Όσα παίρνει... κι όσα φέρνει ο άνεμος...

Η Φτερού

της Ισμήνης

Τη θυμόσαστε τη ΦΤΕΡΟΥ; Ο γραφικός τύπος της Αθήνας που γύρναγε όλες τις γειτονιές  κρατώντας στα χέρια του  χρωματιστά φτερά  ξεσκονίσματος! Διαλαλούσε την πραμάτεια του με μια ψιλή φωνή ακιζόμενος, πετώντας ένα σωρό υπονοούμενα, καλυμένα προστυχόλογα. Ψηλός, λεπτός, με τζιν παντελόνι, ποτέ δεν φορούσε παλτό  και ας έκανε ψωφόκρυο  μόνο σακάκι ή ζακέτα, καστανά μαλλιά, με αστραφτερό βλέμμα και γλώσσα ροδάνι. 

Μόλις ακούγανε όλοι  την  φωνή του  να φωνάζει:  

-Φτεράαααααααα, εδω τα καλά φτεράααααααααααααα, καλέ!

Το τι γινότανε ήτανε άλλο πράγμα. Βγαίνανε οι μαγαζάτορες στις πόρτες, οι υπάλληλοι στα παράθυρα των γραφείων, μόνο και μόνο να δούνε την φτερού, να την πειράξουν, να ακούσουν τις εύστοχες απαντήσεις και να διασκεδάσουν εκατέρωθεν.

Η ΦΤΕΡΟΥ ήταν άντρας του τρίτου φύλλου, που δεν το έκρυβε καθόλου και μπορώ να πω ότι το απολάμβανε κιόλας. Άλλοι πάλι λέγανε ότι το έκανε επίτηδες για να τραβήξει την προσοχή και να έχει το «ελεύθερο» να κάνει σόκιν σχόλια... Την εποχή που κυκλοφορούσε  η ΦΤΕΡΟΥ  το να είσαι «ντιγκιντάνγκας» ήτανε το τρομερό και το φοβερό, μη κοιτάτε που σήμερα το διαλαλούν με υπερηφάνια και οι περισσότεροι, συγνώμη οι περισσότερες, έχουν γίνει τηλεπερσόνες και πολιτικά πρόσωπα  αμφιβόλου  ποιότητος, αλλά  αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Σημεία των καιρών!

Η ΦΤΕΡΟΥ μας λοιπόν   με τα πολύχρωμα φτερά της στα χέρια και  στον ώμο  διέσχιζε οριζοντίως και καθέτως όλη σχεδόν την Αθήνα.

-Φτεράαααααααααααααα, εδω τα καλά φτεράαααααααααα!!!!! 

Όσοι αγοράζανε κανένα φτερό, το παίρνανε περισσότερο  για να μιλήσουν μαζί του και να κάνουνε την πλάκα τους,  είπαμε ότι το  απολαμβάνανε και οι 2 πλευρές. 

Όλοι τον/την ξέρανε  και μάλιστα είχε κυκλοφορήσει η φήμη ότι ήτανε πράκτορας της αστυνομίας, το κρυφό μάτι της, έβλεπε,  κατέγραφε και μετά κάρφωνε. Αντε να βρεις πού είναι η αλήθεια και πού το ψέμα.

Πέρασαν τα χρόνια  και η φήμη της φτερούς  ξεθώριασε και ξεχάστηκε. Ποιός  μπορεί πια να θυμάται από τους πιο παλιούς  την φτερού; Όσο για  τους νεώτερους αν τους ρωτήσεις θα σου απαντήσουν: ποιά είναι αυτή; 

Κι όμως η ΦΤΕΡΟΥ ζει. Τον συνάντησα  πριν λιγες ημέρες στο κέντρο της Αθήνας. Η ίδια φιγούρα, λεπτός, με τζιν παντελόνι, χωρίς παλτό αν και έκανε κρύο,   βαμμένα κόκκινα μαλλιά,  ρυτίδες στο πρόσωπο, κουρασμένο βλέμμα, με πολύχρωμα φτερά στα χέρια και στον ώμο να φωνάζει  με τσιριχτή, βραχνή φωνή. 

- Φτερά, εδώ τα καλά φτερά, αλλά χωρίς πολλά αααααααα πλέον!