικαιωμάτων προαίρεσης (stock option) που δίνονταν σε στελέχη τραπεζών υπό τη μορφή της πρόσθετης αμοιβής. Επίσης μετοχοδάνεια δόθηκαν σε μεγάλους μετόχους εισηγμένων εταιρειών προκειμένου να ενισχύσουν -για διάφορους λόγους- το ποσοστό συμμετοχής στις εταιρείες τους. Για τη χορήγηση των δανείων αυτών οι τράπεζες λάμβαναν σαν εγγύηση το προϊόν της αγοράς, δηλαδή τις μετοχές.

Ωστόσο σήμερα η αξία των μετοχών αυτών έχει υποχωρήσει δραματικά (οι μετοχές των τραπεζικών μετοχών καταγράφουν απώλειες άνω το 95% από τα υψηλά του 2007) και η αξία των ενεχύρων έχει εκμηδενιστεί. Πληροφορίες αναφέρουν ότι ορισμένες τράπεζες έχουν διασκορπίσει τα προβληματικά αυτά δάνεια σε θυγατρικές στο εξωτερικό ώστε να αποφύγουν τη διενέργεια των απαιτούμενων προβλέψεων (που φτάνουν σχεδόν στο 100% της αξίας των δανείων. Τα δάνεια αυτά φαίνεται έχουν ξεφύγει από την τσιμπίδα της BlackRock στο πλαίσιο του διαγνωστικού ελέγχου που διενεργεί για την εξακρίβωση της ποιότητας των χαρτοφυλακίων δανείων των τραπεζών.

Η BlackRock έχει συγκεντρώσει δειγματοληπτικά, στοιχεία δανείων από όλες τις μεγάλες τράπεζες και με τα στοιχεία αυτά θα τροφοδοτήσει το οικονομετρικό μοντέλο που θα προσδιορίσει τις ανάγκες των τραπεζών. Συγκλίνουσες εκτιμήσεις αναλυτών κάνουν λόγο για ζημίες ύψους 12-13 δισ. ευρώ, ενώ ανάλυση της Ελληνικής Ενωσης Τραπεζών (ΕΕΤ) προσδιόριζε, με βάση την ακραία υπόθεση ότι οι συνολικές ζημίες από δάνεια θα διπλασιαστούν μέχρι το τέλος του 2013 και ότι η ζημία για τις μεγάλες εγχώριες τράπεζες θα ανέλθει στα 15 δισ. ευρώ.

Ωστόσο, στελέχη ορισμένων τραπεζών εκφράζουν την αισιοδοξία τους ότι οι πρόσθετες ζημίες, υπό κάποιες θετικότερες προϋποθέσεις, θα μπορούσαν να περιοριστούν στα 7 με 8 δισ. ευρώ. Ωστόσο, ακόμα και στο δυσμενές σενάριο, δηλαδή οι ζημίες από τις καθυστερήσεις να ανέλθουν στα 15 δισ. ευρώ, η ζημία θα ήταν σχετικά εύκολα διαχειρίσιμη, καθώς τα υψηλά προ προβλέψεων έσοδα για την επόμενη τριετία (που υπολογίζονται σε 15 δισ. ευρώ) επαρκούν για να καλύψουν τις ζημίες.

Όσα παίρνει... κι όσα φέρνει ο άνεμος...

Αυτές οι χήρες θα με τρελάνουν!!!

της Ισμήνης

Μα εντελώς θα με τρελάνουν οι χήρες και κυριολεκτώ. Έχω κάποια πρόσφατα παραδείγματα που δεν μπορώ να βγάλω άκρη. Διαβάστε και φωτίστε με παρακαλώ!

Φίλη πολύ κοντινή, ο άνδρας της με τα χρόνια άρχισε σιγά-σιγά να καταρρέει. Τη μια το πόδι, την άλλη το χέρι, μετά άρχισε να μισοξεχνάει και πάει λέγοντας. Το ένα έφερε το άλλο, η δυσκολία κίνησης έφερε τη μερική παραλυσία την καθήλωση στην τροχήλατη καρέκλα και βέβαια ήταν και η συνέπεια των απωλειών πνευματικών και υλικών! Ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο. Άλλο να αλλάζεις πάνες σε ένα μωρό που μοσχομυρίζει και άλλο να αλλάζεις πάνες σε έναν ηλικιωμένο!

Η καθημερινή φροντίδα έγινε βάρος δυσβάσταχτο και η καθαριότητα του προβληματική, για να μην πω προβληματικότατη. Η μέρα είχε γίνει νύχτα και η νύχτα μέρα. Η σύζυγος άρχισε να μην αντέχει, να κουράζεται υπερβολικά, να κλαίει και να οδύρεται για το βάρος που της έτυχε και για τον εγκλωβισμό της σε μια δίνη και για τα χρόνια της που φεύγουν χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτα.

Κάποια στιγμή ο καλός ο Θεός λυπήθηκε και το σύζυγο που είχε χάσει την αξιοπρέπειά του και τη σύζυγο που είχε χάσει την υπομονή της και τα παιδιά του που είχαν αρχίσει να αγανακτούν και να αποτιμούν την παρουσία του με το πόσα χρήματα έπαιρνε από την σύνταξη και τον κάλεσε κοντά του.

Έγινε η κηδεία και όλα μια χαρά, με μπόλικα δάκρυα και αναστεναγμούς και τα συνηθισμένα, αχ και βαχ τι καλός και τι κύριος που ήτανε ο μακαρίτης και πόσο τον πρόσεχε η γυναίκα του και τι καλά παιδιά άφησε και ένα σωρό μπουρδολογίες που λένε συνήθως στις κηδείες κλπ. κλπ.

Και μετά από καμιά 10αριά ημέρες παίρνω τηλέφωνο την φίλη μου για να μάθω τι κάνει και πως πλέον έχει διαμορφωθεί η καινούργια της ζωή.

Προς μεγάλη μου δε έκπληξη ακούω ότι της λείπει η φροντίδα του, η παρουσία του και γενικά κάθε τι που αποτελούσε την υπόσταση του μέσα στο σπίτι. Από λεπτότητα δεν σχολίασα τίποτα, αλλά μόνη μου αναλογίστηκα: εγώ είμαι τόσο σκληρή ή οι άλλοι με δουλεύουν;

Ρε φιλενάδα τι σου λείπει; πέσμου και μένα για να καταλάβω. Τρεις και τέσσερις φορές την ημέρα αγανακτισμένη έκανες γενική καθαριότητα στο μπάνιο από τις στέρεες απώλειες, είχες διπλώσει στα 2 γιατί άλλαζες πάνες σε ένα «μωρό» 100 κιλών, έκλαιγες με τις ώρες και σουρομαδιόσουνα για το κακό που σε βρήκε. Και τώρα μου κλαίγεσαι ότι σου λείπει;

Μάλλον είμαστε περίεργες εμείς οι γυναίκες, ίσως είμαστε μαζοχίστριες ή τα λέμε έτσι από τύψεις για τις σκέψεις που κάναμε;

Με αφορμή αυτή την περίπτωση θυμήθηκα κάποιες παρόμοιες καταστάσεις. Εν ζωή ο σύζυγος ξυλοκοπούσε τη γυναίκα του, έτσι για να πάει καλά η μέρα και, όταν έδωσε και ανέβηκε στα ουράνια, την άκουσα να λέει πόσο της λείπει, γυρνάει το βράδυ στο σπίτι και η μοναξιά της είναι αφόρητη.

Η άλλη, που ο σύζυγος την στόλιζε με όλα τα κοσμητικά επίθετα που είχε το πλούσιο ελληνικό λεξιλόγιο, όταν πήγε ο σύζυγος στας αιωνίους μονάς, έκλαιγε και οδύρετο που είναι μόνη και σκιάζεται που δεν ακούει την φωνή του άντρα της και ας την έβριζε. Ας καθόταν, λέει σε μια πολυθρόνα και δεν με νοιάζει. Βρε μπας και παθαίνουν όλες οι κακοπαθημένες χήρες αμνησία; Δεν μπορώ να το εξηγήσω διαφορετικά.

Να σε βρίζουν, να σε δέρνουν, να σε κερατώνουν, να μην σου δίνει λεφτά και να εκλιπαρείς, να χάνεις την αξιοπρέπειά σου, να σε κάνει δούλα στην κυριολεξία και τόσα άλλα και όταν πεθαίνει ο σύζυγος –τρομάρα του για σύζυγος– η χήρα να τον αναπολεί;

Καλά λέω ότι αυτές οι χήρες θα με τρελάνουν...

Αστάθεια και… ελικόπτερα!

Ο ξένος τύπος για τις εξελίξεις στην Ελλάδα.

Σπύρος Θεοδωράτος, Ελεύθερη Ζώνη, 5/11/2011

Οι ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα βρίσκονταν και την Παρασκευή στο επίκεντρο του διεθνούς Τύπου. Κύριο θέμα, η αστάθεια – στα όρια της κωμωδίας – που προκλήθηκε από την ματαίωση του δημοψηφίσματος, καθώς και οι δύσκολες ώρες που περνά ο Έλληνας Πρωθυπουργός. Αμφίβολης επινόησης άρθρο του CNN, που βλέπει – ή εύχεται - επανάληψη των γεγονότων της Αργεντινής του 2001 στην Αθήνα του 2011…

Στο μεταξύ, στην Ευρώπη το κλίμα ήταν και πάλι πολύ αρνητικό για την Ελλάδα, εφόσον βρίσκεται μετά τις παλινωδίες του Γ. Παπανδρέου «στη γωνία», ενώ σύμφωνα με αξιωματούχους της ΕΕ, από το πρωινό της Παρασκευής, συζητείτο πλέον ακόμη και το σενάριο της απομάκρυνσης της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού δεν υπάρχει η δυνατότητα εξόδου της από την Ευρωζώνη.

Το πρακτορείο Reuters αναφέρεται στις «μετρημένες ώρες του Γιώργου Παπανδρέου στην εξουσία», ακόμη και αν βγει αλώβητος από τη διαδικασία της ψήφου εμπιστοσύνης τα ξημερώματα του Σαββάτου.

Το βρετανικό BBC έγραψε πως «ο Έλληνας Πρωθυπουργός καλείται για μία ακόμη φορά να παραιτηθεί, ενώ έκανε αναφορά στην έκκληση του Αντώνη Σαμαρά για σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας στη χώρα.

Το γερμανικό Spiegel – από τα ελάχιστα ευρωπαϊκά Μέσα Ενημέρωσης τα οποία είχαν εκφρασθεί θετικά για την πρωτοβουλία του Γ. Παπανδρέου για δημοψήφισμα – διερωτάτο αν αυτό που εξελίσσεται στην Ελλάδα είναι «μια ελληνική τραγωδία ή κωμωδία», ενώ σημειώνει δηκτικά πως «τουλάχιστον οι Έλληνες πολίτες έγιναν θεατές σε ένα μοναδικό πολιτικό θέαμα στην Αθήνα»(…).

Η λαϊκίστικη γερμανική Bild δεν… απώλεσε την ευκαιρία να «χαϊδέψει» για μία ακόμη φορά το γερμανικό σωβινισμό, αποκαλώντας την καγκελάριο Μέρκελ «Μερκ-ακλή», από τον Ηρακλή της ελληνικής μυθολογίας, χαρακτηρίζοντας ως «κατόρθωμα» της Μέρκελ την απόφαση απόσυρσης του δημοψηφίσματος στην Ελλάδα. Με τίτλο «Η Ελλάδα το ελαφάκι Άγκελα Μερκακλής», η εφημερίδα τονίζει τη θετική έκβαση του εκβιασμού των Μέρκελ – Σαρκοζί στον Έλληνα Πρωθυπουργό.

Η γαλλική Liberation – «εμπνεύστρια» του ιστορικού πρωτοσέλιδου της Τετάρτης «ΧΑΟΣ» - μιλάει για τη δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει ο Γ. Παπανδρέου, ενώ αναφέρεται σε «μια μεταβατική κυβέρνηση εθνικής ενότητας που θα μπορούσε να προκύψει στην Αθήνα».

Η Le Monde κάνει λόγο για «απομάκρυνση της προοπτικής του δημοψηφίσματος στην Ελλάδα», και για «ενδεχόμενη παραίτηση της κυβέρνησης Παπανδρέου».

Από την άλλη όχθη του Ατλαντικού, οι Times της Νέας Υόρκης – εμμένοντας στην θετική τους γνώμη για το ελληνικό δημοψήφισμα - αναφέρουν ότι «η Ευρώπη θα πρέπει να λυπάται και όχι να θεωρεί ανακούφιση τη μη διεξαγωγή δημοψηφίσματος», ενώ υπογραμμίζει το γεγονός πως είναι πιθανόν η ελληνική κοινή γνώμη να είναι στο εξής λιγότερο «θερμή» έναντι της Ευρώπης, μετά τον ανοιχτό «εκβιασμό» Μέρκελ–Σαρκοζί.

Η γνωστή και μη εξαιρετέα Wall Street Journal εκφράζει επίσης την επιφύλαξή της για τη ματαίωση του δημοψηφίσματος, σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Ο Παπανδρέου, αβέβαιος για το μέλλον, σκοτώνει το δημοψήφισμα».

Ωστόσο, το πιο καυστικό σχόλιο ήρθε από την ηλεκτρονική σελίδα του αμερικανικού – συντηρητικού - CΝΝ, το οποίο κάνει ανοιχτά λόγο για ενδεχόμενο «μιας νέας Αργεντινής στην Ελλάδα», μετά την πολιτική αστάθεια που έχει προκύψει στο εσωτερικό της χώρας. «Η ελληνική τραγωδία φέρνει μνήμες Αργεντινής» γράφει, συμπληρώνοντας με… σαρκασμό ότι «ο Γιώργος Παπανδρέου πρέπει να βεβαιωθεί πως θα υπάρχει ένα ελικόπτερο που θα τον περιμένει στην ταράτσα του Προεδρικού Μεγάρου για να διαφύγει από τους οργισμένους διαδηλωτές, όπως έκανε ο πρώην πρόεδρος της Αργεντινή Φερνάντο ντε λα Ρούα».

Μάλλον οι καλοί Αμερικανοί «συνάδελφοι» του CNN θα ήταν καλό να «θυμίσουν» στους αναγνώστες τους πώς την ώρα που ο λαός της Αργεντινής αντιμετώπιζε το φάσμα του υποσιτισμού, μετά την κήρυξη χρεοκοπίας, τα απέραντα καλλιεργήσιμα εδάφη της χώρας συνέχιζαν να παράγουν χιλιάδες τόνους σόγιας, με αποκλειστικούς παραλήπτες τις – αμερικανικές - πολυεθνικές εταιρείες. Λεπτομέρειες, θα πείτε…

Ακόμη, αίσθηση προκάλεσε, το πρωί της Παρασκευής, η αναφορά του διεθνούς φήμης οικονομολόγου, Νουριέλ Ρουμπινί, στα εσωτερικά τεκταινόμενα στην Ελλάδα. Ο… πολύς κ. Ρουμπινί, σε άρθρο του, αποκάλεσε το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας «αλεπού που βρώμισε το κοτέτσι, κατά τη διακυβέρνησή της, και τώρα κάνει την αθώα», ενώ αποκάλεσε τη ΝΔ «ένα απολύτως διεφθαρμένο κόμμα»(…).

Καλό είναι ο κ. Ρουμπινί να ασχολείται με τα της δικής του χώρας - αλήθεια, γνωρίζει κανείς ποια είναι; - και να κρατά τους χαρακτηρισμούς του για εκείνη. Όποια και να είναι η πολιτική τοποθέτηση του καθενός, είναι απολύτως απαράδεκτη μία τέτοιου ύφους και στυλ ανάμιξη στα εσωτερικά ενός ξένου κράτους – ακόμη και από τον…πολύ «κύριο» Ρουμπινί.

Οι υγιείς να βγάλουν απόψε τον ζουρλομανδύα

Ελεύθερη Ζώνη, 04/11/2011

Ο κ. Γ. Παπανδρέου άνοιξε χθες την πόρτα του φρενοκομείου σαλπίζοντας προσκλητήριο προς νέους τροφίμους. Όλα όσα συνέβησαν χθες αποτελούν την επιτομή του ψυχαναγκασμού.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου και εκείνα τα μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος - η πλειοψηφία – που εξακολουθούν να χειροκροτούν τον αρχηγό τους, κατέπληξαν το πανελλήνιο με την προθυμία τους να «ταξιδέψουν» στον κόσμο των παραισθήσεων.

Με αποκλειστική τους ευθύνη όλοι όσοι κράτησαν χθες αυτή την παράφρονα στάση στο υπουργικό συμβούλιο και στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, μετέτρεψαν τη χώρα σε μια σκηνή θεάτρου του παραλόγου.

Όλα όσα είπε ο πρωθυπουργός τόσο στο υπουργικό συμβούλιο, όσο και στην κοινοβουλευτική ομάδα, κινούνται εκτός λογικής.

Με αποκορύφωμα την πρωτοφανή δήλωση, σύμφωνα με την οποία… χαίρεται ο κ. Παπανδρέου «διότι αυτή η ιστορία έφερε πολλούς σε μια τάξη λογικής».

Συνηθίζεται αυτή η συμπεριφορά σε περιπτώσεις βαριάς διαταραχής.

Δηλαδή να σηκώνεις τον κόσμο στο ποδάρι, να σπεύδουν κάποιοι να σε ηρεμήσουν και μετά να συμπεριφέρεσαι ως εάν να μην είχες περάσει ποτέ την κρίση.

Συνεχίζεις δηλαδή κανονικά τη ζωή σου σα να μην συνέβη τίποτε.

Στην ίδια κατάσταση βρίσκεται και ο κ. Βενιζέλος, που ξαφνικά, μόλις αποσύρθηκε το δημοψήφισμα – οπότε… ούτε γάτα, ούτε ζημιά – θεώρησε ότι η Νέα Δημοκρατία έχει… συμφωνήσει (κάτι που δεν προέκυπτε από πουθενά) και με ύφος χιλίων οικονομολόγων, εξήγησε τα… δέκα βήματα για να (ξανα)σωθούμε!

Στην ίδια κατάσταση, σε ένα κλίμα ομαδικής παράκρουσης, σε παραλήρημα δηλαδή, οι ίδιοι βουλευτές που χειροκρότησαν τον Παπανδρέου όταν ανακοίνωνε δημοψήφισμα, χειροκρότησαν και όταν το απέσυρε!

Δεν μπορούμε, όμως, να δεχθούμε ότι όλοι πάσχουν από ψυχαναγκασμό.

Και επομένως, δεν μπορούμε να τους αθωώσουμε όλους ως έχοντες το ακαταλόγιστο.

Θα τους βόλευε, αλλά δεν γίνεται.

Τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου, που το βράδυ της Δευτέρας, ενώ επέκειτο η συνάντηση των Καννών, κάθισαν και άκουγαν τον κ. Παπανδρέου να τους εξηγεί επί επτά (!) ώρες πόσο… καλό θα μας κάνει το δημοψήφισμα, είναι όλοι και όλες συνυπεύθυνοι/ες για την κατάσταση στην οποία βρέθηκε η χώρα και για τον εξευτελισμό που υπέστη το βράδυ της Τετάρτης.

Για την ακρίβεια είναι οι κυρίως υπεύθυνοι. Διότι ενώ γνώριζαν – όσοι γνώριζαν – πόσο καταστροφική ήταν η επιλογή πολιτικής επιβίωσης του Παπανδρέου, του επέτρεψαν να βγει από το δωμάτιο και να φύγει για τις Κάννες, ενώ όφειλαν να τον κρατήσουν κλειδωμένο έως ότου ορκιστεί πως δεν θα αποπειραθεί να μεταφέρει την ατμόσφαιρα του φρενοκομείου στο εξωτερικό.

Μάλιστα, μετά από εκείνο το υπουργικό συμβούλιο – ολονυχτία (ου μην αλλά και παρωδία), ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Μόσιαλος εξέδωσε ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία το υπουργικό συμβούλιο ΟΜΟΦΩΝΑ εκδήλωσε την στήριξή του στον πρωθυπουργό!

Εξ των υστέρων μας λένε ότι δεν συμφωνούσαν. Επομένως, είναι διπλά υπεύθυνοι. Πολύ περισσότερο που ουδείς και ουδεμία, παραιτήθηκε από το αξίωμά του/της.

Όταν διαγιγνώσκεις το πρόβλημα και όχι μόνο δεν κάνεις κάτι για να το αντιμετωπίσεις, αλλά δίνεις και τις (έστω ανόρεχτες) ευλογίες σου, είσαι ακόμη πιο επικίνδυνος από αυτόν που λειτουργεί καταστροφικά και αυτοκαταστροφικά.

Διότι όλα όσα έλεγε χθες ο Γ. Παπανδρέου ήσαν εκτός λογικής. Και επομένως υπάρχει σοβαρό πρόβλημα.

Δεν είναι δυνατόν να έχεις συμφωνήσει στο υπουργικό συμβούλιο ότι θα δρομολογήσεις τις διαδικασίες για κυβέρνηση εθνικής ενότητας χωρίς τον εαυτό σου και λίγες ώρες αργότερα να λες το ακριβώς αντίθετο.

Αν δεν πρόκειται για βαρύ περιστατικό, τότε πρόκειται για την μεγαλύτερη πολιτική απάτη που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα!

Ελπίζουμε απόψε να κάνουν κάποιοι το καθήκον τους, να βγάλουν (όσοι είναι υγιείς) τον ζουρλομανδύα και να μας απαλλάξουν από αυτόν τον σχιζοφρενικό βραχνά.