Ταξί εδώ, ταξί εκεί... ουρά πλέον τα ταξί!
της Ισμήνης
Καλημέρα φίλοι και καλό φθινόπωρο να έχουμε. Τι
φθινόπωρο βέβαια αφού το καλοκαίρι ξεδιάντροπα είναι ακόμα μέσα στα πόδια μας.
Καλά είναι, ας μείνει όσο θέλει γιατί ο χειμώνας με όλες αυτές τις
ανατιμήσεις προβλέπεται βαρύς και ασήκωτος.
Στη διπλανή μου πολυκατοικία έβγαλαν ανακοίνωση
ότι δεν πρόκειται να ανάψουν καλοριφέρ λόγω ανατίμησης του πετρελαίου!
Σκέπτομαι να κατεβάσω κάτι κουβέρτες που έχω
στο πατάρι, τις παρόπλισα λόγω χρήσης των μοντέρνων πουπουλένιων παπλωμάτων,
αλλά τώρα θα είναι μια χαρά να σκεπαζόμαστε σαν τους Εσκιμώους!
Κάνω βόλτες στη γειτονιά μου και μετράω τα προς
ενοικίαση μαγαζιά! Σφίξαμε το ζωνάρι και κόψαμε τα περιττά και άχρηστα!
Διαπιστώνω με μια μικρή κακία, ότι μια
κατηγορία επαγγελματιών που πλήττεται πλέον
πάρα πολύ, είναι οι ταξιτζήδες. Στις πιάτσες ουρά τα ταξί, κιτρινίζει ο δρόμος,
περιμένοντας τον πελάτη! Μόλις πλησιάσεις προς την πόρτα, τσακίζονται να σου
την ανοίξουν, να σε καλοσωρίζουν και να
σου πιάνουν κουβέντα σε διασκεδαστικό τόνο για να σου κάνουν όμορφη την
διαδρομή την τόσο βαρετή στο κέντρο της
Αθήνας.
Δεν συζητάμε βέβαια να πάρουν 2ο πελάτη, ούτε κατά διάνοια αυτό! Είδα διερχόμενο ταξιτζή που έβρισε συνάδελφο όταν σταμάτησε
να πάρει 2ο πελάτη από το δρόμο.
Δεν χρησιμοποιώ ταξί, μόνο σε σπάνιες
περιπτώσεις. Διαπιστώνω όμως πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα. Ο πελάτης πλέον δεν είναι ένα νούμερο που απλά τον στοιβάζανε με τους
άλλους και ο καθένας πλήρωνε ξεχωριστά, κεφάλι και ταρίφα.
Για κοντινή διαδρομή; Ούτε που σε βάζανε μέσα…
Πριν καν μπεις μέσα σε ρωτούσανε: «Πού
πηγαίνεις;» Και αν μεν τους βόλευε σε
παίρνανε, αν όχι, η μόνιμη απάντηση ήτανε: «Αλλάζω βάρδια!» Σταματούσαν και
επιβιβαζόταν μέσα ο κάθε ένας που έκανε σήμα επιβίβασης, δεν σε ρωτούσανε
και τελικά πήγαινες στο σπίτι σου
μέσω Καπερναούμ, πληρώνοντας ένα σωρό λεφτά!
Δεν μπορώ να ξεχάσω πριν λίγα χρόνια, με 2
φίλες προσπαθούσαμε να πάρουμε ταξί και
κανείς δεν σταματούσε να μας πάρει
βλέποντάς μας 3. Τελικά απελπισμένες χωριστήκαμε, η 1η προχώρησε 20 μέτρα μπροστά,
σταμάτησε ένα ταξί και μόλις
επιβιβάστηκε του είπε να προχωρήσει πιο
κάτω να πάρει κι εμάς. Μόλις μπήκαμε μέσα και οι 3 πλέον, διαπιστώνοντας ο
ταξιτζής ότι κάνει 1 κούρσα με 3 πελάτες , άρα ένα κόμιστρο το τι μας έσουρε,
δεν λέγεται.
Ούτε λίγο ούτε πολύ μας είπε ότι αν δεν ήτανε βράδυ θα μας πέταγε και τις 3 έξω για να μάθουμε να μην τον κοροϊδεύουμε!
Εμ! Είναι να μην λέω με μια μικρή δόση κακίας,
καλά να πάθουν;
