Άγγελος Στάγκος, reporter.gr, 9/11/2011
Ο κατήφορος αυτής της χώρας δεν έχει τελειωμό. Εκεί που λες ότι φτάσαμε στο ίσωμα, ανακαλύπτεις ότι έχει και πιο κάτω και αναρωτιέται κανείς αν υπάρχει πάτος στη σημερινή Ελλάδα. Φανταστείτε τώρα να τα βλέπετε από έξω όσα γίνονται εδώ, να είστε ένας ξένος. Είναι δυνατόν να δείχνετε συμπάθεια και κατανόηση με αυτή τη χώρα και τους έλληνες; Πόσο δηλαδή να πιέσετε τον εαυτό σας για να δεχθεί ότι ανήκει στην ίδια ευρωπαϊκή οικογένεια με τους έλληνες, ότι έχει κοινό νόμισμα και ότι τέλος πάντων οι βασικές αρχές και αντιλήψεις είναι πανομοιότυπες; Και πόσο να αντέξει ένας άνθρωπος την συμβίωση με τους έλληνες σήμερα;
Αυτές τις θλιβερές σκέψεις τις δικαιολογεί απόλυτα το χάος που επικρατούσε χθες από άκρου εις άκρον της πολιτικής σκηνής στην Αθήνα. Κανείς δεν ήξερε που βρισκόμασταν, κανείς δεν γνώριζε ποιες πραγματικά ήταν οι επαφές και οι συνομιλίες στο παρασκήνιο, κανείς δεν είχε ιδέα ποια είναι τα ονόματα που παίζονται για τον πρωθυπουργό της νέας κυβέρνησης, κανείς δεν είχε μυρωδιά για το άν οι Παπανδρέου και Σαμαράς μιλούν και διαπραγματεύονται, κανείς δεν είχε αντίληψη για το τι γινόταν στους κόλπους της Νέας Δημοκρατίας κυρίως και του ΠΑΣΟΚ δευτερευόντως. Τηλεοπτικά κανάλια και ραδιόφωνα έλεγαν ότι τους κατέβαινε και συμφωνούσαν στο όνομα του Παπαδήμου (μακάρι, αλλά αργά χθες τη νύχτα δεν φαινόταν πιθανό) μιλούσαν για όρους και συνομιλίες μαζί του, δίχως να ξέρουν την πραγματικότητα.
Τα μόνα πραγματικά και ορατά γεγονότα ήταν ότι ο Σαμαράς μέσα στον πανικό του ξεσπάθωσε και είπε ότι αφού έκανε δημόσιες δηλώσεις το θεωρεί εθνική ταπείνωση να ζητούν από τις Βρυξέλλες έγγραφη δέσμευση ότι δέχεται όλο το πακέτο στήριξης, μαζί με μνημόνιο και μέτρα, μέχρι το 2015, ενώ από την πλευρά τους Ρεν και Αλταφάζ ( ο εκπρόσωπος της Κομισιόν) ξεκαθάριζαν ότι για να πάρουμε την έκτη δόση θα πρέπει να υπογράψουν ότι δεσμεύονται οι αρχηγοί των δύο κομμάτων εξουσίας που θα στηρίζουν τη νέα κυβέρνηση. Τελεία και παύλα. Κατά τα άλλα ακούστηκε ότι η Ν.Δ. δέχεται τώρα να πλαισιώσει τη νέα κυβέρνηση με πολιτικά πρόσωπα, αλλά και αυτό να το δούμε για να το πιστέψουμε.
Στη Ν.Δ. λοιπόν δημιουργήθηκε μεγάλη αναστάτωση με την άρνηση του δεσμευθεί εγγράφως ότι αποδέχεται τα πάντα, όπως έγινε με τα κόμματα εξουσίας στην Πορτογαλία και την Ιρλανδία, με τους μέν (τους ευρωπαϊστές του κόμματος ) να θέλουν να τον σκίσουν και τους δε (τους μουτζαχεντίν του κόμματος) να τον χειροκροτούν και ταυτόχρονα να μη μπορούν να μυρίσουν αλλήλους.
Στο ΠΑΣΟΚ από την άλλη πλευρά, προσπαθεί ο Παπανδρέου να δείξει ότι παραμένει συντεταγμένο, αλλά μη νομίζετε ότι εκεί δεν παίζονται διάφορα. Ο Βενιζέλος έβαλε τα δυνατά του, έγιναν περίεργες κινήσεις με τον Απόστολο Κακλαμάνη (θα έχει πλάκα αν είναι αυτός ο εκλεκτός), αλλά το σημαντικό ήταν ότι ο Παπανδρέου προειδοποίησε τους υπουργούς του, από τους οποίους ζήτησε τις παραιτήσεις για να τις έχει στα χέρια του, να μην έχουν μεγάλες προσδοκίες για το νέο πρωθυπουργό (με την έννοια ότι θα είναι κανένα σπουδαίο και ισχυρό πρόσωπο), γιατί θα γίνει το εφικτό…
Μένει τώρα να διαπιστώσουμε ποιο είναι το εφικτό κρατώντας την αναπνοή μας μέχρι σήμερα το μεσημέρι. Πάντως από τον Παπανδρέου και τον Σαμαρά δύσκολα θα έχει βγει κάτι συνετό και καλό για τη χώρα. Ίδωμεν.
Τα μόνα πραγματικά και ορατά γεγονότα ήταν ότι ο Σαμαράς μέσα στον πανικό του ξεσπάθωσε και είπε ότι αφού έκανε δημόσιες δηλώσεις το θεωρεί εθνική ταπείνωση να ζητούν από τις Βρυξέλλες έγγραφη δέσμευση ότι δέχεται όλο το πακέτο στήριξης, μαζί με μνημόνιο και μέτρα, μέχρι το 2015, ενώ από την πλευρά τους Ρεν και Αλταφάζ ( ο εκπρόσωπος της Κομισιόν) ξεκαθάριζαν ότι για να πάρουμε την έκτη δόση θα πρέπει να υπογράψουν ότι δεσμεύονται οι αρχηγοί των δύο κομμάτων εξουσίας που θα στηρίζουν τη νέα κυβέρνηση. Τελεία και παύλα. Κατά τα άλλα ακούστηκε ότι η Ν.Δ. δέχεται τώρα να πλαισιώσει τη νέα κυβέρνηση με πολιτικά πρόσωπα, αλλά και αυτό να το δούμε για να το πιστέψουμε.
Στη Ν.Δ. λοιπόν δημιουργήθηκε μεγάλη αναστάτωση με την άρνηση του δεσμευθεί εγγράφως ότι αποδέχεται τα πάντα, όπως έγινε με τα κόμματα εξουσίας στην Πορτογαλία και την Ιρλανδία, με τους μέν (τους ευρωπαϊστές του κόμματος ) να θέλουν να τον σκίσουν και τους δε (τους μουτζαχεντίν του κόμματος) να τον χειροκροτούν και ταυτόχρονα να μη μπορούν να μυρίσουν αλλήλους.
Στο ΠΑΣΟΚ από την άλλη πλευρά, προσπαθεί ο Παπανδρέου να δείξει ότι παραμένει συντεταγμένο, αλλά μη νομίζετε ότι εκεί δεν παίζονται διάφορα. Ο Βενιζέλος έβαλε τα δυνατά του, έγιναν περίεργες κινήσεις με τον Απόστολο Κακλαμάνη (θα έχει πλάκα αν είναι αυτός ο εκλεκτός), αλλά το σημαντικό ήταν ότι ο Παπανδρέου προειδοποίησε τους υπουργούς του, από τους οποίους ζήτησε τις παραιτήσεις για να τις έχει στα χέρια του, να μην έχουν μεγάλες προσδοκίες για το νέο πρωθυπουργό (με την έννοια ότι θα είναι κανένα σπουδαίο και ισχυρό πρόσωπο), γιατί θα γίνει το εφικτό…
Μένει τώρα να διαπιστώσουμε ποιο είναι το εφικτό κρατώντας την αναπνοή μας μέχρι σήμερα το μεσημέρι. Πάντως από τον Παπανδρέου και τον Σαμαρά δύσκολα θα έχει βγει κάτι συνετό και καλό για τη χώρα. Ίδωμεν.
