του Λέανδρου Σλάβη
Όπως γράφτηκε και, στη συνέχεια, έγινε “θέμα της ημέρας” στο διαδίκτυο, με την απογραφή οι υπεραιωνόβιοι, στους οποίους κατέβαλλαν επί σειράν ετών συντάξεις τα ασφαλιστικά ταμεία, μειώθηκαν από 23.550 σε 7.550. Κοντολογίς, δεν ανταποκρίθηκαν στο προσκλητήριο 16.000 υπεραιωνόβιοι (ψευδο)συνταξιούχοι! Μεταξύ τους και ένας “μαθουσάλας” 124 Μαΐων! Από τους εναπομείναντες μακροβιότερος αποδεικνύεται ένας υπέργηρος 111 ενιαυτών.
Μπορεί, ωστόσο, το ενδιαφέρον να επικεντρώθηκε στη διάχυση στην κοινωνία της ροπής εξαπάτησης του κράτους, γιατί, προφανώς, κάποιοι συγγενείς εισέπρατταν για δεκαετίες συντάξεις “μουμιοποιημένων” συνταξιούχων, αλλ’εξίσου, αν όχι πιο ενδιαφέρον, είναι το τι στοίχισε αυτή η ιστορία στο κράτος και, εμμέσως, στην κοινωνία.
Αν υποτεθεί, λοιπόν, ότι για τον καθένα τους το ασφαλιστικό του ταμείο κατέβαλλε τη μηδαμινή μηνιαία σύνταξη των 600 ευρώ, το ετήσιο κόστος για τον καθένα θα ανερχόταν στα (600 x 14 =) 8.400 ευρώ το χρόνο και για όλους μαζί στα (8.400 x 16.000 =) 134.400.000 ευρώ σε σημερινές τιμές. Ναι, πάνω από 134 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο!
Αν, πάλι, υποτεθεί ότι, με μία μετριοπαθή εκτίμηση, αυτή η οικονομική αιμορραγία διαρκούσε 20 περίπου χρόνια κατά μέσον όρο για τον καθένα, τότε η “κομπίνα” κόστισε στα ασφαλιστικά ταμεία (134.400.000 x 20 =) 2.688.000.000 ευρώ, δηλαδή κάπου 2,7 δισεκατομμύρια ευρώ, πολλαπλάσια από την κρατική συμμετοχή στη χρηματοδότηση των μεγάλων έργων που σταμάτησαν και έρριξαν στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους!!! Μπροστά τους, τύφλα να’χουν όλες οι “Siemens” μαζί!
Στην πραγματικότητα η “κομπίνα” κόστισε πολύ περισσότερο τόσο γιατί δεν μπορεί να ήταν μικροσυνταξιούχοι όλα τα “ζόμπι” της κοινωνικής ασφάλισης, όσο και γιατί το πιθανότερο είναι η 20ετία του υπολογισμού να υπολείπεται σημαντικά της πραγματικής διάρκειας της εικονικής παράτασης της ζωής των “συγχωρεμένων”. Πρόσθετα, όλο και κάποια φάρμακα θα γράφονταν στα βιβλιάρια υγείας των και όλο και κάποια κουπόνια κοινωνικού τουρισμού, εισιτήρια θεάτρων κ.λπ. θα μοιράζονταν στο όνομά των. Χώρια το διοικητικό κόστος διαχείρισης των υποθέσεών τους!
Μ’άλλα λόγια, μόνο στη συγκεκριμένη κομπίνα οφείλεται με τους μετριοπαθέστερους υπολογισμούς πάνω από το 1% του “προ-μνημονιακού” δημοσίου χρέους! Χώρια οι τόκοι! Γιατί όλα τα ασφαλιστικά ταμεία είναι ελλειμματικά και, ως γνωστόν, τα ελλείμματά τους τα καλύπτει το δημόσιο, το οποίο, με τη σειρά του, ποτέ δεν είχε πλεόνασμα και δανείζεται για να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του. Αν συνυπολογισθεί το κόστος των επιδομάτων σε “μαϊμού” ανάπηρους, τυφλούς κ.ά. και των λοιπών κρουσμάτων εκμετάλλευσης της διάλυσης του κράτους, γίνεται εύκολα αντιληπτό πως έφτασε η χώρα εκεί που έφτασε και το πόσοι πολλοί συμμετείχαν στο “φαγοπότι”.
Κουΐζ: Πόσοι από τους ενόχους της απάτης κατέβαιναν στην Πλατεία Συντάγματος και διαδήλωναν “αγανακτισμένοι” με σφιγμένες γροθιές;
