Μικροί και ανώνυμοι καρεκλοκένταυροι!
της Ισμήνης
Δεν μου αρέσει η πολιτική και γιαυτό και δεν σχολιάζω τα πολιτικά θέματα. Το μυαλό μου δεν μπορεί να καταλάβει, να αναλύσει και να ξανασυναρμολογήσει όλα αυτά που λένε οι πολιτικοί ένθεν και ένθεν.
Σιγά που θα χαλάσω φαιά ουσία για να εμπεδώσω τα λεχθέντα τους ή να σκεφθώ, αν αυτά που λένε κρύβουν κάτι διαφορετικό και αυτά που εννοούν έχουν κάποιο άλλο νόημα από αυτό που θέλουν να καταλάβουμε.
Ενίοτε διαβάζω στις εφημερίδες τις αναλύσεις που κάνουν οι κατέχοντες περί των πραγμάτων και το μόνο που μπορώ να κατανοήσω είναι ότι, ή πρέπει κανείς να είναι πολύ χαζός και να χάφτει όλα αυτά που εντέχνως και μονόπλευρα σερβίρουνε ή να είναι πανέξυπνος και να κάνει τις δικές του εκτιμήσεις, αφού βέβαια έχει διαβάσει όλες εφημερίδες όλων των χρωμάτων και παρατάξεων.
Εγώ πιστεύω ότι ούτε πανέξυπνη είμαι, αλλά και ούτε χαζή, έχω κοινό κοινότατο νου, που θα μπορούσα να παινευτώ ότι είναι και δύσκολο να το ομολογήσει κάποιος. Τέλος πάντων!
Σήμερα όμως θα κάνω μια μικρή εξαίρεση που βγάζει μάτι.
Τόσο καιρό ακούω για Οργανισμούς που κλείνουν διότι δεν παράγουν έργο ή δεν έχουν πλέον αντικείμενο, για συγχωνεύσεις και εφεδρείες, για απολύσεις και δεξαμενές και πάει λέγοντας. Καλοπροαίρετα πιστεύω ότι όντως έτσι πρέπει να γίνει για να σωθεί η χώρα!!!!!
Έλα όμως που πληροφορήθηκα για ένα Οργανισμό που εδώ και 1 χρόνο όλο τον κλείνουν και όλο ανοιχτός είναι. Με πληροφόρησε άτομο που εργαζόταν εκεί και, αν και συνταξιούχος, έχει ακόμα τις επαφές του. Ο Οργανισμός αυτός πριν πολλά χρόνια έκανε έργο και προσέφερε υπηρεσίες σοβαρές στην δημόσια ζωή. Με τα χρόνια όμως άλλαξαν οι κοινωνικές συνθήκες και σιγά–σιγά το αντικείμενό του πλέον έπαψε να υφίσταται. Με νύχια και με δόντια οι συνδικαλιστές, οι έχοντες και κατέχοντες, τον κρατάγανε εν ενεργεία για καθαρά πολιτικούς και ρουσφετολογικούς λόγους, δίνοντάς του εικονικά προγράμματα να υλοποιήσει.
Έφτασε όμως ο κόμπος στο χτένι και ανακοίνωσαν ότι πλέον ο Οργανισμός κλείνει για μπλα μπλα μπλα και γι’ αυτούς τους λόγους. Εκεί να δεις τι έγινε. Ξεσηκώθηκαν οι εισπράτοντες τον μισθό κατ΄ οίκον και απειλούσαν θεούς και δαίμονες για τα κεκτημένα τους δικαιώματα.
Διευθυντές άνευ έργου που μετακινήθηκαν για να επισπευτούν οι διαδικασίες και επικαλέσθηκαν ψυχικά τραύματα για την άδικη την μετακίνησή τους. Γενικός και πρόεδρος –μάλιστα, υπάρχουν ακόμα και τέτοιοι– επικαλούνται έργο και φυσικά δεν θέλουν να χάσουν τα υπηρεσιακά τους αυτοκίνητα.
Τι μου λένε λοιπόν για περικοπές και ένα σωρό αηδίες όταν οι υπάλληλοι παίρνουν ακόμα υπερωρίες, όταν διευθυντής άνευ αντικειμένου, σε κλειστό οίκημα του Οργανισμού στέλνει μηνιαίως κατάσταση στις κεντρικές υπηρεσίες με υπερωρίες!
Διευθύντρια –αχ! αυτές οι γυναίκες– μόλις την ενημέρωσαν ότι μετακινείται από το γραφείο της, επικαλέσθηκε χρησικτησία και απείλησε ότι μόνο πεθαμένη θα την βγάλουν από εκεί!!!! Βρε μπας και έφερε το γραφείο, σαν χώρο, από το χωριό της και δεν το ξέρει ούτε η νομική υπηρεσία!!!!
Μα είμαστε για γέλια ή για κλάματα;
Και μετά μας φταίει η τρόϊκα, οι Γερμανοί, η Μέρκελ, ο Σαρκοζύ και όλοι οι άλλοι πλην ημών. Τις πταίει;
Έλα όμως που πληροφορήθηκα για ένα Οργανισμό που εδώ και 1 χρόνο όλο τον κλείνουν και όλο ανοιχτός είναι. Με πληροφόρησε άτομο που εργαζόταν εκεί και, αν και συνταξιούχος, έχει ακόμα τις επαφές του. Ο Οργανισμός αυτός πριν πολλά χρόνια έκανε έργο και προσέφερε υπηρεσίες σοβαρές στην δημόσια ζωή. Με τα χρόνια όμως άλλαξαν οι κοινωνικές συνθήκες και σιγά–σιγά το αντικείμενό του πλέον έπαψε να υφίσταται. Με νύχια και με δόντια οι συνδικαλιστές, οι έχοντες και κατέχοντες, τον κρατάγανε εν ενεργεία για καθαρά πολιτικούς και ρουσφετολογικούς λόγους, δίνοντάς του εικονικά προγράμματα να υλοποιήσει.
Έφτασε όμως ο κόμπος στο χτένι και ανακοίνωσαν ότι πλέον ο Οργανισμός κλείνει για μπλα μπλα μπλα και γι’ αυτούς τους λόγους. Εκεί να δεις τι έγινε. Ξεσηκώθηκαν οι εισπράτοντες τον μισθό κατ΄ οίκον και απειλούσαν θεούς και δαίμονες για τα κεκτημένα τους δικαιώματα.
Διευθυντές άνευ έργου που μετακινήθηκαν για να επισπευτούν οι διαδικασίες και επικαλέσθηκαν ψυχικά τραύματα για την άδικη την μετακίνησή τους. Γενικός και πρόεδρος –μάλιστα, υπάρχουν ακόμα και τέτοιοι– επικαλούνται έργο και φυσικά δεν θέλουν να χάσουν τα υπηρεσιακά τους αυτοκίνητα.
Τι μου λένε λοιπόν για περικοπές και ένα σωρό αηδίες όταν οι υπάλληλοι παίρνουν ακόμα υπερωρίες, όταν διευθυντής άνευ αντικειμένου, σε κλειστό οίκημα του Οργανισμού στέλνει μηνιαίως κατάσταση στις κεντρικές υπηρεσίες με υπερωρίες!
Διευθύντρια –αχ! αυτές οι γυναίκες– μόλις την ενημέρωσαν ότι μετακινείται από το γραφείο της, επικαλέσθηκε χρησικτησία και απείλησε ότι μόνο πεθαμένη θα την βγάλουν από εκεί!!!! Βρε μπας και έφερε το γραφείο, σαν χώρο, από το χωριό της και δεν το ξέρει ούτε η νομική υπηρεσία!!!!
Μα είμαστε για γέλια ή για κλάματα;
Και μετά μας φταίει η τρόϊκα, οι Γερμανοί, η Μέρκελ, ο Σαρκοζύ και όλοι οι άλλοι πλην ημών. Τις πταίει;
