Ένας αποχωρισμός κι ένας χωρισμός...
της Ισμήνης
Δεν ξέρω ποιό είναι πιο βαρύ και αβάσταχτο,
ο μόνιμος αποχωρισμός ένος δικού μας ανθρώπου
ή ο χωρισμός έστω και προσωρινά
πάλι ενός δικού μας ανθρώπου!
Έχω ζήσει και τις 2 καταστάσεις και
ομολογώ ότι και οι 2 έχουν τις παραμέτρους και τα όρια αντοχής τους και βέβαια η κάθε κατάσταση έχει και μια
διαφορετική έννοια, ανάλογα με το πως το νοιώθουμε εμείς ή το πως το νοιώθει ο καθένας.
Ας ξεκινήσουμε με τον αποχωρισμό.
Αποχωρισμό εννοούμε μια τελεσίδικη κατάσταση
άνευ επιστροφής! Μια κατάσταση που μας χωρίζει από ένα άτομο ή κάτι που
κόβεται και δεν ξανακολλιέται; Θεωρώ αποχωρισμό μόνο τον θάνατο. Όλοι έχουμε
βιώσει έναν θάνατο στην οικογένειά μας. Και αν μεν είναι με τη σειρά του, που
έλεγαν οι παλιοί, τότε αυτός ο μόνιμος αποχωρισμός είναι αναμενόμενο.
Διαβάζω στα αγγελτήρια την ηλικία του ή
της απελθούσης, πόσες φορές μακαρίζω τις ηλικίες που κοντεύουν τον αιώνα! Από
κάτω σωρό τα ονόματα παιδιών, εγγονών και πολλές φορές δισέγγονα! Τυχεροί οι
άνθρωποι που φεύγουν πλήρεις ημερών.
Θα
τολμήσω να πω, ότι πολλές φορές, όταν μετά από μια μακροχρόνια και οδυνηρή ασθένεια, ακολουθεί το μοιραίο, είναι
ανακούφιση και τον απερχόμενο και για τους απομείναντες που έχουν εξουθενωθεί ψυχικά,
σωματικά ή και οικονομικά.
Τους αποχαιρετάμε τρυφερά κρατώντας μέσα μας τις πιο όμορφες
στιγμές και όλες τις σοφές συμβουλές που
μας δώσανε, τις θυσίες που κάνανε για εμάς και παίρνουμε εμείς πια τη σκυτάλη του μελλοντικού αποχαιρετισμού!
Αν όμως
ο αποχωρισμός είναι σε νεαρή ηλικία ή ανάποδα, τότε ο πόνος είναι
αμέτρητος, βαθύς και αγιάτρευτος.
Έχασα την μαμά μου σε πολύ νεαρή ηλικία
από ανίατη ασθένεια, ήμουνα κι εγώ μικρή. Πόσες φορές έχω ζηλέψει τις φίλες και
φίλους που έχουν ακόμη την μαμά τους, έστω και
αν τους ζαλίζει!
Τώρα ας
έρθουμε στον χωρισμό!
Χωρίζουν 2 άτομα, χωρίζουν στα 2 ένα αντικείμενο, χωρίζουν στα 2 λεφτά
και ό,τι άλλο βάλει ο νου σας. Ένα φιλικό ζευγάρι που χώρισε, μοίρασαν και τα
πανάκια της κουζίνας που βάσταγε η μαγείρισσα τις κατσαρόλες…
Χωρισμός δεν σημαίνει ότι πάει
εξαφανίστηκε το άλλο μισό, μπορεί κάλλιστα
κάποια στιγμή να ξαναενωθεί! Εκεί το αντέχεις, γιατί πάντα ελπίζεις ότι πιθανόν
ο χωρισμός είναι πρόσκαιρός. Τώρα αν χωρίσεις με το έτερον ήμισυ και δεν τα
ξαναβρείς, σιγά τα λάχανα, άλλωστε γι’ αυτό χώρισες!
Αλλά ο πιο φυσιολογικός χωρισμός είναι
των γονιών από τα παιδιά, είτε αυτά πάνε
να μείνουν μόνα τους –αρκετά αντέξανε τη γκρίνια μας– είτε πάνε στο εξωτερικό να σπουδάσουν, είτε
πάνε στο εξωτερικό να εργασθούν, είτε
παντρεύονται στο εξωτερικό.
Άστε τα να φύγουν, να πετάξουν μόνα τους.
Σκεφθείτε πόσες φορές κι εμείς στην ηλικία τους θέλαμε να τα παρατήσουμε όλα να
πάμε κάπου μακριά μόνοι μας! Η ζωή είναι δικιά τους. Αρκεί να ξέρουν και να το
νοιώθουν ότι πάντα η πόρτα είναι
ανοιχτή να γυρίσουν και πάντα θα σφάζεται ο μόσχος ο σιτευτός με
την επιστροφή τους!
Έχω ζήσει και αυτόν τον χωρισμό!
Τώρα θα μου πείτε, τι κάνεις; Μπα τίποτα,
απλά εύχεσαι να είναι σε απόσταση με το
αυτοκίνητο 5 ώρες το πολύ εντός Ελλάδος ή με αεροπλάνο, αν είναι εκτός Έλλάδος,
4 ώρες! Διασκεδάστε το, όσο μπορείτε βέβαια
και δείτε το σαν μια τακτική απόδραση από την Ελλάδα, για ψώνια –αν
έμεινε κανένα ευρώ– για κουλτουριάρικη ενημέρωση κλπ κλπ. Και να σας πω ένα μυστικό; Θα
τσακώνεστε λιγότερο, η απόσταση αμβλύνει πολλές καταστάσεις!
Και αν είναι σε άλλη ήπειρο; Αυστραλία ή
Κίνα ας πούμε; Δεν μπορώ να απαντήσω, γιατί δεν θέλω να το φανταστώ!
Καλό ταξίδι σε όσους έχουν
φύγει, φεύγουν ή πρόκειται να φύγουν!
